Μετά τις 5 Οκτώβρη είναι η ώρα του Συνδικαλιστικού Κινήματος.

Είμαστε λίγες μέρες πριν τις εκλογές και η διαφορά ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. έχει κλειδώσει σε επίπεδο εκτροχιασμού της Κυβερνώσα παράταξης, η οποία έχει χάσει την ψυχραιμία της και αυτό φαίνεται τόσο από την εξαλλοσύνη και την ακατάσχετη ψευδολογία και τρομοκρατία που ασκεί ο πολιτικός λόγος του Πρωθυπουργού, όσο και από την απόγνωση και τα σημάδια μιας συντριπτικής ήττας που καθρεπτίζεται στα πρόσωπα των στελεχών της Ν.Δ. που γνωρίζουν ( Ζαγορίτης, Μπακογιάννη, Σουφλιάς, Αλογοσκούφης).
Την επαύριο των εκλογών το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει στο επίπεδο των τριτοβαθμίων οργανώσεων να θέσει δύο ή τρία σημαντικά ζητήματα ως μια μίνιμουμ συμφωνία με την Κυβέρνηση.
Πρώτο, να αλλάξει ο προσδιορισμός του τιμαρίθμου με προσθήκη προϊόντων που αφορά την κατανάλωση αγαθών της πλειοψηφίας των πολιτών, όπως τα τρόφιμα, οι παιδικές τροφές και τα παιδικά και σχολικά είδη, τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ κλπ.
Δεύτερο, να αλλάξει ο νόμος περι συνδικαλιστικών οργανώσεων ώστε να δυναμώσει το κίνημα , μιας και στα ζητήματα της διεκδίκησης και της διαβούλευσης χρειάζονται δυνατά και ισοβαρή συνδικάτα κατ' αντιστοιχία με τις εργοδοτικές οργανώσεις.
Τρίτο, να θέσει την ατζέτα της άμεσης επαναδιαπραγμάτευσης των συμβάσεων εκχώρησης των υποδομών της χώρας και την αποεθνικοποίηση τους, ώστε να επανέλθουν στον έλεγχο του δημοσίου, Εθνικοί οδοί, Λιμάνια, ΟΤΕ και επιχειρήσεις δημόσιου ενδιαφέροντος που αποτελούν τις σταθερές ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας.
Τέταρτο, την επαναφορά των εργασιακών σχέσεων πριν την ψήφιση και εφαρμογή των νόμων Σημίτη και Καραμανλή.
Πέμπτο, να θέσει το ζήτημα επανακαθορισμού του συμφώνου Σταθερότητας και τον προσανατολισμό της οικονομίας σε μια κατεύθυνση Σοσιαλιστικοποίησης (κοινωνικοποίηση) των βασικών της σταθερών.
Έκτο, να θέσει σε διαπραγμάτευση τα ζητήματα καθημερινότητας και τιμών των καταναλωτικών προϊόντων, με τον καθορισμό ανώτερων τιμών και απόδοση του ΦΠΑ στην πηγή παραγωγής του προϊόντος πριν καταλήξει ως εμπόρευμα στην κατανάλωση.
Έβδομο, να θέσει σε διαπραγμάτευση τα ζητήματα ασφάλειας και παρακολούθησης της ζωής των πολιτών καθώς θα πρέπει να απαγκιστρωθεί η Χώρα από την συνθήκη Σενγκεν.
Όγδοον, να θέσει τα ζητήματα παιδείας και εκπαίδευσης σύμφωνα με το κοινωνικό συμφέρον και την μετατροπή των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε μη κερδοσκοπικές ΔΕΚΟ.
Ένατον, να θέσει σε δημόσια διαβούλευση τα ζητήματα έρευνας και εφαρμογής νέων τεχνολογιών στην παραγωγή προϊόντων.
Δέκατον, να θέσει σε δημόσια διαβούλευση τα ζητήματα κοινωνικής προστασίας και ασφάλισης, επιδιώκοντας μια σύμβαση χρηματοδότησης των οργανισμών Ασφάλισης διεκδικώντας παράλληλα το αυτοδιοίκητο των οργανισμό με τριμερή συμμετοχή.

Στα ζητήματα οικονομίας και ανάπτυξης, χρειάζεται να επαναδιαπραγματευτεί η Κοινωνία με το Κράτος μια νέα φιλοσοφία ανάπτυξης και ένα καινούργιο μοντέλο ανάπτυξης που να μην βασίζεται ούτε στην αύξηση της ανεργίας, ούτε να μετράται ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Απέναντι στο ΑΕΠ το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να διεκδικήσει την εφαρμογή των πολλαπλών δεικτών ανάπτυξης, που προσδιορίζεται με μεγαλύτερη ακρίβεια η πραγματική ανάπτυξη ή αποσαφηνίζεται το μέγεθος της υπανάπτυξης.

