Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΑΝΙΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ !!!!!!

........ 3) Η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών αλλά και οποιαδήποτε άλλη Ανεξάρτητη Αρχή ούτε νομιμοποιείται ούτε δικαιούται να ελέγξει με οποιονδήποτε τρόπο, αμέσως ή εμμέσως, το εάν η περί άρσεως ή μη του απορρήτου απόφαση των οργάνων της Δικαιοσύνης είναι σύννομη ή όχι. Αυτό κρίνεται από τα ίδια τα όργανα της Δικαιοσύνης. Ούτε όμως περαιτέρω η ρηθείσα Αρχή μπορεί να ελέγξει τους παρόχους υπηρεσιών επικοινωνίας για τη, σε κάθε περίπτωση, συμμόρφωσή τους προς τις αποφάσεις των οργάνων της Δικαιοσύνης. Εάν πράξει τούτο ενεργεί καθ’ υπέρβαση της δικαιοδοσίας της».

Η δικαιοδοσία των Ανεξάρτητων Αρχών δεν περιορίζεται, δεν περικόπτεται, δεν καθορίζεται, δεν υπόκεινται στις αντιλήψεις του κάθε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, γιατί ο ρόλος τους και η δικαιοδοσία τους ξεπερνούν και τον Εισαγγελέα, ο οποίος είναι και αυτός ελεγχόμενος, κ. Σανιδά.

Ο θρασύδηλος Υπουργός Δικαιοσύνης και η Φασιστικη Κυβέρνηση Καραμανλή, δεν μπορεί να φυμώνει τις Ανεξάρτητες Αρχές, που υπάρχουν για να προστατεύεται ο Πολίτης - Θύμα απο την Κρατική αυθαιρεσία.

Οι πράξεις σας κ. Σανιδά συνιστούν ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ.

Η όλη σου συμπεριφορά στην συγκάλυψη των σκανδάλων των αφεντικών σου που δυναστεύουν αυτόν τον τόπο, ως δήθεν Κυβερνώντας τον, δεν σου επιτρέπει να γνωματεύσεις κρυφά ή δημόσια θέσεις και προτροπές που καταπατούν δικαιώματα Πολιτών και χρηστών του διαδικτύου

Εκ των πραγμάτων καμία απήχηση επί της πράγμασι δεν έχει η εξαγγελία σου ούτε συγκινεί κανέναν η προσπάθεια φίμωσης του διαδικτύου

Καλή σύνταξη, αν και στην θέση της Αντιπολίτευσης θα ξεκινούσα όλες εκείνες τις διαδικασίες για να απολάμβανες τον συντάξιμο βίο σου από την έπαυλη του Κορυδαλλού !

Εγώ γράφω επώνυμα και σε προσκαλώ στην σελίδα μου για ανταλλαγή απόψεων και .... πληροφόρησης.

Να ένα θέμα επίκαιρο, που σχετίζεται με τις κατ' έθιμο πυρκαγιές των δασών μας κάθε καλοκαίρι.

Πόσο ικανοποιημένος και "Νόμιμος" αισθάνεται κάποιος Πολίτης που του χαρίστηκε η Υπηρεσία Δασών και το Κράτος, που του αποχαρακτήρισε δασική έκταση , για να έχει το οικόπεδό του θέα το πέλαγος και σκιά απο δένδρα που δεν φύτεψε ποτέ.....

Δεν σε βλέπω να έχεις καμιά πρεμούρα να βγάλεις νότα για αυτές τις χαροποιητικές προσφορές του Κράτους προς τους ολίγους και εκλεκτούς !!!!

Όμως έχεις πρεμούρα να φιμώσεις την κριτική που ασκείται σε βάρος των αφεντικών που ευδοκίμως υπηρετείς !!!

ΔΕΝΔΙΑ μετά την κουκούλα βγάλε ένα ιδιώνυμο και για τους bloggers.

Ο υπαλληλάκος σου έκανε ότι του ζήτησες ! Τώρα η σειρά σου.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς τον ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΏΝ κ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

κ. Υπουργέ,


Θα έχω άδικο να σου καταλογίσω δημόσια την ιδιότητα του ανθρώπου που εξαπατά πολιτικά και ωφελείται προσωπικά (ως στέλεχος της Κυβέρνησης), παράγοντας επιπλέον όφελος για το κόμμα του χρησιμοποιώντας άνομα και ανήθικα μέσα, όταν τα οικονομικά μέτρα της ανάλγητης και ατελέσφορης οικονομικής στρατηγικής της Κυβέρνησης που υπηρετείς, των συμφερόντων που εκπροσωπείς, δεν τα κοινοποίησες πριν τις Ευρωεκλογές;
Πως θα χαρακτήριζες εσύ αυτόν τον Πολιτικό; Ως Πολιτικό ....

Θα έχω άδικο να σε κατηγορήσω δημόσια ως εγκάθετο οικονομικών συμφερόντων και υπηρέτη των πολυεθνικών και της ολιγαρχίας, όταν μια καθ' όλα ομολογημένη οικονομική πολιτική νεοφιλελευθερισμού απέτυχε παγκόσμια, δημιουργώντας παγκόσμια Κοινωνική και Οικονομική κρίση και εσύ και η Κυβέρνησή σου, αθεράπευτα υποστηρικτές σε κάθε τι που δημιουργεί πλούτο επί πτωμάτων, συνεχίζετε να την στηρίζετε και να σφετερίζεστε της εξουσία του Λαού ( το εκλογικό αποτέλεσμα σας καθιστά μειοψηφία) για να παράγεται έργο που ωφελεί τους λίγους και εκλεκτούς εξουσιαστές και δυνάστες αυτού του τόπου;
Άλλωστε έχεις δημόσια ομολογήσει τις προθέσεις σου και τον προστατευτισμό σου υπέρ των Τραπεζών και της ολιγαρχίας.

Στα φορομπηχτικά σου μέτρα προσωπικά θα σου απαντήσω ότι δεν πρόκειται τίποτα να πάρεις από εμένα.

