Η ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

ΜΝΗΜΟΝΙΟ εσχάτης προδοσίας της Νέας Τάξης Γερμανοτσολιάδων :

Mε την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και ανευ όρων παραιτείται απο κάθε ασυλία που έχει ή πρκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περουσιακά του στοιχεία, απο νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινής διαταγής, και όσον αφορά τηνεκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν τον απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.



Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Edward Bernays : "Η συνειδητή και επιδέξια χειραγώγηση των οργανωμένων συνηθειών και απόψεων των μαζών συνιστά σημαντικό στοιχείο της δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτοί που χειρίζονται αυτόν τον αθέατο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν μια αόρατη διακυβέρνηση, που είναι η πραγματική άρχουσα δύναμη της χώρας μας. Διοικούμαστε, η σκέψη μας διαμορφώνεται, οι ιδέες μας υποβάλλονται σε μεγάλο βαθμό από άτομα, για τα οποία δεν έχουμε ακούσει τίποτε. Αυτή η κατάσταση είναι η λογική συνέπεια του τρόπου με τον οποίον είναι οργανωμένη η δημοκρατική μας κοινωνία. Πολυάριθμοι άνθρωποι πρέπει να συνεργαστούν με αυτό τον τρόπο, εάν πρόκειται να ζήσουν μαζί ως μια κοινωνία που λειτουργεί ομαλά".

Αδόλφος Χίτλερ : "Η προπαγάνδα απευθύνεται στις αμόρφωτες μάζες και όχι στους διανοούμενους. Σκοπός της είναι όχι να διαφωτίσει το άτομο, αλλά να επιβάλλει το θέμα της τόσο καθαρά και τόσο έντονα στην ψυχή του λαού, ώστε να δημιουργήσει τη γενική πεποίθηση ότι ένα γεγονός είναι πραγματικό, αναγκαίο ή δίκαιο. Η πλειοψηφία της μάζας είναι θηλυκή. Γι' αυτό η προπαγάνδα απευθύνεται όχι στη λογική, αλλά στο συναίσθημά της".

George Papandreous: " με σταματούν στον δρόμο φτωχοί Πολίτες και μου λένε. Πρόεδρε δίνω και τον μισθό μου για την Πατρίδα.... Με γνωρίζετε και σας γνωρίζω. Ποτέ μου δεν θα αδικούσα τους ανθρώπους της εργασίας. Σήμερα, όμως, δικαιοσύνη στην κοινωνία σημαίνει, πάνω από όλα, σωτηρία της πατρίδας"

ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ: Επειδή κινδυνεύει η Πατρίδα και οι άνθρωποι τις εργασίας απο ανέκαθεν προασπίζονται την Πατρίδα, και επειδή δεν κινδυνεύει το χρήμα που κατέχουν οι Εφοπλιστές, οι Τραπεζίτες και οι Βιομήχανοι, ας αποδώσουμε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα και τα της Πατρίδος στους μισθωτούς.

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Θα ήθελα κατ’ αρχή να διευκρινίσω, γι’ αυτό και πρόλαβα να πω για ισχυρές αντιδράσεις σχετικά με το όρο «Σοσιαλιστικός Ιμπεριαλισμός», ότι ενώ δεν υπήρχε ένα σοσιαλιστικό σύστημα επιθετικό και ανταγωνιστικό ανάμεσα σε κείνο και στον Καπιταλισμό, εντούτοις αναπτύχθηκε η ιμπεριαλιστική του πλευρά ως απόρροια μιας αποτυχημένης επανάστασης ή μιας επιτυχημένης σε λάθος κοινωνίες και υπανάπτυχτες οικονομίες.
Είπα να εξετάσουμε πως αναπτύχθηκε η οικονομία στην Κίνα ή την Σοβιετική Ένωση από την ίδια σκοπιά που κριτικάρουμε τον καπιταλισμό την ανάπτυξή του και την ιμπεριαλιστική του εξέλιξη.
Από την οριοθέτηση των μοντέλων εφαρμοσμένης σοσιαλιστικής οικονομίας όπως τα έχουμε δει να αναπτύσσονται στις δύο προαναφερόμενες χώρες, οι οποίες ασκούσαν έναν ισχυρό ιμπεριαλιστικό πατερναλισμό στις πέριξ αυτών και επένδυσαν σε επεκτατικούς πολέμους( περίπτωση Αφγανιστάν, Τσεχοσλοβακία, Βιετνάμ κλπ.), διαμόρφωσαν την ιμπεριαλιστική εκδοχή μιας επιτιθέμενης Σοσιαλιστικής οικονομίας και επιχειρηματικότητας.
Αν ξενίζει ο όρος «Σοσιαλιστικό ιμπεριαλισμός» δεν γνωρίζω άλλον που να αποκαλύπτει με δύο λόγια το σύνολο της οικονομική και κοινωνικοπολιτικής στρατηγικής όπως σχεδιάστηκε και όπως υλοποιήθηκε.
Όμως από την άποψη της Ουμανιστικής προσέγγιση του Σοσιαλισμού και της ανάπτυξης ενός οικονομικού – κοινωνικοπολιτικού συστήματος ανθρωπισμού και Άμεσης Δημοκρατίας, διαβλέπω μια Ουτοπική «εκτροπή», αφού μέχρι σήμερα μια Σοσιαλιστική οικονομία δεν έχει καν περιγραφεί δεν έχει καν γίνει απόπειρα σχεδιασμού , παρά μόνο η κοινωνική της διάσταση έχει διατυπωθεί και περισσότερο σαν μια ανταγωνιστική προς τον καπιταλισμό κοινωνική λειτουργία θεσμών και εξουσίας.
Άλλωστε ουδέποτε ο καπιταλισμός στις μεγάλες του κρίσεις δεν επέτρεψε ωρίμανση των συνθηκών για την υποταγή του.
Αν παραδείγματος χάρη θέλαμε να δούμε μια θετική εξέλιξη του τέλους του Σοβιετικού μοντέλου, θα μπορούσαμε να την δούμε όχι όπως εξελίχθηκε αλλά ως την ωρίμανση των συνθηκών μιας σοσιαλιστικής οικονομικής ανάπτυξη που θα έπαιρνε επιθετικά χαρακτηριστικά και θα δημιουργούσε αλυσιδωτές επαναστάσεις σε αρκετές χώρες καταδικασμένες στην υπανάπτυξη τους, εκείνη δηλαδή που είχε επιβάλει ο ιμπεριαλισμός.
Έγινε κάτι στην Λιβύη; Είχε κάποιο πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα η «επανάσταση» του Καντάφι εναντίον των Αμερικάνικων και πολυεθνικών συμφερόντων; ΟΧΙ
Θέλω να πω δηλαδή, ότι το να σχεδιάζεται μια κοινωνικοπολιτική πλατφόρμα στην βάση μιας ουτοπίας δεν είναι κακό ούτε αμελητέο. Αλλά δεν φτάνει
Σύμφωνα με τις θεωρίες εξέλιξης, τίποτα δεν γεννιέται, αναπτύσσεται, ακμάζει, παρακμάζει και πεθαίνει.
Κάθε σύστημα κοινωνικής διαχείρισης δεν είναι ξεκομμένο από την αντίστοιχη οικονομική και ακολουθεί την κοινωνική ζωή των ανθρώπων όπως αυτή εξελίσσεται είτε απ’ έξω είτε από την ίδια την κοινότητα.
Η εξελικτική διαδικασία της ανθρώπινης φυλής αναγκαστικά συμπαρασύρει όλα τα συστήματα οργάνωσης και διαχείρισης καθώς δημιουργεί ανατροπές, αναθεωρήσεις και προσαρμογές βάση της εξέλιξης και της επιστήμης. Όπως παραδείγματος, η επιμήκυνση του προσδόκιμου χρόνου ζωής από τη εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης και των νέων ανακαλύψεων, ανατρέπει τα δεδομένα της προηγούμενης περιόδου, και φαίνεται πως κάθε σοσιαλιστικό μοντέλο επι χάρτου, δεν είναι ικανό να το διαχειριστεί απέναντι στην προτεινόμενη αλλά ήδη εφαρμόσιμη συνταγή του καπιταλισμού, που βρήκε την διέξοδό του στην «παγκοσμιοποίηση».
Ο Ιμπεριαλισμό πάντα είχε μια παγκόσμια λειτουργία αλλά ως επεκτατικός Εθνικο-κρατικός καπιταλισμός της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ. Η νέα του μορφή ξεπερνά το Έθνος –Κράτος και την ανάπτυξή του. Δεν τον ενδιαφέρουν δορυφορικά συστήματα ούτε εξαρτώμενες χώρες. Ακόμα και οι ΗΠΑ έπαψε να είναι το διεθνές καπιταλιστικό κέντρο.
Αυτό που λέμε πλέον «παγκοσμιοποίηση» δεν είναι τίποτε άλλο από τον νέο-τεχνοκρατικό καπιταλισμό που προωθείται από μια σύγχρονη χρηματιστηριακή αντίληψη που παράγει νέου τύπου εξουσίες.
Όλες οι σοσιαλιστικές θεωρίες ακολουθούν την εξέλιξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης είτε όταν είχε τα χαρακτηριστικά του εθνοκρατικού ιμπεριαλισμού είτε σήμερα του νέο-τεχνοκρατικού ιμπεριαλισμού. Δεν είδα μια σοσιαλιστική θεωρία που να προπορεύεται την όποια αντίστοιχη καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική της ανάπτυξης.
Ακόμα και σήμερα, όσοι δηλώνουν σοσιαλιστές μετρούν την ανάπτυξη με το ΑΕΠ και όχι με τους Δείκτες Υπανάπτυξης.
Εξακολουθούμε να παίζουμε στο γήπεδο του ιμπεριαλισμού ως ομάδα Β’ κατηγορίας με υπανάπτυκτο αθλητισμό που στην μικρή μας κοντόφθαλμη κοινότητα είμαστε πρωταθλητές.
Με άλλα λόγια οι παλιές θεωρίες αποτελούν εμπόδιο στην εξέλιξη των κοινωνικών – οικονομικών συστημάτων αλλά και των ίδιων των κοινωνιών, που πρέπει να τις αναθεωρήσουμε και ας χαρακτηριστούμε ως μη Μαρξιστές. Η δογματική αντίληψη δεν είναι μονομερής και ούτε κατηγορία σε βάρος ενός μπλογκ σκέψης και σχεδιασμού απέναντι σε ένα άλλο που σκέπτεται χρησιμοποιώντας την ίδια βάση τροφοδότη, αλλά δηλώνει κατήγορος του δογματισμού.
Χρειάζονται καινούργιες θεωρίες ανάπτυξης που θα ξεπερνούν την ιμπεριαλιστική, που θα δίνουν νέες στρατηγικές διαμορφώνοντας πρότυπα και πολιτικές που θα δημιουργούν άλλου τύπου ή νέου τύπου κινήματα και νέου τύπου επαναστάσεις. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να πατούν πάνω σε τετριμμένες του παρελθόντος επειδή κάποιοι θα μας κατηγορήσουν ίσως αντί ή μη Μαρξιστές.

Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Ο/Η Κώστας Λάμπος είπε...
Αγαπητέ μου Βαγγέλη,ευχαριστώ για την επίσκεψη και για το σχόλιο και συγνώμη που οι συνθήκες δεν μου επέτρεψαν να συνεχίσω έγκαιρα το διάλογο. Είχα βέβαια και την ελπίδα πως θα έμπαινε στο μεταξύ κάποιος ακόμα στο διάλογο να σου κρατήσει συντροφιά.Λοιπόν Βαγγέλη προσπάθησα να κατανοήσω το συλλογισμό σου και να βρω σημεία επαφής, αλλά διαπίστωσα πως αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά κάποιες βασικές έννοιες, όπως αυτές του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού. Και συγκεκριμένα.Εμείς οι Ουμανιστές δεν πιστεύουμε πως τα κοινωνικά συστήματα, όπως λ.χ.ο καπιταλισμός, "αναγενώνται", αλλά γεννιόνται, ακμάζουν, παρακμάζουν και πεθαίνουν. Και φυσικά αντιλαμβανόμενα την παρακμή τους, ως αντικειμενική αδυναμία τους να ακμάζουν ασταμάτητα και να επαναστατικοποιούν τις εξελίξεις υπέρ της κοινωνίας, της Ανθρωπότητας και του πολιτισμού της συνολικά και γι’ αυτό κάνουν ότι μπορούν να μην πεθάνουν και σ' αυτή τους την προσπάθεια 'επιβιώνουν' ως τυμπανιαία ιστορικά πτώματα και ως βαρβαρότητα. Διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε και το σοσιαλισμό και φυσικά δεν θεωρούμε τον όποιο υπαρκτό ή πρώην "υπαρκτό σοσιαλισμό" σοσιαλισμό γιατί τόσο η παγκόσμια προοδευτική σκέψη, όσο κα το παγκόσμιο εργατικό προοδευτικό, σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό κίνημα όρισαν το σοσιαλισμό ως κοινωνικοοικονομικό σύστημα στα πλαίσια του οποίου καταργείται υπέρ της κοινωνίας-ανθρωπότητας η ιδιοκτησία (ατομική ή κρατική) των μέσων παραγωγής καθώς επίσης και η μισθωτή δουλεία, πράγμα που σημαίνει ότι καταργείται κάθε μορφής καταπιεστική εξουσία, γιατί στο σοσιαλισμό εγκαθιδρύονται σχέσεις ΑΥΤΟΔΙΕΎΘΥΝΣΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ στα πλαίσια της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ. Κατά συνέπεια εμείς δεν πιστεύουμε σε ένα 'σοσιαλισμό' που θα 'αλληλοτροφοδοτείται' με τον καπιταλιστικό ιμπεριαλισμό και θα εξελιχθεί σε «σοσιαλιστικό ιμπεριαλισμό», όπως γράφεις, γιατί θεωρούμε τις έννοιες σοσιαλισμός και ιμπεριαλισμός ιστορικά ασυμβίβαστεςΟ δικός μας σοσιαλισμός για να είναι σοσιαλισμός θα πρέπει να είναι ουμανιστικός και οικουμενικός, πράγμα που προϋποθέτει ριζική και οριστική κατάργηση του καπιταλισμού σε κάθε δυνατή εκδοχή του.Με αυτή την έννοια δεν θεωρούμε αριστερά τη σοσιαλδημοκρατία, αλλά ούτε και τα κρατικοκρυπτοκαπιταλιστικά τριτοτεταρτοδιεθνιστικά μοντέλα που χρεοκόπησαν ακριβώς γιατί δεν ήταν σοσιαλιστικά. Με την ίδια έννοια δεν θεωρούμε πως γι' αυτό έφταιξε ο Μαρξ ή οι νεομαρξιστές, τουλάχιστον περισσότερο από τον Λένιν και τον Τρότσκυ που έχτισαν τη «Δικτατορία του Προλεταριάτου" κόντρα στο Προλεταριάτο που αντιλαμβάνονταν την Οκτωβριανή Επανάσταση ως τη σοσιαλιστική επανάσταση που θα οδηγούσε στη Δημοκρατία του Προλεταριάτου. Τελικά όμως φαίνεται πως η ιστορία δεν γράφεται και ο ουμανιστικός σοσιαλισμός δεν γίνεται ή ανατρέπεται με 'επαναστατικούς' βολονταρισμούς, ή με αντεπαναστατικά διατάγματα, αλλά με την ωρίμανση των αντικειμενικών και υποκειμενικών προϋποθέσεων πάνω στις οποίες θα στηριχθεί η ανατροπή του καπιταλισμού και η οικοδόμηση της πραγματικής σοσιαλιστικής κοινωνίας.Το ζητούμενο της εποχής μας, λοιπόν, είναι η ανάλυση της σύγχρονης καπιταλιστικής πραγματικότητας για την κατανόηση των όρων της ανατροπής της και ταυτόχρονα ο επαναπροσδιορισμός του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα, που δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση της συνειδητής κοινωνικής πλειοψηφίας, για να είναι ουμανιστικός και οικουμενικός, δηλαδή πανανθρώπινος και εγγυητής της ισότητας, της ελευθερίας και της συναδέρωσης. Από τη συμβολή μας σ’ αυτή τη διαδικασία προσδιορίζεται και η σύγχρονη «αριστεροσύνη».Ευχαριστούμε και πάλι για τη συμμετοχή σου στο διάλογο.Να είσαι καλά
Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό
Κώστας Λάμπος

