Η ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

ΜΝΗΜΟΝΙΟ εσχάτης προδοσίας της Νέας Τάξης Γερμανοτσολιάδων :

Mε την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και ανευ όρων παραιτείται απο κάθε ασυλία που έχει ή πρκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περουσιακά του στοιχεία, απο νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινής διαταγής, και όσον αφορά τηνεκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν τον απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.



Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Edward Bernays : "Η συνειδητή και επιδέξια χειραγώγηση των οργανωμένων συνηθειών και απόψεων των μαζών συνιστά σημαντικό στοιχείο της δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτοί που χειρίζονται αυτόν τον αθέατο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν μια αόρατη διακυβέρνηση, που είναι η πραγματική άρχουσα δύναμη της χώρας μας. Διοικούμαστε, η σκέψη μας διαμορφώνεται, οι ιδέες μας υποβάλλονται σε μεγάλο βαθμό από άτομα, για τα οποία δεν έχουμε ακούσει τίποτε. Αυτή η κατάσταση είναι η λογική συνέπεια του τρόπου με τον οποίον είναι οργανωμένη η δημοκρατική μας κοινωνία. Πολυάριθμοι άνθρωποι πρέπει να συνεργαστούν με αυτό τον τρόπο, εάν πρόκειται να ζήσουν μαζί ως μια κοινωνία που λειτουργεί ομαλά".

Αδόλφος Χίτλερ : "Η προπαγάνδα απευθύνεται στις αμόρφωτες μάζες και όχι στους διανοούμενους. Σκοπός της είναι όχι να διαφωτίσει το άτομο, αλλά να επιβάλλει το θέμα της τόσο καθαρά και τόσο έντονα στην ψυχή του λαού, ώστε να δημιουργήσει τη γενική πεποίθηση ότι ένα γεγονός είναι πραγματικό, αναγκαίο ή δίκαιο. Η πλειοψηφία της μάζας είναι θηλυκή. Γι' αυτό η προπαγάνδα απευθύνεται όχι στη λογική, αλλά στο συναίσθημά της".

George Papandreous: " με σταματούν στον δρόμο φτωχοί Πολίτες και μου λένε. Πρόεδρε δίνω και τον μισθό μου για την Πατρίδα.... Με γνωρίζετε και σας γνωρίζω. Ποτέ μου δεν θα αδικούσα τους ανθρώπους της εργασίας. Σήμερα, όμως, δικαιοσύνη στην κοινωνία σημαίνει, πάνω από όλα, σωτηρία της πατρίδας"

ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ: Επειδή κινδυνεύει η Πατρίδα και οι άνθρωποι τις εργασίας απο ανέκαθεν προασπίζονται την Πατρίδα, και επειδή δεν κινδυνεύει το χρήμα που κατέχουν οι Εφοπλιστές, οι Τραπεζίτες και οι Βιομήχανοι, ας αποδώσουμε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα και τα της Πατρίδος στους μισθωτούς.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Ομοσπονδια Ηλεκτροτεχνιτών

Σήμερα είχαμε στάση εργασία, από τις 10:00 έως τις 14:00.
Το αίτημα ήταν η αβάσιμη και αντιεπιστημονική τεκμηρίωση της Επιτροπής κρίσεως των Βαρέων και Ανθυγιεινών, που θέτει εκτός του καθεστώτος προστασίας των συναδέλφων ηλεκτρολόγων.

Το 1984, μια αντίστοιχη επιστημονική Επιτροπή που είχε συγκροτηθεί από ειδικούς καθηγητές ταυ Πολυτεχνείου και ειδικούς του Ιατρικού χώρου αποφάνθηκαν ότι οι ηλεκτρολόγοι εργάζονται υπό καθεστώς μεγάλων ηλεκτρομαγνητικών πεδίων και ως εκ τούτου ασκούν επάγγελμα επικίνδυνο, βαρύ και ανθυγιεινό.

Η σημερινή επιτροπή υπό τον κύριο Μπεχράκη έκρινε με βάση τον Αλογοσκούφιο κανόνα του Νεοφιλελευθερισμού και της αντιεπιστημονικότητας.

Στο άμεσο μέλλον θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας με 24ωρες απεργίες και προσκαλούμε όλους τους συνάδελφους να έχουν αυξημένη συμμετοχή και παρουσία στις απεργιακές διαδηλώσεις.
θα προχωρήσουμε σε απεργιακές κινητοποιήσεις και για τον επιπλέον λόγο, ότι το Υπουργείο Απασχόλησης αρνείται να κηρύξει υποχρεωτική της ΣΣΕ που υπόγραψε η Ομοσπονδία και που για φέτος είναι 8,5%.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ


ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Το περιοδικό Monthly Review και η εφημερίδα Αριστερά οργανώνουν συζήτηση το Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008, ώρα 05.00 μ.μ., στην αίθουσα του Συλλόγου Υπαλλήλων Εμπορικής Τραπέζης (Ευπόλιδος 12, Πλατεία Κοτζιά), με θέμα:

Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση
και οι στρατηγικές της Ελλάδας και της ΕΕ



Η συζήτηση περιλαμβάνει 2 διαδοχικά τραπέζια συζήτησης:

1ο πάνελ: 05.00 – 6.30 μ.μ.
Θέμα: Η κρίση και οι πολιτικές των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων
Ομιλητές:
Κώστας Μελάς, καθηγητής πανεπιστημίου
Γιώργος Σταμάτης, καθηγητής πανεπιστημίου
Μωϋσής Λίτσης, δημοσιογράφος
Νίκος Παπακωνσταντίνου, μέλος ιδεολογικής επιτροπής της Κ.Ε. του ΚΚΕ
Βασίλης Χατζηλάμπρου, νομαρχιακός σύμβουλος Αχαΐας
Συντονιστής:
Λευτέρης Ριζάς, εκδότης περιοδικού Monthly Review


2ο πάνελ: 06.45 – 08.15 μ.μ.
Θέμα: Η κρίση και η στρατηγική της Αριστεράς
Ομιλητές:
Μάκης Παπαδόπουλος, υπεύθυνος οικονομικού τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ
Παναγιώτης Λαφαζάνης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Βαγγέλης Χωραφάς, εκδότης περιοδικού Monthly Review
Χρήστος Κατσούλας, ΚΟΕ
Συντονιστής:
Ρούντι Ρινάλντι , γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ

Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ

Εάν η κρίση οδηγεί στην ύφεση, στην δομή του συνδικαλιστικού κινήματος, η κρίση οδηγεί στην διάλυση και στην ανυποληψία των οργανώσεων και των ηγεσιών.
Γιατί στην μεν ύφεση παρατηρείται μια προσαρμογή σε πιο συντηρητικές μεθόδους δράσης και αυτοσυντήρησης των δυνάμεων, στην περίπτωση μας, όπου το στοίχημα είναι η υλοποίηση της κυβερνητικής αλλαγής και η επαναφορά στην κυριαρχία του πολιτικού λόγου της ΠΑΣΚΕ μέσα από την επαναενθρόνιση στην Κυβερνητική εξουσία του ΠΑΣΟΚ από την μια και η διατήρηση της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση από την άλλη, έργο που διεκπεραιώνει η ΔΑΚΕ, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την προσαρμογή του λόγου και των διεκδικήσεων των εργαζομένων στην υλοποίηση αυτού του στόχου.

Η περίπτωση της υπογραφής της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, την οποία άρον – άρον υπέγραψε η ΓΣΕΕ, την στιγμή που το κίνημα αποκτούσε αυτοπεποίθηση, την στιγμή που η συμμετοχή των μη συνδικαλισμένων έπαιρνε δειλά μορφή αυθόρμητου ανατρεπτικού και ριζοσπαστικού κινήματος, την ώρα αυτή ανακαλυπτόταν ο κίνδυνος της απώλειας ελέγχου και διαχείρισης, καθώς και ο κίνδυνος καταγραφής μια δυναμικής που θα στρίμωχνε το ΠΑΣΟΚ στην περίπτωση κυβερνητικής του επαναενθρόνισης.
Από την άλλη μεριά βέβαια θα οδηγούσε στην επιτάχυνση της πτωτικής πορείας του κυβερνώντος κόμματος και στην μεγαλύτερη εκδήλωση κυβερνητικού αυταρχισμού που δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί η ΔΑΚΕ για λογαριασμό της Κυβέρνησης Καραμανλή.
Παράλληλα δυναμίτιζε τις σχέσεις οικοδόμησης εμπιστοσύνης που έχουν αρχίσει να δομούνται μεταξύ των Εργοδοτικών Οργανώσεων και κυρίως του ΣΕΒ με την νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Σχέσεις μου δημιουργούν μια βεβαιότητα κυβερνητικής αλλαγής.
Ήδη ο Καραμανλή προετοιμάζει διάδοχο κυβερνητικό σχήμα που τον πυρήνα του θα το συγκροτεί η Λαϊκή και Κοινωνική Δεξιά και που θα δώσει βήμα ουσιαστική στήριξης στην κυβερνητική πολιτική από το Γ. Γραμματέα της ΓΣΕΕ και ολόκληρη την ΔΑΚΕ.

Ο κίνδυνο να φανεί το ΠΑΣΟΚ αφερέγγυο προς τις σχέσεις οικοδόμησης εμπιστοσύνης με το Ελληνικό Κεφάλαιο εξ’ αιτίας της αδυναμίας ελέγχου του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος, υποχρέωσε την ΠΑΣΚΕ να υποτάξει τις διεκδικήσεις και την αγωνιστικότητα των εργαζομένων, υπογράφοντας αυτήν την ανεδαφική ΕΣΣΕ. Μια σύμβαση που ήδη έπρεπε να είχε καταγγελθεί αμέσως όταν μάλιστα την επαύριον της υπογραφή της άλλαξαν άρδην τα «στοιχεία» βάσης που οδήγησαν την ΓΣΕΕ να βιαστεί να κλειδώσει την συμφωνία.
Θυμόμαστε όλοι ότι ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ ανέλαβε την ευθύνη του κλειδώματος της «συμφωνίας» με το ανεδαφικό και ευτελές επιχείρημα , ότι θα πήγαινα πίσω οι διαπραγματεύσεις των Ομοσπονδιών και οι εργαζόμενοι θα αργούσαν πάρα πολύ να πάρουν την αύξηση των μισθών τους.
Ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ και η ΠΑΣΚΕ έκανα επίδειξη υποτέλειας στο κομματικό καθήκον και προδιέγραψαν την στάση της ΓΣΕΕ όταν το ΠΑΣΟΚ καταστεί νέα Κυβέρνηση του Τόπου.

Ο κομματικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν πρόκειται ποτέ να ανασταλεί όσο η δομή του οργανωμένου εργατικού κινήματος είναι προσαρμοσμένη στο να υπηρετεί την συντεχνία και την εκάστοτε κομματική ή κυβερνητική (ανάλογα) εξουσία.

Στον βαθμό που εξακολουθεί η ανάγκη εξουσιαστικής αυτοεπιβεβαίωσης, τα μεν κόμματα να «επικοινωνούν» δια του εμβολισμού με τα κοινωνικά στρώματα που επαίρονται ότι εκπροσωπούν από την μια και όσο υπάρχουν συνδικαλιστικές μονάδες που «στέφονται» υπηρέτες αυτής της ανάγκης των κομμάτων, αλλά και όσο αυτή η ανάγκη πρέπει να υλοποιείται μέσα από οργανωμένα πολιτικό –συνδικαλιστικά σχήματα από την άλλη, τόσο το εργατικό κίνημα θα βρίσκεται υποταγμένο στον κομματισμό και τον κυβερνητισμό.

Επειδή κάποτε είχαν τη ευκαιρία να ζήσω την εμπειρία μιας αυτόνομης πολιτικά και οργανωτικά συνδικαλιστικής παράταξης (ΣΣΕΚ), χωρίς κομματικούς πάτρωνες, είμαι σε θέση να υποστηρίξω την διάλυση των Συνδικαλιστικών Παρατάξεων, καθώς και την αντικατάσταση της συντεχνιακής δομής του συνδικαλιστικού κινήματος από μια αντίστοιχη συνδικαλιστική.
Οι μόνες συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων στο δευτεροβάθμιο επίπεδο είναι τα Εργατικά Κέντρα. Οι μόνες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε πρωτοβάθμιο επίπεδο είναι οι οργανώσεις των χώρων δουλειάς και όχι του επαγγέλματος.
Επομένως μιλάμε πλέον για πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις , για Εργατικά Κέντρα και μια συνδικαλιστική ανώτερη ένωση Εργατικών Κέντρων.
Να δώσω ένα παράδειγμα αντινομίας και συντεχνιασμού. ΟΜΕ-ΟΤΕ, ΟΣΠΑ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ.
Ενώ όφειλαν να αποτελούν μεγάλα συμπαγή πρωτοβάθμια συνδικαλιστικά σωματεία, η συντεχνιακή φιλοσοφία τους και η ανάγκη προσεταιρισμού εξουσιών, μετέβαλλαν τα σωματεία αυτά σε ομοσπονδίες οργανωμένων συμφερόντων που η πολιτική τους δράση εναντιώνεται στο συνδικαλιστικό κίνημα και ενάντια στα συμφέροντα του Λαού.
Μια περίπτωση από το παρελθόν, της περιόδου διατίμησης των αυξήσεων από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Οι συνάδελφοι της ΔΕΗ σπάνε την εισοδηματική πολιτική της Κυβέρνησης σε βάρος των Λαϊκών συμφερόντων, υπογράφοντας ΣΣΕ πάνω από τα καθορισμένα και μεταφέρουν το έλλειμμα στην κατανάλωση, αφού συμφωνούν και μεταβάλλεται η χρέωση των kwh. Την διαφορά αυτή δεν αντιλήφθηκε η κοινωνία, αλλά πολύ αργότερα την ομολόγησαν κάποιοι εκ των συνδικαλιστικών στελεχών της ΓΕΝΟΠ.