θα καταργήσω την κινητή τηλεφωνία,
θα ακινητοποιήσω το αυτοκίνητό μου,
θα γράψω στα παλιά μου παπούτσια τον φόρο για τους ημιϋπαιθρίους,( το έχω ήδη πληρώσει δηλώνοντας οχι την αντικειμενική αξία του ακινήτου μου αλλά μια ανώτερη εμπορική),
Μέχρι να πέσει η Φασιστική σας Κυβέρνηση δεν θα ξαναυποβάλω φορολογική δήλωση


Θα ήταν πολυτέλεια να σου ζητήσω να παραιτηθείς εσύ και η Κυβέρνηση Καραμανλή, αφού βρίσκεσαι σε εντεταλμένη υπηρεσία εναντίον της πατρίδας σου και του Ελληνικού Λαού.
Οι απαιτήσεις της Ε. Ε. δεν αποτελούν μέτρα ούτε υπέρ του Ελληνικού λαού, ούτε μέτρα υπέρ του εγχώριου Κεφαλαίου. Είναι μέτρα πτώχευση του οικογενειακού προϋπολογισμού, της ζήτησης, των παραγόμενων Ελληνικών προϊόντων και της ενεργητικής παρουσίας των Ελληνικών επιχειρήσεων.

Ως θύτης πρέπει να γνωρίζεις πως δεν απέχεις και πολύ από το θύμα.

Γρήγορα, πολύ γρήγορα θα σας ξεκουμπίσουμε από την Κυβερνητική εξουσία.
Προφανώς αυτό που σας ενδιαφέρει δεν είναι αν θα ξεκουμπιστείτε, αλλά αν προλαβαίνετε να καταστρέψετε την Χώρα στον χρόνο που σας απομένει.

Αυτό είναι και το στοίχημα.


Κάτι τελευταίο:
Γιατί δεν μειώνεις την Βουλευτική σου αποζημίωση;

Γιατί δεν αποποιείσαι τον Υπουργικό σου μισθό;

Γιατί για μας η κρίση και τα δεινά της κρίσης, και για σένα η χλιδή;

Δέχεσαι να ανταλλάξουμε τον μισθό μας;

Εσύ θα μου δώσεις την βουλευτική σου αποζημίωση και εγώ τα 1500 ευρώ το μήνα.

Έχεις τα κότσια εσύ που τόσο ανάλγητα παίρνεις αποφάσεις για μας, να υποστείς τις συνέπειες και το κόστος των αποφάσεών σου;

-- Βαγγέλης Κωνσταντίνου
vkonstantinou.blogspot.com

ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ ΣΤΑ ΦΟΡΟΜΠΗΧΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Ξεδιάντροποι , αποτυχημένοι μπακάλιδες, λαμόγια, φασίστες,πολιτικοί τσαρλατάνοι, κανένα μέτρο φορομπηχτικό δεν σας σώζει. Γρήγορα, πολύ γρήγορα θα ξεκουμπιστείτε από την Κυβέρνηση.

---------

Απέναντι στα φορομπηχτικά μέτρα της Κυβέρνησης να κάνουμε μποϊκοτάζ. Να μην εισπράξουν.

Κανείς να μην καταβάλει ούτε σέντς για τους ημιυπαίθριους.

Να σταματήσουμε την πληθωριστική χρήση των κινητών τηλεφώνων, να καταργήσουμε τις πολλές συνδέσεις και τα καρτοκινητά. Δραστική περικοπή των προπληρωμένων χρόνων κινητής τηλεφωνίας.

Να σταματήσουμε την συχνή χρήση αυτοκινήτου, να αυξήσουμε τις μετακινήσεις με τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας και να ακυρώσουμε τα ταξίδια και να περιορίσουμε τις διακοπές του καλοκαιριού.

Να μειώσουμε σε αφάνταστο βαθμός τον εσωτερικό τουρισμό και να ακυρώσουμε κρατήσεις σε νησιά και εξωτερικό.

Να σταματήσουμε τις πολλές εξόδους σε παραλιακά μπάρ και ταξιδάκια στην Μύκονο και όπου μπορεί η Κυβέρνηση να ισχυρίζεται, ότι έχουμε λεφτά και αντέχουμε την κρίση.

Μειώστε τις καταθέσεις και καθυστερήστε στο έπακρο την αποπληρωμή πιστωτικών καρτών.

Μην χρησιμοποιείται πλαστικό χρήμα. Καταργήστε τις πιστωτικές κάρτες.

Μειώστε στα απολύτως απαραίτητα τις δαπάνες διαβίωσης και εγκαταλείψατε τις Ταβέρνες τα Σαββατοκύριακα.

Καταθέστε τις πινακίδες κυκλοφορίας στα αυτοκίνητα πάνω από 2000 κ.

Ακυρώστε αγορές πλαστών αναγκών που σας πείθουν ότι δήθεν χρειάζεστε, οι διαφημίσεις.


Να οδηγήσουμε την αγορά σε ασφυξία για να υποχρεωθεί η ανάλγητη φασιστική κυβέρνηση Καραμανλή, να πάρει πίσω τα φορομπηχτικά μέτρα.

Το καταναλωτικό πρότυπο που μας πλασάρουν δεν αξίζει, δεν δίνει νόημα στην ζωή μας, δεν μας λύνει προβλήματα, δεν μας αφορά.
Ανάγκες που δεν υπάρχουν προπαγανδίζονται για να μας προμηθεύουν άχρηστα προϊόντα, άχρηστες ανάγκες, άχρηστη ζωή.

Πέστε ΌΧΙ στον καταναλωτισμό,ΌΧΙ στο τρόπο ζωής που αυτοί επιλέγουν για μας!

Την 1η Ιουλίου η Ελλάδα σβήνει το τσιγάρο

Αμ δε!
Από την 1η Ιουλίου, η παραοικονομία στα είδη καπνού αυξάνει με ταχύτητα μερικών 10δων χιλιομέτρων.

Σιγά μην τους πήρε ο πόνος για την υγεία των ανθρώπων.
Η μόλυνση του περιβάλλοντος και η Ελλάδα που τρέχει πρώτη από όλους τους Ευρωπαίους να αυξήσει τα μεγέθη μόλυνσης του Περιβάλλοντος, είναι το βασικό αίτιο των πολλών ασθενειών και των θανάτων.
Έχουμε όμως βρει το εύκολο "θύμα", το τσιγάρο και πάνω του εξαγνίζουμε ό0λες τις αμαρτίες μας.

