Σε κάθε φάση αλλοτρίωσης, ο άνθρωπος από την φύση του παράγει μορφές αντίστασης και αντίδρασης.
Μια δυνατότητα συλλογικής αντίστασης στις διάφορες μορφές αλλοτρίωσης, είναι η συγκρότηση ενός κινήματος συλλογικότητας και ριζοσπαστισμού, όπως σήμερα έχει δημιουργηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ
Το ζήτημα λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ ή για οποιοδήποτε κόμμα της Αριστεράς που θα 'θελε να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία, είναι να περιγράψει τα οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης και της αντίστοιχης κοινωνικό-οικονομικής διάρθρωσης της Εθνικής Κοινωνίας σε αντιστοίχηση με το Κράτος .
Θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να μιλά για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, κάτι που έκανε και το ΠΑΣΟΚ, να μιλήσει για την αντικατάσταση των καπιταλιστικών δομών ανάπτυξης, με αντίστοιχες Σοσιαλιστικής Στρατηγικής και να επενδύσει το οικονομικό του μοντέλο με την ανάλογη θεωρητική βάση.
Επομένως χρειάζεται ένα θεωρητικό υπόβαθρο που να αντιπαλεύει αλλά και να υπερβαίνει την σημερινή πραγματικότητα
Το Ζήτημα των δομών είναι κυρίαρχο, διότι ο μετασχηματισμός της κοινωνίας αν δεν υποστηρίζεται απο ένα αντίστοιχο μετασχηματισμό στις δομές της οικονομίας θα γυρίσει μπούμερανκ.
Π.Χ. η δομή της ανάπτυξης δημιουργεί φτώχεια και ανεργία. Όσο αυξάνονται οι δείκτες ανάπτυξης τόσο αυξάνεται και το ποσοστό της ανεργίας.
Σήμερα η Κυβέρνηση διατείνεται οτι έχει αυξήσει τις επενδύσεις. Η ουσία είναι ότι τις έχει φρενάρει και ό,τι χρίζεται επένδυση είναι εκχώρηση Δημόσιων λειτουργιών ή επιχειρήσεων.
Η ανατροπή των δομών καπιταλιστικής ανάπτυξης πρέπει να εγγυηθεί την αύξηση της απασχόληση σε συνδυασμό με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.
Εδώ λοιπόν πρέπει να απαντήσουμε. Όχι με συνδικαλιστικό λόγο αλλά με λόγο Πολιτικής οικονομίας και Κοινωνικού Κράτους.
Επομένως χρειάζεται πολύ δουλειά άλλα σε καμιά περίπτωση δουλειά που να αντιστοιχίζεται με το τι λένε ή όπως το λένε ή όπως το επιθυμούν τα διάφορα κέντρα προπαγάνδας που επιθυμούν την διατήρηση των σημερινών μοντέλων ανάπτυξής της εξαθλίωσης των μαζών.
Χρειαζόμαστε όμως και ένα Κοινωνικό Εργατικό Κίνημα και ένα αντίστοιχο Αγροτικό, που θα πρέπει να διεκδικεί μερίδιο εξουσιών και όχι την διατήρησή τους ως μια υποστηρικτική μηχανή των κυβερνητικών επιλογών, στον δρόμο υλοποίησης μιας τέτοιας Στρατηγικής. Η σημερινή κατάντια του Συνδικαλιστικού Κινήματος είναι προϊόν της δυναμικής των κομμάτων και της προσπάθειας τους για την συνεχή επιτήρησή και υποταγή των εργαζομένων, στα δικά τους συμφέροντα εξουσίας.
Που βασίσθηκε το ΠΑΣΟΚ ώστε να αναιρέσει και την Στρατηγική του και την προοπτική του Σοσιαλιστικού μετασχηματισμού;
Στην υποταγή των κοινωνικών κινημάτων στο κομματικό -; κυβερνητικό πρόγραμμα για κάποιον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό που στον κορμό του δεν είχε την ανατροπή του οικονομικού μοντέλου ή τις δομές που το αναπαρήγαγε ούτε την ανατροπή των κοινωνικοοικονομικών σχέσεων που ευθύνονται για την υποταγή των κοινωνιών στο Κράτος.
