ΑΝΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://oistros-reportaz1.blogspot.com/2006/07/blog-post_05.html

Λέσχη Μπίλντεμπεργκ: Η νέα συνεδρίαση, η ιστορία της, τα μέλη, οι έλληνες

Το Σαββατοκύριακο στην Οττάβα του Καναδά συνεδριάζει η περιβόητη λέσχη Μπίλντεμπεργκ. Η άτυπη παγκόσμια κυβέρνηση που την καλύπτει ένα πέπλο μυστικότητας και την ακολουθούν όλες οι πρόσφατες θεωρίες συνωμοσίας.

Φετεινοί προσκεκλημμένοι από ελληνικής πλευράς: Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου (έχει πάει ήδη 3 φορές αλλά φέτος αποφάσισε να μην πάει), ο Υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης (αναχωρεί ήδη για Καναδά), ο George David πρόεδρος της Coca Cola στην Ελλάδα (έχει μετάσχει στις 5 τελευταίες συνεδριάσεις υπό άλλη ιδιότητα) και ο Λουκάς Τσούκαλης, καθηγητής Πανεπιστημίου και εσχάτως πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ(επίσης έχει μετάσχει μία φορά στο παρελθόν).

Η ιστορία της λέσχης Μπίλντεμπεργκ

Στις 29-31 μαϊου το 1954, μια ομάδα παγκόσμιων ηγετών, πολιτικών και τραπεζιτών, συμμετείχε σε μια σύσκεψη για τη διεθνή πολιτική και την οικονομία, στο Όοστερμπηκ της Όλλανδίας, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Από τότε, η διάσκεψη της Ευρώπης ή της βόρειας Αμερικής, η ισχυρή αυτή πολιτική και οικονομική ελίτ ονομάστηκε ομάδα (ή λέσχη) Μπίλντερμπεργκ, από το όνομα του ξενοδοχείου που τη φιλοξένησε για πρώτη φορά.
Τα μέλη της Μπίλντερμπεργκ είναι αποκλειστικά βασιλείς, βασίλισσες, πρίγκιπες, καγκελάριοι, πρωθυπουργοί, πρόεδροι, πρέσβεις, σημαντικοί υπουργοί, μεγαλοχρηματιστές, διεθνείς τραπεζίτες, στρατιωτικοί ηγέτες και μεγαλοβιομήχανοι.
Σε κάθε συνδιάσκεψη συμμετέχουν τυπικά 120 αντιπρόσωποι – τα 2/3 από την Ευρώπη και το 1/3 από τη βόρεια Αμερική – και όλες οι συζητήσεις της ομάδας διεξάγονται με πλήρη μυστικότητα.
Για να εξασφαλιστεί αυτή η μυστικότητα, κλείνεται συνήθως ένα ολόκληρο ξενοδοχείο σε μια απομονωμένη περιοχή. Τα ξενοδοχείο αυτά και η γύρω περιοχή φυλάσσονται στη διάρκεια της διάσκεψης από οπλισμένους φρουρούς των μυστικών υπηρεσιών, σε συνεργασία με την τοπική αστυνομία. Η είσοδος απαγορεύεται ρητά στους δημοσιογράφους, εκτός από μερικούς έμπιστους διευθυντές και ρεπόρτερ που προσκαλεί η ίδια η ομάδα στις συναντήσεις της. Κατά τα άλλα, τα ΜΜΕ αγνοούν εντελώς και τις διασκέψεις αυτές και το περιεχόμενο των συζητήσεών τους.
Αλλά κι από την άλλη, πολλά από τα ίδια τα μέλη της Μπίλντερμπεργκ είναι ιδιοκτήτες μεγάλων μέσων ενημέρωσης, που τηρούν ωστόσο σιγή ασυρμάτου για τα τεκταινόμενα στις συνεδριάσεις.Όπως αναφέρει ο πρίγκιπας Μπέρνχαρντ της Ολλανδίας για την πρώτη διάσκεψη της ομάδας «δεν υπήρχε καμία απολύτως δημοσιότητα. Οι συμμετάσχοντες δεσμεύτηκαν να μην αναφέρουν δημόσια τι συζητήθηκε κατά τη σύσκεψη». Στην πραγματικότητα, η αιτία για την επιβαλλόμενη μυστικότητα δεν είναι τόσο για να διεξάγονται ελεύθερα και άφοβα οι συζητήσεις μεταξύ των μελών όσο για να αγνοεί η πλειοψηφία του κόσμου πλήρως τις σκέψεις και τις αποφάσεις τους, οι οποίες επηρεάζουν άμεσα την παγκόσμια πολιτική και οικονομία.
