Θα επιχειρήσω μια δεύτερη ανάγνωση του Ασφαλιστικού εκτρώματος της Κυβέρνησης.
Θα επισημάνω βέβαια ότι η Κυβέρνηση Καραμανλή βαδίζει επί της πεπατημένης των φασιστικών κομμάτων του 20ου αιώνα
Θα πρέπει κάποια στιγμή να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και να μην κρυβόμαστε, επειδή μας προσβάλει η πραγματικότητα.
Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, τόσο, όσο με αναφορά στον τίτλο του όσο και με την φιλοσοφία που το διακρίνει, αλλά και την φυσιογνωμία του λόγου του ή της ρητορικής του, είναι κόμμα φασιστικό με πράξεις που καθημερινά αποδεικνύουν τον ισχυρισμό αυτό.
Εκ των πραγμάτων ένα φασιστικό κόμμα, είναι ολιγαρχικό, δυνάστης και υπερασπιστής των επικυριαρχικών τάξεων πάνω στην κοινωνία.
Η βάση της ρητορικής των Φασιστικών κομμάτων είναι ο αλληγορικός λόγος και η ψυχοπαθολογική προσέγγιση των οικονομικών ή πολιτικών ζητημάτων.
Ο λόγος τους βασίζεται στην ρητορική, που αποτελεί τον ποιο σύντομο και αποτελεσματικό δρόμο υποταγής των κοινωνιών.
Οι μεταρρυθμίσεις που επικαλείται η Κυβέρνηση αποτελούν τον βασικό πυρήνα της ρητορικής τους. Η ρητορική των τελευταίων Κυβερνήσεων ( απο τον Σημίτη και δώθε) έχι υποχρεώσει τις συνδικαλιστικές αλλά και πολιτικές ηγεσίες να αναγνωρίσουν την ύπαρξη Ασφαλιστικού Προβλήματος και όρια ζωής των Ασφαλιστικών αποθεματικών. Η προπαγάνδα ως εργαλείο στην ρητορική διασφαλίζει το αποτέλεσμα όταν μάλιστα η κοινωνία βρίσκεται σε άμυνα.
Στην "μεταρρύθμιση" του Ασφαλιστικού, η ουσία βρίσκεται στην κομπογιαννίτικη παραϊατρική ίαση του ασθενούς, που είναι το Ασφαλιστικό Σύστημα.
Η Κυβέρνηση Καραμανλή, κοίμισε ακόμα και τα συνδικάτα ( είναι ο ποιο πρόσφορος αντίπαλος) , τα οποία και μέσα από την επιστημονική τους υποστήριξη δεν είδαν ότι για μια ακόμα φορά αλλά και πολύ ποιο έντονα, επιχειρήθηκε και επετεύχθη η μονομερής αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων.
Ο Καραμάν - Αλής είχε δύο επιλογές για να αποστασιοποιηθεί το Κράτος από την υποχρέωσή του να εισφέρει όσα χρωστά και όσα επιβάλλεται να εισφέρει για την στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος.
Η μία, να αυξήσει τις εισφορές στο σύστημα, αλλά τότε δεν θα ήταν συνεπής με την φιλοσοφία του, δηλαδή την προστασία των "επενδύσεων" και των εργοδοτών από την μειωμένη συνεισφορά τους στο λεγόμενο "μη μισθολογικό κόστος" και από την άλλη να αυξήσει τις εισφορές μονομερώς και σε βάρος των ασφαλισμένων, που άλλωστε είναι αυτοί που "ωφελούνται", συνταξιοδοτικά και ιατροφαρμακευτικά.
Στην "ελεύθερη αγορά", που το ιερατείο του Ιμπεριαλισμού επιβάλει ως σύγχρονη απαίτηση της "απελευθέρωσης" του Κεφαλαίου, στις αγκυλώσεις των εθνικών οικονομιών , υπολογίζουν και την υποχρεωτική εισφορά του Κράτους και των επιχειρήσεων στο οποιοδήποτε ασφαλιστικό σύστημα υπέρ των εργαζομένων.
Στην "ελεύθερη αγορά" τίποτα δεν είναι ελεύθερο τίποτα δεν χαρίζεται και τίποτα δεν δικαίωμα. Οι νόμοι τις αγοράς δεν ρυθμίζονται από τα έξω, αλλά η αγορά επιβάλει κανόνες παιγνιδιού. Ο πρώτος κανόνας είναι ότι τα πάντα αποτελούν ιδιοκτησία και τα πάντα πωλούνται.
Επομένως και στην κοινωνική ασφάλιση ισχύουν οι ίδιοι κανόνες.
Ζήτηση - προσφορά και πώληση - αγορά. Κάθε άλλος κανόνας αποτελεί αντικίνητρο στην απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς και των επενδύσεων.
Τι έκανε λοιπόν ο Καραμανλής;
Πρώτον χρεώθηκε προσωπικά και ως διαμήνυση προς το Ιερατείο, ότι η κομπραδόρικη στο εσωτερικό της Ελλάς, δεν είναι σύμφωνη μόνο επί του θεωρητικού των αποφάσεων του ιερατείου, αλλά και για ό,τι συμφωνεί ( δεν έχει φέρει μέχρι σήμερα καμιά αντίρρηση) το πραγματοποιεί και μάλιστα με Πρωθυπουργική επισημότητα.
Δεύτερο, εφεύρε την " Μεταρρύθμιση" για την "Σωτηρία" του "ασθενούς" Ασφαλιστικού Συστήματος και αντί να επιβάλει μονομερώς αυξήσεις στις εισφορές των μισθωτών, τους μείωσε τις συντάξεις, τους αύξησε τα χρόνια απασχόλησης, τους επέβαλλε αντικίνητρα για την πρόωρη συνταξιοδότηση και επιδείνωσε τις προϋποθέσεις ιατρικής και φαρμακευτικής απαίτησης.
Στην ρητορική της η Κυβέρνηση ( Ρητορική = Φασιστικός λόγος) χρησιμοποίησε τον υποτιθέμενο κίνδυνο της κατάρρευσης ( ασκώντας τρομοκρατία) και του αθέμιτου πλουτισμού, που παράγεται από την σωρευτική σύνταξη κύριας και επικουρικής, που επιφέρει μεγαλύτερο καταβαλλόμενο μισθό στον συνταξιούχο από ό,τι ..... αμειβόταν κατά τον χρόνο ενεργής του απασχόλησης. Το Ασφαλιστικό Σύστημα κινδυνεύει απο τις Κυβερνήσεις και τις απαιτήσεις των Εργοδοτών.
Επίσης γνωρίζουμε ότι από τα "κίνητρα" στο κεφάλαιο, ισχύει η μη υποχρέωση του Κράτους δια μέσω των Ασφαλιστικών Οργανισμών (ΙΚΑ για τους μισθωτούς), σε ασφαλισμένο που δεν έχει 100 πραγματικές μέρες εργασίας να μη τον αμείβει στις περιπτώσεις ασθένειας ή ατυχήματος (Παροχές σε χρήμα είναι τα επιδόματα ασθενείας, λουτροθεραπείας, μητρότητας και κηδείας. Οι άμεσα ασφαλισμένοι, με 100 ημέρες εργασίας στο προηγούμενο ημερολογιακό έτος ή στο 15μηνο, αφαιρουμένων των ημερών των τριών τελευταίων μηνών, δικαιούται επίδομα ασθενείας όταν συνέπεια ασθενείας, που διαρκεί πάνω από τρεις ημέρες, απέχουν από την εργασία τους).............. (Οι ασφαλισμένοι και τα μέλη οικογένειας, που αναφέρονται στο άρθρο 33 του α.ν. 1846/1951, δικαιούνται των παροχών ασθένειας σε χρήμα του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, εφόσον πέραν των λοιπών προϋποθέσεων, που ορίζονται από διατάξεις του Κανονισμού του, έχουν πραγματοποιήσει τουλάχιστον εκατό (100) ημέρες ασφάλισης, οι οποίες από 1.1.2009 αυξάνονται ανά δέκα κατ έτος και μέχρι εκατόν είκοσι (120). Προκειμένου για οικοδόμους, οι ογδόντα ημέρες της παρ. βα του άρθρου 35 του α.ν. 1846/1951 αυξάνονται από την ίδια ως άνω ημερομηνία ανά δέκα κατ έτος και μέχρι εκατό (100). )
Οι αλλαγές των όρων ασφάλισης και περίθαλψης αποτελούν μείωση της Κρατικής εισφοράς στην Κοινωνική Ασφάλιση και το "Όφελος" πριμοδοτεί τις ιδιωτικές επενδύσεις στην Ασφαλιστική κάλυψη.
Αν απαριθμήσουμε τα μέτρα εναντίον της ασφάλισης που ισχύουν ως προίκα για την προσέλκυση επενδύσεων και επενδύσεις δεν είδαμε, αντιλαμβάνεται κανείς που έχει οδηγηθεί το Ασφαλιστικό Σύστημα αλλά από την άλλη και πόσο νυχτωμένη μακριά βρίσκεται η συνδικαλιστική ηγεσία, η οποία δεν έχει αναλάβει καμιά εκστρατεία εναντίον αυτής της "προίκας".
Συνοψίζω,
Η Κυβέρνηση πρώτον μειώνει την Κρατική συμμετοχή, δεύτερον αυξάνει από την πίσω πόρτα τις εισφορές των ασφαλισμένων με την μείωση των συντάξιμων αποδοχών και την αύξηση των χρόνων απασχόλησης, τρίτον δυσχεραίνει περαιτέρω την πρόσβαση στις παροχές, τέταρτον απορυθμίζει επιπλέον τις εργασιακές σχέσεις προικοδοτώντας την υποτιθέμενη προσέλκυση επενδύσεων και πέμπτον υποβάλει τα σέβη της στο ιερατείο.
Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Να ανατραπεί η απαράδεκτη συμφωνία για τη διετή ΕΓΣΣΕ
Η Συντονιστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την έντονη διαφωνία της με τη «δικομματική» (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) συμφωνία μεταξύ της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών οργανώσεων για την ΕΓΣΣΕ του 2008 και του 2009.
Η συμφωνία αυτή "έκλεισε" σε μία χρονική στιγμή που η βάση των συνδικάτων προσδοκούσε αντίστροφη πορεία από την ηγεσία της ΓΣΕΕ: προσδοκούσε τη συνέχεια των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων της 12/12 και 19/3, προσδοκούσε τη σύνδεση της αντίστασης στο ασφαλιστικό με την αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις και τη διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς, προσδοκούσε τακτική επιμονής για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Καραμανλή. Η "λευκή σημαία" που φαίνεται να υψώνουν οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, η προσχώρηση στο κλίμα "κοινωνικής ειρήνης" που ζητά ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, δεν αντικατοπτρίζει τη διάθεση της βάσης των σωματείων που εκδηλώθηκε στα πρόσφατα μεγαλειώδη συλλαλητήρια και τους σκληρούς απεργιακούς αγώνες.
Επίσης απαράδεκτο είναι το περιεχόμενο της συμφωνίας. Για το 2008, η Σύμβαση προβλέπει "αύξηση" της τάξης του 4,4%, δηλαδή στα όρια του επισήμως αναγνωρισμένου (και στην αλήθεια υποτιμημένου) πληθωρισμού. Αυτό το ποσοστό οδηγεί σε νέες απώλειες στο πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων. Όσο για την "αύξηση" 5,5% του 2009, αυτή θα καταβληθεί… μετά την 01/05, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται ακόμα περισσότερο.
Η Συντονιστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους εργαζόμενους να συνεχίσουν την πάλη για την ανατροπή της αντιασφαλιστικής πολιτικής, για την απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων, για την κατάκτηση ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς και τις συντάξεις. Αυτή την κατεύθυνση ουσιαστικής αντίστασης οφείλουμε επειγόντως να ενισχύσουμε όλοι σε βάρος της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού.
27/03/2008
Η Συντονιστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ
Η Συντονιστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την έντονη διαφωνία της με τη «δικομματική» (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) συμφωνία μεταξύ της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών οργανώσεων για την ΕΓΣΣΕ του 2008 και του 2009.
Η συμφωνία αυτή "έκλεισε" σε μία χρονική στιγμή που η βάση των συνδικάτων προσδοκούσε αντίστροφη πορεία από την ηγεσία της ΓΣΕΕ: προσδοκούσε τη συνέχεια των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων της 12/12 και 19/3, προσδοκούσε τη σύνδεση της αντίστασης στο ασφαλιστικό με την αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις και τη διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς, προσδοκούσε τακτική επιμονής για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Καραμανλή. Η "λευκή σημαία" που φαίνεται να υψώνουν οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, η προσχώρηση στο κλίμα "κοινωνικής ειρήνης" που ζητά ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, δεν αντικατοπτρίζει τη διάθεση της βάσης των σωματείων που εκδηλώθηκε στα πρόσφατα μεγαλειώδη συλλαλητήρια και τους σκληρούς απεργιακούς αγώνες.
Επίσης απαράδεκτο είναι το περιεχόμενο της συμφωνίας. Για το 2008, η Σύμβαση προβλέπει "αύξηση" της τάξης του 4,4%, δηλαδή στα όρια του επισήμως αναγνωρισμένου (και στην αλήθεια υποτιμημένου) πληθωρισμού. Αυτό το ποσοστό οδηγεί σε νέες απώλειες στο πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων. Όσο για την "αύξηση" 5,5% του 2009, αυτή θα καταβληθεί… μετά την 01/05, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται ακόμα περισσότερο.
Η Συντονιστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους εργαζόμενους να συνεχίσουν την πάλη για την ανατροπή της αντιασφαλιστικής πολιτικής, για την απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων, για την κατάκτηση ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς και τις συντάξεις. Αυτή την κατεύθυνση ουσιαστικής αντίστασης οφείλουμε επειγόντως να ενισχύσουμε όλοι σε βάρος της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού.
27/03/2008
Η Συντονιστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008
Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.
Η μονογραφή της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ( ΕΓΣΣΕ) δέχεται οξεία κριτική και εύλογα μάλιστα, όταν η ΓΣΕΕ δεν εκπροσωπεί τους εκατομμύρια εργαζόμενους αλλά μόνο το 10% και είναι επόμενο να προκαλεί με την στάση της την αγανάκτηση των εργαζομένων, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι η νέα σύμβαση αποτελεί διασυρμό της έννοιας των συλλογικών συμβάσεων.
Η αδυναμία των εργαζομένων λόγω των έντονων οικονομικών πιέσεων από την μια και των πολιτικών εκμετάλλευσης τους από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και τους κομματικούς μηχανισμούς που τους χρησιμοποιούν ξεδιάντροπα, του οδηγεί να απέχουν από την ενεργό συνδικαλιστική δράση.
Η αδυναμία όμως αυτή, εκλαμβάνεται από τις κομματικές "συνδικαλιστικές" ηγεσίες ως αποδοχή των όποιων αποφάσεων λαμβάνονται ερήμην τους και κατα συμφωνία τους.
Εκμεταλλεύομαι τους καιρούς και θέλω να προτείνω στην Γενική Συνομοσπονδία μιας και ανέλαβε πρωτοβουλία στήριξης του Δημοψηφίσματος εναντίον του Ασφαλιστικού Νόμου της ΝουΔούλας, να αναλάβει την πρωτοβουλία της δημιουργίας δημοψηφίσματος όλων των απασχολουμένων μισθωτών ( εργατών και υπαλλήλων), ώστε να εκφραστεί η δημόσια συμφωνία ή διαφωνία με την νέα Ε.Σ.Σ.Ε.
Επιμένω να το κάνει η ΓΣΕΕ για λόγους συνδικαλιστικής ηθικής, αλλά θα μπορούσαν να το επιχειρήσουν και οι συνδικαλιστικές ( κομματικά εξαρτημένες) παρατάξεις που διαφώνησαν με την μονογραφή αυτής της σύμβασης.
Η περιβόητη σωρευτική αύξηση της διετίας από το εικονοπλαστικό 12% σε πραγματικούς μισθούς με δεδομένο τον υπαρκτό πληθωρισμό και τον πραγματικό δείκτη καταναλωτή, δεν ξεπερνά το 7,5%
Ας μη κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας. Ας μην χρησιμοποιούμε την πολιτικάντικη γλώσσα των κομμάτων για να εξωραΐσουμε την βιασύνη μας να κλείσουμε στα γρήγορα την Εθνική Σύμβαση, γιατί δηλώνουμε με τον τρόπο αυτό την αδυναμία μας να πείσουμε τους εργαζόμενους ότι βάσιμα τους εκπροσωπούμε και ότι έχουμε την εμπιστοσύνη τους.
Δεν αποτελεί η συγκρότηση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ και το καλλίτερο δείγμα γραφής που να επιφέρει αύξηση των συνδικαλισμένων εργαζομένων της Χώρας, ούτε και να δημιουργεί την πεποίθηση ότι βάσιμα και αντιπροσωπευτικά εκπροσωπείται η Εργατική Τάξη, της Χώρας μας.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ : ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ Ή ΟΧΙ ΤΗΣ νέας ΕΘΝΙΚΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑ.
Η αδυναμία των εργαζομένων λόγω των έντονων οικονομικών πιέσεων από την μια και των πολιτικών εκμετάλλευσης τους από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και τους κομματικούς μηχανισμούς που τους χρησιμοποιούν ξεδιάντροπα, του οδηγεί να απέχουν από την ενεργό συνδικαλιστική δράση.
Η αδυναμία όμως αυτή, εκλαμβάνεται από τις κομματικές "συνδικαλιστικές" ηγεσίες ως αποδοχή των όποιων αποφάσεων λαμβάνονται ερήμην τους και κατα συμφωνία τους.
Εκμεταλλεύομαι τους καιρούς και θέλω να προτείνω στην Γενική Συνομοσπονδία μιας και ανέλαβε πρωτοβουλία στήριξης του Δημοψηφίσματος εναντίον του Ασφαλιστικού Νόμου της ΝουΔούλας, να αναλάβει την πρωτοβουλία της δημιουργίας δημοψηφίσματος όλων των απασχολουμένων μισθωτών ( εργατών και υπαλλήλων), ώστε να εκφραστεί η δημόσια συμφωνία ή διαφωνία με την νέα Ε.Σ.Σ.Ε.
Επιμένω να το κάνει η ΓΣΕΕ για λόγους συνδικαλιστικής ηθικής, αλλά θα μπορούσαν να το επιχειρήσουν και οι συνδικαλιστικές ( κομματικά εξαρτημένες) παρατάξεις που διαφώνησαν με την μονογραφή αυτής της σύμβασης.
Η περιβόητη σωρευτική αύξηση της διετίας από το εικονοπλαστικό 12% σε πραγματικούς μισθούς με δεδομένο τον υπαρκτό πληθωρισμό και τον πραγματικό δείκτη καταναλωτή, δεν ξεπερνά το 7,5%
Ας μη κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας. Ας μην χρησιμοποιούμε την πολιτικάντικη γλώσσα των κομμάτων για να εξωραΐσουμε την βιασύνη μας να κλείσουμε στα γρήγορα την Εθνική Σύμβαση, γιατί δηλώνουμε με τον τρόπο αυτό την αδυναμία μας να πείσουμε τους εργαζόμενους ότι βάσιμα τους εκπροσωπούμε και ότι έχουμε την εμπιστοσύνη τους.
Δεν αποτελεί η συγκρότηση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ και το καλλίτερο δείγμα γραφής που να επιφέρει αύξηση των συνδικαλισμένων εργαζομένων της Χώρας, ούτε και να δημιουργεί την πεποίθηση ότι βάσιμα και αντιπροσωπευτικά εκπροσωπείται η Εργατική Τάξη, της Χώρας μας.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ : ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ Ή ΟΧΙ ΤΗΣ νέας ΕΘΝΙΚΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑ.
Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ " σακης μιο"
Η εξουσία βρίσκεται σε μια παρατεταμένη κρίση προσανατολισμού και ιδεολογικής βάσης.
Κάθε μορφή εξουσίας , ακόμα και ένα νέο «σχολείο κριτικής σκέψης και σεβασμού του ανθρώπου» προϋποθέτει ξερίζωμα των δομών, στις οποίες είναι αγκυλωμένες οι κοινωνίες.
Στον Καναδά και στις ΗΠΑ, η νέα κριτική σκέψη εναντιώνεται με τον ιμπεριαλισμό αλλά στην προσπάθεια της να αναδιατυπώσει την εξουσία επιβαρύνεται με θεμελιώδεις κανόνες που αντιβαίνουν κάθε μορφή κοινωνικής οργάνωσης και προτείνουν την εξατομικευμένη οργάνωση ως άμυνα στην κορπορατίστικη οργάνωση των συμφερόντων.
Προτείνουν, το άτομο ως εξατομικευμένη προσωπικότητα, να αντιπαρατεθεί με κάθε οργανωμένο συμφέρον , ακόμα και με τις διάφορες κοσμοθεωρίες ( ιδεολογίες) και να υποστηρίξουν το μόνο ανιδιοτελές και καθαρό αλλά και ως εξουσία, την Κυβέρνηση.
Βάζουν όμως το ερώτημα : Ποια Κυβέρνηση και ποιων συμφερόντων;
Καταλήγουμε λοιπόν και από μια άλλη πλευρά και μάλιστα της Αμερικάνικης διανόησης, στο ίδιο ερώτημα ως προς τις μορφές εξουσίας αλλά και την κρίση ιδεολογίας της εξουσίας.
Μπορούμε να εξατομικεύσουμε ορισμένα πράγματα ή και ακόμα να επικαλεστούμε παραδείγματα καθημερινότητας, όμως θα έχουμε χάσει το δάσος.
Οι εξουσίες δεν αλλάζουν με μια επανάσταση στην παιδεία. Ο Μάο δεν κατάφερε να δώσει μια διαφορετική πραγματικότητα στις κομμουνιστικές επαναστάσεις, παρ’ ότι ακολούθησε διαφορετικό δρόμο από τον Λενιν
Αν η «συγκυρία» και η ιδιομορφία (οικονομική - κοινωνική) μεταξύ Ρωσίας και Κίνας είχαν προδιαγράψει και το αποτέλεσμα, καθώς και το γεγονός ότι οι δύο επαναστάσεις πραγματοποιήθηκαν από υπέρμετρη φιλοδοξία και την αδυναμία να καταλάβουν τον Μαρξ και τον Ενγκελς , εντούτοις παρ' ότι εκ του αποτελέσματος αποτελούν ήττα για το παγκόσμιο κίνημα, μας έδωσαν μια σημαντική σκέψη και μια σημαντική μορφολογία προβληματισμών, ώστε να μπορούμε (και εκ του αποτελέσματος) να εξάγουμε σωστά συμπεράσματα.
Επομένως αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος και επιχειρώντας να ελέγξουμε τις αντιθέσεις μας αλλά και τις αδυναμίες της σκέψης μας, θα έλεγα ότι δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στην πραγματικότητα και να οραματιστούμε το ανέφικτο ώστε επενδύοντας μόνο σ’ αυτό να βρίσκουμε τις δικαιολογίες ώστε να διατηρούμε τις σημερινές μορφές εξουσίας σε μια προοπτική να καταστήσουμε μέσα από τα υπάρχοντα σχήματα, εαυτoύς υπέρτατη εξουσία.
Κάθε μορφή εξουσίας , ακόμα και ένα νέο «σχολείο κριτικής σκέψης και σεβασμού του ανθρώπου» προϋποθέτει ξερίζωμα των δομών, στις οποίες είναι αγκυλωμένες οι κοινωνίες.
Στον Καναδά και στις ΗΠΑ, η νέα κριτική σκέψη εναντιώνεται με τον ιμπεριαλισμό αλλά στην προσπάθεια της να αναδιατυπώσει την εξουσία επιβαρύνεται με θεμελιώδεις κανόνες που αντιβαίνουν κάθε μορφή κοινωνικής οργάνωσης και προτείνουν την εξατομικευμένη οργάνωση ως άμυνα στην κορπορατίστικη οργάνωση των συμφερόντων.
Προτείνουν, το άτομο ως εξατομικευμένη προσωπικότητα, να αντιπαρατεθεί με κάθε οργανωμένο συμφέρον , ακόμα και με τις διάφορες κοσμοθεωρίες ( ιδεολογίες) και να υποστηρίξουν το μόνο ανιδιοτελές και καθαρό αλλά και ως εξουσία, την Κυβέρνηση.