Δεν είδα τα ποινικά και οικονομικά μέτρα για όσους μολύνουν τα υδάτινα αποθέματα.
Δεν είδα τα εργαστήρια και τις μελέτες που να έχουν ανακοινωθεί σε παγκόσμια συνέδρια για την ευθύνη και σε τι ποσοστό αυτή εδράζεται στο τσιγάρο, ώστε να δικαιολογείται η εκστρατεία εναντίον του.
Δεν είδα πως αντιλαμβάνονται την καταπάτηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών της πλειοψηφίας, όταν τα δικαιώματα της μειοψηφίας χρίζονται ιερά και όσια.
Δεν είδα να παίρνει ένας εργαζόμενος σύνταξη λόγω ανθυγιεινής εργασίας που του επέφερε βλάβη στη υγεία του, ή η βλάβη προήλθε από το κάπνισμα
Οι συντάξει τέτοιων περιπτώσεων χαρακτηρίζονται συντάξεις λόγω κοινής νόσου.

Άντε στο διάολο ρε !

Το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι πως θα εξαπατήσετε τον Λαό και πως θα δικαιολογήσετε επιπλέον έσοδα για την οικονομική καταστροφή που έχετε προκαλέσει!
Στο όνομα του δήθεν ενδιαφέροντός σας για την υγεία του Λαού και των εσόδων του Κράτους όπου σας παίρνει πουλάτε τσαμπουκά.

Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΛΑΒΑΝΟΥ, ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ.

Αλαβάνος : «υποβάλλω την παραίτησή μου από βουλευτής και πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ»

Ο συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Θεωνάς ανέφερε επί λέξει ότι «ο πρόεδρος στη σημερινή συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε τις εκτιμήσεις του για το εκλογικό αποτέλεσμα και εξέφρασε την πρόθεσή του να παραιτηθεί από το βουλευτικό αξίωμα. Με ομόφωνη απόφαση των παρόντων μελών της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ (έλειπαν οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ), δεν έγινε αποδεκτή η παραίτηση του Αλέκου Αλαβάνου και η παρούσα συζήτηση θα συνεχιστεί σε νέα συνεδρίαση τη Δευτέρα».

------*-------

Η επιλογή του Α Αλαβάνου να "εγκαταλείψει" το πλοίο πριν βρει στην ξέρα, ομολογεί τις λανθασμένες αλλά και υστερόβουλες πρόσφατες επιλογές του, όχι για το διαρχικό σύστημα στην ηγεσία του ΣΥΝ, αλλά της επιλογής του Προσώπου, που από τον ίδιο έγινε, χωρίς ποτέ να ερωτηθεί η τάση που ανήκει, το Αριστερό Ρεύμα. Ταυτόχρονα όμως προβάλλεται και ο προστατευτισμός προς το Πρόσωπο της επιλογής του, παρ' ότι γνωρίζει πλέον ότι δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του.

Σήμερα, μετά την διαχείριση της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης, ο Αλέκος καταλαβαίνει περισσότερο από το οποιοδήποτε πόσο λανθασμένη ήταν η επιλογή του αλλά και το πόσο κακό έκανε και στον ΣΥΝ αλλά και στην Τάση από την οποία προέρχεται.

Το δαχτυλίδι διαδοχής έχει ένα ρίσκο και το αποτέλεσμα βεβαιώνει το κόστος των προσωποπαγών και υστερόβουλων επιλογών.

Ο Αλαβάνος θεωρούσε φαίνεται, πως ο Τσίπρας αφ' ενός ήταν του χεριού του και απολύτως από αυτόν εξαρτώμενος και αφ' εταίρου, μπορούσε να ελέγχει το Αριστερό Ρεύμα, αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ να διαιωνίζει ένα προστατευτισμό, από τον κίνδυνο "αλλοίωσης" του εξ αιτίας της δράσης και της πολιτικής των "αντιπάλων" τους, της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ.

Οι Λαφαζάνης και Δραγασάκης, της ίδιας Τάσης, απλά δεν ήταν διαχειρίσιμοι και επομένως βρίσκοντας εκτός οπτικού πεδίου Αλαβάνου για την "αρχηγία" στο ΣΥΝ και το Αριστερό Ρεύμα.

Αυτή η επιλογή του και το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής του, φάνηκε στην εκπαραθύρωση του Παπαδημούλη από την πρώτη θέση στην βάση της "Δημοκρατικής διαδικασίας" εκλογής από όλα τα μέλη του ΣΥΝ στην συγκρότηση του ψηφοδελτίου.

Μετά το αποτέλεσμα των εκλογών, τρομοκρατήθηκε από το αποτέλεσμα της κοντόφθαλμης και υστερόβουλης επιλογής του, τόσο για τον Τσίπρα και για την συμπεριφορά του Αριστερού Ρεύματος όσο και για τον κίνδυνο διαφθοράς της εξουσίας, που δημιουργεί σύμφυτες δράσεις στην οικοδόμηση μιας πολυκατοικίας με ένα διαμέρισμα και πολλά υπόγεια.

Οι Ευρωεκλογές αποτελούν και ειδικά το αποτέλεσμα, μια μοναδική ευκαιρία, να ξανασυζητηθεί τόσο το μέλλον ( αν υπάρχει) του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και να αποσαφηνισθεί ο όρος -πολιτικός, οικονομικός, κοινωνικός- της Αριστεράς.

Γιατί άλλο εννοεί ο Θεωνάς, Αριστερά, άλλο εννοούν Αριστερά οι Σοσιαλιστές, άλλο ο Τσίπρας και το Αριστερό Ρεύμα, άλλο ο Μπανιάς, άλλο ο κάθε ανένταχτος, άλλο η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ.

Ενώ λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, ο Αλαβάνος παίρνει το πρώτο αεροπλάνο και την κάνει. Αποποιείται των ευθυνών του, αποποιείται των πράξεών του για το σημερινό αποτέλεσμα και της εκλογικής πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ, δεν συζητά ούτε δρομολογεί αυτοβούλως διαδικασία συζήτησης, αλλά παραιτείτε από όλα και όλους, προφανώς πιστεύοντας πως οι ευθύνες άλλους θα αγγίξουν.