Όλα τα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, ακόμα και αυτά της καθημερινότητας είναι ζητήματα πολιτικά και χρίζουν πολιτικές λύσεις.
Παραδείγματος χάρη, η εισοδηματική θέση των εργαζομένων από την μια περίοδο στην άλλη είναι μια πολιτική πράξη διαχείρισης αλλά και μια πολιτική διεκδίκησης που στοχεύει στην αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Η συντεχνιακή αντίληψη της ΓΣΕΕ, έχει μέχρις σήμερα οδηγήσεις τις αυξήσεις των συντάξεων εκτός της ΕΓΣΣΕ και το δικαίωμα αυτό το έχει εκχωρήσει στο Υπουργείο Οικονομικών.
Η πολιτική διαχείριση της καθημερινότητας και του μακροπρόθεσμου σχεδιασμού καθώς και η συνολική στρατηγική του οργανωμένου εργατικού κινήματος, είναι ζητήματα που γίνονται αντιληπτά μόνο στο επίπεδο της κινηματικής συνδικαλιστικής δράσης ( άρα Πολιτικής) και διακρίνονται από την πολιτική, ιδεολογική και οργανωτική αυτονομία των οργανώσεων των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι οφείλουν να εκτίθενται στους κινδύνους των επιλογών τους με γνώμονα την οικονομική-κοινωνική τους θέσης στο ντόπιο και παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας και να επιλέγουν δια της ψήφου των και με ταξικούς όρους το κόμμα που μπορεί να κυβερνήσει την χώρα και όχι με γνώμονα την κομματική τους ταυτότητα.
Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει οι εργαζόμενοι να απεμπλακούν από την σημερινής τους υποταγή σε ότι εκπροσωπεί τούτη η δομή μιας κατ’ επίφαση συνδικαλιστικής οργανωμένης δράσης των συνδικάτων τους.
Μια τέτοιας φιλοσοφίας δομή του οργανωμένου εργατικού κινήματος, έρχεται σε αντίθεση και αντιπαράθεση με την σημερινή δομή έκφρασης οργανωμένων ομοειδών συμφερόντων, που υλοποιείται τόσο στο επίπεδο των ομοσπονδιών όσο και στο επίπεδο της σημερινής ΓΣΕΕ.
Η σημερινή ΓΣΕΕ κατακλύζεται σε όλες τις βαθμίδες της, σε όλα τα όργανα της, από στελέχη των ΔΕΚΟ και εκπροσωπεί τα συγκεκριμένα συμφέροντα των συντεχνιών από όπου προέρχεται.
Όταν μιλάμε για την σημερινή ΓΣΕΕ, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι μιλούμε για την ΓΣΕΕ της τελευταίας 20ετίας.

Για την ΓΣΕΕ των "λευκών κολάρων" και όχι την ΓΣΕΕ των "μουντζούριδων".

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ ΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Στο προηγούμενο άρθρο μου έγραψα σχετικά με την μπροσούρα θέσεων για την 3η Πανελλαδική της Αυτόνομης Παρέμβασης, μεταξύ άλλων και "Αυτόν τον κομματικό συνδικαλισμό όμως εκείνη πρώτη τον δίδαξε και τον χρησιμοποίησε ως μέσον προπαγάνδας και «ηρωϊκότητας» των μπροστάρηδων που απαρνιοντουσταν ακόμη και την οικογένεια τους και θυσιάζονταν για το κίνημα και τα δίκαια των εργαζομένων.
Ενός κομματικού συνδικαλισμού που το επέβαλε για να ελέγξει το εργατικό κίνημα και να αυτοπροσδιοριστεί μέσα από αυτό ως η μάνα που το γέννησε "

Μερικές φορές γίνομαι πολύ σκληρός με τον ρόλο και την φυσιογνωμία της Αριστεράς, αλλά προτιμότερο είναι να επικρίνω τον χώρο που με "γέννησε" από το να κατακρίνω άλλους χώρους ή τους υποστηρικτές των άλλων χώρων.
Πράγματι μπορώ να ισχυριστώ, ότι η φυσιογνωμία της Αριστεράς δεν είναι μια αποσαφηνισμένη κατάσταση, δηλαδή δεν είναι έχει μια καθ’ ολοκληρία συγκεκριμένη ταυτότητα, ώστε να υφίστανται οι όροι μιας περιχαρακωμένης ιδεολογίας στο πλαίσιο δράσης και συνύπαρξης στο κοινωνικό γίγνεσθαι με ανταγωνιστικές θεωρίες που ευθύνονται στο μείζον ή στο έλασσον στην διαμόρφωση των κοινωνιών και στην εξέλιξή τους. Η ευρύτητα της την καθιστά λάστιχο όπου μπορεί να επενδύει ο κάθε καιροσκόπος, αναρχικός, ηθικοχριστιανικός δεξιός ή κεντρώος, σοσιαλιστής, κομμουνιστής ή σοσιαλδημοκράτης.
Θεωρείται ότι ό,τι βρίσκεται στον αντίποδα των εφαρμοζόμενων πολιτικών διατήρησης ή διαχείρισης των καπιταλιστικών τύπων οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής προσαρμογής, είναι Αριστερό, εντάσσεται δηλαδή στην ευρεία κλίμακας δράση της Αριστεράς.
Όσο λοιπόν ως Αριστερά αποδεχόμαστε αυτήν την αρχή, τόσο περισσότερο και για περισσότερα θα απολογούμαστε και θα πρέπει να επιχειρηματολογούμε ατέρμονα για τις «διαχωριστικές γραμμές» που υπάρχουν ανάμεσα στο ΚΚΕ και στους άλλους, στον ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ και τους άλλους, το ΠΑΣΟΚ με την Δεξιά και το ΚΚΕ και τους άλλους και πάει λέγοντας
Γίνεται περισσότερο ευκρινές στο επίπεδο των εργατικών συνδικάτων και σε ένα αρκετά μεγάλο αριθμό εργαζομένων, ότι η έννοια «Αριστερά» συνδέεται επί της ουσίας όχι με θεωρίες βάσης, προσδιορισμού της φυσιογνωμίας της ως κινηματική φιλοσοφία στην δράσης τους, ως ιδεολογική ταυτότητα των αγώνων του, αλλά σχηματοποιείτε ως μηχανισμός που προωθεί κομματικές ντιρεκτίβες των ηγεσιών των κομμάτων της Αριστεράς στο οργανωμένο σε συντεχνίες αντιτιθέμενων συμφερόντων, εργατικό σώμα.
Επίσης μέσα απο μια βερμπαλιστική αντίληψη έχει δημιουργηθεί σφετεριστικά ένα μέγεθος μέτρησης της «Αριστεροσύνης» των δυνάμεων που επικαλούνται την «Αριστερά» ως βάση σκέψης και της δράσης τους, ώστε η Αριστερά να αντιμετωπίζεται ως προϊόν super market, όπου η «τιμής» της καθορίζεται βάση των «ποιοτικών» διαφοροποιήσεων που θέτει ο έκαστος ιδιοκτήτης του ενός ή του άλλου market και των προσαρμογών ως προς τον «επικυρίαρχο» κομματικό μηχανισμό που καθοδηγεί την σκέψη, την οργάνωση, τον προσανατολισμό και την δράση των οργανωμένων εργατών. Είναι η μονάδα της «καθαρότητας» και της προσήλωσης στις αρχές του «Λενινισμού και του Μαρξισμού», όπως περιορίζονται ερμηνευτικά από το ΚΚΕ ( ο ένας εκ των ιδιοκτητών), είναι η μονάδα «αντί – ΠΑΣΟΚ» της ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι η μονάδα της «ορθολογικοποιημένης Σοσιαλδημοκρατίας» και του εκσυγχρονισμού. Υφίστανται και άλλες μονάδες αυθεντικής ερμηνείας του Μαρξισμού, τόσες όσες και οι γκρούπες που αυτό-προσδιορίζονται είτε ως επαναστάτες, είτε αυθεντικού εκφραστές του κομμουνισμού είτε όπως τους αρέσει.
Στο αντίστοιχο επίπεδο των εργατικών μαζών, παρατηρείται μια αυξημένη συμπάθεια προς τις δυνάμεις της «καθαρότητας» που εκπροσωπεί το ΠΑΜΕ, αλλά ταυτόχρονα ενισχύεται η καχυποψία και η πεποίθηση μιας μαξιμαλιστικής προσέγγισης της πραγματικότητας που σε συνδυασμό με την υπέρ-απλούστευση των λύσεων στην Ελληνική και Διεθνή οικονομία, δεν δημιουργεί συνθήκες, ώστε η συμπάθεια αυτή να εκφραστεί και με ψήφο αποδοχής και εμπιστοσύνης. Δεν είναι και λίγες οι φορές που αυτή η συμπάθεια ξεπηδά απο την ανάγκη έκφρασης της αντίθεσης των εργαζομένων προς στις κομματικές τους επιλογές και είναι μια εντελώς παραπλανητική συμπάθεια.
Ταυτόχρονα με γνωστή την πολιτική και κομματική ταυτότητα των υποστηρικτών της «καθαρότητας» και των «ταξικών» αγώνων, του Εθνικού συντηρητισμού της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων, την βάση μιας ιστορικής συνέχειας της δράσης της παλαιάς Αριστερά που εκπροσωπούσε το ΚΚΕ σε σχέση με το σήμερα και την σύνδεσή της με την Νέα Αριστερά όπως δημιουργήθηκε στην συνέχεια, από την περίοδο της εισβολή του Κόκκινου Στρατού στην Πράγα, στο ενδιάμεσο με την πτώση και διάλυση του μπλοκ των δυνάμεων του «υπαρκτού» Σοσιαλισμού και του σήμερα, διαμορφώνονται δύο στρατόπεδα στο εργατικό αλλά και πολιτικό κίνημα, που το ένα λειτουργεί αναγκαστικά και εκβιαστικά αντίθετα και υπονομευτικά προς το άλλο.
Κάθε πράξη ή σκέψη ορθής λογικής ως προς το πραγματικό περιβάλλον αποκαλείται συμβιβασμός και υποταγή.
Κάθε τι που βρίσκεται έξω από την ιστορική συνέχεια αποτελεί μέσο υποταγής της τάξης και των συμφερόντων της στο Κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, και
Κάθε τι που αποδέχεται την υφιστάμενη πραγματικότητα και ορίζει το προτσές της δράσης της Αριστεράς μέσα από μια ριζοσπαστική και ανατρεπτική διαδικασία ενοχοποιείται ως δεκανίκι της διαχείρισης του ιμπεριαλισμού και εκτός νομιμοποιητικής βάσης.
Ποιος ορίζει την «νομιμοποιητική βάση»; Το ΚΚΕ !
Με ίδια μέτρα και συμφεροντολογικά σταθμά ενοχοποιείται τόσο η Αυτόνομη Παρέμβαση, (ΣΥΝ. – ΣΥΡΙΖΑ)προς την ΠΑΣΚΕ, (ΠΑΣΟΚ)όσο και η ΠΑΣΚΕ προς την Αυτόνομη Παρέμβαση, τόσο το ΠΑΜΕ ( ΕΣΑΚ-Σ / ΚΚΕ) προς τους άλλους δύο και τούμπαλι.
Οι μεν αποτελούν τους «διαχειριστές» και υποστηρικτές του συστήματος (κατηγόρια που δεν προσάπτεται και τόσο άδικα) και οι δε, τους «αριβίστες» και συνοδοιπόρους.
Οι τρίτοι «διασπαστές» και αθεράπευτα αρτηριοσκληρωτικοί
Οι διαιρέσεις αυτές και ο κομματικός ανταγωνισμός που εδράζεται στις θέσεις και δράσεις των κομμάτων στο κοινοβούλιο και τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν έχει επιφέρει μια δραματική μείωση της επιρροής των δυνάμεων της «διαχείρισης» ή του «προσεταιρισμού» στο εσωτερικό του κινήματος, προς όφελος των δυνάμεων της καθαρότητας και των ταξικών αγώνων, αλλά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Αυξάνονται οι δυνάμεις της συντήρησης και της υποστήριξης του Νεοφιλελευθερισμού και της «Ελεύθερης» αγοράς από την μια, αυξάνονται προοδευτικά αλλά με συγκρατημένη εμπιστοσύνη οι δυνάμεις της Νέας Αριστεράς, μειώνονται προοδευτικά αλλά χωρίς μεγάλους κλυδωνισμούς οι δυνάμεις των εκσυγχρονισμένων σοσιαλδημοκρατών και από την άλλη περιορίζονται δραστικά οι δυνάμεις της καθαρότητας και της ιστορικής συνέχειας.

Επομένως η Αριστερά δεν έχει σημαντικές δυνατότητες δράσης και ανατροπών της υφιστάμενης κατάστασης, αφού η γενεσιουργή αιτία που καθορίζει αυτήν την κατάσταση γεννιέται και εξελίσσεται μέσα στα σπλάγχνα της και αναβιώνει τους ίδιους ανταγωνισμούς που πρωτοεμφανίστηκα τη προπολεμική περίοδο.

