ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ

Στις 10/11/2008 θα συνεδριάσει η ολομέλεια της Διοίκησης της ΓΣΕΕ.

Αναμένω την "συνδικαλιστική" πρόταση που θα υπερψηφιστεί για νέες κινητοποιήσεις.
Εκτός από την συνήθη κριτική μου στις δράσεις της ΓΣΕΕ και στις αντιλήψεις της Διοίκησης, τούτη την φορά να κάνω μια εξαίρεση.

Θα πρότεινα να λάμβανε χώρα μια συζήτηση που θα στόχευε σε μια συμμαχία με τους Εμπόρους, Βιοτέχνες και ιδιοκτητών super market, για την εκδήλωση Γενικής Απεργίας εναντίων των Τραπεζών, που ενώ στην Ευρώπη μειώνονται τα επιτόκια, στην Ελλάδα της κομπίνας, της ληστείας, του πλιάτσικου, τα επιτόκια αυξάνονται και η τοκογλυφία ανθίζει με ή όχι την στήριξη της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας

Πρέπει να αντιληφθεί η ΓΣΕΕ ότι κάθε πράξη της είναι Πολιτική πράξη και ως τέτοια πρέπει να την προπαγανδίσει στους εργαζόμενους.
Οι πολιτικές πράξεις των συνδικάτων και των εργαζομένων, προφανώς ξεπερνούν τις πολιτικές πράξεις και τα αντιπολιτευτικά συμφέροντα των κομμάτων.

Θα πρότεινα επίσης στην συντεχνία των υπαλλήλων των Τραπεζών, έξω από τα μεγάλα λόγια και τις εκδηλώσεις ανησυχίας για την πορεία των επιτοκίων, να προκηρύξουν 48ωρη απεργία εναντίων των αφεντικών τους, των Τραπεζιτών, για την ληστρική αύξηση των επιτοκίων.

Η ΓΣΕΕ, οφείλει να στοχοποιεί τις διεκδικήσεις της ώστε να ξεφεύγει από την μια, από την γενικολογία και να εγγράψει από την άλλη, στην φιλοσοφία της την κοινωνικοποίηση της πολιτική στο καθημερινό γίγνεσθαι. Δηλαδή να κάνει συνδικαλισμό.

Πρέπει να καταστεί αντιληπτό ότι Πολιτική δεν παράγουν τα κόμματα ή μόνο τα κόμματα και πολιτικές διεκδικήσεις και πολιτικές κινητοποιήσεις οφείλουν να πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι, είτε μέσα από τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις - εάν υφίστανται ως συνδικαλιστικές- είτε μέσα από άλλα κινηματικά σχήματα.

Κάθε απεργία που αντιστοιχίζεται με Κυβερνητικές αποφάσεις, Νόμους και συζητήσεις στο Κοινοβούλιο, είναι πολιτική απεργία.
Αλλοίμονο στην Κοινωνία όταν αποστασιοποιείται από Πολιτικές απεργίες, και επιτρέπει στους Άλλους για λογαριασμό της να δίνουν λύσεις.
Οι λύσεις που δίνονται είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των ισχυρών ομάδων που συγκροτούνται στην Κοινωνία. Είναι γνωστός σε όλους ο όρος : Κορπορατισμός.

Να αφήσουμε λοιπόν τον συντεχνιασμό που διακατέχει τις αποφάσεις μας, καθώς και την γενικολογία στις εξαγγελίες μας για την οικονομία και την κοινωνία, ο οποίος δεν οδηγεί τους εργαζόμενους στην συνειδητοποίηση της ευθύνης που έχουν απέναντι στον εαυτό τους, στα παιδιά τους, στο παρόν και στο αύριο.

Ο συντεχνιασμός διαιρεί την εργατική τάξη, αφού στρέφει τα συμφέροντα της μιας συντεχνίας απέναντι στην άλλη.

Ο Πολιτικός Συντεχνιασμός ( κομματικός) του ΠΑΜΕ διασπά τους εργαζόμενους.

Ο Πολιτικός Συντεχνιασμός (κομματικός) της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ κάνει ακριβώς το ίδιο.

Ο Πολιτικός Συντεχνιασμός (κομματικός) της Α.Π. τώρα αρχίζει να δομείται, από την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά δυναμική τρίτου κόμματος.

Θα πρότεινα στους συντρόφους του ΠΑΜΕ να αντιληφθούν ότι αυτό-χρησιμοποιούνται ως πέμπτη φάλαγγα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Θα πρότεινα στους συναδέλφους της ΔΑΚΕ να αντιληφθούν ότι πρώτα εκπροσωπούν και διεκδικούν ως εργαζόμενοι τα συμφέροντα των εργαζομένων και μετά τα πολιτικά συμφέροντα του κόμματός τους.
Το ίδιο ακριβώς θέλω να διαμηνύσω στους συντρόφους της ΠΑΣΚΕ.

Θα πρότεινα επίσης, στους συναδέλφους, μέλη των διοικήσεων των ομοσπονδιών να κάνουν εκστρατεία ενημέρωσης στα σωματεία - μέλη και να αφήσουν τις πολυθρόνες τους στην άκρη.Διότι είναι αποκαρδιωτική η κατάσταση των συμμετεχόντων στις απεργίες και στις συγκεντρώσεις.