Ουσιαστικά δεν αντέχει την κριτική επί των πρωτοβουλιών, των πράξεών και των επιλογών του και αυτό που τον φοβίζει περισσότερο είναι ο Καθρέπτης του!

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ, ΔΕΝ ΕΛΗΦΘΗ;

Προδιαγεγραμμένο Έγκλημα ή Τιμωρία του παρόντος ή του παρελθόντος, μέλει να εξελιχθεί η στάση της ηγεσίας του Αριστερού Ρεύματος, στην επιλογή του να παραμείνει βαθιά ανταγωνιστικό προς τον Περισσό, ώστε να μην απολέσει το πλεονέκτημα ( κατ' εμε μειονέκτημα) σχετικά με τις επιλογές τους και την "ανεξάρτητη" πορεία κόντρα στις αποφάσεις της ΚΕ του ΚΚΕ .

Είναι φανερό, ότι ως ρεύμα μέσα στο ΚΚΕ δεν μπόρεσαν να πείσουν για την ορθότητα της ερμηνείας της σημερινής πραγματικότητας και επομένως στην βαθιά αλλαγή των προταγμάτων και της φιλοσοφίας του, σε σχέση με ό,τι παλαιολιθικό και ξύλινο συνεχίζει να εμψυχώνει τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ.

Είναι επίσης φανερό, ότι προσεγγίζονται τα πράγματα μέσα από την σκοπιά της απόδειξης ότι ήταν αλάνθαστη ή αλήθεια τους και επομένως πρέπει να αποδείξουν με κάθε τίμημα το αλάνθαστο των πράξεών τους, ώστε να αναγνωριστούν ως μια "ευκαιρία" που πήγε χαμένη, ως ένα ακόμα "λάθος" της ηγεσίας του ΚΚΕ.

Γι' αυτό και η πολιτική τους είναι σύμφυτος με τις διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ, διεργασίες συνεταιριστικής γκρούπας, που όμως όσο πλησιάζει προς τον λόγο και τα προτάγματα αλλά και την φιλοσοφία ΚΚΕ, το Αριστερό Ρεύμα, τόσο θα χάνει και ο ΣΥΝ αλλά και θα αυτοδιαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι Γκρούπες που επί της ουσίας αποτελούν το αποτέλεσμα της "διάσπασης του ατόμου", ποτέ δεν δέχθηκα την ορθότητα των αντιλήψεων, του λόγου και της φιλοσοφίας του ΚΚΕ, ποτέ δεν αναγνώρισαν της Μαρξιστική - Λενινιστική του προσήλωση, ούτε την βάση της πολιτικής του δράσης.
Επομένως, όσο το Αριστερό Ρεύμα παραπλέει του ΚΚΕ με συγκλίνουσα συμπεριφορά τόσο θα χάνει και από τις "Κομμουνιστικές" συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα κουτοπόνηρα συνταυτίζεται μαζί τους, αλλά και απο τις άλλες που έχουν αντίθετη φιλοσοφική ιδρυτική βάση.

Δεν είναι τυχαία η κριτική που ασκήθηκε για την δεύτερη του Ευρωψηφοδελτίου, και των θέσεων της ( Θέσεων της Συνιστώσας από την οποία προέρχεται) όταν η αστεία δικαιολογία Αλαβάνου, χαρακτήριζε ή καλλίτερα αποκάλυπτε την διγλωσσία και ταυτόχρονα την ατολμία της ηγεσίας του ΣΥΝ.

Το ζήτημα όμως, είναι πως ο Λαός, που επένδυσε στον ΣΥΡΙΖΑ, που επένδυσε ιδεολογικά και πολιτικά σε μια διαφορετική Αριστερά, ή την έκανε στις παραλίες ή το χειρότερο επανεντάχθηκε στον δικομματισμό.

Αυτό το χρεώνεται η ηγεσία του ΣΥΝ, αυτό το χρεώνεται το Αριστερό Ρεύμα. Κάθε τοποθέτηση του στυλ : «Η αναφορά του Φ. Κουβέλη στην κοινωνική Αριστερά μου θύμισε όταν κάποτε η Μαρία Δαμανάκη είχε πει ότι εγώ δίνω αναφορά όχι στο κόμμα αλλά στους ψηφοφόρους μας…», όσο προβοκατόρικη κι αν είναι, το μόνο που κάνει είναι να τονίζει με πολλαπλούς τρόπους ότι το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ είναι προδιαγεγραμμένο.
Προδιαγεγραμμένο, είτε ως συνειδητό έγκλημα, είτε ως τιμωρία.

Αν το Αριστερό Ρεύμα προσπαθεί δια της τεθλασμένης να επανενταχθεί ως ισότιμος εταίρος στην παλιά του βάση για την δημιουργία της "μεγάλης Αριστεράς", εμμένοντας στην ορθότητα των επιλογών του και επιθυμώντας την αναγνώρισή του από τον Περισσό, εμείς οι υπόλοιποι, εμείς που συνταχθήκαμε ως μια μηχανική ή πολιτική δρώσα δύναμη εκτόξευσης των δημοσκοπικών ποσοστών αποδοχής και που σκιαγραφήσαμε μια προοπτική Τρίτου Πόλου, εμείς δεν φταίμε σε τίποτα να πληρώνουμε με αυτόν τον επαίσχυντο τρόπο τις επιλογές Τσίπρα - Αλαβάνου και των συν αυτών.

Η ήττα στις Ευρωεκλογές, είναι ήττα Τσίπρα - Αλαβάνου, είναι ήττα Αριστερού Ρεύματος, είναι ήττα γκρουπαρισμένων μοναδικών κομμουνιστικών συνειδήσεων και πολιτικής ερμηνευτικής ορθότητας του Μαρξισμού - Λενινισμού, αλλά εξελίχθηκε και σε ήττα ενός κομματιού του Λαού που είδε να γκρεμίζεται το όνειρο πριν ακόμη αρχίσει να κτίζεται.

Αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική, αν εμείνετε στην ίδια φιλοσοφία αντιλήψεων, αν σας ικανοποιεί ο ωκεανός του μικρόκοσμου σας, τότε στις Βουλευτικές εκλογές μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ θα ψάχνει μέχρι τελευταία στιγμή να δει αν θα ξαναδεί τα βουλευτικά έδρανα.