Η βρετανική εφημερίδα Τimes περιέγραψε το 1977 τη διάσκεψη της Μπίλντερμπεργκ με τα εξής λόγια: «…μια κλίκα των πλουσιότερων, των οικονομικά και πολιτικά πιο ισχυρών προσωπικοτήτων της δύσης, που συναντιούνται μυστικά για να σχεδιάσουν τα γεγονότα, τα οποία αργότερα θα παρουσιάσουν ότι συμβαίνουν δήθεν τυχαία…»
Η άτυπη παγκόσμια κυβέρνηση, παρόλο που περιστασιακά υπάρχει διαρροή πληροφοριών, τα μέλη της ισχυρής αυτής πλουτοκρατικής ελίτ παίζουν πολύ καλά τα ρόλο τους στη διατήρηση του μυστηρίου που περιβάλλει τις δραστηριότητες της ομάδας. Κάθε φορά που τα μέλη ρωτιούνται σχετικά, δίνουν συνήθως ασαφείς απαντήσεις και αναφέρονται μόνο στις κοσμικές λεπτομέρειες των συναντήσεων τους. Προσπαθούν γενικά να παρουσιάσουν τη λέσχη τους σαν ένα άτυπο φόρουμ που έχει σκοπό την επίτευξη «βαθύτερης κατανόησης των δυνάμεων και των τάσεων που επηρεάζουν τα δυτικά έθνη», αλλά και σαν ένα «υψηλόβαθμο και ευλύγιστο διεθνές φόρουμ στο οποίο μπορούν να προσεγγιστούν καλύτερα οι αντιτιθέμενες απόψεις και να επεκταθεί η αμοιβαία κατανόηση». Άλλοι διατείνονται ότι η ομάδα δεν έχει ουσιαστική επιρροή στις κυβερνήσεις και συνεπώς, δεν μπορεί να επηρεάσει άμεσα τα παγκόσμια γεγονότα.Στην πραγματικότητα όμως, όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι αστείοι. Αρκετά μέλη της Μπίλντερμπεργκ έχουν ήδη παραδεχθεί ότι οι διασκέψεις τους έχουν πράγματι παγκόσμια επίδραση σε πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά θέματα.
Όταν ζητήθηκε από των πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Γερμανία Τζωρτζ Μαρκγκι να προσδιορίσει μια τέτοια επίδραση, εκείνος ανέφερε τη «συνθήκη της Ρώμης», δημιούργημα της οποίας ήταν η Ευρωπαϊκή Κοίνή Οικονομική Αγορά!Αυτό που πολλοί αγνοούν είναι ότι η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ ήταν ο δημιουργός της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και το σχέδιο των ενοποιήσεων -σύμφωνα με όσα κατά καιρούς διαρρέουν πάει μακρύτερα. Σε ένα σχέδιο τριών ενοποιημένων οικονομικών αξόνων. Η Ευρώπη είναι μόνο ο ένας.
Το πρόσωπο που βασικά συνετέλεσε στη δημιουργία της λέσχης Μπίλντερμπεργκ είναι ο Τζόζεφ Ρέτινγκερ. Είναι ο άνθρωπος που πίστευε στην ιδέα της οικονομικής και στρατιωτικής ένωσης της Ευρώπης, ενώ ταυτόχρονα ενδιαφερόταν και για την ισχυροποίηση του τάγματος των Ιησουϊτών. Ο Ρέτινγκερ πρότεινε στο γάλλο πρωθυπουργό Ζωρζ Κλεμανσώ ένα σχέδιο για την ένωση της ανατολικής Ευρώπης, το οποίο περιλάμβανε τη συγχώνευση της Αυστρίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας σε μια τριμερή μοναρχία υπό τη καθοδήγηση των Ιησουϊτών. Ο Κλεμανσώ τότε απέρριψε απερίφραστα το σχέδιο αυτό, θεωρώντας τον Ρέτινγκερ πράκτορα του Βατικανού.