Η ..... ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ. Νο 2

. από Κωνσταντίνου Ευάγγελος - http://vkonstantinou.blogspot.com — 30 Δεκεμβρίου 2009 @ 09:15 Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί αφού γίνει ο σχετικός έλεγχος (moderation) από τους υπεύθυνους της δικτυακής διαβούλευσης, περισσότερα..

---------------------------------------------------------------------------------------------------------




Κάθε κυβέρνηση, προσπάθησε να εφεύρει ένα σύνολο μέτρων, έξυπνων μέτρων που εμπεριείχε μεγάλη δόση πονηριάς, ώστε να ανακαλύψουν και να «συλλάβουν» την φοροδιαφυγή. Όμως ο φοροδιαφυγή ως πονηρότερη και εξυπνότερη απέδειξε τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα, τα οποία προσπαθείτε να τα φορτώσετε στον αριθμό των απασχολουμένων στην δημόσια διοίκηση και στα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων.



Στις δεκαετίες του 60 και 70 το Κράτος εν πολλοίς βάσιζε την όποια ανάπτυξη του και την «ευημερία» του στους άδηλους πόρους και στην ναυτιλία.

Στους άδηλους πόρους την συντριπτική συμμετοχή στην διαμόρφωσή τους, είχαν τα εμβάσματα του εξωτερικού των Ελλήνων μεταναστών.



Το τέλος αυτής της διαδικασίας εισροών συναλλάγματος, αντικατέστησε το εσωτερικό μαύρο χρήμα και η άνθιση της παραοικονομίας.

Το κράτος βοήθησε την δημιουργία κλίματος προστατευμένης παραοικονομίας, αρκεί να σκεφτεί κανείς πως πριν ακόμα μια 20ετία, στις επιχειρήσεις ζητιόταν μόνο φορολογική ενημερότητα στις συναλλαγές τους με το Δημόσιο, κάνοντας τα στραβά μάτια στην εισφοροδιαφυγή της κοινωνικής ασφάλισης.



Ακόμα πιο πρόσφατα το μέτρο της προσωποκράτησης και της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα, για εισφοροδιαφυγή ακυρώθηκε, με αποτέλεσμα όλα τα μέτρα εξαναγκασμού για την είσπραξη εισφορών κυρίως από το ΙΚΑ, να καταλήξουν στον κάλαθο των αχρήστων.

Αν σε αυτό κανείς προσθέσει τα μέτρα απαλλαγών και διευκολύνσεων καθώς και μέτρα ανάληψης επιχειρηματικών υποχρεώσεων από το Κράτος έναντι των υποχρεωτικών εισφορών, μπορεί να διαπιστώσει και τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και την αφαίμαξη των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Οργανισμών, αφού το κράτος ποτέ δεν εξυπηρέτησε τις υποχρεώσεις του προς τα ασφαλιστικά ταμεία και οργανισμούς.



1.                     Έχω ξαναπεί σε δημοσιεύσεις του μπλογκ μου, Πολιτικοί Διάλογοι, και έχω κοινοποιήσει στο κυβερνών κόμμα την άποψη ότι, όπως ο μισθωτός φορολογείται στην πηγή απόκτησης εισοδήματος, αντίστοιχα πρέπει η επιχείρηση έτσι να φορολογείται ανά μονάδα προϊόντος στην πηγή παραγωγής του, και πρέπει να προκαταβάλλεται ο ΦΠΑ για κάθε προϊόν που εξάγεται στην αγορά ως εμπόρευμα.

Επιπλέον να ξεκαθαρίσουμε ότι η προστιθέμενη αξία του προϊόντος στην μετατροπή του σε εμπόρευμα, ανήκει κατά το πλείστον στους συντελεστές παραγωγής του και όχι στο Κράτος.

Επομένως ο ΦΠΑ πρέπει κατά ένα σημαντικό ποσοστό, να χρηματοδοτήσει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, ως ανταπόδοση στην διαμόρφωσή του από τους εργαζόμενους – παραγωγούς, κατά ένα άλλο μέρος να επιστρέψει στην επιχείρηση ως επενδυτικό κεφάλαιο και κατά το τρίτο μέρος να εισπραχτεί από το Κράτος ως μέσο αποπληρωμής του εξωτερικού χρέους.

Αν λοιπόν αναμορφωθεί η οικονομία κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε βεβαίως έχουμε ως μισθωτοί το κίνητρο για απαίτηση έκδοσης αποδείξεων και έχουμε λόγο να επέμβουμε στην απόδοση του ΦΠΑ.



2                        Μέχρι σήμερα η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ έχουν ζητήσει την αύξηση του αφορολόγητου μέσα από την τιμαριθμική αναλογική αναπροσαρμογή.

Αντί να αυξήσετε το αφορολόγητο, ερχόσαστε και θέλετε να το μειώσετε και να βάλετε τα μισθωτά υποζύγια στην βάσανο να αποδείξουν ότι τα όρια της φτώχειας βρίσκονται κάτω από το μέχρις σήμερα αφορολόγητο.

Προσπαθείτε δηλαδή να επαναπροσδιορίσετε όχι με αντικειμενικά κριτήρια το όριο της φτώχειας που είναι ισοδύναμο με το αφορολόγητο, αλλά με εισπρακτικά υποκειμενικά στοιχεία, καθιστώντας τους μισθωτούς …. πλουσίους.

Ας γίνουμε σοβαροί και ας αφήσουμε στην άκρη τους νεοφιλελευθέρους υπαινιγμούς και πειραματισμούς.

Το αφορολόγητο των 12 χιλ. ευρώ πρέπει να παραμείνει ως σταθερά για όλους τους μισθωτούς.

Να νομοθετήσετε την κλιμακωτή του αύξηση, στις 18 χιλ. ευρώ, που θα διαμορφώνεται με κάθε δαπάνη που θα προσκομίζεται, λαμβάνοντας υπόψη ότι όλες οι δαπάνες πέραν μιας τεκμαρτής δαπάνης διαβίωσης, η οποία βεβαιώνεται βάση της οικογενειακής κατάστασης του φορολογουμένου, προσδιορίζουν το κέρδος μεταξύ του αφορολόγητου των 12 χιλ. ευρώ και των 18 χιλ. ευρώ.

Δεν μπορεί να υπάρξουν εξαιρέσεις στις δηλώσεις δαπανών.

Από την στιγμή που δεν υπάρχουν εξαιρέσεις στην φορολόγηση εισοδημάτων, δεν επιτρέπεται να δημιουργείτε καθεστώς εξαιρέσεων στις δαπάνες που λαμβάνονται υπόψη για την διαμόρφωση του αφορολόγητου.