Στον Αγροτικό τομέα οικονομίας, οφείλει η νέα Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την πρωτογενή οικονομία ως βασική συνιστώσα του συστήματος ανάπτυξης.
Ο μικρός αγροτικός κλήρος, ή μικρές κτηνοτροφικές μονάδες ως προς το εδαφικό ανάγλυφο που δεν επιτρέπει τις μεγάλες μονάδες παραγωγής και την έλλειψη βοσκοτόπων, αποτελούν ζητήματα που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν στην βάση της επιχειρηματικότητας και της εξασφάλισης κεφαλαίων αλλά και υποδομών.
Απέναντι στις κατασυκοφαντημένες συνεταιριστικές μονάδες θα πρέπει να αντιταχθεί ένα μοντέλο ομόρρυθμων επιχειρήσεων Αγροτικού Τομέα με την σύμπραξη περισσοτέρων των δύο γεωργών ή κτηνοτρόφων και με στόχο την επιχειρηματική εκμετάλλευση της καλλιεργήσιμης γης και των ζώων.
Γνωρίζουμε όλοι, ότι η κάλυψη των αναγκών στην διατροφική αλυσίδα, στην περίπτωση του γάλακτος π.χ., μόνο το 7% αποτελεί Ελληνική παραγωγή. Μέχρι σήμερα το μόνο που υπάρχει απέναντι στις γαλακτοπαραγωγικές ανάγκες της χώρας, είναι οι πολλαπλές απαγορεύσεις για την δημιουργία βοσκοτόπων στα ορεινά της χώρας, όταν η χώρα μας είναι κατά κύριο λόγο ορεινή.
Αντίστοιχα στην γεωργική παραγωγή έχουν εκτοπιστεί τα παραδοσιακά προϊόντα και έχουν αντικατασταθεί από ένα πλήθος εισαγομένων
Το νομικό πλαίσιο προσαρμοσμένο στο Σύμφωνο Σταθερότητας δεν επιτρέπει την διασφάλιση της απορρόφησης της Ελληνικής γεωργικής παραγωγής΄, ούτε τη διασφάλιση των κερδών των Ελλήνων παραγωγών.
Το ίδιο νομικό πλαίσιο, καθώς και η απουσία εθνικού σχεδίου διαπραγμάτευσης στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελληνική Βιομηχανία και η Βιοτεχνία βρίσκονται σε μια κατάσταση εκτόπισης όχι μόνο από την Ευρωπαϊκή αγορά αλλά και από την εσωτερική.
Δεν αποτελεί μονομερές δικαίωμα της κάθε κυβέρνηση ούτε μονομερές δικαίωμα των επιχειρηματιών ή των Τραπεζών η "διαβούλευση" και όποια συμφωνία στο επίπεδο των κεντρικών σχεδιασμών με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που αποβλέπουν μονοδιάστα στα κέρδη και στην ελευθεριότητα της διακίνησης των κεφαλαίων, αλλά τριμερές δικαίωμα, εργαζομένων - επιχειρηματιών - Κράτους.
Αυτό, οφείλει να διεκδικήσει το συνδικαλιστικό κίνημα.
Να διεκδικήσει τον θεσμικό του ρόλο τόσο στην νομοθέτηση νόμων όσο και στην νομοθέτηση συμφωνιών. Για κάθε συμφωνία στο επίπεδο στρατηγικών της ευρωπαϊκής ένωσης πρέπει να διεκδικηθεί η υποχρεωτική αποδοχή της από τον Λαό, μόνο μέσα από Δημοψήφισμα και όχι μονομερώς από το Κοινοβούλιο.
Το αντιπροσωπευτικό σύστημα πάσχει σε πολλαπλά επίπεδα και η κοινωνία των λαϊκών στρωμάτων με την ψήφο τους δεν δίνουν σε καμία περίπτωση λευκή επιταγή προς την κυβέρνηση ούτε στους 300 της Βουλής.
Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει την απόλυτη υποχρέωση να διεκδικήσει θεσμικό δικαίωμα στην διακυβέρνηση της χώρας για την κοινωνία των λαϊκών στρωμάτων. ¨
Όταν μιλώ για το συνδικαλιστικό κίνημα, δεν εννοώ μόνο το επίπεδο της οργανωμένης μισθωτής εργασίας, αλλά και τους τρεις συντελεστές που συγκροτούν την κοινωνία των λαϊκών στρωμάτων, δηλαδή μισθωτούς, αγρότες και αυτοαπασχολούμενους

Όταν ένα κόμμα δεν ψηφίζεται από το 50+1 του εκλογικού σώματος, δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι κυβερνά εξ ονόματος του συνόλου ή της πλειοψηφίας. Επομένως στα ζητήματα στρατηγικής τον λόγο έχει το εκλογικό σώμα και όχι οι διαμορφωμένες πλειοψηφίες και μειοψηφίες στο Κοινοβούλιο.

Υπάρχουν λοιπόν ανοικτά ζητήματα που με μια Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να καλύψει τον χαμένο χρόνο και την άρνηση της κυβέρνησης της Ν. Δ.
Περιμένω να μην ξαναδώ μια ΓΣΕΕ υποταγμένη όπως την περίοδο Σημίτη, αλλά μια μαχητική ΓΣΕΕ, που διεκδικεί και δεν αποποιείται ευθύνες άσκησης κοινωνικής πολιτικής εξουσίας. Άσκηση μιας κοινωνικής πολιτικής εξουσίας που δεν προσαρμόζεται, ούτε υποβάλλεται στις ανάγκες της Κυβέρνησης ή του κομματικού καθήκοντος.
Αντίστοιχα περιμένω από το Γ. Παπανδρέου να μην επιτρέψει φαινόμενα υποσκελισμού ή υποταγής των συνδικαλιστικών οργανώσεων νομιμοποιώντας διαδικασίες ή σχήματα τεχνητής συμπόρευσης, τεχνητής διακυβέρνησης, τεχνητής συμμετοχής στην άσκηση κυβερνητικής εξουσίας.