Η ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

ΜΝΗΜΟΝΙΟ εσχάτης προδοσίας της Νέας Τάξης Γερμανοτσολιάδων :

Mε την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και ανευ όρων παραιτείται απο κάθε ασυλία που έχει ή πρκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περουσιακά του στοιχεία, απο νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινής διαταγής, και όσον αφορά τηνεκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν τον απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.



Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Edward Bernays : "Η συνειδητή και επιδέξια χειραγώγηση των οργανωμένων συνηθειών και απόψεων των μαζών συνιστά σημαντικό στοιχείο της δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτοί που χειρίζονται αυτόν τον αθέατο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν μια αόρατη διακυβέρνηση, που είναι η πραγματική άρχουσα δύναμη της χώρας μας. Διοικούμαστε, η σκέψη μας διαμορφώνεται, οι ιδέες μας υποβάλλονται σε μεγάλο βαθμό από άτομα, για τα οποία δεν έχουμε ακούσει τίποτε. Αυτή η κατάσταση είναι η λογική συνέπεια του τρόπου με τον οποίον είναι οργανωμένη η δημοκρατική μας κοινωνία. Πολυάριθμοι άνθρωποι πρέπει να συνεργαστούν με αυτό τον τρόπο, εάν πρόκειται να ζήσουν μαζί ως μια κοινωνία που λειτουργεί ομαλά".

Αδόλφος Χίτλερ : "Η προπαγάνδα απευθύνεται στις αμόρφωτες μάζες και όχι στους διανοούμενους. Σκοπός της είναι όχι να διαφωτίσει το άτομο, αλλά να επιβάλλει το θέμα της τόσο καθαρά και τόσο έντονα στην ψυχή του λαού, ώστε να δημιουργήσει τη γενική πεποίθηση ότι ένα γεγονός είναι πραγματικό, αναγκαίο ή δίκαιο. Η πλειοψηφία της μάζας είναι θηλυκή. Γι' αυτό η προπαγάνδα απευθύνεται όχι στη λογική, αλλά στο συναίσθημά της".

George Papandreous: " με σταματούν στον δρόμο φτωχοί Πολίτες και μου λένε. Πρόεδρε δίνω και τον μισθό μου για την Πατρίδα.... Με γνωρίζετε και σας γνωρίζω. Ποτέ μου δεν θα αδικούσα τους ανθρώπους της εργασίας. Σήμερα, όμως, δικαιοσύνη στην κοινωνία σημαίνει, πάνω από όλα, σωτηρία της πατρίδας"

ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ: Επειδή κινδυνεύει η Πατρίδα και οι άνθρωποι τις εργασίας απο ανέκαθεν προασπίζονται την Πατρίδα, και επειδή δεν κινδυνεύει το χρήμα που κατέχουν οι Εφοπλιστές, οι Τραπεζίτες και οι Βιομήχανοι, ας αποδώσουμε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα και τα της Πατρίδος στους μισθωτούς.

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ - ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΣΤΟΝ Γ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Τρίτη, 23 Δεκέμβριος 2008


"ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Προς δημοσιογράφο κ. Γ. Πρετεντέρη

Αγαπητέ κύριε Πρετεντέρη
Παρακολούθησα με προσοχή την χθεσινή εκπομπή σας ΑΝΑΤΡΟΠΗ όπως και άλλες προηγούμενες όπου παρουσιάζατε τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης της GPO Μεταξύ άλλων και για τους Οικολόγους Πράσινους.
Θα περίμενε κανείς από έναν δημοσιογράφο με τη δική σας εμπειρία και γνώσεις να καλέσει -και μάλιστα στην εκπομπή που λέγεται ΑΝΑΤΡΟΠΗ - ΚΑΙ κάποιον εκπρόσωπο των Οικολόγων Πράσινων για να πάρει μέρος στη συζήτηση μια και πράγματι η πολιτική παρουσία μας δείχνει να έχει απήχηση σε ένα σταθερά αυξανόμενο ποσοστό των ψηφοφόρων σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις από τον Ιούνιο 2008 και μετά.
Με έκπληξη όμως και εγώ και χιλιάδες τηλεθεατές σας άκουσαν να μιλάτε με άκρως ειρωνικό τρόπο - όπως συχνά και άλλοι συνάδελφοι σας και μάλιστα να είστε ...σίγουρος ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν υπάρχουν (είναι δηλαδή δημιούργημα της τηλεόρασης ή των εταιριών δημοσκόπησης;;;;;).
Επίσης, καλεσμένοι σας έδειξαν εξίσου απληροφόρητοι, όπως η εξυπνάδα "δηλαδή αυτοί που καίνε σκουπίδια ψηφίζουν Οικολόγους Πράσινους;".
Είναι αλήθεια ότι μας εξέπληξε η κατηγορηματική τοποθέτησή σας ότι δεν υπάρχουμε, μάλιστα μας έπιασε μια κατάθλιψη υπαρξιακή. Για να το λέει ένας έγκριτος δημοσιογράφος, μήπως πραγματικά δεν υπάρχουμε αναρρωτηθήκαμε αργά το βράδυ και δεν μας έπιανε ύπνος, μερικές χιλιάδες άνθρωποι σε όλη τη χώρα; Μήπως είμαστε το πνεύμα της τηλεόρασης; Μήπως μας δημιούργησαν τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι, αναρωτηθήκαμε; Και τόσα χρόνια που δραστηριοποιούμαστε κοινωνικά και παρεμβαίνουμε αλλάζοντας τις κοινωνικές εξελίξεις σε τόσους τομείς μην δεν υπήρξαν παρά μόνο σε μια εικονική πραγματικότητα; Μετά από ανοίξαμε τις εφημερίδες και είδαμε ότι μας ανέφεραν ακόμα και οι εφημερίδες και τα κανάλια που σήμερα ισχυρίζονται ότι δεν μας ξέρουν.
Αλλά και πριν τις εκλογές του 2007 ισχυρίζονταν πολλοί ότι δεν υπάρχουμε και μετά με έκπληξη είδαν ότι συγκεντρώσαμε κάτω από δύσκολες συνθήκες ποσοστό 1,05%.
Σήμερα που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι συγκεντρώνουν ποσοστά προτίμησης της τάξης του 3,1-4,5% για τις εθνικές και 3,5-6% για τις ευρωεκλογές πως μπορεί ένας δημοσιογράφος σαν και σας να μην ενδιαφέρεται να συγκεντρώσει στοιχεία και να προσκαλέσει έστω και εκτός στούντιο κάποιους εκπροσώπους των Οικολόγων Πράσινων για να δει μήπως πράγματι πρόκειται για μια ΑΝΑΤΡΟΠΗ στο πολιτικό σκηνικό που έχει πια οριμάσει.
Επειδή φυσικά δεν ισχύει τι ότι "είδηση είναι μόνο αυτό που μεταδίδει η τηλεόραση", θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για την ...ύπαρξη μας αλλά μπορείτε να βρείτε στοιχεία και σε άρθρα σε πολλά έντυπα, μεταξύ των οποίων και στη εφημερίδας που εργάζεστε, καθώς και στην ιστοσελίδα μας www.ecogreens.gr καθώς και σε τουλάχιστον 350.000 αναφορές στο διαδίκτυο (αν βάλετε την λέξη ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ σε κάποιο ψαχτήρι) και στα προσωπικά μας τηλέφωνα και στα τηλέφωνα στελεχών μας που είναι μέλη της Πανελλαδικής Γραμματείας μας (6 μέλη), του Πανελλαδικού Συμβουλίου μας (33 στελέχη από διάφορες περιοχές της χώρας), των συντονιστών τοπικών πολιτικών κινήσεων ή/και θεματικών ομάδων που υπάρχουν φυσικά στην ιστοσελίδα μας.
Καλού κακού σας δίνω και το προσωπικό μου τηλέφωνο (……), που όπως μου ανέφερε σε τηλεφωνική μου διαμαρυρία συνεργάτης σας το έδωσε σε εσάς στη διάρκεια του διαφημιστικού διαλείμματος αλλά δεν με καλέσατε για να παρέμβω έστω και τηλεφωνικά για να διευκρινήσω κάποιες από τις ...απορρίες σας (που βρεθήκαμε εμείς, αν αυτοί που καίνει σκουπίδια μας ψηφίζουν κα).
Επειδή φαντάζομαι ότι ίσως δεν γνωρίζετε - αν και είσαστε μέσα στη λίστα αποδεκτών των 2000 τουλάχιστον δημοσιογράφων που λαμβανουν τακτική ενημέρωση από τους Οικολόγους Πράσινους: - "Βομβαρδίζουμε" καθημερινά χιλιάδες δημοσιογράφους με τις θέσεις μας, ανακοινώσεις και πολιτικές παρεμβάσεις μας σε πανελλαδικό επίπεδο. Πολλά ΜΜΕ έχουν πλέον συστηματική πληροφόρηση των αναγνωστών, ακροατών και τηλεθεατών τους σχετικά. -
Μόλις πρόσφατα ολοκληρώσαμε την εσωτερική ψηφοφορία μας για την ανάδειξη της Ευρωλίστας μας αλλά και του πολιτικού προγράμματός μας για την Ευρώπη και τις Ευρωεκλογές. Είμαστε στη διάθεσή σας για να μιλήσουμε μια και έχουμε ονοματεπώνυμο, δ/νση, τηλέφωνο, e-mail, και μακροχρόνια πολιτική και κοινωνική παρουσία. Βιογραφικά μπορείτε να βρείτε και στην ιστοσελίδα μας
- Έχουμε ξεκάθαρο και ψηφισμένο στο συνέδριο μας του 2007 πρόγραμμα των πολιτικών αλλαγών που επιδιώκουμε όποια και αν είναι η θέση μας και η επιρροή μας στο πολιτικό τοπίο,
- Έχουμε αναπτυγμένη οργανωτική δομή που συνεχώς επεκτείνεται πανελλαδικά παρά την ...ανυπαρξία μας. Δείτε και πιο πιο σχετική αναφορά
- Τοποθετούμαστε πολιτικά σε όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, παρεμβαίνουν, διατυπώνουμε προτάσεις τις οποίες μπορείτε φυσικά να βρείτε και στο διαδίκτυο αλλά ευχαρίστως να σας της δώσουμε και τυπωμένες και να τις παρουσιάσουμε σε εκπομπή σας με τίτλο "ΑΝΑΤΡΟΠΗ στο πολιτικό σκηνικό;"
- Έχουμε οργανώσει 2 συνέδρια μέσα στο 2008, πολύ πρόσφατα (5-7/12/2008) αλλά και τέλη Μαρτίου 2008, ενώ λειτουργούμε δημοκρατικά και με διαφάνεια, με συγκεκριμένη και συνεχή πολιτική παρουσία
Ίσως χρειάζεται μια ΑΝΑΤΡΟΠΗ στον τρόπο που σήμερα - την εποχή του διαδικτύου και των ραγδαίων κοινωνικών αλλαγών - κάποιοι δημοσιογράφοι προσεγγίζουν νέα πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα, ένα από τα οποία είναι και η αυξανόμενη επηρροή στο κοινωνικό, πολιτικό και εκλογικό τοπίο των Οικολόγων Πράσινων.
Είναι εντυπωσιακό που κάποιοι από τους καλεσμένους σας δεν ....γνώριζαν για τους Οικολόγους Πράσινους (εκτός ίσως από τον κ. Βορίδη με το κόμμα του οποίου δεν έχουμε καμία επικοινωνία και σχέση για προφανείς λόγους), μια και εκπρόσωποι των κομμάτων τους χαιρέτησαν και το τελευταίο συνέδριο μας."

ΕΜΕΙΣ, ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΧΑΝΤΖΗΠΕΤΡΗΣ

Μπορεί οι καιροί να είναι πονηροί, μπορεί το παιγνίδι να είναι στημένο, μπορεί να είναι σημαδεμένη η τράπουλα, αλλά ένα είναι γεγονός.
Ο φυγάς το πρώτο πράγμα που φοβάται είναι η σκιά που ξεπροβάλει στην γωνία του δρόμου.
Αυτό που φοβούνται τα κόμματα από το κυβερνών μέχρι και το ΛΑΟΣ, είναι η σκιά με το ονοματεπώνυμο, ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η σκιά ενός γίγαντα που ξυπνάει και που μόνο ένα βήξιμο του, είναι ικανό να τρομοκρατήσει όλους εκείνους που τάχατες έχουν την ικανότητα και την εντιμότητα να εκπροσωπήσουν τον Λαό και να διασφαλίσουν τα συμφέροντα της Χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την αυθεντική ικανότητα, το αυθεντικό προτέρημα όχι μόνο να αντιλαμβάνεται τις κοινωνίες, τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που βιώνει καθημερινά ο Λαός, αλλά το πηγαίο προτέρημα να ακούει τον Λαό, να ακούει την κοινωνία των νέων, να ενθαρρύνει την νέα γενιά , να αναλαμβάνει το ρίσκο της υιοθέτησης των διεκδικήσεων των νέων ανθρώπων, τα οράματα που διεκδικούν οι νέοι άνθρωποι, τον τρόπο σκέψης και το πολιτικό – κοινωνικό λόγο της νέας γενιάς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σκαρφίζεται κόλπα, δεν πετάει πεπονόφλουδες, δεν πλειοδοτεί επαίσχυντα και ανερυθρίαστα σε συνταγές του τύπου «ο αυθεντικός και ταξικός σύμμαχος και εκφραστής των εργαζομένων» ( βλέπε ΚΚΕ) ή ο «εγγυητής μιας καλλίτερης, πιο δίκαιης και ισχυρής Ελλάδας ( βλέπε ΠΑΣΟΚ), για να πείσει τους εργαζόμενους, την νέα γενιά, τους συνταξιούχους ότι η λύση που προτείνει είναι μονόδρομος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται τους μονόδρομους και αρνείται τις ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( Μάαστριχ, Λισσαβόνα κλπ), αρνείται την υποταγή των κοινωνιών στις «αναγκαιότητες» των καιρών και των δυνάμεων της αγοράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διακατέχεται από το σύνδρομο της «μεγάλης οικογένειας» των κομμάτων που δικαιωματικά, κληρονομικά - νομιμοποιητικά ασκούν «υπεύθυνη» πολιτική σε αντιπαράθεση με το δικαίωμα του Λαού να ασκεί πολιτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και μόνο από την σύνθεσή του είναι υπέρμαχος μιας Κινηματικής Δημοκρατίας και μια Κινηματικής πολιτικής στην άσκηση εξουσίας.
Αυτό είναι που τρομάζει το καθεστωτικό σύστημα άσκησης πολιτικών , που εκπροσωπούν, η Κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ.
Δηλώνουν οι καθεστωτικοί ότι, ή δεν υπάρχει ξεσηκωμός της νεολαίας ή όλοι αυτοί που κινητοποιούνται δεν είναι η νεολαία.
Η κριτική τους στο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινά από την έλλειψη λόγου επικοινωνίας και της αμφίδρομης εμπιστοσύνης των καθεστωτικών κομμάτων εξουσίας ή των κολίγων ( ΚΚΕ) της εξουσίας ( Ν. Δ., ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ) με τις νέες γενιές και την δράση της νέας γενιάς που έχει λάβει χαρακτηριστικά επαναστατικής εξέγερσης.
Ότι δεν ελέγχουν, το κατηγοριοποιούν ως παρασυρόμενους, ως αντικοινωνικούς και υπονομευτές, ως ταραξίες της καθεστηκυίας τάξης και της νομιμότητας, ως δυσφημιστές της χώρας στο εξωτερικό και πάει λέγοντας.
Είδαμε σε παρά πολλά video, την αμοιβαία σχέση και «οικογενειακή» συγγένεια κουκουλοφόρων και ΜΑΤ.
Είδαμε όμως έκπληκτοι την σιγή ασυρμάτου των καθεστωτικών κομμάτων και την συνέχιση της κακόβουλης προπαγάνδας υπέρ των «νοικοκυραίων», υπέρ των εργαζομένων στα καταστήματα που κτυπήθηκαν και την αμετροέπεια τους για τους χιλιάδες εργαζόμενους που έχασαν την δουλειά τους από την αυταρχική εργοδοτική αυθαιρεσία και την πλειοδοτική στάση της Κυβέρνησης, αλλά καμιά κατακραυγή για τις υπόγειες συνδέσεις του υποκόσμου της κουκουλοφοριάς και του επίσημου κράτους.
Αλήθεια, με την τόση ευκολία που διατύπωσε το ΚΚΕ τις κατηγορίες τους στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρήκε το σθένος να τοποθετηθεί για τις υπόγειες διαδρομές κουκουλοφόρων και επίσημου Κράτους;
Μήπως βολεύεστε «σύντροφοι» του ΚΚΕ;
Μιας και τις δηλώσεις του ΚΚΕ τις ακολούθησαν ασθμαίνοντας οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ με Πάγκαλο, Σιφουνάκη και η ανάγκη της αυτοδυναμίας του ως Σωτήρες της οικονομίας και της Κοινωνίας, δηλώνοντας τα περί «πολιτικής αλητείας» , δεν είδαμε το ΠΑΣΟΚ να αντιδρά στο παρακράτος και τις δομές του, μιας και στο παρελθόν κατά την δικής τους κυβερνητική θητεία, το ίδιο παρακράτος φάνηκε χρήσιμο στην κατασυκοφάντηση των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων των νέων και των εργαζομένων.
Επομένως κύριοι καθεστωτικοί καλά κάνετε και συκοφαντείτε τον ΣΥΡΙΖΑ . Καλά κάνετε και φοβάστε τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΜΟΥ στο ΠΑΝ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

Η ΓΣΕΕ αποτελεί θεσμικό παράγοντα που διαβουλεύεται για ολόκληρη την κοινωνία και επομένως δεν μπορεί να τοποθετηθεί κάτω από την σημαία της νεολαίας.
Σε ελεύθερη απόδοση αυτό υποστήριξε ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ, στην τοποθέτηση φοιτητών που προσκάλεσαν την ΓΣΕΕ στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο με προκήρυξη 24ωρης απεργίας.
Δικαιολογήθηκε ο κ. Παναγόπουλος, ότι είναι κουρασμένοι από τις Γενικές απεργίες και οικονομικά αποδυναμωμένοι οι εργαζόμενοι για να τους οδηγήσουμε σε νέα απεργία.
Η Γενική Απεργία είναι πολιτική πράξη, δήλωσε ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ.

Πολιτική πράξη το 1918, ήταν η σύσταση της ΓΣΕΕ.
Την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος δεν φτάνει να την αποστηθίζουμε για να δείχνουμε πόσο καλοί μαθητές είμαστε, στις «εξετάσεις» που μας βάζουν ή που εκθέτουμε τον εαυτό μας για να αυτοαναγορευτούμε αδιαφιλονίκητοι ηγέτες.

Η ΓΣΕΕ όταν γεννήθηκε, γεννήθηκε για να `βρουν την ζωή τους οι εργαζόμενοι. Να την διαφεντεύουν, να την δουν να ανθίζει, να υποτάξουν το Κράτος, να υποτάξουν τις εξουσίες, να υποτάξουν την εκμετάλλευση, τα αδιέξοδα, τους συμβιβασμούς, τις δηλώσεις υποτέλειας, να δημιουργήσουν το μέλλον που τους αξίζει, το μέλλον που θέλουν, το δικαίωμα του λόγου και της πράξης, το δικαίωμα στο παρόν και στο μέλλον, στο σήμερα και το αύριο, στις νέες γενιές χωρίς να τους υποθηκεύουν την ζωή τους, χωρίς να τις εντάσσουν στην εκμετάλλευση των κομμάτων , των Κρατικών Θεσμών, των ατομικών ή εξατομικευμένων επιδιώξεων, της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων.
Η ΓΣΕΕ γεννήθηκε για να υπηρετεί τους εργαζόμενους και να δημιουργήσει μια ισχυρή και συντεταγμένη κοινωνία εργαζομένων που να διεκδικεί και να ελέγχει και όχι να υπηρετεί συμφέροντα και συμβιβασμούς.
Όχι να υπηρετεί Σωτήρες και να αναζητά Σωτήρες.
Όχι να υποτάσσει τα θέλω και τα οράματα των εργαζομένων και των οικογενειών τους στα θέλω του Κράτους και της νομιμοφροσύνης που απαιτεί το Κράτος.
Όχι να διεκδικεί σύμφωνα με τον κρατικοδίαιτο θεσμικό της ρόλο και να διαμορφώνει πολιτικό λόγο σύμφωνο με τις κομματικές ανάγκες και των πλειοψηφιών που αντιστοιχίζονται σ’ αυτές, αδιαφορώντας γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων αρνείται να ενταχθεί στα σωματεία.
Αρνούνται την ύπαρξη εργατικού κινήματος και οι εργαζόμενοι αρνούνται να τους χρησιμοποιούν, αρνούνται να τους εκπροσωπούν οι αρεστοί των κομματικών ηγεσιών, αρνούνται να τους εντάσσουν σε συνθήματα και λάβαρα που δεν υπηρετούν την κοινωνία παρά το Κράτος και τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού.

Οι νέες γενιές, οι νέοι άνθρωποι, η ελπίδα αυτού του τόπου, έχουν ένα χρέος.
Να προχωρήσουν μπροστά δημιουργώντας όρους και δρόμους για μια νέα αλλά υπαρκτή και συγκροτημένη κοινωνία κοινοτήτων, που να ασκεί εξουσία, που να ασκεί πολιτική που να επιβάλει αποφάσεις, διεκδικήσεις, οράματα και μέλλον στο Κράτος και ό,τι αυτό εκπροσωπεί.
Να δημιουργήσουν τον μέλλον τους, όπως τους αξίζει και όπως το επιθυμούν, όπως εκείνοι το επιλέγουν απαξιώνοντας το παρόν και τα ναρκοθετημένα σχήματα που εμείς δημιουργήσαμε και που θέλουμε την διαιώνιση τους γιατί μας βολεύουν.
Να χαράξουν δρόμους μέσα από συλλογικούς αγώνες και συλλογικούς κοινωνικούς θεσμούς. Να δημιουργούν το μέλλον τους με κινηματικούς όρους και με όρους συγκροτημένης συλλογικής κοινωνίας που συγκρούεται και δεν υποτάσσεται.
Να μην υποτάσσεται και να μην συνθηκολογεί.
Να επιδιώκει το ανώτερο και το ανέφικτο. Το ουτοπικό.
Χωρίς την ουτοπία ο δρόμος για τον ενταφιασμό του ανθρώπου, της φύσης και των οραμάτων, είναι στρωμένος με άνθη και ωσαννά.
Χωρίς την ουτοπία η βαρβαρότητα και η χλέπα αντικαθιστούν και δημιουργούν αξίες και κανόνες ηθικής για υποταγμένους και αφεντάδες. Για «καθαρά» κολάρα και υποτακτικούς.
Για μπάτσους που είναι το Κράτος και Κυβερνήσεις του παρακράτους.
Για Κράτος ιδιώτη και εκπορνευτή συνειδήσεων και ανθρωπισμού.
Για αριστοκράτες και πληβείους.
Για ιδιοκτήτες της γνώσης και πτυχία της μιζέριας και της απόγνωσης.
Για ότι μας συμβαίνει σήμερα και ό,τι δεν μπορούμε να ανατρέψουμε.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

«Δεν τον σκότωσαν... Τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ»

Της ΓΙΑΝΝΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ

Καρέ καρέ ο 15χρονος Νίκος Ρ., ο φίλος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που ήταν μαζί του στα Εξάρχεια, καταρρίπτει όλα τα επιχειρήματα του κατηγορουμένου ειδικού φρουρού Επαμ. Κορκονέα, ότι δήθεν το τραγικό συμβάν ήταν ένα απλό ατύχημα: «Τον Αλέξανδρο», λέει στο τέλος της κατάθεσής του, «δεν τον σκότωσαν. Τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ...».



Ο Νίκος περιγράφει ότι είχαν κατέβει στην οδό Τζαβέλλα κι ότι δεν ήταν μέρος κάποιας παρέας, ούτε έριξαν εκείνοι το πλαστικό μπουκάλι. Και το κυριότερο οι δύο αστυνομικοί σημάδεψαν με τα δυο τους χέρια τα δυο παιδιά, που έτρωγαν στον πεζόδρομο. Πυροβολήθηκαν διότι, απλώς, βρέθηκαν εκεί μπροστά.Ολη η κατάθεση του 15χρονου, που γλίτωσε κι αυτός από θαύμα, έχει ως εξής:«Πηγαίνω στη Α' Λυκείου στο Δημόσιο Λύκειο του Ψυχικού. Τον Αλέξανδρο ή Gregory, όπως τον φωνάζαμε χαϊδευτικά, από το επίθετό του, τον γνώριζα από την Τετάρτη Δημοτικού. Πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο. Μέχρι την Πρώτη Γυμνασίου δεν κάναμε κολλητή παρέα. Από την Α' Γυμνασίου, όμως, μέχρι και χθες που τον σκότωσαν, είμαστε κολλητοί».



* Χθες 6-12-2008 βρεθήκατε με τον Αλέξανδρο;


- ... Εγώ χθες γύρω στις 17.50 πήγα σε ένα φίλο μου δίπλα στον σταθμό Λαρίσης. Πριν πάω εκεί, όμως, είχα μιλήσει με τον Αλέξανδρο. Μου είπε ότι θα πήγαινε στον αγώνα πόλο... Του είπα να με πάρει τηλέφωνο όταν θα τελείωνε ο αγώνας για να βρεθούμε στην οδό Μεσολογγίου, στα Εξάρχεια. Θα πήγαινε στον αγώνα με τον φίλο του Νίκο Φ. και τον Π. Χ. Ανά τακτά διαστήματα δίναμε εκεί ραντεβού. Είχαμε σκοπό, στη συνέχεια, να ανεβούμε στον Φάρο Ψυχικού, να βρούμε τους φίλους μας από τα παλιά μας σχολεία για να διασκεδάσουμε μαζί γιατί χθες γιόρταζα.*


Τελικά, ο Αλέξανδρος σου τηλεφώνησε όταν έληξε ο αγώνας. Πού θα πήγαινε;


- Ναι, μου τηλεφώνησε και μου είπε να ξεκινήσω και θα ξεκινούσε και αυτός από το γήπεδο... Απ' ό,τι βλέπω στο κινητό μου η κλήση του Αλέξανδρου έγινε στις 19.10.

* Πότε συναντηθήκατε με τον Αλέξανδρο στην οδό Μεσολογγίου στα Εξάρχεια;

- Δεν θυμάμαι ακριβώς. Γύρω στα 45 λεπτά πριν από το περιστατικό. Από το σπίτι του φίλου μου πήγα με τα πόδια. Ανέβηκα την Ηπείρου (αν δεν κάνω λάθος), στο Μουσείο πήγα δεξιά, αριστερά επάνω στη Στουρνάρη μέχρι την πλατεία δεξιά και δέκα μέτρα μετά είναι η Μεσολογγίου... Τον περίμενα 3-4 λεπτά.


* Οταν ήρθε τι κάνατε;


- Με το που ήρθε πήγαμε σε ένα ψιλικατζίδικο δέκα μέτρα πιο πάνω και αγοράσαμε κάτι να φάμε και δύο αναψυκτικά... Γυρίσαμε πάλι στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου για να φάμε και να συζητήσουμε.


* Πού ακριβώς καθήσατε;


- Καθήσαμε εκεί στην είσοδο μιας πολυκατοικίας στη συμβολή Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, στην αριστερή πλευρά που κοιτάμε την οδό Ζωοδόχου Πηγής. Εκεί έχει τρία κάγκελα στον πεζόδρομο όπου μπορείς να καθήσεις. Εκεί καθήσαμε. (Στο σημείο αυτό δείχνουν στον μάρτυρα εκτυπωμένο χάρτη της περιοχής). Φάγαμε αυτά που είχαμε αγοράσει και ξαφνικά, όπως συζητούσαμε, ακούσαμε ένα μπαμ δυνατούτσικο. Αρκετά κοντά σε μας, για να ακούσουμε και αρκετά μακριά για να μην καταλάβουμε τι είχε γίνει. Δεν δώσαμε σημασία...


* Είδατε λάμψη να συνοδεύει το μπαμ που μου περιγράφεις;


- Οχι, γιατί από την κατεύθυνση που ακούστηκε το μπαμ εμείς δεν είχαμε οπτική επαφή, διότι μπροστά μας ήταν τοίχος... Για να δεις τι συμβαίνει στην οδό Ναυαρίνου πρέπει να φύγεις στη μέση του πεζόδρομου της Τζαβέλλα. Μετά από ενάμισι λεπτό ακούστηκε από 4-5 περαστικούς «κατεβαίνουνε οι μπάτσοι, κάτι έγινε...». Από περιέργεια, λοιπόν, και εγώ με τον Αλέξανδρο, πήγαμε στη μέση της οδού Τζαβέλλα να δούμε τι είχε συμβεί. Απόσταση 2-3 μέτρα μακριά... Οταν βγήκαμε στη μέση του πεζόδρομου είδαμε από απόσταση 15-20 μέτρων δύο αστυνομικούς. Αυτοί βρίσκονταν ακριβώς στη συμβολή των οδών Ζωοδόχου Πηγής και Τζαβέλλα. Ο ένας ήταν πιο ψηλός από τον άλλον. Στη συνέχεια σταμάτησαν στη συμβολή των δύο δρόμων... Μπροστά μας δεν υπήρχαν άλλοι. Ο Αλέξανδρος ήταν μπροστά μου και πίσω δεξιά τους ήμουν εγώ. Οταν οι αστυνομικοί στάθηκαν στη Ζωοδόχου Πηγής και Τζαβέλλα είχαν τα χέρια τους, αριστερό ή δεξί δεν θυμάμαι, πάνω στα όπλα που ήταν μέσα στη θήκη τους που κρέμεται από τη ζώνη. Κάποιος από πίσω μου πέταξε ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι και φυσικά δεν έφτασε στους αστυνομικούς. Ξέχασα να σας πω ότι με το που είδα τους αστυνομικούς, αυτοί άρχισαν να βρίζουν εμένα και τον Αλέξανδρο και έλεγαν «θα σας γ... την Παναγία, ελάτε να σας δείξω ποιος είναι ο μάγκας» και άλλα τέτοια. Τα παιδιά πίσω μάς φώναζαν «κάντε πίσω» και «άντε στο διάολο...» στους αστυνομικούς...Με το που έριξε κάποιος το πλαστικό μπουκάλι οι αστυνομικοί, και οι δύο αν δεν κάνω λάθος, έβγαλαν τα όπλα από τις θήκες, σημάδεψαν προς τα εμπρός, δηλαδή προς το μέρος που βρισκόμουν εγώ, ο Αλέξανδρος και ο άλλος και ακούστηκαν τρεις συνεχόμενοι πυροβολισμοί. Ξέχασα να σας πω ότι είμαι σίγουρος ότι ο ένας από τους δύο αστυνομικούς κρατούσε το όπλο με τα δυο του χέρια. Τους είδα -και είμαι απόλυτα σίγουρος- ότι οι αστυνομικοί δεν πυροβολούσαν ούτε προς τα επάνω, ούτε προς τα κάτω. Σημάδεψαν προς το μέρος μας και πυροβόλησαν!Ο Αλέξανδρος έπεσε κάτω, αν δεν κάνω λάθος στον πρώτο ή στον δεύτερο πυροβολισμό, σίγουρα πάντως πριν από τον τρίτο... Μετά δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα. Ο κόσμος φώναζε και κάποιοι σήκωσαν την μπλούζα του Αλέξανδρου. Είδα ότι είχε μια τρύπα στη μέση του θώρακα και λίγο προς την καρδιά. Είχε βγάλει και αίμα... Να σας πω ακόμα ότι οι αστυνομικοί που πυροβόλησαν με το που είδαν τον Αλέξανδρο να πέφτει, έφυγαν. Δεν θυμάμαι προς ποια κατεύθυνση... Στη συνέχεια ήρθε το ΕΚΑΒ και πήρε τον Αλέξανδρο νεκρό. Το λέω γιατί δεν είχε σφυγμό και έβγαλε αίμα από το στόμα...


* Τι φωτισμό είχε εκεί που μας περιέγραψες το περιστατικό;


- Παρ' όλο που είχε πέσει η νύχτα είχε φως από τις λάμπες στους στύλους που φωτίζουν αλλά και από τα μαγαζιά... Μόνο μία λάμπα δεν λειτουργούσε, αριστερά του Αλέξανδρου...

* Θέλεις να μας πεις κάτι άλλο για όλα όσα ξέρεις εσύ;

- Το μόνο που θέλω να σας πω είναι ότι τον Αλέξανδρο δεν τον σκότωσαν. Τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ...



ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 14/12/2008

ΠΕΡΙ ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΆΛΛΩΝ ΤΙΝΩΝ

Όραμα.
Δεν υπάρχει όραμα γιατί το παρόν υπονομεύει το μέλλον.
Δημιουργήσαμε για τα παιδιά μας ότι καταδικάζουμε ως έκνομη πράξη βίας, που «παρασύρει» την νέα γενιά.
Δημιουργήσαμε αδιέξοδα γιατί δεν μπορέσαμε να διαχειριστούμε το δικό μας μέλλον ως νέα γενιά, γενιά του Πολυτεχνείου, δομώντας ένα παρών που ούτε στα πιο επαχθεί όνειρά μας δεν το διανοηθήκαμε.
Δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε την κοινωνία, και προστρέξαμε στην δημιουργία ενός Κράτους - Ιδιώτη με νόμους και θεσμούς που πνίγουν την ελευθερία και τον ανθρωπισμό.
Τα παιδιά διαδηλώνουν ότι θέλουν ένα διαφορετικό μέλλον.
Τα κόμματα ( ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ) προσφέρονται να εκμεταλλευτούν πολιτικά και να ιδιοποιηθούν το μέλλον των παιδιών. Το μέλλον που ζητούν τα παιδιά. Προσφέρουν τον εαυτόν τους ως εγγυητή και προστάτη ατού του μέλλοντος, του μέλλοντος που ζητούν τα παιδιά.
Αλλά η προσφορά τους την αντιλαμβάνονται τα παιδιά ως εκβιασμό, ως μέσο υποδούλωσης της ζωής τους , των ονείρων τους, του παρόντος και του μέλλοντός που τους υπόσχονται.
Βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και καλεί τους μαθητές να αποφασίσουν το μέλλον τους μέσα από τις συλλογικές τους διαδικασίες και τις γενικές τους συνελεύσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει το αυτονόητο. Οι νέοι να δημιουργήσουν, να συγκροτήσουν την κοινωνία που τους εκφράζει, που διεκδικεί, που οραματίζεται το μέλλον με τα δικά της μάτια με τα δικά της θέλω με γυρισμένη την πλάτη σε μας που ό,τι έχει κατασκευαστεί και υποδουλώνει τον άνθρωπο καταστρέφοντας το παρόν και το αύριο, είναι το δικό μας παρόν, το δικό μας μέλλον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει το αυτονόητο, αυτό που άλλοι το ξεπούλησαν ή το ιδιοποιήθηκαν, και στοχοποιείται.
Είναι άκρως υποκριτική αλλά και πασίδηλα αποκαλυπτική η στάση του ΚΚΕ και η συμπαράταξη του με τον Κυβερνητικό φασισμό ενός Κόμματος δολοφόνων, απατεώνων, κουμπάρων, Βατοπεδίων , κρίσεων, φτώχειας, ανεργίας καταστολής και περιστολής .
Είναι υποκριτική η στάση του ΠΑΣΟΚ και προφανείς οι δηλώσεις στελεχών τους που εναγωνίως προσπαθούν να αγκιστρωθούν στην Αριστερά.
Αλλά ποια Αριστερά;
Την Αριστερά του Μάαστριχ, της ΟΝΕ, του Ευρώ, των ιδιωτικοποιήσεων, της Συνθήκης Σενγκεν, του νεοφιλελευθερίζοντος εκσυγχρονισμού ή μιας Αριστερίζουσας Παγκοσμιοποίησης υπό την κηδεμονία μιας Ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης ή μιας εκτροχιασμένης ήδη από πολλά χρόνια Σοσιαλδημοκρατίας ;
Όλοι τους επικαλούνται την συμπάθεια και την αρωγή των νοικοκυραίων , προσφέροντας τους συμπάθεια, οργή και αγανάκτηση για μια Αθήνα «κουκουλοφόρων» που καίει τις ιδιοκτησίες των βιοπαλαιστών, που ρίχνει μολότοφ, που καταστρέφει και υπόσχονται πολλά ΘΑ, στους νοικοκυραίους.
Μόνο που ΔΕΝ είναι κουκουλοφόροι . Είναι αγανακτισμένοι νέοι, μαθητές . φοιτητές, άνεργοι , μετανάστες, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά εκτοπισμένοι.