-*-

Ας κάνουμε έναν παράτολμο παραλληλισμό.
Την περίοδο πρωτοεμφάνισης των Ελληνικών συνδικάτων και της οργανωμένης αντίδρασης στα μέτρα και μέσα καταπίεσης και οικονομική εξαθλίωσης των εργατικών μαζών, οικονομική εξαθλίωση που δημιουργούσε κοινωνικές κατατάξεις και διαιρέσεις, εκείνο που έλειπε από το εργατικό κίνημα ήταν η ιδεολογική του υπόσταση. Είχαν αρχίσει οι εργαζόμενοι να πείθονται στα πλαίσια των εξαθλιωμένων συνθηκών διαβίωσης , κοινωνικής περιθωριοποίησης και οικονομικής αλλά και εξουσιαστικής υποταγής τους, ότι χρειάζονταν μεταρρυθμίσεις και ριζικές αλλαγές και το μόνο μέσον που διέθεταν ήταν οι απεργίες.
Εκείνο όμως που δεν διέθεταν, που έλειπε, ήταν η σύνδεση της επιθυμίας και του αγώνα τους για μεταρρυθμίσεις με μια συγκεκριμένη ιδεολογία που θα σύνδεε την επιθυμία με τον στρατηγικό στόχο της επανάστασης και της εξουσίας.
Κάτω από αυτές τις ανάγκες δημιουργήθηκε και το Ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα, που η οργανωμένη του δράση κατάφερε να ενώσει τα συνδικάτα και τις επικρατούσες συνδικαλιστικές τάσεις και έδωσε την ίδρυση της ΓΣΕΕ και του κόμματος των εργατών, του ΣΕΚΕ, που στην πορεία της εξελικτικής του δράσης (από το 1924 που το ΣΕΚΕ υιοθετεί τις αρχές της 3ης Διεθνούς και αλλάζει σε ΚΚΕ, προχωρώντας σε «εκκαθαρίσεις» αντιπάλων ως δεξιών και υπονομευτών ) ως πολιτικός εκπρόσωπος των εργαζομένων, κατάφερε να δράσει διασπαστικά και στα πλαίσια της καθαρότητας και της απέξω άκαμπτης καθοδήγησης, χωρίς την στρατηγική της επανάστασης, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διάσπαση της ΓΣΕΕ σε τρεις συνομοσπονδίες.
Η ενωτική δράση του 1918 συνεχίζεται με το δόγμα «ενότητα στην βάση» και διαίρεση στην κορυφή. Έτσι το 1920 οι δύο κυρίαρχες τάσεις στην ΓΣΕΕ ( η Αριστερά και οι φιλοκυβερνητικοί του Βενιζέλου) φτάνουν να κάνουν χωριστά συνέδρια.
Τέτοια ήταν η διορατικότητα της Αριστεράς και η δυνατότητα σύνθεσης του Διεθνιστικού κινήματος με την Ελληνική πραγματικότητα, ώστε η ικανότητα της σύνθεσης και της ανώτερης καθοδήγησης του εργατικού κινήματος, να επιτρέψει την πραγματοποίηση ξεχωριστών συνεδρίων.
Μετά την πτώση Βενιζέλου, η Αριστερά αναλαμβάνει ως πλειοψηφία πλέον την δράση και διοίκηση της ΓΣΕΕ.
Όμως δεν αναλαμβάνει την ηγεσία της ΓΣΕΕ , ως καθοδηγητής και συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργαζομένων στο όνομα των ίδιων των εργαζομένων και της ανάγκης καλυτέρευσης της ζωής του και της προστασίας που είχαν ανάγκη οι εργαζόμενοι, αλλά στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας και του κομματικού προσανατολισμού των αγώνων, κάτι που άρχισε να αναπτύσσει μια ξεχωριστή δυναμική μετά την μετατροπή του ΣΕΚΕ σε ΚΚΕ (1924) και μετά την ανάληψη της θέσεως του Γραμματέα στο ΚΚΕ του Νίκου Ζαχαριάδη.
Το κίνημα βιώνει μια παρατεταμένη ύφεση της δράσης του καθώς και μείωση της οργανωμένης του βάση. Οι μεγάλες απεργίες που πραγματοποιήθηκαν καθώς η μεθόδευσή τους που καθοδηγήθηκε κομματικά και μόνο για όφελος του Κόμματος, εκφυλίστηκαν στην πορεία και αυτό οδήγησε σε ύφεση της δράσης του εργατικού κινήματος.
Παρ’ όλα αυτά, μπορεί να ενοχοποιείτε η πολιτική δράση της κομματικής Αριστερά από την κοντόφθαλμη πολιτική ενός μονολιθικού προσανατολισμού στον Διεθνισμό και στις «υπηρεσίες» προς το δίδαγμα της Οχτωβριανής Επανάστασης μέσα στο εργατικό κίνημα, πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε τον σημαντικό της ρόλο στην ανάπτυξη ισχυρών απεργιακών κινητοποιήσεων, των Εργατικών Κέντρων και ομοσπονδιών (1920 -1923).
Όμως με τις απανωτές αλλά και αναποτελεσματικές σε μεγάλο βαθμό απεργιακές κινητοποιήσεις, στις οποίες, όπως και σήμερα, έλειπε ο πολιτικός στόχος, οδήγησε στον εκφυλισμό του, το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Στον ίδιο εκφυλισμό υπέπεσε και η ΓΣΕΕ , ο αριθμός των συνδικαλισμένων μειώθηκε σημαντικά και χάθηκε η εμπιστοσύνη των εργατών μιας και το επίσημο κίνημα, υπηρετούσε την κομματική καθοδήγηση.

Σήμερα, σε σχέση με αυτήν την περίοδο, ολόκληρη η Αριστερά βρίσκεται σε μια αντίστοιχη περίοδο οικονομικής, πολιτικής και κοινωνιολογικής κρίσης και άλληλοαναίρεσης της, και οδηγείται στην ύφεση αδυνατώντας να διαχειριστεί το διακύβευμα της οικονομικής κρίσης, που είναι η ιδεολογική ήττα του χρηματιστηριακού ιμπεριαλισμού και της Ελεύθερης αγοράς και ο στόχος, ο αναπροσανατολισμός της οικονομίας και της ανάπτυξης.
Μην ξεγελιόμαστε απο τα γκάλοπ λόγω της αστάθειας της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα του Βατοπεδίου και της Καραμανλικής ηθικής των κουμπάρων και των Αλογοσκούφηδων.

Σε αυτήν την περίοδο η Αριστερά σπαράσσεται και πάλι από ενδοτασσικές ρήξεις , υπονομεύσεις , αλληλοκατηγορίες «καθαρότητας» και «αυθεντικότητας», «ασυμβίβαστους και συμβιβασμένους», με χωριστά μέτωπα στους εργαζόμενους, χωριστές συγκεντρώσεις και λάθη επί λαθών.
Όλη αυτή η αηδιαστική κατάσταση με την οποία περιποιεί η Αριστερά τον εαυτό της, οδηγεί το εργατικό κίνημα σε απανωτές ήττες, ατελέσφορους αγώνες και σε μια ενσυνείδητη συμπεριφορά αποστασιοποίησης των νέων αλλά και παλιών εργαζομένων από τα συνδικάτα και την πολιτική – κοινωνική δράση.

Έτσι λοιπόν μιας και δεν μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας, τουλάχιστον ας σταματήσουμε τις διαιρέσεις και τις άλληλο-υπονομεύσεις , ας δώσουμε ένα τέλος στις γκρούπες και στους «αυθεντικούς» ερμηνευτές του μαρξισμού, ας σταματήσει αυτή η φαρσοκωμωδία με την αλαζονική συμπεριφορά του ΚΚΕ έναντι όλων , ας σταματήσουμε το σπρώξιμο του ΠΑΣΟΚ όσο πιο δεξιά γίνεται για να μείνουμε εμείς οι «γνήσιοι» εκπρόσωποι του Σοσιαλισμού, που ταξιδεύουμε στον χωροχρόνο ενός «παγκόσμιου ή και Ευρωπαϊκού φόρουμ που μπορεί να επιβάλλει θετικές λύσεις».

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Μια θέση κριτικά με το κείμενο θέσεων για την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Αυτόνομης Παρέμβασης

Έχετε βάλει σύντροφοι, ένα ζήτημα που το περνάτε εξ’ απαλών ονύχων, και αυτό αποτελεί το αγκάθι στην ανάπτυξη του σ.κ. και δεν είναι τίποτε λιγότερο από την απάθεια των εργαζομένων προς τα κελεύσματα του οργανωμένου συνδικαλισμού, για οργάνωση και συμμετοχή στην καθημερινή πάλη και στις απαιτούμενες κινητοποιήσεις.
Λέτε παραδείγματος χάρη, ότι « τα συνδικάτα είναι σκληροί μηχανισμοί με άκαμπτες ιεραρχίες και με πολυποίκιλες εξαρτήσεις» και παρακάτω τις προσδιορίζετε στον «κυβερνητικό συνδικαλισμό και στην κομματική χειραγώγηση».
Βέβαια αφού συμβαίνουν αυτά είναι φυσικό επόμενο η ανάπτυξη του εργοδοτικού συνδικαλισμού δηλαδή του συνδικαλισμού που έχει υποταχθεί στην φράξια των ρουφιάνων του εργοδότη, ή των «στελεχών» εκείνων που ενστερνίζονται την φιλοσοφία ανάπτυξης του καπιταλιστικού κεφαλαίο.
Μέχρις εδώ όλα καλά, αλλά σε ολόκληρο το κείμενο δεν διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχει επίγνωση για την θέσης της Αριστεράς και τις ευθύνες της, στην εξέλιξη που διαμόρφωσε και καταδίκασε στην σημερινή του εκφυλιστική μορφή το κίνημα, μια θέση και λειτουργία που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της σημερινής φυσιογνωμίας των συνδικάτων, της ιδεολογικής και πολιτικής αποστέωσης τους και της διάρρηξης των δεσμών της εργατικής τάξης με την φιλοσοφική της θέση στις σχηματοποιημένες κοινωνίες.
Γιατί από την μια μεριά έχουμε ένα κατ’ επίφαση συνδικαλιστικό κίνημα να κερδίζει μάχες σημαντικές με ρακένδυτους «στρατηγούς», που στο τέλος μιας νικηφόρας πορείας οι «στρατηγοί του» μεταβάλλονται σε εξουσιαστές είτε από την θέση του αξιωματούχου πλέον, κομματικού καθοδηγητή και ανερχόμενου στην κομματική ιεραρχία, είτε από την θέση του νεοεκλεγέντος στο κοινοβούλιο βουλευτή και από την άλλη αυτό το κίνημα να βολοδέρνει στις αντιφάσεις του, στις διχοτομήσεις του στις αλληλοσυγκρουσείς του, στους πολυποίκιλους αυτοπροσδιορισμούς του και στην ιδεολογικοποίηση των αντιφάσεών του, οι οποίες όμως δεν είναι καθόλου αθώες αλλά κατευθυνόμενες από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας και ποδηγέτησης.
Όμως το εργατικό κίνημα δεν έχασε εν πρώτοις τα συνδικαλιστικά του χαρακτηριστικά και στην συνέχεια τα κινηματικά του αντίστοιχα, ούτε εντελώς τυχαία ούτε ως αποτέλεσμα της εξέλιξης των κοινωνιών ή της οικονομίας.
Παρ’ όλο που η εξέλιξη των κοινωνιών και της οικονομίας μπορεί να ενοχοποιηθεί σε ένα βαθμό ότι επηρέασε την αποδέσμευση του εργατικού κινήματος από την συνειδησιακή του ύπαρξη που το καθιστούσε κινηματικό και συνδικαλιστικό, εντούτοις σημαντικό ρόλο έπαιξε η αντίληψη που ερμήνευε την κομμουνιστική θεώρηση και προωθούσε την δια μέσου των κομματικών μηχανισμών κατοχύρωση της φυσιογνωμίας του στην συνείδηση της κοινωνίας, μέσα από μια διαδικασία που επιβουλεύονταν το κίνημα ώστε να οικοδομηθεί μέσα και πάνω από αυτό, μία προσπάθεια χειραγώγησης των κοινωνιών των εργαζομένων , των αναγκών τους της απεξάρτηση τους από την εξατομικευμένη αλλά και συλλογικής κατάπτωση της κοινωνικής τους θέσης, που η ανάπτυξη του κεφαλαίου και ο πλουτισμός τους είχε «επιτρέψει» δηλαδή επιβάλει, αυτήν την κοινωνική εκτόπιση.
Η μόνη που θα πρέπει να κατακριθεί στο ελάχιστο είναι η κομμουνιστική θεώρηση για τις πραγματοποιούμενες κατά αντιστοιχία περιόδους εξέλιξης των πραγμάτων και του κεφαλαίου, αναλύσεις και στοχεύσεις .
Εάν όμως κάνουμε μια ιστορική αναδρομή, από διαφορετικές πηγές για να έχουμε μια αντικειμενική εικόνας της πραγματικότητας, σκοντάφτουμε πάνω στο ίδιο εμπόδιο του χθες και του σήμερα, που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την αναστολή της πολιτικής και ιδεολογικής, αυθόρμητης κατ’ αρχήν και συντονισμένης αργότερα, συγκρότησης του εργατικού κινήματος.
Ποιο είναι αυτό το εμπόδιο;
Από την μια το Κράτος που προσπαθεί να το χειραγωγήσει είτε βίαια είτε με παροχές κοινωνικής προστασίας, το κίνημα ( βλέπε Βενιζέλο και τις υποσχέσεις στον Μπεναρόγια για την βοήθεια στην δημιουργία του ΣΕΚΕ) είτε με εγγυήσεις συμμετοχής στα κέντρα εξουσίας των συνδικαλιστικών ηγεσιών και από την άλλη, η κομματική συγκρότηση του ΚΚΕ εκείνη την εποχή, μέσα από μια κατ’ εξοχήν αρτηριοσκληρωτική εξουσία και οργάνωση που ασκείται πάνω στην συγκρότηση του εργατικού κινήματος ως αναγκαίο υπόβαθρο της υπόστασής του. Της υπόσταση δηλαδή του ΚΚΕ. ( βλέπε ΣΕΚΕ και η μετεξέλιξή του ).
Η συνέχεια της ανάπτυξης στην οργανωμένη του μορφή, το εργατικό κίνημα , σπαράσσεται από διενέξεις , διασπάσεις και ιδεολογικούς ανταγωνισμούς που σκόνταφταν πάνω στον έντονο εθνικισμό των εργατών, αλλά και συνολικά της Ελληνικής κοινωνίας, κάτι απόλυτα δικαιολογημένο που η Αριστερά δεν μπόρεσε ποτέ να το αποκρυπτογραφήσει ούτε και να το ανεχθεί. Γιατί η Αριστερά δεν παράγετε στην Ελλάδα ως φυσιολογική εξέλιξη της δράσης του εργατικού κινήματος και της ανάπτυξης επαναστατικής συνείδησης κυριαρχίας πάνω στην οικονομία και το κράτος, παρά εισάγεται ως ανώτερη ιδεολογική ηθική που ξεπερνούσε εθνικές ή εθνικιστικές αγκυλώσεις. Δεν παράγεται δηλαδή ως ιδεολογική ανάγκη για ένα κίνημα που ποτέ δεν είχε ενστερνισθεί την πολιτική εξουσία που του ανήκε ως φυσική εξέλιξη της δράσης του και της συμμετοχής του στην ανάπτυξη της χώρας.
Οι απανωτές διασπάσεις του ( με τρεις συνομοσπονδίες στο τέλος αυτών των «ιδεολογικών» πολέμων) δημιούργησαν όλους τους όρους ώστε η ενωμένη βάση του να αποτελεί από τότε μια αναντίρρητη ανάγκη που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε μέχρι σήμερα.
Ζητούμενο και σήμερα είναι η ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος, στην βάση μιας φυσιογνωμίας που δεν μπόρεσε να αποκτήσει και δεν είναι σε θέση να το κάνει ούτε και σήμερα.
Ο διεθνισμός δεν γίνεται αντιληπτός ως κοινή ταξική βάση απέναντι στην ανάπτυξη του κεφαλαίου και των κοινωνικό – οικονομικών σχέσεων που δημιουργεί αυτή η ανάπτυξη, αλλά περισσότερο λειτουργεί εκφοβιστικά και διχαστικά, που συμπαρασύρεται από απανωτά λάθη της ηγεσίας του ΚΚΕ και που αποτελούσαν το καλλίτερο δώρο στα αστικά και φασιστικά κόμματα, για να δυσφημήσουν αλλά και να ενοχοποιήσουν το σ.κ. και των σχέσεών του με τους «κομμουνιστές» όπως έλεγε η προπαγάνδα.

Σταματώ εδώ την ανάλυση μου ως προς τις αιτίες που το Κίνημα ως μέσο και στοιχείο αυτοπροσδιορισμού της δράσης των οργανωμένων ενώσεων των εργατών, μέχρι και σήμερα, δεν μπόρεσε ούτε τον εαυτόν του να εντάξει στα συνδικάτα, ούτε να εμπνεύσει στους οργανωμένους εργάτες, ούτε να καθοδηγήσει την κοινωνία, ούτε να ανοίξει δρόμους για την πολιτική του ολοκλήρωση.
Σταματώ εδώ, γιατί θέλω να πω, πως αν δεν αποφασίσουμε να μιλήσουμε χωρίς περιστροφές και συναισθηματισμούς και ιδεολογικό-πολιτικές αγκυλώσεις για τον ρόλο και τις ευθύνες της Αριστεράς στο κίνημα και στην αντί-ανάπτυξη συγκρουσιακών συνειδήσεων στους εργαζόμενους, αντί – ανάπτυξη τοξικότητας των αγώνων και την αντί-σχηματοποίηση του μέσου για ταξικούς αγώνες που είναι το υποκείμενο, δηλαδή ο εργαζόμενος ως κοινωνικοποιημένη οντότητα, δεν θα έχουμε προσφέρει την ευκαιρία στην Αριστερά να παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάγκη να βγει η χώρα από της κρίση όπως αυτήν την βιώνουμε σήμερα και που πολύ χειρότερα θα κληθούμε να την αντιμετωπίσουμε στο άμεσο αύριο.
Ο κυβερνητικός συνδικαλισμό, ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, η κομματική χειραγώγηση δεν είναι αιτίες, στην αναποτελεσματικότητα των συνδικάτων αλλά και της αδυναμίας συλλογικής έκφραση του συνόλου των εργαζομένων, αλλά αποτέλεσμα των αντιλήψεων της Αριστεράς στην διαχείριση και αντιμετώπιση των κρίσεων τόσο σε εθνικό όσο και Διεθνιστικό επίπεδο και της στράτευσης του εργατικού κινήματος πάνω σ’ αυτές τις αντιλήψεις.
Η ανάπτυξη αντιλήψεων και συνείδησης κυβερνητικής, ή εργοδοτικής ή κομματικής εξάρτησης, πηγάζει από την αδυναμία ιδεολογικοποίησης της ύπαρξης αλλά και της ένταξης του ατόμου μέσα στην κοινωνία ως κοινωνικοποιημένη οντότητα, που αντιλαμβάνεται την καταπίεση του Κράτους και των μηχανισμών του, μέσα από παραμορφωτικούς φακούς, ως φυσική εξέλιξη και κυρίως ως ανάγκη επιβίωσης και ασφάλειας.
Κανένας εργαζόμενος δεν πιστεύει ότι η κοινωνία βρίσκεται υπό καθεστώς δουλείας και τρομοκρατίας του Κράτους.
Αλήθεια μέχρι σήμερα ποια αριστερή πολιτική – κομματική δύναμη, δεν ζητά μια φιλεργατική, φιλολαϊκή κυβερνητική πολιτική, σε αντιδιαστολή με μια εργατική, λαϊκή κυβέρνηση ενός αντίστοιχου κόμματος και μιας αντίστοιχης ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας;
Τι ακολουθείται από τα συνδικάτα και τις ηγεσίες των εργατών ως φυσιολογική εξέλιξη στις διαπιστώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης;
Η διεκδίκηση μια φιλεργατικής πολιτικής, μιας φιλολαϊκής αντίστοιχης που θα σέβεται τον μόχθο των εργαζομένων και θα έχει έναν κοινωνικό ανταποδοτικό χαρακτήρα.
Η Αριστερά λοιπόν ποτέ δεν διεκδίκησε για τον εαυτόν της αυτό τον ρόλο και επομένως έδωσαν χώρο και ρόλο στα αστικά κόμματα να επεξεργαστούν φιλεργατικές, φιλολαϊκές ή αντίθετες πολιτικές και έδωσε απλόχερα την δυνατότητα στα αστικά κόμματα να το παίξουν οι καλοί πατερούληδες των εργατών, των αγροτών των εξαθλιωμένων.
Μαζί όμως με την Αριστερά, ποτέ το εργατικό κίνημα, που λειτούργησε ως ουρά της, δεν διεκδίκησε αυτόν τον ρόλο. Ούτε άμεσα, με πολιτικές κυβερνητικής εξουσίας, αλλά ούτε και ως μηχανισμός πίεσης των κομμάτων που αυτό - προσδιορίστηκαν εντελώς αυθαίρετα ως οι εκφραστές του Λαού και των εργαζομένων.
Βάστηξε όμως η Αριστερά τον ρόλο του απαγγέλνοντος κατηγορίες, εργοδοτικού, κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού σε ότι δεν μπόρεσε να ελέγξει ή να εντάξει στο στρατόπεδο της.
Θυμάστε πως απολύθηκαν οι συνάδελφοι εργαζόμενοι οικοδόμοι που εργάζονταν στο «σπίτι του Λαού» ή οι συνάδελφοι εργαζόμενοι στην «Τυποεκδοτική» που συμμετείχαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις.
Την ίδια στιγμή που πραγματοποιούσαν τις απολύσεις αυτές, ανερυθρίαστα κατάγγελλαν τους «αγανακτισμένους πολίτες» που συγκροτούνταν έξω από τα υπουργεία Εργασίας και Οικονομικών κόντρα σε απεργούς, από ομάδες της ΠΑΣΚΕ, την πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ ως Κυβέρνηση.
Αυτόν τον κομματικό συνδικαλισμό όμως εκείνη πρώτη τον δίδαξε και τον χρησιμοποίησε ως μέσον προπαγάνδας και «ηρωϊκότητας» των μπροστάρηδων που απαρνιοντουσταν ακόμη και την οικογένεια τους και θυσιάζονταν για το κίνημα και τα δίκαια των εργαζομένων.
Ενός κομματικού συνδικαλισμού που το επέβαλε για να ελέγξει το εργατικό κίνημα και να αυτοπροσδιοριστεί μέσα από αυτό ως η μάνα που το γέννησε.
Άλλωστε δεν είναι τυχαία και εξωπραγματική η θέση του ΚΚΕ ότι ο αυθεντικός πολιτικός εκφραστής των εργαζομένων και του ταξικού συνδικαλισμού, είναι η αφεντιά του.

Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ . ΡΕΠΟΡΤ.: Γ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ

Κίνηση διπλής πολιτικής στόχευσης αποτελούσε η πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ να ζητήσει τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου.

Πέραν της πρόθεσής του να ριχτεί φως στην υπόθεση, στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι αφενός να εγκλωβίσει τη Νέα Δημοκρατία και να επιτείνει τις συνθήκες κρίσης στο εσωτερικό της κυβερνώσας παράταξης, αφετέρου να φέρει τον Συνασπισμό επίσης σε πολύ δύσκολη θέση.

Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, το ΠΑΣΟΚ κατέληξε στην απόφαση να υποβάλει πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής στη Βουλή για το σκάνδαλο των ανταλλαγών εκτάσεων της Μονής Βατοπεδίου με οικόπεδα «φιλέτα» του Ελληνικού Δημοσίου, έπειτα από προσεκτική ανάλυση της κατάστασης που διαμορφώνεται στις σχέσεις των δύο κομμάτων. Ειδικότερα, όπως ανέφεραν οι ίδιες πηγές, η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει ήταν οι δηλώσεις του Αλέκου Αλαβάνου προ δεκαημέρου στην Κρήτη για τις παραχωρήσεις της Μονής Τοπλού, καθώς επίσης και άλλες παρεμφερείς δηλώσεις του για την ανάγκη να διερευνηθεί η υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου σε βάθος δεκαετίας, προκειμένου να εντοπιστούν και πιθανές ευθύνες υπουργών του ΠΑΣΟΚ.

«Ουρά της κυβέρνησης». Η Χαρ. Τρικούπη διέγνωσε πίσω από τις δηλώσεις του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προθέσεις του κ. Αλαβάνου να δώσει στη Νέα Δημοκρατία επιχειρήματα συμψηφισμού αναφορικά με το σκάνδαλο στη λογική τού «όλοι ίδιοι είναι»- ότι δηλαδή και στο σκάνδαλο υπάρχει συνυπευθυνότητα ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. Αποφασίστηκε, λοιπόν, να χτυπηθεί με τα ίδια του τα όπλα. Η απόφαση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής κρίθηκε ότι θα άφηνε έκθετη την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στους οπαδούς του, αλλά κυρίως στους ψηφοφόρους εκείνους του ΠΑΣΟΚ που είχαν μετακινηθεί το προηγούμενο διάστημα προς το κόμμα της Αριστεράς, και θα την εμφάνιζαν ως «ουρά» της κυβέρνησης. Το αποτέλεσμα φαίνεται να δικαίωσε όσους υποστήριξαν αυ τή την τακτική και μεταξύ τους και τον ίδιο τον Γιώργο Παπανδρέου. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ταχθεί υπέρ της Εξεταστικής Επιτροπής και κατά της πρότασης του ΠΑΣΟΚ για Προανακριτική δεν είχε ζωή παραπάνω από ένα 24ωρο. Κατέρρευσε κάτω από το βάρος των αντιδράσεων, και εσωτερικά, και οδήγησε στην απόφαση να επιχειρηθεί το συντομότερο δυνατό στροφή. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει υπέρ της Προανακριτικής Επιτροπής και στη Χαρ. Τρικούπη μιλούν για μια πρώτη νίκη εις βάρος του κόμματος της Αριστεράς.

Οι οπαδοί. Είναι προφανές ότι, όπως ανέφεραν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, και η υπόθεση αυτή δεν μπορεί να αποσπαστεί από το γενικότερο θέμα που είναι η συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ. Και όπως λένε, με το 65% και πάνω των οπαδών των δύο κομμάτων να δηλώνει υπέρ της συνεργασίας, το ποιος θα χρεωθεί την αποτυχία της είναι φανερό ότι θα κερδίσει εκτός από τις εντυπώσεις και το κομμάτι εκείνο του εκλογικού σώματος που στέκεται μετέωρο ανάμεσα στα δύο κόμματα. Πρόκειται δηλαδή για μια διελκυστίνδα, η έκβαση της οποίας θα κρίνει πολλά εν όψει των εκλογών του επόμενου χρόνου.

Δεν θα αντέξει. Τώρα το ΠΑΣΟΚ στρέφει όλη την προσοχή του στην οργάνωση της παρουσίας του στη συζήτηση της ερχόμενης Τετάρτης για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής και κυρίως στη συζήτηση της πρότασής του για Προανακριτική Επιτροπή, την ερχόμενη Παρασκευή. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκτιμάει ότι η προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας θα είναι να διευρύνει τον χρόνο του σκανδάλου, κάνοντας λόγο για ένα σκάνδαλο που άρχισε το ΠΑΣΟΚ, και απλώς τα στελέχη του δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από το να υλοποιήσουν ήδη ληφθείσες αποφάσεις της διοίκησης επί ΠΑΣΟΚ. Και η δεύτερη προσπάθεια της Ν.Δ. θα είναι να μιλήσει για ένα νέο... ΄89, θεωρώντας ότι επιχειρείται η πολιτική και ηθική εξόντωση πολιτικών στελεχών χωρίς στοιχεία. Το ΠΑΣΟΚ αναμένει ότι η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να αντέξει την ψηφοφορία της Παρασκευής και ως εκ τούτου θα αποχωρήσει πριν από την έναρξή της, αποφεύγοντας να διακυβεύσει την, ούτως ή άλλως, ισχνή πλειοψηφία της...

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

Μείζων Πολιτικό Ζήτημα η στάση Αλαβάνου.

Ο Ελληνικός λαός έχει βαρεθεί τους πολιτικούς να ξιφουλκούν μεταξύ τους για τις "πολιτικές ευθύνες" που υπάρχουν στην χάραξη και πραγμάτωση μιας πολιτικής, αλλά που μέχρι σήμερα εκτός από παραιτήσεις υπουργών και αυτές με το ζόρι, κανένας δεν διώχτηκε, κανένας δεν πήγε φυλακή.
ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥΡΗ
Αυτή είναι η άποψη του Λαού και για την άποψη αυτή το κάθε κόμμα "ενίσταται" και τρέχει ασθμαίνοντας να διατυπώσει τις διαφορές που υφίστανται ανάμεσα σε εκείνο απέναντι όλων των άλλων

Και ιδού, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, να κάνεις πράξη τα λεγόμενα σου και τους διθυράμβους σου και τις κατηγορίες που βαρύγδουπα ξεστομείς από τον "άμβωνα" της Δημοκρατίας.

Περνά ένας ολόκληρος χρόνος προσεταιρισμού στην ανακύκλωση της φαυλότητας και στα κέρδη από την εκμετάλλευση των πολιτικών ευθυνών, από τα σκάνδαλα που ξεπαστρεύουν τα επιχειρήματα του "σεμνά και ταπεινά", τους Υπουργούς του αλλά και τον ίδιο και φτάνει η στιγμή να αναλάβεις την πολιτική ευθύνη ως χρέος απέναντι στην παράταξή σου και τον Λαό και να επιβάλεις πολιτική ευθυνών (πολιτικών και ποινικών) στην Κυβέρνηση και να κινήσεις την διαδικασία "περί ευθύνης υπουργών" και για ιδιοτελείς λόγους κρύβεσαι για να προβάλλεις δήθεν την καθαρότητα σου, την εντιμότητά σου και να μην κατηγορηθείς ότι "συμπράττεις" στο να κουκουλωθούν οι πολιτικές ευθύνες της Κυβέρνησης Σημίτη, που άνοιξε τον δρόμο στο σκάνδαλο, όπως αυτό εξελίχθηκε ως τέτοιο
Σου διαφεύγει σκοπίμως, ότι οι Υπουργοί του Σημίτη όταν διαπίστωσαν χροιά σκανδάλου, έκαναν αναπομπή της υπόθεση για την Λιμνοθάλασσα Βιστονίδας
Ξεχνάς σκοπίμως πως με ευθύνη της σημερινής Κυβέρνησης το Δημόσιο παραιτήθηκε των διεκδικήσεων του στα Ελληνικά δικαστήρια.

Και ενώ γνωρίζεις ότι δεν υπάρχουν ούτε ηθικές (πολιτικά ηθικές) ευθύνες αλλά ούτε και ποινικές εναντίον των Υπουργών της Κυβέρνησης Σημίτη στην υπόθεση αυτή, επιμένεις με το συνεταιράκι, το εξ' αριστερών σου, γιατί κινδυνεύεις να σου επισυνάψει κατηγορίες συμπαράταξης με το ΠΑΣΟΚ, να ψάχνεις απεγνωσμένα σωσίβιο που θα σου εξοπλίσει το οπλοστάσιο, την άρνησης σου δηλαδή για οποιασδήποτε μορφής υποστήριξης μιας Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ελλείψει αυτοδυναμίας.
Αλλά ακόμη, μικροπολιτικά σκεπτόμενος, επιδιώκεις να βρεθείς ως δήθεν "αντιρρησίας συνείδησης" στο προσκήνιο των γεγονότων μέσα από την κόντρα σου με το ΠΑΣΟΚ, μιας και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η επίδειξη ηγετικής ικανότητας, αγνοώντας παντελώς και σνομπάροντας την συλλογικότητα που προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορώ να πω πως είστε αμετανόητα βουλιμικοί στην άγρα μικροκομματικών ωφελημάτων. Αδιαφορείτε ότι κάποιοι θα ξεμπερδέψουν από τις ποινικές τους ευθύνες, την ίδια στιγμή που η Κυβέρνηση της κάθαρσης και της εντιμότητας προσπαθεί να κουκουλώσει τα εγκλήματα της σε βάρος του Λαού και να καλύψει τα Λαμόγια - υπουργούς της.
Αδιαφορείς τελείως στην δεδηλωμένη του Ελληνικού Λαού απαίτηση, να ξεμπερδέψει με την φαυλότητα, την διαφθορά, την πενία που την υποβάλει η Κυβέρνηση Καραμανλή, για έναν και μόνο λόγο.
Για να μην βρεθείς στο καναβάτσο και οδηγήσεις σε αυτοκτονία τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και τον Συνασπισμό. Γιατί γνωρίζεις πως στην περίπτωση που υπερψηφισθεί η πρόταση ΠΑΣΟΚ για Προανακριτική Επιτροπή και από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, ο Καραμανλής θα προκηρύξει αναγκαστικά εκλογές μιας και μη ομολογουμένως με σαφήνεια αλλά επί της ουσίας θα έχει χάσει την δεδηλωμένη των 152 βουλευτών του.
Γνωρίζει πως σε μια τέτοια εκλογική διαδικασία που το κυβερνών κόμμα σύρεται αναγκαστικά σε εκλογές, σπιλωμένο από τις ποινικές ευθύνες των υπουργών του αλλά και του Αρχηγού του, θα καταστεί δεύτερο του εκλογικού αποτελέσματος.
τότε ασφαλώς η πρόταση συγκρότησης Κυβερνήσεως θα ανατεθεί στο πρώτο κόμμα, που θα είναι το ΠΑΣΟΚ.
Με δεδομένη την έλλειψη αυτοδυναμίας θα κληθείς να απαντήσεις θετικά ή αρνητικά στην πρόσκληση του ΠΑΣΟΚ.
Έχεις όμως δεσμευτεί με δηλώσεις σου και με "επιχειρήματα" για την μη συμμετοχή σου στην Κυβέρνηση του "επάρατου" ΠΑΣΟΚ. Τι θα κάνεις τώρα; Θα αυτό-υποσκελιστείς ή θα εμείνεις στην θέση σου;
Ξέρεις πως η εμμονή στις θέσεις που έχεις καλλιεργήσει κόντρα στους εσωτερικούς σου αντιπάλους είναι δίκοπο μαχαίρι.
Ξέρεις ότι στην αδυναμία συγκρότησης Κυβέρνησης θα πάμε σε επαναληπτικές εκλογές.
Ξέρεις τέλος ότι στις επαναληπτικές ο Λαός που σε στήριξε με την ψήφο του θα στραφεί στο ΠΑΣΟΚ και εσύ θα πάρεις τον πούλο και ενδεχομένως να βρεθείς ως κόμμα εκτός κοινοβουλίου.
Επομένως είναι απόλυτα λογικό και εξηγήσιμο γιατί στηρίζεις τις επιλογές Καραμανλή.
Για να ρεφάρει ο Πρωθυπουργός και στην όποια εκλογική αναμέτρηση έστω και με διαφορά στήθους, η Νέα Δημοκρατία να έρθει πρώτο κόμμα.
Έτσι θα αποφύγεις το "πικρό ποτήριον" . Αυτό όμως πρόσκαιρα.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Πέμπτη, 16 Οκτώβριος 2008
"Εκπρόσωπο" της "G700" με CLK ...στις "Αποδείξεις" του Ευαγγελάτου!
Αναρτήθηκε από bollywood-greece στις Πέμπτη, Οκτώβριος 16, 2008
"Ανατριχιάσαμε" βλέποντας τις Αποδείξεις του Ευαγγελάτου για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης...με τα "μούφα" ρεπορτάζ Παρουσίασε ως εκπρόσωπο της G700 ,νεαρό δημοσιογράφο(26 ετών) με 700 ευρώ το μήνα , που μένει μόνος του , έχει CLK και ρολόι αξίας 3.000 ευρώ... Και τα φέρνει βόλτα δύσκολα με τα 700 ευρώ ...και πιθανόν να επηρεαστεί από την κρίση! Με κάτι μπακαλίστικους υπολογισμούς ,στο ρεπορτάζ, έβαλε έξοδα για φαγητό 120 ευρώ και για δόση δανείου της CLK 160...Την οποία την γυάλιζε ...στα στο ρεπορτάζ ,όπως οι γύφτοι τα Ντάτσουν( Δεν μας λείε σε ποια τράπεζα έκανε αυτή την χρηματοδότηση να πάμε και μεις) Καλά τέτοια "μούφα" έχουμε χρόνια να δούμε σε εκπομπή που στηρίζεται σε ρεπορτάζ ... Άσε για τους καλεσμένους του ...Ξέθαψε τον δημοσιογράφο Μαρίνο γνωστό από τον Οικονομικό Ταχυδρόμο του Λαμπράκη με τις περίεργες απόψεις του περί της αποθέωσης της ελεύθερης οικονομίας! Ο άνθρωπος είναι μερικές δεκαετίες πίσω... Πάντως στο θέμα του "μούφα" G700 τον ξεμπρόστιασε όταν του είπε "καλά μας είπες ότι θες 120 ευρώ το μήνα. Καφέδες δεν πίνει τόσο κάνουν οι καφέδες σου" Εκεί κατάλαβε και την γκάφα του ο Ευαγγελάτος ...λέγοντας οτι και απο κάπου αλλού έχει εισοδήματα που δεν παρουσιάζει! Η ΤΑΤΙΑΝΑ έχει πιο αξιόπιστα θέματα ...και ας είναι trash tv!

(Ξένη δημοσίευση)- ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ- ΣΥΡΙΖΑ- ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΓΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΓΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ Εδώ και μήνες έχουμε ζητήσει τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής στη Βουλή για το θέμα του Βατοπεδίου.
Και το ξέρουν αυτό όλοι οι πολίτες.
Αντιμετωπίσαμε την άρνηση των δύο κομμάτων, που εμπλέκονται σ’ αυτήν την υπόθεση.
Σε διαφορετικό βαθμό, εμπλέκονται όμως και τα δύο.
Από τη μεριά της Ν.Δ. αντιμετωπίσαμε άρνηση ότι δεν προχωρούn σε εμπλοκή της Βουλής, εφόσον τα θέματα βρίσκονται στη Δικαιοσύνη.
Και από τη μεριά του ΠΑΣΟΚ ότι έχουμε πολλές Εξεταστικές Επιτροπές ζητήσει για να ζητήσουμε και για το Βατοπέδιο και ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι «Να ‘χαμε να λέγαμε?».
Αυτές είναι δηλώσεις, που έγιναν μέσα στην Ολομέλεια της Βουλής.
Έχουμε 14 βουλευτές στους 300.
Επιμείναμε και σήμερα αισθανόμαστε δικαιωμένοι, χάρη και στη στήριξη που βρήκε το αίτημα αυτό και στην κοινή γνώμη.
Θέλω να επισημάνω ότι οι Εξεταστικές Επιτροπές έχουν χαρακτηριστικά, τα οποία δεν είναι για να τα υποτιμά κανείς.
Με βάση το άρ.
145 παρ.
1 «οι Εξεταστικές Επιτροπές έχουν όλες τις αρμοδιότητες των ανακριτικών αρχών, καθώς και του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών.» Θέλουμε επομένως - Εξεταστική Επιτροπή σε βάθος χρόνου.
Τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία, ώστε να επεκτείνεται στις δύο κυβερνήσεις Καραμανλή και στην κυβέρνηση Σημίτη.
- Εξεταστική Επιτροπή σε εκτεταμένο πεδίο.
Όχι μόνο τα οικονομικά ζητήματα, τα οποία είναι εξαιρετικά σοβαρά, αλλά και τις ενδεχόμενες διασυνδέσεις των δραστηριοτήτων της ηγεσίας της Μονής Βατοπεδίου με παρακρατικές δυνάμεις και με μυστικές υπηρεσίες ξένων χωρών.
Ταυτόχρονα εμείς θέτουμε το αίτημα για την άμεση παράδοση στη Βουλή, όπως ζήτησαν οι δύο εισαγγελείς, των οποίων τιμάμε τη στάση, του φακέλου που περιέχει στοιχεία για ενδεχόμενη συμμετοχή υπουργών σε ποινικές δραστηριότητες.
Απευθυνόμαστε στον Πρωθυπουργό, στον Υπουργό Δικαιοσύνης, στον Πρόεδρο της Βουλής και τους ζητάμε να απαιτήσουν από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου την άμεση παράδοση του φακέλου.
Ήδη ο κ. Σανιδάς είναι εκτεθειμένος.
Μίλησε για παραπλανηθέντες Υπουργούς, έθεσε επόπτες στο έργο των εισαγγελέων, που ήταν έτοιμοι να στείλουν τα φάκελο στη Βουλή.
Δεν έχει άλλο δρόμο παρά να δώσει το φάκελο αυτό στη Βουλή, ώστε να γίνει η αξιολόγηση και εφόσον υπάρξει εκτίμηση, από τα διάφορα κόμματα, ότι υφίστανται ποινικές ευθύνες υπουργών να προχωρήσουμε στην σύσταση «Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, για τη Διεξαγωγή Προκαταρκτικής Εξέτασης», αυτή που δημοσιογραφικά αναφέρεται ως προανακριτική επιτροπή, ώστε να μην δώσουμε τη δυνατότητα να παραγραφούν οι ενδεχόμενες ευθύνες μελών της Κυβέρνησης στον Ποινικό Τομέα.
Σε σχέση με αυτά θέλω να πω ότι, διαφωνούμε με τη στάση του ΠΑΣΟΚ να αντιπαρατεθεί η Εξεταστική με την Προανακριτική Επιτροπή Προκαταρκτικής Εξέτασης.
Και διαφωνούμε για τους εξής πολύ σοβαρούς λόγους.
Πρώτον, τα δύο κόμματα τα ενεχόμενα στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου πρέπει να σταματήσουν να ζαλίζουν και να μπερδεύουν τον κόσμο και να πάρουν μια έντιμη και καθαρή στάση με όλη την αυτοκριτική που πρέπει να γίνει.
Δεύτερο, γιατί η Επιτροπή Προκαταρκτικής Εξέτασης εστιάζεται και περιορίζεται στη διερεύνηση του σκανδάλου μόνο σε σχέση με τις Κυβερνήσεις της Ν.Δ.
με βάση τις σχετικές διατάξεις που υπάρχουν και στο Σύνταγμα για την παραγραφή για τις ποινικές ευθύνες, που ισχύει ήδη για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Τρίτο, γιατί το ζήτημα δεν είναι μόνο οι ποινικές ευθύνες.
Η κοινή γνώμη της χώρας μας, πρέπει να πληροφορηθεί για τις πολιτικές ευθύνες.
Εφόσον υπάρχουν πολιτικές ευθύνες αυτές δεν συμπαρασύρονται από την παραγραφή στον τομέα των ποινικών ευθυνών.
Αναφέρομαι και στις τρεις τελευταίες κυβερνήσεις.
Και τέταρτο, διότι το να ζητήσεις σήμερα άμεσα, χωρίς να έρθει ο φάκελος στη Βουλή, όπως έχεις δικαίωμα, να το κάνεις την Σύσταση Προκαταρκτικής Επιτροπής, μάλιστα σε αντιπαράθεση με την Εξεταστική Επιτροπή, αυτό οδηγεί σε μία παγίδα, η οποία τελικά θα είναι σε όφελος της Ν.Δ.
Διότι το αρ.
155 παρ.
7 του Κανονισμού της Βουλής λέει ότι «αν η Βουλή αποφασίσει να μην συγκροτηθεί η Επιτροπή αυτή, δεν μπορεί να υποβληθεί νέα πρόταση άσκησης δίωξης στηριζόμενη στα ίδια πραγματικά περιστατικά».
Αυτό σημαίνει ότι, ενώ μπορείς να κάνεις την πρόταση χωρίς την ύπαρξη του προανακριτικού φακέλου από τη Δικαιοσύνη, η Ν.Δ.
έχει τεράστιες δυνατότητες ελιγμών, να μιλήσει για ασύστατες προτάσεις τη στιγμή, που με την παρουσία του φακέλου, ενδεχομένως αποκλείονται όλες αυτές οι δυνατότητες για τη Ν.Δ.
Επομένως, ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει μια καθαρή στάση απέναντι στον Ελληνικό λαό.
Εξεταστική Επιτροπή για όλους σε βάθος δεκαετίας, για όλες τις πολιτικές ευθύνες, οι οποίες υπάρχουν.
Απαίτηση να δοθεί ο φάκελος στη Βουλή.
Στο ενδεχόμενο να υπάρχουν, όπως υποστηρίζουν οι Εισαγγελείς, ποινικές ευθύνες υπουργών, υφυπουργών της Ν.Δ.
, τότε άμεση σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής.
15/102008 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Συνοπτικα οι δηλώσεις ΠΑΣΟΚ για το Βατοπέδιο και την Οικονομια

