ΣΥΡΙΖΑ Απαρτίζεται από τις συνιστώσες: ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, Κόκκινο, ΔΕΑ (Διεθνιστική Εργατική Αριστερά), ΚΟΕ (Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας), ΔΗΚΚΙ (Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα), ΑΚΟΑ (Ανανεωτική Κομμουνιστική και Οικολογική Αριστερά), ΚΕΔΑ (κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς), ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΞΕΚΙΝΗΜΑ, ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ, Ομάδα ΡΟΖΑ, ΑΠΟ (Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα) ΚΚΕ (μ-λ)
ΜΛ-ΚΚΕ
ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή). Περιλαμβάνει τις οργανώσεις ΑΚΟΣ (Αυτόνομη Κομμουνιστική Οργάνωση Σερρών), ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΕΚΚΕ, Κομμουνιστική Ανανέωση, ΝΑΡ (Νέο Αριστερό Ρεύμα), νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Οικολόγοι Εναλλακτικοί, ΟΚΔΕ- Σπάρτακος, ΣΕΚ (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα)
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ Τροτσκιστές)
ΟΑΚΚΕ (Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ)
ΟΚΔΕ - Εργατική Πάλη
ΑΣΚΕ (Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας)
......................................................................................................................
Υπάρχουν δύο κρίσιμα ερωτήματα πάνω στα οποία τοποθετείται ο Ελληνικός Λαός, σε σχέση με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, το δικό του και της χώρας σε ευθεία αντιστοιχία με το πολιτικό σύστημα και τις δυνάμεις που το εκπροσωπούν. ......................................................................................................................
Από την μια έχουμε μια πολιτικό-ιδεολογική φατρία δυνάμεων που διαμόρφωσαν, οργάνωσαν, οικοδόμησαν και λειτουργούν ένα πολιτικό – ιδεολογικό σύστημα εξουσιών και δομών, με ταξική καταγωγή και διαίρεση, που γεννά μια αλληλουχία αναγκών καπιταλιστικοποιημένου αποικιοκρατισμού, που εμφανίζεται τόσο σαν απαίτηση του Κράτους εναντίον της Κοινωνίας, όσο και σαν απαίτηση των οικονομικό-πολιτικών φατριών που συγκροτούνται είτε ως κρατικές δυνάμεις του εξωτερικού είτε ως οικονομικά τράστ διεθνών οργανισμών και πολυεθνικών επιχειρήσεων.
Από την άλλη έχουμε μια πολύ-ανησυχούσα, υπέρ-σκεπτόμενη, αυθαίρετων ερμηνειών και δημιουργίας παραδοχών Αριστερά, που ενώ καταγγέλλει και ενοχοποιεί τις φατρίες των πολιτικό-ιδεολογικών δυνάμεων όπως τις προανέφερα, αρνείται ταυτόχρονα να απεμπλακεί από ιδεολογήματα και απολυταρχικές αγκυλώσεις, που αποτελούν την μηχανή παραγωγής φυγοκεντρικών δυνάμεων, πολυδιάσπασης και αυθεντικών ερμηνειών της ύπαρξής της, τόσο σε σχέση με την πρωτογενή της δημιουργία, όσο και με την σε σημερινές συνθήκες αυτογνωσία της θέσης της σε ευθεία αντιστοιχία με τον Λαό και τα προβλήματα, με το παρόν και το μέλλον των κοινωνιών, των κρατών, των ατόμων και της ίδιας της Αριστεράς.
Οι διαφωνίες και πολυδιασπάσεις δεν εντάσσονται σε μια διαδικασία αμφισβήτησης του πρωτοπλάσματός της, δηλαδή των θεωριών όπως διαμορφώθηκαν ως πρωτόπλασμα γέννησης της Αριστεράς, αλλά στην ερμηνεία του πρωτοπλάσματος, θεωρώντας το θεϊκό και αμόλυντο και μη αμφισβητήσιμο επί ποινής.
Ακόμη και οι νέο-μαρξιστικές οικονομικές θεωρίες, παίζουν ένα συμπληρωματικό ρόλο μέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις κριτικής όσων θεωριών πραγματώθηκαν σε σχέση με την εξέλιξη του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, της ανάπτυξης και της υπανάπτυξης κοινωνιών και οικονομιών, χωρίς να θέτουν σε αμφισβήτηση βασικά στοιχεία του πρωτοπλάσματος.
Δεν λέω ότι κατ’ ανάγκη, ό,τι γέννησε το πρωτόπλασμα και όπως αυτό γέννησε της Αριστερά, πάτησε σε βάση κινούμενης άμμου, αλλά εξ όσων έχουν πραγματωθεί και όπως εξελίσσεται ο Ιμπεριαλισμός καθώς και ο εκτοπισμός της Αριστεράς από τις κοινωνίες, το πρωτόπλασμα μάλλον εδράζεται σε κινούμενη άμμο.
Μια κίνηση που θα μπορούσε να διαμορφώσει μια Ανανεωτική Αριστερά, θα είχε αξία αν επανατοποθετούσε το πρωτόπλασμα στο ακτινογραφικό μηχάνημα των κοινωνιών και των κρατών, της ιμπεριαλιστικής επέκτασης και των νέο-μοντέρνων θεωριών ιμπεριαλιστικής ανάπτυξης, διαμορφώνοντας το καινούργιο μέσα από την διατύπωση μια καινούργιας ουτοπίας.
Μια τέτοια Αριστερά, έχει να αντιπαλέψει τόσο την παρελθοντολογική Αριστερά, που εκπροσωπούν οι παραπάνω διαιρέσεις της, όσο και τις νέες τάσεις σοσιαλδημοκρατίας όπως αυτές έχουν εξελιχθεί τόσο σε Ευρωπαϊκό όσο και παγκόσμιο επίπεδο.
Θα είχε αξία αν η συσσώρευση εμπειρίας και γνώσης των Αριστερών στελεχών που αποσχίζονται από κόμματα ή κινήσεις που αναφέρονται είτε στην παρελθοντολογική Κομμουνιστική Αριστερά, είτε στην παρελθοντολογική και εκσυγχρονισμένη Σοσιαλδημοκρατία, συμπυκνώνονταν σε μια δύναμη ανατροπών, ακτινογράφησης του πρωτοπλάσματος και δημιουργίας μιας νέας θεωρίας και μιας νέας Ουτοπίας.
Σε μια τέτοια πορεία, προφανώς το μέγιστο δυναμικό των αριστερών, των σκεπτόμενων, των ριζοσπαστών θα μπορούσε να αποτελέσει την δύναμη διεξόδου από τα τείχη απελπισίας και τρομοκρατίας που μέσα σε αυτά ζει, εργάζεται, και αναπαράγεται ο λαός.