Βάζουν όμως το ερώτημα : Ποια Κυβέρνηση και ποιων συμφερόντων;
Καταλήγουμε λοιπόν και από μια άλλη πλευρά και μάλιστα της Αμερικάνικης διανόησης, στο ίδιο ερώτημα ως προς τις μορφές εξουσίας αλλά και την κρίση ιδεολογίας της εξουσίας.
Μπορούμε να εξατομικεύσουμε ορισμένα πράγματα ή και ακόμα να επικαλεστούμε παραδείγματα καθημερινότητας, όμως θα έχουμε χάσει το δάσος.
Οι εξουσίες δεν αλλάζουν με μια επανάσταση στην παιδεία. Ο Μάο δεν κατάφερε να δώσει μια διαφορετική πραγματικότητα στις κομμουνιστικές επαναστάσεις, παρ’ ότι ακολούθησε διαφορετικό δρόμο από τον Λενιν
Αν η «συγκυρία» και η ιδιομορφία (οικονομική - κοινωνική) μεταξύ Ρωσίας και Κίνας είχαν προδιαγράψει και το αποτέλεσμα, καθώς και το γεγονός ότι οι δύο επαναστάσεις πραγματοποιήθηκαν από υπέρμετρη φιλοδοξία και την αδυναμία να καταλάβουν τον Μαρξ και τον Ενγκελς , εντούτοις παρ' ότι εκ του αποτελέσματος αποτελούν ήττα για το παγκόσμιο κίνημα, μας έδωσαν μια σημαντική σκέψη και μια σημαντική μορφολογία προβληματισμών, ώστε να μπορούμε (και εκ του αποτελέσματος) να εξάγουμε σωστά συμπεράσματα.
Επομένως αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος και επιχειρώντας να ελέγξουμε τις αντιθέσεις μας αλλά και τις αδυναμίες της σκέψης μας, θα έλεγα ότι δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στην πραγματικότητα και να οραματιστούμε το ανέφικτο ώστε επενδύοντας μόνο σ’ αυτό να βρίσκουμε τις δικαιολογίες ώστε να διατηρούμε τις σημερινές μορφές εξουσίας σε μια προοπτική να καταστήσουμε μέσα από τα υπάρχοντα σχήματα, εαυτoύς υπέρτατη εξουσία.
ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ
Re: Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ Δημοσιεύθηκε από: σακης μιο > Σάββατο 01:27 , Στην ιστοσελιδα του ΣΥΡΙΖΑ
Σε οποιαδηποτε μορφη οργανωσης, με τη σημερινη λογικη, δημιοργουνται λομπι που προοθουν τα στενα τους συμφεροντα. Παραδειγμα αν συζητησεις την επεκταση του πολεοδομικου σ'ενα χωριο ο καθενας θελει η επεκταση να περλαβει το δικο του χωραφι για να το κανει οικοπεδο και λιγο τον απασχολει η ορθολογικη επεκταση του οικισμου η' ορθολογικη επεκταση ειναι εκεινη που περιλαμβανει το χωραφι του.
Πρεπει ν' αλαξει ο τροπος σκεψης και αναλυσης, αυτο μπορει να γινει μονο μεσα απο ενα νεο σχολειο που θα αναπτυσει την κριτικη σκεψη και τον σεβασμο του ανθρωπου και του συνανθρωπου. Αντι να αναλωνομαστε σε επεξεργασια νεων μορφων ασκησης εξουσιας, ας δουμε πως μπορουμε να κατακτησουμε την υπαρχουσα εξουσια, με τα μεσα που μας παρεχει, και πως να βαλουμε μπροστα την δημιουργια του νεου ανθρωπου, του νεου τροπου σκεψης. Επανασταση ειναι η επιταχυνση της εξελιξης.
Η επανασταση αρχιζει απο το σχολειο
Σε οποιαδηποτε μορφη οργανωσης, με τη σημερινη λογικη, δημιοργουνται λομπι που προοθουν τα στενα τους συμφεροντα. Παραδειγμα αν συζητησεις την επεκταση του πολεοδομικου σ'ενα χωριο ο καθενας θελει η επεκταση να περλαβει το δικο του χωραφι για να το κανει οικοπεδο και λιγο τον απασχολει η ορθολογικη επεκταση του οικισμου η' ορθολογικη επεκταση ειναι εκεινη που περιλαμβανει το χωραφι του.
Πρεπει ν' αλαξει ο τροπος σκεψης και αναλυσης, αυτο μπορει να γινει μονο μεσα απο ενα νεο σχολειο που θα αναπτυσει την κριτικη σκεψη και τον σεβασμο του ανθρωπου και του συνανθρωπου. Αντι να αναλωνομαστε σε επεξεργασια νεων μορφων ασκησης εξουσιας, ας δουμε πως μπορουμε να κατακτησουμε την υπαρχουσα εξουσια, με τα μεσα που μας παρεχει, και πως να βαλουμε μπροστα την δημιουργια του νεου ανθρωπου, του νεου τροπου σκεψης. Επανασταση ειναι η επιταχυνση της εξελιξης.
Η επανασταση αρχιζει απο το σχολειο
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008
ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Στο ίδιο πλαίσιο προβληματισμού για ένα νέο συνδικαλιστικό κίνημα, πρέπει να επεξηγηθούν όροι, όπως κίνημα, συνδικαλισμός, κορπορατισμός.
Είναι αναγκαίο, να γίνει ένα ξεκαθάρισμα δηλαδή μια απογύμνωση των όρων από περικοκλάδες που δεν αφήνουν να προβληθεί η γύμνια εκείνου που σήμερα αποκαλείται "Συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα".
θα ξεκινήσω μια σειρά επεξηγητικών άρθρων για να γίνει ποιο κατανοητή η πρόταση της σύστασης ενός άλλου οργανωτικού σχήματος που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας, όπως οι Κοινωνικές Συνδικαλιστικές Οργανώσεις.
Τι σημαίνει λοιπόν Κορπορατισμός;
Κατ' αρχή γνωρίζουμε ότι ο Κορπορατισμός είναι μια συνιστώσα της Φασιστικής Φιλοσοφίας. Αν και ο Φασισμός ηττήθηκε με το τέλος του Παγκοσμίου πολέμου, ως ιδεολογία αλλά και μορφή οργάνωσης του σύγχρονου Κράτος εμπνέει καινούριες μορφές οργάνωσης, πολιτικής συγκρότησης, ρητορικής και πολιτικού λόγου, διαχείρισης εξουσιών και υποταγής των κοινωνιών.
Ο Κοινοβουλευτισμός δεν αποτελεί το αντίδοτο του Φασισμού, αφού ο Κορπορατισμός εγγυάται την καθημερινότητα αλλά και την υπεροχή του ισχυρού ή της "πλειοψηφία".
Γνωρίζουμε την ιστορική εμφάνιση του ανθρώπου καθώς και την ιστορική του συνέχεια. Δεν είναι σκόπιμο να επαναλάβουμε επαρκώς διατυπωμένες πληροφορίες για την συνέχεια και την εξέλιξη του ανθρώπου.
Εκείνο όμως στο οποίο θα δώσουμε σημασία και ιδιαίτερη προσοχή είναι η ανάγκη του ανθρώπου να κοινωνικοποιεί κάθε λειτουργία του και να μοιράζεται την παρουσία του μαζί με άλλους. Συμβαίνει αυτό είτε από λόγους ασφάλειας είτε από λόγους επιβεβαίωσης είτε από λόγους αλληλοβοήθειας είτε επειδή δεν μπορεί να ζήσει διαφορετικά. Ακόμα και ο μοναχός – ασκητής στο Άγιο Όρος, που νομίζουμε όλοι ότι ζει μόνος και έξω από το σύνολο της κοινότητάς του, εκείνος γνωρίζει ότι δεν ζει μόνος, δεν ζει εκτός κοινότητας.
Επίσης θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα, ότι ανάλογα του οικονομικού συστήματος σε μια μικρή ή μεγαλύτερη κοινωνία είναι δυνατό, και συνήθως συμβαίνει αυτό, ο τύπος δουλείας, τα μέσα και το επίπεδο διαβίωσης να αποτελούν συνεκτικά στοιχεία δημιουργίας επιμέρους κοινωνιών. Δηλαδή επιμέρους κοινωνίες που έχουν κοινά στοιχεία αναγνώρισης από μια άλλη επιμέρους κοινωνία.
Όμως παρατηρείται το γεγονός ότι ανάμεσα στην μια επιμέρους κοινωνία και στην άλλη δημιουργείται εκ των πραγμάτων μια διαφορά δυναμικού που στοχεύει σε μια κίνηση επιβολής των συμφερόντων της μίας πάνω στην άλλη.
Παράλληλα ανάμεσα στις δύο κοινωνίες παρουσιάζεται ένα κενό γεφύρωσης των αντιθέσεων το οποίο υπερκαλύπτεται από μια άλλη ομάδα που έχει συμφέρον να συνταιριάξει τις δύο διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, ασκώντας μια συγκεκριμένου τύπου εξουσία και επιβολής όρων συνύπαρξης και αλληλοτροφοδότησης.
Το ρόλο αυτό τον παίζουν οι Κυβερνήσεις και μέσα από αυτόν τον ρόλο αντλούν εξουσίες διευθέτησης και επιβολής όρων και νόμων υποταγής στις επιμέρους κοινωνικές ομάδες, εις τρόπον ώστε να επιτυγχάνεται μια αρμονική συνύπαρξη που οδηγεί σε μια «αρμονική» λειτουργία του Κράτους.
Είναι έτσι λοιπόν τα πράγματα ή αυτό που θα ισχυριζόταν κάποιος θα ήταν, ναι μεν περίπου έτσι είναι αλλά υπάρχουν και συγκρούσεις και αντιτιθέμενα συμφέροντα και το κράτος δεν αποτελεί και τον ποιο δίκαιο κριτή αυτών των αντιθέσεων και αυτών των συγκρούσεων.
Να λοιπόν ένα καινούργιο στοιχείο
Το οικονομικό σύστημα που έχει γίνει κοινά αποδεκτό ( στην ιδανική – θεωρητική όμως – περίπτωση), έχει δημιουργήσει επιπλέον αξίες η οποίες από μόνες τους δεν παράγουν τίποτα υπαρκτό.
Η μεταλλαγή αυτών των αξιών και η αναγέννησή τους αποκτά μια δυναμική εξουσίας όταν ανάμεσα στις διαφορετικές κοινωνίες δημιουργείται ένα περιβάλλον ιδιοκτησίας αυτών των αξιών.
Στο νέο περιβάλλον παρατηρείται μια έντονη κινητικότητα σε μια διαδικασία απόκτησης μεγαλύτερου όγκου αξιών, όπως τα μέσα που χρειάζονται στην παραγωγή προϊόντων, δηλαδή τα εργαλεία.
Η κατοχή αυτών των εργαλείων δημιουργεί ταυτόχρονα ένα καινούργιο εργαλείο, που είναι η διεύθυνση της οικονομίας και η οριοθέτηση των όρων ανταλλαγής και συναλλαγής ανάμεσα στις κοινωνίες.
Όμως το καινούργιο εργαλείο πλέον υποδουλώνει όχι μόνο την άλλη κοινωνία στην πρώτη αλλά και κάθε άτομο ακόμα και της πρώτης. Είναι λοιπόν εν δυνάμει υποτακτικός, το άτομο, σε όσους κατέχουν πλέον το νέο εργαλείο.
Μπορούμε όμως να κατηγορήσουμε τους ιδιοκτήτες των εργαλείων παραγωγής, επειδή εμείς αφήσαμε στο έλεος τους εγκαταλελειμμένα εδάφη; Δηλαδή δυνάμεις που φοβηθήκαμε να τις δαμάσουμε και να τις υποχρεώσουμε να υπηρετήσουν το κοινό καλό;
Θα χρησιμοποιήσω και πάλι το ίδιο παράδειγμα με τις αντικειμενικές αξίες γης και ακινήτων και πως επιτρέψαμε ως κοινωνία παραγωγών ( οι εργαζόμενοι είναι οι παραγωγοί) στις Κυβερνήσεις που αποτελούν την προέκταση των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων , να διαφεντεύουν και να μεγαλώνουν ή να μικραίνουν την άξια γης ή ακινήτων σύμφωνα με τις κατά καιρό επιθυμίες των οργανωμένων συμφερόντων.
Τι επιτρέψαμε στο Κράτος; Να καταπατήσει εδάφη που εμείς κιοτεύσαμε, που κάναμε πίσω γιατί φοβηθήκαμε να διαχειριστούμε ή γιατί υποεκτιμήσαμε τις δυνάμεις μας.
Όταν λοιπόν ως άτομα αποδυναμώνουμε την κοινωνία μας πως μπορεί η κοινωνία να μας προστατέψει; Πως μπορεί να δημιουργήσει μια αυθεντική Κυβέρνηση και μια αυθεντική Δημοκρατία;
Σήμερα μιλάμε εναντίον του δικομματισμού και είμαστε πρόθυμοι αντί να αναλάβουμε την πρωτοβουλία της αυτοπροστασίας μας να επιδιώκουμε την συμμόρφωση μας σε όσα επιβάλουν τα οργανωμένα συμφέροντα.
Για να ανατρέψουμε τον δικομματισμό ως σύστημα εξουσίας, μπαίνουμε στον πειρασμό να υποταχθούμε σε άλλα σχήματα πολιτικά που όμως αποτελούν άλλες κορπορατιστικές πολιτικές και οικονομικές εξουσίες και που προαπαιτούν την υποταγή μας ως συστράτευση ή ως ένταξη, στην δική τους φιλοσοφία χωρίς να κάνουν τον κόπο να ρωτήσουν ποια είναι η φιλοσοφία του ατόμου και της κοινωνίας που είναι μέλος της.
Αδιαφορούν και ενοχοποιούν κάθε τι που δεν συμμορφώνεται προς τα δικά τους στάνταρς, προς τις δικές του ιδεολογίες.
Δέστε τον λόγο του ΚΚΕ και την συμπεριφορά του σε όσους εργαζόμενους δεν διεκδικούν τα αιτήματά τους μέσα από το ΠΑΜΕ
Δέστε τον ΣΥΡΙΖΑ με πόσους υπαινιγμούς περιποιεί τους οπαδούς ή τα μέλη του ΠΑΣΟΚ και την πιθανότητα να υποταγεί στην θέληση των σφυγμομετρήσεων που θέλουν οπωσδήποτε κυβερνητική συνεργασία του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ.
Ιδού λοιπόν η φιλοσοφία των ατόμων, ως ενεργοί πολίτες και των κοινωνιών τους.
Ποιος ΣΥΡΙΖΑ, ποιος Αλαβάνος, ποιος Τσίπρας σέβεται την διάθεση και τα θέλω των ενεργών πολιτών;
Τι λέει λοιπόν ο Αλαβάνος; Εμείς έχουμε την θέση μας ……και ας το πληρώσουμε στο τέλος…»
Δέστε το ΠΑΣΟΚ πως αντιλαμβάνεται τον κάθε πολίτη και τι σημαίνει γι’ αυτό ο ενεργός πολίτης.
Το τι σημαίνει ενεργός πολίτης, το διαπιστώνουμε από την αντίληψη που έχουν τα κόμματα εξουσίας, άρα και το ΠΑΣΟΚ, για τα δημοψηφίσματα και την γνώμη του λαού σε θέματα στρατηγικής και οικονομικού σχεδιασμού.
Το τι σημαίνει ενεργός πολίτης φαίνεται πως αντιμετωπίζει η Εκκλησιαστική, Κυβερνητική ή Κομματική εξουσία, τις κινητοποιήσεις του Λαού σε διάφορα σημαντικά ζητήματα.
Θα το δούμε από την στιγμή που δεν αναγνωρίζεται ωριμότητα στον Λαό να αποφασίσει για το «ευρωσύνταγμα» αλλά είναι ώριμος να εκλέγει τους αφεντάδες του, τους τριακοσίους της βουλής.
Δέστε το εκλογικό σύστημα και τον βερμπαλισμό του Καραμανλή ! Ως μειοψηφία του εκλογικού σώματος και παρά τις αντιδράσεις της συντριπτική πλειοψηφίας των κοινωνιών εναντίον της δήθεν ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, εκείνος αδιαφορεί επειδή είναι Κυβέρνηση. Είναι πρόθυμος να αναλάβει το πολιτικό κόστος, δηλαδή να οδηγηθεί σε εκλογές και να τις χάσει, αλλά επειδή πιστεύει ότι ο Λαός του ( οι ψηφοφόροι του) εκτός από το να λεονταρίζουν θα τον ξαναψηφίσουν, δεν τον ενδιαφέρει τι θέλει το 80% του Λαού .
Ο Καραμανλής εκπροσωπεί συγκεκριμένα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα και οι δήθεν μεταρρυθμίσεις του εντάσσονται στην εξυπηρέτηση των στόχων των συμφερόντων που υπηρετεί και που έχει υπογράψει εργολαβικά συμβόλαια, για να τον διατηρήσουν στην θέση που βρίσκεται.
Το εκλογικό σύστημα δίνει την δυνατότητα στην μειοψηφία να συμπεριφέρεται ως πλειοψηφία και να κυβερνά με το έτσι θέλω. Το εκλογικό σύστημα ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές της Ολιγαρχίας και ο πολιτικός λόγος στις προδιαγραφές του Φασισμού.
Όμως το πολίτευμα θεωρείται Δημοκρατικό. Είναι;
Είναι αναγκαίο, να γίνει ένα ξεκαθάρισμα δηλαδή μια απογύμνωση των όρων από περικοκλάδες που δεν αφήνουν να προβληθεί η γύμνια εκείνου που σήμερα αποκαλείται "Συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα".
θα ξεκινήσω μια σειρά επεξηγητικών άρθρων για να γίνει ποιο κατανοητή η πρόταση της σύστασης ενός άλλου οργανωτικού σχήματος που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας, όπως οι Κοινωνικές Συνδικαλιστικές Οργανώσεις.
Τι σημαίνει λοιπόν Κορπορατισμός;
Κατ' αρχή γνωρίζουμε ότι ο Κορπορατισμός είναι μια συνιστώσα της Φασιστικής Φιλοσοφίας. Αν και ο Φασισμός ηττήθηκε με το τέλος του Παγκοσμίου πολέμου, ως ιδεολογία αλλά και μορφή οργάνωσης του σύγχρονου Κράτος εμπνέει καινούριες μορφές οργάνωσης, πολιτικής συγκρότησης, ρητορικής και πολιτικού λόγου, διαχείρισης εξουσιών και υποταγής των κοινωνιών.
Ο Κοινοβουλευτισμός δεν αποτελεί το αντίδοτο του Φασισμού, αφού ο Κορπορατισμός εγγυάται την καθημερινότητα αλλά και την υπεροχή του ισχυρού ή της "πλειοψηφία".
Γνωρίζουμε την ιστορική εμφάνιση του ανθρώπου καθώς και την ιστορική του συνέχεια. Δεν είναι σκόπιμο να επαναλάβουμε επαρκώς διατυπωμένες πληροφορίες για την συνέχεια και την εξέλιξη του ανθρώπου.
Εκείνο όμως στο οποίο θα δώσουμε σημασία και ιδιαίτερη προσοχή είναι η ανάγκη του ανθρώπου να κοινωνικοποιεί κάθε λειτουργία του και να μοιράζεται την παρουσία του μαζί με άλλους. Συμβαίνει αυτό είτε από λόγους ασφάλειας είτε από λόγους επιβεβαίωσης είτε από λόγους αλληλοβοήθειας είτε επειδή δεν μπορεί να ζήσει διαφορετικά. Ακόμα και ο μοναχός – ασκητής στο Άγιο Όρος, που νομίζουμε όλοι ότι ζει μόνος και έξω από το σύνολο της κοινότητάς του, εκείνος γνωρίζει ότι δεν ζει μόνος, δεν ζει εκτός κοινότητας.
Επίσης θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα, ότι ανάλογα του οικονομικού συστήματος σε μια μικρή ή μεγαλύτερη κοινωνία είναι δυνατό, και συνήθως συμβαίνει αυτό, ο τύπος δουλείας, τα μέσα και το επίπεδο διαβίωσης να αποτελούν συνεκτικά στοιχεία δημιουργίας επιμέρους κοινωνιών. Δηλαδή επιμέρους κοινωνίες που έχουν κοινά στοιχεία αναγνώρισης από μια άλλη επιμέρους κοινωνία.
Όμως παρατηρείται το γεγονός ότι ανάμεσα στην μια επιμέρους κοινωνία και στην άλλη δημιουργείται εκ των πραγμάτων μια διαφορά δυναμικού που στοχεύει σε μια κίνηση επιβολής των συμφερόντων της μίας πάνω στην άλλη.
Παράλληλα ανάμεσα στις δύο κοινωνίες παρουσιάζεται ένα κενό γεφύρωσης των αντιθέσεων το οποίο υπερκαλύπτεται από μια άλλη ομάδα που έχει συμφέρον να συνταιριάξει τις δύο διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, ασκώντας μια συγκεκριμένου τύπου εξουσία και επιβολής όρων συνύπαρξης και αλληλοτροφοδότησης.
Το ρόλο αυτό τον παίζουν οι Κυβερνήσεις και μέσα από αυτόν τον ρόλο αντλούν εξουσίες διευθέτησης και επιβολής όρων και νόμων υποταγής στις επιμέρους κοινωνικές ομάδες, εις τρόπον ώστε να επιτυγχάνεται μια αρμονική συνύπαρξη που οδηγεί σε μια «αρμονική» λειτουργία του Κράτους.
Είναι έτσι λοιπόν τα πράγματα ή αυτό που θα ισχυριζόταν κάποιος θα ήταν, ναι μεν περίπου έτσι είναι αλλά υπάρχουν και συγκρούσεις και αντιτιθέμενα συμφέροντα και το κράτος δεν αποτελεί και τον ποιο δίκαιο κριτή αυτών των αντιθέσεων και αυτών των συγκρούσεων.
Να λοιπόν ένα καινούργιο στοιχείο
Το οικονομικό σύστημα που έχει γίνει κοινά αποδεκτό ( στην ιδανική – θεωρητική όμως – περίπτωση), έχει δημιουργήσει επιπλέον αξίες η οποίες από μόνες τους δεν παράγουν τίποτα υπαρκτό.
Η μεταλλαγή αυτών των αξιών και η αναγέννησή τους αποκτά μια δυναμική εξουσίας όταν ανάμεσα στις διαφορετικές κοινωνίες δημιουργείται ένα περιβάλλον ιδιοκτησίας αυτών των αξιών.
Στο νέο περιβάλλον παρατηρείται μια έντονη κινητικότητα σε μια διαδικασία απόκτησης μεγαλύτερου όγκου αξιών, όπως τα μέσα που χρειάζονται στην παραγωγή προϊόντων, δηλαδή τα εργαλεία.
Η κατοχή αυτών των εργαλείων δημιουργεί ταυτόχρονα ένα καινούργιο εργαλείο, που είναι η διεύθυνση της οικονομίας και η οριοθέτηση των όρων ανταλλαγής και συναλλαγής ανάμεσα στις κοινωνίες.
Όμως το καινούργιο εργαλείο πλέον υποδουλώνει όχι μόνο την άλλη κοινωνία στην πρώτη αλλά και κάθε άτομο ακόμα και της πρώτης. Είναι λοιπόν εν δυνάμει υποτακτικός, το άτομο, σε όσους κατέχουν πλέον το νέο εργαλείο.
Μπορούμε όμως να κατηγορήσουμε τους ιδιοκτήτες των εργαλείων παραγωγής, επειδή εμείς αφήσαμε στο έλεος τους εγκαταλελειμμένα εδάφη; Δηλαδή δυνάμεις που φοβηθήκαμε να τις δαμάσουμε και να τις υποχρεώσουμε να υπηρετήσουν το κοινό καλό;
Θα χρησιμοποιήσω και πάλι το ίδιο παράδειγμα με τις αντικειμενικές αξίες γης και ακινήτων και πως επιτρέψαμε ως κοινωνία παραγωγών ( οι εργαζόμενοι είναι οι παραγωγοί) στις Κυβερνήσεις που αποτελούν την προέκταση των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων , να διαφεντεύουν και να μεγαλώνουν ή να μικραίνουν την άξια γης ή ακινήτων σύμφωνα με τις κατά καιρό επιθυμίες των οργανωμένων συμφερόντων.
Τι επιτρέψαμε στο Κράτος; Να καταπατήσει εδάφη που εμείς κιοτεύσαμε, που κάναμε πίσω γιατί φοβηθήκαμε να διαχειριστούμε ή γιατί υποεκτιμήσαμε τις δυνάμεις μας.
Όταν λοιπόν ως άτομα αποδυναμώνουμε την κοινωνία μας πως μπορεί η κοινωνία να μας προστατέψει; Πως μπορεί να δημιουργήσει μια αυθεντική Κυβέρνηση και μια αυθεντική Δημοκρατία;
Σήμερα μιλάμε εναντίον του δικομματισμού και είμαστε πρόθυμοι αντί να αναλάβουμε την πρωτοβουλία της αυτοπροστασίας μας να επιδιώκουμε την συμμόρφωση μας σε όσα επιβάλουν τα οργανωμένα συμφέροντα.
Για να ανατρέψουμε τον δικομματισμό ως σύστημα εξουσίας, μπαίνουμε στον πειρασμό να υποταχθούμε σε άλλα σχήματα πολιτικά που όμως αποτελούν άλλες κορπορατιστικές πολιτικές και οικονομικές εξουσίες και που προαπαιτούν την υποταγή μας ως συστράτευση ή ως ένταξη, στην δική τους φιλοσοφία χωρίς να κάνουν τον κόπο να ρωτήσουν ποια είναι η φιλοσοφία του ατόμου και της κοινωνίας που είναι μέλος της.
Αδιαφορούν και ενοχοποιούν κάθε τι που δεν συμμορφώνεται προς τα δικά τους στάνταρς, προς τις δικές του ιδεολογίες.
Δέστε τον λόγο του ΚΚΕ και την συμπεριφορά του σε όσους εργαζόμενους δεν διεκδικούν τα αιτήματά τους μέσα από το ΠΑΜΕ
Δέστε τον ΣΥΡΙΖΑ με πόσους υπαινιγμούς περιποιεί τους οπαδούς ή τα μέλη του ΠΑΣΟΚ και την πιθανότητα να υποταγεί στην θέληση των σφυγμομετρήσεων που θέλουν οπωσδήποτε κυβερνητική συνεργασία του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ.
Ιδού λοιπόν η φιλοσοφία των ατόμων, ως ενεργοί πολίτες και των κοινωνιών τους.
Ποιος ΣΥΡΙΖΑ, ποιος Αλαβάνος, ποιος Τσίπρας σέβεται την διάθεση και τα θέλω των ενεργών πολιτών;
Τι λέει λοιπόν ο Αλαβάνος; Εμείς έχουμε την θέση μας ……και ας το πληρώσουμε στο τέλος…»
Δέστε το ΠΑΣΟΚ πως αντιλαμβάνεται τον κάθε πολίτη και τι σημαίνει γι’ αυτό ο ενεργός πολίτης.
Το τι σημαίνει ενεργός πολίτης, το διαπιστώνουμε από την αντίληψη που έχουν τα κόμματα εξουσίας, άρα και το ΠΑΣΟΚ, για τα δημοψηφίσματα και την γνώμη του λαού σε θέματα στρατηγικής και οικονομικού σχεδιασμού.
Το τι σημαίνει ενεργός πολίτης φαίνεται πως αντιμετωπίζει η Εκκλησιαστική, Κυβερνητική ή Κομματική εξουσία, τις κινητοποιήσεις του Λαού σε διάφορα σημαντικά ζητήματα.
Θα το δούμε από την στιγμή που δεν αναγνωρίζεται ωριμότητα στον Λαό να αποφασίσει για το «ευρωσύνταγμα» αλλά είναι ώριμος να εκλέγει τους αφεντάδες του, τους τριακοσίους της βουλής.
Δέστε το εκλογικό σύστημα και τον βερμπαλισμό του Καραμανλή ! Ως μειοψηφία του εκλογικού σώματος και παρά τις αντιδράσεις της συντριπτική πλειοψηφίας των κοινωνιών εναντίον της δήθεν ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, εκείνος αδιαφορεί επειδή είναι Κυβέρνηση. Είναι πρόθυμος να αναλάβει το πολιτικό κόστος, δηλαδή να οδηγηθεί σε εκλογές και να τις χάσει, αλλά επειδή πιστεύει ότι ο Λαός του ( οι ψηφοφόροι του) εκτός από το να λεονταρίζουν θα τον ξαναψηφίσουν, δεν τον ενδιαφέρει τι θέλει το 80% του Λαού .
Ο Καραμανλής εκπροσωπεί συγκεκριμένα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα και οι δήθεν μεταρρυθμίσεις του εντάσσονται στην εξυπηρέτηση των στόχων των συμφερόντων που υπηρετεί και που έχει υπογράψει εργολαβικά συμβόλαια, για να τον διατηρήσουν στην θέση που βρίσκεται.
Το εκλογικό σύστημα δίνει την δυνατότητα στην μειοψηφία να συμπεριφέρεται ως πλειοψηφία και να κυβερνά με το έτσι θέλω. Το εκλογικό σύστημα ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές της Ολιγαρχίας και ο πολιτικός λόγος στις προδιαγραφές του Φασισμού.
Όμως το πολίτευμα θεωρείται Δημοκρατικό. Είναι;
Κυριακή 16 Μαρτίου 2008
ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ: Ενα παράδειγμα
Παραθέτω ένα παράδειγμα θέλοντας να επεξηγήσω τι εννοούμε και πως τον κοινωνικό χαραχτήρα του νέου συνδικαλιστικού υποκειμένου.
Λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των εργαζομένων σε μια περιοχή, όπου είναι αναπτυγμένο το εμπόριο, η βιομηχανία μερικώς η βιοτεχνία, με το 40%του ενεργού πληθυσμού στον αγροτικό τομέα, με ένα 20% των εργαζομένων να εργάζονται στην περιοχή αυτή αλλά να διαμένουν σε άλλη πόλη σε άλλον Νομό, με 15% ανεργία και με επιχειρήσεις με έναν μισθωτό έως και 2000 μισθωτούς.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Κρατικός τομέας απασχολεί περίπου 300 έως 400 εργαζομένους.
Η διάταξη του ενεργού πληθυσμού σε σχέση με τον κοινωφελή τομέα βρίσκεται στην αντιστοιχία 1:50 του συνόλου του απασχολούμενου δυναμικού.
Σήμερα λειτουργούν 35 πρωτοβάθμια σωματεία και ένα Εργατικό Κέντρο.
Η περιοχή έχει δυο βιομηχανικές – βιοτεχνικές ζώνες και ένα κυρίαρχο εμπορικό κέντρο με επιμέρους δορυφορικά κέντρα ανά ευρύτερο δήμο.
Θα θεωρήσουμε ότι ο μέγιστος αριθμός συνδικαλισμένων όπως έχει αποτυπωθεί στο πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΕ, είναι περίπου 6000 εργαζόμενοι σε σύνολο 25000εργαζομένων. Περίπου το 30%.
Τι σημαίνει τώρα Κοινωνική Συνδικαλιστική Οργάνωσης;
Γνωρίζουμε όλοι τα Φόρουμ.
Ένα φόρουμ λοιπόν ως συνδικαλιστική οργάνωση έχει ως προϋπόθεση ότι όλοι οι εργαζόμενοι μιας γεωγραφικής περιοχής είναι εν δυνάμει μέλη και διατηρούν οργανωτική σχέση με την κοινωνία, δηλαδή εργάζονται στην ίδια γεωγραφική περιοχή και κατά το πλείστον κατοικούν στον ίδιο γεωγραφικό χώρο, αντιμετωπίζουν όλα τα προβλήματα, τις ανάγκες, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις χωρίς να έχουν κάποια ιδιαίτερη ευνοϊκή μεταχείριση από τον τύπο εργασιακής σχέσης ή ειδικότητας ή τομέας απασχόλησης.
Ο τύπος εργασιακής σχέσης, ο τομέας απασχόλησης και η ειδικότητα είναι προφανές ότι διαμορφώνει ένα διαφορετικό επίπεδο διαβίωσης και προνομίων.
Όμως οι σταθερές παραμένουν για όλους ίδιες.
Ποιες είναι οι σταθερές;
1. η απειλή της ανεργίας
2. η μείωση της αγοραστικής τους δύναμης
3 . οι έμμεσοι φόροι
4. η επιβολή μέτρων στην ασφαλιστική τους προοπτική
5. η αναντιστοιχία πληθωρισμού και πραγματικών μισθών
6. η αφαίμαξη οικογενειακού μισθού από την παραπαιδεία
7. η αβεβαιότητα του μέλλοντος των παιδιών τους
8. ο περιορισμός της ανεύρεσης εργασίας βάση των ειδικών προσόντων και η απασχόληση ανεξαρτήτως αντικειμένου σπουδών
9. οι κλιματικές αλλαγές και η ποιότητα ζωής.
10. η συνεχής αύξηση του κόστους κατοικίας και κάλυψης αναγκών βάσης.
11. η συνεχής και χωρίς όρια και έλεγχο, καθημερινή αύξηση των προϊόντων κατανάλωσης και παραγωγής.
12. η μειωμένη αντίσταση σε συλλογικό επίπεδο από την πολυδιάσπαση των κοινωνιών ως αντιτιθέμενα οργανωμένα συμφέροντα.
Εάν τώρα θέλουμε να προσδιορίσουμε την μέση τιμή ανάπτυξης της περιοχής θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την μεθοδολογία που προσδιορίζεται με βάση το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν ( ΑΕΠ) και να εντάξουμε στην μελέτη μας τους δείκτες ανάπτυξης ή υπανάπτυξης, όπως προαναφέρονται.
Πρώτο μέλημα μιας Κοινωνικής, κατά πρώτο λόγο, συνδικαλιστικής οργάνωσης, είναι η αντιμετώπιση και η εξάλειψη του δωδέκατου σημείου. Δηλαδή η εξάλειψη της συγκρότησης των κοινωνιών στην κορπορατιστική τους μορφή, ως αντιτιθέμενα οργανωμένα συμφέροντα.
Αυτό σημαίνει ότι από τον ενεργό πληθυσμό δεν εξαιρούνται ούτε οι αυτοαπασχολούμενοι ούτε οι αγρότες ούτε οι εργαζόμενοι στον Κρατικό τομέα ούτε οι εργαζόμενοι στον καθαρά ιδιωτικό ούτε οι άνεργοι ούτε οι νέοι και εν δυνάμει απασχολούμενοι.
Τι σηματοδοτεί λοιπόν αυτή η μορφή κοινωνικής συγκρότησης;
Πρώτα απ’ όλα οι μεταξύ τους κοινωνικές σχέσεις εξακολουθούν να δημιουργούν αρρήκτους δεσμούς και κατά τον εργασιακό χρόνο αλλά και κυρίως όταν υπάρχει η ανάγκη διεκδίκησης δικαιωμάτων.
Δεύτερον, τα δικαιώματα δεν βρίσκονται ανταγωνιστικά προς την πραγματικότητα γιατί αποτελούν κοινή βάση της κοινωνίας.
Παραδείγματος χάρη, οι αύξηση των μισθών βάσης ή η αύξηση της τιμής των αγροτικών προϊόντων έχουν αμοιβαία συνέχεια και επομένως είναι απολύτως κατανοητή και εν τω μεταξύ έχουν ήδη δημιουργηθεί οι συνθήκες εσωτερικής διαβούλευσης ώστε να μην μπορεί να λειτουργεί ο κοινωνικός αυτοματισμός.
Τρίτον, το κόστος επιβίωσης είναι εξίσου μαχητό και μπορεί να αποτελέσει πεδίο εσωτερικής διευθέτησης και αναζήτησης ή διεκδίκησης και επιβολής δικαιωμάτων των μελών της κοινωνίας στην Κρατική εξουσία.
Παραδείγματος χάρη η αύξηση των αντικειμενικών αξιών στις κατοικίες και στην πολιτική γης, είναι ζήτημα της Κοινωνικής Συνδικαλιστικής Οργάνωσης και απαντά και στην δεύτερη ιδιότητα της, δηλαδή την Συνδικαλιστική.
Η αύξηση των αντικειμενικών αξιών ακινήτων δεν αποτελεί αδιαπραγμάτευτο ατού της εκάστοτε Κυβέρνησης αλλά αποτελεί συμφωνία των κοινωνιών με την εκάστοτε Κυβέρνηση.
Με δεδομένο όμως την κορπορατιστική συγκρότηση των κοινωνιών, δηλαδή την εκπροσώπηση των επιμέρους κοινωνιών ως επιμέρους οργανωμένα συμφέροντα, το Κράτος θεωρεί δικαίωμα μονομερής εξουσία την αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων.
Τα παραπάνω αποτελούν ενδεικτικές δυνατότητες των κοινωνιών που αποφασίζουν να συγκροτήσουν μια ενιαία Κοινωνική Συνδικαλιστική Οργάνωση του εργαζόμενου δυναμικού της Χώρας.
Πρακτικά πως θα μπορούσε να γίνει αυτό;
Ένα πρόχειρο παράδειγμα είναι η αντικατάσταση των σωματείων – μελών του Εργατικού Κέντρου από το σύνολο των εργαζομένων και την μετατροπή του Εργατικού κέντρου και σε συνδυασμό με τις ανατροπές των άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων όπως προσδιορίζονται παραπάνω, σε μια Κοινωνική Συνδικαλιστική Οργάνωση όλου του απασχολούμενου δυναμικού της γεωγραφικής περιοχής.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως όταν ο Ιμπεριαλισμός βρίσκει νέες μορφές οργάνωσης και επιβολής όρων στις κοινωνίες δεν μπορούν οι κοινωνίες να παραμένουν σε στασιμότητα καθώς η φιλοσοφία των οργανώσεων τους ακουμπά ακόμα την προπολεμική περίοδο.
Λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των εργαζομένων σε μια περιοχή, όπου είναι αναπτυγμένο το εμπόριο, η βιομηχανία μερικώς η βιοτεχνία, με το 40%του ενεργού πληθυσμού στον αγροτικό τομέα, με ένα 20% των εργαζομένων να εργάζονται στην περιοχή αυτή αλλά να διαμένουν σε άλλη πόλη σε άλλον Νομό, με 15% ανεργία και με επιχειρήσεις με έναν μισθωτό έως και 2000 μισθωτούς.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Κρατικός τομέας απασχολεί περίπου 300 έως 400 εργαζομένους.
Η διάταξη του ενεργού πληθυσμού σε σχέση με τον κοινωφελή τομέα βρίσκεται στην αντιστοιχία 1:50 του συνόλου του απασχολούμενου δυναμικού.
Σήμερα λειτουργούν 35 πρωτοβάθμια σωματεία και ένα Εργατικό Κέντρο.
Η περιοχή έχει δυο βιομηχανικές – βιοτεχνικές ζώνες και ένα κυρίαρχο εμπορικό κέντρο με επιμέρους δορυφορικά κέντρα ανά ευρύτερο δήμο.
Θα θεωρήσουμε ότι ο μέγιστος αριθμός συνδικαλισμένων όπως έχει αποτυπωθεί στο πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΕ, είναι περίπου 6000 εργαζόμενοι σε σύνολο 25000εργαζομένων. Περίπου το 30%.
Τι σημαίνει τώρα Κοινωνική Συνδικαλιστική Οργάνωσης;
Γνωρίζουμε όλοι τα Φόρουμ.
Ένα φόρουμ λοιπόν ως συνδικαλιστική οργάνωση έχει ως προϋπόθεση ότι όλοι οι εργαζόμενοι μιας γεωγραφικής περιοχής είναι εν δυνάμει μέλη και διατηρούν οργανωτική σχέση με την κοινωνία, δηλαδή εργάζονται στην ίδια γεωγραφική περιοχή και κατά το πλείστον κατοικούν στον ίδιο γεωγραφικό χώρο, αντιμετωπίζουν όλα τα προβλήματα, τις ανάγκες, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις χωρίς να έχουν κάποια ιδιαίτερη ευνοϊκή μεταχείριση από τον τύπο εργασιακής σχέσης ή ειδικότητας ή τομέας απασχόλησης.
Ο τύπος εργασιακής σχέσης, ο τομέας απασχόλησης και η ειδικότητα είναι προφανές ότι διαμορφώνει ένα διαφορετικό επίπεδο διαβίωσης και προνομίων.
Όμως οι σταθερές παραμένουν για όλους ίδιες.
Ποιες είναι οι σταθερές;
1. η απειλή της ανεργίας
2. η μείωση της αγοραστικής τους δύναμης
3 . οι έμμεσοι φόροι
4. η επιβολή μέτρων στην ασφαλιστική τους προοπτική
5. η αναντιστοιχία πληθωρισμού και πραγματικών μισθών
6. η αφαίμαξη οικογενειακού μισθού από την παραπαιδεία
7. η αβεβαιότητα του μέλλοντος των παιδιών τους
8. ο περιορισμός της ανεύρεσης εργασίας βάση των ειδικών προσόντων και η απασχόληση ανεξαρτήτως αντικειμένου σπουδών
9. οι κλιματικές αλλαγές και η ποιότητα ζωής.
10. η συνεχής αύξηση του κόστους κατοικίας και κάλυψης αναγκών βάσης.
11. η συνεχής και χωρίς όρια και έλεγχο, καθημερινή αύξηση των προϊόντων κατανάλωσης και παραγωγής.
12. η μειωμένη αντίσταση σε συλλογικό επίπεδο από την πολυδιάσπαση των κοινωνιών ως αντιτιθέμενα οργανωμένα συμφέροντα.
Εάν τώρα θέλουμε να προσδιορίσουμε την μέση τιμή ανάπτυξης της περιοχής θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την μεθοδολογία που προσδιορίζεται με βάση το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν ( ΑΕΠ) και να εντάξουμε στην μελέτη μας τους δείκτες ανάπτυξης ή υπανάπτυξης, όπως προαναφέρονται.
Πρώτο μέλημα μιας Κοινωνικής, κατά πρώτο λόγο, συνδικαλιστικής οργάνωσης, είναι η αντιμετώπιση και η εξάλειψη του δωδέκατου σημείου. Δηλαδή η εξάλειψη της συγκρότησης των κοινωνιών στην κορπορατιστική τους μορφή, ως αντιτιθέμενα οργανωμένα συμφέροντα.
Αυτό σημαίνει ότι από τον ενεργό πληθυσμό δεν εξαιρούνται ούτε οι αυτοαπασχολούμενοι ούτε οι αγρότες ούτε οι εργαζόμενοι στον Κρατικό τομέα ούτε οι εργαζόμενοι στον καθαρά ιδιωτικό ούτε οι άνεργοι ούτε οι νέοι και εν δυνάμει απασχολούμενοι.
Τι σηματοδοτεί λοιπόν αυτή η μορφή κοινωνικής συγκρότησης;
Πρώτα απ’ όλα οι μεταξύ τους κοινωνικές σχέσεις εξακολουθούν να δημιουργούν αρρήκτους δεσμούς και κατά τον εργασιακό χρόνο αλλά και κυρίως όταν υπάρχει η ανάγκη διεκδίκησης δικαιωμάτων.
Δεύτερον, τα δικαιώματα δεν βρίσκονται ανταγωνιστικά προς την πραγματικότητα γιατί αποτελούν κοινή βάση της κοινωνίας.
Παραδείγματος χάρη, οι αύξηση των μισθών βάσης ή η αύξηση της τιμής των αγροτικών προϊόντων έχουν αμοιβαία συνέχεια και επομένως είναι απολύτως κατανοητή και εν τω μεταξύ έχουν ήδη δημιουργηθεί οι συνθήκες εσωτερικής διαβούλευσης ώστε να μην μπορεί να λειτουργεί ο κοινωνικός αυτοματισμός.
Τρίτον, το κόστος επιβίωσης είναι εξίσου μαχητό και μπορεί να αποτελέσει πεδίο εσωτερικής διευθέτησης και αναζήτησης ή διεκδίκησης και επιβολής δικαιωμάτων των μελών της κοινωνίας στην Κρατική εξουσία.
Παραδείγματος χάρη η αύξηση των αντικειμενικών αξιών στις κατοικίες και στην πολιτική γης, είναι ζήτημα της Κοινωνικής Συνδικαλιστικής Οργάνωσης και απαντά και στην δεύτερη ιδιότητα της, δηλαδή την Συνδικαλιστική.
Η αύξηση των αντικειμενικών αξιών ακινήτων δεν αποτελεί αδιαπραγμάτευτο ατού της εκάστοτε Κυβέρνησης αλλά αποτελεί συμφωνία των κοινωνιών με την εκάστοτε Κυβέρνηση.
Με δεδομένο όμως την κορπορατιστική συγκρότηση των κοινωνιών, δηλαδή την εκπροσώπηση των επιμέρους κοινωνιών ως επιμέρους οργανωμένα συμφέροντα, το Κράτος θεωρεί δικαίωμα μονομερής εξουσία την αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων.
Τα παραπάνω αποτελούν ενδεικτικές δυνατότητες των κοινωνιών που αποφασίζουν να συγκροτήσουν μια ενιαία Κοινωνική Συνδικαλιστική Οργάνωση του εργαζόμενου δυναμικού της Χώρας.
Πρακτικά πως θα μπορούσε να γίνει αυτό;
Ένα πρόχειρο παράδειγμα είναι η αντικατάσταση των σωματείων – μελών του Εργατικού Κέντρου από το σύνολο των εργαζομένων και την μετατροπή του Εργατικού κέντρου και σε συνδυασμό με τις ανατροπές των άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων όπως προσδιορίζονται παραπάνω, σε μια Κοινωνική Συνδικαλιστική Οργάνωση όλου του απασχολούμενου δυναμικού της γεωγραφικής περιοχής.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως όταν ο Ιμπεριαλισμός βρίσκει νέες μορφές οργάνωσης και επιβολής όρων στις κοινωνίες δεν μπορούν οι κοινωνίες να παραμένουν σε στασιμότητα καθώς η φιλοσοφία των οργανώσεων τους ακουμπά ακόμα την προπολεμική περίοδο.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ
Re: Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ Δημοσιεύθηκε από: vang -konst > Σάββατο 16:20
Συμπληρώνοντας το αρχικό κείμενο, το οποίο αποτελεί μια πρόταση διεξόδου από την κρίση εκπροσώπησης και πολιτικού σχεδιασμού της σημερινής οργανωμένης συγκρότησης των εργατικών σωματείων, θα έλεγα υποβοηθητικά, ότι είναι διαπιστωμένο εδώ και αρκετά χρόνια από πάρα πολλούς επιστήμονες και συνδικαλιστικά στελέχη, ότι το εργατικό οργανωμένο κίνημα βρίσκεται σε μια αναντιστοιχία με την πραγματικότητα.
Όπως δε, είναι νομικά δομημένο, έχει επιπλέον αδυναμίες στο να εκφράσει ένα δυναμικό που δεν έχει καθαρές εργασιακές σχέσεις.
Επιπλέον σήμερα πρέπει να αναθεωρήσουμε την στάση μας ως προς την ενεργή συμμετοχή των συνταξιούχων οργανώσεων και ίσως πρέπει να φτάσουμε στο σημείο βάζοντας ανώτατο όριο ηλικίας να επανενταχθούν και οι συνταξιούχοι στις κύριες οργανώσει μέχρι το 65 έτος της ηλικίας τους.
Αυτό σημαίνει ότι οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες που συνταξιοδοτήθηκαν πριν το 65ο έτος της ηλικίας τους και μέχρι την συμπλήρωση του, να μπορούν να συμμετέχουν στην οργανωτική δράση και στα όργανα των συνδικάτων τους .
Στα πλαίσια πάντα της αναγκαιότητας ίδρυσης Κοινωνικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων, το οργανωμένο τώρα εργατικό κίνημα θα διατηρεί την συνεκτικότητά του και θα είναι σε θέση να διαμορφώνει ευρύτερες συμμαχίες στην άσκηση τοπικής ή περιφερειακής εξουσίας.
Είναι αυτονόητο, ότι οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, ως συνέχεια της δράσης των Κομμάτων στους κοινωνικούς αγώνες και στην ποδηγέτηση των οργανώσεων των εργαζομένων, πρέπει να διαλυθούν ή τουλάχιστον να μη τους επιτρέπεται η παρέμβαση τους στα νέου τύπου συνδικάτα.