ο κ. Καραμανλής στην επιστολή-απάντησή του προς τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στις 17 Ιουλίου 2008 για τις εξεταστικές επιτροπές: «Σε ό,τι αφορά τη συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής, έχω καταστήσει σαφή την κυβερνητική θέση. Εξεταστική Επιτροπή θα συγκροτηθεί για την αποκάλυψη και όχι για τη συγκάλυψη. Πραγματική επιδίωξη του στόχου αυτού επιβάλλει πρώτα την ολοκλήρωση του ανακριτικού έργου…Ο ισχυρισμός σας ότι «όποιος αρνείται την Επιτροπή, συγκαλύπτει», ούτε ευσταθεί, ούτε, προπάντων, μας αφορά. Το αντίθετο μάλιστα! Η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, σ’ αυτή τη φάση, με αυτά τα δεδομένα, θα οδηγούσε στη συγκάλυψη»….
« ….. άτακτη υποχώρηση και δείγμα πανικού. Βρίσκονται όμως πίσω από τα γεγονότα, όπως και το Κ.Κ.Ε. και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έσπευσε να προσφέρει χείρα βοηθείας στην καταρρέουσα κυβέρνηση μιλώντας για Εξεταστική.»

«……Γιατί προανακριτική; Γιατί προέχει να μην παραγραφούν τα αδικήματα.»

«…..Το ΠΑΣΟΚ αναφέρει στην πρότασή του τα ονόματα των κ.κ. Δούκα, Μπασιάκου και Ρουσόπουλου. Μπορεί να προκύψουν και άλλα πρόσωπα;»

«….. Αν απορριφθεί η προανακριτική, μπορεί να υπάρξει άλλη ίδια πρόταση στο μέλλον; Είναι, νομικά και πολιτικά, αστείο το επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ότι, τυχόν απόρριψη της πρότασης για Προανακριτική Επιτροπή, δεν επιτρέπει την επαναφορά της πρότασης, εάν προκύψουν νέα στοιχεία στο μέλλον.»

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ

«…….Σήμερα ο υπουργός Οικονομίας ανακοίνωσε τα μέτρα για τη στήριξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ελλάδα…
α) Πρώτη παρατήρηση: Ενώ η κυβέρνηση «βρήκε» 28 δις ευρώ για την ρευστότητα των τραπεζών…
- «Βρήκε» μόλις 100 εκ. ευρώ για το Ταμείο κατά της Φτώχειας, το οποίο δεν έχει μοιράσει μέχρι σήμερα ούτε ένα ευρώ…
- Ενώ επιβαρύνει τους πολίτες με 7,5 δις επιπλέον φόρους…
β) Δεύτερη παρατήρηση: Τα μέτρα που ανακοίνωσε σήμερα ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών παρέχουν «λευκή επιταγή» προς τις τράπεζες με τη φτηνή ρευστότητα που τους προσφέρουν, ενώ δεν παρέχουν κανένα εχέγγυο ότι η αυξημένη ρευστότητα θα διοχετευτεί στην πραγματική οικονομία, προς όφελος του Έλληνα φορολογούμενου.
γ) Τρίτη παρατήρηση: Για άλλη μια φορά, η κυβέρνηση λαμβάνει μέτρα που είναι ουσιαστικά «παροχές» προς τις τράπεζες, προσκολλημένη στο ιδεολόγημα, ότι αυτές θα μειώσουν αυτόματα το κόστος δανεισμού για επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Η πολιτική αυτή είναι χαριστική προς τις τράπεζες και επιζήμια για την οικονομία.
3. Καλούμε την κυβέρνηση να ακολουθήσει την πρακτική άλλων χωρών της Ε.Ε. και να συνδέσει την παροχή ρευστότητας προς τις τράπεζες με την χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και κλάδων αιχμής της ελληνικής οικονομίας. Μόνον τότε ο Έλληνας πολίτης θα αποκτήσει «μέρισμα» από το σχέδιο στήριξης του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
4. Ο Έλληνας φορολογούμενος δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σηκώσει πρόσθετα βάρη, αλλά αντίθετα πρέπει να αποκτήσει σημαντικό «μέρισμα» από το σχέδιο στήριξης του χρηματοπιστωτικού συστήματος.»

Συνέχεια του προηγούμενου άρθρου

Στην συνέχεια του προηγούμενου κειμένου, θα υποστηρίξω πως η προσπάθεια απεγκλωβισμού των συνδικαλιστικών παρατάξεων από την "δέσμη μέτρων" που τις αγκυλώνουν ως προέκταση των κομματικών μηχανισμών στο εργατικό κίνημα, χρειάζεται μια διαρκή πάλη άρνησης και εναντίωσης σε κάθε στρατηγική των κομμάτων που επιθυμούν να ελέγχουν το συνδικαλιστικό κίνημα.

Είτε από τα Δεξιά είτε από τα αριστερά το κίνημα δέχεται συχνές επιθέσεις εγκλωβισμού και ελέγχου του, με διάφορα μέσα και πολιτικές.

Η ποιο συχνή μεθοδολογία που ανακυκλώνεται είναι η δημιουργία ενοχικής συνείδησης απέναντι στο κομματικό καθήκον και στην πορεία του κόμματος μέσα στην κοινωνία , καθώς οι επιλογές του αντανακλούν τα θέλω και τα συμφέροντα του Λαού.

Σαν δεύτερος μηχανισμός ενοχικής συνείδησης είναι οι «παρεχόμενες» εξουσίες αντιπροσώπευσης που δίνουν στο συνδικαλιστικό στέλεχος την δυνατότητα άσκησης κομματικής εξουσίας στα μέλη και στους οπαδούς του κόμματος, καθώς του δημιουργείται εντέχνως η πεποίθηση ότι ανήκει στο εμπιστευτικό περιβάλλον της κομματική εξουσίας.
Αυτό αποτελεί και προϋπόθεση που θα ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του, οι οποίες διαφοροποιούνται όσο το κόμμα βρίσκεται σε τροχιά κυβερνητικής εξουσίας.

Σαν τρίτο μηχανισμό ενοχικής συνείδησης καταγράφεται η «συμμετοχή στα κέντρα αποφάσεων», η οποία πραγματοποιείται με ευθύνη της κομματικής γραμμής και της απόδειξης της άνευ αντιρρήσεων διάθεσης εαυτού στην υπηρεσία και τις ανάγκες της ηγετικής ομάδας πέριξ του Προέδρου του κόμματος και στον Πρόεδρο.
Η συμμετοχή όμως αυτή, πέραν των επί πλέον εξουσιών που προικοδοτεί τον συνδικαλιστή του αποφέρει και ένα επί πλέον σημαντικό εισόδημα, αλλά και την δυνατότητα της πραγματοποίησης μικρών ή μεγάλων «εξυπηρετήσεων» προς όφελος τόσο και κατ’ αρχή του ιδίου , όσο και του κόμματος το οποίο «εκπροσωπεί» και το οποίο τον έχει «ωφελήσει» στο διπλάσιο.
Μεταξύ πλέον του συνδικαλιστή, στον οποίο έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι υφίσταται με την ιδιότητα και την εξουσία αυτή στα κοινωνικά-πολιτικά κινήματα εξ αιτίας της εμπιστοσύνης του κόμματος που υπηρετεί, και του κόμματος, έχει αναπτυχθεί ένας ενοχικός δεσμός που σε κάθε προσπάθεια διάρρηξης της σχέσης αυτής , ο μόνος χαμένος είναι ο συνδικαλιστής.

Σαν τέταρτος μηχανισμός ενοχικής συνείδησης αποτελούν πλέον οι σχέσεις «αμοιβαιότητας» που έχουν δημιουργηθεί ανάμεσα στον συνδικαλιστή και στις διάφορες μορφές εξουσίας καθώς και μεταξύ του συνδικαλιστή με του εργαζόμενους, τους οποίους υποτίθεται εκπροσωπεί.
Ο Συνδικαλιστής διαμορφώνει τον δικό του περίγυρο, τον δικό του μηχανισμό αυτοπροστασίας, που του εξασφαλίζει την σιγουριά την επαναλαμβανόμενης εκλογής του στα διάφορα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά που τον εξυπηρετεί στις «διαπραγματεύσεις» του με τα κομματικά κέντρα αποφάσεων.
Μπαίνουμε λοιπόν σε έναν φαύλο κύκλο εξουσιών και επικυριαρχίας, όπου το κόμμα εξαρτάται από τον συνδικαλιστή και ο συνδικαλιστής εξαρτάται από το κόμμα.
Αυτό ως πραγματικότητα που μπορεί να λειτουργεί μόνο σε περιόδους εκτός άσκησης κυβερνητικής εξουσίας, αμβλύνεται και αντικαθίσταται πλέον από την εξουσία ως υπεραξία του κόμματος όταν αυτό γίνεται Κυβέρνηση.
Τώρα περισσότερο εξαρτάται ο συνδικαλιστής από το κόμμα – κυβέρνηση παρά το κόμμα – κυβέρνηση από τον συνδικαλιστή.
Όμως και εδώ πάλι λειτουργούν ισορροπίες και ανάμεσα στον συνδικαλιστή, την θέση που κατέχει στο κίνημα και στο κόμμα – κυβέρνηση, επειδή ή αλληλοτροφοδότηση «εμπιστοσύνης» και η αμοιβαιότητα επίσης είναι ισχυρά κίνητρα συνύπαρξης.
Όμως η «αλληλοτροφοδότηση εμπιστοσύνης» σταθεροποιείτε και μεγεθύνεται όσο δημιουργεί ανταλλακτικές αξίας και όσο οι ανταλλαγή μεταφράζεται σε χρήμα και διασπορά εξουσιών.
Όταν ξεθωριάσει ή χαθεί αυτή η «αλληλοτροφοδότηση εμπιστοσύνης» τότε παρατηρείται «ανεξαρτοποίηση» του συνδικαλιστή στον οποίο προσάπτεται η «κατηγορία» του αντάρτη για τους μεν ή του συνειδητοποιημένου και αυθεντικού εκπροσώπου των εργαζομένων για τους δε.
Αυτή τώρα η νέα κατάσταση σχέσεων που δημιουργείται στο τέλος επιφέρει τον αναγκαίο συμβιβασμό – στον βαθμό που ο συνδικαλιστής δεν έχει ήδη αλλάξει «στρατόπεδο» - ο οποίος επέρχεται με νέες, ενισχυμένες μορφές ανταλλακτικής σχέσης και εξουσιών.

Το συνδικαλιστικό κίνημα προπαγανδίζει μόνιμα και διαρκώς την ανάγκη αυτοδιάθεσης, ελευθερίας και ανεξαρτοποίησης τους από τα διάφορα κέντρα εξουσίας και ποδηγέτησης του, την ίδια στιγμή που οι συνδικαλιστικές του ηγεσίες το χρησιμοποιούν ως διαπραγματευτικό εργαλείο που επιφέρει ισχυρά ανταλλακτικά οφέλη για τους ίδιους.
Μία θέση στο κοινοβούλιο ή μια αντίστοιχη σε Υπουργικό θώκο, ή μια αντίστοιχη σε κάποιον οργανισμό που θα τους προσφέρει εξουσίες και μπόλικο χρήμα, είναι μερικά από τα «προϊόντα» αυτής της ανταλλακτικής σχέσης μεταξύ των συνδικαλιστών και των εξουσιών που υπηρετούν.