Προφανώς μπαίνει ζήτημα Συνεδρίου για συναπόφαση πάνω στην Πολιτική και Ιδεολογική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, στα ζητήματα συνεργασιών και στρατηγικών συμμαχιών.
Προφανώς μπαίνει ζήτημα Συνεδρίου και για τον ΣΥΝ.
Προφανώς κάθε ανένταχτος Αριστερός που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ έχει και λόγο αλλά και στον λόγο του υπάρχει αντίλογος.

Τον αντίλογο ψάχνω, αλλά και το σεβασμό προς τον Λόγο, από την Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΣΚΟΥΠΑ και το ΑΝΘΡΩΠΟΜΑΖΩΜΑ των ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Μια αφορμή περίμεναν για να εξάγουν την φασιστική τους γουρουνίλα και τα κατάφεραν !
'Ένας ανόητος Πρωθυπουργός και ένας απαίδευτος Καθηγητής Πανεπιστημίου που το παίζει Υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης, με πλαγιοκόπτη της δύναμης της ΝΔ, το Φασίστα Καραντζαφέρη, αποφάσισαν ότι έφτασε η ώρα να επιδείξουν με σφρίγος και δημοκρατικό έλλειμμα, την υπεροχή τους στους Μετανάστες, που η πολιτική τους ως εκλαϊκευμένη δράση των αντιλήψεων και αποφάσεων του "Λαϊκού Κόμματος" στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τούς έμπασε ως ευτελές ανθρώπινο προϊόν στην μηχανή εκμετάλλευσης του Κεφαλαίου, που είχε στόχο να αποσαθρώσει τα δικαιώματα και τις εργασιακές σχέσεις των Ευρωπαίων Εργαζομένων.

Σήμερα, κάτω από το βάρος των 4,3 % της διαφοράς τους από το ΠΑΣΟΚ και της διαπίστωσης ότι οι δυνάμεις τους που ψήφισαν το αρχιλαμόγιο της Πολιτικής προέρχονται από τις περιοχές που έχουν κατακλείσει οι μετανάστες, αποφάσισαν να ανοίξουν τα αυτιά τους στις φασιστικές σειρήνες του κόμματος του ΛΑΟΣ και να ...... εκδράμουν με σκούπα και φαράσι.

Εκείνο που μέχρι στιγμής έχει αποδειχτεί περίτρανα, είναι το γεγονός πλέον, ότι η Φασιστική ιδεολογία δεν βρίσκεται εκτός Νέας Δημοκρατίας, συγκατοικεί στην ίδια πολυκατοικία με τα δεκανίκι της, το ΛΑΟΣ και ο Πρωθυπουργός αλλά και όλα τα στελέχη της Κυβέρνησής του περιφέρονται ως εκτελεστικά όργανα των φασιστικών προτροπών του κ. Καραντζαφέρη.

Για το θέμα των μεταναστών, ούτε το ΠΑΣΟΚ έχει σαφή θέση ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρει τι να πει μετά το στραπάτσο των Ευρωεκλογών, ούτε το ΚΚΕ παίρνει σαφή θέση, αλλά όλοι τους κινούνται εντός των "ανθρωπιστικών" τειχών.

Οι Μετανάστες και η Μετανάστευση είναι οικονομικό μέγεθος που διαμορφώνει άλλοτε όρους ανάπτυξης της Υπανάπτυξης των οικονομιών και άλλοτε ανάπτυξη της Ανάπτυξης.

Με απόλυτη σαφήνεια αλλά και παγκόσμια δέσμευση στα πλαίσια του ΟΗΕ, όλα τα Κράτη - Μέλη, έχουν αποδεχτεί ότι πρέπει να εισφέρουν οικονομικά στην ανάπτυξη των φτωχών Χωρών.

Αλλά αυτή η γενική δέσμευση και υποχρέωση των Κρατών - Μελών του ΟΗΕ, ανάλογα των Κυβερνήσεων τους και αντίστοιχα, ανάλογα των αναγκών των οικονομιών τους, εκλαϊκεύουν την συναπόφαση αυτή, είτε με βίαιες επενδύσεις τύπου ΙΡΑΚ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΆΝ, ΒΑΛΚΑΝΙΑ κλπ, είτε με αμθρωπομάζωμα, ως κύματα μεταναστών στις Χώρες τους τόσο για εξαθλιωμένη εργατική δύναμη, όσο και για να υποχρεώσουν σε συντριπτική ήττα, τα κινήματα των οργανωμένων εργατών. Παράλληλα για να επιβάλλουν οικονομικές ρήτρες υποσκελισμού των ανταγωνιστών τους ή να προκαλέσουν γενικευμένη αστάθεια στις οικονομίες των ανταγωνιστών τους - Κρατών.

Μετανάστες δεν είχε ανάγκη η Ελλάδα, δεν είχε ανάγκη η Ευρώπη ΑΝΑΓΚΗ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ να πραγματοποιηθούν σοβαρές βιομηχανικές, αγροτικές και υποδομών επενδύσεις ανάπτυξης, των οικονομιών των χωρών προέλευσης των Μεταναστών.

Αυτή η ανάγκη υπάρχει και αυτή πρέπει να αποδειχτεί ως Πολιτική πρόταση εξόδου από την κρίση και εξάλειψη της φτώχειας των Τρίτων Χωρών.

Αλλά μια τέτοια ΠΡΟΤΑΣΗ πρέπει να αναδειχτεί από μια Νέα Αριστερά, που σε αυτήν μέχρι σήμερα δεν χωράει ούτε η Σοσιαλδημοκρατία, ούτε τα παραδοσιακά Κομμουνιστικά Κόμματα ούτε κόμματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η Νέα Αριστερά, θα προέλθει μόνο μετά από μια επαναστατική διαδικασία αναδιοργάνωσης των Κοινωνιών στο επίπεδο της Οργανωμένης σε Δήμο, Κοινωνία.

Αυτή η Νέα Αριστερά δεν θα είναι η Αριστερά των κινημάτων, της Οικολογίας, της Ανάπτυξης, του Ατόμου. Θα είναι η ίδια η Κοινωνία ως Κίνημα, ως Πολιτική Δύναμη, ως Οικολογική Δύναμη, ως Δύναμη Ειρήνης και Ανάπτυξης.

