Ας υποθέσουμε λοιπόν μια μηχανή, που στην είσοδο επεξεργασίας της τοποθετούμε μια χούφτα δολάρια και από την άλλη πλευρά παίρνουμε δέκα χούφτες δολάρια.
Αν όμως δεν πάρουμε δέκα χούφτες δολάρια, τότε αναρωτιόμαστε, τις πταίει.
Το Κράτος, που επιβάλει φόρους.
Οι Εργαζόμενοι που αμείβονται για να εργάζεται η μηχανή.
Οι εργαζόμενοι που εκτός της αμοιβής τους, έχουν την απαίτηση να πληρώνονται για την ασφάλεια τους, την ασφάλισή τους, τις συντάξεις τους.
Οι εργαζόμενοι που έχουν το δικαίωμα να οργανώνονται σε συντεχνίες και να απαιτούν ενιαία αντιμετώπιση από τον κατέχοντα την μηχανή.
Το κόστος προμήθειας της πρώτης ύλης.
Το κόστος παραγωγής της πρώτης ύλης.
Το κόστος αγοράς της ενέργειας που καταναλώνεται για να λειτουργήσει η μηχανή.
Η πρώτη ύλη για την παραγωγή της ενέργειας που χρειάζεται η μηχανή για να λειτουργήσει.
Το έδαφος, δηλαδή οι χώρες, που παράγουν τις πρώτες ύλες.
Το κόστος μεταφοράς των πρώτων υλών.
Το κόστος μεταφοράς των προϊόντων που παράγει η μηχανή.
Το κόστος διάθεσης των προϊόντων που παράγει η μηχανή.
Η αγοραστική ικανότητα των καταναλωτών για να αγοράσουν τα προϊόντα που παράγονται.
Η παραγωγή και διάθεση αντίστοιχων προϊόντων ιμιτασιόν. Δηλαδή παραποιημένων, σε χαμηλότερη τιμή παραγωγής και πώλησης.
Οι πολλές μηχανές που παράγουν με μια χούφτα δολάρια, προϊόντα που δίνουν αρκετές χούφτες δολάρια.
Ο κατασκευαστής της μηχανής.
Η παλαιότητα της μηχανής και το κόστος αντικατάστασης.
Η χρηματοδότηση του κόστους αντικατάστασης.
Σε όλα τα παραπάνω υπάρχουν κάποιες παραδοχές.
Πρώτον, μια χούφτα δολάρια δεν μας δίνει δέκα χούφτες δολάρια, ενώ πρέπει να μας δώσεις σύμφωνα με τον σχεδιασμό.
Δεύτερο, πίσω από κάθε κόστος κρύβεται ένας ανελαστικός παράγοντας που είτε είναι ο εργαζόμενος και οι αμοιβές του, είτε είναι μια χώρα και η παραγωγή των πρώτων υλών.
Τρίτο, πίσω από κάθε παραγωγή ενός προϊόντος κρύβεται η παραγωγή μια μαϊμούς.
Τέταρτο, για κάθε παραγωγή και για κάθε μηχανή το Κράτος εισπράττει φόρους.
Πέμπτο, πίσω από κάθε μηχανή και κάθε παραγωγή, κρύβεται μια κινητήριος ενέργεια που την κατέχει άλλος από αυτόν που έχει την μηχανή.
Έκτο, για κάθε αντικατάσταση χρειάζεται και ένας δανειστής ή ένας χορηγός.
Τι πρέπει να γίνει ώστε με μια χούφτα δολάρια η μηχανή να μας δίνει δέκα χούφτες δολάρια;
Πρώτον, να ελέγξουμε τα εδάφη που παράγουν τις πρώτες ύλες και να τα ενσωματώσουμε στην ιδιοκτησία μας ώστε να ελέγχουμε το κόστος παραγωγής και διάθεσης.
Δεύτερο να εξετάσουμε τις συνθήκες παραγωγής μαϊμού προϊόντων και, ή να τους μιμηθούμε όπου είναι δυνατό, ή να καταστρέψουμε την παρασιτική τους παραγωγή
Τρίτο να σμικρύνουμε αποτελεσματικά το κόστος που προκαλεί η συμμετοχή των εργαζομένων στην παραγωγική διαδικασία.
Τέταρτο να υπερχρεώσουμε τα Κράτη, ώστε να ελέγξουμε τους φόρους και μέσα από το έλεγχο των φόρων να κατευθύνουμε την οικονομία κάθε κράτους έτσι που να μην μπαίνει εμπόδιο στο στόχο των δέκα χουφτών δολάρια.
Πέμπτο, σε κάθε χρηματοδότηση το Κράτος οφείλει να εγγυάται την επένδυση είτε μέσω δανειστή, είτε ως χορηγός.
Ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας στο άτυπο υπουργικό Συμβούλιο, το οποίο είχε ως θέμα τον ανταγωνισμό, τις τιμές, τις αποκρατικοποιήσεις και τις προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής:
"Το θέμα της ανταγωνιστικότητας, που είναι κεντρικό για εμάς, η Ευρώπη δεν θα μπορέσει να το αντιμετωπίσει, θεωρώντας ότι το κεντρικό πρόβλημα είναι το κοινωνικό κράτος και επομένως η λύση είναι η φθηνή εργασία και η μείωση των συντάξεων, ώστε να αντιμετωπίσουμε πιο ανταγωνιστικές οικονομίες"
Ο Γ. Παπανδρέου στην συνέλευση του ΣΕΠΕ όταν έφυγαν οι κάμερες, απευθυνόμενος στους νέους επιχειρηματίες, τους είπε: « Σας έφτιαξα φθηνά εργατικά χέρια…»
Πεταλωτής: « Είχαμε αποφασίσει από τον Οκτώβριο για το ΔΝΤ»
Δηλαδή για να οδηγήσουν την χώρα στην χρεοκοπία είχαν αποφασίσει πριν τις εκλογές και πως θα το κάνουν και γιατί θα το κάνουν και πως θα φανούν αγωνιστές για να μην …… χρεοκοπήσει η χώρα και ποιον θα υποδείξουν ότι ευθύνεται για την χρεοκοπία.
Όλα αυτά για να «προσαρμοστούν», Κράτος, Εργαζόμενοι, Κοινωνικές Παροχές, στο πάτο του βαρελιού, για να αυξηθεί η ….. ανταγωνιστικότητα της οικονομίας !!!
Αλλά επειδή κάθε κράτος διαθέτει Δημόσιες – Κρατικές επιχειρήσεις για να αντιμετωπίζει τις επιθέσεις που δέχεται από ξένα κεφάλαια και Κράτη, στην Ελλάδα έχουμε τον κατάλληλο μηχανισμό, δηλαδή τις Κυβερνήσεις και τα Κόμματα, για να αδυνατίσουμε το Κράτος και να χάσει την δύναμή του απέναντι στις ξένες αγορές, τα ξένα και ανταγωνιστικά κεφάλαια, στα άλλα Κράτη που θέλουν να μας ελέγξουν.
Κάθε Δημόσια επιχείρηση που χάνει τον χαραχτήρα της και το Κράτος- ιδιοκτήτη της, τόσο ακριβώς και λίγο παραπάνω το Κράτος βυθίζεται προς τον πάτο του βαρελιού.