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008

http://www.bazoma.blogspot.com/

Η στασιμότητα ήταν καί παραμένει, έως τίς μέρες μας, ένα μικρόβιο πού λέγεται «λοιμώδης διαιρετική αποβλάκωσις» καί είναι μία ασθένεια πού προκαλείται από τήν έμφυτη ανάγκη τού ανθρώπου νά ανήκει κάπου,νά πιστεύει σέ κάτι.

Τα συμπτώματα της, είναι έντονη ανάγκη ένταξης, πού συνοδεύεται από καταστολή τής αντίληψης, ραθυμία, μερική, έως καί ολική, σέ ορισμένες περιπτώσεις,απώλεια μνήμης καί πλήρη απώλεια τών αντανακλαστικών,τό σημαντικώτερο όμως σύμπτωμα τής νόσου είναι η ολική απώλεια μνήμης,από τήν οποία επωφελούνται τά τρωκτικά πού νέμονται τήν εξουσία καί επιβάλλουν τά πάντα, και δυστυχώς, μέχρι σήμερα δέν έχει βρεθεί τό φάρμακο.

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ

Πέμπτη, 17 Ιούλιος 2008

Περί ΚΚΕ και οικονομικών
Αν κάποια πράγματα με βγάζουν έξω από τα ρούχα μου, είναι ο φαρισαϊσμός, και ο λαϊκισμός. Ξεκαθαρίζω κάτι. Όχι εν είδη απολογίας, αλλά διευκρίνησης. Δεν ήμουν ποτέ στο ΚΚΕ, ούτε στην ΚΝΕ. Σιχαίνομαι τον σταλινισμό, τον εργατισμό, και τον οικονομισμό ο οποίος διέπει και συναρθρώνει την κομματική κουλτούρα και ταυτότητα του ΚΚΕ. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι είναι δυνάμει σύμμαχος της ριζοσπαστικής αριστεράς, τόσο σε οικονομικά αιτήματα, όσο και ένα πλαίσιο αλλαγής των συσχετισμών για να ανασάνει ο κόσμος μέχρι να αλλάξει η κοινωνία. Αυτά ως εισαγωγή.Πάμε παρακάτω. Την πέφτουν όλοι -εκτός του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ- στο ΚΚΕ, για το σκάνδαλο του Γερμανού, επειδή απουσίαζε, από την επιτροπή της Βουλής, για την συγκεκριμένη υπόθεση. Εγώ δεν θα κάτσω να μπω σε σενάρια συνομωσίας και συνομωσιολογίας. Αυτά ανήκουν στη σφαίρα της μεταφυσικής, και εγώ σαν Μαρξιστής την μεταφυσική την σιχαίνομαι και την θεωρώ ό,τι πιο σκοταδιστικό μπορεί να υπάρξει. Του την πέφτουν επίσης γιατί δεν δέχεται λέει διαφάνεια στα οικονομικά του. Ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα. Το ΚΚΕ το μεγαλύτερο διάστημα της δράσης του, ήταν ένα κόμμα παράνομο από το αστικό καθεστώς, μονίμως διωκόμενο από το αστικό κράτος, πότε με το ιδιώνυμο του Βενιζέλου, πότε με τον έναν πότε με τον άλλον τρόπο. Λένε ότι το Κομμουνιστικό κίνημα γενικότερα, έπαιρνε λεφτά από την ΕΣΣΔ, ως οικονομική ενίσχυση για των αγώνα των Κ.Κ της δύσης. Μα αυτό ανιστόρητοι κατήγοροι ανερμάτιστοι, δεν το έκρυψαν ποτέ τα Κ.Κ της δύσης. Είναι πασίγνωστο ότι τα γραφεία του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, στην Via delle Botteghe Oscure (η οδός των σκούρων μαγαζιών στα Ιταλικά, εξαιτίας του πολύ σκούρου κεραμιδί χρώματος στους εξωτερικούς τοίχους των καταστημάτων), αγοράστηκαν με χρήματα της ΕΣΣΔ, όταν το Ι.Κ.Κ, είχε καταθέσει βαρύ φόρο αίματος στον αντιφασιστικό αγώνα, και έβγαινε από πολλά χρόνια παράνομης δράσης τελείως αποδιοργανωμένο από το καθεστώς του Μουσολίνι, και έχοντας χιλιάδες νεκρούς του στον αγώνα κατά των δυνάμεων του ναζισμού. Είναι πασίγνωστο και γράφεται σε πολλά βιβλία, ότι την περίοδο της πολιτικής προσφυγιάς των μαχητών του Δ.Σ.Ε, η οικονομική ενίσχυση-εξόρμηση που έκανε το ΚΚΕ στην Κ.Ο.Τ (Κομματική Οργάνωση Τασκένδης) μεταξύ των πολιτικών προσφύγων, για να στείλει λεφτά στους αγωνιστές που σάπιζαν στα ξερονήσια, στις φυλακές και στις εξορίες από το καθεστώς εκείνο που νίκησε, και επεδίωξε να εξασφαλίσει την ελευθερία και την δημοκρατία (sic), το τελικό ποσό ήταν πολύ μεγάλο και συγκεντρώθηκε με αυταπάρνηση. Αυτά τα χρήματα ήταν για τους αγωνιστές οι οποίοι ζούσαν σε ένα κράτος που εξέδιδε πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, δεν δεχόταν τους αριστερούς ούτε στα νοσοκομεία για νοσηλεία, και η ασφάλεια δεν τους ήθελε να δουλεύουν ούτε μπακαλόγατοι.Είναι επίσης γνωστό ότι κατά την μεταπολίτευση χιλιάδες αγωνιστές του ΚΚΕ, δεχόντουσαν υγειονομική περίθαλψη στο σπίτι τους από μέλη της ΚΝΕ, και σε κάποιους π.χ που είχαν αναπνευστικά προβλήματα, το κόμμα τους εξασφάλιζε με δικά του έξοδα συσκευές παραγωγής οξυγόνου για να μην τα τινάξουν οι άνθρωποι. Όπως είναι επίσης γνωστό, ότι και το «σπίτι του Λαού» στον Περισσό, χτίστηκε με πολλά μεροκάματα από την εθελοντική δουλειά των οικοδόμων.
Πάμε στον αντίποδα τώρα. Όλοι αυτοί που συναινούν στο συγκεκριμένο κοινωνικό-οικονομικό σύστημα και το εκφράζουν πολιτικά, το οποίο έχει όνομα και επώνυμο και λέγεται καπιταλισμός, έδωσαν ποτέ εξηγήσεις για: Από πού χρηματοδοτούνταν τα Gladio στην Ιταλία τα οποία ήταν μια παραστρατιωτική οργάνωση;;; Από πού έβρισκαν και βρίσκουν τα χρήματα οι διάφορες λέσχες και ινστιτούτα, και τα διάφορα think tanks;;;Όλοι αυτοί που στηρίζουν τον καπιταλισμό εξήγησαν ποτέ από πού χρηματοδοτήθηκε ο Πινοσέτ;;;;; Oι διάφορες χούντες, οι φασίστες της Ιταλίας στα χρόνια του μολυβιού όπως λέγεται;;;;;;
Κλείνοντας.
Τα γεγονότα είναι τα εξής. Ο ένας βγήκε δημόσια και είπε: ΝΑΙ. ΤΑ ΠΗΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΔΩΣΑ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ!!!!!!!!!!!! Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην περίπτωση του ΚΚΕ. Στο ότι απουσίαζε τώρα από την συγκεκριμένη επιτροπή είναι προφανές ότι είναι τεράστιο πολιτικό ολίσθημα, εδράζεται στην «κοσμάρα» του ΚΚΕ -το οποίο ζει μέσα σε αυτήν, και περιμένει τον καπιταλισμό να πέσει σαν ώριμο φρούτο-, εδράζεται στην μεταφυσική και αντιδιαλεκτική του λογική ότι τα σκάνδαλα υπάρχουν μέσα στον καπιταλισμό, και τέτοιες μπούρδες. Και τα περί προβοκάτσιας που λένε τα στελέχη του εγώ τα ακούω βερεσέ!!!!!
Άλλο όμως η λάθος πολιτική πρακτική, και άλλο η σπέκουλα.
Αναρτήθηκε από Sinistra Radicale στις Πέμπτη, Ιούλιος 17, 2008