Για τον λόγο αυτό οφείλουμε ως συνειδητοποιημένη Αριστερά να αντιδράσουμε σε κάθε μορφή εξουσιών που μας «προσφέρεται» ή που επιδιώκει το καπέλωμα προς όφελος της «κοινωνίας» δια του επεξεργασμένου προγράμματος εξουσίας που διασφαλίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων και υπηρετεί τον Λαό.

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΑΠΟΨΕΩΝ ΣΥΡΙΖΑ

Το Σάββατο, 11/10 πραγματοποιήθηκε η συνεδρίαση της διευρυμένης Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
Άκουσα το αιτιολογημα Μπανιά γιατί δεν είναι «σύννομο» να μπει στην δοκιμασία της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ η συνοχή και η πολιτική οντότητα του ΣΥΡΙΖΑ
Δικαιολογήθηκε πως στο επιχείρημα του ΠΑΣΟΚ εφ' όσον γίνει Κυβέρνηση, .οτι θα προχωρήσει στην αναδιανομή του πλούτου και την αύξηση των μισθών των εργαζόμενων, η απάντηση είναι : "μα δεν βλέπουμε τι υπόγραψε η ΓΣΕΕ;"
Πιάνομαι από αυτό και μόνο για να θέσω την παρακάτω προβληματική που διέπει τις σχέσεις των πολιτικών κομμάτων με τα κοινωνικά κινήματα.
Η παλιά Κομμουνιστική αντίληψη για τον ρόλο του κόμματος και τον ρόλο των συνδικάτων ή των όποιων άλλων κοινωνικών οργανώσεων, συμπυκνωνόταν στην μετατροπή των κοινωνικών οργανώσεων σε παράγοντες του κεντρικού κομματικού μηχανισμού που μέσω αυτών προωθείται η γνώση και η ταξική και επιστημονική αντίληψη των πραγμάτων και διαμορφώνει τις συνειδήσεις των εργαζομένων και γενικότερα του Λαού.
Το κόμμα αποτελεί την πρωτοπορία και είναι ο στρατηγικός μπροστάρης των αγώνων των εργαζομένων.
Επομένως, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις υποθηκεύουν την ελευθερία της σκέψης και της δράσης τους στα δια ταύτα που οι κομματικές αναλύσεις και αποφάσεις έχουν επεξεργαστεί και προωθούν.
Κάθε τι έξω από αυτήν την παραδοχή είναι μη ταξικό και ή και εργοδοτικό ή φιλοκυβερνητικό.
Κατά την αντίληψη αυτή που ομολογουμένως αποτελεί μια σπουδαία εφεύρεση των Κομμουνιστικών κομμάτων και που έτυχε θετικής επιδοκιμασίας και αποδοχής από όλα τα κόμματα, προικοδότησε τις σχέσεις όλων των κομμάτων με τα κοινωνικά κινήματα.
Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις έχουν υπόσταση και τους αναγνωρίζεται σεβασμός και λόγος εφ’ όσον αποτελούν κομματικές παρατάξεις που κατά επίσημο τρόπο αποτελούν μηχανισμοί προώθησης των κομματικών θέσεων, αντιλήψεων, στρατηγικών και ιδεολογίας στις κοινωνικές μάζες και στις οργανώσεις των, αλλά κάτι που βρίσκεται εκτός αυτής της σχέσης δεν είναι αναγνωρίσιμο ούτε και αυθεντικό.
Όταν επιχειρείται να ερμηνευθεί η στάση της ΓΣΕΕ ( ΠΑΣΚΕ στην προκείμενη περίπτωση) στην υπογραφή της ΕΓΣΣΕ, ως αντίληψη ΠΑΣΟΚ στην καθημερινή δράση του στην κοινωνία και την οικονομία, ώστε να αναζητηθεί το μέσο με το οποίο δεν θα αναληφθεί η ευθύνη να συμμετέχεις ενεργητικά στην διαμόρφωση όρων και συνθηκών ενός εγγυημένου μέλλοντος κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας και ανάπτυξης, τότε προσπαθείς να μιμηθείς το ΚΚΕ και τις αντιλήψεις του που μπορούν ως πολιτικές σωστές μεν, αλλά να πραγματώνονται στην στρατόσφαιρα ενός άλλου ηλιακού συστήματος.
Ταυτόχρονα όμως, αποτελεί ομολογία αντιλήψεων για τις πραγματικές σχέσεις και πως τις αντιλαμβάνονται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και ποιες σχέσεις προκρίνουν ως αυθεντικές την διαζευκτική συνύπαρξη του «κόμματος» με την κοινωνία και τις οργανώσεις της.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση σήμερα, που αποτελεί κίνηση ευθείας παρέμβασης του Συνασπισμού στην οργάνωση και την δράση των συνδικάτων, στην πανελλαδική σύσκεψη ενδεχομένως να μετουσιωθεί σε Συνδικαλιστική παράταξη. Οι αντιλήψεις περί της αυθεντικότητας επιμένουν πως η Αυτόνομη Παρέμβαση πρέπει να ακολουθήσει την πεπατημένη και να εξακολουθήσει να είναι κομματική παράταξη.
Σήμερα μπορεί να είναι κομματική παρέμβαση του Συνασπισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά διατηρεί την αυτονομία στην δράση και στην ερμηνεία των πραγμάτων από εργασιακό χώρο σε εργασιακό χώρο και από εργασιακό γεωγραφικό περιβάλλον σε αντίστοιχο του.
Αυτό αποτελεί και το διακύβευα της μετατροπή της σε Παράταξη με κεντρικά όργανα και κεντρική πολιτική, η οποία θα θέτει εκτός παιγνιδιού άλλες αντιλήψεις ή άλλες πολιτικές δράσεις από αυτές που εξυπηρετούν πρώτιστα τους στρατηγικούς στόχους του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ και κατόπιν τους στρατηγικούς στόχους των εργαζόμενων.
Επομένως κάθε πράξη της Αυτόνομης Παρέμβασης στο μέλλον θα χαρακτηρίζεις και θα δεσμεύει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Συνασπισμό.
Αλλιώς πως κάθε πράξη της ΠΑΣΚΕ ή του ΠΑΜΕ δεσμεύουν τις αντιλήψεις των ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ και επομένως καθορίζουν και την ειλικρίνεια των κομμάτων αυτών αλλά και καθορίζουν τις δυνατότητες συνεργασιών με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Μπάζει η επιχειρηματολογία, αλλά καθόλου δεν μπάζει ο αναχρονισμός και η υστεροβουλία των αντιλήψεων μιας λεγόμενης επί της ουσίας, Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μια τέτοια Αριστερά δεν είναι Ριζοσπαστική αλλά αθεράπευτα παλαιολιθική

Να λοιπόν τι προτείνω, μια πρόταση που ήδη την έχουν ακούσει από την Α.Π., και που απαντά στην κρίση αξιών και οργανωμένης δράσης των συνδικάτων.

μια ομάδα συνδικαλιστικών στελεχών και μια ομάδα συνδικαλιστικών χώρων της ΠΑΣΚΕ που ασφαλώς θα κατηγορηθούν ως "αντάρτες" και μια αντίστοιχη του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ που θα αντιμετωπίσουν τις ίδιες κατηγορίες, να πρωτοστατήσουν στην δημιουργία μια Σοσιαλιστικής Παράταξης στο Εργατικό Κίνημα, καταθέτοντας ένα μανιφέστο πολιτικών θέσεων, οργανωτικής αναδιάταξης των εργατικών δυνάμεων, νέες μορφές οργάνωσης και καινούργια οργανωτική δομή της ΓΣΕΕ, καθώς και διατύπωση θέσεων που κατοχυρώνουν την πολιτική και οργανωτική αυτονομία και αυτοδιάθεση της Σοσιαλιστικής Συνδικαλιστικής Παράταξης και των συνδικάτων.
Δηλαδή ένα σημαντικό και αποτελεσματικό βήμα προς την κατεύθυνση ανεξαρτητοποίησης του εργατικού κινήματος που πρέπει να βρει τον δρόμο του συνδικαλισμού και της πολιτικής, τον στόχο και την στρατηγική που του είναι αναγκαία ανεξάρτητα τι θεωρούν αναγκαία και τι στρατηγικά τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ

Έχω αγανακτήσει αυτό το διάστημα από την συμπεριφορά των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς.
Όποτε κάνουν κέφι αποφασίζουν να φύγουν από την αφετηρία.
Δεν ελέγχονται και δεν λογαριάζουν το επιβατικό κοινό.
Όταν διαμαρτύρεσαι στην Υπηρεσία τους, οι δικαιολογίες είναι καρμπόν και άμεσες.

Αυτοί οι άνθρωποι, προσβάλουν τόσο την έννοια εργασία και εργαζόμενος όσο και περισσότερο, συκοφαντούν με τις πράξεις τους τον αγώνα των εργαζομένων.
Όταν έχεις καθημερινά αγανακτισμένους εργαζόμενους από την ανάλγητη συμπεριφορά των συναδέλφων τους, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να σε δικαιώσουν σε μια απεργιακή κινητοποίηση.
Τα συνδικάτα έχουν ως κυρίαρχο μέλημά τους την ανάπτυξη εργασιακής συνείδησης στα μέλη τους.
Αλλά για να γίνει αυτό δεν χρειάζονται συνδικαλιστές εργαστηρίου ούτε εργατοπατέρες που έχουν κρεμάσει το σακάκι τους στην δουλειά και εκλέγονται μόνιμα στα όργανα είτε της Ομοσπονδίας είτε της ΓΣΕΕ.

Στις 3 Νοέμβρη η "Ακαδημία Εργασίας" της ΓΣΕΕ, θα έχει μια πανηγυρική διαδικασία για την αποφοίτηση όλων των σπουδαστών της.
Είμαστε για τα πανηγύρια , σαν συνδικαλιστικό κίνημα.
Θα αποφοιτήσουν οι συνδικαλιστές εργαστηρίου και θα σωθεί η Εργατική Τάξη. Θα αποφοιτήσουν ότι είναι αποδεκτό και επιβαλλόμενο από το σύστημα αξιών που επιβάλλεται και αναπαράγει την σημερινή κατάντια του συνδικαλιστικού κινήματος
Εκείνοι που στήριξαν την πολιτική Σημίτη και την ντροπή της σύγχρονης Ελλάδας με τις νέες μορφές δουλείας ( ενοικιαζόμενοι εργάτες) ίδρυσαν αυτήν την " Ακαδημία " και τώρα αναπαράγουν τον εαυτόν τους μέσα από αυτήν .
Η Ακαδημία είναι το εκκολαπτήριο ασπόνδυλων μικρο - εξουσιαστών που επιβάλλονται στους εργαζόμενους ως εκπρόσωποί τους διότι εκείνοι κατέχουν πλέον τις γνώσεις , τις ικανότητες, την αγωνιστικότητα και την ταξική συνείδηση και αποτελούν την φυσική ηγεσία, όπως τα κόμματα και το Κράτος προκρίνουν, του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Ο εκσυγχρονισμός και ο νεοφιλελευθερισμός έχει συνεπάρει τις νέες ηγεσίες των συνδικάτων, οι οποίες αδυνατούν να αντιληφθούν τόσο την θέση τους στην κοινωνία και τους αγώνες της, όσο και την δυσοίωνη προοπτική που έχει προδιαγραφεί για το μέλλον τ ων εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων, ως φυσική συνέπεια των επιλογών τους και των αντιλήψεών τους, όπως αυτές διαμορφώθηκαν

Αυτές τις αντιλήψεις και αυτές τις επιλογές που λειτουργούν με έναν σύγχρονο αυτοματισμό και κυρίως χωρίς συνείδηση της θέσης τους στο κοινωνικό -πολιτικό γίγνεσθαι, προσπαθούν να μεταλαμπαδεύσουν μέσα από την λεγόμενη Ακαδημία της Εργασίας.


Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

ΟΙ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ !!!!

http://troktiko.blogspot.com/



ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΘΕΜΑΤΑ Τον τιμώρησαν τον παππού για μια οφειλή 150 ευρώ! Στην Πάτρα έγινε το απίστευτο περιστατικό αφού πήγαν από το ΙΚΑ στο σπίτι που διέμενε και του πήραν ένα τραπέζι και…τρεις καρέκλες! Αυτά ήταν τα μοναδικά περιουσιακά στοιχεία του 80χρονου συνταξιούχου Σπύρου Σιάκου, από την Κάτω Αχαΐα. Και όμως, για μια εργατική οφειλή ύψους 150 ευρώ προς το ΙΚΑ, που εκκρεμεί από το 1997, το Ίδρυμα προχώρησε στην κατάσχεση των επίπλων του για ικανοποίηση της απαίτησης!" Την αποκάλυψη κάνει η εφημερίδα "Πελοπόννησος" και αυτό είναι ένα θέμα για να παραιτηθεί ή να φύγει κλοτσηδόν κάποιος. Αρπάξτε το κανάλια και λιανίστε τους. Εδώ δεν χωράει κάτι άλλο παρά μόνο ύβρεις. Δεν... κάνει να πεις τίποτα. Έναν 80χρονο το άφησαν όρθιο και τον τιμώρησαν επειδή χρωστούσε στο ΙΚΑ 150 ευρώ. Έπρεπε από το πρωί ο Καρχιμάκης να είχε στείλει επερώτηση στην βουλή και ανακοίνωση σε όλα τα κόμματα και όχι να μας πρήζουν με τον Λυκουρέζο αν έκανε ή όχι κάτι. Αυτό είναι θέμα της καθημερινότητας. Αύριο μπορεί να είναι άλλος. Είναι αίσχος του ΙΚΑ και η Πετραλιά οφείλει να πάρει κεφάλια. Τώρα όχι αύριο. Επιστρέψτε ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ τα τρία έπιπλα του παππού.
Ξεφτιλισμένοι

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

ΒΑΣΙΚΟΣ ...... ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το τελευταίο διάστημα και αμέσως μετά τα αυτογκόλ στην ΔΕΘ του Καραμανλή, την κάλυψη των λαμογιών υπουργών του, που σ' αυτούς βασίστηκε η κάθαρση και η μηδενική ανοχή στην διαφθορά, έχει αναπτερωθεί το ηθικό των μελών και οπαδών του ΠΑΣΟΚ για μια βέβαιη νίκη στις επερχόμενες εκλογές, αν βέβαια δεν γίνουν λάθη από την ηγεσία του.