Ο Ρέτινγκερ όμως δεν πτοήθηκε. Στη συνέχεια ήρθε σε επαφή με πολιτικές και στρατιωτικές προσωπικότητες, προωθώντας μια μυστική συνδιάσκεψη των ηγετών του ΝΑΤΟ, για μια «ειλικρινή συζήτηση για τα διεθνή ζητήματα κεκλεισμένων των θυρών». Γρήγορα έκανε οπαδό της ιδέας τον πρίγκιπα Μπέρνχαρντ της Ολλανδίας, σημαντική τότε προσωπικότητα της πετρελαιοβιομηχανίας, με ισχυρή θέση στη Royal Dutch Petroleum (shell oil). Ο Μπέρνχαρντ υποστήριξε πλήρων την πρόταση του Ρέτινγκερ.
Το 1952 ο Μπέρνχαρντ πλησίασε την κυβέρνηση Τρούμαν κι έκανε λόγο για τη συνδιάσκεψη. Παρά τη θετική ανταπόκριση που είχε ανταπόκριση που είχε από ορισμένους κυβερνητικούς παράγοντες, η συνδιάσκεψη κανονίστηκε τελικά επί κυβερνήσεως Αϊζενχάουερ. Τους βασικούς ρόλους στην αμερικανική ομάδα είχαν ο διευθυντής της CIA, στρατηγός Γουόλτερ Σμιθ και το μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων Ντέιβιντ Τζάκσον. Από την αρχή, η αμερικάνικη ομάδα επηρεάστηκε έντονα από την οικογένεια Ροκφέλερ, ιδιοκτήτες της Standart Oil και ανταγωνιστές της Royal Dutch Petroleum του Mπέρνχαρντ. Από τότε, η ομάδα Mπίλντερμπεργκ αντανακλά στις αποφάσεις της τα συμφέροντα των πετρελαιοβιομηχάνων.
Η πρώτη αυτή διάσκεψη της Μπίλντερμπεργκ έγινε τελικά, το Μάιο του 1954 και, σύμφωνα με ένα έγγραφο της λέσχης του 1989, «η λέσχη αναπτύχθηκε λόγω του ενδιαφέροντος πολλών ηγετικών προσωπικοτήτων και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού για μια πιο στενή συνεργασία της δυτικής Ευρώπης και της βόρειας Αμερική σε θέματα υψίστης σημασίας. Έγινε φανερό ότι οι τακτές εμπιστευτικές συζητήσεις θα βοηθούσαν στην καλύτερη κατανόηση των διαφόρων ζητημάτων κατά τη δύσκολη μεταπολεμική περίοδο».Σύμφωνα με τον ειδήμονα στις διεθνείς ιδιωτικές ομάδες εξουσίας Στέφεν Γκιλ, καθηγητή πολιτικών επιστημών του πανεπιστημίου Γιορκ του Τορόντο, η πρώτη διάσκεψη της Μπίλντερμπεργκ χρηματοδοτήθηκε από τις Αμερικανικές Μυστικές υπηρεσίες. Στο εγχειρίδιο του μάλιστα, παραθέτει επίσημα αμερικανικά έγγραφα που το αποδυκνείουν.
Ο πρίγκιπας Μπέρνχαρντ παρέμεινε πρόεδρος της λέσχης επί 22 χρόνια. Τον διαδέχθηκε ο λόρδος Χουμ του Ηirsel, πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου που προέδρευσε στις διασκέψεις της για τέσσερα χρόνια. Στη διάσκεψη του 1980 μεταβίβασε την προεδρία στον Γουόλτερ Σήηλ, πρώην πρόεδρο της ομοσπονδιακής δημοκρατίας της Γερμανίας. Το 1985 ο Σήηλ παραιτήθηκε και τον διαδέχθηκε ο λόρδος Ρολ του Ιpsden, πρόεδρος της εταιρείας S.G. Warburg group plc. Τέλος, στη διάσκεψη του 1989 ο λόρδος Ρολ μεταβίβασε την προεδρία στο λόρδο Κάρινγκτον, πρώην γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ. Το 2000, ορίστηκε ως νέος πρόεδρος ο Βισκάουντ Ετιέν Νταβινιόν, πρόεδρος της Societe Generale de Belgigue.

