Το πρόβλημα δεν είναι να αντιπαρατεθούμε στο τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ αλλα στο τι είναι και πως φτιασιδώνεται ώστε να εξαπατά τον Λαό

ΠΑΣΟΚ:
ΕΓΓΥΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΣΤΑΘΕΡΟ, ΔΥΝΑΜΙΚΟ, ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
Γι αυτό προτείνουμε:
Στήριξη ενός ισχυρού και αποτελεσματικού «δημόσιου πυλώνα» στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που με τις δράσεις και τις υπηρεσίες του, θα διασφαλίζει συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού, θα προστατεύει τον καταναλωτή/δανειολήπτη, και θα στηρίζει την πραγματική οικονομία. Ενεργοποίηση του ρόλου που μπορούν να παίξουν οι τράπεζες που ελέγχονται από το Ελληνικό Δημόσιο
 
Ανάμεσα σε ένα πολιτικό λόγο, ενός προγράμματος διακυβέρνησης, μιας διακηρυγμένης οικονομικής πολιτικής και των πράξεων του συγκεκριμένου κόμματος ως Κυβέρνηση, διαπιστώνει κάποιος νηφάλια σκεπτόμενος, ότι το ΠΑΣΟΚ ανεξάρτητα πως και κάτω από ποιες συνθήκες δημιουργήθηκε, πως εξελίχθηκε σε ένα εξτρεμιστικό νέο-φασιστικό κόμμα, με πρωτεργάτες αυτής της μετάλλαξης του, τους Σημίτη, Πάγκαλο και Παπανδρέου.
 
Το νέο-φασιστικό κόμμα Παπανδρέου, ανέπτυξε και χρησιμοποίησε, μια γνωστή μέθοδο προπαγάνδας που ειθίσται να χρησιμοποιούν όλα τα παρόμοιας πολιτικό-ιδεολογικής αίρεσης αντίστοιχα κόμματα, τον σοσιαλιστικό λόγο, απευθυνόμενο στους άστεγους συνείδησης και αμνήμονες οπαδούς και μέλη του, που ο διακαής πόθος τους δεν είναι το « κοινό καλό» του Λαού, αλλά η πιθανότητα ατομικού βολέματος μέσω της εξουσίας που θα διαχειρίζεται το κόμμα τους ως Κυβέρνηση και της προνομιακής τους σχέσης λόγω ιδιότητας και δεδηλωμένης ένταξής τους σε αυτόν το πολιτικό χώρο.
 
Αντίστοιχα, η αμνημοσύνη, η έλλειψη συνείδησης, ο "ακτιβισμός" στην εξουσία δια της εξουσίας, ο καιροσκοπισμός και ο τυχοδιωκτισμός των στελεχών του συγκεκριμένου κόμματος, των βουλευτών και των εν αναμονή προς βουλευτοποίηση πλήθος άλλων αυτόκλητων υπερασπιστών του Λαού και εκπροσώπων των εργαζομένων, επιτρέπει όχι μόνο να συνεχίζει το κόμμα αυτό να πειραματίζεται σε κάθε είδους νέο-φασιστικά μοντέλα πολιτικής δράσης, αλλά και να εξακολουθεί να επηρεάζει αποφασιστικά το παρόν και το μέλλον αυτής της χώρας.
 
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι να αντιπαρατεθούμε στο ΠΑΣΟΚ,  στο τι έλεγε πριν τις βουλευτικές εκλογές, αλλά με το τι είναι και το πως παρουσιάζεται, ώστε από την μια να προστατεύσουμε στο μέτρο του δυνατού τον πολιτικά και ιδεολογικά αναλφάβητο και αμνήμων Ελληνικό Λαό, και από την άλλη να διαμορφώσουμε συνθήκες και προϋποθέσεις ώστε ο Λαός αυτός να βγει από το καβούκι του, να πιστέψει στις δυνάμεις του, να χειραγωγήσει την συλλογικότητα και την κοινωνικότητα της ύπαρξής του μέσα από την διάλυση και το γκρέμισμα των τειχών που τον περιστοιχίζουν και του στερούν την δυνατότητα να αντικρύσει τον ήλιο και να επικοινωνήσει.

Επιμένω και θα συνεχίσω να επιμένω πως το μέγα πρόβλημα, το όποιο πρόβλημα θεωρείται μεγάλο, δεν είναι οι αιτίες που το δημιουργούν, αλλά πως και ποιοι παράγοντες διαμορφώνουν τις αιτίες παραγωγής προβλημάτων.

Το πρόβλημα της κρίσης, στην Ελληνική οικονομία, στην Ευρωπαϊκή οικονομία, στην παγκόσμια οικονομία, δεν είναι η αιτία των καταστροφών που εισπράττουν ως αποτέλεσμα και δευτερογενείς αιτίες αλυσιδωτών προβλημάτων οι Λαοί, ούτε καν η ίδια η δομή της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν αποτελεί αιτία.

