Η ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

ΜΝΗΜΟΝΙΟ εσχάτης προδοσίας της Νέας Τάξης Γερμανοτσολιάδων :

Mε την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και ανευ όρων παραιτείται απο κάθε ασυλία που έχει ή πρκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περουσιακά του στοιχεία, απο νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινής διαταγής, και όσον αφορά τηνεκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν τον απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.



Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Edward Bernays : "Η συνειδητή και επιδέξια χειραγώγηση των οργανωμένων συνηθειών και απόψεων των μαζών συνιστά σημαντικό στοιχείο της δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτοί που χειρίζονται αυτόν τον αθέατο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν μια αόρατη διακυβέρνηση, που είναι η πραγματική άρχουσα δύναμη της χώρας μας. Διοικούμαστε, η σκέψη μας διαμορφώνεται, οι ιδέες μας υποβάλλονται σε μεγάλο βαθμό από άτομα, για τα οποία δεν έχουμε ακούσει τίποτε. Αυτή η κατάσταση είναι η λογική συνέπεια του τρόπου με τον οποίον είναι οργανωμένη η δημοκρατική μας κοινωνία. Πολυάριθμοι άνθρωποι πρέπει να συνεργαστούν με αυτό τον τρόπο, εάν πρόκειται να ζήσουν μαζί ως μια κοινωνία που λειτουργεί ομαλά".

Αδόλφος Χίτλερ : "Η προπαγάνδα απευθύνεται στις αμόρφωτες μάζες και όχι στους διανοούμενους. Σκοπός της είναι όχι να διαφωτίσει το άτομο, αλλά να επιβάλλει το θέμα της τόσο καθαρά και τόσο έντονα στην ψυχή του λαού, ώστε να δημιουργήσει τη γενική πεποίθηση ότι ένα γεγονός είναι πραγματικό, αναγκαίο ή δίκαιο. Η πλειοψηφία της μάζας είναι θηλυκή. Γι' αυτό η προπαγάνδα απευθύνεται όχι στη λογική, αλλά στο συναίσθημά της".

George Papandreous: " με σταματούν στον δρόμο φτωχοί Πολίτες και μου λένε. Πρόεδρε δίνω και τον μισθό μου για την Πατρίδα.... Με γνωρίζετε και σας γνωρίζω. Ποτέ μου δεν θα αδικούσα τους ανθρώπους της εργασίας. Σήμερα, όμως, δικαιοσύνη στην κοινωνία σημαίνει, πάνω από όλα, σωτηρία της πατρίδας"

ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ: Επειδή κινδυνεύει η Πατρίδα και οι άνθρωποι τις εργασίας απο ανέκαθεν προασπίζονται την Πατρίδα, και επειδή δεν κινδυνεύει το χρήμα που κατέχουν οι Εφοπλιστές, οι Τραπεζίτες και οι Βιομήχανοι, ας αποδώσουμε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα και τα της Πατρίδος στους μισθωτούς.

Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Δελτιο Τυπου

Η Ελληνική Δημοκρατική Εταιρεία (Ε.Δ.ΕΤ.) και το περιοδικό Monthly Review οργανώνουν διάσκεψη το Σάββατο 31 Μαΐου 2008, ώρα 11.00 π.μ., στην αίθουσα του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (Ι.ΔΙ.Σ.) του Παντείου Πανεπιστημίου (Χιλ 3 & Αδριανού, Πλάκα) με θέμα:
ΝΑΤΟ: από την Gladio στις σύγχρονες επεμβάσεις
Η βασική εισήγηση θα γίνει από τον ερευνητή Daniele Ganser, συγγραφέα του βιβλίου Οι μυστικοί στρατοί του ΝΑΤΟ (εκδ. Antilogos). Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις και συζήτηση.
Η δήλωση συμμετοχής είναι απαραίτητη και υποβάλλεται μέχρι την Πέμπτη 29 Μαΐου 2008, στην ηλεκτρονική διεύθυνση info@monthlyreview.gr ή τηλεφωνικά στο 210 3214488. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Δ Πραξιτέλους 29, 10560, Αθήνα Τ 210 3214488 F 210 3213578 E info@monthlyreview.gr W www.monthlyreview.gr

Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ .... ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ Ε.Σ.Κ.

( συνέχεια)
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ

Η αποδόμηση όμως των συνδικαλιστικών οργανώσεων από τα φυσικά τους μέλη, στέρησε την δυναμική του οργανωμένου συνδικαλισμού. Μαζί με αυτήν χάθηκε και ο πολιτικός λόγος των οργανώσεων ο οποίος περιορίστηκε στο ιερατείο των συνδικαλιστικών παρατάξεων χωρίς βάση, χωρίς όραμα, χωρίς προοπτική. Ένας πολιτικός λόγος ευθυγραμμισμένος με τα κόμματα και την κυβέρνηση.
Οι ευθύνες είναι τεράστιες στο επίπεδο των συνδικαλιστικών στελεχών από την στιγμή που προσανατόλισαν τον όποιο αγώνα τους στο κομματικό κέρδος.
Οι παρεμβάσεις να προσανατολιστεί το σ.κ. στην κομματική σημαία της πλειοψηφίας, οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένως διαμάχη μεταξύ των συνδικαλιστών και των παρατάξεων τους, σε βαθμό να δημιουργούνται παρά την διακηρυγμένη ενότητα σωματεία που κάλυπταν τους ίδιους χώρους και τις ίδιες ειδικότητες.
Το ζήτημα δεν είναι αν τα ψηφίσαντα μέλη των οργανώσεων δεν ήταν κοινά ( αν και ποτέ δεν έλειψαν οι αλληλοκατηγορίες για διπλοψηφίες ή για μέλη μαϊμού. – βλέπε Ομοσπονδία οικοδόμων ) αλλά Ζήτημα ήταν και είναι η πολυδιάσπαση και το αδυνάτισμα της δυναμικής που θεωρητικά θα είχε η ενότητα στον εργασιακό χώρο με ένα σωματείο.
Ενώ στην πράξη η χαμένη τιμή των συνδικαλιστικών οργανώσεων και των ηγετών τους είναι πασίδηλη , η ΓΣΕΕ και στο σύνολο τους οι συνδικαλιστικές παρατάξεις βγάζουν διθυραμβικούς για την ενότητα την οποία οι ίδιοι έχουν ναρκοθετήσει.
Ο Φαρισαϊσμός αβαντζάρεται από τα ίδια τα κόμματα και από τον τρόπο (ρητορική) που επικοινωνούν με τον Λαό λίγο πριν τις Εθνικές εκλογές. Κάθε κόμμα και μάλιστα από εκείνα που έχουν κληρονομήσει το δικαίωμα της Κυβερνητικής εξουσίας, πριν τις εκλογές λένε τόσα που μεταξύ συνθημάτων και επικοινωνιακού διαλόγου με το συγκεντρωμένο πλήθος, ποτέ δεν τα εννοούν αλλά και αν τα εννοούν στις προγραμματικές δηλώσεις τα κωδικοποιούν με περισσότερη στρυφνότητα . Έτσι επί του «έργου» το εκάστοτε κυβερνών κόμμα δεν αναφέρεται επί των δεσμεύσεων που ενέκρινε το Κοινοβούλιο αλλά επί του προεκλογικού του προγράμματος που δεν κατάλαβαν οι «θαμώνες επί της ψήφου» οπαδοί τους.
Ακριβώς την ίδια ρητορική και επικοινωνιακή τεχνοτροπία ακολουθούν σε ότι αφορά την οργάνωση, την συγκρότηση, τις ελευθερίες, τα ατομικά δικαιώματα, το δικαίωμα ως το Σύνταγμα ορίζει, των εργαζομένων να συγκροτούν τις οργανώσεις τους.
Στην Ελλάδα του χθες και του σήμερα η Δημοκρατία δεν είναι ντε-φάκτο δικαίωμα ή μέθοδος λειτουργίας ή πολίτευμα αδιαπραγμάτευτο. Η Δημοκρατία στην Ελλάδα υπήρχε πάντα υπό την αίρεση του συμφέροντος της κυρίαρχης τάξης. Η Δημοκρατία είναι διαπραγματεύσιμη και η τιμή της ποικίλει από χώρο σε χώρο, από δικαίωμα σε δικαίωμα, από υποχρέωση σε υποχρέωση, από το κομματικό χρώμα της μιας Κυβέρνησης στο κομματικό χρώμα της μιας Αντιπολίτευσης.
Στα πλαίσια αυτής της Δημοκρατίας ο Φασισμός ωχριά. Στα πλαίσια αυτής της Δημοκρατίας λειτουργεί και η σχέση Συνδικαλιστή και κόμμα που είναι προσκείμενος ή ενταγμένος. Επακόλουθο της σχέσης αυτής είναι τόσο οι οργανώσεις όσο και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να αποτελούν μέσο διαπραγμάτευσης για την εξουσία του Ενός έναντι των Άλλων. Μέσο διαπραγμάτευσης για αναρίχηση σε μεγαλύτερα αξιώματα εξουσίας και οικονομικής ευμάρειας.
Παρακολουθούμε πως κάθε Κυβέρνηση χρησιμοποιεί σε θέσεις κλειδιά και θέσεις εξουσίας, συνδικαλιστές εν ενεργεία. Συνδικαλιστές που ηγούνται του συνδικαλιστικού κινήματος στο επίπεδο της ΓΣΕΕ ή μεγάλων Ομοσπονδιών των ΔΕΚΟ ή των Μεγάλων Εργατικών Κέντρων.
Εξαργυρώνονται γραμμάτια και συνειδήσεις. Εξαργυρώνονται με την θέληση των συνδικαλιστών και επιδιώκεται αυτή η εξαργύρωση. Κάθε συνδικαλιστής που επιθυμεί να είναι εκπρόσωπος των εργαζομένων με συνείδηση εργαζόμενου βρίσκεται και θα βρίσκετε εκτός νυμφώνος . Αυτός ο συνδικαλιστής δεν πρόκειται να εκλεγεί ποτέ στην Διοίκηση ενός Ε.Κ. ή μιας Ομοσπονδίας και πόσο μάλλον της ΓΣΕΕ.
( συνέχεια στην επόμενη δημοσίευση)

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ..... ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ Ε.Σ.Κ.

