Μια πρώτη ματιά στην οικονομική στρατηγική της Νέας Κυβέρνησης

Διαβάζω στο STOP CARTEL ότι ... "Πριν από τις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ, δια στόματος της Λούκας Κατσέλη, μιλούσε (και σωστά!) για παρέμβαση στην αγορά μέσω ενός ισχυρού δημόσιου πυλώνα τραπεζών, στον οποίο θα πρωτοστατούσε η Εθνική Τράπεζα. Σήμερα, με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου επικεφαλής στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής, το ΠΑΣΟΚ ίσως κινδυνεύει να πέσει σε ένα σοβαρό φάουλ.

Αν δώσει κανείς προσοχή σε σχετικό δημοσίευμα του (όχι πάντα αξιόπιστου) "Βήματος", η κυβέρνηση προσανατολίζεται τώρα να αναθεωρήσει αυτή την πολιτική, να αφήσει την Εθνική να κερδοσκοπεί εις βάρος του κοινωνικού συνόλου με "στενά' τραπεζικά κριτήρια μεγιστοποίησης των αποδόσεων στους μετόχους, και να δημιουργήσει ένα δημόσιο πυλώνα με τη συνένωση της ΑΤΕ, του Ταμιευτηρίου και του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, δηλαδή των αμιγώς κρατικών πιστωτικών φορέων......"

Σε μια παλιά μου τοποθέτηση σχετικά με την "Πράσινη Ανάπτυξη" είχα επισημάνει πως καμιά αλλαγή της Στρατηγικής της Ανάπτυξης δεν μπορεί να οικοδομηθεί αν οι βασικές χρηματοπιστωτικές υποδομές μιας χώρας, βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών.
Οι ιδιώτες σε καμιά περίπτωση, τουλάχιστο σε ότι αφορά τον Ελληνικό Καπιταλισμό, δεν ρισκάρουν και δεν χρηματοδοτούν στρατηγικές που έχουν αμφίβολα ή πολύ μελλοντικά αποτελέσματα.
Αλλά γενικότερα οι βασικές υποδομές της χώρας που αποεθνικοποιήθηκαν σε ανταγωνιστικά συμφέροντα προς την Ελληνική Οικονομία λειτουργούν ως τα υπ' αριθμόν μεγαλύτερα και σοβαρότερα εμπόδια ανακατεύθυνσης της Ελληνικής Οικονομίας και δημιουργίας μιας διαφορετικής Στρατηγικής της Ανάπτυξης.
Η μεγέθυνση της εξάρτησης που οδηγεί την υπερχρέωση της χώρας τόσο στο εξωτερικό χρέος όσο και στην αποδόμηση των βιομηχανικών επενδύσεων, επιδεινώνεται από την συνεχή εκποίηση των βασικών σταθερών, σταθερές που διαφεντεύονται από ξένα και ανταγωνιστικά συμφέροντα προς την Ελληνική οικονομία, αλλά που συμφωνούν με τα συμφέροντα που εκπροσωπεί και διευκολύνει ο Ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός της Ε. Ε.
Η πραγματοποίηση "επενδύσεων" στην βάση απελευθέρωσης της επιχειρηματικότητας και "ενίσχυσης" της ανταγωνιστικότητας, το μόνο που επί της ουσίας έκανε, είναι η πραγματοποίηση μιας ληστείας σε βάρος του Δημόσιου Συμφέροντος, σε βάρος της ανταποδοτικότητας των φόρων και στην μείωση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας.
Η.... "απελευθέρωση" της ηλεκτρικής ενέργειας, δεν πραγματοποιήθηκε με όρους ανταγωνιστικής επένδυσης, δηλαδή με επενδύσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και της τοποθέτησης κεφαλαίων επένδυσης στις βασικές υποδομές της παραγωγής και μεταφοράς, αλλά σε βάρος της ΔΕΗ, αφού τα βασικά εργαλεία κεφαλαιουχικού εξοπλισμού, όπως τα δίκτυα, υπερχρεώνουν την Δημόσια Επιχείρηση χρεώνοντας την με το κόστος αποκατάστασης και συντήρησης χωρίς ωστόσο να αποτελούν διαχειρίσιμη οικονομική αξία αφού η ιδιοκτησία τους ανήκει στην Διαχείριση Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας Α. Ε.
Αλλά και οι τιμές αγοράς παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας δεν καθορίζονται από τον αγοραστή αλλά επιβάλλονται με ληστρικούς όρους σε Βάρος των Καταναλωτών.
Το μοντέλο αυτό των ..... "επενδύσεων" έχει δεχτεί σκληρή κριτική από τους σύγχρονους μελετητές και υποστηρικτές της Ιμπεριαλιστικής Ανάπτυξης και αντίθετων των οικονομικών σχολών των ΗΠΑ.
Το μοντέλο αυτό δέσμευσε βασικά διαθέσιμα κεφάλαια της Ελληνικής οικονομίας από την μια, αλλά από την άλλη ως χώρα μπανανία αποτέλεσε κατ' αρχή μια πρόκληση ανταγωνισμών στο επίπεδο "επενδύσεων" ΄ξένων συμφερόντων, που σήμερα ούτε προκαλούνται ούτε και ενθαρρύνουν ξένες επενδύσεις στην χώρα μας.
Η δυνατότητα λοιπόν δημιουργίας αναπτυξιακών μοντέλων ή νέων Στρατηγικών, από την μια προσκρούει στην ανυπαρξία ιδιόκτητων υποδομών στρατηγικού ενδιαφέροντος και από την άλλη δημιουργούν νέες σχέσεις εξάρτησης και υποτονικής επενδυτικότητας ξένων κεφαλαίων, καθώς και καθεστώς αποθάρρυνσης σοβαρών επενδύσεων Ελληνικών, ντόπιων κεφαλαίων.
Τόσο η Στρατηγική Σημίτη όσο και η συνέχεια της από τον Καραμανλή, όχι μόνο στέρησε βασικές δυνατότητες ανάπτυξης της χώρας, αλλά υποθήκευσε και το όποιο μέλλον οποιασδήποτε άλλης ή νέας Στρατηγικής ή εναλλακτικών μοντέλων ανάπτυξης.
Επομένως οι εναλλακτικές στρατηγικές ανάπτυξης πρέπει να πραγματοποιηθούν στην βάση αμφισβήτησης και ξεριζώματος των προηγούμενων στρατηγικών και να μην υπερηφανεύονται τα Στελέχη του ΠΑΣΟΚ για την οικονομική στρατηγική Σημίτη, διότι αποδομούν τον επιχειρηματικό τους κριτικό λόγο προς τα έργα και τις ημέρες Καραμανλή.

Αν λοιπόν τώρα η πολιτική Παπακωνσταντίνου περιστρέφεται στην δημιουργία νέων ανταγωνιστικών χρηματοπιστωτικών μέσων προς τις ιδιωτικές τράπεζες, αυτό μπορεί να στηριχθεί, αν αποτελεί επιλογή, με την μεταφορά όλων των Κρατικών και Δημόσιου χαραχτήρα κεφαλαίων, κεφαλαίων των Ασφαλιστικών Ταμείων, προς το νέο χρηματοπιστωτικό κρατικό πυλώνα.
Αν όχι, τότε όχι μόνο είναι ένα φάουλ οικονομικής πολιτικής αλλά και η έναρξη μια πτωχευτικής διαδικασίας των Κρατικών χρηματοπιστωτικών εργαλείων της χώρας.

Επικίνδυνα πράγματα "Σύντροφοι" όταν εξακολουθείτε να μην απογαλακτίζεστε από την περίοδο Σημίτη και τον εκσυγχρονισμό!