ΟΙ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Σσύμφωνα με μια αναφορά στα αρχεία του κογκρέσου από το μέλος της Mπίλντερμπεργκ και γερουσιαστή Γιάκομπ Γιάβιτς το 1964, οι «χώρες του δυτικού κόσμου ένιωσαν την ανάγκη για στενότερη συνεργασία, ώστε να προστατεύσουν τις ηθικές αξίες τους, τους δημοκρατικούς τους θεσμούς και την ανεξαρτησία τους ενάντια στον αυξανόμενο κομμουνιστικό κίνδυνο».Η πραγματικότητα όμως είναι ότι αυτή η συνεργασία αποσκοπούσε στον ολιγαρχικό, ιμπεριαλιστικό έλεγχο των οικονομιών των υπόλοιπων χωρών του κόσμου και στη δημιουργία μιας παγκόσμιας υπερκυβέρνησης. Το σχήμα είναι απλό. Στην αρχή, προωθείται η εμπορική ένωση των κρατών σε τρεις ξεχωριστούς οικονομικούς συνασπισμούς: της Aμερικής, της Eυρώπης και της Aσίας, υπό την ηγεσία αντίστοιχα της βόρειας Aμερικής, της δυτικής Eυρώπης και της Iαπωνίας (η περίφημη τριμερής επιτροπή). Στη συνέχεια, έρχεται η νομισματική ένωση και στο τέλος η πολιτική ένωση αυτών των κρατών. Τελικά, δεν μένει παρά η πλήρης ένωση των τριών αυτών «μερών» σε μια μονομερή παγκόσμια κυβέρνηση (αν δεν τους χαλάσουν τελικά τα σχέδια η Kίνα και η Pωσία).Η αλήθεια είναι ότι πέρα από τα ευφάνταστα σενάρια που κατά καιρούς έχουν έρθει στο φως για την παγκόσμια κυριαρχία, στην περίπτωση της μπίλντερμπεργκ μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η λέσχη κινεί τα ηνία του κόσμου, αφού έτσι κι αλλιώς αυτοί που την απαρτίζουν δεν είναι άλλοι παρά οι ήδη κυρίαρχοι του πλανήτη.
Στις διασκέψεις της Μπίλντερμπεργκ έχουν κατά καιρούς παραβρεθεί σημαίνουσες προσωπικότητες, όπως ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι (ήταν μέλος της επιτροπής καθοδήγησης στη δεκαετία του 1980), ο πρώην υπουργός άμυνας των ΗΠΑ Γουίλιαμ Πέρι, ο διευθυντής του διεθνούς νομισματικού ταμείου Στάνλεϊ Φίσερ, ο Αλεξάντερ Τρότμαν, πρόεδρος της εταιρείας Ford Motor Company, ο διευθυντής σύνταξης των Νew York Times και μέλος του συμβουλίου εξωτερικών σχέσεων Aρθρουρ Σούλτσμπεργκ, ο Γουίλ Χάτον, διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας London observer, ο Άλμπερτ τζ Βόλστεστερ, ανταποκριτής της Wall street Journal και μέλος του συμβουλίου εξωτερικών σχέσεων, ο Γουίλιαμ Κρίστολ, συντάκτης και εκδότης του περιοδικού Βritish Weekly Standard κ.α.Στην τελευταία συνάντηση της λέσχης, την 1η ιουνίου 2000, στο ξενοδοχείο Chateau du lac, λίγο έξω ακριβώς από τις Bρυξέλλες, ανάμεσα στους επίσημους προσκεκλημένους ήταν: η βασίλισσα Bεατρίκη της Oλλανδίας, ο πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Xένρυ Kίσιγνκερ, ο Nτέιβιντ Pοκφέλερ, πρόεδρος της Chase Manhattan Bank, ο Tζέημς Oύλφενσον, πρόεδρος της Παγκόσμιας τράπεζας, ο νέος πρόεδρος της λέσχης Βισκάουντ Ετιέν Νταβινιόν, πρόεδρος της Societe Generalede Belgique, ο Γουίλιαμ μακ Ντάνοου, πρόεδρος της Federal reserve Bank της Νέας Υόρκης, η Κάθριν Γκράχαμ, ιδιοκτήτρια και πρόεδρος της εφημερίδας Washington Post, ο μεγαλοχρηματιστής Tζωρτζ Σόρος, ο νέος Ευρωπαίος Επίτροπος Πασκάλ Λέιμι, ο Ζαν Κλωντ Τρισέ, διευθυντής της Βank of France, ο Xαβιέ Σολάνα, γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο πρώην πρόεδρος της Fiat Tζιοβάνι Aνιέλι, ο πρόεδρος της Eυρωπαϊκής Kεντρικής Tράπεζας Bιμ Nτούισενμπεργκ και άλλοι…