Πληθαίνουν οι αναζητήσεις και οι προβληματισμοί που σχετίζονται με την εξερεύνηση των αιτίων της αποκαθήλωσης στην συνείδηση των εργαζομένων, των σωματειακών τους οργανώσεων΄.

Σε καμιά προβληματική που έχει επιδιωχθεί η εξερεύνηση και η αποτύπωση των αιτιών αυτών, δεν έχει τεθεί το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση.

Εδώ παρουσιάζω, έστω και με αποσπασματικό τρόπο βασικές θέσεις κρητικής τόσο στην δράση των συνδικάτων όσο και στις ευθύνες των πολιτικών κομμάτων για την σημερινή κατάντια του εργατικού οργανωμένου χώρου.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Συνήθως θεωρείται δεδομένη η δομή και ο χαρακτήρας των σωματειακών οργανώσεων, καθώς και ο θεσμικός ρόλος τους στην κοινωνία και η όποια κρητική ασκείται στο αποτέλεσμα των νέων οικονομικών αναδιαρθρώσεων που δημιουργούν νέα μοντέλα εργασιακών σχέσεων.

Αλλά το πρόβλημα δεν σχετίζεται μόνο με την νέα κατάσταση της οικονομίας ούτε και με τις καινούργιες εργασιακές σχέσεις, το πρόβλημα περισσότερο σχετίζεται με τις αιτίες που οδήγησαν τους εργαζόμενους να δημιουργήσουν τις ενώσεις τους.

Στην προ- εμφυλιακή περίοδο οι σωματειακές οργανώσεις δημιουργούνται βασιζόμενες στην αναγκαιότητα των δύο ποδιών.

Από την μια, η ανάπτυξη του ρεφορμιστικού αγώνα που καλυτέρευε τις συνθήκες εργασίας και βιοτικής εξέλιξης και από την άλλη η ανάπτυξη της σκέψης και του λόγου, που στόχο είχαν να εμπεδώσουν σ' όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης την πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Η δομή τους όμως ήταν εξ' υπαρχής θνησιγενής για το μέλλον τους αλλά και για την ανάπτυξη ταξικής, κοινωνικής, πολιτικής και επαναστατικής συνείδησης.

Οι ίδιες οι οργανώσεις αλλά κυρίως η πρωτοπορία τους, συγκινημένες από την χριστιαννο-σοσιαλιστική ηθική της Ευρώπης και κυρίως από την εισαγωγή του Ουτοπικού Σοσιαλισμού που εκπροσωπούσαν οι νέοι διανοούμενοι που είχαν ολοκληρώσει τις σπουδές τους στο εξωτερικό, αντέδρασαν οργανωτικά ανάλογα με ότι πρωτοξεκίνησε την βιομηχανική Ευρώπη και που δεν αντιστοιχούσε με τις σταθερές της Ελληνικής Οικονομίας.

Το ότι η οικονομία της Χώρας είχε επιλεγεί από τα ξένα συμφέροντα να είναι προσανατολισμένη στο ελεύθερο εμπόριο και τις υπηρεσίες, καθώς αυτό λειτουργούσε αναγκαστικά σε βάρος της ανάπτυξης βιομηχανικών μονάδων και παραγωγής μεταποιητικών προϊόντων, δεν ελήφθη υπόψη από την κομματική νομενκλατούρα του ΣΕΚΕ και αργότερα του ΚΚΕ, στην συγκρότηση των εργατικών οργανώσεων. Γιατί ανεξάρτητα της δημιουργίας του ΣΕΚΕ, οι πρώτες οργανώσεις δεν ήταν ούτε ταξικές ούτε εργατικές - ρεφορμιστικές.

Όμως η εξέλιξή τους λειτουργούσε κοινωνικοπολιτικά, διασπαστικά και ανταγωνιστικά στο σύνολο τους αλλά και εκτός συνόλου.

Ο κομματικός προσανατολισμός που τροφοδοτούσε τις Σ.Ο. είχε μονοδιάστατα στόχο να επαναλάβει το ποιο αμφίβολο και ακυρωτικό για τον μέλλον της Κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας εγχείρημα, της Οχτωβριανής επανάστασης. Το ίδιο λάθος που είχε κάνει στα βιαστικά του βήματα ο Λένιν ( γιατί η Ρωσία ήταν το ποιο άγονο μέρος εφαρμογής μιας προλεταριακής επανάστασης) στο ίδιο λάθος προσανατόλιζε τις σωματειακές οργανώσεις η ηγεσία του ΣΕΚΕ ( ΚΚΕ).

Το κράτος από την άλλη δημιουργούσε το αντίθετο της συνδικαλιστικής οργάνωσης που ελεγχόταν από την Αριστερά σε μια προσπάθεια αφ' ενός να ελέγξει τις οργανωμένες δυνάμεις και από την άλλη να τις συκοφαντήσει ως κινούμενες από τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων.

Πριν ακόμα ξεμπερδέψει το νεοσύστατο εργατικό κίνημα με τα ζητήματα ταξικής συνείδησης και πολιτικού λόγου και οριοθετήσει την θέση του στην οικονομική ανάπτυξη και στο τι δημιουργούσε και στο πως, έμπαινε στα βαθιά νερά του Διεθνισμού όταν ακόμα και οι λεγόμενες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις ήταν έντονα συντηρητικές και εθνικιστικές.

Ήταν πολύ εύκολο να συκοφαντηθεί ο Διεθνισμός από την υπέρμετρη εθνικιστική συνείδηση των Ελλήνων εργατών και Πολιτικών.

Η δομή της ιεραρχίας του εργατικού κινήματος στο επίπεδο της συλλογικότητας, δεν άφηνε περιθώρια ανάπτυξης ταξικών συνειδήσεων μιας και ήταν προσανατολισμένη είτε ανάλογα το επάγγελμα είτε ανάλογα της κομματικής ένταξης των ηγετών τους.

Αλλά και ο Λαός ήταν διαιρεμένος σε πολιτικές φράξιες που τον εμπόδιζαν να έχει πυκνή συμμετοχή στα συνδικάτα του. Η πολιτική ηγεσία της Αριστεράς που διαφέντευε τα περισσότερα συνδικάτα και ομοσπονδίες ήταν κατά κύριο λόγο υπεύθυνη για την έλλειψη μαζικότητας των οργανώσεων.

Οι αγώνες που δόθηκαν δεν εξιλέωσαν τις ιστορικές ευθύνες της Καθοδήγησης, ευθύνες και πολιτικές πράξεις που μας ακολουθούν μέχρι σήμερα ως .... προπατορικό αμάρτημα.

Η διαίρεση της ΓΣΕΕ σε τρις οργανώσεις, κάτι που σήμερα είναι αναγκαία, τότες καθοδηγήθηκε από την ηγεσία του ΚΚΕ με τα ίδια επιχειρήματα που προβάλει το ΠΑΜΕ σήμερα. Από την μια οι καθαροί και ταξικοί αγωνιστές και από την άλλη οι ρεφορμιστές, τα μιάσματα, οι πουλημένοι και οι εργοδοτικοί.

Μπροστά στον κίνδυνο της εγκαθίδρυσης του φασισμού, η αλλαγή της ηγεσίας του ΚΚΕ από τον Ζαχαριάδη, λειτούργησε προς την κατεύθυνση την αλλαγής λόγου και αντιλήψεων στο ΚΚΕ ( κατ' εντολή της Μόσχας) και επανέφερε το ζήτημα της ενότητας στον εργατικό συνδικαλιστικό χώρο με αποκορύφωμα λίγο πριν τον Μεταξά της επανα - σύμπτυξης των Ανώτατων Συνομοσπονδιών στην παλιά και ενιαία ΓΣΕΕ. Όμως ήδη ήταν πολύ αργά. Ο Φασισμός ήταν ήδη στην Ελλάδα πραγματικότητα.

Το τι είναι Φασισμός, η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού αλλά και της καθοδήγησης του , εκλαμβάνεται ως ιστορικές εικόνες, λόγου και πράξεις των Μουσολίνι και Χίτλερ. Ως εικόνες και καταστάσεις που παραπέμπουν στην περίοδο λίγο πριν, κατά την διάρκεια και το τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου.

Στην Ελλάδα ο Φασισμός, όπως κάθε εισαγόμενος με θεωρητικό υπόβαθρο πολιτισμός ( οικονομικός - πολιτικός) παρέμεινε ολάκερος αλλά σε διαφορετικές κατά ιστορικές περιόδους εκφάνσεις .

Η απουσία φιλοσοφικού λόγου των ηγεσιών και καθοδηγητών των λαϊκών δυνάμεων δεν έχει επιτρέψει στις κοινωνίες να εντρυφήσουν στον φασισμό και ασφαλώς δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το στάρι από το κριθάρι

Το ότι η σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση κυριαρχείται από τις δυνάμεις του Φασισμού που κυβερνούν αυτόν τον τόπο αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφήνουν όλες τις πολιτικές και κοινωνικές ηγεσίες της Αριστεράς να σφυρίζουν αδιάφορα.

Ο λόγος είναι απλός. Πρέπει να αναλάβουν και την ευθύνη της απολογίας γιατί επέτρεψαν στις Φασιστικές καθεστωτικές δυνάμεις να ξαναβρεθούν σε θέση κυβερνητικής ισχύος.


ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΜΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ και η φιλοσοφική τους διάσταση.

Είναι πέρα για πέρα αντιοικονομικός και αντιταξικός ο χαραχτήρας και η δομή του εργατικού κινήματος.

Εάν το εργατικό κίνημα ( ελέγχεται αν είναι κίνημα) είχε συγκεκριμένο πολιτικό στρατηγικό στόχο, στόχο που θα αποτελούσε και πηγή έμπνευσης τότε δεν θα επέλεγε την πολυδιάσπασή του και την προσπάθεια του να εκλαμβάνεται από το Κράτος και την Εργοδοσία ως επαγγελματικός αντίστοιχος των εργοδοτικών επαγγελματικών οργανώσεων.
Αυτό όμως δικαιολογείται από την κοινωνική ανισότητα μεταξύ εκείνου που εκπροσωπούν οι εργοδοτικές οργανώσεις και εκείνου που εκπροσωπούν οι εργατικές.
Αυτό το αίσθημα κατωτερότητας που είχε επιβληθεί λόγω των οικονομικών ανισοτήτων, ενισχύθηκε από όλες τις κρατικές ρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις ( διαχωρισμός των εργαζομένων σε υπαλλήλους και εργάτες, σε δημόσιους και μη δημόσιους ), αλλά ακόμα και από την Νομοθεσία που δεν αναγνώρισε ποτέ την ικανότητα των εργαζομένων να αυτό - ρυθμίζουν τα του οίκου τους.

Ενώ αυτό το αίσθημα κατωτερότητας αποτελούσε και την αναγκαία συνθήκη ανάπτυξης ενός επαναστατικού κινήματος, παράλληλα καθοδηγούσε την συνείδηση των εργατών στην αποδοχή της μοίρας τους και στην υποτίμηση των δυνατοτήτων τους. Από την άλλη όμως και τα συνδικάτα δεν είχαν την ικανότητα να κεφαλαιοποιούν τα θετικά αποτελέσματα των αγώνων των εργαζομένων ούτε ανάπτυξαν την αναγκαία πολιτική δράση που θα μίκρυνε τουλάχιστον τις κοινωνικές διαφορές ανάμεσα στις Τάξεις και στις στρωματώσεις τους. Οι οικονομικές διεκδικήσεις τους βρίσκονταν πολύ μακρυά από τον περιορισμό της εξάρτησης και της κοινωνικής περιθωριοποίησης των εργαζομένων ή της "προνομιακής" μεταχείρισης από το Κράτος. Οι πολιτικές διεκδικήσεις τους ήταν ενταγμένες στον γενικότερο σχεδιασμό των κομμάτων που είχαν το "πάνω χέρι" στην δράση των συνδικάτων. Η συνολική πολιτική των συνδικάτων δημιουργούσε σειρά αντιφάσων στον χώρο της εργασίας και των εργαζομένων αλλά και αποστάσεις των "επεξεργασμένων" θέσεων και της πραγματικότητας.
Τις αντιφάσεις αυτές ποτέ δεν μπόρεσε να τις διαχειριστεί η Ιστορική Καθοδήγηση ούτε οι Αριστερές ηγεσίες των συνδικάτων.

Αλλά και τα ίδια τα συνδικάτα, σε κάθε προσπάθεια να κατοχυρώσουν τα δικαιώματά τους και τις κατακτήσεις τους ζητούσαν ελλείψει ταξικής συνείδησης των μελών τους, πολιτικής στρατηγικής και ιδεολογικής συγκρότησης, την νομοθέτηση τους. Επί της ουσίας ζητούσαν και εξακολουθούν ζητούν την επιδιαιτησία του Κράτους. Έτσι για κάθε κατάχτηση με αγώνες των εργαζομένων, ο ανώτερος και αδιαμφισβήτητος διαχειριστής δεν ήταν το ίδιο το Κίνημα αλλά το Κράτος και η Κυβέρνησή του.



ΝΕΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

Η πρώτη σοσιαλιστικοποίηση της δομής των συνδικαλιστικών οργανώσεων, πραγματοποιείται από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ.

Οι εργαζόμενοι πλέον δεν χωρίζονται κατά επάγγελμα αλλά ενοποιούνται στην βάση της εργασιακής τους σχέσης με τον εργοδότη τους χάνοντας το "προνόμιο" της πολυδιάσπασης τους σε "επαγγελματίες" ανα ειδικότητα.

Όμως και αυτό το εγχείρημα βρίσκει σθεναρή αντίσταση από το ΚΚΕ αλλά και τους επαγγελματίες συνδικαλιστές που δεν άντεχαν οι μεν να επαναβεβαιώσουν την υπεροχή τους στα συνδικάτα και οι δε, δεν άντεχαν να χάσουν τα μαγαζιά τους που τους εξασφάλιζαν κοινωνική και πολιτική αποδοχή εξουσίας.

Ο εργοστασιακός συνδικαλισμός έδειχνε τον δρόμο της ταξικής συγκρότησης των εργατικών κοινωνιών, αλλά η λυσσαλέα επίθεση σ' αυτόν γινόταν τόσο από τις ελεγχόμενες δυνάμεις εργαζομένων από το ΚΚΕ όσο και από την ίδια την ΠΑΣΚΕ.

Αυτός ο τύπος συνδικαλιστικής οργάνωσης ασφαλώς έθετε βόμβα στα θεμέλια της μέχρις εκείνη την στιγμή δομή του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος.

Η σύγκρουση που προφανώς έβλαπτε τα πολιτικά συμφέροντα και την βιασύνη του ΠΑΣΟΚ να αναρριχηθεί στην εξουσία χαλάρωσε τόσο, ώστε η συνδικαλιστική νομενκλατούρα που είχε προσχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ να νιώσει ασφαλής και ότι δεν θα έχανε τα προνόμια της και την εξουσία της από την νέα ταυτότητα του οργανωμένου συνδικαλισμού που είχε επιλέξει το κόμμα τους.

Για μια ακόμα φορά η αναγκαιότητα ενός νέου τύπου οργανωμένου συνδικαλισμού είχε έρθει από τα έξω. Είχε έρθει ως απαίτηση ενός Πολιτικού Κόμματος που έψαχνε τρόπους καθιέρωσής του στις συνειδήσεις των λαϊκών δυνάμεων ώστε να καταστεί επικυρίαρχο και αργότερα Κυβέρνηση του Τόπου. Είχε έρθει ως αιφνιδιασμός του αντίπαλου στρατοπέδου των Κομμουνιστών και της αναντιστοιχίας που επικρατούσε ανάμεσα στην συγκρότηση των εργατικών ενώσεων και τις πλειοψηφίες που ελέγχονταν από το ΚΚΕ κυρίως και στην πολιτική έκφραση των ίδιων των δυνάμεων, όπως αυτές αποτυπώνονταν στις Εθνικές εκλογικές διαδικασίες.

Στο επίπεδο πλέον των βιομηχανικών κοινοτήτων η πλειοψηφία των εργατών στήριζε τόσο εργασιακά - εκλογικά του εκπροσώπους , τους ενταγμένους στο ΠΑΣΟΚ όσο πολιτικά - εκλογικά το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.

Αλλά και το ίδιο το Κράτος έβλεπε πως η νέα συνδικαλιστική συγκρότηση των εργαζομένων ήταν έξω από την φιλοσοφία του και ένα καινούργιο πεδίο εφαρμογής που δεν είχε καμιά εμπειρία στο "χειρισμό" του.

Έτσι λοιπόν η ελεγχόμενη από το Ίδιο ΓΣΕΕ και τα ελεγχόμενα Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες ( αλλά και οι αντίστοιχες ελεγχόμενες από το ΚΚΕ) δεν έγραφαν στην δύναμή τους , τις νέες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Η ιστορία άλλαξε όσο η δυναμική του ΠΑΣΟΚ στην Κοινωνία και στα πολιτικά πράγματα μεγιστοποιήθηκε.

Η ΚΡΙΣΗ ΦΥΣΙΟΝΓΩΜΙΑΣ ΤΟΥ Σ. Κ. ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ

Όμως η διατήρηση των "δοκιμασμένων" μορφών οργάνωσης των εργαζομένων και η συνύπαρξη τους με τις νέες μορφές ταξικής οργάνωσης απέβησαν μοιραίες για τις τελευταίες αλλά και για το ίδιο το εργατικό κίνημα.

Η ΟΒΕΣ , ομοσπονδία που κάλυπτε και εκπροσωπούσε τις βιομηχανικές κοινότητες των εργαζομένων, έχασε την δύναμή της και από την άρνηση της αποδοχής της από τις εργοδοτικές οργανώσεις ( άρνηση υπογραφής Σ.Σ.Ε.) αλλά και απο την αντισυνδικαλιστική δράση σε βάρος της, των άλλων ομοσπονδιών και της συνδικαλιστικής πατρωνίας που ηγήτο στην ΠΑΣΚΕ και στην ΕΣΑΚ-Σ
Η επίσημη κατηγορία ήταν ότι η ΟΒΕΣ αποτελούσε μια ΓΣΕΕ μέσα στην ΓΣΕΕ. Η αλήθεια ήταν ότι περιοριζόταν η υπεροχή των οργανώσεων της Κοινής Ωφέλειας στο επίπεδο της ΓΣΕΕ και επαπειλούταν η "υψηλή Πύλη" της ιεραρχίας στης ηγεσία της Συνομοσπονδίας. Άλλωστε στα "γραφεία" της ΠΑΣΚΕ, διατείνονταν ότι δεν θα έβαζαν ποτέ μουντζούρηδες Προέδρους στην ΓΣΕΕ.

Μπορεί η διαμάχη μεταξύ ΠΑΣΚΕ και ΕΣΑΚ-Σ να ήταν έντονη και πολλές φορές απελπιστικά αντεργατική για τα συμφέροντα των εργαζομένων, στην περίπτωση όμως της αμφισβήτησης και του εκσωστρακισμού των νέων μορφών συνδικαλιστικής συγκρότησης ήταν αρμονική και σφικταγκαλιαμένη.

Η διατήρηση ενός αναχρονιστικού και ευάλωτου οργανωμένου συνδικαλισμού εξυπηρετούσε τώρα και το Κράτος και το ΠΑΣΟΚ ως Κυβέρνηση. Παράλληλα όμως η συμμετοχή της συνδιακλιστικής νομενκλατούρας στα "κέντρα αποφάσεων" ως δήθεν συμμετοχής και εκπλήρωσης των υποσχέσεων του ΠΑΣΟΚ προς τους εργαζόμενους ( Κοινωνικό Συμβόλαιο) δημιούργησε μια νέα κατάσταση, στην οποία κυριαρχούσε η εξουσία των συνδικαλιστών πάνω στους εργαζόμενους και η υποταγή των εργαζομένων στην νέα εξουσία. Η εξαργύρωση της συνδιακλιστικής συνείδησης και η δήθεν προσαρμογή της στην αναγκαιότητα του Σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, λειτούργησε πολύ πιο αποτελασματικά απο τις διάφορες άλλες ιστορικές περιόδους εμβόλισης των συνδικαλιστικών οργανώσεων και των ηγεσιών τους.

Στο εργαστάσιο ή στην υπηρεσία του, περισσότερο φοβόταν ο εργαζόμενος τον Πρόεδρο του σωματείου του παρά τον εργοδότη του.


ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ

Ένα νέο τοπίο εργασιακών σχέσεων οδήγησε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες στη συγκρότηση μιας νέας ενδιάμεσης τάξης, αποκομμένης από την εργασία και κινούμενη στις παρυφές της Αστική τάξης.Η νέα τάξη εξουσιών και οικονομικής ανεξαρτησίας που οικοδομήθηκε εξ' αιτίας της απόσχισης των συνδικαλιστικών ηγεσιών από την βάση των εργαζομένων, δημιούργησε και τις αντίστοιχες αποδοχές είτε από το Κράτος είτε από τις Εργοδοτικές Ενώσεις, ως κάτι ιδιαίτερο και χρήσιμο εργαλείο στην διατήρηση των επικυριαρχικών τους "δικαιωμάτων".Όμως αυτή η Νέα Τάξη μέσα στην εργατική τάξη δημιούργησε και την αποδήμηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων τόσο στο επίπεδο, να χάσουν την συνδικαλιστική τους ιδιότητα και τα κινηματικά τους χαρακτηριστικά όσο και τις δυνάμεις τους, στο επίπεδο των φυσικών μελών τους.Η απροθυμία των εργαζομένων να ενταχθούν στις οργανώσεις τους δεν αποτελεί πραγματικό πρόβλημα για την διατήρηση των εξουσιών της τάξης των συνδικαλιστών. Απεναντίας η περιβολή με μεγαλύτερα και περισσότερα αξιώματα και πλουσιοπάροχα αμειβόμενες θέσεις στη Κρατική διαχείριση, δημιουργεί μια προστατευτική ασπίδα αποπροσανατολισμού για την "Τάξη" της Τάξης των εργαζομένων ώστε μικρή σημασία έχει αν η πλειοψηφία των ασυνδικάλιστων εργαζομένων αυξάνεται σε αναντιστοιχία με την παρουσιαζόμενη αύξηση των Σ.Ο.και των φυσικών τους μελλών, όπως καταγράφηκε στο τελευταίο συνέδριο της ΓΣΕΕ. ( Συνέχεια στην επόμενη δημοσίευση)

Τρίτη 20 Μαΐου 2008

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ

"ΕΑΛΩ Η ΕΛΛΑΣ"
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟ
http://www.epithesh.blogspot.com/
http://www.infonewhumanism.blogspot.com/
http://www.globala.blogspot.com/
ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Με αντάλλαγμα 442,5 εκατομμύρια Ευρώ η κυβέρνηση της Δεξιάς, ως κυβέρνηση του μεγάλου καφαλαίου και της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης πούλησε τη Διοίκηση (MANAGEMENT)του ΟΤΕ στην κρατική DEUTSCHE TELECOM, πράγμα που σημαίνει το απόλυτο δικαίωμα Διαχείρησης, όχι μόνο των υλικών και άυλων περιουσιακών στοιχείων του ΟΤΕ και των δεκάδων Θυγατρικών του Εταιριών, αλλά και την υποχρέωση του ελληνικού κράτους να παρέχει τηλεπικοινωνιακή ασφάλεια στους Έλληνες και στην ελληνική οικονομία, απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη, την ευημερία, την ανεξαρτησία και την ελευθερία του Ελληνικού Λαού. Ο παρακάτω πίνακας είναι ενδεικτικός για το μέγεθος της ζημιάς που προκαλεί στην Ελλάδα το ξεπούλημα του ΟΤΕ, χωρίς να είναι , φυσικά, δυνατό να υπολογιστεί η συνολική ζημιά για τα άυλα περιουσιακά στοιχεία τόσο σε τρέχουσες αξίες, όσο και σε απωλεσθησόμενες αξίες στο βάθος του χρόνου: Με την πώληση του ΟΤΕ και των άλλων Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών που προηγήθηκαν , αλλά και αυτών που ακολουθούν, πράγματι, ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ.
ΑΥΤΑ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ:
1.- OTE,
2.- OTE ESTATE (με τα 2.500 κτίρια ιδιοκτησίας ΟΤΕ, αξίας άνω του 1,6 δις. ευρώ),
3.- COSMOTE,
4.- ΓΕΡΜΑΝΟΣ (στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια),
5.- ΟΤΕΝΕΤ (με τα εμπορικότατα προϊόντα της, conn-x, smile & web κάρτες, θυγατρικές εταιρίες κλπ),
6.- HELLAS SAT (δορυφορικές επικοινωνίες ΟΤΕ),
7.- ΟΤΕ SAT MARITEL (ναυτιλιακές επικοινωνίες ΟΤΕ),
8.- ΟΤΕ GLOBE (διεθνείς επικοινωνίες ΟΤΕ),
9.- ΟΤΕ ΑCADEMY (εκπαιδευτικό κέντρο ΟΤΕ),
10.- ROM TELECOM (Τηλεπικοινωνιακός Οργανισμός Ρουμανίας, στον οποίο ο ΟΤΕ κατέχει το 54%),
11.- COSMOROM (η COSMOTE της Ρουμανίας),
12.- GLOBUL (η COSMOTE της Βουλγαρίας),
13.- COSMOFON (η COSMOTE της FYROM),
14.- AMC (η COSMOTE της Αλβανίας),
15.- TELECOM (o OTE της Σερβίας).
16. τα OTEshops,
17. την INFOTE με τον Χρυσό Οδηγό και τις διαφημίσεις του,
18. την OTEPLUS,
19. την COSMO-ONE,
20. τον ΟΤΕ-International,
21. την ΟΤΕ-Ασφάλιση,
22. την HellasCom,
23. το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ και
24. πουλάνε ακόμα και το όνομα, τη φήμη και την πελατεία, δηλαδή το brand name "ΟΤΕ".
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ξεπουλήθηκαν μόνο για 442,5 εκατομμύρια Ευρώ, όταν μόνο για τις επενδύσεις στις βαλκανικές τηλεπικοινωνίες ο ΟΤΕ έχει επενδύσει πάνω από 3 δις Ευρώ και παρά το γεγονός πως ο ΟΤΕ απέφερε στο ελληνικό δημόσιο διπλάσια και πολλαπλάσια, από το τίμημα πώλησης, ετήσια κέρδη.
Με την πώληση του ΟΤΕ, αλλά και των άλλων Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών που προηγήθηκαν και όσων ακόμα ακολουθούν, "ΕΑΛΩ Η ΕΛΛΑΣ".
Κι' αν δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε, γιατί η εξάρτηση, η διαπλοκή και το πολιτικό χρήμα έχουν υπονομεύσει τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, τότε ας γνωρίζουμε όλοι τι σημαίνει ξεπούλημα του ΟΤΕ και των άλλων Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, που δημιουργήθηκαν με χρήματα του ελληνικού Λαού και ως ασπίδα του ελληνικού Λαού απέναντι στο βάρβαρο και καταστροφικό μανιακό καπιταλισμό. Γι' αυτό προωθήστε αυτό το μήνυμα σε όσους περισσότερους γνωστούς σας μπορείτε. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε.
Ας καταδικάσουμε με αυτόν τόν τρόπο
όσους ξεπούλησαν και ξεπουλάνε την Ελλάδα και το μέλλον των Ελλήνων.
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΑΣ ΕΝΑ ΛΑΪΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΩΝ ΣΑΡΑΦΗΔΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Αθήνα, 19 Μάη 2008
Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό
Κώστας Λάμπος

Τετάρτη 14 Μαΐου 2008

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ




Σχολιάζοντας το Δελτίο Τύπου της Αυτόνομης Παρέμβασης αλλά και με αφορμή το Δελτίο Τύπου,



· Ο ΦΠΑ επιβλήθηκε ως μέσο αποπληρωμής των επιχορηγήσεων από τα πακέτα οικονομικής στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσο μειώνονται τα έσοδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα έπρεπε αντίστοιχα να μειώνεται και ο φόρος προστιθεμένης αξίας.
Η μειωμένη δυναμική απορρόφησης των κοινοτικών κονδυλίων, για την οποία αλληλοκατηγορούνται τα δύο μεγάλα κόμματα, έχει προφανώς την αιτία της, στα αυξημένα έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού από την ιδιοποίηση μέρους του ΦΠΑ, που ενώ υπολογίζεται να αποπληρώσει το σύνολο των εγγεγραμμένων , καταλήγει στις μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού, μιας και η απορρόφηση υστερεί του ονομαστικού ύψους.

ΚΑΥΣΙΜΑ
· Έχουμε κατακλισθεί από εξαγγελίες και δεσμεύσεις αλλά και από αντιοικονομικά μέτρα της Κυβέρνησης για την πάταξη του λαθρεμπορίου των καυσίμων και για την λειτουργία ενός υγιούς ανταγωνισμού.
Στο ζήτημα της λαθρεμπορίας, που η κυβέρνηση διάλεξε τον πιο εύκολο δρόμο, της αύξησης των εσόδων της σε βάρος του καταναλωτή, με την ενοποίηση των φόρων, τα πράγματα είναι απλά και εύκολα .
Η κυριότερη λαθραία μετακίνηση και μεταπώληση καυσίμων πραγματοποιείται στη θάλασσα με τη μετάγγιση από τα μεγάλα πετρελαιοφόρα σε μικρότερα και τη διοχέτευση των καυσίμων στα νησιά κυρίως αλλά και σε γνωστά σε όλους κέντρα μεταφόρτωσης στην στεριά.
Το Λιμενικό έχει την δυνατότητα να ελέγξει από αέρος και θάλασσας την παράνομη διακίνηση, αλλά ούτε μέσα διαθέτει ούτε εντολές έχει από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία για την πάταξη της πραγματικότητας και όχι του φαινόμενου, της λαθραίας διακίνησης καυσίμων.
Τα έσοδα όμως από το λαθρεμπόριο είναι απόλυτα αναγκαία για την εξυπηρέτηση του Προϋπολογισμού του Κράτους και όποιες διακηρύξεις γίνονται για τα μάτια του κόσμου.
Ο Πολιτισμός του χρήματος και του κέρδους, σιγά μην αφήσει την Κυβέρνηση ασυγκίνητη. Παρεμπιπτόντως είδατε πως καταπολεμά και αν, η Κυβέρνηση τα ναρκωτικά; Μαύρο χρήμα είναι αυτό και ο Προϋπολογισμός έχει πολλές Μαύρες Τρύπες!
Από την άλλη μεριά η διαμόρφωση των τιμών με βάση την καθημερινή αύξηση του αργού πετρελαίου στις Διεθνείς χρηματαγορές δεν μπορεί να επηρεάζει τις λιανικές τιμές και δεν επιτρέπεται η αυξομείωση ελεύθερα από τα πρατήρια των υγρών καυσίμων.
Όμως οι αυξημένες τιμές λειτουργούν αβανταδόρικα για τα έσοδα του Κράτους από τον φόρο κατανάλωσης καυσίμων.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ
· Η Κυβέρνηση αποφάσισε αμέσως μετά την διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πως για δύο χρόνια το ανθρώπινο κεφάλαιο που προέρχεται από τις νέες Βαλκανικές χώρες της Ε.Ε. να μην παρέχεται η δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης στις εργασίες εντός της Ελλάδας.
Αν λοιπόν έχει αυτή την δυνατότητα, δηλαδή να βάζει εμπάρκο στην ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων που θεωρεί ότι λειτουργούν σε βάρος της ντόπιας εθνικής οικονομίας, δεν αποτελεί οξύμωρο να επικαλείται την επιμονή της Ε.Ε. στην στήριξη του ελεύθερου εμπορίου και στην ελεύθερη διαμόρφωση των τιμών , που η όποια παρέμβαση αντίκειται στην Κοινοτική νομοθεσία;

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ




· Η αντιμετώπιση της Κυβερνητικής πολιτικής αλλά και της ασκούμενης τρομοκρατίας από το Κράτος, πρέπει να αντιμετωπιστεί οργανωμένα , πεισματικά και ολοκληρωμένα, τόσο από τα κόμματα που διατείνονται ότι μάχονται για τα συμφέροντα του Λαού, όσο και κυρίως από τα συνδικάτα, που ο ρόλος του δεν τα περιορίζει σε απλές κλειστές συντεχνίες οργανωμένων συμφερόντων, αλλά σε συνδικαλιστικές οργανώσεις.

· Θα πρέπει τα συνδικάτα να αποκρυπτογραφήσουν τον όρο «Συνδικαλισμός», να κατανοήσουν ότι δεν εντάχθηκαν στην εξυπηρέτηση μονοδιάστατα των ατομικών συλλογικών τους συμφερόντων ως οργανώσεις επαγγέλματος ή επιχειρήσεων, ότι ο Λόγος τους είναι άκρως πολιτικός-κοινωνικός – διεκδικητικός και δεν εντάσσεται στην προκρούστεια κλίνη των συμφερόντων των κομμάτων, των ενταγμένων συνδικαλιστικών τους ηγεσιών σ’ αυτά.

· Ενώ η «μάχη» κατά της αποεθνικοποίησης του ΟΤΕ είναι μια ξεκάθαρη πολιτική πράξη εναντίον της Κυβέρνησης, η ΓΣΕΕ φοβάται τη διάσταση αυτή καθώς και τη δυναμική που θα είχε μια ξεκάθαρη πολιτική στρατηγική διακήρυξη για το σύνολο της οικονομίας και των δημοσίων επιχειρήσεων. Φοβάται ότι θα διασπαστεί ή ακόμα χειρότερο για τους εργαζόμενους, ότι η διατύπωση μιας τέτοιας στρατηγικής θα έβλαπτε σοβαρά ενδεχομένως τα στρατηγικά συμφέροντα των κομμάτων που εκπροσωπεί στο «συνδικαλιστικό» κίνημα.

· Γιατί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στη ΓΣΕΕ δεν εκπροσωπούν τους εργαζόμενους στην Συνομοσπονδία, αλλά τους εργαζόμενους δια μέσου της Συνομοσπονδίας στα κόμματα που συμμετέχουν.

· Όσο λοιπόν το εργατικό κίνημα είναι εγκλωβισμένο στην αποστεωτική κατάσταση για τον συνδικαλισμό που έχουν επιβάλει ευθέως τα πολιτικά κόμματα τόσο θα χάνει τα κινηματικά του χαρακτηριστικά, τόσο αδύναμο θα εξελίσσεται και τόσο ακίνδυνο θα είναι για τις κυβερνήσεις και τους εργοδότες.


. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες Σ.Ο. στις επιχειρήσεις εκτός Δημοσίου και της πάλαι ποτέ Κοινής Ωφέλειας , έχουν συρρικνωθεί ή έχουν διαλυθεί. το χειρότερο είναι ότι δεν εισπράττουν καμιά εμπιστοσύνη από τα μέλη τους τα οποία είναι απρόθυμα έως και εχθρικά προς τις Διοικήσεις των σωματείων τους αν "υπακούσουν" οι τελευταίες στις αποφάσεις των Εργ. Κέντρων, των Ομοσπονδιών και περισσότερο της ΓΣΕΕ.


. Η συμμετοχή στις απεργίες είναι ελάχιστη και ουσιαστικά συνεπαίρνει την "ταξική" συνείδηση όσων είναι ενταγμένων στο ΚΚΕ και κατ' ελάχιστο στον ΣΥΡΙΖΑ αμφίβολα στην ΠΑΣΚΕ και καθόλου την ΔΑΚΕ.


. Τόσο η δομή όσο και η φυσιογνωμία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, λειτουργούν αποθαρρυντικά στην ενεργή συμμετοχή σ' αυτές των εργαζομένων.


. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι βλέπουν με καχυποψία τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. εξ' αιτίας της μέχρι σήμερα στάση των ηγεσιών τους. Οι ηγεσίες έμαθαν τους εργαζόμενους, ότι αξία ύπαρξης των Σ.Ο. είναι η αύξηση των μισθών και των επιδομάτων. Πέρα τούτων αρμόδια είναι τα κόμματα και η συμμετοχή σ' αυτά. Αυτή την άποψη έχει και η ηγεσία της ΓΣΕΕ και πέραν αυτής το οτιδήποτε αποτελεί μακρόπνοο στόχο που θα λυθεί ενδεχομένως όταν το κόμμα τους καταστεί Κυβέρνηση.


. Το μόνο λοιπόν που απομένει στους εργαζόμενους είναι να ξυπνήσει η συνείδηση ορισμένων εκ των Βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος από το φτύσιμο που τρώνε από τους ψηφοφόρους τους και να ρίξουν την Φασιστική Κυβέρνηση του Καραμανλή.


. Κατά τα άλλα σε λίγο έρχονται τα "μπάνια του Λαού" και μαζί με αυτά και ένα καινούργιο πακέτο αυξήσεων







ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ
5/5/2008
ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
Η πρόσφατη αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά και οι συνεχείς αυξήσεις τιμών προϊόντων και υπηρεσιών, που καλύπτουν λαϊκές ανάγκες, έχουν φέρει σε απόγνωση τους εργαζόμενους.
Απαιτείται η άμεση λήψη μέτρων και όχι το ξόρκισμα της ακρίβειας στο οποίο επιδίδονται η κυβέρνηση, αλλά και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Είναι ανάγκη:
· Να δοθεί ΑΜΕΣΑ κάρτα απεριορίστων διαδρομών σ’ όλους τους εργαζόμενους, με κάλυψη από τους εργοδότες. Με ευθύνη του κράτους να δοθεί η κάρτα και στους ανέργους, μαθητές, σπουδαστές.
· Να μειωθεί άμεσα ο Φ.Π.Α. στα είδη που καλύπτουν λαϊκές ανάγκες και να μηδενιστεί σε βασικά είδη διατροφής.
· Να παταχθεί η κερδοσκοπία στο πετρέλαιο και σε άλλα είδη. Να ανακληθούν οι αυξήσεις των τιμολογίων στις επιχειρήσεις κοινής ωφελείας.
· Να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια με έλεγχο των τιμών και την ουσιαστική αύξηση των μισθών. Να ακυρωθεί ο ψεύτικος τιμάριθμος και να καθιερωθεί εργατικός τιμάριθμος.
Η κατάσταση αυτή υπογραμμίζει τη σοβαρή ευθύνη, όσων υπέγραψαν την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. με τις πολύ χαμηλές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό (οι οποίες ήδη εξανεμίστηκαν) και με την έλλειψη ρήτρας αναπροσαρμογής λόγω της αύξησης του πληθωρισμού.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα προκύπτει η ανάγκη, να διαφοροποιηθεί ριζικά η εισοδηματική πολιτική και να κατοχυρωθούν διορθωτικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό με ευθύνη της κυβέρνησης.
Καλούμε τις διοικήσεις των συνδικάτων να αναδείξουν αυτά τα θέματα ως αιχμές στην πάλη τους και να οργανώσουν την πάλη των εργαζομένων. Η αντιμετώπιση της ακρίβειας προβάλει πλέον ως ζήτημα επιβίωσης για μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού.

Τρίτη 13 Μαΐου 2008

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ




Απο την Σκύλα στην Χάρυβδη και απο την Βενζίνη στον ΟΤΕ


Σ' αυτήν την περίεργη χώρα των μεγάλων λόγων και των λιλιπούτειων έργων, όπου ο γιγαντισμός αντικατοπτρίζει την μεγαλόσχημη πραγματικότητα του τίποτα, στα ΜΜΕ παρελαύνουν ειδήμονες και πολιτικοί που εν μέσω χαβρωτικής κατάστασης αδιάλειπτων φωνασκιών, επιδίδονται στην ανάλυση της πραγματικότητας όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από την απεργία των Δημοσίας Χρήσεως φορτηγώνκαι βυτιοφόρων, την αύξηση της τιμής των καυσίμων και την αυξημένη απόδοση των φόρων που εισπράττει ο Αλογοσκούφης, επειδή ο φόρος εκφράζεται σε ποσοστά.
Τα βυτιοφόρα Δ.Χ. καταναλώνουν για την κίνηση τους αφορολόγητο πετρέλαιο.
Πόσο αυξήθηκε ώστε να ζητούν αύξηση πάνω από 5% των κομίστρων;

Οι αγρότες και οι Βιομηχανίες μεταποίησης και συσκευασίας αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, διαμαρτύρονται όπως και ο ΟΕΒΕ, για την κατάσταση αυτή, επειδή δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν για την μεταφορά των προϊόντων τους τον Σιδηρόδρομο
Ο Σιδηρόδρομος, είναι το πιο αδικημένο μέσο μεταφοράς εμπορευμάτων, που θα συντελούσε και στη μικρή επιβάρυνση του τελικού προϊόντος από το κόστος μεταφοράς.
Όμως ούτε τα μέσα ενημέρωσης, ούτε οι πολιτικοί, ούτε τα συνδικάτα ή οι ενώσεις καταναλωτών, θέτουν το ζήτημα των εμπορικών διακινήσεων με ανταγωνιστικά μέσα, προς αυτά των τροχοφόρων Δ.Χ.


Η οικονομία της Ελλάδας προσομοιάζει περισσότερο με μια σαρανταποδαρούσα σε αναπηρικό καρότσι. Έχει πάρα πολλά πόδια κίνησης της ως γλάστρες, και επιμένει σε ό,τι αντιπαραγωγικό, επισφαλές και αντιοικονομικό, περιμένοντας οι εργαζόμενοι να ευτυχίσουν στον νου και να εργάζονται χωρίς δικαιώματα και χωρίς μισθούς και ασφάλεια.
Οδηγείται η οικονομία, στη διαμόρφωση μιας καθεστωτικής νέας αντίληψης, όπου η ανικανότητα της Κυβέρνησης, δεν την οδηγεί στην παραίτηση ( είναι πολλά τα γραμμάτια εξαργύρωσης και πολλά τα λεφτά που αλλάζουν χέρια), αλλά στην μετατροπή της σε νονό της μέρας και της νύχτας.
Η Κυβέρνηση - νταβατζής που μας προέκυψε, αφού βρήκε πως είναι ανίκανη να διαχειριστεί τα του Κράτους, πουλάει το Κράτος σε ιδιώτες. Αφου δεν μπορεί να ελέγξει την αγορά και τις τιμές, απικαλείται την Ε.Ε. και τον ανταγωνισμό.
Διατείνεται ότι αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση πριμοδοτεί την "ελεύθερη αγορά" και την "ελεύθερη διαμόρφωση των τιμών", κουτόφραγκα προφασίζεται πως το Κράτος και το συμφέρον της χώρας διασφαλίζεται από τον "πατριωτισμό" των Πολυεθνικών επιχειρήσεων, τον "Πατριωτισμό" του Κέρδους και τον υγέιή ανταγωνισμό και στην αντίθετη περίπτωση πετάει στην ηττοπαθή αριστερά που διεκδικεί την εξουσία ( ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) το γάντι, για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση των Κεφαλαιοκρατών και των Πολυεθνικών.

Με λυπεί το γεγονός, που μέχρι σήμερα δεν έχουμε λύσει το ζήτημα αυτό. Δηλαδή ως Αριστερά, έχουμε αφεθεί σε βαγονέτο του εκσυγχρονισμού και του νεοφιλελευθερισμού , βαμμένο στα χρώματα από την περίοδο των "παιδιών των λουλουδιών", της οικολογίας και της "πράσινης επανάστασης" και για να μην μας πουν αναχρονικούς και οπισθοδρομικούς ψάχνουμε να ανακαλύψουμε τη χαμένη ανθρώπινη συνείδηση του Ιμπεριαλισμού και της παγκοσμιοποίησης.

Λέει εχθές ο Βορίδης στον Λαφαζάνη στον ΑΛΤΕΡ, " δηλαδή θέλετε να φύγουμε από την Ε.Ε.;" Ο Λαφαζάνης κομπλάρει σηκώνει τους όμους σαν να έλεγε "... όχι βέβαια".
Ο Βορίδης συνεχίζει: "άσε τότε να πω εγώ δυο πράγματα μπας και λύσουμε το πρόβλημα".

Ποιο είναι το πρόβλημα;
Ότι εφ' όσον, επιμένεις στον τύπο και στην προσωπικότητα της Ε.Ε. όπως έχει διαμορφωθεί και δεν έχεις θέση εξόδου τουλάχιστον από τον καθεστώς του ευρώ και της ΟΝΕ, τότε δεν έχεις περιθώρια σκέψης που αντιτίθενται στα μέσα και τα μέτρα πού λειτουργεί η "ελεύθερη οικονομία" άλλα είσαι υποχρεωμένος εντός των τειχών να βρεις τρόπους που θα ελέγξεις την αγορά χωρίς να χάσει την ελευθερία της.
επομένως αν καταφέρεις να βρεις αντίμετρα εφευρηματικά που να κολλάνε στον τοίχο την Κυβέρνηση, τότε θα αυξήσεις και τα εκλογικά σου ποσοστά και θα καταστεί κάποια στιγμή Κυβέρνηση.
Διαφορετικά ακολούθα τη πολιτική γραμμή του ΚΚΕ, όχι στο σύνολό της γιατί είναι αδιέξοδη, αλλά στα βασικά της σημεία, όπου με περισσότερο ποιοτικό λαϊκό λόγο και όχι ρητορική, κάνει την διαφορά ως κόμμα ή φορέα ισχυρής αντιπολίτευσης, φορέα όμως που να αποτελεί τον τροφοδότη του πολιτικού και διεκδικητικού λόγου των κοινωνικών κινημάτων.
Δεν έχουμε άλλο γήπεδο για να παίξουμε σύντροφοι.
Ούτε ως Αριστερά έχουμε την πολυτέλεια να πατάμε σε δυο βάρκες για να μην μας πουν αναχρονιστικούς ή οπισθοδρομικές κομπανίες, που αφού δεν έχουμε στόχους τη διακυβέρνηση της χώρας είναι και ανέξοδος ο Λόγος μας και ανέξοδη η Πολιτική μας.

Ο Λαός μας βρίσκεται σε απόγνωση.
Τι είδε από την Κυβέρνηση Σημίτη ή την σημερινή του Καραμανλή. Και που σήκωσαν την φούστα μέχρι τον αφαλό, έγιναν επενδύσεις; Το Ελληνικό κεφάλαιο δεν την έκανε στα Βαλκάνια; Δεν έκλεισαν βιομηχανικές μονάδες και μετοίκησαν γι αλλού; Δεν ανεβαίνει συνεχώς ο πληθωρισμός; Δεν αυξάνεται η ανεργία και η φτώχεια; Δεν αποδομείται το Κράτος και δεν ιδιωτικοποιείται; Δεν απομυζάται το εισόδημα και κανένας Έλληνας εργαζόμενος δεν μπορεί να καταθέσει ένα ρημάδι ευρώ αποταμίευση και όλοι είμαστε χρεωμένοι;
Είναι αναχρονιστικό να διακηρυξουμε την αντίθεσή μας στην ΟΝΕ και στο Ευρώ
Αν δεν το κάνουμε αυτό, σε τι διαφέρουμε από την Ν.Δ. το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ;

Ακούστε Σύντροφοι. Ή θα ασκήσουμε μια Αριστερή Πολιτική στα πλαίσια της Παγκοσμιοποίησης και του Ευρωπαϊκού Ιμπεριαλισμού χωρίς αμφισβητήσεις και τα σχετικά ή θα ασκήσουμε Αριστερή Πολιτική ανατροπών, ρήξεων και επαναστάσεων.
ΤΡΙΤΟΣ δρόμος ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ.








ΔΙΑΛΕΞΗ ΙΝΕ - ΓΣΕΕ

Σήμερα στις 18:00 στο αμφιθέατρο της ΓΣΕΕ θα πραγματοποιηθεί διάλεξη με θέμα:
"Προτάσεις του Συνδικαλιστικού Κινήματος, για την ένταξη των Μεταναστών"

Οι διαλέξεις αυτές, πραγματοποιούνται στα πλαίσια των 90 χρόνων από την ίδρυση της ΓΣΕΕ.
Σ' αυτές τις διαλέξεις καλό θα ήταν να υπάρχουν στο ακροατήριο πλήθος εργαζομένων, μιας και επακολουθεί διάλογος εισηγητών - ακροατηρίου.

Αν....... έχετε βενζίνη και χρόνο, μπορείτε να παρευρεθείτε

Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Γ.Σ.Ε.Ε.

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ, 14/5/2008, συνεδριάζει η Ολομέλεια της Διοίκησης της Γενικής Συνομοσπονδίας, με θέματα:
- Ασφαλιστικό
- Ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ
- Εφαρμογή ΕΓΣΣΕ
- Αντιμετώπιση της ακρίβειας
- Αποφάσεις εν όψει της ΔΕΘ

Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Επίκαιρο σχόλιο με αφορμή την 1η Μάη και τα συνδικάτα.




Η κρίση στο εργατικό κίνημα ελέγχεται αν είναι κρίση του Κινήματος και κρίση Συνδικαλιστική.


Η απουσία του συνδικαλισμού, αποτελεί κοινό μυστικό στους χώρους των συνδικάτων, από την εποχή μάλιστα που τα συνδικάτα «πάλεψαν» για την χρηματοδότησή τους από το Κράτος αλλά και την «συμμετοχή» τους στα κέντρα αποφάσεων.


Την περίοδο των "παχιών" αγελάδων, που τα συνδικάτα είχαν την δυνατότητα να επεξεργαστούν ένα πολιτικό όραμα, όπως αντίστοιχα υπήρχε πριν τον πόλεμο αλλά και αμέσως μετά, μέχρι την Χούντα, επινόησαν το όραμα του Σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, δια της μεσολαβήσεως των κομμάτων και δη του ΠΑΣΟΚ.
Αποδέχτηκαν ένα ρόλο φιλότιμου αλλά και φτωχού συγγενή με την πολιτική και με την εξουσία. Ως συμπλήρωνα μιας διαδικασίας και όχι ως δρόμος για την όποια διαδικασία Μετασχηματισμού ή επανάστασης.


Εκχώρησαν κάθε κατάκτηση τους και κάθε δικαίωμα στην νομοθετική σχέση Κράτους - κοινωνια . Δεν κατανόησαν ποτέ ότι καθετί που εκχωρείς προς «κατοχύρωσή σου» στο Κράτος , βάζεις από τον φεγγίτη το Κράτος επιβήτορα των θέλω σου και της ζωής σου.


Η διαπίστωση του Παναγόπουλου, Πρόεδρου της ΓΣΕΕ, ότι ορισμένες Αριστερές παρατάξεις στο εργατικό κίνημα ασχολούνται με ζητήματα που αποτελούν προνομιακό χώρο των κομμάτων, ενισχύει την συλλογιστική των περισσότερων επιστημονικών συζητήσεων σχετικά με το ζήτημα αν στον εργατικό οργανωμένο χώρο υφίσταται κίνημα και αν το κίνημα είναι συνδικαλιστικό.


Η συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων που αποτελούσε κυρίαρχο ζήτημα των συνδικάτων λειτούργησε ταυτόχρονα και ως Αχείλιος Πτέρνα . Η θνησιγενή «ταξική» συνείδηση των νέων συνδικαλιστών επηρεασμένη από ένα άλλον Μάη του 68, αποστέρησε την δυνατότητα στην πορεία να αντιληφθούν ότι η «επανάσταση» και η αλλοτρίωση της εξουσίας είναι αδέρφια και όχι πρώτα ξαδέρφια.

(Στέλεχος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, συμμετέχει σε δύο οργανισμούς. Στον ένα ως εκπρόσωπος των εργαζομένων, με αμοιβή 1200 ευρώ. Στον άλλο, ως Πρόεδρος, με αμοιβή 10.000 ευρώ.Σε ποιο βαθμό αυτό εκπροσωπεί τους εργαζόμενου και όχι την Κυβέρνηση;)



Στην δίνη αυτής της αλλοτρίωσης, που συνεχίζεται ως επιδημικό φαινόμενο, τα συνδικάτα πρέπει να έχουν πλέον ως κύριο μέλημα τους, να αντιμετωπίσουν τον ίδιο το εαυτό τους από το να ξορκίζουν τον "καλό καιρό" και "τις γιορτές του Πάσχα" ώς δικαιολογία για την εικόνα της πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης μπροστά απο το κτήριο της ΓΣΕΕ.


Η έλλειψη πολιτικού οράματος όχι μόνο στερεί την δυνατότητα πολιτικού Λόγου στα συνδικάτα, αλλά ενισχύει την διαχειριστική αντίληψη των συνδικάτων ως υποπροϊόντα των κομματικών πολιτικών και του πολιτικού τους Λόγου.
Έχω ξαναγράψει, ότι τα κόμματα έχουν υιοθετήσει την Ρητορική η οποία έχει αντικαταστήσει τον πολιτικό Λόγο.
Η ρητορική υποκρύπτει την βάση μιας σύγχρονης καταπιεστικής μορφής εξουσίας, που ευαισθητοποιείται τάχατες σε ζητήματα της καθημερινότητας του πολίτης αλλά όχι του εργαζόμενου και που βλέπει να εξελίσσονται τα πράγματα μέσα από την καλλίτερη , δηλαδή την ευφυέστερη, διαχείριση των ίδιων μοντέλων παραγωγής και κατανάλωσης, της ίδιας εξαθλίωσης.


Τα συνδικάτα από την πλευρά τους , ως ιμάντες μεταφοράς δεδομένων των κομματικών μηχανισμών και των ιδεολογημάτων τους, πιστά στην διαχειριστική τους φυσιογνωμία "κράζουν" ενάντια στην φτώχεια, την ακρίβεια, την ανεργία χωρίς την δυνατότητα να επεξεργαστούν τον πολιτικό Λόγο που θα δίνει μια εναλλακτική διέξοδο, ακόμα και κυρίως στον τύπο και την φυσιογνωμία των κομμάτων που θα επιθυμούσαν ώστε η πολιτική δράση τόσο στο επίπεδο του συνδικαλισμού όσο και στο επίπεδο της κυβερνητικής εξουσίας, να καταστήσουν την Κοινωνία επικυρίαρχη του Κράτους.


Η Αριστερά από την πλευρά της πορευόμενης ακόμη στο ίδιο δρόμο των μεγάλων ηττών φαίνεται ότι, η μια της πλευρά εγκλωβισμένη στην «καθαρότητα» και στην «μοναδικότητα» της Ταξικής της καταγωγή και η άλλη ανήμπορη να διαχειριστεί την τάση μεγιστοποίηση της παρεμβατικότητα της στα κοινωνικά στρώματα , δεν μπορεί να εμπνεύσει την ανάπτυξη ενός νέου οργανωτικού σχήματος στον εργατικό απασχολούμενο χώρο. Ένα οργανωτικό σχήμα που δεν θα εδράζεται σε μικροταξικές διαιρέσεις του τύπου Υπάλληλος - Εργάτης, Ειδικευμένος - Ανειδίκευτος.

Η σημερινή οργανωτική δομή των εργαζομένων είναι πλέον παρωχημένη. Μια βασική καινοτομία, θα ήταν η διάλυση των Ομοσπονδιών και η ενίσχυση των Εργατικών Κέντρων.Μια δεύτερη, θα ήταν η "Κοινωνική Οργάνωση" σε αντιδιαστολή με την όμοιο-επαγγελματική.

Να θυμίσουμε όπως, η αναρρίχηση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, πάτησε σε νέες μορφές οργανωμένης πάλης των εργαζομένων και των αγροτών, με τον Εργοστασιακό ή Εργασιακό συνδικαλισμό και το συνεταιρισμό ως κίνημα .


Η σημερινή οργανωτική ταυτότητα των εργατικών συνδικάτων ανακυκλώνεται μέσα στην δίνη των αδιεξόδων τους . Αδιέξοδα που απομακρύνουν τα συνδικάτα από τον πολιτικό – κοινωνικό τους ρόλο.
Παραδείγματος χάρη, ο εργαζόμενος ως καταναλωτής ή ο εργαζόμενος ως κάτοικος ή χρήστης αλλά και θήτης του περιβάλλοντος οφείλει να έχει το συνδικάτο του.
Η ίδια η συνδικαλιστική του οργάνωση πρέπει να λειτουργεί και ως καταναλωτική οργάνωση και ως περιβαλλοντική οργάνωση.
Δεν έχω δει σήμερα ή μέχρι σήμερα ένα συνδικάτο να κατέβηκε σε απεργία επειδή ο εργοδότης της επιχείρησης είχε οργανώσει την παραγωγή του κατά τρόπο που επιβάρυνε το περιβάλλον, και είχαν δεχτεί να χάσουν μεροκάματα ώστε να υποχρεώσουν τον εργοδότη τους να επενδύσεις σε μια φιλική προς το περιβάλλον παραγωγική διαδικασία.


Δεν έχω δει, πως θα αντιδρούσε η Κοινωνία σε μια κινητοποίηση των εργαζομένων στην ΔΕΗ , επειδή η επιχείρηση αυξάνει τα τιμολόγια. Μια κινητοποίηση, μια πραγματική απεργία, χωρίς κανένα άλλο αίτημα των εργαζομένων στην ΔΕΗ, απεργία που θα στοίχιζε μερικά μεροκάματα στους απεργούς υπέρ του κοινωνικού συνόλου. Θα έκαναν μηνήσεις οι καταστηματάρχες στους απεργούς όταν η ΓΣΕΕ και ως καταναλωτική Οργάνωση των εργαζομένων θα μποϊκοτάριζε τα προϊόντα τους; Όταν ο ίδιος ο Λαός έβγαινε στους δρόμους και δημιουργούσαν μαζί με τους εργαζόμενους της ΔΕΗ ένα τεράστιο μπλοκ απεργών;


Όσο λοιπόν τα συνδικάτα βρίσκονται αντιμέτωπα με τον άνθρωπο και την καθημερινότητα του, τόσο οι άνθρωποι –εργαζόμενοι, οι εργαζόμενοι ως κοινωνία, θα τους γυρίζουν την πλάτη.



Όσο τα συνδικάτα και τα στελέχη τους τα ζητήματα κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής εξουσίας τα αφήνουν στους άλλους ( βλέπε κόμματα) τόσο θα αποστεώνονται και τόσο πιο σηψαιμικά θα εξελίσσονται.




Όσο ο "συνδικαλιστής" πρώτα είναι κομματικό μέλος, πρώτα είναι κομματικό στέλεχος, πρώτα είναι εν δυνάμει βουλευτής και άμα του περισσέψει χρόνος και εκπρόσωπος των εργαζομένων, τόσο τα συνδικάτα θα είναι για φτύσιμο

ΜΙΧΑΛΗS ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗS

ΜΙΧΑΛΗS ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗS
ΑΠΕΒΙΩΣΕ 26/5/2009

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ....

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ....

ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΚΥΡΙΕ.......

Η COSMOTE ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΑ 500 ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ¨ΓΕΡΝΑΝΟΣ¨ ΠΡΟΣ 1.300.000 εκ.ΕΥΡΩ

Ο ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΠΡΟΣ 180 εκ. ΕΥΡΩ

ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ...... ΣΚΑΝΔΑΛΟ

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΑS

ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΑS
ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ ΤΗΝ....OIKONOMIA

ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ

Η Διεθνής Αμνηστία μαζεύει υπογραφές για την Κ. Κούνεβα

Το ελληνικό τμήμα της Διεθνους Αμνηστίας προώθησε την υπόθεση της Κωνσταντίνας ως international petition.Αυτό σημαίνει ότι θα γίνει συλλογή υπογραφών σε παγκόσμιο επίπεδο προκειμένου να ασκηθούν πιέσεις στις ελληνικές αρχές για απόδοση δικαιοσύνης.Είναι πολύ σημαντικό να συγκεντρωθούν τουλάχιστον 10.000 υπογραφές μέχρι την εργατική Πρωτομαγιά, ημερομηνία που θα παραδοθούν στον Υπουργό Εσωτερικών της Ελλάδας.

http://www.amnesty.org.gr/kouneva.htm
http://g700.blogspot.com/

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΑΛΑΝ ΓΚΡΙΝΣΠΑΝ ( ΠΡΟΕΔΡΟS της ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑS των ΗΠΑ)

Εκανα το λάθος της ζωής μου όταν πίστευα στην απόλυτη ελευθερία της αγοράς


ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟΙ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΤΟΠΟ;

ΑΓΩΝΑS ΧΩΡΙS ΟΡΟΥS ΚΑΙ ΧΩΡΙS ΑΝΑΣΤΟΛΕS

Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ

ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑS

Με αντάλλαγμα 442,5 εκατομμύρια Ευρώ η κυβέρνηση της Δεξιάς, ως κυβέρνηση του μεγάλου καφαλαίου και της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης πούλησε τη Διοίκηση (MANAGEMENT)του ΟΤΕ στην κρατική DEUTSCHE TELECOM, πράγμα που σημαίνει το απόλυτο δικαίωμα Διαχείρησης, όχι μόνο των υλικών και άυλων περιουσιακών στοιχείων του ΟΤΕ και των δεκάδων Θυγατρικών του Εταιριών, αλλά και την υποχρέωση του ελληνικού κράτους να παρέχει τηλεπικοινωνιακή ασφάλεια στους Έλληνες και στην ελληνική οικονομία, απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη, την ευημερία, την ανεξαρτησία και την ελευθερία του Ελληνικού Λαού. Ο παρακάτω πίνακας είναι ενδεικτικός για το μέγεθος της ζημιάς που προκαλεί στην Ελλάδα το ξεπούλημα του ΟΤΕ, χωρίς να είναι , φυσικά, δυνατό να υπολογιστεί η συνολική ζημιά για τα άυλα περιουσιακά στοιχεία τόσο σε τρέχουσες αξίες, όσο και σε απωλεσθησόμενες αξίες στο βάθος του χρόνου: Με την πώληση του ΟΤΕ και των άλλων Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών που προηγήθηκαν , αλλά και αυτών που ακολουθούν, πράγματι, ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ.ΑΥΤΑ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ:1.- OTE,
2.- OTE ESTATE (με τα 2.500 κτίρια ιδιοκτησίας ΟΤΕ, αξίας άνω του 1,6 δις. ευρώ),
3.- COSMOTE,
4.- ΓΕΡΜΑΝΟΣ (στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια),
5.- ΟΤΕΝΕΤ (με τα εμπορικότατα προϊόντα της, conn-x, smile & web κάρτες, θυγατρικές εταιρίες κλπ),
6.- HELLAS SAT (δορυφορικές επικοινωνίες ΟΤΕ),
7.- ΟΤΕ SAT MARITEL (ναυτιλιακές επικοινωνίες ΟΤΕ),
8.- ΟΤΕ GLOBE (διεθνείς επικοινωνίες ΟΤΕ),
9.- ΟΤΕ ΑCADEMY (εκπαιδευτικό κέντρο ΟΤΕ),
10.- ROM TELECOM (Τηλεπικοινωνιακός Οργανισμός Ρουμανίας, στον οποίο ο ΟΤΕ κατέχει το 54%),
11.- COSMOROM (η COSMOTE της Ρουμανίας),
12.- GLOBUL (η COSMOTE της Βουλγαρίας),
13.- COSMOFON (η COSMOTE της FYROM),
14.- AMC (η COSMOTE της Αλβανίας),
15.- TELECOM (o OTE της Σερβίας).
16. τα OTEshops,
17. την INFOTE με τον Χρυσό Οδηγό και τις διαφημίσεις του,
18. την OTEPLUS,
19. την COSMO-ONE,
20. τον ΟΤΕ-International,
21. την ΟΤΕ-Ασφάλιση,
22. την HellasCom,
23. το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ και
24. πουλάνε ακόμα και το όνομα, τη φήμη και την πελατεία, δηλαδή το brand name "ΟΤΕ".
Powered By Blogger