Σε μια τέτοια διαδικασία πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος της άλωσης των συνδικάτων από τις κομματικές συνδικαλιστικές παρατάξεις.
Πάντα θα αντιμετωπίζουμε το κίνδυνο αυτό, γιατί τα κόμματα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της Κρατικής συγκρότησης των Κοινωνιών και μέλημά τους είναι η διαφέντευση των κοινωνιών που δήθεν εκφράζουν είτε διατείνονται ότι τις εκφράζουν και τις εκπροσωπούν ( περίπτωση ΚΚΕ).
Οφείλουμε να αναδιατυπώσουμε τις τεχνητές διασπάσεις που επέβαλε το Κράτος στο εργαζόμενο δυναμικό με τις ιδιαιτερότητες , όπως μισθωτός υπάλληλος και εργάτης.
Όσο ως αριστερά εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε τους εργαζόμενους με τις διαιρέσεις αυτές, τόσο θα καλλιεργούμε έστω και ασυνείδητα, τις διαιρέσεις αυτές που η καθεστηκυία τάξη κάποιας παλιάς εποχής επέβαλε.
Τόσο θα επιτρέπουμε συνειδήσεις που θα επηρεάζουν αποφασιστικά την διάσπαση της ενιαίας συνείδησης που έχουν ανάγκη η εργαζόμενοι.
Η πρόταση για την δημιουργία από το μηδέν των νέων συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι πρόταση διάλυσης της υπάρχουσας δομής που δέχεται από την μια το Κράτος και που από την άλλη, αναπαράγει τον παλαιοκομματισμό στην λειτουργία των οργανώσεων των εργαζομένων.
Συμπληρώνοντας το αρχικό κείμενο, το οποίο αποτελεί μια πρόταση διεξόδου από την κρίση εκπροσώπησης και πολιτικού σχεδιασμού της σημερινής οργανωμένης συγκρότησης των εργατικών σωματείων, θα έλεγα υποβοηθητικά, ότι είναι διαπιστωμένο εδώ και αρκετά χρόνια από πάρα πολλούς επιστήμονες και συνδικαλιστικά στελέχη, ότι το εργατικό οργανωμένο κίνημα βρίσκεται σε μια αναντιστοιχία με την πραγματικότητα.
Όπως δε, είναι νομικά δομημένο, έχει επιπλέον αδυναμίες στο να εκφράσει ένα δυναμικό που δεν έχει καθαρές εργασιακές σχέσεις.
Επιπλέον σήμερα πρέπει να αναθεωρήσουμε την στάση μας ως προς την ενεργή συμμετοχή των συνταξιούχων οργανώσεων και ίσως πρέπει να φτάσουμε στο σημείο βάζοντας ανώτατο όριο ηλικίας να επανενταχθούν και οι συνταξιούχοι στις κύριες οργανώσει μέχρι το 65 έτος της ηλικίας τους.
Αυτό σημαίνει ότι οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες που συνταξιοδοτήθηκαν πριν το 65ο έτος της ηλικίας τους και μέχρι την συμπλήρωση του, να μπορούν να συμμετέχουν στην οργανωτική δράση και στα όργανα των συνδικάτων τους .
Στα πλαίσια πάντα της αναγκαιότητας ίδρυσης Κοινωνικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων, το οργανωμένο τώρα εργατικό κίνημα θα διατηρεί την συνεκτικότητά του και θα είναι σε θέση να διαμορφώνει ευρύτερες συμμαχίες στην άσκηση τοπικής ή περιφερειακής εξουσίας.
Είναι αυτονόητο, ότι οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, ως συνέχεια της δράσης των Κομμάτων στους κοινωνικούς αγώνες και στην ποδηγέτηση των οργανώσεων των εργαζομένων, πρέπει να διαλυθούν ή τουλάχιστον να μη τους επιτρέπεται η παρέμβαση τους στα νέου τύπου συνδικάτα.
Σε μια τέτοια διαδικασία πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος της άλωσης των συνδικάτων από τις κομματικές συνδικαλιστικές παρατάξεις.
Πάντα θα αντιμετωπίζουμε το κίνδυνο αυτό, γιατί τα κόμματα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της Κρατικής συγκρότησης των Κοινωνιών και μέλημά τους είναι η διαφέντευση των κοινωνιών που δήθεν εκφράζουν είτε διατείνονται ότι τις εκφράζουν και τις εκπροσωπούν ( περίπτωση ΚΚΕ).
Οφείλουμε να αναδιατυπώσουμε τις τεχνητές διασπάσεις που επέβαλε το Κράτος στο εργαζόμενο δυναμικό με τις ιδιαιτερότητες , όπως μισθωτός υπάλληλος και εργάτης.
Όσο ως αριστερά εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε τους εργαζόμενους με τις διαιρέσεις αυτές, τόσο θα καλλιεργούμε έστω και ασυνείδητα, τις διαιρέσεις αυτές που η καθεστηκυία τάξη κάποιας παλιάς εποχής επέβαλε.
Τόσο θα επιτρέπουμε συνειδήσεις που θα επηρεάζουν αποφασιστικά την διάσπαση της ενιαίας συνείδησης που έχουν ανάγκη η εργαζόμενοι.
Η πρόταση για την δημιουργία από το μηδέν των νέων συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι πρόταση διάλυσης της υπάρχουσας δομής που δέχεται από την μια το Κράτος και που από την άλλη, αναπαράγει τον παλαιοκομματισμό στην λειτουργία των οργανώσεων των εργαζομένων.
Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008
ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ
Υπάρχει ένα ζήτημα από πολύ παλιά στο οποίο έχω διατυπώσει αρκετές φορές απόψεις γι’ αυτό. Είναι το ζήτημα της οργάνωσης των εργαζομένων και η τύχη των συνδικάτων, που δεν είναι ούτε συνδικάτα ούτε συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Η οργάνωση των εργαζομένων αντιμετωπίζεται ως συντεχνίες ίδιου επαγγέλματος και διέπεται από τα άρθρα του Αστικού Κώδικα, από το 78 άρθρο έως και το 107
Ως νομικό πρόσωπο εφαρμόζονται όλες οι γενικές διατάξεις που αφορούν τα ΝΠΙΔ.
Με τον τρόπο αυτό έχουμε επιτρέψει στην Πολιτεία να καθορίζει την δράση μας ως να είμαστε ιδρυτές μιας ομόρρυθμης εταιρίας με Διοικητικό Συμβούλιο στην οποία έχουν εφαρμογή διάφοροι νόμοι και το δικαίωμα του δικαστή αυθαιρετώντας να επιβάλει την εφαρμογή διατάξεων όπως ερμηνεύεται από τον ίδιο.
Έχουμε εκχωρήσει δηλαδή κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Κράτος και τα θεσμοθετημένα όργανα του.
Για ποιαν ανεξαρτησία του συνδικαλιστικού κινήματος μιλάμε;
Τι έχει κάνει η ΓΣΕΕ στο ζήτημα αυτό; Ποιος ο ρόλος ύπαρξης και δράσης των κατ' επίφαση Συνδικαλιστικών παρατάξεων;
Α. Ως επαγγελματικές οργανώσεις, τα συνδικάτα, δεν είναι σε θέση σήμερα να εκφράσουν σε πολιτικό, οικονομικό και συνδικαλιστικό επίπεδο τους εργαζόμενους για τρεις κυριότερους λόγους, που δεν είναι όμως μόνο αυτοί.
Ως συντεχνίες στρέφονται η μία συντεχνία εναντίον της άλλης και κατ’ επέκταση ενάντια στο συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας.
Ο επαγγελματικός κίνδυνος της απώλειας των συνεκτικότητας της συντεχνίας περνά αναγκαστικά μέσα από την ισχυροποίηση των δεσμών της με την διεκδίκηση αιτημάτων που δημιουργούν μοναδικό όφελος των εντός της συντεχνίας αλλά και των άλλων που ανήκουν στην ίδια επαγγελματική κατηγορία άλλα κατ’ επιλογή τους ή από την τρομοκρατία που ασκείται εκ μέρους των εργοδοτών είτε από τον τρίτο παράγοντα που αναφέρω παρακάτω, δεν αποτελούν οργανωμένα μέλη των συντεχνιών.
Η χρηματοδότηση δεν επιβαρύνει μόνο τα μέλη των συντεχνιών, αλλά όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα αν είναι ή όχι κατ’ επιλογή τους μέλη των συντεχνιών αυτών. Παράλληλα ένα μέρος των χρημάτων ενίσχυσης των συντεχνιών προέρχεται από τις εισφορές των εργοδοτών, οι οποίες μαζί με τις εισφορές των εργαζομένων διαχειρίζονται από την Εργατική εστία και αποδίδονται ( το 25%) στις συνδικαλιστικές ( κατ’ όνομα και συνήθεια) οργανώσεις.
Μέσα σε κάθε συντεχνία λειτουργούν ταυτόχρονα εν ήδη φερέφωνων, άλλες τρεις ή τέσσερις συντεχνίες, που αναφέρονται με τα κομματικά τους χαρακτηριστικά, μία της ΠΑΣΚΕ, μια τη ΔΑΚΕ, μία του ΠΑΜΕ και μία της Αυτόνομης Παρέμβασης.
Οι παραπάνω τρις σπουδαίοι λόγοι, επηρεάζουν αποφασιστικά την μέγιστη αποχή των εργαζομένων, από τις συντεχνίες.
Β. Υπάρχουν ακόμα όμως και ορισμένοι επιπλέον, το ίδιο σημαντικοί, λόγοι που δεν επιτρέπουν στους εργαζόμενους να αυξήσουν την πυκνότητα των συντεχνιών τους.
Είναι η υποταγή των ηγεσιών τους στις αγκάλες μιας ιδιότυπης εξουσίας που παράγει προσωπική ανέλιξη και οικονομική ευρωστία, που λειτουργεί ενισχυτικά στην παραμονή τους στους θώκους της εργατικής εξουσίας μέχρι την συνταξιοδότηση τους.
Ένας άλλος παράγοντας είναι οι σύνθετες εργασιακές σχέσεις που δεν επιτρέπουν την καθαρή εργασιακή σχέση ενός μισθωτού από έναν ελεύθερο επαγγελματία, ή έναν εργαζόμενο που απασχολείτε με μερική απασχόληση ή ασκεί «μαύρη» εργασία και απολαμβάνει «μαύρο» χρήμα, που συμμετέχει στην δημιουργία ενός κύκλου εργασιών που φοροδιαφεύγει και εισφοροδιαφεύγει.
Συνήθως παρατηρείται και λόγω των αυξημένων αναγκών της οικογένειας και της ανεξέλεγκτης ακρίβειας, οι ιδιότητες αυτές να συγκεντρώνονται σε ένα άτομο – εργαζόμενο. Είναι ο εργαζόμενος που είτε προσπαθεί να καλύψει βασικές του ανάγκες είτε επιθυμεί μια άνετη ζωή, στρέφεται όμως ενάντια σε εκείνον που δεν έχει την δυνατότητα απασχόλησης ούτε μισού χρόνου μιας εργάσιμης μέρας.
Η αντίθεση που δημιουργείται από την πολυπλοκότητα των σχέσεων αυτών και που δεν είναι μία, με την σειρά της δημιουργεί μια αντιπαλότητα ανάμεσα στις εργασιακές σχέσεις που εκδηλώνονται από την άσκηση ενός επαγγέλματος με μια εργασία «αντίπαλη» της επαγγελματικής του ειδικότητας ή μια συναφούς εργασίας με την επαγγελματική του ειδικότητα αλλά που επικαλύπτει μια άλλη θέση εργασίας.
Άλλος παράγοντας που επηρεάζει αρνητικά την σχέση του εργαζόμενου με την συντεχνία του είναι ο κίνδυνος της ανεργίας.
Η ανεργία είναι ο ποιο κακός σύμβουλος στις αποφάσεις του ατόμου και ασκεί καταλυτικό ρόλο στις συμπεριφορές του.
Η ανεργία δημιουργεί περίεργους συνειρμούς και η επαπειλούμενη φτώχεια που οδηγεί το άτομο πρώτα στον ρόλο παράσιτου της οικογένειας και μετά στην αποπομπή του από την κοινωνική του ομάδα, περιθωριοποιεί το άτομο και το θέτει εκτός κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών και διεκδικήσεων.
Η ανεργία χρησιμοποιείται ποικιλοτρόπως από τους κατέχοντες τις εξουσίες. Η κυβέρνηση προσποιητε με έναν έντεχνο τρόπο, που δείχνει το μέλλον στην μη συμόρφωση ( Καθεστηκυία Τάξη), στις κοινωνίες και τα άτομα, ότι έχει δήθεν μειώσει το ποσοστό ανεργίας και έχει αυξήσει τον αριθμό των απασχολουμένων. Την ίδια στιγμή όμως τα ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν κέρδος από την αύξηση αυτή και στην πραγματικότητα αντιμετωπίζουν διόγκωση των ελλειμμάτων τους. Το μέλλον της μη συμόρφωσης οδηγεί τους εργαζόμενους εκτός οργανωμένων σχηματισμών πάλης.
Η ανεργια και ο τρόπος αντιμετώπισής της, τρομοκρατεί τους εργαζόμενους, τρομοκρατεί την οικογένεια του εργαζόμενου, η οποία με την σειρά της επιβάλει "μέτρα" αυτοπροστασίας.
Είναι γνωστός ο όρος " Κοινωνικός Αυτοματισμός".
Η μεθοδολογία της Κυβέρνησης οδηγεί στην φασιστική διατύπωση των προβλημάτων που δημιουργούνται από ορισμένα μειοψηφικά συγκροτημένα συμφέροντα εργαζομένων, με πολλά προνόμια που στερούν την δουλειά από τους άλλους εργαζόμενους και στερούν επίσης την ασφαλιστική κάλυψη και την διατήρηση της ικανότητας των ασφαλιστικών ταμείων να παρέχουν συντάξεις στο μέλλον.
Είναι γεγονός ότι το Κράτος για να επιζεί εξουσιάζοντας τις κοινωνίες, ανακαλύπτει συνεχώς καινοτόμες διεργασίες που τις αντιλαμβανόμαστε είτε ως κοινωνικό αυτοματισμό, είτε ως εκφοβιστικό μηχανισμό στην ύπαρξη των χαρακτηριστικών που συνθέτουν το άτομο με την ανθρώπινη του διάσταση, είτε ως μηχανισμό απόγνωσης μερίδας ατόμων μιας κοινωνικής τάξης από την εκτόπιση της από την ίδια την κοινωνική τάξη που ανήκουν, είτε η χρήση μηχανισμών αποστέρησης βασικών ανθρωπιστικών δικαιωμάτων ή αμφισβήτηση των δικαιωμάτων αυτών, είτε εφευρίσκοντας μεθόδους εικονικής οικονομικής αποκατάστασης η οποία όμως αποτελεί μόνιμη παγίδα εγκλωβισμού σε ένα χρέος πολλαπλασιαστικό της εξάρτησης του ατόμου από πολλές εργασίες και πολλές ώρες απασχόλησης, που δεν του επιτρέπουν την συμμετοχή του στις οργανώσεις του αλλά και που τον αποθαρρύνουν στην οποιαδήποτε κοινωνική του συμμετοχή.
Η διοίκηση του Κράτους είναι υπόθεση ενός επιστημονικό-οικονομικού κατεστημένου που διαμορφώνεται ως κατεστημένο από συγκεκριμένα συμφέροντα.
Όλοι οι άλλοι είναι απλά γρανάζια μιας μηχανής για πάρα πολλές δουλειές.
Τα …..συνδικαλιστικά στελέχη επιδιώκουν να γίνουν μέρος αυτού του κατεστημένου και μάλιστα του στενού του πυρήνα, ώστε να ασκούν τις εξουσιαστικές τους δυνάμεις ιδιοποιούμενοι την «ψήφο» ανάδειξής τους στα αξιώματα που κατέχουν.
Ας ανακεφαλαιώσουμε τώρα επιγραμματικά τα ποιο σημαντικά αντικίνητρα συμμετοχής των εργαζομένων στις οργανώσεις τους.
Το σωματείο ως συντεχνία, η συντεχνία ως παράγοντας του κοινωνικού αυτοματισμού, ο επαγγελματικός κίνδυνος απώλειας της δυναμικής της συντεχνίας, η κρατική –εργοδοτική χρηματοδότηση των οργανώσεων και των συνδικαλιστών και οι κομματικές παρατάξεις.
Στο δεύτερο επίπεδο αντικινήτρων εντάσσονται, η υποταγή των ηγεσιών των συνδικάτων στο Κράτος μέσα από την υποτιθέμενη συμμετοχή στα κέντρα αποφάσεων, οι σύνθετες εργασιακές σχέσεις και η πολυπλοκότητα τους, η ανεργία, η υπερχρέωση μέσω τραπεζικών δολοπλοκιών και η εφευρηματικότητα του Κράτους στο να μεταχειρίζεται καινοτόμες διασκευές στην διατήρηση της υποταγής των κοινωνιών.
Ως μέσο τρομοκρατίας και απώθησης των εργαζομένων είναι η διατήρηση και η ενίσχυση του κατεστημένου που ασκεί την διοίκηση του Κράτους και που την αποτελούν οι ηγεσίες των οργανωμένων συμφερόντων που συνθέτουν την Εθνική Κοινωνία και τα Κόμματα.
Οφείλουμε να αντιδράσουμε και το οφείλουμε χωρίς τις σημερινές ηγεσίες των λεγόμενων συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Οφείλουμε να αποτινάξουμε τον ζυγό του Κράτους από την σύσταση και λειτουργία των οργανώσεων μας ως εργαζόμενοι.
Οφείλουμε να θυμόμαστε πως πάντα είμαστε εργαζόμενοι και όλον τον χρόνο απασχόλησης και όλο τον υπόλοιπο χρόνο ως καταναλωτές.
Οφείλουμε να αντιληφθούμε πως η οικογένειά μας εξαρτάται από τον εργοδότη μας όπως εξαρτιόμαστε και εμείς από αυτόν.
Ότι δικαίωμα στην εξάλειψη της εξάρτηση έχουμε τόσο εμείς όσο και η οικογένειά μας.
Οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι η συντεχνιακή αντίληψη των συνδικάτων ενισχύεται από την ύπαρξη των Ομοσπονδιών που διαιρούν τους εργαζόμενους και που προτάσσουν συμφέροντα που τις περισσότερες φορές βρίσκονται σε αντιδιαστολή με τα συμφέροντα των κοινωνιών.
Οφείλουμε να προχωρήσουμε σε νέες μορφές αυτό-οργάνωσης ως εργαζόμενοι που θα στοχεύουν στην δημιουργία Κοινωνικών Οργανώσεων των εργαζομένων στο επίπεδο πλέον του Νομού ή τουλάχιστον ανά επιμέρους γεωγραφική ζώνη του ίδιου Νομού.
Στόχο η δημιουργία ισχυρών οργανώσεων που να εντάσσονται όλοι οι εργαζόμενοι ανεξάρτητα της εργασιακής τους σχέσης ή ειδικότητας, στο επίπεδο του Νομού ή της επιμέρους γεωγραφικής ζώνης.
Στην δημιουργία τοπικών δευτεροβάθμιων οργανώσεων ανά γεωγραφική περιφέρεια. Δηλαδή ένα Περιφερειακό Εργατικό Κέντρο, στο οποίο μέλη του είναι τα συνδικάτα των Νομών της Περιφέρειας.
Στην δημιουργία μιας καινούργιας Ανώτατης Εργατικής Οργάνωσης όλων των Περιφερειακών Εργατικών Κέντρων.
Δημιουργία οργανώσεων που τα καταστατικά τους θα είναι ενιαία και δεν θα τίθενται υπό την έγκριση ή επικύρωση τους από το Κράτος. Δηλαδή τα Δικαστήρια.
Με άλλα λόγια το δικαίωμα αυτοπροστασίας των κοινωνιών δεν τίθεται υπό την «προστασία» ή την αίρεση του Κράτους και των θεσμοθετημένων του οργάνων.
Χρειαζόμαστε Συνδικαλιστικές Κοινωνικές Οργανώσεις, πανίσχυρες, που να μπορούν να περιορίσουν τις εξουσιαστικές δυνάμεις του Κράτους και των οργανωμένων συμφερόντων που το δυναστεύουν, οδηγώντας τις επιμέρους κοινωνίες μας σε δυναμικές νίκες και σε μια τροχιά δυναμικής διοίκησης του Κράτους.
Ισχυρές Κοινωνικές Οργανώσεις που θα υποτάξουν τα Κόμματα στις αξιακές αρχές των Κοινωνιών μας και όχι τις Κοινωνίες μας σε εξαρτήματα των Κομμάτων.
Είναι βέβαιο ότι πολέμιοι μιας τέτοιας προοπτική θα είναι πρώτα τα Κόμματα και από κοντά οι σημερινές ηγεσίες των «συνδικαλιστικών» οργανώσεων, αλλά και των Εργοδοτικών οργανώσεων.
Θα χαθούν οι εξουσίες.
Αλλά πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, γιατί σε μια διαδικασία σμίκρυνσης και απώλειας των εξουσιών, το υποκατάστατο της εξουσίας προς αποτροπή αυτής της διαδικασίας, είναι η Τρομοκρατία των μαζών.
Η οργάνωση των εργαζομένων αντιμετωπίζεται ως συντεχνίες ίδιου επαγγέλματος και διέπεται από τα άρθρα του Αστικού Κώδικα, από το 78 άρθρο έως και το 107
Ως νομικό πρόσωπο εφαρμόζονται όλες οι γενικές διατάξεις που αφορούν τα ΝΠΙΔ.
Με τον τρόπο αυτό έχουμε επιτρέψει στην Πολιτεία να καθορίζει την δράση μας ως να είμαστε ιδρυτές μιας ομόρρυθμης εταιρίας με Διοικητικό Συμβούλιο στην οποία έχουν εφαρμογή διάφοροι νόμοι και το δικαίωμα του δικαστή αυθαιρετώντας να επιβάλει την εφαρμογή διατάξεων όπως ερμηνεύεται από τον ίδιο.
Έχουμε εκχωρήσει δηλαδή κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Κράτος και τα θεσμοθετημένα όργανα του.
Για ποιαν ανεξαρτησία του συνδικαλιστικού κινήματος μιλάμε;
Τι έχει κάνει η ΓΣΕΕ στο ζήτημα αυτό; Ποιος ο ρόλος ύπαρξης και δράσης των κατ' επίφαση Συνδικαλιστικών παρατάξεων;
Α. Ως επαγγελματικές οργανώσεις, τα συνδικάτα, δεν είναι σε θέση σήμερα να εκφράσουν σε πολιτικό, οικονομικό και συνδικαλιστικό επίπεδο τους εργαζόμενους για τρεις κυριότερους λόγους, που δεν είναι όμως μόνο αυτοί.
Ως συντεχνίες στρέφονται η μία συντεχνία εναντίον της άλλης και κατ’ επέκταση ενάντια στο συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας.
Ο επαγγελματικός κίνδυνος της απώλειας των συνεκτικότητας της συντεχνίας περνά αναγκαστικά μέσα από την ισχυροποίηση των δεσμών της με την διεκδίκηση αιτημάτων που δημιουργούν μοναδικό όφελος των εντός της συντεχνίας αλλά και των άλλων που ανήκουν στην ίδια επαγγελματική κατηγορία άλλα κατ’ επιλογή τους ή από την τρομοκρατία που ασκείται εκ μέρους των εργοδοτών είτε από τον τρίτο παράγοντα που αναφέρω παρακάτω, δεν αποτελούν οργανωμένα μέλη των συντεχνιών.
Η χρηματοδότηση δεν επιβαρύνει μόνο τα μέλη των συντεχνιών, αλλά όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα αν είναι ή όχι κατ’ επιλογή τους μέλη των συντεχνιών αυτών. Παράλληλα ένα μέρος των χρημάτων ενίσχυσης των συντεχνιών προέρχεται από τις εισφορές των εργοδοτών, οι οποίες μαζί με τις εισφορές των εργαζομένων διαχειρίζονται από την Εργατική εστία και αποδίδονται ( το 25%) στις συνδικαλιστικές ( κατ’ όνομα και συνήθεια) οργανώσεις.