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ
Από ελληνικής απόψεως έχουν κατά καιρούς κληθεί με τις ιδιότητες που σημειώνονται παράπλευρα και συμμετάσχει οι εξής:

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΡΑΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΠΟΡΤΟ ΚΑΡΡΑΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΥΙΔ – ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ 3Ε

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ – ΠΡΩΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ

ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΣ – ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΜΟΣΠ. ΕΛΛ. ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ – ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ – ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΛΟΥΜΠΗΣ – ΠΡ. ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΛΛ. ΕΞΩΤ. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΥΡΟΣ – ΕΘΝΙΚΟΣ OMBUDSMAN

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ – ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΤΑΙΡΕΑΣ ELETSON

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ – ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΓΙΑΝΝΟΣ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ – ΠΡΩΗΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΙΒΑΝΟΣ – ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΡΑΣ – ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΣ – ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ – ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ – ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ – ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΠΑΠΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔ – ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΙΤΑΝ

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ – ΑΡΧΗΓΟΣ ΠΑΣΟΚ

ΜΙΧΑΗΛ ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ – ΠΡΟΕΔΡΟΣ PEGASUS OCEAN SERVICES

ΣΑΜΑΡΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ – ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΛΟΥΚΑΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ – ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

ΘΑΝΟΣ ΒΕΡΕΜΗΣ – ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΒΩΚΟΣ – ΠΡΟΕΔΡΟΣ SEATRADE ORGANISATION

ΜΙΝΩΣ ΖΟΜΠΑΝΑΚΗΣ – ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ - ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΝΤΟΡΑ - ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ - ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΝΤΟΥ.

ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΑΣΚΑΛΕΜΕΝΟΙ, ΑΛΛΙΩΣ ΠΑΠΑΛΑ. ΤΟΥΣ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://underinformation.wordpress.com