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ απο την ESPRESSO

Κι εσείς στο Κολλέγιο;13.7.2008

Αποστολή Εκτύπωση
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ενα γελαστό απόγευμα στο σχολείο της εξουσίας


Οι πατεράδες τους δεν λένε ούτε καλημέρα που λέει ο λόγος. Οι συγκρούσεις τους στην πολιτική είναι έντονες. Αλλά τα παιδιά τους, που τώρα αρχίζουν τη ζωή τους, δεν... τσιμπάνε με τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις. Αντιθέτως, είναι και παραμένουν φίλοι σε πείσμα των κομματικών και ιδεολογικών αντιδικιών. Ο λόγος για τον Κωνσταντίνο Λιάπη, τον γιο του υπουργού Πολιτισμού, ο οποίος προσφάτως βρέθηκε στο στόχαστρο των μέσων ενημέρωσης για το θέμα της Siemens, και για τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, την κόρη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί ο Γιώργος να ζήτησε την παραίτηση του Μιχάλη Λιάπη από την κυβέρνηση, αλλά η Μαργαρίτα και ο Κωνσταντίνος είναι αγαπημένοι φίλοι και συμμαθητές και από την περασμένη Τετάρτη απόφοιτοι του Κολλεγίου Αθηνών, του σχολείου της εξουσίας, που για μία ακόμα φορά πλημμύρισαν οι χώροι του στο Παλαιό Ψυχικό για την επιβλητική τελετή αποφοίτησης. Φέτος ήταν μια χρονιά κατά την οποία οι γόνοι των πλούσιων και διάσημων που αποφοίτησαν ήταν περισσότεροι από ποτέ. Ποιον να πρωτοπροσέξει κανείς. Εστω κι αν τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στον υπουργό Πολιτισμού, που είναι το πρόσωπο των ημερών.


Ο κ. Λιάπης πήγε για λίγο, απέφυγε τις πολλές χαιρετούρες, συνεχάρη τον λατρεμένο του γιο και αποχώρησε χωρίς να ανταποκριθεί στην πρόσκληση του προέδρου του Κολλεγίου για τη δεξίωση που παραχώρησε μετά στο σπίτι του, το οποίο κατακλύστηκε από πολλά και μεγάλα ονόματα της αθηναϊκής κοινωνίας.Και ποιος δεν ήταν εκεί. Στους ευχάριστους και φιλόξενους χώρους με τους πλούσιους μπουφέδες παρά τη ζέστη οι προσκεκλημένοι δεν έπαυαν να εκπλήσσονται συνεχώς από τα πρόσωπα που αντίκρ ριζαν.

Εκεί ο Θόδωρος και η Γιάννα Αγγελοπούλου για να χαρούν την αποφοίτηση του πρωτότοκου γιου τους Παναγιώτη, που φέρει το όνομα του παππού του, του μεγάλου ευεργέτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εκεί ο Αντώνης Σαμαράς, που με συγκίνηση διαπιστώνει ότι τα χρόνια μπορεί να περνούν και επωφελώς, καθώς μαζί με τη σύζυγό του Γεωργία δεν μπορούσαν παρά να χαίρονται για την αποφοίτηση της κόρης τους Ελένης.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ. Σαμαράς ανήκει στην οικογένεια Μπενάκη-Δέλτα που ίδρυσε το Κολλέγιο και ο αδελφός του Αλέξανδρος είναι πρόεδρος του Ιδρύματος στο οποίο ανήκει το σχολείο.


Εκεί και ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Γιώργος Βουλγαράκης μαζί με τη σύζυγό του, περήφανοι γονείς της αποφοίτου κόρης τους. Αλλά και ο γνωστός δημοσιογράφος του MEGA Γιάννης Πρετεντέρης με τη γυναίκα του Σάντρα, που δεν έκρυβαν τη συγκίνησή τους για την αποφοίτηση της κόρης τους Ιόλης, που είναι κολλητή φίλη της Μαργαρίτας Παπανδρέου, μολονότι οι πατεράδες τους δεν θέλουν να δουν ούτε ζωγραφιστό ο ένας τον άλλον.Η νεαρά Μαργαρίτα είχε έναν ακόμη λόγο να αισθάνεται υπέροχα. Δεν ήταν μόνον ότι εκεί βρίσκονταν ο μπαμπάς της (που της έχει απίστευτη αδυναμία) και η μαμά της Αντα, καθώς και όλοι οι παιδικοί της φίλοι που μεγάλωσαν μαζί και μαζί αποφοιτούσαν. Αλλά και γιατί κατόρθωσε, μια και είναι άριστη μαθήτρια, να γίνει δεκτή από ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια της Μεγάλης Βρετανίας, το Imperial College στο Λονδίνο. Εστω κι αν η αρχική επιλογή της να σπουδάσει στο ιστορικό Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δεν στέφθηκε με επιτυχία (αφού δεν έγινε δεκτή), προς μεγάλη λύπη ιδίως της μητέρας της.


Η συγκεκριμένη γιορτή προκάλεσε το αδιαχώρητο αλλά και κυκλοφοριακό πρόβλημα στην Κηφισίας και στους γύρω δρόμους. Το προαύλιο και τα γήπεδα του Κολλεγίου Αθηνών στο Ψυχικό είχαν γεμίσει από αυτοκίνητα, κάποια ταπεινά, τα περισσότερα πολυτελή και μεγάλα, από Porsche Cayenne μέχρι Mercedes και αστραφτερές BMW μεγάλου κυβισμού, ακόμα και Ferrari θα έπαιρνε το μάτι κάποιου που τυχαία περνούσε από εκεί το βραδάκι της περασμένης Τετάρτης.Στο εντυπωσιακό κεντρικό κτίριο του Κολλεγίου πάνω από 1.300 απόφοιτοι, γονείς και μαθητές, οι περισσότεροι ανάμεσα στους πυλώνες της ελληνικής κοινωνίας, συνωθούνταν στους άπλετους χώρους. Αλλά το γκλάμορ που χαρακτηρίζει το Κολλέγιο είχε φέτος έντονη… αριστερή χροιά. Γιατί, πώς να το κάνουμε, οι πλούσιοι, οι διάσημοι και κυρίως οι πολιτικοί μας δεν προέρχονται μόνον από τον χώρο της Κεντροδεξιάς, όπως συνέβαινε παλιότερα. Κι αν κάτι είχε σημασία στις τελευταίες τελετές αποφοίτησης είναι ότι πλέον και η Αριστερά ψηφίζει Κολλέγιο. Πέρυσι το «κλου» της τελετής ήταν η αποφοίτηση του Παύλου, του γιου του Πέτρου Ευθυμίου, αλλά και της Ελένης, κόρης του Νίκου Κωνσταντόπουλου και της πρώην συζύγου του Φωτεινής Τομαή. Φέτος ήταν της Μαργαρίτας Παπανδρέου, της κόρης της Λούκας Κατσέλη και του Γεράσιμου Αρσένη, της κόρης του πρώην δημάρχου Αθηναίων Δημήτρη Μπέη και της Ντίνας Μπέη, σημερινής υπερνομάρχου Αττικής. Τα χρόνια πέρασαν και ήδη πολλοί από τους γόνους αριστερών οικογενειών αποφοιτούν από το «αμερικανοκρατούμενο» (όπως κάποτε υπερθεμάτιζε η Αριστερά) Κολλέγιο. Σήμερα όμως είναι «in» για όλους να στέλνουν εκεί τα παιδιά τους. Και για τους δεξιούς και για τους αριστερούς.Για τους νεοδημοκράτες αυτό ήταν μια φυσική συνέπεια επί σειρά ετών. Εκεί φοίτησαν ο Αντώνης Σαμαράς, ο Σωτήρης Χατζηγάκης, ο Μιχάλης Λιάπης, ο Μιλτιάδης Εβερτ, οι βουλευτές της Ν.Δ. Ν. Δένδιας, Ν. Γεωργιάδης, ο Στέφανος Μάνος, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και πολλοί άλλοι. Εκεί σπούδασαν και σπουδάζουν τα παιδιά τους ο Γιώργος Αλογοσκούφης, ο Δημήτρης Σιούφας, ο Γιάννης Παπαθανασίου, ο Γιώργος Βουλγαράκης, ο Χρήστος Φώλιας, ο Γιάννης Κεφαλογιάννης, η Ντόρα Μπακογιάννη αλλά και ο διοικητής του ΙΚΑ Κ. Μέργος. Για όλους αυτούς ήταν απολύτως φυσιολογικό. Οπως και για τα παιδιά των πλούσιων επιχειρηματιών. Επί σειρά ετών, το Κολλέγιο ήταν το σχολείο του κατεστημένου. Τι γυρεύουν, άραγε, τα παιδιά των αριστερών στο Κολλέγιο; Μήπως άλλαξε το σχολείο; Ή μήπως άλλαξε η Αριστερά; Μάλλον το δεύτερο. Γι' αυτό και πλέον τίποτα δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Οταν ακόμα και η κόρη της Αλέκας Παπαρήγα πήγε στο Κολλέγιο, καταλαβαίνετε ότι όλα πια είναι αποδεκτά. Οταν η Γιωργιάννα Νταλάρα, κόρη του τραγουδιστή της αμφισβήτησης, τελειώνει το Κολλέγιο από τις πρώτες και προγραμματίζει τις σπουδές της για την Αμερική, καταλαβαίνετε ότι όλα αλλάζουν. Κι αλλάζουν καίρια. Και πολιτικά και κοινωνικά.Στο παρελθόν ελάχιστοι από το ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά είχαν φοιτήσει στο Κολλέγιο. Με την εξαίρεση του Ανδρέα Παπανδρέου και του σημερινού προέδρου του Γιώργου Παπανδρέου (κανείς εκ των δύο πάντως δεν είχε προλάβει για πολιτικούς λόγους να το τελειώσει), πολύ λίγοι ήταν εκείνοι από τον χώρο της αντιπολίτευσης που είχαν σπουδάσει στο Κολλέγιο. Με κάποιες μικροεξαιρέσεις, όπως αυτή του επικεφαλής των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ Σταύρου Λαμπρινίδη αλλά και του συμβούλου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπακωνσταντίνου εκ Κοζάνης. Ομως, έκτοτε όλα έχουν αλλάξει. Το ΠΑΣΟΚ έγινε εκ των πραγμάτων κατεστημένο, όπως γίνεται και η Αριστερά σιγά σιγά. Και το κατεστημένο της πολιτικής και του πλούτου (πολλές φορές πια αυτά τα δύο συγχέονται) πώς να το κάνουμε; Πάει Κολλέγιο…




ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΑΝΟΣ

Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΤΟΥ ΚΑΘ. Μ. ΔΑΝΕΖΗ

Στο παρακάτω κείμενο, του Καθ. Δανέζη, ακολούθησε ο διάλογος τον οποίο δημοσιεύω στην παρούσα ιστοσελίδα :

Θα μπορούσα να συμφωνήσω, αλλά κυρίως θα διαφωνήσω σε τρία βασικά σημεία της θέσης σας.

Α. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία ποτέ δεν υπήρξε άμεση ακόμα και την περίοδο της Εκκλησίας του Δήμου που απαντούσε στην «βουλή» των 400ων.Και πάλι εδώ είχαμε την εξουσία του Κράτους να την ασκούσανε οι εύπορες τάξεις των εμπόρων και των βιοτεχνιών που είχαν αντικαταστήσει την παλιά αριστοκρατία.Αν , όσοι αυτοπροσδιοριζόμαστε Σοσιαλιστές θέλαμε να βρούμε ρίζες στο Αρχαίο παρελθόν, η Αθηναϊκή Δημοκρατία είναι το πιο κακό παράδειγμα. Θα πρέπει να επανεξετάσουμε τον κοινωνικό –οικονομικό και εξουσιαστικό –διαχειριστικό σύστημα των Σπαρτιατών, που με δεδομένο σε όλο τον Αρχαίο κόσμο , την δουλεία, το σύστημα που ήταν μια διαρκής ενεργή πάλη τάξεων ανάμεσα στους ολιγαρχικούς και τον λαό, που είχε έντονα επαναστατικά χαρακτηριστικά και συνδιαχείριση της εξουσίας, ήταν για την εποχή του ένα Σοσιαλιστικό σύστημα., όχι βέβαια σύμφωνα με την Μαρξιστική αντίληψη.

Β Τον Σοσιαλισμό τον αντιλαμβάνεστε λάθος όταν αναφερόμενος σ’ αυτό τον οριοθετείτε ως κοινωνικό σύστημα. Μάλλον λάθος ερμηνεύτηκε εξ’ αρχής , μιας και ο Σοσιαλισμός είναι κυρίαρχα Οικονομικό σύστημα και όπως κάθε οικονομικό σύστημα δημιουργεί αντίστοιχες κοινωνικές σχέσεις , ο Σοσιαλισμό κάνει το ίδιο. Όμως ξεχνάτε ότι δεν υφίσταται στην πραγματικότητα μια Κοινωνία, ακόμα και αν θέλαμε να την οριοθετήσουμε ως Εθνική. ΄Ακόμα και περιπτωσιολογικά, η Κοινωνία δεν θα μπορούσε να ήταν ποτέ ομογενοποιημένη και πόσο μάλλον μια οντότητα , στην οποία αναφερόμενοι μπορούσαμε να προσδιορίσουμε μια κοινωνική κουλτούρα εκπαίδευσης και παιδείας που θα δημιουργούσε Σοσιαλιστική συνείδηση και σοσιαλιστικό ήθος.