Προσφέρονται να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των νοικοκυραίων εναντίον του Κράτους της Δεξιάς και των κουκουλοφόρων, σπεκουλάροντας τον ΣΥΡΙΖΑ και επενδύοντας στην ψήφο τους. Κατόπιν τρέχουν στο Ταμείο για να δουν τι εισπράξεις έκαναν. Το ΠΑΣΟΚ σταθεροποιείται στην κορυφή και το ΚΚΕ ξεπερνά τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιτέλους το ΚΚΕ ξαναγίνεται τρίτο κόμμα.
Το ΚΚΕ των ταξικών αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας !!!!
Εκεί που (μπιπ) οι ταξικοί αγώνες φύτρωσε το ΚΚΕ, σύντροφοι του Ταξικού Αγώνα.
Το μαγαζί σας φαίνεται πως βρίσκεται σε μια διαρκή και επαναλαμβανόμενη περίοδο εκπτώσεων, προϊόντων αμφιβόλου ποιότητας, για λίγα ψηφουλάκια ή καθοδηγούμενα ποσοστά σφυγμομέτρησης που θα ξεπερνούν την επιρροή σας στις μάζες, εκείνης του «Ταξικού» σας εχθρού, του ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως είχε πει και ο αείμνηστος Χαρίλαος, δεν είναι κακό να συνεργάζεσαι και με τον διάολο, για να υπηρετήσεις τον στόχο σου.
Εγώ λέω, πως όταν εκπορνεύεσαι μια φορά δεν έχεις δισταγμό να το επαναλάβεις. Η Ελληνική ιστορία των κοινωνικών – πολιτικών αγώνων περιποιεί το κόμμα σας με
πλήθος ανάλογων «ταξικών αγώνων» και συμφωνιών με το διάολο.
Εδώ σας πάει γάντι το ανέκδοτο με τον κυνηγό και την αρκούδα.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Ν.Δ.: δώσαμε και αμα μείνουμε ακομα στην Κυβέρνηση εχουμε να δώσουμε ......


TYPOS NEWS



Καρφιά» για την κυβέρνηση

«Σταύρωσαν» την κυβέρνηση Εφραίμ και Αρσένιος! Οι δύο μοναχοί στα υπομνήματα που παρέδωσαν χθες στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής «δείχνουν» πως ο ιθύνων νους του σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου βρίσκεται στην κυβέρνηση και ότι η... θεοφώτιστη ιδέα της ανταλλαγής των ακινήτων ανήκει στο Δημόσιο και όχι σε εκείνους.
Επιβεβαίωσαν πως είχαν συναντήσεις με υπουργούς της κυβέρνησης και παραδέχτηκαν πως το σκάνδαλο των «ανίερων» ανταλλαγών ακολουθούσε την «αμαρτωλή» διαδρομή: υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης - ΚΕΔ - Μονή. Επιπλέον, «καίνε» την ΚΕΔ ότι εκείνη πρότεινε το Ολυμπιακό Ακίνητο προς ανταλλαγή.
Με δύο υπομνήματα - «καρμπόν» όσον αφορά τα νομικά επιχειρήματα, οι δύο μοναχοί επιχείρησαν να κατανείμουν ρόλους: ο μοναχός Αρσένιος ανέλαβε εξ ολοκλήρου την ευθύνη των χειρισμών στην «ιερή» υπόθεση των ανταλλαγών, ενώ ο ηγούμενος Εφραίμ ήταν εκείνος που «μοίραζε» τους ρόλους μεταξύ των μοναχών της Μονής, συνεπώς ήταν ο άνθρωπος που έδωσε την εντολή στον Αρσένιο.
Πέταξε το «μπαλάκι» Με τον τρόπο αυτό, άλλωστε, ο Εφραίμ επιλέγει να κρατήσει αποστάσεις από τους χειρισμούς του Αρσένιου, πετώντας το «μπαλάκι» των «ιερών» ευθυνών στον μοναχό του.
Δεν διστάζει, μάλιστα, παρά τις αποκαλύψεις για το «χρυσό» παγκάρι της Μονής και τα εκατομμύρια ευρώ που κινήθηκαν γύρω από τις ανταλλαγές, να παρουσιάσει στο υπόμνημα τον εαυτό του ως έναν άνθρωπο που «διδάσκει την ακτημοσύνη», ενώ η αλαζονική του συμπεριφορά στη Βουλή δεν ταιριάζει με «το διακόνημα της εξομολογήσεως» -όπως λέει-, πνευματικό άλλωστε έργο το οποίο πρόσφερε σε πιστούς ενδεχομένως και σε υπουργούς!
Ο σκοπός πάντως και των δύο μοναχών ήταν προφανής: να αδειάσουν -έως ένα σημείο- την κυβέρνηση για να σώσουν τους εαυτούς τους! Αυτή άλλωστε πιθανότατα να είναι και η υπερασπιστική τους γραμμή στην περίπτωση που κληθούν να καταθέσουν εκ νέου ως ύποπτοι στη δικαιοσύνη.
Ωστόσο, η απόφασή τους να μην καταθέσουν και να περιφρονήσουν την εξεταστική επιτροπή -προκειμένου να μην καταστούν οιονεί κατηγορούμενοι- στέρησε τη δυνατότητα να απαντήσουν σε κρίσιμα ερωτήματα για το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που κινούσαν από την κυβέρνηση τα νήματα της υπόθεσης, τον υπουργό ή τους υπουργούς που συναντούσαν συχνότερα στις επισκέψεις τους στα υπουργικά γραφεία αλλά και τις σχέσεις της Μονής με το Μέγαρο Μαξίμου.
«Τις σπάνιες φορές που είχα επαφή με τους αρμόδιους υπουργούς για την υπόθεση», αναφέρει στο 9σέλιδο υπόμνημά του ο Ηγούμενος Εφραίμ «τους επισκεπτόμουν μαζί με τον Πατέρα Αρσένιο για να τους εκθέσουμε, και κυρίως εκείνος, τις απόψεις της Μονής.
Οποιες άλλες επαφές είχα με άλλους υπουργούς αυτές δεν αφορούσαν τη συγκεκριμένη υπόθεση της Ιεράς Μονής, αλλά εντάσσονταν στο πνευματικό μου έργο». Δηλώνει πως δεν γνωρίζει λεπτομέρειες για την υπόθεση, την οποία είχε αναλάβει να διεκπεραιώσει ο Πατήρ Αρσένιος, ο οποίος τον ενημέρωνε μόνο σε γενικές γραμμές για την πορεία της.
Στο πολυσέλιδο υπόμνημα των 29 σελίδων ο μοναχός Αρσένιος επιβεβαιώνει ότι του είχε ανατεθεί να ασχοληθεί με τον φάκελο της λίμνης Βιστωνίδας, μετά την αποκατάσταση της υγείας του (αργότερα του 2000).
Αποκαλύπτει ότι «η Ιερά Μονή δεν είχε καταρχήν σκοπό ούτε επιθυμία να ανταλλάξει τη λίμνη Βιστωνίδα», θυμίζοντας πως είχε εκπονήσει μελέτες για την αξιοποίησή της και ότι «η επιλογή των προς ανταλλαγή ακινήτων του Ελληνικού Δημοσίου έγινε από το Ελληνικό Δημόσιο».
Η διαδικασίαΕπιβεβαιώνει, μάλιστα, πως η διαδικασία (όπως είχε αποκαλύψει το «Εθνος») που ακολουθήθηκε ήταν: αποστολή της λίστας των διαθέσιμων ακινήτων και των τοπογραφικών από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην ΚΕΔ.
Από την ΚΕΔ η Μονή παραλάμβανε τα τοπογραφικά των ακινήτων, τα οποία στη συνέχεια ο τοπογράφος της Μονής ήλεγχε και επικαιροποιούσε (σε άλλη κλίμακα και με ψηφιακό σύστημα), ενώ αφαιρούσε εκείνα που δεν μπορούσαν να μεταβιβαστούν (αναδασωτέα, διανομές σε ιδιώτες κ.ά.).
Οταν προέκυπτε πρόβλημα, η Μονή ανέμενε νέα πρόταση του Δημοσίου, ώστε να καλυφθεί με άλλα ακίνητα. Ειδικά, στην περιοχή της Καβάλας λόγω αντιδράσεων των κατοίκων, αναμεταβιβάστηκαν στην ΚΕΔ, οπότε η ΚΕΔ πρότεινε σε αντικατάσταση το ακίνητο στο Ολυμπιακό Χωριό.
Αφήνει αιχμές κατά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού επειδή δεν δέχτηκε την πρόταση της Μονής για επιστροφή στο δημόσιο των ακινήτων που είχε αποκτήσει από τις ανταλλαγές.
«Δυστυχώς» αναφέρει «η πολιτική ηγεσία δεν επέδειξε μέχρι σήμερα ενδιαφέρον για την πρόταση αυτή που και το δημόσιο συμφέρον εξυπηρετούσε και θα οδηγούσε στην απεμπλοκή της Ιεράς Μονής από τον θόρυβο και την άδικη επίθεση που δέχεται, ώστε να συνεχίσει το πνευματικό και φιλανθρωπικό της έργο».
Αλλωστε, και οι δύο μοναχοί στα υπομνήματά τους επισημαίνουν ότι στόχος των επιθέσεων είναι το Αγιον Ορος και η Ορθοδοξία.
Λ. Γαλανός

ΕΤΗΣΙΑ ΕΞΟΔΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣΟδοιπορικά 110.000 € , καύσιμα 240.000 € !



Πανάκριβα... στοίχιζε το «πήγαινε-έλα» των μοναχών στην Αθήνα για να ολοκληρώσουν τις «ιερές» ανταλλαγές των ακινήτων «φιλέτων» του Δημοσίου με τη λίμνη Βιστωνίδα.
Ο Αρσένιος είχε 18 χρόνια να βγει από τη Μονή πριν εισέλθει στο νοσοκομείο το 2000, κι όμως μετά ανέλαβε εξ ολοκλήρου τον «φάκελο» της Βιστωνίδας, ενώ και ο Εφραίμ σπάνια εξέρχεται από το Αγιον Ορος, αναφέρουν στα υπομνήματά τους.
Ωστόσο, στα ετήσια έξοδα της Μονής τα «Οδοιπορικά Πατέρων» φτάνουν τις 110.000 ευρώ, ενώ το σύνολο των εξόδων ξεπερνά το 1 εκατ. ευρώ. Εντύπωση προκαλούν και τα 240.000 ευρώ για Καύσιμα Μονής (μήπως για τα τζιπ;) την ίδια ώρα που η Μονή διαθέτει 50.000 ευρώ για καυσόξυλα!
Και οι δύο δηλώνουν πως δεν έχουν προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, αν και ο Εφραίμ, σύμφωνα με το υπόμνημα που έχει στείλει η Μονή στην Επιτροπή για το ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος, εμφανίζεται ως δικαιούχος σε λογαριασμό του Γέροντα Ιωσήφ για ελεημοσύνες και έχει υπόλοιπο 4.682 ευρώ.
Πάντως, ο δικηγόρος της Μονής Φ. Κρεμμύδας στο υπόμνημα επισημαίνει πως το μπλοκάρισμα των λογαριασμών «καθιστά απολύτως αδύνατη την κάλυψη των βασικών λειτουργικών αναγκών της Μονής», η οποία κινδυνεύει να χάσει και τα ευρωπαϊκά κονδύλια για την αναστύλωση των κτιρίων.

ΟΛΠ - ΟΜΥΛΕ: Διαφωνία για τη νομιμότητα υπογραφής της σύμβασης

Την έντονη αντίδραση τόσο των εργαζομένων στο λιμάνι του Πειραιά όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης προκαλεί η προγραμματισμένη για σήμερα υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων του ΟΛΠ [OLPr.AT] στην Cosco Pacific.
Η Ομοσπονδία Υπαλλήλων Λιμένων Ελλάδος και η Ένωση Λιμενεργατών ΟΛΠ κατέθεσαν αίτηση ανάκλησης κατά της 274/2008 πράξης του Ζ΄ κλιμάκιου του Ελεγκτικού Συνεδρίου που ενέκρινε τη σύμβαση παραχώρησης. Η εκδίκαση της αίτησης ανάκλησης ορίστηκε την Παρασκευή 28/11/2008. «Αυτό σημαίνει ότι καμία υπογραφή δεν μπορεί να υπάρξει στη σύμβαση παραχώρησης μέχρι την οριστική απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου», αναφέρουν τα σωματεία. Σημειώνεται ότι η ΟΜΥΛΕ έχει προκηρύξει για σήμερα 24ωρη πανελλαδική απεργία.
Η απάντηση του ΟΛΠ
Σε δηλώσεις του στη «Ν» ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ Νίκος Αναστασόπουλος απαντώντας στις αιτιάσεις των συνδικαλιστών υπογράμμισε: «Θεωρώ ότι είναι άνευ ουσίας η αίτηση ανάκλησης αφού η σύμβαση τίθεται σε ισχύ μετά την έγκριση της από τη Βουλή και δημοσίευση της στο ΦΕΚ.
Ο ΟΛΠ τηρεί με απόλυτο σεβασμό τη νομοθεσία και τις αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Κατά συνέπεια και σε αυτή την περίπτωση και τούτο έχει προβλεφθεί η σύμβαση δεν παράγει έννομες συνέπειες προτού εκπνεύσουν οι προθεσμίες πιθανόν αιτήσεων ανακλήσεων όπως αυτή της ΟΜΥΛΕ που θα εκδικασθεί στις 28 Νοεμβρίου», και προσέθεσε: «Θεωρώ και ελπίζω ότι η ΟΜΥΛΕ αντί να ασχολείται με τη νομική επιστήμη θα έπρεπε να δει κατάματα την αλήθεια την ουσία, και τα πλεονεκτήματα της σύμβασης παραχώρησης, την εξασφάλιση των εργαζομένων την ανάπτυξη του λιμανιού, εκτός αν είναι αντίθετοι, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, τώρα ειδικά που υπάρχει παγκόσμια ύφεση».
Η αντιπολίτευση
Επίσης χθες η πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Εμπορικής Ναυτιλίας, Ελπίδα Τσουρή, ανέφερε ότι «Είναι αυτονόητο ότι είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε προσπάθεια της κυβέρνησης, να προχωρήσει στην υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης των ΣΕΜΠΟ του ΟΛΠ στην κινεζική COSCO, ενόσω εκκρεμεί η εξέταση της αίτησης ανάκλησης». Επίσης να εγκαταλείψει τα σχέδια παραχώρησης κάλεσαν την κυβέρνηση σε κοινή τους δήλωση οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ: Θοδωρής Δρίτσας και Παναγιώτης Λαφαζάνης.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Η ΓΣΕΕ παραμένει ΟΡΘΙΑ, ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ και ΑΥΤΟΝΟΜΗ

«Η ιστορική μας διαδρομή υπήρξε δύσκολη και αγωνιστική. Με νίκες αλλά και με χτυπήματα σε δύσκολους καιρούς. Περάσαμε από πολέμους, δικτατορίες και αυταρχικές παρεμβάσεις που δεν κατάφεραν να καθυποτάξουν και να απονευρώσουν το Συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Η ΓΣΕΕ παρέμεινε όρθια, πρωτοπόρα και αυτόνομη.»

Το παραπάνω απόσπασμα από την ομιλία του Προέδρου της ΓΣΕΕ στην Διεθνή Συνδικαλιστική Διάσκεψη που πραγματεύτηκε το ζήτημα της καταναγκαστικής εργασίας και της εμπορίας προσώπων, μου δίνει βήμα να επαναλάβω αλλά και να κριτικάρω ορισμένα ζητήματα που έχουν να κάνουν τόσο με την αυτονομία όσο και με την πρωτοπορία της ΓΣΕΕ και του συνόλου του οργανωμένου εργατικού δυναμικού της χώρας μας.
Η ΓΣΕΕ πράγματι παραμένει όρθια ως κτίριο, πρωτοπόρα στον εναγκαλισμό της με τις διάφορες τυπικές ή άτυπες εξουσίες κομμάτων και Κράτους και αυτόνομη, να επιλέγει την υποτέλεια της όπως και όποτε το επιθυμεί η εκάστοτε ηγεσία της.
Ο ισχυρισμός μου αυτός αποτελεί συνέχεια της αντίληψης στην οργάνωση της συνδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ από την μια μεριά και της ΔΑΚΕ από την άλλη, δήθεν στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων για τα 90χρονα από της ιδρύσεως της ΓΣΕΕ.
Οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε μια συνδιάσκεψη που πραγματευόταν ένα σημαντικής από πολιτική και κοινωνιολογική άποψη θέμα, που είχε σαφέστατο χαρακτήρα την προβολή όχι των προβληματισμών και των ανησυχιών των συνδικάτων, αλλά την προβολή των διαχειριστών κυβερνητικής εξουσίας, όπως της κας Μητσοτάκη Ντόρας, από την θέση της Υπουργού Εξωτερικών, όσο και του εκκολαπτόμενου στην θέση του Πρωθυπουργού, Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Οργανώθηκε η συνδιάσκεψη με γνώμονα την προβολή των απόψεων της διαχειριστικής ομάδας που διοικεί την ΓΣΕΕ και το αποκλεισμό των ιδεών που θα μπορούσαν να αποτυπωθούν από τις άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις.
Η αυτονομία των συνδικαλιστικών οργανώσεων ως πολιτική ιδεολογική θέση συγκρότησης των οργανώσεων, αποτυπώνεται κάθε φορά με τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά που προβάλλονται από τις συγκυρίες, την ένταση κομματικής εκμετάλλευσης και την εκάστοτε προσωπικότητα της ηγεσίας στην διοίκηση των συνδικάτων.
Η αυτονομία των συνδικαλιστικών οργανώσεων πάντοτε και σε όλες τις ιστορικές περιόδους των οργανωμένου εργατικού κινήματος, αποτελούσε το επιζητούμενο και κυρίως επιζητούμενο από εκείνους που επιθυμούσαν την υποταγή των συνδικάτων και των διεκδικήσεων των εργαζομένων είτε στις κυβερνητικές ανάγκες είτε στις κομματικές επιδιώξεις.
Το συνδικαλιστικό κίνημα πορεύεται ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο καταστάσεις που λειτουργούν ως προπετάσματα, δημιουργώντας μια ασφάλεια τόσο στις κομματικές ηγεσίες όσο και στο Κράτος.
Αυτός ο δρόμος, ο περιχαρακωμένος από τις κυρίαρχες τάσεις του Κομματικού και Κυβερνητικού ή εργοδοτικού συνδικαλισμού, στραγγαλίζεται σε διαστήματα κρίσεων για την φυσιογνωμία του σ. κ. και οικονομικών ή πολιτικών κρίσεων, έτσι ώστε οι διαφοροποιήσεις ή ο ανατρεπτικός λόγος να απαξιώνεται και να εξορίζεται, ως αντικαθεστωτικές καταστάσεις που ενδεχομένως να αποκάλυπταν την αντινομία των βαθύτερων σχέσεων των κομμάτων ή του κράτους με την κοινωνία και που θα έθετε ζητήματα επαναπροσδιορισμού της στάσης των εργαζομένων απέναντι στους θεσμούς και τους διαχειριστές τους.
Ενισχυτικών των παραπάνω αποτελεί το γεγονός που η ίδια η εικόνα της συνδιάσκεψης κατέδειξε, με τον Παπανδρέου να προσέρχεται στην αίθουσα ακολουθούμενο από το Πρόεδρο της ΓΣΕΕ.
Σε μια αντίστοιχη αλλά κομματική διαδικασία η εικόνα αυτή δεν θα είχε προκαλέσει κανένα σχόλιο, ως φυσιολογική κατάσταση όπου ο κομματικός αρχηγός εισέρχεται στο χώρο συνεδρίασης ακολουθούμενος από στελέχη της ηγεσίας του κόμματος.
Στην προκείμενη περίπτωση που η Εργατική Τάξη της χώρας συσκέπτεται για προβλήματα που την απασχολούν, ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ, δεν δικαιούται να δηλώνει την υποταγή της οργάνωσης που εκπροσωπεί στην ανωτερότητα ενός θεσμοθετημένου πολιτικού σχήματος ή αξιώματος , γιατί αυτό ισοδυναμεί με δήλωση υποτέλειας και υστέρησης της τάξης των εργαζομένων στους θεσμούς του Κράτους, δηλαδή τα κόμματα.
Αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιδεικνύοντας τις Σοσιαλιστικές αρετές και τις αντιλήψεις για το πώς συγκροτούνται οι κοινωνίες και πως εκφράζονται, προσήλθε στον χώρο της συνδιάσκεψης χωρίς να ενοχλείται που ως ουρά του, ακολουθούσε ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ.
Την ημέρα εκείνη (Κυριακή) το αμφιθέατρο ήταν κατάμεστο από πλήθος κομματικών μελών, για να χειροκροτήσουν τον μεγάλο αρχηγό και παγκόσμιο σοσιαλιστή ηγέτη.
Μετά το τέλος της ομιλίας του, όπως ακριβώς επαναλαμβάνεται ακόμα και στο Κοινοβούλιο, το αμφιθέατρο άδειασε.
Η εργατική τάξη είχε δικαιωθεί και είχε εκπληρώσει το καθήκον της.
Μετά αναρωτιόμαστε γιατί οι εργαζόμενοι δεν πατούν το πόδι τους στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Γιατί οι επτά στους δέκα δεν έχουν συνδικαλιστεί ποτέ στην ζωή τους.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Σωφρονιστικοί Υπάλληλοι Κ.Φ.Πατρών

ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ και ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ στείλτε αυτό το μύνημα στα Μέσα Ενημέρωσης, στους Πολιτικούς και κάθε φορέα που ασχολείται με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
και
στα τηλ. (τηλ. 2610 647254, 2610 647253) της Κλειστής Φυλακής Πατρών , πιέστε για να πάρουν μέτρα.

Αξιότιμοι κύριοι,συγχωρήστε μας που δεν δίνουμε τα ονόματα μας και αυτό για να μην μετατεθούμε εκδικητικά "λόγω υπηρεσιακών αναγκών", δεν σημαίνει όμως ότι περιγράφουμε παρακάτω δεν είναι αλήθεια. Είμαστε αναγκασμένοι μετά από τόσο καιρό που δεν λύνονται τα προβλήματα μας, να τα δημοσιοποιήσουμε, όχι για να "αποκαλυφθεί" ένα ακόμη σκάνδαλο αλλά για ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥΣ καθαρά λόγους.
Είμαστε νέοι εργαζόμενοι στο χώρο της Κλειστής Φυλακής Πατρών, άνθρωποι που όλοι μας έχουμε κάνει σπουδές, κύρια στην Ανωτέρα εκπαίδευση, και πού λόγω της υποαπασχόλησης και της ανεργίας υποβάλαμε τα χαρτιά μας εδώ και ένα χρόνο και προσληφθήκαμε ως Σωφρονιστικοί υπάλληλοι στη Πάτρα.
Δεν περιμέναμε να βρούμε μια τέτοια κατάσταση, γιατί όλοι μας λίγο η πολύ και σε εργοστάσια έχουμε δουλέψει και τετραωρίτες κ.λ.π.
Παρόλο που είμαστε τελείως ανεκπαίδευτοι και προσπαθούμε με βάση το συναίσθημα να βοηθήσουμε στην καθημερινή διαβίωση των κρατουμένων (γιαυτό ότι και εάν έκαναν, πάνω από όλα είναι άνθρωποι που χρίζουν τουλάχιστον το σεβασμό των στοιχειωδών δικαιωμάτων.
Εμείς ως εργαζόμενοι εκτός ότι είμαστε αναγκασμένοι να υποφέρουμε από την ΜΟΝΙΜΗ (που ούτε κτήνη δεν μπορούν να υποφέρουν) δυσωδία, να κάνουμε κυριολεκτικά ¨σλάλομ¨ ανάμεσα σε σάπια φαγητά, σκουλήκια, ποντίκια και κολλημένες ακαθαρσίες μηνών, πατώντας πάνω σε ένα μαύρο ζελέ βρωμιάς, το χειρότερο όμως όλων είναι το μεσαιωνικό ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ωράριο εργασίας, δηλαδή να μην παίρνουμε ΟΥΤΕ ΡΕΠΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ. Κάτι που δεν συμβαίνει σε κανένα άλλο εργασιακό χώρο.
Αυτό φυσικά δεν υπόκειται σε αποφάσεις της ηγεσίας του Υπουργείου αλλά της Τοπικής Διεύθυνσης (Διευθυντής και Αρχιφύλακας).
Αν και παλιότεροι συνάδελφοι, καταθέσαν υπόμνημα στον προϊστάμενο Αρχιφύλακα για να βελτιωθεί το ωράριο, η απάντηση ήταν η πλήρης απαξίωση και αδιαφορία. (λες και είμαστε σκλάβοι) Φανταστείτε λοιπόν εργαζόμενους που πρέπει καθημερινά να πρέπει να εξυπηρετούν πάνω από 800 κρατούμενους, και κάθε περίπτωση να χρήζει ξεχωριστής σημασίας, εμείς να είμαστε σε κατάσταση συνεχούς κούρασης, γιατί απλά ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ η τοπική διεύθυνση και αρχιφυλακείο.
Ότι υπάρχει όχι απλώς υπερκάλυψη στους χώρους κράτησης δεν αποτελεί, δυστυχώς είδηση, το ότι οι κρατούμενοι στοιβάζονται ανά 11 η 12 σε χώρους για 5 άτομα, εάν δεν είναι ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ τότε πως αλλιώς να χαρακτηρισθεί? Αυτό βέβαια έχει να κάνει με αποφάσεις της Κεντρικής Διοίκησης που ελπίζουμε σε λίγο καιρό θα βελτιωθεί με τη λειτουργία των νέων καταστημάτων.
Το ότι δίνεται ΕΝΑ ρολό χαρτί τουαλέτας σε κάθε κρατούμενο ΤΟ ΜΗΝΑ έχει να κάνει με αποφάσεις της Τοπικής Διεύθυνσης (Διευθυντής και Αρχιφύλακας).
Το ότι δεν λειτουργεί κανένα πρόγραμμα εκμάθησης η σεμινάριο η σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, ποιός φταίει γι αυτό?
Το ότι δεν πλένονται οι κοινόχρηστοι χώροι (προαύλια κρατουμένων) με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αφόρητη βρώμα που ούτε στα πιο βρώμικα βουστάσια δεν υπάρχει, αυτό έχει να κάνει με αδιαφορία της Τοπικής Διεύθυνσης (Διευθυντής και Αρχιφύλακας). (τηλ. 2610 647254, 2610 647253)
Οι ακαθαρσίες που έχουν κολλήσει στα προαύλια, συνέπεια της μη ύπαρξης ούτε ενός κάδου για απορρίμματα, με συνδυασμό είτε με τις υψηλές θερμοκρασίες είτε με την συνεχή υγρασία, δημιουργεί πρόβλημα όχι μόνο δυσωδίας αλλά για αρρώστιες που και λόγω του υπερπληθυσμού που από τη μια στιγμή στην άλλη θα δημιουργήσουν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-ΕΠΙΔΥΜΙΕΣ.
Η μη ύπαρξη κάδων μέσα στη φυλακή εάν δεν είναι θέμα της Τοπικής Διεύθυνσης (Διευθυντής και Αρχιφύλακας) τότε ποιανού είναι?
Εάν συλλογιστείτε ότι καθημερινά δύο φορές την ημέρα πετάγονται όγκοι σκουπιδιών, για 24 κάδους και πλέον, από ένα χώρο που "φιλοξενεί" πάνω από 800 άτομα (ένα κανονικό χωριό δηλαδή), χωρίς να γίνεται έστω υποτυπωδώς ανακύκλωση του χαρτιού και μετάλλου, φανταστείτε τι σπατάλη γίνεται? κάτι που αδιαφορεί τελείως η Τοπική Διεύθυνση.
Αξιότιμοι κύριοι,
των Μέσων Ενημέρωσης ελπίζουμε και σας ζητάμε να βοηθήσετε, έστω με την δημοσιοποίηση, αυτών των πιο στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σωφρονιστικοί Υπάλληλοι Κ.Φ.Πατρών

υ.γ. Να μας συγχωρήσετε γιατί δεν δίνουμε τα ονόματα μας αλλά η μόνη αλήθεια είναι ότι ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ με όλη τη σημασία της λέξης να μην βρεθούμε "λόγω υπηρεσιακών αναγκών" μετατιθέμενοι εκδικητικά.
Δυστυχώς στην υπηρεσία μας ισχύει "ότι δεν ακούγεται σημαίνει ότι λειτουργεί καλά" και άρα το Υπουργείο θεωρεί ότι η τοπική διεύθυνση (Διευθυντής -Αρχιφύλακας) δουλεύει καλά, όσο δεν υπάρχουν παράπονα.

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣστις φυλακές δεν ζούν σκλάβοι, δεν εργάζονται σκλάβοι .

ΑΝΘΡΩΠΟΙ είμαστε

Επτά στους Δέκα δεν συμμετέχουν στις συνδικαλιστικές οργανώσεις

Στην ΓΣΕΕ σήμερα εξελίσσεται ένα τεράστιας πολιτικής σημασίας ζήτημα, σε συνεργασία των δύο κυβερνητικών παρατάξεων, ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ και σε βάρος των άλλων δύο παρατάξεων της Αριστεράς, ΠΑΜΕ και Αυτόνομης Παρέμβασης.
Πρόκειται να πραγματοποιηθεί σε επίσημο επίπεδο στις 21,22 και 23 Νοέμβρη, στα πλαίσια Εκδηλώσεων των 90 χρόνων από την ίδρυση της ΓΣΕΕ, Διεθνή Συνδικαλιστική Διάσκεψη , με θέμα « Καταπολέμηση της καταναγκαστική εργασίας και εμπορία προσώπων», στην οποία συνδιάσκεψη θα συμμετέχουν από την μεριά της Κυβέρνησης η κ. Μητσοτάκη Ντόρα, υπουργός εξωτερικών, και από την μεριά του ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του, κ. Παπανδρέου Γιώργος, ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Με ευθύνη των παραπάνω παρατάξεων έχουν αποκλεισθεί τόσο οι εκπρόσωποι των άλλων κομμάτων του κοινοβουλίου, όσο και οι άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις.

Στις 18/11 το Εργατικό Κέντρο Αθήνας παρουσίασε μια έρευνα, στην οποία καταδεικνύεται με έναν κατηγορηματικό τρόπο η αποστασιοποίηση των εργαζομένων από το συνδικαλιστικό κίνημα.
Επτά στους δέκα εργαζόμενου συνειδητά απέχουν της δράσης των συνδικαλιστικών οργανώσεων, αρνούνται να αποτελέσουν μέλη τους και ένας στους δύο δεν έχουν απεργήσει ποτέ στην εργάσιμη ζωή τους.

Η μετατροπή των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε προνομιακούς χώρους άσκησης κομματικών πολιτικών, με δοσμένες διοικήσεις και σικέ εκλογικές διαδικασίες, όπου όποιος δεν είναι στην κομματική γραμμή δεν εκλέγεται, έχουν οδηγήσει το κίνημα σε ένα τεράστιο τέλμα και σε μια προχωρημένη αποσύνθεση.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν εκπέσει στο επίπεδο του παραμάγαζου των κομμάτων και υποχείρια του Κράτους.
Τις ηγεσίες τους τις αποτελούν άτομα με μειωμένη την αίσθηση της ευθύνης, εξαφάνιση της συνείδησης για ότι πράττουν σε βάρος εκείνου που θα έπρεπε να εκπροσωπούν και καταχραστές εμπιστευμένης εξουσίας, αλλά πολύ καλά αμειβόμενοι από την θεσμοθετημένη συμμετοχή τους σε Διοικητικά Συμβούλια και επιτροπές. Κρατικοδίαιτα άτομα που κατέχουν εξουσίες, που τους αναγνωρίζονται για τις ευδόκιμες υπηρεσίες τους στο Κράτος και τα κόμμάτα, στα οποία συμμετέχουν. Εξουσίες στο όνομα της εργατικής; Τάξης που μετασχηματίζονται σε μαύρο πολιτικό χρήμα αλλά και οικονομική ευμάρεια.
Εξουσίες που μπορούν να καταπατούν δικαιώματα των εργαζομένων και τα δικαστήρια να στραγγαλίζουν τους εργαζόμενους που προσφεύγουν εναντίων των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Το Κράτος χρειάζεται μια κοινωνία απόλυτα ελεγχόμενη και άκρως φοβισμένη.
Ο καλλίτερος και πιο σίγουρος δρόμος είναι η θεσμοποίηση οποιουδήποτε σχήματος ή μηχανισμού που οι κοινωνίες δημιουργούν για την αυτοπροστασία τους, ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων των κοινωνικών τους ηγετών και η εκχώρηση εξουσιών και δύναμης λόγων και έργου στους «κοινωνικούς» τους ηγέτες, ώστε να συνειδητοποιεί το κάθε άτομο μιας κοινωνίας, ότι ούτε μπορεί να κρυφτεί, ούτε μπορεί να ενταχθεί σε μια συλλογικότητα δικαιωμάτων και αυτοπροστασίας, ούτε μπορεί να εκπροσωπηθεί από κανέναν, γιατί το παιχνίδι είναι ήδη χαμένο.
Το άτομο ζει σε μια κατάσταση τρομοκρατίας που το οδηγεί στον ατομικισμό, την αφαίρεση και την αυτό-εξαίρεση από το πολιτικό-οικονομικό γίγνεσθαι.
Το άτομο προβάλλοντας τον φοβισμό του ως στοιχειώδη άμυνα αυτοπροστασίας του, εκτοπίζει καθετί που το περιβάλλει και εκτοπίζεται από αυτό.
Έτσι ο φόβος και η τρομοκρατία που του ασκείται, το οδηγεί να απορρίπτει οτιδήποτε προέρχεται ως προστατευτικός μηχανισμός από τον κοινωνικό του περίγυρο, να μην συμμετέχει σε διαδικασίες συγκρότησης επιμέρους κοινωνικών οργανώσεων, να υποπτεύεται ό,τι και όποιους προσπαθούν να τον πλησιάσουν ώστε να δημιουργηθούν συλλογικότητες που να μπορούν να ασκούν αντίρροπες δυνάμεις προς τις δυνάμεις του Κράτους και οικονομικού κατεστημένο, να απορρίπτει κάθε συμμετοχή που δεν θα είχε ένα προσωποποιημένο κέρδος, όπως μια μόνιμη θέση εργασίας, μια αύξηση του προσωπικού του μισθού κλπ.
Αυτός ο φόβος, και αυτό το αίσθημα τρομοκρατίας που επηρεάζει αποφασιστικά το άτομο, το οδηγεί μοιραία να αποφεύγει την ένταξή του στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά και να αντιδρά εχθρικά στις απεργιακές κινητοποιήσεις.
Το άτομο είναι πλέον ευάλωτο και αδύναμο να αντιδράσει, έτσι που να καθίσταται καταδεχτικό στις «σειρήνες» που του δημιουργούν μια εικονική πραγματικότητα ασφάλειας και δικαίου και που το οδηγούν να υποθηκεύει το μέλλον του στα κόμματα εξουσίας και στους πολιτικούς την ίδια ακριβώς στιγμή που και αμφισβητεί τα κόμματα και εχθρεύεται του πολιτικούς.
Την ίδια ακριβώς στάση το άτομο διατηρεί για τα συνδικάτα και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Ολάκερη αυτή η φιλοσοφία που διέπει τις ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ευθύνεται για την αποστασιοποίηση των εργαζομένων από τον φυσικό τους χώρο, μιας και κατά την δομή συγκρότησης των κοινωνιών μιας δοσμένης εθνικής κοινωνίας, ο κορπορατισμός είναι αυτός που κυριαρχεί και επομένως ενώ αποτελεί αναγκαιότητα η σύσταση οργανώσεων εργαζομένων, εντούτοις οι ηγεσίες των συνδικάτων απωθούν τους εργαζόμενους από την συνειδητοποίηση αυτής της ανάγκης.

Η φιλοσοφία αυτή οδήγησε τους διαχειριστές της ανώτατης συνδικαλιστικής εξουσίας στην διοργάνωση μιας τέτοιας βαρύτητας διεθνούς διάσκεψη φροντίζοντας πρώτα απ’ όλα να αποκλείσουν από την έννοια και την ουσία της συνδικαλιστικής ηγεσίας, τον Αντιπρόεδρο της ΓΣΕΕ και εκπρόσωπο της Αυτόνομης Παρέμβασης, καθώς και τον εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ, σ. Πέρρο, μιας και θεωρούν ιδιοκτησία τους τόσο την ΓΣΕΕ όσο και τις ανάγκες και τα προβλήματα των εργαζομένων.
Προχωρώντας όμως ένα βήμα παραπάνω, τα προβλήματα αυτά καλούνται να τα επιλύσουν, το κόμμα που κυβέρνησε και περιμένει να ξανακυβερνήσει αλλά και το κόμμα που είναι σήμερα κυβέρνηση. Επομένως είναι εύλογος ο αποκλεισμός των άλλων Παρατάξεων καθώς και η αποψίλωση του Αντιπροέδρου της ΓΣΕΕ, καθώς οι εμπιστευμένοι των κομμάτων στην ανώτατη ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος λειτουργούν ως αρχιερείς που ευλογούν τα γένια τους.
Άλλωστε δεν πρέπει να μας διαφεύγει ποτέ, ότι η ΓΣΕΕ αποτελεί τον θεματοφύλακα των συμφερόντων του Κράτους που δεν είναι άλλος από την «προσαρμογή» των συμφερόντων της εργαζόμενης κοινωνίας στις ανάγκες και τα συμφέροντα που το Κράτος εκπροσωπεί και προστατεύει.
Αλλοίμονο αν η ΓΣΕΕ αποτελούσε τον πρωτοστάτη της ανατροπής των συμφερόντων του Κράτους και της «κοινωνίας» των συμφερόντων που προστατεύει. Τότε η ΓΣΕΕ θα αποτελούσε μια καθαρή Συνδικαλιστική οργάνωση, που απεύχονται Κράτος και Κόμματα.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ

Στις 10/11/2008 θα συνεδριάσει η ολομέλεια της Διοίκησης της ΓΣΕΕ.

Αναμένω την "συνδικαλιστική" πρόταση που θα υπερψηφιστεί για νέες κινητοποιήσεις.
Εκτός από την συνήθη κριτική μου στις δράσεις της ΓΣΕΕ και στις αντιλήψεις της Διοίκησης, τούτη την φορά να κάνω μια εξαίρεση.

Θα πρότεινα να λάμβανε χώρα μια συζήτηση που θα στόχευε σε μια συμμαχία με τους Εμπόρους, Βιοτέχνες και ιδιοκτητών super market, για την εκδήλωση Γενικής Απεργίας εναντίων των Τραπεζών, που ενώ στην Ευρώπη μειώνονται τα επιτόκια, στην Ελλάδα της κομπίνας, της ληστείας, του πλιάτσικου, τα επιτόκια αυξάνονται και η τοκογλυφία ανθίζει με ή όχι την στήριξη της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας

Πρέπει να αντιληφθεί η ΓΣΕΕ ότι κάθε πράξη της είναι Πολιτική πράξη και ως τέτοια πρέπει να την προπαγανδίσει στους εργαζόμενους.
Οι πολιτικές πράξεις των συνδικάτων και των εργαζομένων, προφανώς ξεπερνούν τις πολιτικές πράξεις και τα αντιπολιτευτικά συμφέροντα των κομμάτων.

Θα πρότεινα επίσης στην συντεχνία των υπαλλήλων των Τραπεζών, έξω από τα μεγάλα λόγια και τις εκδηλώσεις ανησυχίας για την πορεία των επιτοκίων, να προκηρύξουν 48ωρη απεργία εναντίων των αφεντικών τους, των Τραπεζιτών, για την ληστρική αύξηση των επιτοκίων.

Η ΓΣΕΕ, οφείλει να στοχοποιεί τις διεκδικήσεις της ώστε να ξεφεύγει από την μια, από την γενικολογία και να εγγράψει από την άλλη, στην φιλοσοφία της την κοινωνικοποίηση της πολιτική στο καθημερινό γίγνεσθαι. Δηλαδή να κάνει συνδικαλισμό.

Πρέπει να καταστεί αντιληπτό ότι Πολιτική δεν παράγουν τα κόμματα ή μόνο τα κόμματα και πολιτικές διεκδικήσεις και πολιτικές κινητοποιήσεις οφείλουν να πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι, είτε μέσα από τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις - εάν υφίστανται ως συνδικαλιστικές- είτε μέσα από άλλα κινηματικά σχήματα.

Κάθε απεργία που αντιστοιχίζεται με Κυβερνητικές αποφάσεις, Νόμους και συζητήσεις στο Κοινοβούλιο, είναι πολιτική απεργία.
Αλλοίμονο στην Κοινωνία όταν αποστασιοποιείται από Πολιτικές απεργίες, και επιτρέπει στους Άλλους για λογαριασμό της να δίνουν λύσεις.
Οι λύσεις που δίνονται είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των ισχυρών ομάδων που συγκροτούνται στην Κοινωνία. Είναι γνωστός σε όλους ο όρος : Κορπορατισμός.

Να αφήσουμε λοιπόν τον συντεχνιασμό που διακατέχει τις αποφάσεις μας, καθώς και την γενικολογία στις εξαγγελίες μας για την οικονομία και την κοινωνία, ο οποίος δεν οδηγεί τους εργαζόμενους στην συνειδητοποίηση της ευθύνης που έχουν απέναντι στον εαυτό τους, στα παιδιά τους, στο παρόν και στο αύριο.

Ο συντεχνιασμός διαιρεί την εργατική τάξη, αφού στρέφει τα συμφέροντα της μιας συντεχνίας απέναντι στην άλλη.

Ο Πολιτικός Συντεχνιασμός ( κομματικός) του ΠΑΜΕ διασπά τους εργαζόμενους.

Ο Πολιτικός Συντεχνιασμός (κομματικός) της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ κάνει ακριβώς το ίδιο.

Ο Πολιτικός Συντεχνιασμός (κομματικός) της Α.Π. τώρα αρχίζει να δομείται, από την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά δυναμική τρίτου κόμματος.

Θα πρότεινα στους συντρόφους του ΠΑΜΕ να αντιληφθούν ότι αυτό-χρησιμοποιούνται ως πέμπτη φάλαγγα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Θα πρότεινα στους συναδέλφους της ΔΑΚΕ να αντιληφθούν ότι πρώτα εκπροσωπούν και διεκδικούν ως εργαζόμενοι τα συμφέροντα των εργαζομένων και μετά τα πολιτικά συμφέροντα του κόμματός τους.
Το ίδιο ακριβώς θέλω να διαμηνύσω στους συντρόφους της ΠΑΣΚΕ.

Θα πρότεινα επίσης, στους συναδέλφους, μέλη των διοικήσεων των ομοσπονδιών να κάνουν εκστρατεία ενημέρωσης στα σωματεία - μέλη και να αφήσουν τις πολυθρόνες τους στην άκρη.Διότι είναι αποκαρδιωτική η κατάσταση των συμμετεχόντων στις απεργίες και στις συγκεντρώσεις.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Ομοσπονδια Ηλεκτροτεχνιτών

Σήμερα είχαμε στάση εργασία, από τις 10:00 έως τις 14:00.
Το αίτημα ήταν η αβάσιμη και αντιεπιστημονική τεκμηρίωση της Επιτροπής κρίσεως των Βαρέων και Ανθυγιεινών, που θέτει εκτός του καθεστώτος προστασίας των συναδέλφων ηλεκτρολόγων.

Το 1984, μια αντίστοιχη επιστημονική Επιτροπή που είχε συγκροτηθεί από ειδικούς καθηγητές ταυ Πολυτεχνείου και ειδικούς του Ιατρικού χώρου αποφάνθηκαν ότι οι ηλεκτρολόγοι εργάζονται υπό καθεστώς μεγάλων ηλεκτρομαγνητικών πεδίων και ως εκ τούτου ασκούν επάγγελμα επικίνδυνο, βαρύ και ανθυγιεινό.

Η σημερινή επιτροπή υπό τον κύριο Μπεχράκη έκρινε με βάση τον Αλογοσκούφιο κανόνα του Νεοφιλελευθερισμού και της αντιεπιστημονικότητας.

Στο άμεσο μέλλον θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας με 24ωρες απεργίες και προσκαλούμε όλους τους συνάδελφους να έχουν αυξημένη συμμετοχή και παρουσία στις απεργιακές διαδηλώσεις.
θα προχωρήσουμε σε απεργιακές κινητοποιήσεις και για τον επιπλέον λόγο, ότι το Υπουργείο Απασχόλησης αρνείται να κηρύξει υποχρεωτική της ΣΣΕ που υπόγραψε η Ομοσπονδία και που για φέτος είναι 8,5%.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ


ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Το περιοδικό Monthly Review και η εφημερίδα Αριστερά οργανώνουν συζήτηση το Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008, ώρα 05.00 μ.μ., στην αίθουσα του Συλλόγου Υπαλλήλων Εμπορικής Τραπέζης (Ευπόλιδος 12, Πλατεία Κοτζιά), με θέμα:

Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση
και οι στρατηγικές της Ελλάδας και της ΕΕ



Η συζήτηση περιλαμβάνει 2 διαδοχικά τραπέζια συζήτησης:

1ο πάνελ: 05.00 – 6.30 μ.μ.
Θέμα: Η κρίση και οι πολιτικές των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων
Ομιλητές:
Κώστας Μελάς, καθηγητής πανεπιστημίου
Γιώργος Σταμάτης, καθηγητής πανεπιστημίου
Μωϋσής Λίτσης, δημοσιογράφος
Νίκος Παπακωνσταντίνου, μέλος ιδεολογικής επιτροπής της Κ.Ε. του ΚΚΕ
Βασίλης Χατζηλάμπρου, νομαρχιακός σύμβουλος Αχαΐας
Συντονιστής:
Λευτέρης Ριζάς, εκδότης περιοδικού Monthly Review


2ο πάνελ: 06.45 – 08.15 μ.μ.
Θέμα: Η κρίση και η στρατηγική της Αριστεράς
Ομιλητές:
Μάκης Παπαδόπουλος, υπεύθυνος οικονομικού τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ
Παναγιώτης Λαφαζάνης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Βαγγέλης Χωραφάς, εκδότης περιοδικού Monthly Review
Χρήστος Κατσούλας, ΚΟΕ
Συντονιστής:
Ρούντι Ρινάλντι , γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ

Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ

Εάν η κρίση οδηγεί στην ύφεση, στην δομή του συνδικαλιστικού κινήματος, η κρίση οδηγεί στην διάλυση και στην ανυποληψία των οργανώσεων και των ηγεσιών.
Γιατί στην μεν ύφεση παρατηρείται μια προσαρμογή σε πιο συντηρητικές μεθόδους δράσης και αυτοσυντήρησης των δυνάμεων, στην περίπτωση μας, όπου το στοίχημα είναι η υλοποίηση της κυβερνητικής αλλαγής και η επαναφορά στην κυριαρχία του πολιτικού λόγου της ΠΑΣΚΕ μέσα από την επαναενθρόνιση στην Κυβερνητική εξουσία του ΠΑΣΟΚ από την μια και η διατήρηση της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση από την άλλη, έργο που διεκπεραιώνει η ΔΑΚΕ, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την προσαρμογή του λόγου και των διεκδικήσεων των εργαζομένων στην υλοποίηση αυτού του στόχου.

Η περίπτωση της υπογραφής της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, την οποία άρον – άρον υπέγραψε η ΓΣΕΕ, την στιγμή που το κίνημα αποκτούσε αυτοπεποίθηση, την στιγμή που η συμμετοχή των μη συνδικαλισμένων έπαιρνε δειλά μορφή αυθόρμητου ανατρεπτικού και ριζοσπαστικού κινήματος, την ώρα αυτή ανακαλυπτόταν ο κίνδυνος της απώλειας ελέγχου και διαχείρισης, καθώς και ο κίνδυνος καταγραφής μια δυναμικής που θα στρίμωχνε το ΠΑΣΟΚ στην περίπτωση κυβερνητικής του επαναενθρόνισης.
Από την άλλη μεριά βέβαια θα οδηγούσε στην επιτάχυνση της πτωτικής πορείας του κυβερνώντος κόμματος και στην μεγαλύτερη εκδήλωση κυβερνητικού αυταρχισμού που δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί η ΔΑΚΕ για λογαριασμό της Κυβέρνησης Καραμανλή.
Παράλληλα δυναμίτιζε τις σχέσεις οικοδόμησης εμπιστοσύνης που έχουν αρχίσει να δομούνται μεταξύ των Εργοδοτικών Οργανώσεων και κυρίως του ΣΕΒ με την νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Σχέσεις μου δημιουργούν μια βεβαιότητα κυβερνητικής αλλαγής.
Ήδη ο Καραμανλή προετοιμάζει διάδοχο κυβερνητικό σχήμα που τον πυρήνα του θα το συγκροτεί η Λαϊκή και Κοινωνική Δεξιά και που θα δώσει βήμα ουσιαστική στήριξης στην κυβερνητική πολιτική από το Γ. Γραμματέα της ΓΣΕΕ και ολόκληρη την ΔΑΚΕ.

Ο κίνδυνο να φανεί το ΠΑΣΟΚ αφερέγγυο προς τις σχέσεις οικοδόμησης εμπιστοσύνης με το Ελληνικό Κεφάλαιο εξ’ αιτίας της αδυναμίας ελέγχου του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος, υποχρέωσε την ΠΑΣΚΕ να υποτάξει τις διεκδικήσεις και την αγωνιστικότητα των εργαζομένων, υπογράφοντας αυτήν την ανεδαφική ΕΣΣΕ. Μια σύμβαση που ήδη έπρεπε να είχε καταγγελθεί αμέσως όταν μάλιστα την επαύριον της υπογραφή της άλλαξαν άρδην τα «στοιχεία» βάσης που οδήγησαν την ΓΣΕΕ να βιαστεί να κλειδώσει την συμφωνία.
Θυμόμαστε όλοι ότι ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ ανέλαβε την ευθύνη του κλειδώματος της «συμφωνίας» με το ανεδαφικό και ευτελές επιχείρημα , ότι θα πήγαινα πίσω οι διαπραγματεύσεις των Ομοσπονδιών και οι εργαζόμενοι θα αργούσαν πάρα πολύ να πάρουν την αύξηση των μισθών τους.
Ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ και η ΠΑΣΚΕ έκανα επίδειξη υποτέλειας στο κομματικό καθήκον και προδιέγραψαν την στάση της ΓΣΕΕ όταν το ΠΑΣΟΚ καταστεί νέα Κυβέρνηση του Τόπου.

Ο κομματικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν πρόκειται ποτέ να ανασταλεί όσο η δομή του οργανωμένου εργατικού κινήματος είναι προσαρμοσμένη στο να υπηρετεί την συντεχνία και την εκάστοτε κομματική ή κυβερνητική (ανάλογα) εξουσία.

Στον βαθμό που εξακολουθεί η ανάγκη εξουσιαστικής αυτοεπιβεβαίωσης, τα μεν κόμματα να «επικοινωνούν» δια του εμβολισμού με τα κοινωνικά στρώματα που επαίρονται ότι εκπροσωπούν από την μια και όσο υπάρχουν συνδικαλιστικές μονάδες που «στέφονται» υπηρέτες αυτής της ανάγκης των κομμάτων, αλλά και όσο αυτή η ανάγκη πρέπει να υλοποιείται μέσα από οργανωμένα πολιτικό –συνδικαλιστικά σχήματα από την άλλη, τόσο το εργατικό κίνημα θα βρίσκεται υποταγμένο στον κομματισμό και τον κυβερνητισμό.

Επειδή κάποτε είχαν τη ευκαιρία να ζήσω την εμπειρία μιας αυτόνομης πολιτικά και οργανωτικά συνδικαλιστικής παράταξης (ΣΣΕΚ), χωρίς κομματικούς πάτρωνες, είμαι σε θέση να υποστηρίξω την διάλυση των Συνδικαλιστικών Παρατάξεων, καθώς και την αντικατάσταση της συντεχνιακής δομής του συνδικαλιστικού κινήματος από μια αντίστοιχη συνδικαλιστική.
Οι μόνες συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων στο δευτεροβάθμιο επίπεδο είναι τα Εργατικά Κέντρα. Οι μόνες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε πρωτοβάθμιο επίπεδο είναι οι οργανώσεις των χώρων δουλειάς και όχι του επαγγέλματος.
Επομένως μιλάμε πλέον για πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις , για Εργατικά Κέντρα και μια συνδικαλιστική ανώτερη ένωση Εργατικών Κέντρων.
Να δώσω ένα παράδειγμα αντινομίας και συντεχνιασμού. ΟΜΕ-ΟΤΕ, ΟΣΠΑ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ.
Ενώ όφειλαν να αποτελούν μεγάλα συμπαγή πρωτοβάθμια συνδικαλιστικά σωματεία, η συντεχνιακή φιλοσοφία τους και η ανάγκη προσεταιρισμού εξουσιών, μετέβαλλαν τα σωματεία αυτά σε ομοσπονδίες οργανωμένων συμφερόντων που η πολιτική τους δράση εναντιώνεται στο συνδικαλιστικό κίνημα και ενάντια στα συμφέροντα του Λαού.
Μια περίπτωση από το παρελθόν, της περιόδου διατίμησης των αυξήσεων από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Οι συνάδελφοι της ΔΕΗ σπάνε την εισοδηματική πολιτική της Κυβέρνησης σε βάρος των Λαϊκών συμφερόντων, υπογράφοντας ΣΣΕ πάνω από τα καθορισμένα και μεταφέρουν το έλλειμμα στην κατανάλωση, αφού συμφωνούν και μεταβάλλεται η χρέωση των kwh. Την διαφορά αυτή δεν αντιλήφθηκε η κοινωνία, αλλά πολύ αργότερα την ομολόγησαν κάποιοι εκ των συνδικαλιστικών στελεχών της ΓΕΝΟΠ.

Όλα τα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, ακόμα και αυτά της καθημερινότητας είναι ζητήματα πολιτικά και χρίζουν πολιτικές λύσεις.
Παραδείγματος χάρη, η εισοδηματική θέση των εργαζομένων από την μια περίοδο στην άλλη είναι μια πολιτική πράξη διαχείρισης αλλά και μια πολιτική διεκδίκησης που στοχεύει στην αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Η συντεχνιακή αντίληψη της ΓΣΕΕ, έχει μέχρις σήμερα οδηγήσεις τις αυξήσεις των συντάξεων εκτός της ΕΓΣΣΕ και το δικαίωμα αυτό το έχει εκχωρήσει στο Υπουργείο Οικονομικών.
Η πολιτική διαχείριση της καθημερινότητας και του μακροπρόθεσμου σχεδιασμού καθώς και η συνολική στρατηγική του οργανωμένου εργατικού κινήματος, είναι ζητήματα που γίνονται αντιληπτά μόνο στο επίπεδο της κινηματικής συνδικαλιστικής δράσης ( άρα Πολιτικής) και διακρίνονται από την πολιτική, ιδεολογική και οργανωτική αυτονομία των οργανώσεων των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι οφείλουν να εκτίθενται στους κινδύνους των επιλογών τους με γνώμονα την οικονομική-κοινωνική τους θέσης στο ντόπιο και παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας και να επιλέγουν δια της ψήφου των και με ταξικούς όρους το κόμμα που μπορεί να κυβερνήσει την χώρα και όχι με γνώμονα την κομματική τους ταυτότητα.
Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει οι εργαζόμενοι να απεμπλακούν από την σημερινής τους υποταγή σε ότι εκπροσωπεί τούτη η δομή μιας κατ’ επίφαση συνδικαλιστικής οργανωμένης δράσης των συνδικάτων τους.
Μια τέτοιας φιλοσοφίας δομή του οργανωμένου εργατικού κινήματος, έρχεται σε αντίθεση και αντιπαράθεση με την σημερινή δομή έκφρασης οργανωμένων ομοειδών συμφερόντων, που υλοποιείται τόσο στο επίπεδο των ομοσπονδιών όσο και στο επίπεδο της σημερινής ΓΣΕΕ.
Η σημερινή ΓΣΕΕ κατακλύζεται σε όλες τις βαθμίδες της, σε όλα τα όργανα της, από στελέχη των ΔΕΚΟ και εκπροσωπεί τα συγκεκριμένα συμφέροντα των συντεχνιών από όπου προέρχεται.
Όταν μιλάμε για την σημερινή ΓΣΕΕ, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι μιλούμε για την ΓΣΕΕ της τελευταίας 20ετίας.

Για την ΓΣΕΕ των "λευκών κολάρων" και όχι την ΓΣΕΕ των "μουντζούριδων".

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ ΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Στο προηγούμενο άρθρο μου έγραψα σχετικά με την μπροσούρα θέσεων για την 3η Πανελλαδική της Αυτόνομης Παρέμβασης, μεταξύ άλλων και "Αυτόν τον κομματικό συνδικαλισμό όμως εκείνη πρώτη τον δίδαξε και τον χρησιμοποίησε ως μέσον προπαγάνδας και «ηρωϊκότητας» των μπροστάρηδων που απαρνιοντουσταν ακόμη και την οικογένεια τους και θυσιάζονταν για το κίνημα και τα δίκαια των εργαζομένων.
Ενός κομματικού συνδικαλισμού που το επέβαλε για να ελέγξει το εργατικό κίνημα και να αυτοπροσδιοριστεί μέσα από αυτό ως η μάνα που το γέννησε "

Μερικές φορές γίνομαι πολύ σκληρός με τον ρόλο και την φυσιογνωμία της Αριστεράς, αλλά προτιμότερο είναι να επικρίνω τον χώρο που με "γέννησε" από το να κατακρίνω άλλους χώρους ή τους υποστηρικτές των άλλων χώρων.
Πράγματι μπορώ να ισχυριστώ, ότι η φυσιογνωμία της Αριστεράς δεν είναι μια αποσαφηνισμένη κατάσταση, δηλαδή δεν είναι έχει μια καθ’ ολοκληρία συγκεκριμένη ταυτότητα, ώστε να υφίστανται οι όροι μιας περιχαρακωμένης ιδεολογίας στο πλαίσιο δράσης και συνύπαρξης στο κοινωνικό γίγνεσθαι με ανταγωνιστικές θεωρίες που ευθύνονται στο μείζον ή στο έλασσον στην διαμόρφωση των κοινωνιών και στην εξέλιξή τους. Η ευρύτητα της την καθιστά λάστιχο όπου μπορεί να επενδύει ο κάθε καιροσκόπος, αναρχικός, ηθικοχριστιανικός δεξιός ή κεντρώος, σοσιαλιστής, κομμουνιστής ή σοσιαλδημοκράτης.
Θεωρείται ότι ό,τι βρίσκεται στον αντίποδα των εφαρμοζόμενων πολιτικών διατήρησης ή διαχείρισης των καπιταλιστικών τύπων οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής προσαρμογής, είναι Αριστερό, εντάσσεται δηλαδή στην ευρεία κλίμακας δράση της Αριστεράς.
Όσο λοιπόν ως Αριστερά αποδεχόμαστε αυτήν την αρχή, τόσο περισσότερο και για περισσότερα θα απολογούμαστε και θα πρέπει να επιχειρηματολογούμε ατέρμονα για τις «διαχωριστικές γραμμές» που υπάρχουν ανάμεσα στο ΚΚΕ και στους άλλους, στον ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ και τους άλλους, το ΠΑΣΟΚ με την Δεξιά και το ΚΚΕ και τους άλλους και πάει λέγοντας
Γίνεται περισσότερο ευκρινές στο επίπεδο των εργατικών συνδικάτων και σε ένα αρκετά μεγάλο αριθμό εργαζομένων, ότι η έννοια «Αριστερά» συνδέεται επί της ουσίας όχι με θεωρίες βάσης, προσδιορισμού της φυσιογνωμίας της ως κινηματική φιλοσοφία στην δράσης τους, ως ιδεολογική ταυτότητα των αγώνων του, αλλά σχηματοποιείτε ως μηχανισμός που προωθεί κομματικές ντιρεκτίβες των ηγεσιών των κομμάτων της Αριστεράς στο οργανωμένο σε συντεχνίες αντιτιθέμενων συμφερόντων, εργατικό σώμα.
Επίσης μέσα απο μια βερμπαλιστική αντίληψη έχει δημιουργηθεί σφετεριστικά ένα μέγεθος μέτρησης της «Αριστεροσύνης» των δυνάμεων που επικαλούνται την «Αριστερά» ως βάση σκέψης και της δράσης τους, ώστε η Αριστερά να αντιμετωπίζεται ως προϊόν super market, όπου η «τιμής» της καθορίζεται βάση των «ποιοτικών» διαφοροποιήσεων που θέτει ο έκαστος ιδιοκτήτης του ενός ή του άλλου market και των προσαρμογών ως προς τον «επικυρίαρχο» κομματικό μηχανισμό που καθοδηγεί την σκέψη, την οργάνωση, τον προσανατολισμό και την δράση των οργανωμένων εργατών. Είναι η μονάδα της «καθαρότητας» και της προσήλωσης στις αρχές του «Λενινισμού και του Μαρξισμού», όπως περιορίζονται ερμηνευτικά από το ΚΚΕ ( ο ένας εκ των ιδιοκτητών), είναι η μονάδα «αντί – ΠΑΣΟΚ» της ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι η μονάδα της «ορθολογικοποιημένης Σοσιαλδημοκρατίας» και του εκσυγχρονισμού. Υφίστανται και άλλες μονάδες αυθεντικής ερμηνείας του Μαρξισμού, τόσες όσες και οι γκρούπες που αυτό-προσδιορίζονται είτε ως επαναστάτες, είτε αυθεντικού εκφραστές του κομμουνισμού είτε όπως τους αρέσει.
Στο αντίστοιχο επίπεδο των εργατικών μαζών, παρατηρείται μια αυξημένη συμπάθεια προς τις δυνάμεις της «καθαρότητας» που εκπροσωπεί το ΠΑΜΕ, αλλά ταυτόχρονα ενισχύεται η καχυποψία και η πεποίθηση μιας μαξιμαλιστικής προσέγγισης της πραγματικότητας που σε συνδυασμό με την υπέρ-απλούστευση των λύσεων στην Ελληνική και Διεθνή οικονομία, δεν δημιουργεί συνθήκες, ώστε η συμπάθεια αυτή να εκφραστεί και με ψήφο αποδοχής και εμπιστοσύνης. Δεν είναι και λίγες οι φορές που αυτή η συμπάθεια ξεπηδά απο την ανάγκη έκφρασης της αντίθεσης των εργαζομένων προς στις κομματικές τους επιλογές και είναι μια εντελώς παραπλανητική συμπάθεια.
Ταυτόχρονα με γνωστή την πολιτική και κομματική ταυτότητα των υποστηρικτών της «καθαρότητας» και των «ταξικών» αγώνων, του Εθνικού συντηρητισμού της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων, την βάση μιας ιστορικής συνέχειας της δράσης της παλαιάς Αριστερά που εκπροσωπούσε το ΚΚΕ σε σχέση με το σήμερα και την σύνδεσή της με την Νέα Αριστερά όπως δημιουργήθηκε στην συνέχεια, από την περίοδο της εισβολή του Κόκκινου Στρατού στην Πράγα, στο ενδιάμεσο με την πτώση και διάλυση του μπλοκ των δυνάμεων του «υπαρκτού» Σοσιαλισμού και του σήμερα, διαμορφώνονται δύο στρατόπεδα στο εργατικό αλλά και πολιτικό κίνημα, που το ένα λειτουργεί αναγκαστικά και εκβιαστικά αντίθετα και υπονομευτικά προς το άλλο.
Κάθε πράξη ή σκέψη ορθής λογικής ως προς το πραγματικό περιβάλλον αποκαλείται συμβιβασμός και υποταγή.
Κάθε τι που βρίσκεται έξω από την ιστορική συνέχεια αποτελεί μέσο υποταγής της τάξης και των συμφερόντων της στο Κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, και
Κάθε τι που αποδέχεται την υφιστάμενη πραγματικότητα και ορίζει το προτσές της δράσης της Αριστεράς μέσα από μια ριζοσπαστική και ανατρεπτική διαδικασία ενοχοποιείται ως δεκανίκι της διαχείρισης του ιμπεριαλισμού και εκτός νομιμοποιητικής βάσης.
Ποιος ορίζει την «νομιμοποιητική βάση»; Το ΚΚΕ !
Με ίδια μέτρα και συμφεροντολογικά σταθμά ενοχοποιείται τόσο η Αυτόνομη Παρέμβαση, (ΣΥΝ. – ΣΥΡΙΖΑ)προς την ΠΑΣΚΕ, (ΠΑΣΟΚ)όσο και η ΠΑΣΚΕ προς την Αυτόνομη Παρέμβαση, τόσο το ΠΑΜΕ ( ΕΣΑΚ-Σ / ΚΚΕ) προς τους άλλους δύο και τούμπαλι.
Οι μεν αποτελούν τους «διαχειριστές» και υποστηρικτές του συστήματος (κατηγόρια που δεν προσάπτεται και τόσο άδικα) και οι δε, τους «αριβίστες» και συνοδοιπόρους.
Οι τρίτοι «διασπαστές» και αθεράπευτα αρτηριοσκληρωτικοί
Οι διαιρέσεις αυτές και ο κομματικός ανταγωνισμός που εδράζεται στις θέσεις και δράσεις των κομμάτων στο κοινοβούλιο και τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν έχει επιφέρει μια δραματική μείωση της επιρροής των δυνάμεων της «διαχείρισης» ή του «προσεταιρισμού» στο εσωτερικό του κινήματος, προς όφελος των δυνάμεων της καθαρότητας και των ταξικών αγώνων, αλλά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Αυξάνονται οι δυνάμεις της συντήρησης και της υποστήριξης του Νεοφιλελευθερισμού και της «Ελεύθερης» αγοράς από την μια, αυξάνονται προοδευτικά αλλά με συγκρατημένη εμπιστοσύνη οι δυνάμεις της Νέας Αριστεράς, μειώνονται προοδευτικά αλλά χωρίς μεγάλους κλυδωνισμούς οι δυνάμεις των εκσυγχρονισμένων σοσιαλδημοκρατών και από την άλλη περιορίζονται δραστικά οι δυνάμεις της καθαρότητας και της ιστορικής συνέχειας.

Επομένως η Αριστερά δεν έχει σημαντικές δυνατότητες δράσης και ανατροπών της υφιστάμενης κατάστασης, αφού η γενεσιουργή αιτία που καθορίζει αυτήν την κατάσταση γεννιέται και εξελίσσεται μέσα στα σπλάγχνα της και αναβιώνει τους ίδιους ανταγωνισμούς που πρωτοεμφανίστηκα τη προπολεμική περίοδο.

-*-

Ας κάνουμε έναν παράτολμο παραλληλισμό.
Την περίοδο πρωτοεμφάνισης των Ελληνικών συνδικάτων και της οργανωμένης αντίδρασης στα μέτρα και μέσα καταπίεσης και οικονομική εξαθλίωσης των εργατικών μαζών, οικονομική εξαθλίωση που δημιουργούσε κοινωνικές κατατάξεις και διαιρέσεις, εκείνο που έλειπε από το εργατικό κίνημα ήταν η ιδεολογική του υπόσταση. Είχαν αρχίσει οι εργαζόμενοι να πείθονται στα πλαίσια των εξαθλιωμένων συνθηκών διαβίωσης , κοινωνικής περιθωριοποίησης και οικονομικής αλλά και εξουσιαστικής υποταγής τους, ότι χρειάζονταν μεταρρυθμίσεις και ριζικές αλλαγές και το μόνο μέσον που διέθεταν ήταν οι απεργίες.
Εκείνο όμως που δεν διέθεταν, που έλειπε, ήταν η σύνδεση της επιθυμίας και του αγώνα τους για μεταρρυθμίσεις με μια συγκεκριμένη ιδεολογία που θα σύνδεε την επιθυμία με τον στρατηγικό στόχο της επανάστασης και της εξουσίας.
Κάτω από αυτές τις ανάγκες δημιουργήθηκε και το Ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα, που η οργανωμένη του δράση κατάφερε να ενώσει τα συνδικάτα και τις επικρατούσες συνδικαλιστικές τάσεις και έδωσε την ίδρυση της ΓΣΕΕ και του κόμματος των εργατών, του ΣΕΚΕ, που στην πορεία της εξελικτικής του δράσης (από το 1924 που το ΣΕΚΕ υιοθετεί τις αρχές της 3ης Διεθνούς και αλλάζει σε ΚΚΕ, προχωρώντας σε «εκκαθαρίσεις» αντιπάλων ως δεξιών και υπονομευτών ) ως πολιτικός εκπρόσωπος των εργαζομένων, κατάφερε να δράσει διασπαστικά και στα πλαίσια της καθαρότητας και της απέξω άκαμπτης καθοδήγησης, χωρίς την στρατηγική της επανάστασης, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διάσπαση της ΓΣΕΕ σε τρεις συνομοσπονδίες.
Η ενωτική δράση του 1918 συνεχίζεται με το δόγμα «ενότητα στην βάση» και διαίρεση στην κορυφή. Έτσι το 1920 οι δύο κυρίαρχες τάσεις στην ΓΣΕΕ ( η Αριστερά και οι φιλοκυβερνητικοί του Βενιζέλου) φτάνουν να κάνουν χωριστά συνέδρια.
Τέτοια ήταν η διορατικότητα της Αριστεράς και η δυνατότητα σύνθεσης του Διεθνιστικού κινήματος με την Ελληνική πραγματικότητα, ώστε η ικανότητα της σύνθεσης και της ανώτερης καθοδήγησης του εργατικού κινήματος, να επιτρέψει την πραγματοποίηση ξεχωριστών συνεδρίων.
Μετά την πτώση Βενιζέλου, η Αριστερά αναλαμβάνει ως πλειοψηφία πλέον την δράση και διοίκηση της ΓΣΕΕ.
Όμως δεν αναλαμβάνει την ηγεσία της ΓΣΕΕ , ως καθοδηγητής και συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργαζομένων στο όνομα των ίδιων των εργαζομένων και της ανάγκης καλυτέρευσης της ζωής του και της προστασίας που είχαν ανάγκη οι εργαζόμενοι, αλλά στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας και του κομματικού προσανατολισμού των αγώνων, κάτι που άρχισε να αναπτύσσει μια ξεχωριστή δυναμική μετά την μετατροπή του ΣΕΚΕ σε ΚΚΕ (1924) και μετά την ανάληψη της θέσεως του Γραμματέα στο ΚΚΕ του Νίκου Ζαχαριάδη.
Το κίνημα βιώνει μια παρατεταμένη ύφεση της δράσης του καθώς και μείωση της οργανωμένης του βάση. Οι μεγάλες απεργίες που πραγματοποιήθηκαν καθώς η μεθόδευσή τους που καθοδηγήθηκε κομματικά και μόνο για όφελος του Κόμματος, εκφυλίστηκαν στην πορεία και αυτό οδήγησε σε ύφεση της δράσης του εργατικού κινήματος.
Παρ’ όλα αυτά, μπορεί να ενοχοποιείτε η πολιτική δράση της κομματικής Αριστερά από την κοντόφθαλμη πολιτική ενός μονολιθικού προσανατολισμού στον Διεθνισμό και στις «υπηρεσίες» προς το δίδαγμα της Οχτωβριανής Επανάστασης μέσα στο εργατικό κίνημα, πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε τον σημαντικό της ρόλο στην ανάπτυξη ισχυρών απεργιακών κινητοποιήσεων, των Εργατικών Κέντρων και ομοσπονδιών (1920 -1923).
Όμως με τις απανωτές αλλά και αναποτελεσματικές σε μεγάλο βαθμό απεργιακές κινητοποιήσεις, στις οποίες, όπως και σήμερα, έλειπε ο πολιτικός στόχος, οδήγησε στον εκφυλισμό του, το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Στον ίδιο εκφυλισμό υπέπεσε και η ΓΣΕΕ , ο αριθμός των συνδικαλισμένων μειώθηκε σημαντικά και χάθηκε η εμπιστοσύνη των εργατών μιας και το επίσημο κίνημα, υπηρετούσε την κομματική καθοδήγηση.