The George W. Ball Papers
Published by Scholarly Resources, Inc.
This collection documents the private and public life of American lawyer and diplomat George W. Ball. Ball served as counsel in the Lend-Lease Administration and the Foreign Economic Administration from 1942-44. In 1961, he became Under Secretary of State for Economic Affairs. Ball then served as Under Secretary of State from 1961 to 1966 under both presidents Kennedy and Johnson. Ball played a key role in both administrations. An expert in economic foreign policy, he was instrumental in developing U.S. foreign aid and foreign trade policy. While his tenure as undersecretary of state is most noted for his vociferous opposition to the Vietnam War, other highlights include participating in Kennedy’s inner sanctum during the Cuban Missile Crisis, negotiating a wheat deal with the Soviets, attending National Security Council meetings, brokering an international textile agreement, and serving as a mediator of crises in Cyprus, Pakistan, the Congo, and the Dominican Republic. The George W. Ball Papers contain correspondence, memoranda, reports, speeches, telecons, minutes, appointment books, writings, scrapbooks, clippings, financial information, and legal documents. This is an outstanding collection for research in diplomatic history and foreign policy particularly during the Cold War and the Vietnam War eras.
Series 1, Correspondence, 1916-1994, chronicles Ball’s life from childhood to death.
Series 1, Subseries 1, Subject Files, 1916-1994, contains incoming and outgoing correspondence, memoranda, reports, clippings, manuscripts, speeches, press releases, and publications, and is filed alphabetically by author or subject. Ball’s careers are well documented in this subseries, including his work on the U.S. Strategic Bombing Survey, which included the interrogation of Albert Speer, his years spent at Cleary, Gottlieb, his international banking experience gained at Lehman Brothers, and his work with Jean Monnet on European integration. The seventeen memoranda Ball wrote outlining his opposition to the Vietnam War are also included in this subseries. The relationships Ball developed with various colleagues are documented here as well. Correspondents include Adlai Stevenson, ArthurSchlesinger, Jr., Wilson Wyatt, John Kenneth Galbraith and Eugene Rostow, Dean Rusk, Dean Acheson, W. Michael Blumenthal, William P. Bundy, Nicholas Katzenbach, J. Robert Schaetzel and George S. Springsteen. Also detailed is Ball’s involvement in numerous organizations, including the Council on Foreign Relations, the Century Association, the International Chamber of Commerce, and the highly secretive Bilderberg Group, which was established to foster frank, confidential discussions between Europeans and North Americans on current issues affecting foreign affairs and the international economy.
Series 1, Subseries 2, Chron Files, 1952-1993, contains the most comprehensive documentation of Ball’s involvement in the shaping of foreign and domestic policy. This subseries largely contains outgoing correspondence and memoranda, although there is some incoming correspondence during his tenure as Under Secretary of State, and both are filed in reverse chronological order. The material ranges from the mundane (a thank you letter to a friend for a birthday gift) to a secret memorandum dated June 20, 1963 outlining the “mess in Europe” written for President Kennedy on his upcoming trip.
Series 2, Appointments, 1945-1994, contains appointment books, desk and pocket calendars, and billing logs. Series 3, Writings, 1933-1994, is divided into two subseries. Each subseries is arranged alphabetically and chronologically thereunder.
Series 3, Subseries 1, Books, 1945-1993, includes correspondence, lists, reviews, clippings, reference material and drafts for Ball’s five published books and one unpublished work. His published works include Diplomacy for a Crowded World, Discipline of Power, Error and Betrayal in Lebanon, Passionate Attachment, and The Past Has Another Pattern. His unpublished work focused on the evolution of the Schuman Plan.
Series 3, Subseries 2, Articles and Miscellaneous Writings, 1933-1994, contains articles, readers’ comments, book jacket blurbs, college and law school papers, essays, forewords, letters to the editor, a memorandum, and poems. A prolific writer, Ball produced more than 270 articles during his lifetime for a variety of domestic and foreign publications. During the early 1970s, Ball wrote a guest columnist series for Newsweek. These articles focused largely on foreign policy and tackled such issues as Biafra’s loss of independence, the Nixon doctrine, the Middle East, and the realities of a settlement in Vietnam. Ball was not afraid to write on difficult subjects and received a large amount of mail from readers who disagreed with his stated positions. An electronic index exists for this subseries.
Series 4, Public Statements, 1942-1994, includes interviews, oral histories, speeches, and testimony. Ball was a popular speaker; he addressed organizations, businesses, universities, and associations and was also a frequent guest on the Sunday morning news programs. He testified before Congress more than sixty times on a variety of issues that included the International Development Act, the future role of NATO, U.S.-Japanese relations, the Trade Expansion Act, SALT II, and the Persian Gulf crisis. An electronic index of each public statement exists for this series.
Series 5, Telecons, 1955-1982, contains logs, transcripts, and summaries of incoming and outgoing telephone calls. The incomplete set of telecons received from Ball is arranged chronologically, except for four subject files located at the end of the chronological run that focus on the Congo, the Dominican Republic, the USSR wheat deal, and Vietnam. The telecons illuminate the daily issues Ball faced, as well as what foreign and domestic problems required his immediate attention. It is also interesting to note whom Ball solicited or shared information with regarding a particular incident.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ (http://underinformation.wordpress.com/2008/02/10/bilder/)