Γ Όταν αναφέρεστε ότι η δημιουργία μιας Νέας Αριστεράς είναι κυρίαρχα και αποστολικά έργο των διανοουμένων, νομίζω πως αναδιατυπώνεται αρκετά καθυστερημένα την ανάγκη συνέχισης του έργου των Ουτοπικών του περασμένου αιώνα ή της πρωτοπορίας της κοινωνίας σύμφωνα με το κομμουνιστικό μανιφέστο για τις «πρωτοπορίες» και το ρόλο τους.Αν λέγοντας αυτό, εννοείτε ότι αποτελεί χρέος της διανόησης να βοηθήσει αποτελεσματικά και στο αναγκαίο άλλωστε θεωρητικό επίπεδο, τους αγώνες των εργαζομένων ώστε να διαμορφωθούν οι νέες οργανώσεις σε μια αναθεωρημένη φιλοσοφία και νέες προοπτικές με καινούργιους στρατηγικούς στόχους που θα ανατρέπουν την καθεστηκυία τάξη και αντίληψη αλλά και συνείδηση της πραγματικότητας, στόχους όπως η ανατροπή του καπιταλιστικού πολιτισμού που δημιουργείται από την καπιταλιστική ανάπτυξη και παγκοσμιοποίηση της ανάπτυξης του, τότε ίσως θα πρέπει κάπως διαφορετικά να διατυπώσετε τις σκέψεις σας.
10:27 πμ, Ιούλιος 10, 2008
Ο/Η Κώστας Λάμπος είπε...
Αγαπητέ μου Βαγγέλη,Σε καλωσορίζω και πάλι στο Διάλογο για ένα Νέο Οικουμενικό Ουμανισμό.Όπως γνωρίζεις η Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό, πέρα από τα δικά της κείμενα φιλοξενεί για πρώτη δημοσίευση αλλά και για αναδημοσίευση κείμενα που βρίσκονται στο ίδιο πνεύμα και συμβάλλουν στο Διάλογο. Με αυτό το πνεύμα αναδημοσιεύσαμε το παραπάνω πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Μάνου Δανέζη. Το σχόλιό σου ανοίγει ένα διάλογο πάνω στα θέματα που ο Μάνος θίγει και πιστεύω πως θα ακολουθήσουν κι’ άλλα , γιατί πράγματι το θέμα της Άμεσης Δημοκρατίας, του Σοσιαλισμού και του Ουμανισμού , ως προτάγματα για ένα καλύτερο κόσμο και όχι ως ιστορία, πρέπει να επαναδιατυπωθούν με βάση τη σημερινή πραγματικότητα , τις σημερινές ανάγκες και τα σύγχρονα οράματα της Ανθρωπότητας. Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και τη συμμετοχή σου στο διάλογο.Να είσαι καλάΚώστας Λάμπος
6:16 μμ, Ιούλιος 10, 2008
Ο/Η vangelis konstantinou είπε...
Αγαπητέ μου Κώστα,

Πράγματι τα δύο κείμενα, του Δανέζη το ένα και το μεταφρασμένο του Moishe Postone το άλλο, δίνουν νομίζω μια αφορμή διατύπωσης ερωτημάτων και προβληματισμών χωρίς κατ’ ανάγκη να αναφερόμαστε στα ιστορικά στοιχεία, αλλά ας τα έχουμε κατά νου όταν διατυπώνουμε μια άποψη ή ένα ερώτημα.Εκείνο που με απασχολεί τα τελευταία 20 χρόνια και που κατά καιρούς έχω διατυπώσει θέσεις μου είτε ως ερωτήματα είτε ως προβληματισμούς, είναι η εξέλιξη του Καπιταλισμού σε αντιστοίχηση με τον Σοσιαλισμό.

Αντιλαμβάνομαι την εκ διαμέτρου αντίθετη εξέλιξη, ως απόρροια λανθασμένων προσεγγίσεων , αναλύσεων και εμμονών, της και στις, Μαρξιστικής θεωρίας. Μετά τις ήττες του Καπιταλισμού, Οκτωβριανή Επανάσταση, Κούβα, Κίνα, Χιλή, στην διαπίστωση του πόσο διάτρητος ήταν, βλέπουμε μια σταθερή πορεία αναγέννησης που προφανώς βασίσθηκε σε κομβικά λάθη της Μαρξιστικής θεώρησης. Λάθη που επαναλαμβάνονται ακόμα και από τις σύγχρονες αναλύσεις των Νέων-Μαρξιστών θεωρητικών σήμερα.

Βλέποντας και τα δύο αυτά συστήματα στον πυρήνα τους, τα αντιλαμβάνομαι ως δύο παράλληλα και άλληλο-τροφοδοτούμενα οικονομικά συστήματα τόσο στην παραγωγή όσο και στο εμπόριο, στην δημιουργία κοινωνικών σχέσεων και σχέσεων οικονομίας και ανταλλαγής, καθορισμού αξιών ως οικονομικούς όρους ή κοινωνικούς κλπ.

Η εξέλιξη του ενός συστήματος φαίνεται να μην «σπρώχνει» και την εξέλιξη του άλλου. Το αντιλαμβάνομαι αυτό ερμηνεύοντας την εξελικτική διαδικασία της ανάπτυξης , ως διαδικασία που συντελείτε έξω από την ανάγκη ανάπτυξης του κεφαλαίου αυτοτελώς, αλλά και έξω από την ανάγκη ανάπτυξης των κοινωνιών. Αντιλαμβάνομαι την ανάπτυξη των καπιταλιστικών δομών ως ανάγκη προσαρμογής του καπιταλισμού σε νέες μορφές εξουσίας, μιας και η εξουσία δεν αποτελεί καθώς φαίνεται, μέρος των δομών ή των συστημάτων.

Την παγκοσμιοποίηση του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ως αξιακή συνθήκη στις σχέσεις του εθνικού καπιταλισμού με μια παγκόσμια εξουσία, την βλέπουμε να εξελίσσεται ως προσαρμογή των εθνικών οικονομιών σ’ αυτήν την νέα παγκόσμια εξουσία που πλέον δεν μονοπωλείται από τις ΗΠΑ, παρ’ όλο που οι ΗΠΑ αποτελούν την βάση του πολιτισμού πάνω στον οποίο δημιουργείται ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός. Δηλαδή ο καπιταλισμό στην ουσία του, υποτιμάται ακόμα και ως τρόπο σκέψης και ως πολιτισμός, γιατί διαφορετικά η εξουσία δεν θα είχε αυτά τα χαρακτηριστικά και δεν θα καθόριζε ούτε την κίνηση κεφαλαίων ούτε τις μορφές εμπορίου και ανταλλαγών, ούτε την ανατροπή ή την ανασυγκρότηση των κοινωνιών.

Στον βαθμό λοιπόν που υποτιμάται ο Καπιταλισμός αναλόγως την ίδια πορεία ακολουθεί και ο Σοσιαλισμός, ο οποίος δεν κατάφερε να εξελιχθεί ως ιμπεριαλιστικό σύστημα, παρ’ ότι η Σοβιετική Ένωση λειτουργούσε και αναπτυσσόταν ως ιμπεριαλιστική αντί Αμερικανική δύναμη. Μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει να προσεγγίζεται η ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης από την ιμπεριαλιστική της διάσταση ούτε έχουμε μελετήσει την εξέλιξη του Σοσιαλισμού στην ιμπεριαλιστική του εκδοχή.

Ο Παπανδρέου, όταν σήμερα τοποθετείται υπέρ μιας παγκόσμιας Σοσιαλιστικής κυβέρνησης νομίζω πως αναφέρεται χωρίς να το καταλαβαίνει, στην εξέλιξη του Σοσιαλισμού, ως Ιμπεριαλιστικός Σοσιαλισμός.Μπορεί βεβαίως να υπάρξουν δριμύτατες κριτικές για τον όρο «ιμπεριαλιστικός Σοσιαλισμός», αλλά δεν μπορεί να μην εξελιχθεί ως τέτοιος διότι οι νησίδες Σοσιαλισμού είναι καταδικασμένες να εξελιχθούν σε δορυφορικές ενός άκρατου και σκληρού καπιταλισμού που θέλει να κερδίσει τον «χαμένο χρόνο».