Ο παραγωγός μέσω του οποίου δημιουργούνται συνθήκες ανάπτυξης αιτιών κρίσης, προβλημάτων, αναταραχών, εξέλιξης ή στασιμότητας, είναι το ίδιο το άτομο και η εμμονή του να μην κοινωνικοποιείται ως άτομο, ως φυσική συνιστώσα του οικοσυστήματος που το περιβάλλει.

Ενώ το οικοσύστημα υπάρχει ως κοινωνικό σύστημα παραγωγής ζωής και σταθερών αναπαραγωγής του, το άτομο απέδρασε εκ του οικοσυστήματος στην προσπάθεια του να το ελέγξει και να το υποδουλώσει ως εργαλείο και μέσο υπεροχής του πρώτα στον εαυτό του και αμέσως μετά σε ότι το περιβάλλει.

Στην διάρκεια αυτής της διαδικασίας απόδρασης και ελέγχου του οικοσυστήματος πραγματοποιήθηκε και η βίαιη εξέλιξη του ατόμου, όταν το άτομο ανακάλυψε ότι η ιδιοποίηση των δυνάμεων που κρύβονταν μέσα στην πολυπλοκότητα (κοινωνικότητα) ζωής και εξέλιξης του οικοσυστήματος, του απελευθέρωνε την δύναμη να ιδιοποιηθεί όχι μόνο το οικοσύστημα, όχι μόνο τις δυνάμεις προστασίας του, όχι μόνο την διαδικασία αναπαραγωγής του, αλλά κυρίως τις δυνάμεις κινδύνων που αποκάλυπταν τον πυρήνα της φύσης του οικοσυστήματος.

Οι δυνάμεις κινδύνων στα χέρια του γρήγορα εξελισσόμενου ατόμου, μια εξέλιξη που βίασε την φύση του οικοσυστήματος αλλά και αυτό καθ’ εαυτό το οικοσύστημα, απέκτησαν διττή υπόσταση. Από την μια εργαλείο προστασία του από τους κινδύνους που ως άτομο αντιμετώπιζε και από την άλλη ως εργαλείο υπεροχής του στην ολότητα του οικοσυστήματος, επομένως ως εργαλείο υποταγής των ατόμων στις δυνάμεις των κινδύνων και στον κάτοχο και διαχειριστή αυτών των δυνάμεων, δηλαδή το ίδιο το άτομο.

Αυτή η σχέση ανάμεσα στο άτομο και στους κινδύνους που το περιέβαλαν, αλλά και στην εξουσία που παρήχθη μέσω της ιδιοποίησης των δυνάμεων παραγωγής και χρήσης κινδύνων, είχε ως φυσική εξέλιξη την καθαίρεση της κοινωνικής συγκρότησης του οικοσυστήματος αλλά και της αναγκαιότητας το άτομο να κοινωνικοποιηθεί μέσα στην ίδια του την φύση.

Το άτομο κοινωνικοποιήθηκε μέσα στην φύση των δυνάμεων που καταχράστηκε, των δυνάμεων υπεροχής του, των δυνάμεων επιβολής του, των δυνάμεων επικυριαρχίας του, των δυνάμεων αυτοκαταστροφής του.

Αυτή η κοινωνικοποίηση του ατόμου που πραγματοποιήθηκε έξω από την φύση του, είναι η δύναμη που απόκτησε ώστε να του είναι αδύνατο και ανέφικτο να συγκροτήσει κοινωνία που θα το επαναφέρει στην φυσική του κατάσταση.

Αυτή η αδυναμία να συγκροτήσει κοινωνία, είναι η δύναμη που γεννά αιτίες και που αυτές με την σειρά τους γεννούν προβλήματα.
Τα κόμματα, οι σύλλογοι, οι λέσχες προβληματισμού, οι διάφορες οργανώσεις  σωτηρίας των δικαιωμάτων  και του πλανήτη, είναι απλώς εκτρώματα της αδυναμίας του ατόμου να κοινωνικοποιηθεί μέσα στην ίδια την φύση που το γέννησε και να συγκροτηθεί σε κοινωνία μέσα στο οικοσύστημα του οποίου αποτελεί ένα υποσύνολο και όχι ο ιδιοκτήτης ή ο δημιουργός του.

Επανερχόμενο στην αιτία του άρθρου αυτού, το ερώτημα προς απάντηση σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ αλλά και με τα άλλα κόμματα, αλλά και με την κρίση μέσα στην οποία έχουμε μπλεχτεί εκουσίως ή ακουσίως, είναι να αποκαλύψουμε την φύση των πραγμάτων, να τα απογυμνώσουμε από τα φτιασιδώματα, να απογυμνώσουμε ότι μας περιβάλλει και ότι μας κυβερνά, διότι δεν θα μας από-ενοχοποιήσει ένας αγώνας ενάντια στην νέο-ταξική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που το τέλος της θα επαναφέρει στην εξουσία την νέο-ταξική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ή των όποιων κομμάτων συγκροτήσουν κυβέρνηση στα επόμενα χρόνια, απεναντίας θα είμαστε οι αυτουργοί στην διαιώνιση του εγκλήματος κατά των ανθρώπων και της φύσης.