Σήμερα, σε σχέση με αυτήν την περίοδο, ολόκληρη η Αριστερά βρίσκεται σε μια αντίστοιχη περίοδο οικονομικής, πολιτικής και κοινωνιολογικής κρίσης και άλληλοαναίρεσης της, και οδηγείται στην ύφεση αδυνατώντας να διαχειριστεί το διακύβευμα της οικονομικής κρίσης, που είναι η ιδεολογική ήττα του χρηματιστηριακού ιμπεριαλισμού και της Ελεύθερης αγοράς και ο στόχος, ο αναπροσανατολισμός της οικονομίας και της ανάπτυξης.
Μην ξεγελιόμαστε απο τα γκάλοπ λόγω της αστάθειας της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα του Βατοπεδίου και της Καραμανλικής ηθικής των κουμπάρων και των Αλογοσκούφηδων.

Σε αυτήν την περίοδο η Αριστερά σπαράσσεται και πάλι από ενδοτασσικές ρήξεις , υπονομεύσεις , αλληλοκατηγορίες «καθαρότητας» και «αυθεντικότητας», «ασυμβίβαστους και συμβιβασμένους», με χωριστά μέτωπα στους εργαζόμενους, χωριστές συγκεντρώσεις και λάθη επί λαθών.
Όλη αυτή η αηδιαστική κατάσταση με την οποία περιποιεί η Αριστερά τον εαυτό της, οδηγεί το εργατικό κίνημα σε απανωτές ήττες, ατελέσφορους αγώνες και σε μια ενσυνείδητη συμπεριφορά αποστασιοποίησης των νέων αλλά και παλιών εργαζομένων από τα συνδικάτα και την πολιτική – κοινωνική δράση.

Έτσι λοιπόν μιας και δεν μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας, τουλάχιστον ας σταματήσουμε τις διαιρέσεις και τις άλληλο-υπονομεύσεις , ας δώσουμε ένα τέλος στις γκρούπες και στους «αυθεντικούς» ερμηνευτές του μαρξισμού, ας σταματήσει αυτή η φαρσοκωμωδία με την αλαζονική συμπεριφορά του ΚΚΕ έναντι όλων , ας σταματήσουμε το σπρώξιμο του ΠΑΣΟΚ όσο πιο δεξιά γίνεται για να μείνουμε εμείς οι «γνήσιοι» εκπρόσωποι του Σοσιαλισμού, που ταξιδεύουμε στον χωροχρόνο ενός «παγκόσμιου ή και Ευρωπαϊκού φόρουμ που μπορεί να επιβάλλει θετικές λύσεις».

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Μια θέση κριτικά με το κείμενο θέσεων για την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Αυτόνομης Παρέμβασης

Έχετε βάλει σύντροφοι, ένα ζήτημα που το περνάτε εξ’ απαλών ονύχων, και αυτό αποτελεί το αγκάθι στην ανάπτυξη του σ.κ. και δεν είναι τίποτε λιγότερο από την απάθεια των εργαζομένων προς τα κελεύσματα του οργανωμένου συνδικαλισμού, για οργάνωση και συμμετοχή στην καθημερινή πάλη και στις απαιτούμενες κινητοποιήσεις.
Λέτε παραδείγματος χάρη, ότι « τα συνδικάτα είναι σκληροί μηχανισμοί με άκαμπτες ιεραρχίες και με πολυποίκιλες εξαρτήσεις» και παρακάτω τις προσδιορίζετε στον «κυβερνητικό συνδικαλισμό και στην κομματική χειραγώγηση».
Βέβαια αφού συμβαίνουν αυτά είναι φυσικό επόμενο η ανάπτυξη του εργοδοτικού συνδικαλισμού δηλαδή του συνδικαλισμού που έχει υποταχθεί στην φράξια των ρουφιάνων του εργοδότη, ή των «στελεχών» εκείνων που ενστερνίζονται την φιλοσοφία ανάπτυξης του καπιταλιστικού κεφαλαίο.
Μέχρις εδώ όλα καλά, αλλά σε ολόκληρο το κείμενο δεν διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχει επίγνωση για την θέσης της Αριστεράς και τις ευθύνες της, στην εξέλιξη που διαμόρφωσε και καταδίκασε στην σημερινή του εκφυλιστική μορφή το κίνημα, μια θέση και λειτουργία που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της σημερινής φυσιογνωμίας των συνδικάτων, της ιδεολογικής και πολιτικής αποστέωσης τους και της διάρρηξης των δεσμών της εργατικής τάξης με την φιλοσοφική της θέση στις σχηματοποιημένες κοινωνίες.
Γιατί από την μια μεριά έχουμε ένα κατ’ επίφαση συνδικαλιστικό κίνημα να κερδίζει μάχες σημαντικές με ρακένδυτους «στρατηγούς», που στο τέλος μιας νικηφόρας πορείας οι «στρατηγοί του» μεταβάλλονται σε εξουσιαστές είτε από την θέση του αξιωματούχου πλέον, κομματικού καθοδηγητή και ανερχόμενου στην κομματική ιεραρχία, είτε από την θέση του νεοεκλεγέντος στο κοινοβούλιο βουλευτή και από την άλλη αυτό το κίνημα να βολοδέρνει στις αντιφάσεις του, στις διχοτομήσεις του στις αλληλοσυγκρουσείς του, στους πολυποίκιλους αυτοπροσδιορισμούς του και στην ιδεολογικοποίηση των αντιφάσεών του, οι οποίες όμως δεν είναι καθόλου αθώες αλλά κατευθυνόμενες από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας και ποδηγέτησης.
Όμως το εργατικό κίνημα δεν έχασε εν πρώτοις τα συνδικαλιστικά του χαρακτηριστικά και στην συνέχεια τα κινηματικά του αντίστοιχα, ούτε εντελώς τυχαία ούτε ως αποτέλεσμα της εξέλιξης των κοινωνιών ή της οικονομίας.
Παρ’ όλο που η εξέλιξη των κοινωνιών και της οικονομίας μπορεί να ενοχοποιηθεί σε ένα βαθμό ότι επηρέασε την αποδέσμευση του εργατικού κινήματος από την συνειδησιακή του ύπαρξη που το καθιστούσε κινηματικό και συνδικαλιστικό, εντούτοις σημαντικό ρόλο έπαιξε η αντίληψη που ερμήνευε την κομμουνιστική θεώρηση και προωθούσε την δια μέσου των κομματικών μηχανισμών κατοχύρωση της φυσιογνωμίας του στην συνείδηση της κοινωνίας, μέσα από μια διαδικασία που επιβουλεύονταν το κίνημα ώστε να οικοδομηθεί μέσα και πάνω από αυτό, μία προσπάθεια χειραγώγησης των κοινωνιών των εργαζομένων , των αναγκών τους της απεξάρτηση τους από την εξατομικευμένη αλλά και συλλογικής κατάπτωση της κοινωνικής τους θέσης, που η ανάπτυξη του κεφαλαίου και ο πλουτισμός τους είχε «επιτρέψει» δηλαδή επιβάλει, αυτήν την κοινωνική εκτόπιση.
Η μόνη που θα πρέπει να κατακριθεί στο ελάχιστο είναι η κομμουνιστική θεώρηση για τις πραγματοποιούμενες κατά αντιστοιχία περιόδους εξέλιξης των πραγμάτων και του κεφαλαίου, αναλύσεις και στοχεύσεις .
Εάν όμως κάνουμε μια ιστορική αναδρομή, από διαφορετικές πηγές για να έχουμε μια αντικειμενική εικόνας της πραγματικότητας, σκοντάφτουμε πάνω στο ίδιο εμπόδιο του χθες και του σήμερα, που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την αναστολή της πολιτικής και ιδεολογικής, αυθόρμητης κατ’ αρχήν και συντονισμένης αργότερα, συγκρότησης του εργατικού κινήματος.
Ποιο είναι αυτό το εμπόδιο;
Από την μια το Κράτος που προσπαθεί να το χειραγωγήσει είτε βίαια είτε με παροχές κοινωνικής προστασίας, το κίνημα ( βλέπε Βενιζέλο και τις υποσχέσεις στον Μπεναρόγια για την βοήθεια στην δημιουργία του ΣΕΚΕ) είτε με εγγυήσεις συμμετοχής στα κέντρα εξουσίας των συνδικαλιστικών ηγεσιών και από την άλλη, η κομματική συγκρότηση του ΚΚΕ εκείνη την εποχή, μέσα από μια κατ’ εξοχήν αρτηριοσκληρωτική εξουσία και οργάνωση που ασκείται πάνω στην συγκρότηση του εργατικού κινήματος ως αναγκαίο υπόβαθρο της υπόστασής του. Της υπόσταση δηλαδή του ΚΚΕ. ( βλέπε ΣΕΚΕ και η μετεξέλιξή του ).
Η συνέχεια της ανάπτυξης στην οργανωμένη του μορφή, το εργατικό κίνημα , σπαράσσεται από διενέξεις , διασπάσεις και ιδεολογικούς ανταγωνισμούς που σκόνταφταν πάνω στον έντονο εθνικισμό των εργατών, αλλά και συνολικά της Ελληνικής κοινωνίας, κάτι απόλυτα δικαιολογημένο που η Αριστερά δεν μπόρεσε ποτέ να το αποκρυπτογραφήσει ούτε και να το ανεχθεί. Γιατί η Αριστερά δεν παράγετε στην Ελλάδα ως φυσιολογική εξέλιξη της δράσης του εργατικού κινήματος και της ανάπτυξης επαναστατικής συνείδησης κυριαρχίας πάνω στην οικονομία και το κράτος, παρά εισάγεται ως ανώτερη ιδεολογική ηθική που ξεπερνούσε εθνικές ή εθνικιστικές αγκυλώσεις. Δεν παράγεται δηλαδή ως ιδεολογική ανάγκη για ένα κίνημα που ποτέ δεν είχε ενστερνισθεί την πολιτική εξουσία που του ανήκε ως φυσική εξέλιξη της δράσης του και της συμμετοχής του στην ανάπτυξη της χώρας.
Οι απανωτές διασπάσεις του ( με τρεις συνομοσπονδίες στο τέλος αυτών των «ιδεολογικών» πολέμων) δημιούργησαν όλους τους όρους ώστε η ενωμένη βάση του να αποτελεί από τότε μια αναντίρρητη ανάγκη που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε μέχρι σήμερα.
Ζητούμενο και σήμερα είναι η ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος, στην βάση μιας φυσιογνωμίας που δεν μπόρεσε να αποκτήσει και δεν είναι σε θέση να το κάνει ούτε και σήμερα.
Ο διεθνισμός δεν γίνεται αντιληπτός ως κοινή ταξική βάση απέναντι στην ανάπτυξη του κεφαλαίου και των κοινωνικό – οικονομικών σχέσεων που δημιουργεί αυτή η ανάπτυξη, αλλά περισσότερο λειτουργεί εκφοβιστικά και διχαστικά, που συμπαρασύρεται από απανωτά λάθη της ηγεσίας του ΚΚΕ και που αποτελούσαν το καλλίτερο δώρο στα αστικά και φασιστικά κόμματα, για να δυσφημήσουν αλλά και να ενοχοποιήσουν το σ.κ. και των σχέσεών του με τους «κομμουνιστές» όπως έλεγε η προπαγάνδα.

Σταματώ εδώ την ανάλυση μου ως προς τις αιτίες που το Κίνημα ως μέσο και στοιχείο αυτοπροσδιορισμού της δράσης των οργανωμένων ενώσεων των εργατών, μέχρι και σήμερα, δεν μπόρεσε ούτε τον εαυτόν του να εντάξει στα συνδικάτα, ούτε να εμπνεύσει στους οργανωμένους εργάτες, ούτε να καθοδηγήσει την κοινωνία, ούτε να ανοίξει δρόμους για την πολιτική του ολοκλήρωση.
Σταματώ εδώ, γιατί θέλω να πω, πως αν δεν αποφασίσουμε να μιλήσουμε χωρίς περιστροφές και συναισθηματισμούς και ιδεολογικό-πολιτικές αγκυλώσεις για τον ρόλο και τις ευθύνες της Αριστεράς στο κίνημα και στην αντί-ανάπτυξη συγκρουσιακών συνειδήσεων στους εργαζόμενους, αντί – ανάπτυξη τοξικότητας των αγώνων και την αντί-σχηματοποίηση του μέσου για ταξικούς αγώνες που είναι το υποκείμενο, δηλαδή ο εργαζόμενος ως κοινωνικοποιημένη οντότητα, δεν θα έχουμε προσφέρει την ευκαιρία στην Αριστερά να παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάγκη να βγει η χώρα από της κρίση όπως αυτήν την βιώνουμε σήμερα και που πολύ χειρότερα θα κληθούμε να την αντιμετωπίσουμε στο άμεσο αύριο.
Ο κυβερνητικός συνδικαλισμό, ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, η κομματική χειραγώγηση δεν είναι αιτίες, στην αναποτελεσματικότητα των συνδικάτων αλλά και της αδυναμίας συλλογικής έκφραση του συνόλου των εργαζομένων, αλλά αποτέλεσμα των αντιλήψεων της Αριστεράς στην διαχείριση και αντιμετώπιση των κρίσεων τόσο σε εθνικό όσο και Διεθνιστικό επίπεδο και της στράτευσης του εργατικού κινήματος πάνω σ’ αυτές τις αντιλήψεις.
Η ανάπτυξη αντιλήψεων και συνείδησης κυβερνητικής, ή εργοδοτικής ή κομματικής εξάρτησης, πηγάζει από την αδυναμία ιδεολογικοποίησης της ύπαρξης αλλά και της ένταξης του ατόμου μέσα στην κοινωνία ως κοινωνικοποιημένη οντότητα, που αντιλαμβάνεται την καταπίεση του Κράτους και των μηχανισμών του, μέσα από παραμορφωτικούς φακούς, ως φυσική εξέλιξη και κυρίως ως ανάγκη επιβίωσης και ασφάλειας.
Κανένας εργαζόμενος δεν πιστεύει ότι η κοινωνία βρίσκεται υπό καθεστώς δουλείας και τρομοκρατίας του Κράτους.
Αλήθεια μέχρι σήμερα ποια αριστερή πολιτική – κομματική δύναμη, δεν ζητά μια φιλεργατική, φιλολαϊκή κυβερνητική πολιτική, σε αντιδιαστολή με μια εργατική, λαϊκή κυβέρνηση ενός αντίστοιχου κόμματος και μιας αντίστοιχης ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας;
Τι ακολουθείται από τα συνδικάτα και τις ηγεσίες των εργατών ως φυσιολογική εξέλιξη στις διαπιστώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης;
Η διεκδίκηση μια φιλεργατικής πολιτικής, μιας φιλολαϊκής αντίστοιχης που θα σέβεται τον μόχθο των εργαζομένων και θα έχει έναν κοινωνικό ανταποδοτικό χαρακτήρα.
Η Αριστερά λοιπόν ποτέ δεν διεκδίκησε για τον εαυτόν της αυτό τον ρόλο και επομένως έδωσαν χώρο και ρόλο στα αστικά κόμματα να επεξεργαστούν φιλεργατικές, φιλολαϊκές ή αντίθετες πολιτικές και έδωσε απλόχερα την δυνατότητα στα αστικά κόμματα να το παίξουν οι καλοί πατερούληδες των εργατών, των αγροτών των εξαθλιωμένων.
Μαζί όμως με την Αριστερά, ποτέ το εργατικό κίνημα, που λειτούργησε ως ουρά της, δεν διεκδίκησε αυτόν τον ρόλο. Ούτε άμεσα, με πολιτικές κυβερνητικής εξουσίας, αλλά ούτε και ως μηχανισμός πίεσης των κομμάτων που αυτό - προσδιορίστηκαν εντελώς αυθαίρετα ως οι εκφραστές του Λαού και των εργαζομένων.
Βάστηξε όμως η Αριστερά τον ρόλο του απαγγέλνοντος κατηγορίες, εργοδοτικού, κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού σε ότι δεν μπόρεσε να ελέγξει ή να εντάξει στο στρατόπεδο της.
Θυμάστε πως απολύθηκαν οι συνάδελφοι εργαζόμενοι οικοδόμοι που εργάζονταν στο «σπίτι του Λαού» ή οι συνάδελφοι εργαζόμενοι στην «Τυποεκδοτική» που συμμετείχαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις.
Την ίδια στιγμή που πραγματοποιούσαν τις απολύσεις αυτές, ανερυθρίαστα κατάγγελλαν τους «αγανακτισμένους πολίτες» που συγκροτούνταν έξω από τα υπουργεία Εργασίας και Οικονομικών κόντρα σε απεργούς, από ομάδες της ΠΑΣΚΕ, την πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ ως Κυβέρνηση.
Αυτόν τον κομματικό συνδικαλισμό όμως εκείνη πρώτη τον δίδαξε και τον χρησιμοποίησε ως μέσον προπαγάνδας και «ηρωϊκότητας» των μπροστάρηδων που απαρνιοντουσταν ακόμη και την οικογένεια τους και θυσιάζονταν για το κίνημα και τα δίκαια των εργαζομένων.
Ενός κομματικού συνδικαλισμού που το επέβαλε για να ελέγξει το εργατικό κίνημα και να αυτοπροσδιοριστεί μέσα από αυτό ως η μάνα που το γέννησε.
Άλλωστε δεν είναι τυχαία και εξωπραγματική η θέση του ΚΚΕ ότι ο αυθεντικός πολιτικός εκφραστής των εργαζομένων και του ταξικού συνδικαλισμού, είναι η αφεντιά του.

Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ . ΡΕΠΟΡΤ.: Γ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ

Κίνηση διπλής πολιτικής στόχευσης αποτελούσε η πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ να ζητήσει τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου.

Πέραν της πρόθεσής του να ριχτεί φως στην υπόθεση, στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι αφενός να εγκλωβίσει τη Νέα Δημοκρατία και να επιτείνει τις συνθήκες κρίσης στο εσωτερικό της κυβερνώσας παράταξης, αφετέρου να φέρει τον Συνασπισμό επίσης σε πολύ δύσκολη θέση.

Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, το ΠΑΣΟΚ κατέληξε στην απόφαση να υποβάλει πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής στη Βουλή για το σκάνδαλο των ανταλλαγών εκτάσεων της Μονής Βατοπεδίου με οικόπεδα «φιλέτα» του Ελληνικού Δημοσίου, έπειτα από προσεκτική ανάλυση της κατάστασης που διαμορφώνεται στις σχέσεις των δύο κομμάτων. Ειδικότερα, όπως ανέφεραν οι ίδιες πηγές, η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει ήταν οι δηλώσεις του Αλέκου Αλαβάνου προ δεκαημέρου στην Κρήτη για τις παραχωρήσεις της Μονής Τοπλού, καθώς επίσης και άλλες παρεμφερείς δηλώσεις του για την ανάγκη να διερευνηθεί η υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου σε βάθος δεκαετίας, προκειμένου να εντοπιστούν και πιθανές ευθύνες υπουργών του ΠΑΣΟΚ.

«Ουρά της κυβέρνησης». Η Χαρ. Τρικούπη διέγνωσε πίσω από τις δηλώσεις του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προθέσεις του κ. Αλαβάνου να δώσει στη Νέα Δημοκρατία επιχειρήματα συμψηφισμού αναφορικά με το σκάνδαλο στη λογική τού «όλοι ίδιοι είναι»- ότι δηλαδή και στο σκάνδαλο υπάρχει συνυπευθυνότητα ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. Αποφασίστηκε, λοιπόν, να χτυπηθεί με τα ίδια του τα όπλα. Η απόφαση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής κρίθηκε ότι θα άφηνε έκθετη την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στους οπαδούς του, αλλά κυρίως στους ψηφοφόρους εκείνους του ΠΑΣΟΚ που είχαν μετακινηθεί το προηγούμενο διάστημα προς το κόμμα της Αριστεράς, και θα την εμφάνιζαν ως «ουρά» της κυβέρνησης. Το αποτέλεσμα φαίνεται να δικαίωσε όσους υποστήριξαν αυ τή την τακτική και μεταξύ τους και τον ίδιο τον Γιώργο Παπανδρέου. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ταχθεί υπέρ της Εξεταστικής Επιτροπής και κατά της πρότασης του ΠΑΣΟΚ για Προανακριτική δεν είχε ζωή παραπάνω από ένα 24ωρο. Κατέρρευσε κάτω από το βάρος των αντιδράσεων, και εσωτερικά, και οδήγησε στην απόφαση να επιχειρηθεί το συντομότερο δυνατό στροφή. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει υπέρ της Προανακριτικής Επιτροπής και στη Χαρ. Τρικούπη μιλούν για μια πρώτη νίκη εις βάρος του κόμματος της Αριστεράς.

Οι οπαδοί. Είναι προφανές ότι, όπως ανέφεραν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, και η υπόθεση αυτή δεν μπορεί να αποσπαστεί από το γενικότερο θέμα που είναι η συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ. Και όπως λένε, με το 65% και πάνω των οπαδών των δύο κομμάτων να δηλώνει υπέρ της συνεργασίας, το ποιος θα χρεωθεί την αποτυχία της είναι φανερό ότι θα κερδίσει εκτός από τις εντυπώσεις και το κομμάτι εκείνο του εκλογικού σώματος που στέκεται μετέωρο ανάμεσα στα δύο κόμματα. Πρόκειται δηλαδή για μια διελκυστίνδα, η έκβαση της οποίας θα κρίνει πολλά εν όψει των εκλογών του επόμενου χρόνου.

Δεν θα αντέξει. Τώρα το ΠΑΣΟΚ στρέφει όλη την προσοχή του στην οργάνωση της παρουσίας του στη συζήτηση της ερχόμενης Τετάρτης για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής και κυρίως στη συζήτηση της πρότασής του για Προανακριτική Επιτροπή, την ερχόμενη Παρασκευή. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκτιμάει ότι η προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας θα είναι να διευρύνει τον χρόνο του σκανδάλου, κάνοντας λόγο για ένα σκάνδαλο που άρχισε το ΠΑΣΟΚ, και απλώς τα στελέχη του δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από το να υλοποιήσουν ήδη ληφθείσες αποφάσεις της διοίκησης επί ΠΑΣΟΚ. Και η δεύτερη προσπάθεια της Ν.Δ. θα είναι να μιλήσει για ένα νέο... ΄89, θεωρώντας ότι επιχειρείται η πολιτική και ηθική εξόντωση πολιτικών στελεχών χωρίς στοιχεία. Το ΠΑΣΟΚ αναμένει ότι η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να αντέξει την ψηφοφορία της Παρασκευής και ως εκ τούτου θα αποχωρήσει πριν από την έναρξή της, αποφεύγοντας να διακυβεύσει την, ούτως ή άλλως, ισχνή πλειοψηφία της...

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

Μείζων Πολιτικό Ζήτημα η στάση Αλαβάνου.

Ο Ελληνικός λαός έχει βαρεθεί τους πολιτικούς να ξιφουλκούν μεταξύ τους για τις "πολιτικές ευθύνες" που υπάρχουν στην χάραξη και πραγμάτωση μιας πολιτικής, αλλά που μέχρι σήμερα εκτός από παραιτήσεις υπουργών και αυτές με το ζόρι, κανένας δεν διώχτηκε, κανένας δεν πήγε φυλακή.
ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥΡΗ
Αυτή είναι η άποψη του Λαού και για την άποψη αυτή το κάθε κόμμα "ενίσταται" και τρέχει ασθμαίνοντας να διατυπώσει τις διαφορές που υφίστανται ανάμεσα σε εκείνο απέναντι όλων των άλλων

Και ιδού, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, να κάνεις πράξη τα λεγόμενα σου και τους διθυράμβους σου και τις κατηγορίες που βαρύγδουπα ξεστομείς από τον "άμβωνα" της Δημοκρατίας.

Περνά ένας ολόκληρος χρόνος προσεταιρισμού στην ανακύκλωση της φαυλότητας και στα κέρδη από την εκμετάλλευση των πολιτικών ευθυνών, από τα σκάνδαλα που ξεπαστρεύουν τα επιχειρήματα του "σεμνά και ταπεινά", τους Υπουργούς του αλλά και τον ίδιο και φτάνει η στιγμή να αναλάβεις την πολιτική ευθύνη ως χρέος απέναντι στην παράταξή σου και τον Λαό και να επιβάλεις πολιτική ευθυνών (πολιτικών και ποινικών) στην Κυβέρνηση και να κινήσεις την διαδικασία "περί ευθύνης υπουργών" και για ιδιοτελείς λόγους κρύβεσαι για να προβάλλεις δήθεν την καθαρότητα σου, την εντιμότητά σου και να μην κατηγορηθείς ότι "συμπράττεις" στο να κουκουλωθούν οι πολιτικές ευθύνες της Κυβέρνησης Σημίτη, που άνοιξε τον δρόμο στο σκάνδαλο, όπως αυτό εξελίχθηκε ως τέτοιο
Σου διαφεύγει σκοπίμως, ότι οι Υπουργοί του Σημίτη όταν διαπίστωσαν χροιά σκανδάλου, έκαναν αναπομπή της υπόθεση για την Λιμνοθάλασσα Βιστονίδας
Ξεχνάς σκοπίμως πως με ευθύνη της σημερινής Κυβέρνησης το Δημόσιο παραιτήθηκε των διεκδικήσεων του στα Ελληνικά δικαστήρια.

Και ενώ γνωρίζεις ότι δεν υπάρχουν ούτε ηθικές (πολιτικά ηθικές) ευθύνες αλλά ούτε και ποινικές εναντίον των Υπουργών της Κυβέρνησης Σημίτη στην υπόθεση αυτή, επιμένεις με το συνεταιράκι, το εξ' αριστερών σου, γιατί κινδυνεύεις να σου επισυνάψει κατηγορίες συμπαράταξης με το ΠΑΣΟΚ, να ψάχνεις απεγνωσμένα σωσίβιο που θα σου εξοπλίσει το οπλοστάσιο, την άρνησης σου δηλαδή για οποιασδήποτε μορφής υποστήριξης μιας Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ελλείψει αυτοδυναμίας.
Αλλά ακόμη, μικροπολιτικά σκεπτόμενος, επιδιώκεις να βρεθείς ως δήθεν "αντιρρησίας συνείδησης" στο προσκήνιο των γεγονότων μέσα από την κόντρα σου με το ΠΑΣΟΚ, μιας και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η επίδειξη ηγετικής ικανότητας, αγνοώντας παντελώς και σνομπάροντας την συλλογικότητα που προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορώ να πω πως είστε αμετανόητα βουλιμικοί στην άγρα μικροκομματικών ωφελημάτων. Αδιαφορείτε ότι κάποιοι θα ξεμπερδέψουν από τις ποινικές τους ευθύνες, την ίδια στιγμή που η Κυβέρνηση της κάθαρσης και της εντιμότητας προσπαθεί να κουκουλώσει τα εγκλήματα της σε βάρος του Λαού και να καλύψει τα Λαμόγια - υπουργούς της.
Αδιαφορείς τελείως στην δεδηλωμένη του Ελληνικού Λαού απαίτηση, να ξεμπερδέψει με την φαυλότητα, την διαφθορά, την πενία που την υποβάλει η Κυβέρνηση Καραμανλή, για έναν και μόνο λόγο.
Για να μην βρεθείς στο καναβάτσο και οδηγήσεις σε αυτοκτονία τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και τον Συνασπισμό. Γιατί γνωρίζεις πως στην περίπτωση που υπερψηφισθεί η πρόταση ΠΑΣΟΚ για Προανακριτική Επιτροπή και από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, ο Καραμανλής θα προκηρύξει αναγκαστικά εκλογές μιας και μη ομολογουμένως με σαφήνεια αλλά επί της ουσίας θα έχει χάσει την δεδηλωμένη των 152 βουλευτών του.
Γνωρίζει πως σε μια τέτοια εκλογική διαδικασία που το κυβερνών κόμμα σύρεται αναγκαστικά σε εκλογές, σπιλωμένο από τις ποινικές ευθύνες των υπουργών του αλλά και του Αρχηγού του, θα καταστεί δεύτερο του εκλογικού αποτελέσματος.
τότε ασφαλώς η πρόταση συγκρότησης Κυβερνήσεως θα ανατεθεί στο πρώτο κόμμα, που θα είναι το ΠΑΣΟΚ.
Με δεδομένη την έλλειψη αυτοδυναμίας θα κληθείς να απαντήσεις θετικά ή αρνητικά στην πρόσκληση του ΠΑΣΟΚ.
Έχεις όμως δεσμευτεί με δηλώσεις σου και με "επιχειρήματα" για την μη συμμετοχή σου στην Κυβέρνηση του "επάρατου" ΠΑΣΟΚ. Τι θα κάνεις τώρα; Θα αυτό-υποσκελιστείς ή θα εμείνεις στην θέση σου;
Ξέρεις πως η εμμονή στις θέσεις που έχεις καλλιεργήσει κόντρα στους εσωτερικούς σου αντιπάλους είναι δίκοπο μαχαίρι.
Ξέρεις ότι στην αδυναμία συγκρότησης Κυβέρνησης θα πάμε σε επαναληπτικές εκλογές.
Ξέρεις τέλος ότι στις επαναληπτικές ο Λαός που σε στήριξε με την ψήφο του θα στραφεί στο ΠΑΣΟΚ και εσύ θα πάρεις τον πούλο και ενδεχομένως να βρεθείς ως κόμμα εκτός κοινοβουλίου.
Επομένως είναι απόλυτα λογικό και εξηγήσιμο γιατί στηρίζεις τις επιλογές Καραμανλή.
Για να ρεφάρει ο Πρωθυπουργός και στην όποια εκλογική αναμέτρηση έστω και με διαφορά στήθους, η Νέα Δημοκρατία να έρθει πρώτο κόμμα.
Έτσι θα αποφύγεις το "πικρό ποτήριον" . Αυτό όμως πρόσκαιρα.

ΜΙΧΑΛΗS ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗS

ΜΙΧΑΛΗS ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗS
ΑΠΕΒΙΩΣΕ 26/5/2009

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ....

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ....

ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΚΥΡΙΕ.......

Η COSMOTE ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΑ 500 ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ¨ΓΕΡΝΑΝΟΣ¨ ΠΡΟΣ 1.300.000 εκ.ΕΥΡΩ

Ο ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΠΡΟΣ 180 εκ. ΕΥΡΩ

ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ...... ΣΚΑΝΔΑΛΟ

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΑS

ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΑS
ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ ΤΗΝ....OIKONOMIA

ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ

Η Διεθνής Αμνηστία μαζεύει υπογραφές για την Κ. Κούνεβα

Το ελληνικό τμήμα της Διεθνους Αμνηστίας προώθησε την υπόθεση της Κωνσταντίνας ως international petition.Αυτό σημαίνει ότι θα γίνει συλλογή υπογραφών σε παγκόσμιο επίπεδο προκειμένου να ασκηθούν πιέσεις στις ελληνικές αρχές για απόδοση δικαιοσύνης.Είναι πολύ σημαντικό να συγκεντρωθούν τουλάχιστον 10.000 υπογραφές μέχρι την εργατική Πρωτομαγιά, ημερομηνία που θα παραδοθούν στον Υπουργό Εσωτερικών της Ελλάδας.

http://www.amnesty.org.gr/kouneva.htm
http://g700.blogspot.com/

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΑΛΑΝ ΓΚΡΙΝΣΠΑΝ ( ΠΡΟΕΔΡΟS της ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑS των ΗΠΑ)

Εκανα το λάθος της ζωής μου όταν πίστευα στην απόλυτη ελευθερία της αγοράς


ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟΙ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΤΟΠΟ;

ΑΓΩΝΑS ΧΩΡΙS ΟΡΟΥS ΚΑΙ ΧΩΡΙS ΑΝΑΣΤΟΛΕS

Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ

ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑS

Με αντάλλαγμα 442,5 εκατομμύρια Ευρώ η κυβέρνηση της Δεξιάς, ως κυβέρνηση του μεγάλου καφαλαίου και της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης πούλησε τη Διοίκηση (MANAGEMENT)του ΟΤΕ στην κρατική DEUTSCHE TELECOM, πράγμα που σημαίνει το απόλυτο δικαίωμα Διαχείρησης, όχι μόνο των υλικών και άυλων περιουσιακών στοιχείων του ΟΤΕ και των δεκάδων Θυγατρικών του Εταιριών, αλλά και την υποχρέωση του ελληνικού κράτους να παρέχει τηλεπικοινωνιακή ασφάλεια στους Έλληνες και στην ελληνική οικονομία, απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη, την ευημερία, την ανεξαρτησία και την ελευθερία του Ελληνικού Λαού. Ο παρακάτω πίνακας είναι ενδεικτικός για το μέγεθος της ζημιάς που προκαλεί στην Ελλάδα το ξεπούλημα του ΟΤΕ, χωρίς να είναι , φυσικά, δυνατό να υπολογιστεί η συνολική ζημιά για τα άυλα περιουσιακά στοιχεία τόσο σε τρέχουσες αξίες, όσο και σε απωλεσθησόμενες αξίες στο βάθος του χρόνου: Με την πώληση του ΟΤΕ και των άλλων Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών που προηγήθηκαν , αλλά και αυτών που ακολουθούν, πράγματι, ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ.ΑΥΤΑ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ:1.- OTE,
2.- OTE ESTATE (με τα 2.500 κτίρια ιδιοκτησίας ΟΤΕ, αξίας άνω του 1,6 δις. ευρώ),
3.- COSMOTE,
4.- ΓΕΡΜΑΝΟΣ (στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια),
5.- ΟΤΕΝΕΤ (με τα εμπορικότατα προϊόντα της, conn-x, smile & web κάρτες, θυγατρικές εταιρίες κλπ),
6.- HELLAS SAT (δορυφορικές επικοινωνίες ΟΤΕ),
7.- ΟΤΕ SAT MARITEL (ναυτιλιακές επικοινωνίες ΟΤΕ),
8.- ΟΤΕ GLOBE (διεθνείς επικοινωνίες ΟΤΕ),
9.- ΟΤΕ ΑCADEMY (εκπαιδευτικό κέντρο ΟΤΕ),
10.- ROM TELECOM (Τηλεπικοινωνιακός Οργανισμός Ρουμανίας, στον οποίο ο ΟΤΕ κατέχει το 54%),
11.- COSMOROM (η COSMOTE της Ρουμανίας),
12.- GLOBUL (η COSMOTE της Βουλγαρίας),
13.- COSMOFON (η COSMOTE της FYROM),
14.- AMC (η COSMOTE της Αλβανίας),
15.- TELECOM (o OTE της Σερβίας).
16. τα OTEshops,
17. την INFOTE με τον Χρυσό Οδηγό και τις διαφημίσεις του,
18. την OTEPLUS,
19. την COSMO-ONE,
20. τον ΟΤΕ-International,
21. την ΟΤΕ-Ασφάλιση,
22. την HellasCom,
23. το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ και
24. πουλάνε ακόμα και το όνομα, τη φήμη και την πελατεία, δηλαδή το brand name "ΟΤΕ".
Powered By Blogger