Θα είναι η Κοινωνία που θα έχει καταργήσει την δουλεία του κορπορατισμού και την δουλεία του Κεφαλαίου που υποχρεώνει τις κοινωνίες σε εκμεταλλεύσιμο οικονομικό προϊόν.

Όσο για την Σημερινή Αριστερά, ας αναρωτηθούν οι ηγέτες της αν Υπάρχει και πως Υπάρχει.
Αν χρειάζεται και γιατί αλλά και σε τι χρειάζεται !!!

Γι' αυτήν την Νέα Αριστερά πρέπει να εργαστούμε, να πονέσουμε, να δημιουργήσουμε, να συγκρουστούμε.
Γι' αυτήν την Νέα Αριστερά που θα διαλύσει τις γκρούπες, τα σχήματα "καθαρότητας και ταξικού προσανατολισμού", τις φράξιες.
Γι' αυτήν την Νέα Αριστερά, που θα οικοδομήσει τις αναγκαίες θεωρίες του σήμερα, που θα επεξεργαστεί μέσα στην Κοινωνία τις νέες πραγματικότητες, που θα διεκδικήσει καινούργια μοντέλα ανάπτυξης.

Γι' αυτήν την Νέα Αριστερά, ποια Αριστερά ποιανής Κοινωνίας και για ποια Κοινωνία μπορεί να βάλει στο κέντρο των αναζητήσεων και της δράση της την υπεροχή της Κοινωνίας απέναντι στον ατομισμό, το Κράτος και την σημερινή Οργάνωση;

Ποια Αριστερά θα παλέψει για την δημιουργία του καινούργιου; Για την θεσμοθέτηση της Κοινωνίας σε συνδιαχειριστή των εξουσιών με το Κράτος;

Ποια Αριστερά θα αναλάβει το ρίσκο της αντιστράτευσης με τα "Κινήματα" που λειτουργούν, που δραστηριοποιούνται, που εκπροσωπούν την Κοινωνία, χωρίς η ίδια η Κοινωνία να τους το έχει ζητήσει, να τους έχει προικοδοτήσει, να τους έχει προβάλει ως εκπροσώπους της;

Τι εννοούμε με τον όρο Κοινωνία;
Το σύνολο των ανθρώπων ή το μέσο των ανθρώπων στην άσκηση συλλογικής εξουσίας, συλλογικής ανάπτυξης, συλλογικής ευθύνης;

Σε όλα αυτά τα ζητήματα, τίποτα δεν έχει απαντηθεί.
Γιατί ίσως μια απάντηση θα έβαζε σε κίνδυνο την ίδια τους της υπόσταση, την ίδια τους την ύπαρξη, την εξ ονόματος της Κοινωνίας άσκηση εξουσίας πάνω στην Κοινωνία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στον αστερισμό την καθόδου.

Όταν η βασική πολιτική πλατφόρμα του λόγου και του έργου στον ΣΥΡΙΖΑ, απηχεί τις αγκυλώσεις και τις στρεβλώσεις του Αριστερού Ρεύματος , άλλα και ορισμένων σεχταριστικών συνιστωσών, όταν εν ονόματι της δημοκρατικής διαδικασίας αποκεφαλίζεται ο Παπαδημούλης για να πάρει την θέση του το Αριστερό Ρεύμα, όταν κάθε τι που δεν εντάσσεται στην μεγάλη ιδέα της της "Μίας Αριστερά με του ΚΚΕ" και κανέναν άλλον, που θεωρείται το λιγότερο ύποπτος, όταν η νεολαία γυρίζει την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ και τρέχει στις παραλίες, τότε το σχεδόν 5% που απέχει χιλιόμετρα από το στόχο των τριών βουλευτών στο Ευρωκοινοβούλιο και τον Τρίτο Πόλο, φαντάζει σωσίβιο για τον Τσίπρα και τα "Ρεύματα" που τον στηρίζουν.

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ολοκληρώνεται σε ένα κόμμα, σε μια Πολιτική Παράταξη που έχει καταστατικό και διαδικασίες, που δεν μπορεί να έχει Πρόεδρο, Εκτελεστική Γραμματεία, όργανα και οργανώσεις, αλλά και μέλη ισότιμα μεταξύ τους και όχι τον ΣΥΝ να επικρέμαται των αποφάσεων και της δράσης του, τότε πάλι καλά να λες που δεν πέσαμε και παρακάτω.

Όταν έστω και δημοκοπικά, ένα σημαντικό πλήθος πολιτών αποφασίζει να δείξει τον δρόμο και να εμπιστευτεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια τους ανάγκη, να επικρατήσει το Σοσιαλιστικό ρεύμα στην Κοινωνία ως μέσο ανάπτυξης, Πολιτικού Λόγου, Κοινωνικής ανασυγκρότησης, Εργασιακής και οικονομικής αναδιάρθρωσης, ως μέσον που θα δημιουργούσε ένα μέτωπο Σοσιαλιστικών και Σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, που θα υποχρέωνε το ΠΑΣΟΚ στην αναζήτηση της Αριστερής του Συνείδησης, τότε επικράτησαν τα .... Ρεύματα - Συνιστώσες και η Κομμουνιστική συνείδηση, για να πάρουν τα μυαλά αέρα και ο Βερμπαλισμός να αποτελεί την επωδό της κάθε άρνησης για μια τέτοια προοπτική.

Όταν η κίνηση Αλαβάνου να υποδείξει από την μια, την ανωριμότητα του Τσίπρα ως Πολιτικός Αρχηγός, άλλα από την άλλη να του επιτρέψει τον τελευταίο λόγο στην κεντρική προεκλογική ομιλία, μια ανωριμότητα που δεν αντιστοιχίζεται με το επίπεδο Παπανδρέου, Καραμανλή, Παππαρήγα και Καρατζαφέρη σε ένα ντιμπέι, τότε το δαχτυλίδι της διαδοχής του στον ΣΥΝ, ήταν .... μπρούντζινο.