Μέσα σε κάθε συντεχνία λειτουργούν ταυτόχρονα εν ήδη φερέφωνων, άλλες τρεις ή τέσσερις συντεχνίες, που αναφέρονται με τα κομματικά τους χαρακτηριστικά, μία της ΠΑΣΚΕ, μια τη ΔΑΚΕ, μία του ΠΑΜΕ και μία της Αυτόνομης Παρέμβασης.
Οι παραπάνω τρις σπουδαίοι λόγοι, επηρεάζουν αποφασιστικά την μέγιστη αποχή των εργαζομένων, από τις συντεχνίες.
Β. Υπάρχουν ακόμα όμως και ορισμένοι επιπλέον, το ίδιο σημαντικοί, λόγοι που δεν επιτρέπουν στους εργαζόμενους να αυξήσουν την πυκνότητα των συντεχνιών τους.
Είναι η υποταγή των ηγεσιών τους στις αγκάλες μιας ιδιότυπης εξουσίας που παράγει προσωπική ανέλιξη και οικονομική ευρωστία, που λειτουργεί ενισχυτικά στην παραμονή τους στους θώκους της εργατικής εξουσίας μέχρι την συνταξιοδότηση τους.
Ένας άλλος παράγοντας είναι οι σύνθετες εργασιακές σχέσεις που δεν επιτρέπουν την καθαρή εργασιακή σχέση ενός μισθωτού από έναν ελεύθερο επαγγελματία, ή έναν εργαζόμενο που απασχολείτε με μερική απασχόληση ή ασκεί «μαύρη» εργασία και απολαμβάνει «μαύρο» χρήμα, που συμμετέχει στην δημιουργία ενός κύκλου εργασιών που φοροδιαφεύγει και εισφοροδιαφεύγει.
Συνήθως παρατηρείται και λόγω των αυξημένων αναγκών της οικογένειας και της ανεξέλεγκτης ακρίβειας, οι ιδιότητες αυτές να συγκεντρώνονται σε ένα άτομο – εργαζόμενο. Είναι ο εργαζόμενος που είτε προσπαθεί να καλύψει βασικές του ανάγκες είτε επιθυμεί μια άνετη ζωή, στρέφεται όμως ενάντια σε εκείνον που δεν έχει την δυνατότητα απασχόλησης ούτε μισού χρόνου μιας εργάσιμης μέρας.
Η αντίθεση που δημιουργείται από την πολυπλοκότητα των σχέσεων αυτών και που δεν είναι μία, με την σειρά της δημιουργεί μια αντιπαλότητα ανάμεσα στις εργασιακές σχέσεις που εκδηλώνονται από την άσκηση ενός επαγγέλματος με μια εργασία «αντίπαλη» της επαγγελματικής του ειδικότητας ή μια συναφούς εργασίας με την επαγγελματική του ειδικότητα αλλά που επικαλύπτει μια άλλη θέση εργασίας.
Άλλος παράγοντας που επηρεάζει αρνητικά την σχέση του εργαζόμενου με την συντεχνία του είναι ο κίνδυνος της ανεργίας.
Η ανεργία είναι ο ποιο κακός σύμβουλος στις αποφάσεις του ατόμου και ασκεί καταλυτικό ρόλο στις συμπεριφορές του.
Η ανεργία δημιουργεί περίεργους συνειρμούς και η επαπειλούμενη φτώχεια που οδηγεί το άτομο πρώτα στον ρόλο παράσιτου της οικογένειας και μετά στην αποπομπή του από την κοινωνική του ομάδα, περιθωριοποιεί το άτομο και το θέτει εκτός κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών και διεκδικήσεων.
Η ανεργία χρησιμοποιείται ποικιλοτρόπως από τους κατέχοντες τις εξουσίες. Η κυβέρνηση προσποιητε με έναν έντεχνο τρόπο, που δείχνει το μέλλον στην μη συμόρφωση ( Καθεστηκυία Τάξη), στις κοινωνίες και τα άτομα, ότι έχει δήθεν μειώσει το ποσοστό ανεργίας και έχει αυξήσει τον αριθμό των απασχολουμένων. Την ίδια στιγμή όμως τα ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν κέρδος από την αύξηση αυτή και στην πραγματικότητα αντιμετωπίζουν διόγκωση των ελλειμμάτων τους. Το μέλλον της μη συμόρφωσης οδηγεί τους εργαζόμενους εκτός οργανωμένων σχηματισμών πάλης.
Η ανεργια και ο τρόπος αντιμετώπισής της, τρομοκρατεί τους εργαζόμενους, τρομοκρατεί την οικογένεια του εργαζόμενου, η οποία με την σειρά της επιβάλει "μέτρα" αυτοπροστασίας.
Είναι γνωστός ο όρος " Κοινωνικός Αυτοματισμός".
Η μεθοδολογία της Κυβέρνησης οδηγεί στην φασιστική διατύπωση των προβλημάτων που δημιουργούνται από ορισμένα μειοψηφικά συγκροτημένα συμφέροντα εργαζομένων, με πολλά προνόμια που στερούν την δουλειά από τους άλλους εργαζόμενους και στερούν επίσης την ασφαλιστική κάλυψη και την διατήρηση της ικανότητας των ασφαλιστικών ταμείων να παρέχουν συντάξεις στο μέλλον.
Είναι γεγονός ότι το Κράτος για να επιζεί εξουσιάζοντας τις κοινωνίες, ανακαλύπτει συνεχώς καινοτόμες διεργασίες που τις αντιλαμβανόμαστε είτε ως κοινωνικό αυτοματισμό, είτε ως εκφοβιστικό μηχανισμό στην ύπαρξη των χαρακτηριστικών που συνθέτουν το άτομο με την ανθρώπινη του διάσταση, είτε ως μηχανισμό απόγνωσης μερίδας ατόμων μιας κοινωνικής τάξης από την εκτόπιση της από την ίδια την κοινωνική τάξη που ανήκουν, είτε η χρήση μηχανισμών αποστέρησης βασικών ανθρωπιστικών δικαιωμάτων ή αμφισβήτηση των δικαιωμάτων αυτών, είτε εφευρίσκοντας μεθόδους εικονικής οικονομικής αποκατάστασης η οποία όμως αποτελεί μόνιμη παγίδα εγκλωβισμού σε ένα χρέος πολλαπλασιαστικό της εξάρτησης του ατόμου από πολλές εργασίες και πολλές ώρες απασχόλησης, που δεν του επιτρέπουν την συμμετοχή του στις οργανώσεις του αλλά και που τον αποθαρρύνουν στην οποιαδήποτε κοινωνική του συμμετοχή.
Η διοίκηση του Κράτους είναι υπόθεση ενός επιστημονικό-οικονομικού κατεστημένου που διαμορφώνεται ως κατεστημένο από συγκεκριμένα συμφέροντα.
Όλοι οι άλλοι είναι απλά γρανάζια μιας μηχανής για πάρα πολλές δουλειές.
Τα …..συνδικαλιστικά στελέχη επιδιώκουν να γίνουν μέρος αυτού του κατεστημένου και μάλιστα του στενού του πυρήνα, ώστε να ασκούν τις εξουσιαστικές τους δυνάμεις ιδιοποιούμενοι την «ψήφο» ανάδειξής τους στα αξιώματα που κατέχουν.
Ας ανακεφαλαιώσουμε τώρα επιγραμματικά τα ποιο σημαντικά αντικίνητρα συμμετοχής των εργαζομένων στις οργανώσεις τους.
Το σωματείο ως συντεχνία, η συντεχνία ως παράγοντας του κοινωνικού αυτοματισμού, ο επαγγελματικός κίνδυνος απώλειας της δυναμικής της συντεχνίας, η κρατική –εργοδοτική χρηματοδότηση των οργανώσεων και των συνδικαλιστών και οι κομματικές παρατάξεις.
Στο δεύτερο επίπεδο αντικινήτρων εντάσσονται, η υποταγή των ηγεσιών των συνδικάτων στο Κράτος μέσα από την υποτιθέμενη συμμετοχή στα κέντρα αποφάσεων, οι σύνθετες εργασιακές σχέσεις και η πολυπλοκότητα τους, η ανεργία, η υπερχρέωση μέσω τραπεζικών δολοπλοκιών και η εφευρηματικότητα του Κράτους στο να μεταχειρίζεται καινοτόμες διασκευές στην διατήρηση της υποταγής των κοινωνιών.
Ως μέσο τρομοκρατίας και απώθησης των εργαζομένων είναι η διατήρηση και η ενίσχυση του κατεστημένου που ασκεί την διοίκηση του Κράτους και που την αποτελούν οι ηγεσίες των οργανωμένων συμφερόντων που συνθέτουν την Εθνική Κοινωνία και τα Κόμματα.
Οφείλουμε να αντιδράσουμε και το οφείλουμε χωρίς τις σημερινές ηγεσίες των λεγόμενων συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Οφείλουμε να αποτινάξουμε τον ζυγό του Κράτους από την σύσταση και λειτουργία των οργανώσεων μας ως εργαζόμενοι.
Οφείλουμε να θυμόμαστε πως πάντα είμαστε εργαζόμενοι και όλον τον χρόνο απασχόλησης και όλο τον υπόλοιπο χρόνο ως καταναλωτές.
Οφείλουμε να αντιληφθούμε πως η οικογένειά μας εξαρτάται από τον εργοδότη μας όπως εξαρτιόμαστε και εμείς από αυτόν.
Ότι δικαίωμα στην εξάλειψη της εξάρτηση έχουμε τόσο εμείς όσο και η οικογένειά μας.
Οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι η συντεχνιακή αντίληψη των συνδικάτων ενισχύεται από την ύπαρξη των Ομοσπονδιών που διαιρούν τους εργαζόμενους και που προτάσσουν συμφέροντα που τις περισσότερες φορές βρίσκονται σε αντιδιαστολή με τα συμφέροντα των κοινωνιών.
Οφείλουμε να προχωρήσουμε σε νέες μορφές αυτό-οργάνωσης ως εργαζόμενοι που θα στοχεύουν στην δημιουργία Κοινωνικών Οργανώσεων των εργαζομένων στο επίπεδο πλέον του Νομού ή τουλάχιστον ανά επιμέρους γεωγραφική ζώνη του ίδιου Νομού.
Στόχο η δημιουργία ισχυρών οργανώσεων που να εντάσσονται όλοι οι εργαζόμενοι ανεξάρτητα της εργασιακής τους σχέσης ή ειδικότητας, στο επίπεδο του Νομού ή της επιμέρους γεωγραφικής ζώνης.
Στην δημιουργία τοπικών δευτεροβάθμιων οργανώσεων ανά γεωγραφική περιφέρεια. Δηλαδή ένα Περιφερειακό Εργατικό Κέντρο, στο οποίο μέλη του είναι τα συνδικάτα των Νομών της Περιφέρειας.
Στην δημιουργία μιας καινούργιας Ανώτατης Εργατικής Οργάνωσης όλων των Περιφερειακών Εργατικών Κέντρων.
Δημιουργία οργανώσεων που τα καταστατικά τους θα είναι ενιαία και δεν θα τίθενται υπό την έγκριση ή επικύρωση τους από το Κράτος. Δηλαδή τα Δικαστήρια.
Με άλλα λόγια το δικαίωμα αυτοπροστασίας των κοινωνιών δεν τίθεται υπό την «προστασία» ή την αίρεση του Κράτους και των θεσμοθετημένων του οργάνων.
Χρειαζόμαστε Συνδικαλιστικές Κοινωνικές Οργανώσεις, πανίσχυρες, που να μπορούν να περιορίσουν τις εξουσιαστικές δυνάμεις του Κράτους και των οργανωμένων συμφερόντων που το δυναστεύουν, οδηγώντας τις επιμέρους κοινωνίες μας σε δυναμικές νίκες και σε μια τροχιά δυναμικής διοίκησης του Κράτους.
Ισχυρές Κοινωνικές Οργανώσεις που θα υποτάξουν τα Κόμματα στις αξιακές αρχές των Κοινωνιών μας και όχι τις Κοινωνίες μας σε εξαρτήματα των Κομμάτων.
Είναι βέβαιο ότι πολέμιοι μιας τέτοιας προοπτική θα είναι πρώτα τα Κόμματα και από κοντά οι σημερινές ηγεσίες των «συνδικαλιστικών» οργανώσεων, αλλά και των Εργοδοτικών οργανώσεων.
Θα χαθούν οι εξουσίες.
Αλλά πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, γιατί σε μια διαδικασία σμίκρυνσης και απώλειας των εξουσιών, το υποκατάστατο της εξουσίας προς αποτροπή αυτής της διαδικασίας, είναι η Τρομοκρατία των μαζών.
Τρίτη 11 Μαρτίου 2008
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ απο την ιστοσελίδα @ρ@τε πύλ@ς
Κυριακή, 2 Μάρτιος 2008
Κάποτε (επί Ανδρέα) είχαμε και διπλωματικές νίκες επί της ουσίας...
Αντιγράφω από την Wikipedia (λήμμα "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας"):
"Την 16 Φεβρουαρίου 1994 η Ελλάδα αποφάσισε τον οικονομικό αποκλεισμό (εμπάργκο) της πΓΔΜ και τη διακοπή λειτουργίας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στα Σκόπια, ως μέσο πίεσης για την αποδοχή των ελληνικών όρων.
Αρχίζουν οι πιέσεις από τους μεσολαβητές για άρση του εμπάργκο. Η Ελλάδα παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το Δικαστήριο όμως δεν κάνει δεκτό το αίτημα για λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατά της Ελλάδας ...
Ενδιάμεση Συμφωνία: Η Αμερική εντείνει τις πιέσεις της για άρση του ελληνικού εμπάργκο και στις 4 Σεπτεμβρίου 1995 από τα Σκόπια ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ , από την Αθήνα ο τότε πρέσβης Τόμας Μίλερ και από την Ουάσινγκτον ο τότε εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Νίκολας Μπέρνς, ανακοινώνουν ταυτόχρονα την επίτευξη συμφωνίας Ελλάδας – ΠΓΔΜ για απευθείας διάλογο υπό την αιγίδα του Σάιρους Βάνς , με σκοπό την υπογραφή μιας Ενδιάμεσης Συμφωνίας.
Στις 13 Σεπτεμβρίου στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, υπογράφεται η Ενδιάμεση Συμφωνία από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Παπούλια και τον τότε υπουργό Εξωτερικών της πΓΔΜ κ. Τσερβενκόφσκι και προβλέπει:
* Τον σεβασμό των υπαρχόντων συνόρων.*
Την υποχρέωση από την Ελλάδα να αναγνωρίσει τα Σκόπια με την προσωρινή ονομασία της ‘‘πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ )’’ .
* Η πΓΔΜ θα πρέπει να προχωρήσει σε άμεση αλλαγή του συμβόλου (με τον "ήλιο της Βεργίνας") που υπάρχει στη σημαία της και να σχεδιάσει μια νέα σημαία.
* Η πΓΔΜ θα πρέπει να σταματήσει την έκδοση και να διακηρύξει την άμεση αλλαγή του νέου χαρτoνομίσματος με την απεικόνιση του Λευκού Πύργου της Θεσσαλονίκης.
* Η πΓΔΜ θα πρέπει να διακηρύξει ότι η ερμηνεία των επίμαχων άρθρων στο Σύνταγμά της δεν ερμηνεύονται ως διεκδίκηση ελληνικού εδάφους αλλά ούτε και ως ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας.
* H Ελλάδα έχει τη δυνατότητα, βάσει τoυ άρθρου 11, να αντιταχθεί στην ένταξη της γείτονος χώρας σε διεθνείς οργανισμούς με ονομασία διαφορετική από της πΓΔΜ (FYROM).
* Άρση του ελληνικού εμπάργκο (το ελληνικό εμπάργκο επέφερε ζημιά 1,5 δις. δολαρίων στην οικονομία της πΓΔΜ .
Τα διυλιστήρια και τα χαλυβουργεία διέκοψαν τη λειτουργία τους, επειδή δεν μπορούσαν να ανεφοδιαστούν από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης . Από τότε μέχρι σήμερα όλοι, ακόμη και οι ίδιοι οι σλάβοι κάτοικοι της πΓΔΜ-σλαβομακεδόνες, συμφωνούν ότι η πΓΔΜ δεν μπορεί να αναπνεύσει οικονομικά χωρίς την Ελλάδα).
Evώ μέχρι να βρεθεί μόνιμη και τελική λύση συμφωνήθηκε να χρησιμοποιείται ως προσωρινό όνομα το «πΓΔΜ» (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας), με το οποίο έγινε δεκτή και στον ΟΗΕ (στις 8/4/1993 με την Απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας). Στις 12 Οκτωβρίου το Μόνιμο Συμβούλιο του ΟΑΣΕ αποφασίζει, με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας, την ένταξη των Σκοπίων με την αγγλική ονομασία Former Yugoslavian Republic of Macedonia ή με την συντομογραφία FYROM".
Evώ μέχρι να βρεθεί μόνιμη και τελική λύση συμφωνήθηκε να χρησιμοποιείται ως προσωρινό όνομα το «πΓΔΜ» (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας), με το οποίο έγινε δεκτή και στον ΟΗΕ (στις 8/4/1993 με την Απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας). Στις 12 Οκτωβρίου το Μόνιμο Συμβούλιο του ΟΑΣΕ αποφασίζει, με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας, την ένταξη των Σκοπίων με την αγγλική ονομασία Former Yugoslavian Republic of Macedonia ή με την συντομογραφία FYROM".
ΤΟΤΕ, όμως, κυβερνούσε ένας ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ με ΟΛΗ τη σημασία της λέξης.
ΣΗΜΕΡΑ, δυστυχώς, κυβερνά κάποιος που προτιμά το palystation!
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ απο την ιστοσελιδα Vasikos Metoxos
http://vasikosmetoxos.blogspot.com/2008/03/blog-post.html
Κυριακή, 2 Μάρτιος 2008
Μακεδοσίες
Ζώντας στην πιο βαλκανική περιοχή της χώρας, την Μακεδονία, βιώνουμε από πολύ κοντά την ασυναρτησία που χαρακτηρίζει τους γείτονές μας. Όσο πιο βόρεια τόσο μεγαλύτερη η ασυναρτησία. Και όποιος δεν το γνωρίζει αυτό αξίζει να το διαπιστώσει.
Οι ταινίες του Εμίρ Κουστουρίτσα είναι απλώς μία μικρή ένδειξη του τι συμβαίνει. Το μπάχαλο είναι ανεπανάληπτο. Οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια έχουν εκτοξεύσει τον παραλογισμό που πλέον εκφράζεται με έναν παραληρηματικό λόγο. Με το παραλήρημα του μεγαλείου.
Όλοι ονειρεύονται τις χώρες τους μεγάλες, τεράστιες, δυνατές. Στις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης ο μεγαλοιδεατισμός περισσεύει. Οι μόνοι που είναι κάπως μαζεμένοι είναι οι Σέρβοι που έχουν πρόσφατα πληρώσει πολύ ακριβά αυτό το παραλήρημα.
Η εγχώρια ελληνοβαλκάνια παραγωγή περιλαμβάνει επίσης εκφράσεις του μεγαλείου και για μία ακόμα φορά οργανώνει συλλαλητήρια και συγκεντρώσεις με λάβαρα και εξαπτέρυγα στην βαλκανική Μητρόπολη για το "μεγάλο εθνικό θέμα".
Το σημερινό ποστ στέκεται αιρετικά προβάλλοντας τις αντί- μεγαλειώδεις πλευρές μίας διαχρονικής ασυναρτησίας.
Η πρώτη απόπειρα υπερδύναμης να βάλει πόδι στην νοτιοανατολική Ευρώπη ήταν η εκστρατεία του Πέρση βασιλιά Δαρείου Α' την άνοιξη του 513 π.χ. Ο Μακεδόνας βασιλιάς Αμύντας δήλωσε υποταγή. Η Μακεδονία παρέμεινε υποτελής στους Πέρσες μέχρι το τέλος των Μηδικών πολέμων το 479 π.χ. όταν ο στρατός των Περσών νικήθηκε οριστικά στις Πλαταιές, ένα χρόνο μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ο γιος του Αμύντα, Αλέξανδρος ο Α' ενίσχυσε τον στρατό του Ξέρξη το 480 π.χ. κατά την εκστρατεία του εναντίον της νότιας Ελλάδας προσφέροντας "γην και ύδωρ" και συνεισφέροντας με τη συμμετοχή Μακεδόνων πολεμιστών στον Περσικό στρατό.
Ο ίδιος ο Μακεδόνας βασιλιάς Αλέξανδρος Α' πήγε στην Αθηναική Εκκλησία του Δήμου πριν την μάχη των Πλαταιών, να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως πιστός σύμμαχος του Πέρση ηγεμόνα, προσπαθώντας να πείσει τους θριαμβευτές της Σαλαμίνας Αθηναίους να αποδεχτούν την περσική κυριαρχία.
Οι Αθηναίοι αρνήθηκαν και ο περσικός στρατός (ξανά)λεηλάτησε την Αττική. Η τελική μάχη δόθηκε στις Πλαταιές όπου οι Πέρσες κατατροπώθηκαν από τον συνασπισμένο στρατό των Ελλήνων. Μετά τη περσική συντριβή στις Πλαταιές, ο Αλέξανδρος ελευθερώνοντας πλέον το καταπιεσμένο ελληνικό του φρόνημα, μακέλεψε στην Μακεδονία τα υπολείμματα του περσικού στρατού που επέστρεφαν στην Περσία. Έτσι έμεινε στην ιστορία ως ο "Αλέξανδρος ο Φιλέλληνας Μακεδόνας Βασιλιάς".
Αργότερα ο δισεγγονός του, Αλέξανδρος Γ', ο γνωστός στρατηλάτης Μεγαλέξανδρος θα εκστρατεύσει το 334 π.χ.επικεφαλής των πανελλήνων εναντίον της Περσίας για να εκδικηθεί την προ εκατό πενήντα χρόνων περσική εκστρατεία του Ξέρξη στην Ελλάδα κατά την οποία ο παππούς του συμμετείχε ως σύμμαχος των Περσών!
Μακεδοσίες
Ζώντας στην πιο βαλκανική περιοχή της χώρας, την Μακεδονία, βιώνουμε από πολύ κοντά την ασυναρτησία που χαρακτηρίζει τους γείτονές μας. Όσο πιο βόρεια τόσο μεγαλύτερη η ασυναρτησία. Και όποιος δεν το γνωρίζει αυτό αξίζει να το διαπιστώσει.
Οι ταινίες του Εμίρ Κουστουρίτσα είναι απλώς μία μικρή ένδειξη του τι συμβαίνει. Το μπάχαλο είναι ανεπανάληπτο. Οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια έχουν εκτοξεύσει τον παραλογισμό που πλέον εκφράζεται με έναν παραληρηματικό λόγο. Με το παραλήρημα του μεγαλείου.
Όλοι ονειρεύονται τις χώρες τους μεγάλες, τεράστιες, δυνατές. Στις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης ο μεγαλοιδεατισμός περισσεύει. Οι μόνοι που είναι κάπως μαζεμένοι είναι οι Σέρβοι που έχουν πρόσφατα πληρώσει πολύ ακριβά αυτό το παραλήρημα.
Η εγχώρια ελληνοβαλκάνια παραγωγή περιλαμβάνει επίσης εκφράσεις του μεγαλείου και για μία ακόμα φορά οργανώνει συλλαλητήρια και συγκεντρώσεις με λάβαρα και εξαπτέρυγα στην βαλκανική Μητρόπολη για το "μεγάλο εθνικό θέμα".
Το σημερινό ποστ στέκεται αιρετικά προβάλλοντας τις αντί- μεγαλειώδεις πλευρές μίας διαχρονικής ασυναρτησίας.
Η πρώτη απόπειρα υπερδύναμης να βάλει πόδι στην νοτιοανατολική Ευρώπη ήταν η εκστρατεία του Πέρση βασιλιά Δαρείου Α' την άνοιξη του 513 π.χ. Ο Μακεδόνας βασιλιάς Αμύντας δήλωσε υποταγή. Η Μακεδονία παρέμεινε υποτελής στους Πέρσες μέχρι το τέλος των Μηδικών πολέμων το 479 π.χ. όταν ο στρατός των Περσών νικήθηκε οριστικά στις Πλαταιές, ένα χρόνο μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ο γιος του Αμύντα, Αλέξανδρος ο Α' ενίσχυσε τον στρατό του Ξέρξη το 480 π.χ. κατά την εκστρατεία του εναντίον της νότιας Ελλάδας προσφέροντας "γην και ύδωρ" και συνεισφέροντας με τη συμμετοχή Μακεδόνων πολεμιστών στον Περσικό στρατό.
