ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Μπορείτε να αφήσετε κατά μέρος την Ευρωλαγνεία σας και να απαντήσετε:

1. Τι θα κάνετε με την αναθεώρηση του Μάαστριχ

2. Τι θα κάνετε με την αναμόρφωση του αφορολόγητου

3. Τι θα κάνετε με τις αυξήσεις των προϊόντων και αν θα επαναφέρετε τις αγορανομικές διατάξεις.

4. Θα υπερασπιστείτε την ανεξαρτησία της Εθνικής Οικονομίας κόντρα στην ΕΕ των πολυεθνικών και του Ιμπεριαλισμού;

5. Συμφωνείτε με τις παραινέσεις του ΔΝΤ ή θα επαναδιαπραγματευτείτε τους όρους δανεισμού;

6. Θα απαιτήσετε την μείωση των επιτοκίων και θα επιβάλετε κυρώσεις στις Τράπεζες για την τοκογλυφική τους κερδοφορία;

7. Θα επαναφέρετε το ύψος των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις;

8. Τι θα κάνετε με το Ασφαλιστικό; Θα παραμείνουν σε ισχύ οι Νόμοι της ΝΔ;

9. Τι θα κάνετε με το καρτέλ των πετρελαιοειδών; Ως πότε θα ρυθμίζουν ως μαυραγορίτες την τιμή Πετρελαίου και βενζίνης;


10. Τι θα κάνετε με τους έμμεσους φόρους;


Ο Λαός θέλει απάντηση σε αυτά και μάλιστα πριν τις εκλογές


κ. Παπανδρέου, ομολογείτε πως η οικονομική κρίση εκτός από Διεθνές φαινόμενο αποτελεί και εσωτερική Πολιτική υπόθεση που εδράζεται στην πολιτική της Κυβέρνησης.
Ο Λαός για όλα τα σπασμένα καλείται να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

ΕΡΩΤΗΜΑ: Οι τριακόσιοι της Βουλής, δέχεστε να μειώσετε κατά 20% την Βουλευτική σας αποζημίωση ή ως " Εθνοπατέρες" είστε έξω και πάνω από τα τετριμμένα;
Με πιο πρακτικό τρόπο εκτός των πολιτικών ευθυνών θα σας υποχρέωνε να κάνατε αντιληπτό το μέγεθος και τον όγκο των αποφάσεών σας, όταν αυτές αφορούν τον Λαό αλλά όχι την τσέπη σας;

ΕΙΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΑΠΑΝΤΉΣΕΤΕ ΑΠΌ ΤΟ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΊΤΕ ΤΗΝ ΚΥΒΈΡΝΗΣΗ ΜΟΝΌ;

ΟΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ στην κριτική σας, ΔΕΣΜΕΥΕΙ ΚΑΙ ΕΣΑΣ;

ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ.........................

Δεν έχω διάθεση να σχολιάσω τα διαφημιστικά σποτ του σκοταδισμού της Δεξιάς που νομίζει ότι ο Λαός δεν ζει σ' αυτήν την Χώρα, αλλά σε κάποιον παράδεισο και υπάρχουν οι Κασσάνδρες που τον υποσκάπτουν, τον φοβίζουν, του ασκούν τρομοκρατία.

Μιλώ για τα παπαγαλάκια, που συνωστίζονται στα μέσα μαζικής αποβλάκωσις, είτα από τα δελτία παραπληροφόρησης, είτα από κάτι περίεργες παρά - Αριστοφάνειες "παραστάσεις".

Μιλώ για εκείνα τα ξιπασμένα άτομα που δεν μπορούν να αρθρώσουν ατομικό πολιτικό λόγο ή περιγραφικό των προθέσεών τους, ώστε με επιχειρήματα που θα πρέπει να "προσκομίσουν", να μας πείσουν γιατί θα ψηφίσουν .... παραλία και όχι πολιτικούς εκπροσώπους για το Ευρωκοινοβούλιο.

Θα προτιμούσα να αναπτυσσόταν ένα σοβαρό κίνημα αναρχίας και αντιεξουσιασμού προς τα ιμπεριαλιστικά κέντρα που δυναστεύουν την ζωή μας και υπονομεύουν το μέλλον μας, παρά μια χαφιεδοπαρέα που δήθεν έχει διαφορετικά κίνητρα αλλά βοηθά στην επίτευξη του μοναδικού στόχου, που είναι : Τίποτα να μην αλλάξει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί αυτό βολεύει τα Αφεντικά.

Θα προτιμούσα την ανάπτυξη μιας Κοινωνική Αριστεράς από το συρφετό των Αριστερών Κομμάτων που το καθένα από αυτά πουλά το ίδιο προϊόν, με διαφορετικό αμπαλάρισμα εμμένοντας στην πολυδιάσπασή του, χωρίς να μπορεί να "τιθασεύσει" τον εαυτό του και να αποτελέσει την Πολιτική - Κοινωνική και ανατρεπτική δύναμη που οι Λαοί θα αποκτούσαν την κοινωνική τους συγκρότηση ως θεσμική δύναμη και που μέσα από μια τέτοια συλλογικότητα θα ανέτρεπαν το σημερινό καθεστώς.