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ στέλνει την νεολαία στην παραλία, γιατί η αποχή κατά κύριο λόγο επιβαρύνει τον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να αναρωτηθούμε το γιατί.

Γιατί στείλαμε την νεολαία στις παραλίες.

Γιατί δεν πείσαμε, γιατί δεν ήμασταν αυθεντικοί, γιατί φάνηκαν οι ασχήμιες μας κυρίως εντός του ΣΥΝ με τα αποφασίζουμε και διατάσσουμε του Αριστερού Ρεύματος, γιατί τα συντροφικά μαχαιρώματα έδωσαν και πήραν, γιατί δεν εγγυόμαστε ένα σίγουρο μέλλον ούτε και ένα σταθερό παρόν, γιατί, γιατί, γιατί....

Δεν αποτελεί δικαιολογία, παρ' ότι είναι βάσιμη και υπαρκτή, ότι σε περιόδους έντονης οικονομικής κρίσης, μισαλλόδοξα συνθήματα των φασιστικών κομμάτων έχουν περισσότερη απήχηση στις μάζες από όποια συνθήματα ή θέσεις προβάλει η Αριστερά.
Γιατί η Αριστερά στις περιόδους "ευφορίας" περιόδους ανάτασης των κινημάτων δεν έχει λόγο πολιτικής εμπιστοσύνης και αποδοχής που να εγγυάται μια σίγουρη οδό επικοινωνίας και εμπιστοσύνης με τις κοινωνίες που εκφράζει ή που πρέπει να εκφράσει.

Επειδή υπάρχουν πολλά " όταν" και πολλά "γιατί" , οφείλουμε το λιγότερο να αναθεωρήσουμε τον λόγο και την πολιτική μας στάση.
Οφείλουμε να συζητήσουμε όλες τις πιθανές αιτίες του εκλογικού αποτελέσματος και ίσως χρειάζεται αναθεώρηση δεδομένων και αδιαπραγμάτευτων θέσεων.

Χρειαζόμαστε ένα έκτακτο Συνέδριο που θα επαναπροσδιορίσει την οργανωτική αυτοτέλεια, την Πολιτική και Ιδεολογική ταυτότητα, τα μέσα και την μεθοδολογία, τον στρατηγικό στόχο και την καθημερινή μας δράση.

ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΒΙΑΣΥΝΗ !!!

Στις αρχές του '80, είχα αρχίσει να φλερτάρω με τον οργανωμένο χώρο του ΠΑΣΟΚ, στην Θήβα, από όπου κατάγομαι, μετά από μια περίοδο μοναχικής απομάκρυνσής μου από την πολιτική δράση και μετά από μια περίοδο ιδεολογικών - πολιτικών αναζητήσεων.
Είχαν από τα νεανικά - μαθητικά μου χρόνια την τύχη, να συναντηθώ και να ενεργοποιηθώ πολιτικά, με ανθρώπους, σπουδαίους ανθρώπους, αγωνιστές της Αριστεράς, βασανισμένους, προβληματισμένους για το παρών που η Χούντα επικυριαρχούσε σε αυτό, αλλά και για το μέλλον του αντιφασιστικού - απελευθερωτικού αγώνα, καθώς και για το χρόνο μετά το επιθυμητό τέλος αυτού του αγώνα.
Είχα κάνει πολύωρες συζητήσεις για το πόσο ανέτοιμη ήταν η Κοινωνία μας να διαχειριστεί την μετά την Χούντα εποχή.
Κατά το πως άρμοζε σε έναν νέο, που ζούσε μέσα σε μια ριζοσπαστική επαναστατικότητα και του ατίθασου χαραχτήρα του, η συμμετοχή μου σε δραστηριότητες κατά της Χούντας για μένα την εποχή εκείνη ήταν σημαντική. Η δράση μου αυτή με είχε δεσμεύσει σε μια στάση ζωής και σε ένα τρόπο σκέψης που μετά την πτώση της Χούντας, όπου τα πράγματα αποκτούσαν πλέον ένα πανηγυρικό αέρα ελευθερίας, με είχαν αποκαρδιώσει, γιατί για αλλού ξεκινήσαμε και αλλού μας πήγαν.
Το ίδιο παρακράτος που είχε δημιουργήσει την Χούντα, το ίδιο παρακράτος εγγυόταν την Δημοκρατία και την ελευθερία του Λαού.

Στις αρχές του '80, συναντήθηκα με παλιούς φίλους, επιστρέφοντας ως πολίτης πλέον μετά το στρατιωτικό και την Πρωτεύουσα και μέσα σε μια επαναδραστηριοποίηση μου και μέσα σε ένα χώρο, όπου η πάλη ιδεών δεν είχε αγκυλωμένες αφετηρίες σκέψης και αφορισμούς, με ένα όραμα που ήταν πολύ κοντά στην ιδιοσυγκρασία και τις αντοχές ( Πολιτικές - ιδεολογικές) του Λαού, ενός Λαού, που πάνω από όποια πολιτική΄του ένταξη ή κομματική περιχαράκωση, ο εθνικισμός του ήταν έντονος.

Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ, ήταν ένας αχταρμάς πολιτικών σχηματοποιημένων και εν πολλοίς αντιτιθέμενων συμφερόντων, από υπερσυντηρητικούς Κεντρώους έως και σεχταριστικούς Τροτσκιστές, παλιούς ΕΚΚΕντζίδες, νεο-Αριστερούς, οπορτουνιστές, αριβίστες και κάθε ιδιοτελές συναπάντημα.

Ήταν ένα σύνολο αντιπροσωπευτικότητας της Ελληνικής Κοινωνίας, που έψαχνε να βρει το καινούργιο, εκείνο που θα το έβγαζε από την αφάνεια, την μουγγαμάρα, το κυνήγι του χαμένου θησαυρού, αλλά και μια αιτούμενη πολιτική - ιδεολογική πλατφόρμα που είχε ανάγκη η Αριστερά, σε μια πορεία μόνιμης και σταθερής σχέσης με την Λαϊκή Κυβερνητική Εξουσία.