Ο ίδιος ο Μακεδόνας βασιλιάς Αλέξανδρος Α' πήγε στην Αθηναική Εκκλησία του Δήμου πριν την μάχη των Πλαταιών, να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως πιστός σύμμαχος του Πέρση ηγεμόνα, προσπαθώντας να πείσει τους θριαμβευτές της Σαλαμίνας Αθηναίους να αποδεχτούν την περσική κυριαρχία.
Οι Αθηναίοι αρνήθηκαν και ο περσικός στρατός (ξανά)λεηλάτησε την Αττική. Η τελική μάχη δόθηκε στις Πλαταιές όπου οι Πέρσες κατατροπώθηκαν από τον συνασπισμένο στρατό των Ελλήνων. Μετά τη περσική συντριβή στις Πλαταιές, ο Αλέξανδρος ελευθερώνοντας πλέον το καταπιεσμένο ελληνικό του φρόνημα, μακέλεψε στην Μακεδονία τα υπολείμματα του περσικού στρατού που επέστρεφαν στην Περσία. Έτσι έμεινε στην ιστορία ως ο "Αλέξανδρος ο Φιλέλληνας Μακεδόνας Βασιλιάς".
Αργότερα ο δισεγγονός του, Αλέξανδρος Γ', ο γνωστός στρατηλάτης Μεγαλέξανδρος θα εκστρατεύσει το 334 π.χ.επικεφαλής των πανελλήνων εναντίον της Περσίας για να εκδικηθεί την προ εκατό πενήντα χρόνων περσική εκστρατεία του Ξέρξη στην Ελλάδα κατά την οποία ο παππούς του συμμετείχε ως σύμμαχος των Περσών!
Στα χρόνια του Βυζαντίου ο άξιος αυτοκράτορας Νικηφόρος Α΄ εκστράτευσε το 811 μ.χ. εναντίον των Βουλγαρικού κράτους του ηγεμόνα Κρούμου που από το 809 μ.χ. είχε εισβάλει στην αυτοκρατορία. Ο στρατός του Νικηφόρου εισέβαλε στην Βουλγαρία και αφού αφάνισε την φρουρά του Κρούμου, κατέλαβε την πρωτεύουσα των Βουλγάρων Πλίσκα. Ο Κρούμος κατέφυγε στα βουνά.
Μετά την επιτυχία ο στρατός του Νικηφόρου χαλάρωσε και στα στενά της Μοισίας ο βυζαντινός στρατός παγιδεύτηκε και διαλύθηκε ολοσχερώς. Ο αυτοκράτορας αιχμαλωτίστηκε και εκτελέστηκε από τον Κρούμο που αφού έγδαρε το κρανίο του, το επαργύρωσε και το έκανε κούπα για να πίνει τα ξίδια του ως γνήσιος βαλκάνιος μονάρχης του μεσαίωνα.
Στη συνέχεια ο Κρούμος νιώθοντας πανίσχυρος έφθασε το 813 μ.χ. έξω από τα τείχη της Βασιλεύουσας. Αφού διαπίστωσε ότι δεν τον έπαιρνε να ξεκινήσει πολιορκία, οπισθοχώρησε και ξέσπασε στην Ανδριανούπολη την οποία κατάστρεψε συθέμελα.
Οι βυζαντινοί αιχμάλωτοι, συνολικά 40.000, μεταφέρθηκαν στα βόρεια του Δούναβη στη σημερινή Βεσσαραβία όπου σχημάτισαν χωριστή αποικία με το όνομα Μακεδονία. Τους ερχόταν εύκολο φαίνεται το όνομα από τότε. Μακεδονία βόρεια του Δούναβη!
Εκεί παρέμειναν οι εξόριστοι βυζαντινοί για είκοσι τέσσερα χρόνια μέχρι το 837 μ.χ. οπότε επαναστάτησαν και κατόρθωσαν να φύγουν και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους με πλοία που είχε στείλει για το σκοπό αυτό στον Δούναβη ο αυτοκράτορας Θεόφιλος. Έτσι τερματίστηκε ο βίος αυτής της υπερβόρειας Μακεδονίας.
Τα χρόνια 1904 -1908 οι Έλληνες και οι Βούλγαροι σφάχτηκαν με πολύ άγριο τρόπο στα τότε όρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας για τον έλεγχο της Μακεδονίας. Είναι τα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα.
Λίγο αργότερα, το τέλος των βαλκανικών πολέμων το 1913 είχε σαν αποτέλεσμα την μοιρασιά των τριών οθωμανικών βιλαετιών της Μακεδονίας στα τέσσερα βαλκανικά κράτη. Στην Ελλάδα, στην Σερβία, στην Βουλγαρία και στην Αλβανία. Η Αλβανία έλαβε την μακεδονική περιοχή δυτικά από τις λίμνες των Πρεσπών και την Κορυτσά. Το παράδοξο είναι ότι οι Αλβανοί πολέμησαν στο πλευρό των Τούρκων με αποτέλεσμα οι Σέρβοι να προελάσουν μέχρι το Δυρράχιο και η ελληνική στρατιά της Ηπείρου ως τον Αυλώνα. Όμως η Συνθήκη του Λονδίνου τον Ιούλιο του 1913 που όρισε τα νέα σύνορα των Βαλκανικών κρατών θα αναγνωρίσει την Αλβανία ως αυτόνομη ηγεμονία και θα της δώσει ως προίκα το μακεδονικό μερτικό της, κατά τις βουλές των ισχυρών.
Με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας ο ελληνικός στρατός θα υποχρεωθεί να αποσυρθεί από την Βόρειο Ήπειρο, υπακούοντας στους δυτικούς συμμάχους. Έτσι η Αλβανία έγινε κράτος και ταυτόχρονα βρέθηκε με μακεδονικό κομμάτι από τη μοιρασιά γιατί έτσι ήθελαν οι μεγάλες δυνάμεις!
Στις 29 Νοεμβρίου 1945 η νοτιότερη δημοκρατία της ομοσπονδιακής σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας ονομάστηκε Μακεδονία. Ο ισχυρός άνδρας της Γιουγκοσλαβίας στρατάρχης Τίτο, αφού τα έσπασε το 1948 με τον Στάλιν, απόλαυσε την ευνοϊκή μεταχείριση της Δύσης που τον περιέβαλε με περισσή φροντίδα. Ο ικανός στρατάρχης είχε σχέδιο. Προσδοκούσε να ενώσει τα Βαλκάνια σε μία σοσιαλιστική ομοσπονδία. Ήταν μάλιστα πολύ κοντά σε συμφωνία με την Βουλγαρία, κάτι που εξόργισε τον πατερούλη του διεθνούς σοσιαλισμού Στάλιν.
Το όνομα της νότιας δημοκρατίας δημιουργούσε ζητήματα για έξοδο στο Αιγαίο και στο ποθητό λιμάνι της βυζαντινής συμβασιλεύουσας. Βέβαια η ιστορία απέδειξε ότι τα οράματα του Τίτο πήγαν περίπατο με τον θάνατό του, το 1980.
Η μεταπολεμική Ελλάδα, προτεκτοράτο των Άγγλων αρχικά και των Αμερικανών αργότερα υπακούοντας στις επιθυμίες των δυτικών προστατών δεν αντέδρασε στην δημιουργία από τον Τίτο της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Οι πολιτικοί κληρονόμοι αυτών των καλόπιστων Ελλήνων αποδέχτηκαν το 1991 τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας υπακούοντας αυτή τη φορά στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως των Γερμανών που βιάζονταν για την άμεση αναγνώριση της Σλοβενίας και της Κροατίας, χωρίς να θέσουν κανένα περιορισμό στους Ευρωπαίους για την κρατική υπόσταση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Έτσι ο υπουργός των εξωτερικών που προσυπέγραψε με τα τέσσερα τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας θυμήθηκε καθυστερημένα ότι ήταν εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα και ότι το όνομα της Μακεδονίας είναι ιερό, και συνδιοργάνωσε το γεμάτο πάθος συλλαλητήριο στις 14 Φεβρουαρίου του 1992 προκειμένου να μεταφερθεί η λαϊκή εντολή και οργή στους Ευρωπαίους εταίρους μας που δεν αντιλαμβάνονταν την ελληνική ευαισθησία και ευνοούσαν την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας.
Λίγο αργότερα και αφού είχε γίνει αρχηγός πολιτικού κόμματος ανέτρεψε την «ενδοτική» κυβέρνηση Μητσοτάκη. Σήμερα, είναι ευρωβουλευτής της παράταξης, την κυβέρνηση της οποίας ανέτρεψε το 1993, και που υποστηρίζει αυτά που έλεγε ο Μητσοτάκης το 1992, προσπαθώντας εναγωνίως να περισώσει ότι μπορεί μετά από δεκαπέντε χρόνια, έχοντας ως προισταμένη της ελληνικής διπλωματίας την κόρη του Μητσοτάκη!
Το 1994 η ελληνική κυβέρνηση επέβαλε εμπάργκο στη γειτονική χώρα. Σαν αποτέλεσμα η αγορά του Βαρδάρη στην Θεσσαλονίκη ερήμωσε και οι παραλίες της Κατερίνης άδειασαν από τους σκοπιανούς παραθεριστές. Αυτό δεν εμπόδισε πολλούς συμπολίτες μας να κάνουν χρυσές δουλειές με τους γείτονες σπάζοντας το εμπάργκο κάνοντας λαθρεμπόριο μέσω Βουλγαρίας. Μιλάμε για χοντρές μπίζνες. Οι κατά τα άλλα αξιοπρεπείς αυτοί συμπολίτες συμμετείχαν και στα παμμακεδονικά συλλαλητήρια ανεμίζοντας σημαίες με χρυσό σταυρό πάνω στο κοντάρι!
Τον Νοέμβριο του 1995 υπογράφτηκε η ενδιάμεση συμφωνία. Ήταν αποτέλεσμα των διεθνών πιέσεων για την αποκατάσταση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες. Βλέπετε οι δυτικοί σύμμαχοι προετοίμαζαν την επέμβαση στη Σερβία και ήθελαν ανοιχτό το διάδρομο από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης προς την βαλκανική ενδοχώρα. Η Ελλάδα είχε τότε το πάνω χέρι. Την είχαν ανάγκη. Έτσι η γειτονική χώρα άλλαξε σημαία και διόρθωσε το Σύνταγμα της απαλείφοντας τις αλυτρωτικές αναφορές. Φανταστείτε την ξεφτίλα μίας χώρας που υποχρεώνεται να αλλάξει σημαία...
Έκτοτε οι Έλληνες πολιτικοί εγκατέλειψαν το θέμα αφού κανείς από τους συμμάχους δεν τους το ξαναθύμισε και δεν τους επέβαλε την ολοκλήρωση της "λύσης". Αντίθετα όλα αυτά τα χρόνια οι διεθνείς αναγνωρίσεις της γειτονικής χώρας με το συνταγματικό της όνομα καταγράφονται απανωτές.
Αυτές τις ημέρες διεξάγεται η τελική διαπραγμάτευση μεταξύ της Ελλάδας και της FYROM. Είναι αποτέλεσμα της πίεσης των ξένων συμμάχων που επιθυμούν την συμμετοχή της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ. Την έχουν ανάγκη για την εξυπηρέτηση των νέων τους σχεδιασμών στη χερσόνησο του Αίμου. Και αφού οι σύμμαχοι ξανάρχονται στα Βαλκάνια ευκαιρία να κλείσουν οι εκκρεμότητες.
Η ελληνική υπερήφανη εξωτερική πολιτική υπακούοντας για μία ακόμα φορά στις συμμαχικές απαιτήσεις προσέρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να υπερασπίσει τα εθνικά δίκαια, που έχουν άλλωστε απεμποληθεί επαρκώς στο παρελθόν.
Η άλλη πλευρά σε μια γκροτέσκο βαλκάνια εκδοχή λεονταρίζει μέχρι να της πουν οι νατοικοί να το βουλώσει. Η λογική των συμμάχων θα επιβάλλει μία αμοιβαία αποδεκτή και ταυτόχρονα εξευτελιστική και για τους δύο συμφωνία. Το ποιος κάνει παιχνίδι στην περιοχή είναι δεδομένο. Τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Η λαική ένταση και στις δύο χώρες είναι πράγματι έκδηλη. Περιγράφει την αγωνία για μία ακόμα αναμενόμενη ξεφτίλα. Εκφράζεται με συλλαλητήρια και τους γνωστούς βαλκάνιους παροξυσμούς γνωρίζοντας πολύ καλά τι έρχεται και ότι η διαχρονική μακεδοσία θα συνεχιστεί.
ΑΡΘΡΟ "ΑΠΑΝΤΗΣΗ" ΣΤΟΝ ΝΤΑΒΑΝΕΛΛΟ
Δημοσιεύθηκε στην σελίδα διαλόγου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ώς απάντηση ή συνηγορία στην κριτική Αντώνη Νταβανέλλου στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΣΥΝ για το Ασφαλιστικό.
Ορθώς θέτεις το ζήτημα της διασφάλισης των αποθεματικών και την συνεχή τροφοδότηση του όγκου των αποθεματικών με τις εισφορές των εργοδοτών και του Κράτους.
Η πρόταση «κουμπαρά» που παραπέμπει περισσότερο στην ψωροκώσταινα που ξέραμε όλοι παρά σε μια καινοτομία, επί της ουσίας απαλλάσσει της υποχρέωσης των άλλων δύο «εταίρων» να συνεισφέρουν στην κοινωνική ασφάλιση.
Την πρόταση περί «κουμπαρά» την έκανε κατ’ αρχή ο Παναγόπουλος στην συνέχεια την επικρότησε ο Πουπάκης μετά ανέλαβε να την επενδύσει και θεωρητικά ο Μίμης Ανδρουλάκης και τώρα ο Στρατούλης την «εφεύρε» ως «αριστερή» πρόταση που δίνει διέξοδο στην κρίση του Ασφαλιστικού.
Με άλλα λόγια διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση που δεν μπορούσε να μην εγκλωβιστεί και η Αριστερά με πρωτοβουλία της ώστε να μην φαίνεται αναχρονιστική και εκτός πεδιάς.
Τα πράγματα είναι απλά και η ΓΣΕΕ στα απλά έχει μια δυσκολία να την πω, μια δυσλειτουργία στα θέματα κοινής λογικής, εν πάσει περιπτώσει αδυνατεί να προσεγγίσει ζητήματα που δεν συγκαταλέγονται σε εκείνα της «υψηλής» πολιτικής.
Το κράτος χρειάζεται επενδύσεις, οι επενδυτές χρειάζονται ευέλικτες και χωρίς επιβαρύνσεις εργασιακές και ασφαλιστικές σχέσεις παραγωγής, το Κράτος πάλι εμφανίζεται ως τριτεγγυητής που πληρώνει τα σπασμένα, το Κράτος όμως χαρίζει συνεχώς υποχρεώσεις στου εργοδότες και τις επιμερίζει στις κοινωνίες των εργαζομένων, ξεπουλά τις Δημόσιες επιχειρήσεις οδηγώντας σε πρόωρη έξοδο και συνταξιοδότηση χιλιάδες εργαζόμενους ( ακολουθεί νέα εθελούσια έξοδος από τον ΟΤΕ), η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί ως ανάδοχος και οικονομικός εκπρόσωπος των επιχειρηματικών συμφερόντων την αύξηση του χρόνου στην παραμονή στην εργασία όλων των εργαζομένων, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα επιθυμούν την διασφάλιση των δανείων τους και επομένως επιβάλουν μέτρα όπως την ανατροπή του Ασφαλιστικού και την αποτροπή του Κράτους να αποτελεί εγγυητή των κοινωνιών του.
Υπάρχει κάτι άλλο;
ΟΧΙ.
Εμείς λοιπόν τι λέμε; Να φτιάξουμε έναν κουμπαρά;
Ποιος κάνει πλάκα και σε ποιόν;
Ένα θέλαμε ως συνδικαλιστικό κίνημα ( αν υπάρχουμε με αυτήν την ιδιότητα) να προτείνουμε κάτι δυναμικό για την ανεξαρτησία και την οικονομική δυναμική του ασφαλιστικού συστήματος, έπρεπε να προτείνουμε την δημιουργία Τράπεζας Ασφαλιστικών Ταμείων με συνδιοίκηση: Εργαζόμενοι – Εργοδότες – Κράτος.
Μια τέτοια τράπεζα θα ήταν η Τράπεζα των Τραπεζών. Ούτε η Δεξιά ούτε η Αριστερά, ούτε η ΓΣΕΕ, ούτε η ΑΔΕΔΥ θα στήριζε μια τέτοια προοπτική.
Δεν είναι η τυχαία η παρέμβαση των κομμάτων στην εκλογή οργάνων στις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις!
Όταν η πρόταση αυτή, επί Υπουργείας Μιλτιάδη Παπαϊωάννου έγινε από την πλευρά της Διοίκησης του ΙΚΑ (τότε συμμετείχα ως εκπρόσωπος των ασφαλισμένων) οι πρώτοι που είπαν όχι ήταν η ΓΣΕΕ και αμέσως μετά οι Εθνοπατέρες της Βουλής.
Βλέπεις τα Τραπεζικά συμφέροντα είναι πολύ ποιο σημαντικά από τον Λαό και τον Τόπο.
Είναι πολλά τα λεφτά Αντώνη !
Ορθώς θέτεις το ζήτημα της διασφάλισης των αποθεματικών και την συνεχή τροφοδότηση του όγκου των αποθεματικών με τις εισφορές των εργοδοτών και του Κράτους.
Η πρόταση «κουμπαρά» που παραπέμπει περισσότερο στην ψωροκώσταινα που ξέραμε όλοι παρά σε μια καινοτομία, επί της ουσίας απαλλάσσει της υποχρέωσης των άλλων δύο «εταίρων» να συνεισφέρουν στην κοινωνική ασφάλιση.
Την πρόταση περί «κουμπαρά» την έκανε κατ’ αρχή ο Παναγόπουλος στην συνέχεια την επικρότησε ο Πουπάκης μετά ανέλαβε να την επενδύσει και θεωρητικά ο Μίμης Ανδρουλάκης και τώρα ο Στρατούλης την «εφεύρε» ως «αριστερή» πρόταση που δίνει διέξοδο στην κρίση του Ασφαλιστικού.
Με άλλα λόγια διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση που δεν μπορούσε να μην εγκλωβιστεί και η Αριστερά με πρωτοβουλία της ώστε να μην φαίνεται αναχρονιστική και εκτός πεδιάς.
Τα πράγματα είναι απλά και η ΓΣΕΕ στα απλά έχει μια δυσκολία να την πω, μια δυσλειτουργία στα θέματα κοινής λογικής, εν πάσει περιπτώσει αδυνατεί να προσεγγίσει ζητήματα που δεν συγκαταλέγονται σε εκείνα της «υψηλής» πολιτικής.
Το κράτος χρειάζεται επενδύσεις, οι επενδυτές χρειάζονται ευέλικτες και χωρίς επιβαρύνσεις εργασιακές και ασφαλιστικές σχέσεις παραγωγής, το Κράτος πάλι εμφανίζεται ως τριτεγγυητής που πληρώνει τα σπασμένα, το Κράτος όμως χαρίζει συνεχώς υποχρεώσεις στου εργοδότες και τις επιμερίζει στις κοινωνίες των εργαζομένων, ξεπουλά τις Δημόσιες επιχειρήσεις οδηγώντας σε πρόωρη έξοδο και συνταξιοδότηση χιλιάδες εργαζόμενους ( ακολουθεί νέα εθελούσια έξοδος από τον ΟΤΕ), η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί ως ανάδοχος και οικονομικός εκπρόσωπος των επιχειρηματικών συμφερόντων την αύξηση του χρόνου στην παραμονή στην εργασία όλων των εργαζομένων, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα επιθυμούν την διασφάλιση των δανείων τους και επομένως επιβάλουν μέτρα όπως την ανατροπή του Ασφαλιστικού και την αποτροπή του Κράτους να αποτελεί εγγυητή των κοινωνιών του.
Υπάρχει κάτι άλλο;
ΟΧΙ.
Εμείς λοιπόν τι λέμε; Να φτιάξουμε έναν κουμπαρά;
Ποιος κάνει πλάκα και σε ποιόν;
Ένα θέλαμε ως συνδικαλιστικό κίνημα ( αν υπάρχουμε με αυτήν την ιδιότητα) να προτείνουμε κάτι δυναμικό για την ανεξαρτησία και την οικονομική δυναμική του ασφαλιστικού συστήματος, έπρεπε να προτείνουμε την δημιουργία Τράπεζας Ασφαλιστικών Ταμείων με συνδιοίκηση: Εργαζόμενοι – Εργοδότες – Κράτος.
Μια τέτοια τράπεζα θα ήταν η Τράπεζα των Τραπεζών. Ούτε η Δεξιά ούτε η Αριστερά, ούτε η ΓΣΕΕ, ούτε η ΑΔΕΔΥ θα στήριζε μια τέτοια προοπτική.
Δεν είναι η τυχαία η παρέμβαση των κομμάτων στην εκλογή οργάνων στις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις!
Όταν η πρόταση αυτή, επί Υπουργείας Μιλτιάδη Παπαϊωάννου έγινε από την πλευρά της Διοίκησης του ΙΚΑ (τότε συμμετείχα ως εκπρόσωπος των ασφαλισμένων) οι πρώτοι που είπαν όχι ήταν η ΓΣΕΕ και αμέσως μετά οι Εθνοπατέρες της Βουλής.
Βλέπεις τα Τραπεζικά συμφέροντα είναι πολύ ποιο σημαντικά από τον Λαό και τον Τόπο.
Είναι πολλά τα λεφτά Αντώνη !
Μια ακόμη διαφορετική πρόταση είναι το 25% των έμμεσων φόρων να τροφοδοτεί έναν αναπτυξιακό λογαριασμό των Ασφαλιστικών Ταμείων. Λογαριασμό αυτοδιοικούμενο και εκτός προϋπολογισμού. Λογαριασμό που δεν θα έχει δικαίωμα η Κυβέρνηση να τον χειρίζεται όπως και όποτε της αρέσει.
Ας αφήσουμε λοιπόν τα παραμύθια για Κουμπαράδες και άλλα τερπνά. Η μπουρδολογία ας αποτελεί προτέρημα άλλων!
ΠΟΙΑ Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α ΣΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ
Στο ερώτημα αυτό απάντησα στην σελίδα διαλόγου του ΣΥΡΙΖΑ.
Αναδημοσιεύω την απάντησή μου στην ιστοσελίδα μου.
Αν ήθελε η Ελλάδα να δώσει λύσεις με ιμπεριαλιστικούς όρους έπρεπε να συμφωνήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί στην πρόταση Μητσοτάκη, για το διαμελισμό της γείτονος Χώρας και της προσάρτησης του τμήματος που καλύπτει το 7% του εδάφους των Σκοπίων, ώστε να ολοκληρωθεί η Μακεδονία και να επεκταθούν τα σύνορά μας κατά το ποσοστό αυτό.
Η απόρριψη αυτού του σχεδιασμού, που είχε και την αποδοχή των Αμερικανών τότε και που βόλευε την Αλβανία και την Βουλγαρία, δημιούργησε καινούργια προβλήματα στην μεταξύ μας ( με τα Σκόπια) διένεξη, αμέσως μετά την δημοσιοποίηση αυτής της θέσης.
Η Ελλάδα επισήμως την ανήθικε, αλλά στο παρασκήνιο τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Όταν ξεκίνησε το πρόβλημα, από το 1940 και με τον Τίτο, η Ελλάδα άφησε τα πράγματα να εξελίσσονται παρά την εναντίωση του Κογκρέσου των ΗΠΑ που είχαν αντιδράσει έντονα εναντίον της υποτιθεμένης εθνότητας που αποτελούσε μύθευμα του Τίτο και που χρησιμοποιούταν ώστε να βλάψει μακροχρόνια την εδαφική και πολύ-εθνολογική ταυτότητα του ΝΑΤΟ.