Γνωρίζουμε όλοι ότι οι δήθεν εκπρόσωποί μας στο Ευρωκοινοβούλιο, είναι δήθεν. Ότι επί της ουσίας εκπροσωπούν και υπηρετούν μονοδιάστα τα πιο δυναμικά και άκρως ισχυρά οργανωμένα συμφέροντα, ως προέκταση των επιλογών των κομμάτων τους.
Γνωρίζουμε ότι τα κόμματα επί της ουσίας δεν εκπορεύονται, ως εκφραστές και εκπρόσωποι, της μιας ή της άλλης τάσης μιας ολοκληρωμένης και συγκροτημένης κοινωνίας, αλλά ως μεταπράτες οργανωμένων οικονομικών εξουσιών που διαφεντεύουν το μυαλό, την θέληση και το συμφέρον των αποσυνθετιμένων κοινωνικών ομάδων, οικοδομώντας παράλληλους και διχτυωτούς μηχανισμούς διαιώνισης του Κορπορατισμού.

Όμως σε κάθε περίπτωση ακόμα και σε αυτή που επιδιώκεται η αναθεώρηση των Κοινωνικοπολιτικών Θεωριών, το άτομο δεν μπορεί να απέχει από τις διαδικασίες ανάδειξης εκπροσώπων του ανεξάρτητα αν τις καταγγέλλει

Αν μέναμε μόνο στην διαπίστωση της πραγματικότητας και ως επόμενο βήμα μας την καταγγελία της δημιουργημένης πραγματικότητας και εκδράμαμε όπου αλλού, δεν θα μπορούσαμε να απαντήσουμε στο ερώτημα: Ποιος θα αλλάξει τον κόσμο εκτός από εμάς;

Το ερώτημα όμως υπάρχει επειδή υπάρχουμε, ζούμε και ευθυνόμαστε για την πραγματικότητα, επειδή εμείς την δημιουργήσαμε, εμείς την ποτίσαμε και άνθισε και εμείς οφείλουμε να την αλλάξουμε.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ και ΑΠΑΙΤΗΣΗ από τον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ για ΑΛΛΑΓΗ των συσχετισμών που θα δώσουν την προοπτική για μια ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.


ΠΡΟΣΟΧΗ:

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ είναι κατασκεύασμα των ΜΜΕ, των Οργανωμένων συμφερόντων, που τους εξυπηρετεί η σημερινή κατάσταση και όλο το σκηνικό δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από μια σκευωρία εναντίον της Αριστεράς και των Κοινωνικών Κινημάτων.

Η ψήφος προς τους ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ είναι ψήφος υπέρ της Κυβέρνησης και ψήφος υπέρ της στασιμότητας.

ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΗΤΤΑ ΥΠΟΣΤΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΣΟ

ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΑ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΑ ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

ΕΞΑΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΛΑΟ, ΔΕΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙ.


ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ ΦΟΒΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΝΤΕΣ

ΕΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΔΙΑΝΟΗΤΗΣ

Έφυγε πολύ νωρίς.

Σημαντικός Έλληνας, σπουδαίος άνθρωπος.

Γεννημένος μέσα στις ιδέες του Μάη του '68. Ταλαιπωρήθηκε από τον καρκίνο. Έχασε την μάχη με την επάρατο νόσο σήμερα το πρωί. Έζησε την τραγωδία. Έχασε το παιδί του.

Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης γεννήθηκε στην Καλαμάτα, στις 19 Αυγούστου 1941.Σπούδασε Νομικά, Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες σε Αθήνα, Μονπελιέ και Παρίσι.

Εργάστηκε ως καθηγητής και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού 2, στο Ινστιτούτο Διοίκησης Επιχειρήσεων του Ορσαί και στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο του Μονπελλιέ.

Έκανε έρευνες και μελέτες πάνω στη μεσογειακή οικονομία, την ΕΟΚ, την Κινεζική αγροβιομηχανία, την αλιεία στην Ελλάδα και άλλες, για λογαριασμό της ΕΟΚ, της ΓΚΑΤΤ και του ΟΗΕ, από το 1967 ως το 1987.

Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης στο Πάντειο και έχει συνεργαστεί και αρθρογραφήσει στο Βήμα, τον Οικονομικό Ταχυδρόμο, το Αντί, την Αυγή και τον Πολίτη. Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Ιταλικά.

Πολιτική

Ως το 1963 ήταν μέλος της ΕΔΑ. Κατά τη στρατιωτική χούντα (1967-1973) εντάχτηκε στη Δημοκρατική ‘Aμυνα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΑΡ καθώς επίσης και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και της Εθνικής Γραμματείας της.

Εντάχθηκε στον Συνασπισμό έγινε μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του καθώς και της Πολιτικής Γραμματείας του, υπεύθυνος του Τμήματος Οικολογία και Ποιότητα της Ζωής. Μαζί με διάφορα άλλα στελέχη του κόμματος ανήκει στην τάση Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ.