«Είναι σαφές ότι για να συγκρουστούμε νικηφόρα μαζί τους χρειαζόμαστε ένα δυναμικό, μαζικό και δημοκρατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα στηρίξει την κυβέρνηση όταν αυτή θα συγκρούεται με τις δυνάμεις που ελέγχουν τα κέντρα λήψης των αποφάσεων διεθνώς και στη χώρα μας.»
Αυτό ακριβώς έκανε και ο Α. Παπανδρέου και δέστε που κατάντησε το Συνδικαλιστικό κίνημα και που το ΠΑΣΟΚ.
Οι ρίξεις δεν δημιουργούνται από τα κόμματα αλλά από την συνειδητοποίηση της θέσης και του ρόλου των κοινωνιών στα πλαίσια λειτουργίας τόσο της Εθνικής κοινωνίας όσο και στα πλαίσια των Διεθνιστικών Οικονομικών Οργανισμών.
Πρέπει να επανεξετάσουμε την φυσιογνωμία και την προσωπικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και την ανάγκη υποταγής μας στις αποφάσεις και στις πολιτικές της ως Χώρα, από την σκοπιά όμως των κοινωνιών της εργασίας και όχι του Πολίτη ή του Κράτους.
Ως Ανένταχτοι Αριστεροί ( όσοι θεωρούμε τον εαυτόν μας έτσι) οφείλουμε να δράσουμε ελεύθερα και κριτικά προς μια κατεύθυνση, που θα εμβαθύνει σε ζητήματα πολιτικής και οικονομίας, υποστηρικτικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε κάθε άλλο κόμμα της Αριστεράς, χωρίς όμως αποκλεισμούς, του τύπου «είναι φανερό ότι δεν είναι δυνατόν να συμμαχήσουμε με δυνάμεις που έχουν υιοθετήσει αυτές τις πολιτικές».
Το χρέος κάθε ανένταχτου Αριστερού είναι να επιμένει στην δημιουργία διεύρυνσης του φάσματος της Αριστεράς και της απελευθέρωσης των δυνάμεων της από αγκυλώσεις και «μαντριά».
Το να δημιουργούμε τείχους για να περιχαρακώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να μην «μολυνθούν» από τις δυνάμεις της Κέντρο-Αριστεράς ας πούμε, μας καθιστά αδύναμους και περιορίζει σημαντικά τις δυνατότητες παρέμβασης και διαμόρφωσης συνθηκών ανάπτυξης και ισχυροποίησης της Αριστερά ως υπαρκτή εναλλακτική και εφικτή πρόταση κυβερνητικής εξουσίας.
Ήδη έχει γίνει το πρώτο λάθος βήμα.
Σε μια άκρως συντηρητική κοινωνία και με μια δημοσιογραφική οικογένεια σε εντεταλμένη υπηρεσία και προ του φάσματος στις επόμενες - και μάλλον σύντομα - εκλογές, όπου κανένα κόμμα δεν θα μπορέσει να σχηματίσει Κυβέρνηση, η άρνηση να επιδιωχθεί μια πρόταση συνεργασιών ή σύγκλισης που θα δημιουργούσε βάσιμες "υποψίες" στον Λαό για την δυνατότητα, το μέλλον των Κυβερνητικών συνεργασιών να έχει ευεργετικά αποτελέσματα και να αποτελεί την ποιο ασφαλή διέξοδο από τις κρίσεις και τα προβλήματα του, ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί μια πολιτική σπρωξίματος των ψηφοφόρων αναγκαστικά είτε στην Ν.Δ. είτε στο ΠΑΣΟΚ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται μην και μετεξελιχθεί σε ένα ΄Νέο ΠΑΣΟΚ ή σε μια τέτοια διαδικασία προς την Κυβερνητική εξουσία, αλλοτριωθεί και χάσει την σημερινή του φυσιογνωμία.
Ο κίνδυνος βέβαια είναι υπαρκτός και βάσιμος. Ήδη μίλησα για την αλλοτρίωση των συνειδήσεων. Γι' αυτό και πρέπει να δημιουργηθούν δυναμικά Κοινωνικά Κινήματα στον χώρο της εργασίας, της Πόλης και του Χωριού, που θα αποτελέσουν ένα στέρεο έδαφος για μια Αριστερή κυβερνητική διακυβέρνηση του Τόπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε να γράψετε τα σχόλια σας ή τις θέσεις σας για την συγκεκριμένη δημοσίευση ή να δημοσιεύσετε και άλλο θέμα