Ποικίλουν οι αντιδράσεις τόσο στα ΜΜΕ όσο και στα στελέχη και πολιτικούς Αρχηγούς των άλλων κομμάτων.

Είναι βέβαιο ότι πολλοί θα ωφεληθούν από μια πρόωρη εκλογική αναμέτρηση και κυρίως το ΠΑΣΟΚ και η Κυβέρνηση. Δεν είναι αμελητέα η βοήθεια που θα προσφέρει μια πρόωρη εκλογική αναμέτρηση στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού ο συνασπισμός των κομμάτων της Αριστεράς μετά την ενεργοποίηση του εκλογικού νόμου Παυλόπουλου θα πρέπει ή να συγχωνευθεί στον Συνασπισμό, ή να διαλυθεί, ή να αποτελέσει ενιαίο κόμμα, αλλά και να καταγράψει ένα δυναμικό ποσοστό επιρροής σήμερα που όπως όλα δείχνουν έχει σταθεροποιηθεί στο 12% με 13%.

Στο επίπλαστο δίλημμα των εντεταλμένων οργάνων προπαγάνδας και παραπληροφόρησης, για τον ...... κίνδυνο αποσταθεροποίησης της Χώρας από το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας, αν δεν επιτευχθεί η αυτοδυναμία για έναν από τους δύο εραστές και επιβήτορες της εξουσίας και του Λαού, ο ΣΥΡΙΖΑ κουμπώνεται και κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του.
Δεν είναι πειστικό στα πλαίσια αυτοσυντήρησης σου, να επιλέγει την οδό της ανεύρεσης προσκομμάτων για να ΜΗΝ πεις ότι στόχος σου είναι η Κυβερνητική εξουσία ή μια συνεργασία για τον έλεγχο της Κυβερνητικής εξουσίας.

Το ότι διατηρείται ένα διψήφιο ποσοστό στο επίπεδο των σφυγμομετρήσεων σημαίνει ότι αυτό μπορεί να αποτελέσει και μπούμερανγκ αλλά και μόνιμη αναπηρία μικρομεγαλισμού.
Στον αντίποδα του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι ακόμα δεν έχει καταφέρει να παράγει δημιουργικό πολιτικό λόγο και περισσότερο αφήνεται σε ασαφείς σχεδιασμούς και ημιτελείς προτάσεις κυβερνητικών μέτρων. Δέσμιο της προηγούμενης πολιτικής Σημίτη και των επιλογών που έθεσαν την χώρα υπό την επιτήρηση της ανελαστικότητας στην ευελιξία της οικονομίας και την εξάρτηση της από τα κέντρα του σκληρού πυρήνα των Ευρωιμπεριαλιστών, αδυνατεί να απογαλακτιστεί ώστε να προβάλει ένα καινούργιο πρόσωπο μια καινούργια πολιτική έναν καινούργιο σχήμα εμπιστοσύνης. Αφήνεται στην διάτρηση της πολιτικής του αντιπάλου του, που κάτι, το οποίο είναι συνηθισμένο και σύμφυτο με τα κόμματα της Δεξιάς, η διαφθορά και η μονομέρεια υπέρ του κεφαλαίου, αδιακρίτως εθνικότητας ή συμφέροντος, αποτελεί σανίδα σωτηρίας σε μια πορεία ανατροπών.

Το κέρδος που έχει δημιουργηθεί στο ΠΑΣΟΚ είναι από την μια μεριά η ικανότητα του Πρωθυπουργού στα αυτογκόλ και από την άλλη ο αντί - βερμπαλιστικός λόγος και η σεμνότητα Παπανδρέου.

Αυτό όμως δεν σημαίνει και ικανότητα διακυβέρνησης της χώρας, μιας και τα βασικά χαρακτηριστικά της κρίσης αποτελούν απαγορευμένο καρπό τόσο για το κόμμα της Ν. Δημοκρατίας όσο και για το ΠΑΣΟΚ.

Και τα δύο κόμματα ως θιασώτες του νέο-ιμπεριαλισμού που εκπροσωπεί η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, αντιμάχονται μόνο στο επίπεδο μια μη προσδιορισμένης κοινωνικής ευαισθησίας και μιας διαχείρισης που διευκολύνει την δράση του κεφαλαίου. Η διαφορά βρίσκεται ανάμεσα στην προσκόλληση στην συντηρητικότητα της Νέας Δημοκρατίας ( στο παραδοσιακό κεφάλαιο ) και στην εναλλακτική οικονομία που προωθείται από νέους κεφαλαιοκράτες και αποτελεί πρόσταγμα για τον Παπανδρέου.

Σ' αυτό δεν θα διαφωνήσει κανείς αν θυμηθεί λίγο τον ..... αναπτυξιακό σχεδιασμό που πρότεινε το ΠΑΣΟΚ στις πυρόπληκτες περιοχές της Πελοποννήσου σε αντιστοιχία με το αναπτυξιακό της Ν. Δημοκρατίας και του Καραμανλή.

Συνεκτικό στοιχείο των δύο αναπτυξιακών σχεδιασμών είναι ότι η ανάπτυξη θα αποτελέσει μέριμνα ξένων πολύ - πολυεθνικών κεφαλαίων και η αξιοποίηση των περιοχών από αυτά τα κεφάλαια.

Ο πατριωτισμός και των δύο οικονομικών σχεδιασμών, είναι προφανέστατος και δηλωτικός για τον χαραχτήρα και τις προτεραιότητες μιας ανάπτυξης.
Από την άλλη πλευρά, η Ν. Δημοκρατία φροντίζει για το μέλλον των παιδιών της, αφού ο οποιοσδήποτε αναπτυξιακός σχεδιασμό ( Αναπτυξιακός στην φαντασία τους) υποθηκεύεται στην άκοπη αύξηση των κερδών κατασκευαστικών εταιριών, προικίζοντας τους με την φορολόγηση του Λαού και την Δημόσια ιδιοκτησία.
όμως πάντα κάνει και ένα βήμα παραπάνω,. Αποεθνικοποιεί τον Δημόσιο πλούτο σε μια προσπάθεια να αποδείξει την αναποτελεσματικότητα, την αφερεγγυότητα και την έλλειψη προοπτικής των Ελληνικών Κεφαλαίων.
Δέσμια του Ιμπεριαλιστικού Διεθνισμού της, δεν φαντάζεται ότι καταστρέφοντας τον Τόπο, προσφέρει στον μέλλον αυτής της Χώρας τον βέβαιο θάνατό της.

Με αυτό τον τρόπο, της εκχώρησης των δυναμικών επιχειρήσεων και των υποδομών του Κράτους σε ξάνα συμφέροντα, το Υπουργείο οικονομικών μπορεί να εμφανίζει δήθεν αύξηση επενδύσεων και δήθεν αύξηση του ΑΕΠ.
Η πολιτική αυτή ευθύνεται κατά ουσιαστικό λόγο για την μείωση των εσόδων του Κρατικού Προϋπολογισμού και της αύξησης των φόρων.


Με εκείνα και με αυτά κυλά ο χρόνος, ο Λαός φτωχαίνει κάθε φορά και περισσότερο, τα οικονομικά του Κράτους πάνε κατά διαόλου, τα τεκμήρια έρχονται ξανά στην ζωή μας οι Δημόσιες Επιχειρήσεις επιβάλλουν κρυφές αυξήσει στα τιμολόγια τους, η αισχροκέρδεια βασιλεύει ελέω Καραμανλή, Φώλια και Αλογοσκούφη οι Τράπεζες μετεξελίσσονται σε κέντρα λησταρχών και λησταρχείων και ο Λαός είναι έτοιμος για ένα τριχίλιαρο να ξαναπουλήσει της ψήφο του στον Διάολο.

Ας όψεται η Διεθνής κρίση που δεν αφήνει τον "Σεμνά και Ταπεινά" να δει άσπρη μέρα.
Αυτός όμως συνεχίζει την πολιτική των μεταρρυθμίσεων κόντρα στου βολεμένους που δεν θέλουν να ξεβολευτούν. Βολεμένοι βέβαια είναι ο Λαός και η ιδιοκτησία του, την οποία ο Καραμανλής σκέπτεται πως θα την ξεβολέψει, μιμούμενος τον μπάρμπα του και τα οικόπεδα στο Σκιστό.

Πάει πολύ - πολύ καιρός από τότε που ο μπάρμπας του την κοπάνησε με ψεύτικο διαβατήριο στο εξωτερικό και επέστρεψε ως Εθνάρχης και Στυλοβάτης των ξένων συμφερόντων που λυμαίνονται την Χώρα.

ΜΙΧΑΛΗS ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗS

ΜΙΧΑΛΗS ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗS
ΑΠΕΒΙΩΣΕ 26/5/2009

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ....

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ....

ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΚΥΡΙΕ.......

Η COSMOTE ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΑ 500 ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ¨ΓΕΡΝΑΝΟΣ¨ ΠΡΟΣ 1.300.000 εκ.ΕΥΡΩ

Ο ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΠΡΟΣ 180 εκ. ΕΥΡΩ

ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ...... ΣΚΑΝΔΑΛΟ

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΑS

ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΑS
ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ ΤΗΝ....OIKONOMIA

ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ

Η Διεθνής Αμνηστία μαζεύει υπογραφές για την Κ. Κούνεβα

Το ελληνικό τμήμα της Διεθνους Αμνηστίας προώθησε την υπόθεση της Κωνσταντίνας ως international petition.Αυτό σημαίνει ότι θα γίνει συλλογή υπογραφών σε παγκόσμιο επίπεδο προκειμένου να ασκηθούν πιέσεις στις ελληνικές αρχές για απόδοση δικαιοσύνης.Είναι πολύ σημαντικό να συγκεντρωθούν τουλάχιστον 10.000 υπογραφές μέχρι την εργατική Πρωτομαγιά, ημερομηνία που θα παραδοθούν στον Υπουργό Εσωτερικών της Ελλάδας.

http://www.amnesty.org.gr/kouneva.htm
http://g700.blogspot.com/

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΑΛΑΝ ΓΚΡΙΝΣΠΑΝ ( ΠΡΟΕΔΡΟS της ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑS των ΗΠΑ)

Εκανα το λάθος της ζωής μου όταν πίστευα στην απόλυτη ελευθερία της αγοράς


ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟΙ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΤΟΠΟ;

ΑΓΩΝΑS ΧΩΡΙS ΟΡΟΥS ΚΑΙ ΧΩΡΙS ΑΝΑΣΤΟΛΕS

Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ

ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑS

Με αντάλλαγμα 442,5 εκατομμύρια Ευρώ η κυβέρνηση της Δεξιάς, ως κυβέρνηση του μεγάλου καφαλαίου και της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης πούλησε τη Διοίκηση (MANAGEMENT)του ΟΤΕ στην κρατική DEUTSCHE TELECOM, πράγμα που σημαίνει το απόλυτο δικαίωμα Διαχείρησης, όχι μόνο των υλικών και άυλων περιουσιακών στοιχείων του ΟΤΕ και των δεκάδων Θυγατρικών του Εταιριών, αλλά και την υποχρέωση του ελληνικού κράτους να παρέχει τηλεπικοινωνιακή ασφάλεια στους Έλληνες και στην ελληνική οικονομία, απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη, την ευημερία, την ανεξαρτησία και την ελευθερία του Ελληνικού Λαού. Ο παρακάτω πίνακας είναι ενδεικτικός για το μέγεθος της ζημιάς που προκαλεί στην Ελλάδα το ξεπούλημα του ΟΤΕ, χωρίς να είναι , φυσικά, δυνατό να υπολογιστεί η συνολική ζημιά για τα άυλα περιουσιακά στοιχεία τόσο σε τρέχουσες αξίες, όσο και σε απωλεσθησόμενες αξίες στο βάθος του χρόνου: Με την πώληση του ΟΤΕ και των άλλων Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών που προηγήθηκαν , αλλά και αυτών που ακολουθούν, πράγματι, ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ.ΑΥΤΑ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ:1.- OTE,
2.- OTE ESTATE (με τα 2.500 κτίρια ιδιοκτησίας ΟΤΕ, αξίας άνω του 1,6 δις. ευρώ),
3.- COSMOTE,
4.- ΓΕΡΜΑΝΟΣ (στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια),
5.- ΟΤΕΝΕΤ (με τα εμπορικότατα προϊόντα της, conn-x, smile & web κάρτες, θυγατρικές εταιρίες κλπ),
6.- HELLAS SAT (δορυφορικές επικοινωνίες ΟΤΕ),
7.- ΟΤΕ SAT MARITEL (ναυτιλιακές επικοινωνίες ΟΤΕ),
8.- ΟΤΕ GLOBE (διεθνείς επικοινωνίες ΟΤΕ),
9.- ΟΤΕ ΑCADEMY (εκπαιδευτικό κέντρο ΟΤΕ),
10.- ROM TELECOM (Τηλεπικοινωνιακός Οργανισμός Ρουμανίας, στον οποίο ο ΟΤΕ κατέχει το 54%),
11.- COSMOROM (η COSMOTE της Ρουμανίας),
12.- GLOBUL (η COSMOTE της Βουλγαρίας),
13.- COSMOFON (η COSMOTE της FYROM),
14.- AMC (η COSMOTE της Αλβανίας),
15.- TELECOM (o OTE της Σερβίας).
16. τα OTEshops,
17. την INFOTE με τον Χρυσό Οδηγό και τις διαφημίσεις του,
18. την OTEPLUS,
19. την COSMO-ONE,
20. τον ΟΤΕ-International,
21. την ΟΤΕ-Ασφάλιση,
22. την HellasCom,
23. το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ και
24. πουλάνε ακόμα και το όνομα, τη φήμη και την πελατεία, δηλαδή το brand name "ΟΤΕ".
Powered By Blogger