Σήμερα που η Ελλάδα επιθυμεί να επιβάλει με ιμπεριαλιστικούς όρους την θέση της στα πράγματα, εκείνα έχουν αλλάξει δραματικά γιατί τα ενδιαφέροντα των ΗΠΑ σε σχέση με την Ρωσία έχουν αλλάξει, το πάλαι ποτέ Ανατολικό μπλοκ έχει άλλα χαρακτηριστικά και ο νέος ψυχρός πόλεμος που πάει να οικοδομηθεί έχει νέα σύνορα που αποτελούν το νέο ενδιαφέρον επίπεδο συμφερόντων των ΗΠΑ.
Γίνεται σαφές ότι στην Νέα Τάξη πραγμάτων στα Βαλκάνια που δημιουργούν οι Αμερικανοί, η περιβόητη Ευρωπαϊκή Ένωση που την στηρίζουν – και την συμμετοχή μας σ’ αυτήν- όλες οι πτέρυγες την Βουλής πλην του ΚΚΕ, δεν μπορεί να επιβάλει κανένα εμπάργκο στα σχέδια των Αμερικάνων ούτε να διαλύσει το ΝΑΤΟ προς όφελος της, ως ανταγωνιστική Ιμπεριαλιστική δύναμη.
Επομένως τα θέλω των Αμερικάνων εκ των ουκ-άνευ αποτελούν και θέλω των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.
Αποδεικνύεται πως η ιστορία έχει την συνέχεια που οι Αμερικανοί οραματίζονται και την επιβάλουν σε μια φτωχή Ευρώπη που δεν μπορεί να ξεπεράσει ακόμα τα αποτελέσματα του Β παγκοσμίου πολέμου.
Με άλλα λόγια η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν αποδεχτεί τον υποτελή τους ρόλο στην παγκόσμια οικονομία και συμπεριφέρνονται ως δορυφορικό άστρο της Αμερικάνικής οικονομίας.
Η …….Ψωροκώσταινα έχει δύο επιλογές. Ή να ακολουθήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και να διαπραγματευθεί τον ρόλο της στα Βαλκάνια και στην Νέα Τάξη πραγμάτων ή να αποφασίσει καινούργιες συμμαχίες με την Ρωσία και την Κίνα βάζοντας επι της ουσίας ζήτημα παραμονής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ είναι μια μαλ……α. που θα αναλωνόμαστε και θα αυτό-γελοιοποιούμαστε διεθνώς.
Όποιος θέλει να το καταλάβει ας το καταλάβει . όποιος θέλει να συντηρεί τους εθνικισμούς ας το κάνει. Όφελος έτσι ή αλλιώς δεν έχουμε και αν υπήρχε μόνο η Ελλάδα μπορούσε να το υπερασπιστεί. Ούτε ο Αμερικάνος ούτε ο Ευρωπαίος.
¨Όσο είναι καιρός ας καταλάβουμε πως ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μέλλον ούτε εμείς έχουμε μέλλον στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δέστε μόνο ότι ο Οικονομικός σχεδιασμός της Ελλάδας παραπέμπει στην εποχή Χαρίλαου Τρικούπη και πίσω. Όσοι γνωρίζουν ιστορία ξέρουν γιατί μιλάω. Κατ' αναλογία από την οικονομία του Ελεύθερου εμπορίου ( περίοδο πριν τον πόλεμο) και την σημερινή οικονομία της Ελεύθερης αγοράς, αυτό που έχει η Ελλάδα είναι η ... κατανάλωση, οι υπηρεσίες, ό ήλιος και η θάλασσα
Αναδημοσιεύω την απάντησή μου στην ιστοσελίδα μου.
Αν ήθελε η Ελλάδα να δώσει λύσεις με ιμπεριαλιστικούς όρους έπρεπε να συμφωνήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί στην πρόταση Μητσοτάκη, για το διαμελισμό της γείτονος Χώρας και της προσάρτησης του τμήματος που καλύπτει το 7% του εδάφους των Σκοπίων, ώστε να ολοκληρωθεί η Μακεδονία και να επεκταθούν τα σύνορά μας κατά το ποσοστό αυτό.
Η απόρριψη αυτού του σχεδιασμού, που είχε και την αποδοχή των Αμερικανών τότε και που βόλευε την Αλβανία και την Βουλγαρία, δημιούργησε καινούργια προβλήματα στην μεταξύ μας ( με τα Σκόπια) διένεξη, αμέσως μετά την δημοσιοποίηση αυτής της θέσης.
Η Ελλάδα επισήμως την ανήθικε, αλλά στο παρασκήνιο τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Όταν ξεκίνησε το πρόβλημα, από το 1940 και με τον Τίτο, η Ελλάδα άφησε τα πράγματα να εξελίσσονται παρά την εναντίωση του Κογκρέσου των ΗΠΑ που είχαν αντιδράσει έντονα εναντίον της υποτιθεμένης εθνότητας που αποτελούσε μύθευμα του Τίτο και που χρησιμοποιούταν ώστε να βλάψει μακροχρόνια την εδαφική και πολύ-εθνολογική ταυτότητα του ΝΑΤΟ.
Σήμερα που η Ελλάδα επιθυμεί να επιβάλει με ιμπεριαλιστικούς όρους την θέση της στα πράγματα, εκείνα έχουν αλλάξει δραματικά γιατί τα ενδιαφέροντα των ΗΠΑ σε σχέση με την Ρωσία έχουν αλλάξει, το πάλαι ποτέ Ανατολικό μπλοκ έχει άλλα χαρακτηριστικά και ο νέος ψυχρός πόλεμος που πάει να οικοδομηθεί έχει νέα σύνορα που αποτελούν το νέο ενδιαφέρον επίπεδο συμφερόντων των ΗΠΑ.
Γίνεται σαφές ότι στην Νέα Τάξη πραγμάτων στα Βαλκάνια που δημιουργούν οι Αμερικανοί, η περιβόητη Ευρωπαϊκή Ένωση που την στηρίζουν – και την συμμετοχή μας σ’ αυτήν- όλες οι πτέρυγες την Βουλής πλην του ΚΚΕ, δεν μπορεί να επιβάλει κανένα εμπάργκο στα σχέδια των Αμερικάνων ούτε να διαλύσει το ΝΑΤΟ προς όφελος της, ως ανταγωνιστική Ιμπεριαλιστική δύναμη.
Επομένως τα θέλω των Αμερικάνων εκ των ουκ-άνευ αποτελούν και θέλω των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.
Αποδεικνύεται πως η ιστορία έχει την συνέχεια που οι Αμερικανοί οραματίζονται και την επιβάλουν σε μια φτωχή Ευρώπη που δεν μπορεί να ξεπεράσει ακόμα τα αποτελέσματα του Β παγκοσμίου πολέμου.
Με άλλα λόγια η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν αποδεχτεί τον υποτελή τους ρόλο στην παγκόσμια οικονομία και συμπεριφέρνονται ως δορυφορικό άστρο της Αμερικάνικής οικονομίας.
Η …….Ψωροκώσταινα έχει δύο επιλογές. Ή να ακολουθήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και να διαπραγματευθεί τον ρόλο της στα Βαλκάνια και στην Νέα Τάξη πραγμάτων ή να αποφασίσει καινούργιες συμμαχίες με την Ρωσία και την Κίνα βάζοντας επι της ουσίας ζήτημα παραμονής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ είναι μια μαλ……α. που θα αναλωνόμαστε και θα αυτό-γελοιοποιούμαστε διεθνώς.
Όποιος θέλει να το καταλάβει ας το καταλάβει . όποιος θέλει να συντηρεί τους εθνικισμούς ας το κάνει. Όφελος έτσι ή αλλιώς δεν έχουμε και αν υπήρχε μόνο η Ελλάδα μπορούσε να το υπερασπιστεί. Ούτε ο Αμερικάνος ούτε ο Ευρωπαίος.
¨Όσο είναι καιρός ας καταλάβουμε πως ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μέλλον ούτε εμείς έχουμε μέλλον στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δέστε μόνο ότι ο Οικονομικός σχεδιασμός της Ελλάδας παραπέμπει στην εποχή Χαρίλαου Τρικούπη και πίσω. Όσοι γνωρίζουν ιστορία ξέρουν γιατί μιλάω. Κατ' αναλογία από την οικονομία του Ελεύθερου εμπορίου ( περίοδο πριν τον πόλεμο) και την σημερινή οικονομία της Ελεύθερης αγοράς, αυτό που έχει η Ελλάδα είναι η ... κατανάλωση, οι υπηρεσίες, ό ήλιος και η θάλασσα
Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008
Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
Να θυμίσω στους εκκολάπτες της παραπληροφόρησης και δη παπαγαλάκια των ραδιόφωνων και της TV , που αμείβονται με παχυλούς μισθούς και κονδύλια μυστικά από το Υπουργείο Τύπου, όταν η Κυβέρνηση προσπάθησε να τους διαλύσει το ασφαλιστικό τους ταμείο ενώθηκαν με τους εργαζόμενους και σήμερα και επί Γιαννίτση.
Ένας κλάδος που ξεπουλήθηκε και που μας έχει συνηθίσει σ’ αυτές τις πρακτικές του είστε εσείς.
Γι’ αυτό έχετε αναλάβει εργολαβικά κατ’ εντολή και συνείδηση να προβοκάρετε τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους.
Σαν τον Πρωτοσάλτε του ΣΚΑΪ που άκουγα σήμερα το πρωί υπάρχουν σε εντεταλμένη υπηρεσία όλοι αυτοί που τους αναφέρουμε ως δήθεν έγκριτους δημοσιογράφους.
.
Η πληροφορία, σύμφωνα με την καπιταλιστική κοσμοθεωρία, είναι ατομική ιδιοκτησία του παραγωγού γεγονότων και επομένως διέπεται από τους νόμους της αγοράς.
Χρειάζονται μεταπράτες, έμποροι και καταναλωτές για την αναπαραγωγή της, υπό μορφή προϊόντος προς πώληση.
Αυτό κάνουν τα δημοσιογραφικά φερέφωνα της εξουσίας.
Για τον λόγο αυτό υπάρχουν και τα μυστικά κονδύλια του Υπουργείου Τύπου και οι μυστικοί κατάλογοι δημοσιογράφων – φερέφωνων της εκάστοτε εξουσίας, που άλλοι λειτουργούν ως μεταπράτες και άλλοι ως έμποροι ή βαποράκια.
Όλοι αυτοί το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει είναι εκείνο που προπαγανδίζουν. Έχουν εκπαιδευτεί στην υποκριτική που θα ήταν χρήσιμη αν ανέβαζαν κάποιο θεατρικό αλλά τους είναι απαραίτητη για να εγκλωβίζουν ακροατές και τηλεθεατές, να τους περνούν τα μηνύματα που το σύστημα έχει ανάγκη, να καθυποτάζουν τις κοινωνίες και να μεταβάλλουν τους ανθρώπους σε μια ομοιόμορφη μάζα που ελέγχεται από τους ίδιους. Έτσι τους μεταχειρίζονται και μέσα από αυτούς διαπραγματεύονται την εξουσία τους. Την εξουσία που τους δίνει την δυνατότητα να «ελέγχουν» την οικονομική και πολιτική εξουσία και να ιδιοποιούνται τα παράγωγα της.
Αποτελεί ή πρέπει να αποτελεί μέλημα κάθε εργαζόμενου και κάθε συνδικαλιστή η απογύμνωση της αλήθειας και το ξεσκέπασμα κάθε προπαγάνδας. Ο Φασισμός ποτέ δεν πέθανε γιατί είναι πολύ περισσότερο χρήσιμος για την εξουσία από όσο χρήσιμο είναι η Δημοκρατία, πολίτευμα ή μέθοδος λειτουργίας των κοινωνιών. Η Δημοκρατία είναι μέσον για τους φτωχούς και τους εξουσιαζόμενους.
Οι εξουσιαστές προπαγάνδας, αναγνωρίζουν ως μέσον ισχυροποίησης τους τον Φασισμό και η Δημοκρατία αποτελεί γι’ αυτούς μέθοδο προπαγάνδας. Γι’ αυτούς η Δημοκρατία είναι μέσον και μέθοδος υποταγής των κοινωνιών των εξουσιαζόμενων, είναι η λεοντή, το μασκάρεμα, και η αλλοίωση των χαρακτηριστικών τους.
Εμφανίζονται ως όμοιοι μας, ως συμπάσχοντες, ως υπερασπιστές μας, ως προστάτες μας. Δημιουργούν γεγονότα και καθοδηγούν την προπαγάνδα τους εκεί που τους επιτρέπει να συνδιαλέγονται εκ του ασφαλούς με την κάθε κυβερνητική και οικονομική εξουσία.
Και όλα προς ίδιον όφελος.
Ένας κλάδος που ξεπουλήθηκε και που μας έχει συνηθίσει σ’ αυτές τις πρακτικές του είστε εσείς.
Γι’ αυτό έχετε αναλάβει εργολαβικά κατ’ εντολή και συνείδηση να προβοκάρετε τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους.
Σαν τον Πρωτοσάλτε του ΣΚΑΪ που άκουγα σήμερα το πρωί υπάρχουν σε εντεταλμένη υπηρεσία όλοι αυτοί που τους αναφέρουμε ως δήθεν έγκριτους δημοσιογράφους.
.
Η πληροφορία, σύμφωνα με την καπιταλιστική κοσμοθεωρία, είναι ατομική ιδιοκτησία του παραγωγού γεγονότων και επομένως διέπεται από τους νόμους της αγοράς.
Χρειάζονται μεταπράτες, έμποροι και καταναλωτές για την αναπαραγωγή της, υπό μορφή προϊόντος προς πώληση.
Αυτό κάνουν τα δημοσιογραφικά φερέφωνα της εξουσίας.
Για τον λόγο αυτό υπάρχουν και τα μυστικά κονδύλια του Υπουργείου Τύπου και οι μυστικοί κατάλογοι δημοσιογράφων – φερέφωνων της εκάστοτε εξουσίας, που άλλοι λειτουργούν ως μεταπράτες και άλλοι ως έμποροι ή βαποράκια.
Όλοι αυτοί το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει είναι εκείνο που προπαγανδίζουν. Έχουν εκπαιδευτεί στην υποκριτική που θα ήταν χρήσιμη αν ανέβαζαν κάποιο θεατρικό αλλά τους είναι απαραίτητη για να εγκλωβίζουν ακροατές και τηλεθεατές, να τους περνούν τα μηνύματα που το σύστημα έχει ανάγκη, να καθυποτάζουν τις κοινωνίες και να μεταβάλλουν τους ανθρώπους σε μια ομοιόμορφη μάζα που ελέγχεται από τους ίδιους. Έτσι τους μεταχειρίζονται και μέσα από αυτούς διαπραγματεύονται την εξουσία τους. Την εξουσία που τους δίνει την δυνατότητα να «ελέγχουν» την οικονομική και πολιτική εξουσία και να ιδιοποιούνται τα παράγωγα της.
Αποτελεί ή πρέπει να αποτελεί μέλημα κάθε εργαζόμενου και κάθε συνδικαλιστή η απογύμνωση της αλήθειας και το ξεσκέπασμα κάθε προπαγάνδας. Ο Φασισμός ποτέ δεν πέθανε γιατί είναι πολύ περισσότερο χρήσιμος για την εξουσία από όσο χρήσιμο είναι η Δημοκρατία, πολίτευμα ή μέθοδος λειτουργίας των κοινωνιών. Η Δημοκρατία είναι μέσον για τους φτωχούς και τους εξουσιαζόμενους.
Οι εξουσιαστές προπαγάνδας, αναγνωρίζουν ως μέσον ισχυροποίησης τους τον Φασισμό και η Δημοκρατία αποτελεί γι’ αυτούς μέθοδο προπαγάνδας. Γι’ αυτούς η Δημοκρατία είναι μέσον και μέθοδος υποταγής των κοινωνιών των εξουσιαζόμενων, είναι η λεοντή, το μασκάρεμα, και η αλλοίωση των χαρακτηριστικών τους.
Εμφανίζονται ως όμοιοι μας, ως συμπάσχοντες, ως υπερασπιστές μας, ως προστάτες μας. Δημιουργούν γεγονότα και καθοδηγούν την προπαγάνδα τους εκεί που τους επιτρέπει να συνδιαλέγονται εκ του ασφαλούς με την κάθε κυβερνητική και οικονομική εξουσία.
Και όλα προς ίδιον όφελος.
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008
ΕΠΙΚΑΙΡΟΙ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ
Αναλαμβάνω το πολιτικό κόστος της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, είπε ο πρωθυπουργός.
Όσο ο καιρός περνά, μεγαλώνει το αδιέξοδο για το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, είπε ο πρωθυπουργός της χώρας ξεκινώντας τις δηλώσεις του μετά την Κυβερνητική Επιτροπή. Με αυτό ως δεδομένο, ο πρωθυπουργός τόνισε ότι θεωρεί πράξη πολιτικής ανευθυνότητας τη μετάθεση του προβλήματος στο μέλλον και στις επόμενες κυβερνήσεις η την υιοθέτησή επιφανειακών μόνο αλλαγών.
Οι μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό που με πομπώδες ύφος και περισσή υποκρισία, εξάγγειλε ο κ. Καραμανλής "Είναι ήπιες, είναι μετριοπαθείς , είναι κοινωνικά δίκαιες"......." υπηρετούν τα συμφέροντα όλης της κοινωνίας"." Η σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων καθιστούν το σύστημα μη βιώσιμο¨ και .... η γραφειοκρατία ανεξέλεγκτο που συντηρεί την εισφοροδιαφυγή και την εισφοροαποφυγή.
Ποιος κραζει ποιον;
Που κρύβεται όμως η αλήθεια και ποιο φως βλέπει τα ψέματα της Κυβέρνησης;
Που κρύβεται όμως η αλήθεια και ποιο φως βλέπει τα ψέματα της Κυβέρνησης;
Της τηλεοπτικής παρουσίασης του Πρωθυπουργού, προηγήθηκαν πολλές δοκιμές με την επίβλεψη επικοινωνιολόγων, ώστε η σκηνοθεσία του νέου επεισοδίου με τίτλο, " άλλα λόγια για να αγαπιόμαστε" να έχει την προσδοκούμενη εξαπάτηση του Λαού και την περαίωση των δεσμεύσεων Καραμανλή προς τα ξένα οικονομικά συμφέροντα που τον στήριξαν στην επανεκλογή του ως Πρωθυπουργού και του κόμματός στην κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση δεν αποφάσισε να ενδιαφερθεί για το μέλλον της χώρας, μιας και μέχρι σήμερα δεν μας έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοια εγχειρήματα.
Κατά διαστήματα, χρειάζεται ο ημιμαθής Έλλην και κάποιους τύπους σαν τον Καραμανλή και κάποιες Κυβερνήσεις ορίτζιναλ Δεξιές, ώστε να μαθαίνει πως στον καπιταλισμό αξία έχει το κέρδος με θεό το χρήμα και οι άνθρωποι είναι απλώς μαριονέτες ή πιόνια στην σκακιέρα.
Πολλοί θαυμάζουν την ρητορεία κάποιου καθώς και την επίδειξη υποκριτικής και χαίρονται που δεν καταλαβαίνουν τι λέει αλλά είναι ικανοποιημένοι που τον ακούν να λέει και συμφωνούν μαζί του.
Όμως ο Καραμανλής είπε κάτι πολύ απλό , αλλά συνήθως τα απλά δεν γίνονται ευκόλως κατανοητά από εμάς τους Έλληνες. Είπε δηλαδή, ότι αν υπάρχει , που ίσως να μην υπάρχει, αλλά εμείς διατεινόμαστε ότι υπάρχει ασφαλιστικό ζήτημα , η ευθύνη χρεώνεται στους εργαζόμενους και σε όλες εκείνες τις Κυβερνήσεις που από την περίοδο του τέλους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δημιούργησαν ένα στρεβλό ασφαλιστικό σύστημα για να τρώνε τα λεφτά των φορολογουμένων.
Για τους φορολογούμενους,( ποιους δεν ξέρω) ο Καραμανλής είναι ο καλός πατερούλης που νοιάζεται και θέλει να τους προστατέψει από του κακούς εργαζόμενους που είναι η μειοψηφία των φορολογουμένων. Είναι ο καλός πατερούλης που η διαδρομή του και η φιλοσοφία του, δηλαδή η στάση ζωής (βλέπε Νατάσα Παζαϊτη και διδακτορικό, Ζαχοπουλο και κουμπάροι, υποκλοπές και δομημένα) και η πεποίθησή του να είναι χρήσιμος για τον τόπο, τον οδηγεί να πιάσει ως νέος Ηρακλής τον Ταύρο από τα κέρατα.
Δηλαδή να εφαρμόσει προειλημμένες αποφάσεις Βρυξελών και Μπίλντερμπεγκ, ΔΝΤ, Παγκόσμιας Τράπεζας κλπ. ώστε να απελευθερωθούν οι επιχειρήσεις από τον βραχνά των ασφαλιστικών εισφορών και το κράτος να μην ξοδεύεται και σπαταλά πόρους που πρέπει να πάνε στην αποπληρωμή των χρεών του.
Γιατί όταν παρεμβαίνουν οι ξένες οικονομικές δυνάμεις το κάνουν γιατί πρέπει να εξυπηρετηθεί ο δανεισμός της Χώρας.
Ποιος λοιπόν Καραμανλής και κάθε Καραμανλής μπορεί να απαντήσει στο απλό ερώτημα: Καλά ρε ξερόλα Πρωθυπουργέ γιατρούς και μάλιστα καθηγητάδες στο κόμμα σου δεν έχεις; Γιατί δεν τους ρωτάς, ποιο είναι το μέγιστο, βιολογικά, που μπορεί να αποδώσει μια ανθρώπινη εργαλειομηχανή ώστε να παράγεται διαφορά δυναμικού , παραγωγική δύναμη – αποτέλεσμα – κέρδος;
Δηλαδή βρε ηλίθιε αν ζήσουν όλοι οι εργαζόμενοι μέχρις τα 90 έτη ποια επιχείρηση που σήμερα κοντεύει να πλημμυρήσει την Αθήνα από το κλάμα της για το έρμο το ασφαλιστικό, θα βαστήξει εργαζόμενο, να μην της αποδίδει, πάνω από τα 60 χρόνια ή τα 67;
Αφού βρε ξόανο της πολιτικής, παρουσιάζεται έντονο πρόβλημα ανεργίας στους νέους, πόσο γέροι πρέπει να γίνουν οι νέοι για να βρουν δουλειά;
Όταν ένας εργαζόμενος εργάζεται συνεχώς 35 χρόνια τι θα κερδίσει το ασφαλιστικό σύστημα αν εργαστεί ακόμα δύο χρόνια; Υπολογίζεις ρε βλήμα ότι θα ζήσει και δύο χρόνια λιγότερο ή ότι κάτι θα πάθει και θα γλιτώσουμε από αυτόν;
Γιατί όλα τα μέτρα δίνουν μια παράταση στο μπλακ – άουτ ( Μεγάλο Παραμύθι αδερφέ μου) για καμιά δεκαριά χρόνια.
Αλλά με την οικονομική πολιτική που εφαρμόζεις, το ερώτημα είναι πόσες επιχειρήσεις θα μείνουν σε λειτουργία, πόσους εργαζόμενους θα απασχολούν, πόσα θα τους χαρίσεις πόσου θα οδηγήσεις σε «εθελούσια» έξοδο από τον ΟΤΕ, τα ΕΛΤΑ, την ΔΕΗ κλπ. κλπ. ώστε να μην χρειάζεται σε δέκα χρόνια κάποιος άλλος Καραμανλής να αναλάβει και καινούργιο πολιτικό κόστος;
Λοιπόν Λαέ, εσύ που στηρίζεις Καραμανλή και κάθε Καραμανλή, το κεφάλι που στέκεται πάνω στους ώμους σου δες σε παρακαλώ αν κατοικείται.
Η κυβέρνηση δεν αποφάσισε να ενδιαφερθεί για το μέλλον της χώρας, μιας και μέχρι σήμερα δεν μας έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοια εγχειρήματα.