Εξελέγη ευρωβουλευτής του ΣΥΝ στις ευρωεκλογές του ευρωεκλογές του 1989, του 1994 και του 1999. Στις εκλογές 2007 εκλέχθηκε Βουλευτής στη Β’ Αθηνών, τρίτος σε σταυρούς μέσα στο κόμμα του.

Πηγή: PRESSMME

Η κηδεία του(πολιτική) από το νεκροταφείο ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ, αύριο , 27/05/09 στις 6:00μμ

ΤΣΙΠΡΑΣ ή ΑΛΑΒΑΝΟΣ

Στο ερώτημα, γιατί στους παράλληλους μονολόγους των πολιτικών αρχηγών, ο Αλαβάνος αντικατέστησε τον Πρόεδρο του Συνασπισμού, είναι καταφανέστατο τουλάχιστον για τους έχοντας σεβασμό στον ΣΥΡΙΖΑ, για τους υπερασπιζόμενους τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι τι πιο φυσιολογικό από την εκπροσώπηση του από τον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του ομάδας, από την στιγμή που ως μόρφωμα δεν έχει την υπόσταση κόμματος αλλά συνασπισμό Κομμάτων.

Στις Ευρωεκλογές, το ψηφοδέλτιο καταρτίζεται στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ και όχι Συνασπισμού, ο οποίος αποτελεί μόνο μια συνιστώσα, έστω και την μεγαλύτερη, έστω και την δυναμικότερη από τις άλλες.

Όμως αποτελεί συνευθύνη όλων των συνιστωσών, για την μέχρι σήμερα απουσία υπόστασης κομματικού φορέα με΄ότι συνεπάγεται στον Πολιτικό του λόγο, στην συγκρότησή του, στην έκφρασή του, στην εκπροσώπησή του, στην λειτουργία του, κάτι που μπορεί να ερμηνευθεί μόνο από την σκοπιά του φτωχού συγγενή.

Δεν γίνεται αντιληπτό, πως ο Πρόεδρος του Συνασπισμού, συμπεριφέρεται εξ οφιτσίου, Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν γίνεται αντιληπτή η πατερναλιστική φεουδαρχική αντίληψη ιδιοκτησίας που διακατέχει τον Συνασπισμό έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί οι συνιστώσες να περιχαρακώνονται στο καβούκι της αυθαιντίας τους, αλλά ευθύνονται μιας και δεν "κουβαλούν" τίποτε πίσω τους , για την φεουδαρχική αυθαιρεσία του Ηγεμόνα.

Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ έγκειται στην ισότιμη συνεύρεση όλων των συνιστωσών ( κόμματα ή παρατάξεις ή κινήσεις) ως πολιτικές οντότητες που συνθέτουν την άλλη Αριστερά και όχι ως συνεταιρισμός μικρομάγαζων που συστεγάζονται σε ένα super market. Η μέχρι σήμερα συμφωνημένη λειτουργία του στο επίπεδο των αποφάσεων, που είναι η ομοφωνία αντί της αυξημένης πλειοψηφίας, μπορεί να προσδίδει μια σχετική αυτογνωσία της συγκρότησής του, αλλά από την άλλη αποτελεί και την αχίλλειον πτέρνα του.

Η αδυναμία από την μια και ο φετιχισμός στο Είναι των μικρότερων συνιστωσών από την άλλη, καθώς και ο μεγαλοϊδεατισμός της κυρίαρχης τάσης του ΣΥΝ σήμερα, τους εμποδίζει να εγκαταλείψουν την αδιέξοδη οπτική τους, καθιστώντας τον ΣΥΡΙΖΑ όμηρο μιας δυναμικά σπαρασσόμενη από αδιέξοδα κοινοβουλευτική παράταξη, με Πρόεδρο τον Αλαβάνο, με εγγυητή τον Αλαβάνο, με μοναδικό αντίπαλο δέος προς τους Ανανεωτικούς τον Αλαβάνο και με τον Τσίπρα να προσπαθεί να δημιουργήσει πολιτικό λόγο περισσότερο ως Γραμματέα της ..... ΚΝΕ, παρά ως Πρόεδρο του ΣΥΝ. Όμως η δεινή θέση που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν του επιτρέπει να απαντήσει θετικά στην δυναμική που αναπτύσσεται στο επίπεδο του Λαού ως αντίδραση προς τον δικομματισμό, τον οποίο τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΚΚΕ καταγγέλλουν

Μια δυναμική, που δημοσκοπικά άγγιξε το 17% ως ελπιδοφόρα προοπτική για τον ίδιο τον Λαό απέναντι σε ένα ΠΑΣΟΚ που δεν μπορούσε να απαλλαγεί από το επαίσχυντο Σημιτικό του παρελθόν, που ξάφνιασε όλες τις Συνιστώσες, έδειξε και την αδυναμία διαχείρισης μια τέτοιας έκταση προσφυγής του κόσμου, στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Έδειξε πως δεν είναι ούτε σε θέση να αντιτείνει σοβαρό πολιτικό λόγο, ούτε ότι διαθέτει μια δυναμική λόγου εμπιστοσύνης και υπευθυνότητας, που να προβάλει την ανάληψη Κυβερνητικού ρίσκου. Να απαντήσει δηλαδή στο δίλημμα, " τι θα κάνετε στην περίπτωση που δεν σχηματίζει το ΠΑΣΟΚ αυτοδυναμία στο ενδεχόμενο πρόωρων ή κανονικών εκλογών".

Η αδυναμία των άλλων Συνιστωσών αλλά και ο κίνδυνος να χαθεί η "αθωότητα" της Αριστερής τους αυθεντίας, έχει αναπτύξει μια φιλοσοφία σνομπ απέναντι σε κάθε τι που δεν υποτάσσεται στην δική τους φιλοσοφία περί Αριστεράς και Σοσιαλισμού.
Αποτέλεσμα, η υπεροχή του Συνασπισμού να λειτουργεί πατερναλιστικά με όση φεουδαρχική ιδιοκτησιακή αντίληψη προσλαμβάνει αυτός ο πατερναλισμό του ΣΥΝ πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι "ξαφνιάζει" από την μια η "αντικατάσταση" Τσίπρα από τον Αλαβάνο, αλλά από την άλλη δίνει περισσότερα εφόδια για κακόπιστη κριτική, διαμορφώνοντας ένα τοπίο χαμηλών προσδοκιών, προδικάζοντας ένα αποτέλεσμα διαλυτικού χαραχτήρα, που θα καταφανεί μετά τις Ευρωεκλογές, αν το ποσοστό είναι πάρα πολύ κατώτερο των προσδοκιών, πάντα σε σχέσει μα τα δημοσκοπικά αποτελέσματα, που κατέτασσαν τον ΣΥΡΙΖΑ τρίτο κόμμα.

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Σε ότι αφορά την Χώρα, όταν η Ρόζα μιλούσε για το " Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα" δεν εννοούσε ΚΚΕ ή Βαρβαρότητα, ΠΑΣΟΚ ή Βαρβαρότητα, ΣΥΡΙΖΑ ή Βαρβαρότητα.

Δεν εννοούσε Κόμματα που αναφέρονται στην Αριστερά ως πηγή του καλού και Κόμματα που αναφέρονται στην Δεξιά, ως πηγή του κακού.

Αν επανέρχεται σήμερα το ζήτημα αυτό ως προεκλογικός λόγος σε ένα ακροατήριο που δεν γνωρίζει στοιχειωδώς βασικές αρχές της φιλοσοφίας, επανέρχεται χλευάζοντας και τον Σοσιαλισμό ως φιλοσοφία αλλά και τον Λαό ως οντότητα, της οποίας έχουν αφαιρεθεί τα σημαντικά δυναμικά της στοιχεία που την καθορίζουν ως προοδευτική, ανατρεπτική και δημιουργική δύναμη.

Η περίοδος Σημίτη, ήταν σπουδή εναντίον της Βαρβαρότητας ή η Βαρβαρότητα της Σοσιαλδημοκρατίας δια του Εκσυγχρονισμού εναντίον του Λαού, των εργαζομένων, της Ελληνικής Εθνικής οικονομίας;

Η απόγνωση των κοινωνιών από την παγκόσμια τάξη πραγμάτων που αντιπροσωπεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, οι ΗΠΑ και οι δορυφόροι της, οφείλεται στην βαρβαρότητα με την οποία αντιλαμβάνεται η παγκόσμια Αριστερά τα πράγματα και από τον τρόπο και την "προσαρμογή" της στις διάφορες σύγχρονες σχολές σκέψης, που δημιουργούν ένα ασφυκτικό και αποπνικτικό κλοιό στραγγαλισμού των κινημάτων και των αιτούμενων επαναστάσεων.

Αυτή η Αριστερά, που κυριαρχεί στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, είναι η "Αριστερά" της Διεθνούς Σοσιαλδημοκρατίας.
Μια Σοσιαλδημοκρατία που καλλιέργησε το έδαφος ώστε η παλιά Χριστιανοδημοκρατική Δεξιά να εγκλιματιστεί ως την μοναδική δύναμη "ανάπτυξης" της Υπανάπτυξης των Λαών και των Κινημάτων.
Η παλαιά Σοσιαλδημοκρατία που κυριαρχούσε στην τότε ΕΟΚ, το΄μόνο που κατάφερε ήταν να οργώσει το έδαφος και να σπείρει τους νεοτεκτονικού σπόρους για μια τάξη πραγμάτων που θα κυριαρχούσε το ληστρικό κεφάλαιο των πολυεθνικών και θα εκτόπιζε τα ντόπια εθνικά κεφάλαια, που ισχυροποιούσε την Ένωση των Κεφαλαίων ως οικονομική υπερτατη δύναμη, αλυσοδένοντας τους Λαούς της Ευρώπης με πιο χοντρές αλυσίδες.

Το "σύνθημα" Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα, για την Σοσιαλδημοκρατία, έχει μεταλλαχτεί σε Δικαιωμα στην Βαρβαρότητα για μας και Ενοχική Βαρβαρότητα για τους άλλους.

Προφανώς ο Παπανδρέου, ως Πρόεδρος της κατ' επίφαση Σοσιαλιστικής Διεθνούς, μιλώντας για το " Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα" αυτο ακριβώς εννοούσε. Δικαίωμα στην Βαρβαρότητα για την Σοσιαλδημοκρατία και Ενοχική Βαρβαρότητα για την Διεθνή Δεξιά.

Η ΒΟΥΛΗ ΕΚΛΕΙΣΕ, ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μπορεί να έκλεισε αιφνιδιαστικά η Βουλή έκλεισαν όμως και τα .... τραύματα μιας παρατεταμένης περιόδου κρίσης ηθικής και αντινομιών που το κοινοβουλευτικό σύστημα της Δημοκρατίας της Εξουσίας και των συμφερόντων, παράγει στην καθημερινότητα του.

Ωφελημένοι από την πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού να τερματιστούν οι εργασίες του Κοινοβουλίου, έστω και με τον άγαρμπο τρόπο που έγινε και που δηλώνει προφανώς πανικό από την συνεχιζόμενη ροή σκανδάλων των στελεχών του κόμματός του, ήταν τόσο η Κυβερνητική Παράταξη, όσο και το ΠΑΣΟΚ, που ενώ επένδυε πάνω στην αποκάλυψη των σκανδάλων έπαιζε μόνο στο γήπεδο από την παραγραφή των αδικημάτων των δικών του υπουργών, αλλά αυτό άρχιζε να του δημιουργεί κόστος.

Το κόστος για το ΠΑΣΟΚ ήταν η περίοδος Σημίτη και τα σκάνδαλα των δικών του Υπουργών, που παρά την παραγραφή, επισκίαζαν την επιθετικότητα του Παπανδρέου εναντίον της ¨διαφθοράς" του Αντιπάλου του.

Οι συγκρίσεις και η αλληλοκατηγορίες περί συμψηφισμού επανέφεραν στο προσκήνιο τις ευθύνες στην οικονομική διαχείριση και την διαφθορά στελεχών της Κυβέρνησης Σημίτη αλλά και την εμπέδωση κλίματος αναξιοπιστίας τόσο για τον Καραμανλή όσο και για τον Παπανδρέου.

Τα κέρδη περιορίζονταν και η παγιωμένη διαφορά πλέον λειτουργούσε ως συγκοινωνούντα δοχεία με την Νέα Δημοκρατία.

Όσο έχανε το κόμμα της Κυβερνώσας παράταξης αντίστοιχα έχανε και το ΠΑΣΟΚ.
Η διαφορά μεταξύ τους δεν έδινε την δυνατότητα της απογείωσης του ΠΑΣΟΚ αφού τα "βαρίδια" που βύθιζαν την Νέα Δημοκρατία, τα ίδια κρατούσαν σε "χαμηλή πτήση" και το ΠΑΣΟΚ.

Ενώ το ΠΑΣΟΚ είχε φτάσει σε ψηλά ποσοστά συσπείρωσης των οπαδών του από την άλλη η Νέα Δημοκρατία ακόμα ψάχνει να βρει τρόπους να ξεπεράσει τα εμπόδια.

Μια ενδεχόμενη, αλλά καθώς φαίνεται πιο σίγουρη από ποτέ, μεγάλη αποχή από τις ευρωεκλογές, ίσως να είναι το σωτήριο για την Κυβερνώσα Παράταξη που θα επιφέρει σμίκρυνση της διαφοράς της από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα επιθυμούσε μια διαφορά τέτοια που να καθορίσει αποτελεσματικά την εξ' αναγκαιότητας, πρόωρη προσφυγή στις κάλπες των Βουλευτικών εκλογών.

Όμως το πρόωρο κλείσιμο της Βουλής, βοήθησε και το ΠΑΣΟΚ αφού πλέον το παιγνίδι του "Βρώμικου" χρήματος και της διαπλοκή παίζεται στο επίπεδο των καναλαρχών και των Εφημερίδων.

Η βεβαιότητα ότι η Νέα Δημοκρατία θα χάσει τις Ευρωεκλογές αλλά και τις Βουλευτικές εκλογές, καθώς και η συνταξιοδότηση του κ. Σανιδά, "απελευθερώνει" όσους έχουν την ευθύνη της δημοσιοποίησης των σκανδάλων με την υπόδειξη συγκεκριμένων Πολιτικών παραγόντων της Κυβέρνησης Καραμανλή.

Αλλά το ερώτημα που εκ των πραγμάτων μπαίνει μετά από μια παρατεταμένη περίοδο πολιτικής κρίσης και αναξιοπιστίας του Κοινοβουλευτισμού, είναι, τι θα ήταν πιο προοδευτικό και σύγχρονο;
Ένα σύστημα Κυβερνητικής Διαχείρισης του Κράτους από ένα κόμμα με ένα σχήμα στελεχών - υπουργών, που εκλέγεται ως κόμμα χωρίς πλέον βουλευτές και τα κόμματα της αντιπολίτευσης στο επίπεδο μιας "κοινοβουλευτικής κοινωνίας" θα ασκούσαν τις πολιτικές τους ως αντίβαρο στις κυβερνητικές επιλογές και αποφάσεις ή η συνέχιση αυτής της ίδιας κατάστασης που ζούμε σήμερα;

Σε ένα τέτοιο σύστημα Κοινοβουλευτικής Κοινωνίας, αξία θα είχε το νομοθετικό έργο ενός θεσμοθετημένου οργάνου εκατό πολιτών που θα εκλέγονταν για τον λόγο αυτό και το Κοινοβουλευτικό Ειδικό Σώμα των πολιτών που η συγκρότησή του θα ήταν διάφορη από την εκλογή των κομμάτων ή του Νομοθετικού Σώματος.

Σε ένα τέτοιο σύστημα , η κοινωνία συγκροτείται με θεσμικό κοινοβουλευτικό ρόλο στο επίπεδο της Πόλης, του Νομού και της Περιφέρειας, μέσα από μια διαδικασία τυχαίας συγκρότησης, πχ με την κλήρωση ενός αριθμού από τους εκλογικούς καταλόγους της Πόλης, του Νομού, της Περιφέρειας.

Έχει παρέλθει πλέον η αξιοπιστία και η αναγκαιότητα του Κρατικού Κοινοβουλευτισμού και πρέπει να αντικατασταθεί από το Νέο, που είναι ο Κοινωνικός Κοινοβουλευτισμός.
Η κοινωνία ως θεσμικός αντίποδας του Κράτους.
Η κοινωνία ως θεσμικός ελεγκτής της Κυβέρνησης και των Κομμάτων.
Η κοινωνία ως θεσμικός εντολέας και επιτηρητής της νομιμότητας

Σήμερα η Βουλή έχει μετατραπεί σε μια βιομηχανία παραγωγής Νόμων, που κανείς δεν εφαρμόζει και κανείς δεν έχει υποχρέωση να ελέγξει την εφαρμογή τους. Οι Νόμοι ψηφίζονται για να διευκολύνουν συγκεκριμένα συμφέροντα δυναστεύοντας παράλληλα τον Λαό, που του επιβάλλονται χαράτσια πληρωμής των διευκολύνσεων προς τα συμφέροντα.

Το σύστημα διακυβέρνησης διακατέχεται από έντονη φασιστική νοοτροπία καθώς και από μια βερμπαλιστική αξίωση της εξουσίας της Κυβέρνησης και των κομμάτων προς τους υποτελείς, με το.... σκάσε και σκάψε και στις επόμενες εκλογές έχει το δικαίωμα να με κρίνεις.

Μια Δημοκρατία, που το δικαίωμα συμμετοχής του Λαού στην άσκηση εξουσίας διαρκεί ενάμιση λεπτό κάθε τέσσερα χρόνια !!!
Μια Δημοκρατία, που το δικαίωμα διαβούλευσης του Λαού με το Κράτος και τα θεσμικά του όργανα, βρίσκεται στην σφαίρα της φαντασίας, σε όσους το επικαλούνται.
Μια Δημοκρατία, στην οποία ο Λαός δεν έχει γνώση, δεν γνωρίζει και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον του.
Μια Δημοκρατία, που αλίμονο αν τα κόμματα και οι Κυβερνήσεις έκαναν ότι έλεγε ο Λαός.
Μια Δημοκρατία, που ο Πρόεδρος της είναι ένα φυτό σε μια περισπούδαστη γλάστρα φυτεμένο, που όλοι τον σέβονται, όλοι τον ακούν με προσοχή αλλά όλοι τον έχουν απαξιωμένο.

Σε μια τέτοιας προτεινόμενης αναμόρφωση και αναδιατύπωση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και του Πολιτεύματος, ποια Αριστερά και ποιο προοδευτικό κόμμα θα μπορούσε να αναλάβει την ρήξη με το κατεστημένο σύστημα που εξουσιάζει το Κράτος και τις Κοινωνίες;

Ποιο Κόμμα ή Κοινωνική Οργάνωση είναι αυτή που θα ήθελε την περιστολή των εξουσιών της και θα πρότεινε την θεσμική οργάνωση της Κοινωνίας ως Πολιτικός θεσμός άσκησης εξουσίας;
Ποιος Βουλευτής ή Υπουργός θα επιθυμούσε να απολογούταν στην Τοπική Κοινωνία που το εξέλεξε με θεσμικό τρόπο και να παρείχε το δικαίωμα έκπτωσης του από το αξίωμα του, αν οι Τοπική Κοινωνία έκρινε αρνητικά την προσφορά του και την λειτουργία του;

Ένα σύστημα Αντιπροσωπευτικού Κοινοβουλευτισμού δεν προϋποθέτει οπωσδήποτε την εκλογή Βουλευτών - Αντιπροσώπων, αλλά προϋποθέτει μια θεσμικά οργανωμένη κοινωνία με πλήρη εξουσία άσκησης δικαιωμάτων, εποπτείας και ελέγχων.

Ποιο κόμμα θα συμφωνούσε αντί της εκλογής των βουλευτών και την διαμόρφωση πλειοψηφίας στην Βουλή, θα προτιμούσε μόνο την εκλογή του κόμματος εκείνου που θα ασκούσε Κυβερνητική θητεία;

Όταν έχεις θεσμικά κατοχυρωμένη την Οργάνωση της Εθνικής Κοινωνίας μέσα από την κατοχύρωση της οργάνωσης των επιμέρους κοινωνιών που την συνθέτουν και μέσα από ένα αδιάβλητο σύστημα επιλογής των αντιπροσώπων, τότε ο Λαός αισθάνεται ισχυρός και ήσυχος.

Χρειαζόμαστε Αντιπρόσωπους των κοινωνιών μας και όχι εντολοδόχους Κομμάτων με την προβιά του εκ του Λαού, Αντιπροσώπου - Βουλευτή.

Πότε είχε ή θα αποκτήσει το δικαίωμα ο Λαός να επιβάλει την έκπτωση του Κυβερνώντος Κόμματος όταν ο προεκλογικός λόγος και οι δεσμεύσεις του Πλειοψηφούντος Κόμματος δεν ταυτίζονται με της Προγραμματικές δεσμεύσεις του, όταν ζητά ψήφο εμπιστοσύνης για σχηματισμό Κυβέρνησης;

Ποιο Κόμμα θα συμφωνούσε στην θεσμοθέτηση της παροχής εμπιστοσύνης στο πλειοψηφούν κόμμα, με την επικύρωση των προγραμματικών του δεσμεύσεων από ένα Δημοψήφισμα αφού σχημάτιζε Κυβέρνηση;
Αν δηλαδή με την ψήφο εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου, αυτομάτως να ξεκινούσε και η δημοψηφισματική διαδικασία.
Γιατί όταν ο Λαός εκλέγει το κόμμα που θα κυβερνήσει, ο Λαός πρέπει να επικυρώνει και τις προγραμματικές δεσμεύσεις του ως Κυβέρνηση.
Εκτός αν ο λαός είναι ανώριμος, αλλά τότε πως βασίζεται ένα κόμμα στην εγκυρότητα της κρίσης του Λαού για την εκλογή του σε Κυβερνώσα Παράταξη;


Η παραπάνω πρόταση νομίζω ότι βγάζει το Πολιτικό Σύστημα από τα αδιέξοδά του και τις κρίσεις του, αλλά ταυτόχρονα αναβαθμίζει τον ρόλο των κοινωνιών αφού εξαλείφει τις ανισότητες εξουσιών μεταξύ Κράτους και Κοινωνίας.

Αλλά είναι μια πρόταση που κανένα Κόμμα ή Κοινωνική οργάνωση δεν θα βρει σύμφωνο.

Η εξουσία πάνω στις Μάζες είναι το κέρδος της υπεροχής του ατόμου απέναντι στην Μάζα που το γέννησε και επομένως αποτελεί λάφυρο κατάκτησης ενός διαρκούς πολέμου μεταξύ εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΣΧΗ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ

από <info@dikki.org>
προς
vangelis.konstantinou@gmail.com
ημερομηνία18 Μάϊος 2009

ΒΓΑΛΑΜΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΜΕ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ


.......................................................................................


Είναι πράγματι σωστό και αναγκαίο να ενημερώσω το μπλοκ, με το mail που έλαβα από το ΔΙΚΚΙ, στο επικριτικό σχόλιο μου για την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και την στάση των Πολιτικών κομμάτων, των Νεολαιών και των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων.

Ο "ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ" του ΠΑΣΟΚ κόντρα στην ΑΡΙΣΤΕΡΑ

. ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΏΝ

Αν όντας το ΠΑΣΟΚ ήταν ενταγμένο στον χώρο του Σοσιαλισμού και όχι στην Κοινωνική Δεξιά που εκπροσωπεί η Σοσιαλδημοκρατία, θα είχε αντιληφθεί, ότι σε μια Εθνική Κοινωνία, υπάρχουν ένα σύνολο ταξικών κοινωνιών, που θα έπρεπε αναλογικά της δύναμής τους να εκπροσωπούνται στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ποιοι λοιπόν θα εκπροσωπήσουν και θα διαπραγματευτούν για τους Αγρότες, για τους Εργαζόμενους μισθωτούς, για τους αυτοαπασχολούμενους, για τους βιοτέχνες;
Οι καθηγητάδες των Πανεπιστημίων ή οι εκπρόσωποι της Αστικής Τάξης;

Γιατί η Σαλουφάκου δεν είναι σε εκλόγιμη Θέση;
Αλλά και η Ματσούκα, τι εκπροσώπησε στο Ευρωκοινοβούλιο; Τους εργαζόμενους από τους οποίους προερχόταν ή τους εργαζόμενους και τον ρόλο τους σύμφωνα με τις αντιλήψεις που έχει το ΠΑΣΟΚ για τους εργαζόμενους και τον ρόλο που τους επιτρέπεται;

Το κατεστημένο και οι αντιλήψεις για το Κράτος και την εξουσία στα Αστικά Κοινοβουλευτικά συστήματα αναπαράγονται και κλωνοποιούνται σε κάθε δεδομένη ευκαιρία ή "ζήτηση".
Ακόμα και ένα συνδικαλιστικό στέλεχος που δεν θα προερχόταν από τον "χώρο" του Διευθυντικού στελεχιακού δυναμικού μιας ΔΕΚΟ, αλλά από ένα εργοστάσιο ή ένα ορυχείο, θα έπρεπε να είχε "σμιλευτεί" κατάλληλα για να εκπροσωπούσε τις κομματικές αντιλήψεις που ως κυρίαρχες επιβουλεύονται τις κοινωνίες και επικαιροποιούνται τόσο από τα "προγράμματα" όσο και από τις αντιλήψεις και την πολιτική- ιδεολογική συγκρότηση και στόχευση του αρχηγού του κόμματος.

Θα εκπροσωπούσε και θα λειτουργούσε δέσμιος της κομματικής του ταυτότητας και τα συμφέροντα της Τάξης του όπως τα αντιλαμβάνεται το κόμμα του και θα εξυπηρετούσε τις πολιτικές συμφωνίες και συμβιβασμούς του κόμματός του.

Σε μια περίοδο εσωτερική και διεθνούς κρίσης, μιας κρίσης απότοκο της Πολιτική κρίσης της τελευταίας εικοσαετίας, όπου τα πάντα αναθεωρούνται και οι Κυβερνήσεις πειραματίζονται πάνω σε παλιά αλλά και νέα μονοπάτια, ο στόχος των κοινωνιών που τα συμφέροντά τους αλληλο-εξαρτιόνται ή τέμνονται, είναι να καταστήσουν δική τους υπόθεση την έξοδο από την οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση, τόσο σε διεθνές όσο και σε τοπικό επίπεδο.

Θα περίμενα από τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, να είχε μεγαλύτερη αυτογνωσία της πραγματικότητας, καθώς και αν πίστευε ότι ήταν ολέθριο λάθος της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας η υιοθέτηση του Εκσυγχρονισμού και του Νεοφιλελευθερισμού, να είχε το θάρρος έμπρακτα να το ομολογήσει.

Θα περίμενα για τον ίδιο, πως μια στροφή, μια επαναδιατύπωση της Σοσιαλιστικής θεωρίας πάνω στην οποία βασίζεται η παγκόσμια Σοσιαλδημοκρατία, δεν θα άφηνε στο Αστικό Κράτος τα σκήπτρα της ηγεμονίας του, ούτε θα αποτελούσε την βάση σκέψης όταν κατάρτιζε το Ευρωψηφοδέλτιο του κόμματός του.

Φαίνεται όμως πως ότι έχει παγιωθεί ως συνείδηση αναπαράγεται ως κυριαρχούσα αντίληψη και πολιτική σκέψη καθώς πλέον η ευκολία της "προσαρμογής" δεν δημιουργεί ούτε συνειδησιακά προβλήματα ούτε ανάγκη στοχασμών.

Η ΞΕΦΤΙΛΑ της ΞΕΦΤΙΛΑΣ των Πολιτικών και Συνδικαλιστικών Εκπροσώπων

Η 58η συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, που ξεκίνησε την Πέμπτη το βράδυ και ολοκληρώθηκε χθες στον Αστέρα Βουλιαγμένης, προσέλκυσε την διαμαρτυρία δύο νεολαιών. Της ΚΝΕ και του ΛΑΟΣ.

Η Νεολαία του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του Συνασπισμού σε ποιες ρούγες μάζευε χόρτο;

Συμφωνούν οι Νεολαίες αυτές με την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ;

Η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, οι Συνδικαλιστικές Οργανώσεις των Αγροτών συμφωνούν με την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ;

Η παγκόσμια οικονομική κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα των αποφάσεων της Λέσχης. Η έξοδος θα πραγματωθεί με τις κατευθυντήριες οδηγίες και αποφάσεις της ίδιας Λέσχης.

Οι Κυβερνήσεις και οι Λαοί διαφεντεύονται από τις αποφάσεις της Λέσχης.
Δεν περίσσεψε χρόνος εκτός του εκτρώματος της Γιουροβιζιόν και των σικέ κοντρών μεταξύ Καραμανλή - Παπανδρέου για τις Ευρωεκλογές, τα Κόμματα που διεκδικούν την εμπιστοσύνη του Λαού, οι Συνδικαλιστικές Παρατάξεις και αντίστοιχα οι Συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα Κοινωνικά Κινήματα και οι Νεολαίες, εκτός της ΚΝΕ και του ΛΑΟΣ, να διαμαρτυρηθούν, να διαδηλώσουν να βγάλουν μια ανακοίνωση διάολε, για τα τεκταινόμενα στον Αστέρα της Βουλιαγμένης;

Ξεφτίλα.

Ξεφτιλισμένοι Ηγέτες και Ηγετίσκοι, εκπρόσωποι των Νεολαιών, των Κινημάτων, των εργαζομένων.

ΕΚΛΟΓΕΣ