Η Αριστερά από την άλλη, αγκιστρωμένη στην ιστορικότητα των όρων διαμόρφωσής της και μέσα στα όρια μιας παιδαριώδους συλλογιστικής που δεν της επιτρέπει να παρεξηγηθεί αν χρειαστεί, εξακολουθεί δογματίζοντας να προσεγγίσει και την ιστορικής της διαδρομή αλλά και την αντί-εξελικτική της πορεία εν μέσω σειράς αντιφάσεων. Γι’ αυτό παρακολουθούμε την Αριστερά ως τον φτωχό και αδικημένο συγγενή στην εξελικτική πορεία των κοινωνιών.
11:44 πμ, Ιούλιος 12, 2008

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΣΥΣΗ Της ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟ
Οκτώ βασικές αλήθειες

της Νέας Αριστεράς


Του Μάνου Δανέζη*


Στο Ευρωπαικό επίπεδο, η συντριβή της ψευδαίσθησης του απελευθερωτικού μύθου της αναπτυχθείσας γραφειοκρατικής επαγγελματικής αριστερής πολιτικής, αναγκάζει πλέον την ευρωπαική αριστερά να τολμήσει επιτέλους μια γενναία αυτοκριτική και μια γενναιότερη ίσως αλλαγή στρατηγικής προσέγγισης του σοσιαλιστικού οράματος.Με το ερώτημα να πλανάται στον αέρα, «έφτασε άραγε το τέλος του σοσιαλισμού» ,όπως επαγγέλεται ο διεθνής καπιταλισμός , η απάντηση είναι πολύ απλή… «Για να πεθάνει κάτι πρέπει πρώτα να υπάρξει και Σοσιαλιστική κοινωνία ποτέ δεν υπήρξε, όσο και αν διαφημίστηκε το αντίθετο».Κάθε μελλοντική προσπάθεια προσέγγισης μιάς ιδεατής Σοσιαλιστικής κοινωνίας, θα πρέπει να λαμβάνει υπ΄ όψιν της τις επόμενες οκτώ αλήθειες, που τις περισσότερες φορές προσποιούμαστε ότι αγνοούμε:

α) Ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός , ο Ουμανιστικός Σοσιαλισμός ( Σοσιαλισμός=Ουμανισμός) αποτελεί την κοινωνική έκφραση ενός πολιτισμικού ρεύματος, αντίπαλου προς τον υλιστικό, οικονομίστικο πολιτισμό του Δυτικού κόσμου.Οι αρχές αυτού του σοσιαλισμού αποτελούν την μετεξέλιξη της φιλοσοφίας της Αθηναικής Άμεσης Δημοκρατίας και όχι της επικρατούσας Δυτικής, μη αριστοκρατικής ολιγαρχίας.

β) Η Νέα Αριστερά και ο Ουμανιστικός Σοσιαλισμός, δεν μπορούν να δομηθούν πάνω σε δογματικά πρότυπα. Αντίθετα αποτελούν έννοιες οι οποίες βρίσκονται σε ευθεία αντιστοίχιση με τους συμπαντικούς φυσικούς νόμους της συνεχούς αλλαγής και ανατροπής. Κάθε τι μέσα στην φύση που θέλει να αισθάνεται σταθερό και αναλλοίωτο στο χώρο και στον χρόνο, απλά εθελοτυφλεί. Δεν αντιλαμβάνεται ότι η ψευδαίσθηση της διαχρονικότητάς του εξαντλείται πίσω από τις ερμητικά κλειστές προθήκες πολιτισμικών και κοινωνικών μουσείων.

γ) Η φιλοσοφία της Νέας Αριστεράς, αποτελεί μια πολιτικοκοινωνική πρόταση η οποία προσεγγίζεται με επί μέρους εξειδικεύσεις, οι οποίες αγκαλιάζουν το σύνολο των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Οι πρωτοβουλίες αυτές έχουν ως στόχο την διαμόρφωση μιας κοινωνίας ευτυχισμένων ανθρώπων και όχι ευημερούντων αριθμών. Ως εκ τούτου η δόμηση μιάς Νέας Αριστεράς, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως μια απλή καιροσκοπική στρατολόγηση επαγγελματικών στελεχών μιάς ήδη αποτυχημένης αριστερής νοοτροπίας, αλλά ως ένα σύνολο νέων, σαφών και ευκρινώς διατυπωμένων προτάσεων ή παρεμβάσεων. Αυτό σημαίνει ότι μια νέα Αριστερή πρόταση ισοδυναμεί με μια νέα πρόταση πολιτισμικής και όχι πολιτικής επανίδρυσης, η οποία θα εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο τη σύγχρονη πραγματικότητα. Μια τέτοια προσπάθεια – έκφραση ενός νέου πολιτισμικού ρεύματος, αποτελεί κύρια, έργο και αποστολή των διανοουμένων, οι οποίοι θα πρέπει να αφυπνιστούν επιτέλους από τον λήθαργο της αυταρέσκειάς τους,και όχι των επαγγελματιών της πολιτικής, οι οποίοι απλά θέλουν να επιζήσουν και να διαιωνίσουν την προσωπική εξουσία τους.

δ) Ο Ουμανιστικός Σοσιαλισμός επαγγέλλεται μια ανώτερη μορφή πολιτισμικής οργάνωσης και προυποθέτει την ύπαρξη πολιτών υψηλού κοινωνικού, πολιτιστικού και πολιτικού επιπέδου. Πολιτών που δεν έχουν στόχο το κέρδος, αλλά την ανθρώπινη ευτυχία, που προτιμούν να «Είναι» παρά να « Έχουν». Η ανώτερη Σοσιαλιστική Συνείδηση και το Σοσιαλιστικό Ήθος, δεν μπορούν να προχωρήσουν, σε μια κοινωνία που ο καθένας συνεχίζει να ψεύδεται, να λασπολογεί, να εκμεταλλεύεται χωρίς μέτρο αυτά που ανήκουν σε όλους, προς όφελος μόνο λίγων. Έτσι είναι φανερό ότι, με το να βάζουμε ως στόχο την ανατροπή του σημερινού σαθρού συστήματος αξιών, δεν δημιουργούμε αυτόματα και το σύνολο των προυποθέσεων που απαιτούνται προκειμένου να υπάρξει μια νέα κοινωνική προοπτική. Το ζητούμενο είναι μιάς νέας ποιότητας κοινωνική εκπαίδευση που πρέπει να παρέχει η κοινωνία στα μέλη της προκειμένου αυτά να διαμορφώσουν μια νέας ποιότητας κοινωνική συνείδηση.

ε) Ο Σοσιαλισμός δεν αποτελεί ένα κοινωνικό σύστημα εκπλήρωσης των οποιονδήποτε προσωπικών σκοπιμοτήτων και φιλοδοξιών. Όσοι θέλουν βαθιά μέσα τους να εκπροσωπήσουν το λαό, πρέπει πρώτα μέσω της δράσης τους να αποσπάσουν την αποδοχή και τον σεβασμό του. Οι επίδοξοι ηγέτες δεν εκλιπαρούν, ούτε μηχανορραφούν προκειμένου να αναδειχθούν ως υποψήφιοι, αλλά προσμένουν να τους το προτείνουν, ή να τους στρατεύσουν, μέσα από ένα πλέγμα διαδικασιών σεβασμού της εξατομικευμένης άποψης και παρουσίας των αντιπάλων απόψεων, προκειμένου να προσφέρουν και όχι να εισπράξουν.

στ) Η ιδέα της προσωπικής ελευθερίας σε μια Σοσιαλιστική Κοινωνία, έχει διπλό νόημα:Aφ΄ενός μέν καταργεί κάθε εξωτερικό έλεγχο , αφετέρου δε προυποθέτει την ανάπτυξη μιάς εσωτερικής δύναμης αυτοελέγχου. Το σημαντικό είναι να αντιληφθούμε ότι θα ήταν καταστροφικό αν, ξεφεύγοντας από την εξουσία ενός άλλου ανθρώπου, βρεθούμε στο έλεος των παρορμήσεών μας. Ένας άνθρωπος που η ζωή του ηγεμονεύεται από αυτές τις δυνάμεις, δεν έχει παρά την ψευδαίσθηση ότι είναι ελεύθερος, ενώ στην ουσία άγεται και φέρεται από δυνάμεις που δεν ελέγχει. Το βαθύτερο νόημα της ελευθερίας συνδέεται με μια εσωτερική δύναμη να βάζουμε στόχους και να τους πραγματοποιούμε. Έτσι δεν είναι παράλογη η εμμονή της σοσιαλιστικής πρακτικής στην ουσιαστική και καθημερινή συμμετοχή του πολίτη στις διαδικασίες σχηματισμού των σκοπών και των κανόνων που καθοδηγούν τη δράση του μέσα στην κοινωνία.

