ΕΤΟΣ 2007

Βρισκόμαστε στο τέλος του 2007, μιας χρονιάς με πολλά μηνύματα, ενέργειες, λάθη, παραλείψεις, ευσεβείς πόθους, ανακατατάξεις στο πολιτικό προσκήνιο αλλά και με μεγάλες ήττες.
Ο Λαός μας βιώνει μια έντονη τρομοκρατία, Κρατική - Κυβερνητική, που συνοδεύεται από μια έντονη οσμή Φασισμού.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση, μάλλον επειδή βολεύεται, ποιεί την νήσσαν .
Οι αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ παρατείνουν την φαυλότητα της Κυβέρνησης Καραμανλή, εξυπηρετούνται από τον αναδυόμενο φασισμό και διολισθαίνουν σε επαίσχυντα παλαιολιθικά πολιτικά ήθη, της προδικτατορικής περιόδου.
Στο ΠΑΣΟΚ επανέρχονται ήθη ρεβανσισμού και αμερικανοποίηση της πολιτικής του συγκρότησης.
Η βασική ιδεολογία που συνάδει με την πολιτική κουλτούρα του Γ. Παπανδρέου είναι μια καρικατούρα του ευτελισμένου πλέον Σοσιαλδημοκρατικού παγκόσμιου μπλοκ δυνάμεων και κυρίως του Ευρωπαϊκού.
Η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία έχει εκπέσει δεξιά όχι μόνο της Αριστεράς αλλά και κάθε άλλης μικρο -Αριστεράς ή μέσω - Αριστεράς θεώρησης.
Η ισχυροποίηση των Δεξιών κομμάτων της Ευρώπης και η παγιοποίηση της Νέας ιδεολογικής - οικονομικής Ιμπεριαλιστικής Επανάστασης είναι δυστυχώς ό,τι κληροδότησε η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία το αιώνα που διανύουμε.
Αυτό το κληροδότημα αποτελεί και την πεμπτουσία της ιδεολογικής βάσης που έχει στο μυαλό του ο κ. Παπανδρέου. Σ' αυτήν την ιδεολογική πλατφόρμα πορεύεται ή θέλει το Νέο ΠΑΣΟΚ.
Είναι μια πορεία που καθοδηγεί και δικαιολογεί και τον πολιτικό αντιπολιτευτικό λόγο στο επίπεδο της Κοινοβουλευτικής του δράσης και στο επίπεδο της κομματική συγκρότησης.
Τον Μάρτη του 2008 θα πραγματοποιηθεί το (νεκρώσιμο) Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που μια νεκροτομή δεν είναι βέβαιο τι θα αποκαλύψει.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι το νέο έτος θα είναι πολύ ποιο βίαιο για τον Λαό μας και πολύ ποιο τρομοκρατικό.
Η πολιτική οικονομική βάση που εδράζεται η Κυβερνητική πολιτική δεν αφήνει περιθώρια λαθών στα κοινωνικά κινήματα, τα οποία όμως είναι και πολυδιάσπαστα και εκφράζουν αντικρουόμενα συμφέροντα.
Η Αριστερά το μόνο που έχει να επιδείξει, είναι τα κουρέλια μιας παρατεταμένης ήττας και την αδυναμία της να διαχειριστεί τις κρίσεις.
Είναι αξιοπερίεργο πως σε ένα τέτοιο σαθρό εποικοδόμημα η Αριστερά δεν μπορεί να ξεπεράσει τα κόμπλεξ της και να καταθέσει προτάσεις μόνιμης διεξόδου από την κρίση.

Το νέο έτος οφείλουμε όλοι οι ενεργοί πολίτες που δραστηριοποιούνται στα κοινωνικά δρώμενα να αφήσουμε κατά μέρος τις "ιδεολογικές" μας αγκυλώσεις και να δούμε με ποιο τρόπο θα δημιουργήσουμε ένα ελπιδοφόρο κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα που θα έχει την δύναμη και να αντιδρά και να διαμορφώνει ευρύτερες συμμαχίες , που θα καθοδηγεί αλλά και που θα μπαίνει μπροστά, που θα κινεί τις μηχανές του αγώνα χωρίς παλινδρομήσεις και χωρίς την καθαρότητα της ιδεολογίας και της Πολιτικής ταυτότητας.
Ο αγώνας πρέπει να έχει πολλούς αποδέκτες Ένας αγώνας ενάντια στο αρτηριοσκληρωτικό ΚΚΕ και την καθαρότητα του, ενάντια σε ένα ΣΥΝ με την αγοραία αριστερή του ιδεολογία, ενάντια σε ένα ΠΑΣΟΚ της συντήρησης και του νεοφιλελευθερισμού με αριστερό προσωπείο, ενάντια σε κάθε φασιστοειδή απόφυση όποιας μορφής πολιτικό υποκείμενο κι' αν την ενσαρκώνει.
Η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά έχει χρέος σε συνθήκες όπως αυτές που βιώνουμε σήμερα να συγκροτηθεί με Έναν Πολιτικό Λόγο που δεν θα καθιστά απροσπέλαστη την επικοινωνία με τα Λαϊκά κινήματα, που θα κατεβάσει τα λάβαρα της αυθεντικότητας και του γνήσιου εκφραστή μιας πεθαμένης εποχής, που δεν θα αντλεί λόγο ύπαρξης σε τσιτάτα και ηγετικές μορφές περασμένων αιώνων ώστε να διατηρεί τον γκρουπαρίστικη δομή της και που θα βοηθά την ενεργή συμμετοχή των ριζοσπαστικών λαϊκών δυνάμεων, δίνοντας όραμα και προοπτική σε μια Νέα Εποχή για τον Λαό μας και για το μέλλον μας, μέσα από μια επαναθεώρηση των πραγμάτων και της εξελικτικής διαδικασίας.
Πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τους δογματισμούς μας και τους αιώνες που πέρασαν. Δεν έχουμε την δυνατότητα να ερμηνεύουμε το σήμερα με όρους τους χθες δίνοντας στον Ιμπεριαλισμό την δύναμη να διαχειρίζεται και να δημιουργεί το μέλλον. Δηλαδή δεν μπορούμε να δογματίζουμε κατηγορώντας τους άλλους για δογματισμό και δεν μπορούμε να είμαστε απλοί θεατές των καπιταλιστικών επαναστάσεων και μόνιμα αμυνόμενοι και ηττημένοι.

Ελπίζω πως το 2008 να ανοίξει ένα Νέο παράθυρο για μια Νέα Εποχή για την Αριστερά και το μέλλον του Λαού μας.