Η προοδευτικότητα του χώρου καθώς και οι συνεχείς αναδιπλώσεις, όσο τα πράγματα όδευαν σε μια τελική επικράτηση της Σοσιαλιστικής Αριστεράς στην "μάχη" με την Δεξιά για την Κυβερνητική συνέχεια του Κράτους και την Αλλαγή, από την μια με έκαναν διστακτικό στην ένταξή μου στο οργανωμένο ΠΑΣΟΚ, όταν πολλοί από τους παλιούς μου συντρόφους είχαν διαγραφεί, αλλά και από την άλλη με προκαλούσε η οραματική σχέση με το ιδεατό του οργανωμένου κόσμου των τοπικών οργανώσεων, που δεν μπορούσαν να δουν τι τους επιφύλασσε η μοίρα.
Η μοίρα είχε ονοματεπώνυμο. Λεγόταν Ανδρέας Παπανδρέου.

Το πως βοήθησε το ΠΑΣΟΚ, στην αντι-επαναστατικότητα και την επανα-συντηρητικοποίηση του Λαού, είναι ζήτημα που θέλει ειδική κουβέντα. Όμως αυτό είναι γεγονός.
Στην πορεία αυτή, ΄μια πορεία όπου παρατηρείς την πολυτάλαντη και αριστοτεχνική παραχάραξη την ιστορική αλήθειας του Μαρξισμού και της ανάμιξης παραφρασμένων αξιών με την διαπλοκή εξουσιαστικών συμφερόντων που υπότασσαν το κίνημα σε μια στρατηγική εξοβελισμού του από τα τεκταινόμενα και τα μελλούμενα, στην πορεία αυτή όπου δοκιμάστηκαν οι αντοχές και η συνειδητοποίηση του Είναι της Αριστεράς και των αγώνων των συντελεστών της, στην πορεία αυτή το ΠΑΣΟΚ επέφερε συντριπτική ήττα.

Η παλιά Αριστερά, ενώ θα περίμενε κανείς να βρει το κουράγιο αλλά και την ευφυΐα της εξ αριστερών θετικής "πλαγιοκόπησης" του ΠΑΣΟΚ, ώστε να υποστηριχτεί δημιουργώντας το ανάχωμα από την μια αλλά και το παρεμποδιστή προς την δεξιά του εκτροπή , τον εκφυλισμό του από την συνεχή ερωτοτροπία του με την Κυβερνητική εξουσία, από την άλλη, έκανε ότι μπορούσε στην απομόνωσή της, και την καλλιέργεια του "εχθρού" της Αλλαγής και επομένως τον "σύμμαχο" της Δεξιάς.
Άλλωστε, η επισφράγιση του ρόλου και της κοντόφθαλμης πολιτικής της παλιάς Αριστεράς, βρίσκει τον εαυτό της, στις μέρες του '89.

Το ίδιο ακριβώς παρατηρώ σήμερα να συμβαίνει στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Τόσο οι σεχταριστικές του συνιστώσες όσο και ευρύτερα στρώματα της Αριστεράς, το ΚΚΕ αλλά και της "σκεπτόμενης" Σοσιαλδημοκρατίας που βρίσκεται μέσα στο ΠΑΣΟΚ, παρεμποδίζουν, συκοφαντούν και καταστροφολογούν μια επανα-δημιουργία και μια επανα-συγκρότηση των δυνάμεων που συνθέτουν την σύγχρονη Αριστερά, ( Σοσιαλιστές, Σοσιαλδημοκράτες, Κομμουνιστές, Ανανεωτικούς), μια σύγχρονη Αριστερά που θα μπορούσε να ξαναδημιουργήσει το Λαϊκό κίνημα, να έβρισκε το κουράγιο και την συνεκτική δύναμη μιας νέας Αλλαγής, μιας νέας ανατροπής για μια καινούργια πορεία, για μια ισχυρή κοινωνία με θεσμούς και πολιτικές σταθερότητας, ανάπτυξης και σοσιαλιστικής προοπτικής.

Ο τόπος και ο Λαός έχει ανάγκη μιας καινούργιας αρχής. Μιας καινούργιας πολιτικής, κινηματικής συμμαχίας, μιας δύναμης που βασισμένη στις ανάγκες της Κοινωνίας και ενεργοποιώντας τις δυνάμεις της, με ενεργοποίηση της συμμετοχής και της συναπόφασης, την κοινή δράση και την ένταξη, σε μια πορεία και έναν αγώνα αναδημιουργίας και κυβερνητικής προοπτικής.

Ας σταματήσουμε την επανάληψη των λαθών.
Οι βιασύνη να ξαναδούμε ένα καλλίτερο μέλλον, να νιώσουμε σίγουροι για το αύριο, να ξαναφτιάξουμε ένα ελπιδοφόρο κόσμο που θα εγγυάται το παρόν και θα διασφαλίζει την ύπαρξη του αύριο, δεν θα την δούμε μέσα από την εναλλαγή στην Κυβερνητική εξουσία του ΠΑΣΟΚ.
Εκτός αν το ΠΑΣΟΚ κάνει χαρακίρι στο παλιό και πρόσφατο παρελθόν του. Εκτός αν το ΠΑΣΟΚ απαλλαγεί από Πάγκαλους και κάθε λογής εκσυγχρονιστές και νεοφιλελεύθερους που κατατρώγουν τις σάρκες του. Αν συμβούν πράγματα που θα μπορούσαν να ξανασυναντηθούν τα ρεύματα της Αριστεράς και όχι οι σέκτες της, σε μια προοπτική΄δημιουργίας ενός πόλου που θα μπορούσε η πλειοψηφία του Λαού να βρει το νόημα την συμμετοχής, του αγώνα, της ρήξης, της οργάνωσης και θεσμικής θωράκισης των Κοινωνιών που συνθέτουν την Εθνική Κοινωνία.

Σε μια τέτοια πορεία, για μια τέτοια ανάγκη, οφείλουμε να δράσουμε συνεκτικά, με κάθε συντροφικότητα και χωρίς δολοπλοκίες, χωρίς παλινδρομήσεις, χωρίς ιδιοτέλεια και μικρομεγαλισμούς.

Στο μόνο που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει ως χείρα βοηθείας, είναι το ΚΚΕ, που στην ανάγκη αυτοεξυπηρέτησης και περιφρούρηση της ύπαρξής του, διολισθαίνει καθημερινά σε πιο Σταλινικές δράσεις και αντιλήψεις.