ζ) Στον Ουμανιστικό Σοσιαλισμό η πολιτική ζωή είναι «ασκητική». Με τον όρο βέβαια «ασκητισμός» δεν αναφερόμαστε στον μοναχικό αναχωρητισμό. Ο ασκητικός βίος των εκπροσώπων του λαού συνίσταται στον αυτοέλεγχο των ανθρώπινων παρορμήσεών τους, την συνειδητοποίηση των πραγματικών υλικών αναγκών τους και την ανάπτυξη του αισθήματος της αυταπάρνησης. Όπως αναφέρει ο Μarcuze : « οι εκπρόσωποι του λαού θα πρέπει να έχουν επιτύχει την «ειρήνευση» της ύπαρξής τους». Αυτό σημαίνει ότι οι ανάγκες τους, οι πόθοι τους και οι επιθυμίες τους δεν θα καθορίζονται από ιδιωτικά συμφέροντα που αποβλέπουν στην κυριαρχία και στη διαιώνιση των καταστροφικών μορφών της πάλης του ανθρώπου με την Φύση.

η) Η Σοσιαλιστική Κοινωνία δεν κατακτάται «δι΄εφόδου» μέσω επιτυχημένων ή αποτυχημένων εκλογικών αναμετρήσεων. Ο Σοσιαλιστικός μετασχηματισμός είναι μια επίπονη και μακρόχρονη κοινωνική διαδικασία βελτίωσης της ποιότητας σκέψης και έκφρασης των πολιτών. Ο Σοσιαλισμός δεν είναι ο κεραυνοβόλος κατακτητής των κοινωνικών διεκδικήσεων, αλλά ο επίμονος πολιορκητής μιάς κοινωνίας που ο κάθε πολίτης οραματίζεται.Η νέα αριστερά που μέλλει να γεννηθεί στην Ευρώπη , ας μην χρησιμοποιήσει για τις πρόσκαιρες και φθαρτές επιδιώξεις της το όνομα του «Σοσιαλιστικού Ρόδου» , αν δεν θέλει να το ξαναλερώσει και τουλάχιστον μέχρι να αισθανθεί έτοιμη να το τιμήσει.
___________________________

* Ο Μάνος Δανέζης είναι καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθήνας. ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΖΕΝΙΘ. ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ
"ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΝΕΡΓΟΙ" : www.politesenergoi.gr

ΜΙΧΑΛΗS ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗS

ΜΙΧΑΛΗS ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗS
ΑΠΕΒΙΩΣΕ 26/5/2009

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ....

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ....

ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΚΥΡΙΕ.......

Η COSMOTE ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΑ 500 ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ¨ΓΕΡΝΑΝΟΣ¨ ΠΡΟΣ 1.300.000 εκ.ΕΥΡΩ

Ο ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΠΡΟΣ 180 εκ. ΕΥΡΩ

ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ...... ΣΚΑΝΔΑΛΟ

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΑS

ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΑS
ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ ΤΗΝ....OIKONOMIA

ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ

Η Διεθνής Αμνηστία μαζεύει υπογραφές για την Κ. Κούνεβα

Το ελληνικό τμήμα της Διεθνους Αμνηστίας προώθησε την υπόθεση της Κωνσταντίνας ως international petition.Αυτό σημαίνει ότι θα γίνει συλλογή υπογραφών σε παγκόσμιο επίπεδο προκειμένου να ασκηθούν πιέσεις στις ελληνικές αρχές για απόδοση δικαιοσύνης.Είναι πολύ σημαντικό να συγκεντρωθούν τουλάχιστον 10.000 υπογραφές μέχρι την εργατική Πρωτομαγιά, ημερομηνία που θα παραδοθούν στον Υπουργό Εσωτερικών της Ελλάδας.

http://www.amnesty.org.gr/kouneva.htm
http://g700.blogspot.com/

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΑΛΑΝ ΓΚΡΙΝΣΠΑΝ ( ΠΡΟΕΔΡΟS της ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑS των ΗΠΑ)

Εκανα το λάθος της ζωής μου όταν πίστευα στην απόλυτη ελευθερία της αγοράς


ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟΙ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΤΟΠΟ;

ΑΓΩΝΑS ΧΩΡΙS ΟΡΟΥS ΚΑΙ ΧΩΡΙS ΑΝΑΣΤΟΛΕS

Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ

ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑS

Με αντάλλαγμα 442,5 εκατομμύρια Ευρώ η κυβέρνηση της Δεξιάς, ως κυβέρνηση του μεγάλου καφαλαίου και της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης πούλησε τη Διοίκηση (MANAGEMENT)του ΟΤΕ στην κρατική DEUTSCHE TELECOM, πράγμα που σημαίνει το απόλυτο δικαίωμα Διαχείρησης, όχι μόνο των υλικών και άυλων περιουσιακών στοιχείων του ΟΤΕ και των δεκάδων Θυγατρικών του Εταιριών, αλλά και την υποχρέωση του ελληνικού κράτους να παρέχει τηλεπικοινωνιακή ασφάλεια στους Έλληνες και στην ελληνική οικονομία, απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη, την ευημερία, την ανεξαρτησία και την ελευθερία του Ελληνικού Λαού. Ο παρακάτω πίνακας είναι ενδεικτικός για το μέγεθος της ζημιάς που προκαλεί στην Ελλάδα το ξεπούλημα του ΟΤΕ, χωρίς να είναι , φυσικά, δυνατό να υπολογιστεί η συνολική ζημιά για τα άυλα περιουσιακά στοιχεία τόσο σε τρέχουσες αξίες, όσο και σε απωλεσθησόμενες αξίες στο βάθος του χρόνου: Με την πώληση του ΟΤΕ και των άλλων Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών που προηγήθηκαν , αλλά και αυτών που ακολουθούν, πράγματι, ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ.ΑΥΤΑ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ:1.- OTE,
2.- OTE ESTATE (με τα 2.500 κτίρια ιδιοκτησίας ΟΤΕ, αξίας άνω του 1,6 δις. ευρώ),
3.- COSMOTE,
4.- ΓΕΡΜΑΝΟΣ (στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια),
5.- ΟΤΕΝΕΤ (με τα εμπορικότατα προϊόντα της, conn-x, smile & web κάρτες, θυγατρικές εταιρίες κλπ),
6.- HELLAS SAT (δορυφορικές επικοινωνίες ΟΤΕ),
7.- ΟΤΕ SAT MARITEL (ναυτιλιακές επικοινωνίες ΟΤΕ),
8.- ΟΤΕ GLOBE (διεθνείς επικοινωνίες ΟΤΕ),
9.- ΟΤΕ ΑCADEMY (εκπαιδευτικό κέντρο ΟΤΕ),
10.- ROM TELECOM (Τηλεπικοινωνιακός Οργανισμός Ρουμανίας, στον οποίο ο ΟΤΕ κατέχει το 54%),
11.- COSMOROM (η COSMOTE της Ρουμανίας),
12.- GLOBUL (η COSMOTE της Βουλγαρίας),
13.- COSMOFON (η COSMOTE της FYROM),
14.- AMC (η COSMOTE της Αλβανίας),
15.- TELECOM (o OTE της Σερβίας).
16. τα OTEshops,
17. την INFOTE με τον Χρυσό Οδηγό και τις διαφημίσεις του,
18. την OTEPLUS,
19. την COSMO-ONE,
20. τον ΟΤΕ-International,
21. την ΟΤΕ-Ασφάλιση,
22. την HellasCom,
23. το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ και
24. πουλάνε ακόμα και το όνομα, τη φήμη και την πελατεία, δηλαδή το brand name "ΟΤΕ".
Powered By Blogger