Κατά διαστήματα, χρειάζεται ο ημιμαθής Έλλην και κάποιους τύπους σαν τον Καραμανλή και κάποιες Κυβερνήσεις ορίτζιναλ Δεξιές, ώστε να μαθαίνει πως στον καπιταλισμό αξία έχει το κέρδος με θεό το χρήμα και οι άνθρωποι είναι απλώς μαριονέτες ή πιόνια στην σκακιέρα.
Πολλοί θαυμάζουν την ρητορεία κάποιου καθώς και την επίδειξη υποκριτικής και χαίρονται που δεν καταλαβαίνουν τι λέει αλλά είναι ικανοποιημένοι που τον ακούν να λέει και συμφωνούν μαζί του.
Όμως ο Καραμανλής είπε κάτι πολύ απλό , αλλά συνήθως τα απλά δεν γίνονται ευκόλως κατανοητά από εμάς τους Έλληνες. Είπε δηλαδή, ότι αν υπάρχει , που ίσως να μην υπάρχει, αλλά εμείς διατεινόμαστε ότι υπάρχει ασφαλιστικό ζήτημα , η ευθύνη χρεώνεται στους εργαζόμενους και σε όλες εκείνες τις Κυβερνήσεις που από την περίοδο του τέλους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δημιούργησαν ένα στρεβλό ασφαλιστικό σύστημα για να τρώνε τα λεφτά των φορολογουμένων.
Για τους φορολογούμενους,( ποιους δεν ξέρω) ο Καραμανλής είναι ο καλός πατερούλης που νοιάζεται και θέλει να τους προστατέψει από του κακούς εργαζόμενους που είναι η μειοψηφία των φορολογουμένων. Είναι ο καλός πατερούλης που η διαδρομή του και η φιλοσοφία του, δηλαδή η στάση ζωής (βλέπε Νατάσα Παζαϊτη και διδακτορικό, Ζαχοπουλο και κουμπάροι, υποκλοπές και δομημένα) και η πεποίθησή του να είναι χρήσιμος για τον τόπο, τον οδηγεί να πιάσει ως νέος Ηρακλής τον Ταύρο από τα κέρατα.
Δηλαδή να εφαρμόσει προειλημμένες αποφάσεις Βρυξελών και Μπίλντερμπεγκ, ΔΝΤ, Παγκόσμιας Τράπεζας κλπ. ώστε να απελευθερωθούν οι επιχειρήσεις από τον βραχνά των ασφαλιστικών εισφορών και το κράτος να μην ξοδεύεται και σπαταλά πόρους που πρέπει να πάνε στην αποπληρωμή των χρεών του.
Γιατί όταν παρεμβαίνουν οι ξένες οικονομικές δυνάμεις το κάνουν γιατί πρέπει να εξυπηρετηθεί ο δανεισμός της Χώρας.
Ποιος λοιπόν Καραμανλής και κάθε Καραμανλής μπορεί να απαντήσει στο απλό ερώτημα: Καλά ρε ξερόλα Πρωθυπουργέ γιατρούς και μάλιστα καθηγητάδες στο κόμμα σου δεν έχεις; Γιατί δεν τους ρωτάς, ποιο είναι το μέγιστο, βιολογικά, που μπορεί να αποδώσει μια ανθρώπινη εργαλειομηχανή ώστε να παράγεται διαφορά δυναμικού , παραγωγική δύναμη – αποτέλεσμα – κέρδος;
Δηλαδή βρε ηλίθιε αν ζήσουν όλοι οι εργαζόμενοι μέχρις τα 90 έτη ποια επιχείρηση που σήμερα κοντεύει να πλημμυρήσει την Αθήνα από το κλάμα της για το έρμο το ασφαλιστικό, θα βαστήξει εργαζόμενο, να μην της αποδίδει, πάνω από τα 60 χρόνια ή τα 67;
Αφού βρε ξόανο της πολιτικής, παρουσιάζεται έντονο πρόβλημα ανεργίας στους νέους, πόσο γέροι πρέπει να γίνουν οι νέοι για να βρουν δουλειά;
Όταν ένας εργαζόμενος εργάζεται συνεχώς 35 χρόνια τι θα κερδίσει το ασφαλιστικό σύστημα αν εργαστεί ακόμα δύο χρόνια; Υπολογίζεις ρε βλήμα ότι θα ζήσει και δύο χρόνια λιγότερο ή ότι κάτι θα πάθει και θα γλιτώσουμε από αυτόν;
Γιατί όλα τα μέτρα δίνουν μια παράταση στο μπλακ – άουτ ( Μεγάλο Παραμύθι αδερφέ μου) για καμιά δεκαριά χρόνια.
Αλλά με την οικονομική πολιτική που εφαρμόζεις, το ερώτημα είναι πόσες επιχειρήσεις θα μείνουν σε λειτουργία, πόσους εργαζόμενους θα απασχολούν, πόσα θα τους χαρίσεις πόσου θα οδηγήσεις σε «εθελούσια» έξοδο από τον ΟΤΕ, τα ΕΛΤΑ, την ΔΕΗ κλπ. κλπ. ώστε να μην χρειάζεται σε δέκα χρόνια κάποιος άλλος Καραμανλής να αναλάβει και καινούργιο πολιτικό κόστος;
Λοιπόν Λαέ, εσύ που στηρίζεις Καραμανλή και κάθε Καραμανλή, το κεφάλι που στέκεται πάνω στους ώμους σου δες σε παρακαλώ αν κατοικείται.
Γιατί με αυτά και με τα άλλα δεν ευθύνεται ο Καραμανλής αλλά ΕΣΥ.
Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008
ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΧΡΗΣΤΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ BLOGS
Έχω γράψει σε διάφορους πλογκερς οτι υπάρχει ανάγκη ενός δικτύου μπλογκς υπο μορφή συλλόγου χρηστών στο internet και ιδιοκτητών blog, με την δυνατότητα όσοι επιθυμούν μπορεί να είναι μέλη. Η ελευθερία της πληροφόρησης και η ελευθερία στην διατύπωση γνώμης δεν μπορεί να παρεμποδίζεται αλλά και δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι. Χριάζεται ένας κώδικας δεοντολογίας που πρέπει να τον συνυπογράψουμε όλοι, οσοι σεβόμαστε και επιθυμούμε την απόλυτη ελευθερία λόγου, κρίσεων και πληροφόρησης στο διαδίκτυο. Προτείνω λοιπόν να δημιουργήσουμε μια ομάδα που να ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό.
Τρίτη 4 Μαρτίου 2008
PRESS-GR.blogspot.com : Ανησυχία για την εν θερμώ...
Ανησυχία για την εν θερμώ......νομοθετική ρύθμιση των blogs.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ-ΟΜΑΔΑ FREEBLOGGERS-ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ DIGITALRIGHTS.GR . Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθoύμε με ανησυχία τη διαρροή στον Τύπο, με αφορμή τη γνωστή υπόθεση του blog press-gr, σχεδίων της κυβέρνησης για τη νομοθετική ρύθμιση της έκφρασης στο διαδίκτυο. Οι προθέσεις αυτές, αν ισχύουν με τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκαν (συμπυκνώνονται σε έναν πρωτόγνωρο για τα διεθνή δεδομένα περιορισμό τής ανώνυμης/ψευδώνυμης έκφρασης μέσω ιστολογίων), πλήττουν θεμελιακά δικαιώματα κάθε πολίτη, δυνητικού χρήστη του διαδικτύου, παγιωμένα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα της Ελλάδας αλλά και από το διεθνές δίκαιο. Οι διαρροές αυτές δεν έχουν μέχρι στιγμής επισήμως επιβαιωθεί, πλην όμως η μη κατηγορηματική διάψευσή τους από την Κυβέρνηση δεν επιτρέπει εφησυχασμό.
Ως Έλληνες πολίτες και bloggers, με διαρκή αγωνία για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, στον τόπο μας αλλά και σε όλον τον κόσμο, δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε κανενός είδους ρύθμιση που θα φέρει την Ελλάδα κοντά σε διεθνώς δακτυλοδεικτούμενα μελανά παραδείγματα χωρών που καταπατούν τα ψηφιακά δικαιώματα των πολιτών τους, όπως η Κίνα, η Βιρμανία και η Αίγυπτος.
Εξάλλου, υπενθυμίζουμε, εξακολουθεί να εκκρεμεί δικαστικά η υπόθεση blogme.gr, η οποία, ως απόπειρα ποινικοποίησης του απλού υπερ-συνδέσμου (link), μας εκθέτει στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα.
Διανύοντας μια εποχή κατά την οποία η ιδιωτικότητα συρρικνώνεται διαρκώς και τα κάθε λογής απόρρητα υποχωρούν σε βάρος των πολιτών, χάριν κρατικών και όχι μόνο σκοπιμοτήτων, και κατά την οποία το άτομο, ως μονάδα, συνθλίβεται από οικονομικά και επικοινωνιακά μεγαθήρια, διατηρούμε την πεποίθηση ότι η διαδικτυακή ανωνυμία ή ψευδωνυμία είναι στοιχειωδώς απαραίτητη εγγύηση για την εξασφάλιση τής ελεύθερης ατομικής έκφρασης, της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης και του υγιούς δημόσιου διαλόγου.Το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει, υπό δικαστικές εγγυήσεις, την ταυτοποίηση ψευδώνυμων ή ανώνυμων χρηστών του διαδικτύου στις περιπτώσεις που τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα στην ελεύθερη έκφραση και στην ιδιωτικότητα, σταθμιζόμενα με την ανάγκη προστασίας άλλων σοβαρών έννομων αγαθών, κρίνεται ότι πρέπει να υποχωρήσουν.
Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αυτορρύθμιση των ψηφιακών κοινοτήτων, θεωρούμε ότι είναι επαρκές για την προστασία από έκνομες αντικοινωνικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται μέσω του διαδικτύου.
Επισημαίνουμε ότι η νομοθέτηση εν θερμώ και καθ' υπερβολή εκθέτει τη νομοθετική διαδικασία για έλλειψη νηφαλιότητας, απροσωποληψίας και ρυθμιστικής συνοχής.
Υπενθυμίζουμε ότι η κοινωνία των blogs δεν συνιστά κλειστή κάστα για λίγους, με συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά αποτελεί καθρέφτη όλης της κοινωνίας, ανοιχτό πεδίο έκφρασης για οποιονδήποτε πολίτη.
Συνεπώς,
Καλούμε την κυβέρνηση να δηλώσει σαφώς τις προθέσεις της και να διαψεύσει απερίφραστα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με πρόσθετη νομοθετική ρύθμιση της ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
Καλούμε το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών φορέων να λάβουν θέση απέναντι στα σχέδια αυτά και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους προς οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον η οποία θα έχει παρόμοια παράλογα χαρακτηριστικά.
Επιφυλασσόμαστε για στενή παρακολούθηση του ζητήματος και για ανάπτυξη κάθε μορφής οργανωμένης δράσης (επικοινωνιακής, νομικής, θεσμικής).
Υπογράφουν, σε αλφαβητική σειρά, οι ιδιοκτήτες των blogs,
http://www.221.gr/
http://www.aboutconcept.net/
http://aeisixtir.blogspot.com/
http://www.amarkos.gr/blog
http://anadasosi.blogspot.com/
http://aratepylas.blogspot.com/
http://arch-dialogue.blogspot.com/
http://argiro58greece.blogspot.com/
http://argos.wordpress.com/
http://arxediamedia.blogspot.com/
http://asaq.blogspot.com/
http://asopossos.wordpress.com/
http://badtasteradio.blogspot.com/
http://biostore-aloa.blogspot.com/
http://www.blogspace.gr/
http://butterfly-butterflysworld.blogspot.com/
http://chouvi.blogspot.com/
http://cinemel.blogspot.com/
http://clockworkplum.blogspot.com/
http://cybernero.blogspot.com/
http://www.designinsane.org/blog
http://www.digital-era.org/blog
http://don-ald.blogspot.com/
http://dpurpler2.blogspot.com/
http://www.e-rooster.gr/
http://enteka.blogspot.com/
http://erimitis.blogspot.com/
http://exeisminima.gr/
http://freeaction.blogspot.com/
http://freegr.blogspot.com/
http://gartel-adventures.blogspot.com/
http://georgeisyourman.blogspot.com/
http://giaskepsou.blogspot.com/
http://giobigr.blogspot.com/
http://gmargari.wordpress.com/
http://gnomeskepistimi.wordpress.com/
http://gpapoul.blogspot.com/
http://graoutso.blogspot.com/
http://grbloopers.blogspot.com/
http://www.greekalert.com/
http://greekmme.blogspot.com/
http://gtziralis.com/
http://hackaday-thema.blogspot.com/
http://www.helion.cc/blog
http://hellenicrevenge.blogspot.com/
http://histologion-gr.blogspot.com/
http://hypatiastory.blogspot.com/
http://inlovewithlife.wordpress.com/
http://jigiart.blogspot.com/
http://karounos.gr/blog
http://www.koproskilo.gr/
http://krogias.blogspot.com/
http://larisaperivallon.wordpress.com/
http://magicasland.com/
http://mavrosgatos.blogspot.com/
http://metablogging.gr/
http://mgpetrakis.blogspot.com/
http://mikroanalogo.blogspot.com/
http://mikroanalogo2.blogspot.com/
http://mrpc.pramnos.net/
http://naftilos.blogspot.com/
http://nassoskappa.blackwhitemag.net/
http://nefelikas.wordpress.com/
http://www.netfreaks.gr/
http://www.neolaia.gr/wordpress
http://www.nylon.gr/
http://o-agios.blogspot.com/
http://oikologio.gr/
http://oikosantoxis.blogspot.com/
http://oneiros.gr/blog
http://www.oraelladas.gr/blog
http://papanotas.wordpress.com/
http://www.perlikos.gr/
http://perastikos.blogspot.com/
http://petcoke.wordpress.com/
http://plagal.wordpress.com/
http://polsemannen.blogspot.com/
http://postnuclear-icehouse.blogspot.com/
http://prezatv.blogspot.com/
http://proxeirotetradio.blogspot.com/
http://radio936.blogspot.com/
http://reality-tape.com/
http://red-pep.blogspot.com/
http://rodiat7.blogspot.com/
http://sofianidis.blogspot.com/
http://stathis957.blogspot.com/
http://stefadouros.blogspot.com/
http://syrizaglyfadas.blogspot.com/
http://www.tassosdi.blogspot.com/
http://telson.org/
http://thelonapo.blogspot.com/
http://theoulini.blogspot.com/
http://www.thinkinadvance.gr/blog
http://tsimitakis.wordpress.com/
http://tzonakos.blogspot.com/
http://uroborus.wordpress.com/
http://voteforliberty.wordpress.com/
http://voriosanemos73.blogspot.com/
http://vrypan.net/
http://webz.gr/
http://www.xblog.gr/
http://xeri.wordpress.com/
http://ziouzios.blogspot.com/
http://voteforliberty.wordpress.com
http://voriosanemos73.blogspot.com
http://vrypan.net
http://webz.gr
http://whispering-planet.blogspot.com
http://wizard13gr.blogspot.com
http://www.xblog.gr
http://xeri.wordpress.com
http://xpapathan.blogspot.com
http://ziouzios.blogspot.com
http://zlatis.blogspot.com
http://zlatkogr.blogspot.com
και η πρωτοβουλία digitalrights.gr για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο
Καλούμε όσους bloggers στηρίζουν το κείμενο αυτό να το αναρτήσουν στα ιστολόγιά τους.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ-ΟΜΑΔΑ FREEBLOGGERS-ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ DIGITALRIGHTS.GR . Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθoύμε με ανησυχία τη διαρροή στον Τύπο, με αφορμή τη γνωστή υπόθεση του blog press-gr, σχεδίων της κυβέρνησης για τη νομοθετική ρύθμιση της έκφρασης στο διαδίκτυο. Οι προθέσεις αυτές, αν ισχύουν με τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκαν (συμπυκνώνονται σε έναν πρωτόγνωρο για τα διεθνή δεδομένα περιορισμό τής ανώνυμης/ψευδώνυμης έκφρασης μέσω ιστολογίων), πλήττουν θεμελιακά δικαιώματα κάθε πολίτη, δυνητικού χρήστη του διαδικτύου, παγιωμένα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα της Ελλάδας αλλά και από το διεθνές δίκαιο. Οι διαρροές αυτές δεν έχουν μέχρι στιγμής επισήμως επιβαιωθεί, πλην όμως η μη κατηγορηματική διάψευσή τους από την Κυβέρνηση δεν επιτρέπει εφησυχασμό.
Ως Έλληνες πολίτες και bloggers, με διαρκή αγωνία για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, στον τόπο μας αλλά και σε όλον τον κόσμο, δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε κανενός είδους ρύθμιση που θα φέρει την Ελλάδα κοντά σε διεθνώς δακτυλοδεικτούμενα μελανά παραδείγματα χωρών που καταπατούν τα ψηφιακά δικαιώματα των πολιτών τους, όπως η Κίνα, η Βιρμανία και η Αίγυπτος.
Εξάλλου, υπενθυμίζουμε, εξακολουθεί να εκκρεμεί δικαστικά η υπόθεση blogme.gr, η οποία, ως απόπειρα ποινικοποίησης του απλού υπερ-συνδέσμου (link), μας εκθέτει στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα.
Διανύοντας μια εποχή κατά την οποία η ιδιωτικότητα συρρικνώνεται διαρκώς και τα κάθε λογής απόρρητα υποχωρούν σε βάρος των πολιτών, χάριν κρατικών και όχι μόνο σκοπιμοτήτων, και κατά την οποία το άτομο, ως μονάδα, συνθλίβεται από οικονομικά και επικοινωνιακά μεγαθήρια, διατηρούμε την πεποίθηση ότι η διαδικτυακή ανωνυμία ή ψευδωνυμία είναι στοιχειωδώς απαραίτητη εγγύηση για την εξασφάλιση τής ελεύθερης ατομικής έκφρασης, της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης και του υγιούς δημόσιου διαλόγου.Το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει, υπό δικαστικές εγγυήσεις, την ταυτοποίηση ψευδώνυμων ή ανώνυμων χρηστών του διαδικτύου στις περιπτώσεις που τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα στην ελεύθερη έκφραση και στην ιδιωτικότητα, σταθμιζόμενα με την ανάγκη προστασίας άλλων σοβαρών έννομων αγαθών, κρίνεται ότι πρέπει να υποχωρήσουν.
Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αυτορρύθμιση των ψηφιακών κοινοτήτων, θεωρούμε ότι είναι επαρκές για την προστασία από έκνομες αντικοινωνικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται μέσω του διαδικτύου.
Επισημαίνουμε ότι η νομοθέτηση εν θερμώ και καθ' υπερβολή εκθέτει τη νομοθετική διαδικασία για έλλειψη νηφαλιότητας, απροσωποληψίας και ρυθμιστικής συνοχής.
Υπενθυμίζουμε ότι η κοινωνία των blogs δεν συνιστά κλειστή κάστα για λίγους, με συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά αποτελεί καθρέφτη όλης της κοινωνίας, ανοιχτό πεδίο έκφρασης για οποιονδήποτε πολίτη.
Συνεπώς,
Καλούμε την κυβέρνηση να δηλώσει σαφώς τις προθέσεις της και να διαψεύσει απερίφραστα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με πρόσθετη νομοθετική ρύθμιση της ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
Καλούμε το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών φορέων να λάβουν θέση απέναντι στα σχέδια αυτά και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους προς οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον η οποία θα έχει παρόμοια παράλογα χαρακτηριστικά.
Επιφυλασσόμαστε για στενή παρακολούθηση του ζητήματος και για ανάπτυξη κάθε μορφής οργανωμένης δράσης (επικοινωνιακής, νομικής, θεσμικής).
Υπογράφουν, σε αλφαβητική σειρά, οι ιδιοκτήτες των blogs,
http://www.221.gr/
http://www.aboutconcept.net/
http://aeisixtir.blogspot.com/
http://www.amarkos.gr/blog
http://anadasosi.blogspot.com/
http://aratepylas.blogspot.com/
http://arch-dialogue.blogspot.com/
http://argiro58greece.blogspot.com/
http://argos.wordpress.com/
http://arxediamedia.blogspot.com/
http://asaq.blogspot.com/
http://asopossos.wordpress.com/
http://badtasteradio.blogspot.com/
http://biostore-aloa.blogspot.com/
http://www.blogspace.gr/
http://butterfly-butterflysworld.blogspot.com/
http://chouvi.blogspot.com/
http://cinemel.blogspot.com/
http://clockworkplum.blogspot.com/
http://cybernero.blogspot.com/
http://www.designinsane.org/blog
http://www.digital-era.org/blog
http://don-ald.blogspot.com/
http://dpurpler2.blogspot.com/
http://www.e-rooster.gr/
http://enteka.blogspot.com/
http://erimitis.blogspot.com/
http://exeisminima.gr/
http://freeaction.blogspot.com/
http://freegr.blogspot.com/
http://gartel-adventures.blogspot.com/
http://georgeisyourman.blogspot.com/
http://giaskepsou.blogspot.com/
http://giobigr.blogspot.com/
http://gmargari.wordpress.com/
http://gnomeskepistimi.wordpress.com/
http://gpapoul.blogspot.com/
http://graoutso.blogspot.com/
http://grbloopers.blogspot.com/
http://www.greekalert.com/
http://greekmme.blogspot.com/
http://gtziralis.com/
http://hackaday-thema.blogspot.com/
http://www.helion.cc/blog
http://hellenicrevenge.blogspot.com/
http://histologion-gr.blogspot.com/
http://hypatiastory.blogspot.com/
http://inlovewithlife.wordpress.com/
http://jigiart.blogspot.com/
http://karounos.gr/blog
http://www.koproskilo.gr/
http://krogias.blogspot.com/
http://larisaperivallon.wordpress.com/
http://magicasland.com/
http://mavrosgatos.blogspot.com/
http://metablogging.gr/
http://mgpetrakis.blogspot.com/
http://mikroanalogo.blogspot.com/
http://mikroanalogo2.blogspot.com/
http://mrpc.pramnos.net/
http://naftilos.blogspot.com/
http://nassoskappa.blackwhitemag.net/
http://nefelikas.wordpress.com/
http://www.netfreaks.gr/
http://www.neolaia.gr/wordpress
http://www.nylon.gr/
http://o-agios.blogspot.com/
http://oikologio.gr/
http://oikosantoxis.blogspot.com/
http://oneiros.gr/blog
http://www.oraelladas.gr/blog
http://papanotas.wordpress.com/
http://www.perlikos.gr/
http://perastikos.blogspot.com/
http://petcoke.wordpress.com/
http://plagal.wordpress.com/
http://polsemannen.blogspot.com/
http://postnuclear-icehouse.blogspot.com/
http://prezatv.blogspot.com/
http://proxeirotetradio.blogspot.com/
http://radio936.blogspot.com/
http://reality-tape.com/
http://red-pep.blogspot.com/
http://rodiat7.blogspot.com/
http://sofianidis.blogspot.com/
http://stathis957.blogspot.com/
http://stefadouros.blogspot.com/
http://syrizaglyfadas.blogspot.com/
http://www.tassosdi.blogspot.com/
http://telson.org/
http://thelonapo.blogspot.com/
http://theoulini.blogspot.com/
http://www.thinkinadvance.gr/blog
http://tsimitakis.wordpress.com/
http://tzonakos.blogspot.com/
http://uroborus.wordpress.com/
http://voteforliberty.wordpress.com/
http://voriosanemos73.blogspot.com/
http://vrypan.net/
http://webz.gr/
http://www.xblog.gr/
http://xeri.wordpress.com/
http://ziouzios.blogspot.com/
http://voteforliberty.wordpress.com
http://voriosanemos73.blogspot.com
http://vrypan.net
http://webz.gr
http://whispering-planet.blogspot.com
http://wizard13gr.blogspot.com
http://www.xblog.gr
http://xeri.wordpress.com
http://xpapathan.blogspot.com
http://ziouzios.blogspot.com
http://zlatis.blogspot.com
http://zlatkogr.blogspot.com
και η πρωτοβουλία digitalrights.gr για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο
Καλούμε όσους bloggers στηρίζουν το κείμενο αυτό να το αναρτήσουν στα ιστολόγιά τους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΜΙΧΑΛΗS ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗS
ΑΠΕΒΙΩΣΕ 26/5/2009
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ....
ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΑS
ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ ΤΗΝ....OIKONOMIA
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ
