Απο την Σκύλα στην Χάρυβδη και απο την Βενζίνη στον ΟΤΕ

Σ' αυτήν την περίεργη χώρα των μεγάλων λόγων και των λιλιπούτειων έργων, όπου ο γιγαντισμός αντικατοπτρίζει την μεγαλόσχημη πραγματικότητα του τίποτα, στα ΜΜΕ παρελαύνουν ειδήμονες και πολιτικοί που εν μέσω χαβρωτικής κατάστασης αδιάλειπτων φωνασκιών, επιδίδονται στην ανάλυση της πραγματικότητας όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από την απεργία των Δημοσίας Χρήσεως φορτηγώνκαι βυτιοφόρων, την αύξηση της τιμής των καυσίμων και την αυξημένη απόδοση των φόρων που εισπράττει ο Αλογοσκούφης, επειδή ο φόρος εκφράζεται σε ποσοστά.
Τα βυτιοφόρα Δ.Χ. καταναλώνουν για την κίνηση τους αφορολόγητο πετρέλαιο.
Πόσο αυξήθηκε ώστε να ζητούν αύξηση πάνω από 5% των κομίστρων;

Οι αγρότες και οι Βιομηχανίες μεταποίησης και συσκευασίας αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, διαμαρτύρονται όπως και ο ΟΕΒΕ, για την κατάσταση αυτή, επειδή δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν για την μεταφορά των προϊόντων τους τον Σιδηρόδρομο
Ο Σιδηρόδρομος, είναι το πιο αδικημένο μέσο μεταφοράς εμπορευμάτων, που θα συντελούσε και στη μικρή επιβάρυνση του τελικού προϊόντος από το κόστος μεταφοράς.
Όμως ούτε τα μέσα ενημέρωσης, ούτε οι πολιτικοί, ούτε τα συνδικάτα ή οι ενώσεις καταναλωτών, θέτουν το ζήτημα των εμπορικών διακινήσεων με ανταγωνιστικά μέσα, προς αυτά των τροχοφόρων Δ.Χ.


Η οικονομία της Ελλάδας προσομοιάζει περισσότερο με μια σαρανταποδαρούσα σε αναπηρικό καρότσι. Έχει πάρα πολλά πόδια κίνησης της ως γλάστρες, και επιμένει σε ό,τι αντιπαραγωγικό, επισφαλές και αντιοικονομικό, περιμένοντας οι εργαζόμενοι να ευτυχίσουν στον νου και να εργάζονται χωρίς δικαιώματα και χωρίς μισθούς και ασφάλεια.
Οδηγείται η οικονομία, στη διαμόρφωση μιας καθεστωτικής νέας αντίληψης, όπου η ανικανότητα της Κυβέρνησης, δεν την οδηγεί στην παραίτηση ( είναι πολλά τα γραμμάτια εξαργύρωσης και πολλά τα λεφτά που αλλάζουν χέρια), αλλά στην μετατροπή της σε νονό της μέρας και της νύχτας.
Η Κυβέρνηση - νταβατζής που μας προέκυψε, αφού βρήκε πως είναι ανίκανη να διαχειριστεί τα του Κράτους, πουλάει το Κράτος σε ιδιώτες. Αφου δεν μπορεί να ελέγξει την αγορά και τις τιμές, απικαλείται την Ε.Ε. και τον ανταγωνισμό.
Διατείνεται ότι αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση πριμοδοτεί την "ελεύθερη αγορά" και την "ελεύθερη διαμόρφωση των τιμών", κουτόφραγκα προφασίζεται πως το Κράτος και το συμφέρον της χώρας διασφαλίζεται από τον "πατριωτισμό" των Πολυεθνικών επιχειρήσεων, τον "Πατριωτισμό" του Κέρδους και τον υγέιή ανταγωνισμό και στην αντίθετη περίπτωση πετάει στην ηττοπαθή αριστερά που διεκδικεί την εξουσία ( ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) το γάντι, για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση των Κεφαλαιοκρατών και των Πολυεθνικών.

Με λυπεί το γεγονός, που μέχρι σήμερα δεν έχουμε λύσει το ζήτημα αυτό. Δηλαδή ως Αριστερά, έχουμε αφεθεί σε βαγονέτο του εκσυγχρονισμού και του νεοφιλελευθερισμού , βαμμένο στα χρώματα από την περίοδο των "παιδιών των λουλουδιών", της οικολογίας και της "πράσινης επανάστασης" και για να μην μας πουν αναχρονικούς και οπισθοδρομικούς ψάχνουμε να ανακαλύψουμε τη χαμένη ανθρώπινη συνείδηση του Ιμπεριαλισμού και της παγκοσμιοποίησης.

Λέει εχθές ο Βορίδης στον Λαφαζάνη στον ΑΛΤΕΡ, " δηλαδή θέλετε να φύγουμε από την Ε.Ε.;" Ο Λαφαζάνης κομπλάρει σηκώνει τους όμους σαν να έλεγε "... όχι βέβαια".
Ο Βορίδης συνεχίζει: "άσε τότε να πω εγώ δυο πράγματα μπας και λύσουμε το πρόβλημα".

Ποιο είναι το πρόβλημα;
Ότι εφ' όσον, επιμένεις στον τύπο και στην προσωπικότητα της Ε.Ε. όπως έχει διαμορφωθεί και δεν έχεις θέση εξόδου τουλάχιστον από τον καθεστώς του ευρώ και της ΟΝΕ, τότε δεν έχεις περιθώρια σκέψης που αντιτίθενται στα μέσα και τα μέτρα πού λειτουργεί η "ελεύθερη οικονομία" άλλα είσαι υποχρεωμένος εντός των τειχών να βρεις τρόπους που θα ελέγξεις την αγορά χωρίς να χάσει την ελευθερία της.
επομένως αν καταφέρεις να βρεις αντίμετρα εφευρηματικά που να κολλάνε στον τοίχο την Κυβέρνηση, τότε θα αυξήσεις και τα εκλογικά σου ποσοστά και θα καταστεί κάποια στιγμή Κυβέρνηση.
Διαφορετικά ακολούθα τη πολιτική γραμμή του ΚΚΕ, όχι στο σύνολό της γιατί είναι αδιέξοδη, αλλά στα βασικά της σημεία, όπου με περισσότερο ποιοτικό λαϊκό λόγο και όχι ρητορική, κάνει την διαφορά ως κόμμα ή φορέα ισχυρής αντιπολίτευσης, φορέα όμως που να αποτελεί τον τροφοδότη του πολιτικού και διεκδικητικού λόγου των κοινωνικών κινημάτων.
Δεν έχουμε άλλο γήπεδο για να παίξουμε σύντροφοι.
Ούτε ως Αριστερά έχουμε την πολυτέλεια να πατάμε σε δυο βάρκες για να μην μας πουν αναχρονιστικούς ή οπισθοδρομικές κομπανίες, που αφού δεν έχουμε στόχους τη διακυβέρνηση της χώρας είναι και ανέξοδος ο Λόγος μας και ανέξοδη η Πολιτική μας.

Ο Λαός μας βρίσκεται σε απόγνωση.
Τι είδε από την Κυβέρνηση Σημίτη ή την σημερινή του Καραμανλή. Και που σήκωσαν την φούστα μέχρι τον αφαλό, έγιναν επενδύσεις; Το Ελληνικό κεφάλαιο δεν την έκανε στα Βαλκάνια; Δεν έκλεισαν βιομηχανικές μονάδες και μετοίκησαν γι αλλού; Δεν ανεβαίνει συνεχώς ο πληθωρισμός; Δεν αυξάνεται η ανεργία και η φτώχεια; Δεν αποδομείται το Κράτος και δεν ιδιωτικοποιείται; Δεν απομυζάται το εισόδημα και κανένας Έλληνας εργαζόμενος δεν μπορεί να καταθέσει ένα ρημάδι ευρώ αποταμίευση και όλοι είμαστε χρεωμένοι;
Είναι αναχρονιστικό να διακηρυξουμε την αντίθεσή μας στην ΟΝΕ και στο Ευρώ
Αν δεν το κάνουμε αυτό, σε τι διαφέρουμε από την Ν.Δ. το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ;

Ακούστε Σύντροφοι. Ή θα ασκήσουμε μια Αριστερή Πολιτική στα πλαίσια της Παγκοσμιοποίησης και του Ευρωπαϊκού Ιμπεριαλισμού χωρίς αμφισβητήσεις και τα σχετικά ή θα ασκήσουμε Αριστερή Πολιτική ανατροπών, ρήξεων και επαναστάσεων.
ΤΡΙΤΟΣ δρόμος ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ.