Η ΔΗΛΩΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΟΤΙ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ NEO ΠΑΣΟΚ

"Και μετά η ολομέλεια έσπασε στα τρία: Πολιτικές θέσεις - Καταστατικό - Ανοιχτές Διαδικασίες και Διάλογος. Εκεί έγινε το εξής καταπληκτικό. Κατ' αρχήν οι 500, οι μισοί από τους 1.000 έφυγαν! Οι υπόλοιποι μοιράστηκαν, 350 στις καταστατικές αλλαγές, όπου υπήρξαν και έντονες αντιπαραθέσεις (γιατί άραγε;), 120 πήγαν στις πολιτικές θέσεις, βασικά ανώτερα στελέχη και καμιά 20αριά πήγαμε στις ανοιχτές διαδικασίες! Αυτοί οι 20 σχεδόν γνωριζόμασταν όλοι, ήμασταν π.χ. τουλάχιστον 10 bloggers !!! Σύμπτωση; Καθόλου. Μας τράβηξε ο τίτλος της ομάδας εργασίας!"

Από το "24 ώρες στο ΠΑΣΟΚ. part one", που δημοσιεύεται στην σελίδα του ΓΑΠ, απέσπασα το παραπάνω κείμενο.

Κατ' αρχήν ως μέλος (σήμερα δεν το ξέρω) του ΠΑΣΟΚ, νιώθω ντροπή που η ΚΟΕΣ συγκροτείται κατά τρόπο "του είδες φως και μπήκες; Τότε δεν σε αφήνουμε να φύγεις". Υπεραμύνθηκες τον ΓΑΠ, τον λιβάνισες όλες τις στιγμές, του αναγνώρισες το φωτεινό μυαλό και τα ριξες στον Βενιζέλο; Τότε θα αποτελέσεις μέρος της ΚΟΕΣ.

Μπορούσα να πω " άντε στο διάολο εσείς και το κόμμα όπως το καταντήσατε" αλλά, δεν τους ανήκει, δεν το φτιαξαν και μετά βρήκαν πελάτες να τους πουλήσουν φτηνιάρικα εμπορεύματα Κίνας για υψηλής τεχνικής Ευρωπαϊκά. Ότι είναι το ΠΑΣΟΚ είναι δικό τους κατασκεύασμα έξω απο το ΠΑΣΟΚ που δημιουργήσαμε, που παλέψαμε και πείσαμε την κοινωνία να το δεχτεί, να του έχει εμπιστοσύνη, να το λατρέψει, ακόμα και να του χαριστεί όταν πρόδιδε τον Λαό του.

Ο μπλόκερ αυτός, που για πρώτη φορά στην ζωή του συμμετέχει σε κομματικό χώρο ως ενταγμένος ενεργός πολίτης και όχι απλά σχολιαστής μιας ιστοσελίδας, περιγράφει τις εντυπώσεις του για τις 24 ώρες επαφής του, από την θέση ποιου; Του στελέχους του ΠΑΣΟΚ. Μέλος της ΚΟΕΣ που θα συν- διαμορφώσει την Νέα Ταυτότητα ενός κόμματος, που έχει χάσει κάθε επαφή με τα Λαϊκά στρώματα που υποτίθεται πως εκφράζει.

Αυτή η επιστολή απευθύνεται σε όσους προβληματισμένους εργαζόμενους στήριζαν κάποτε το ΠΑΣΟΚ, είχαν και έχουν αγωνία για του που Το οδηγεί αυτό το τσίρκο με αρχηγό τον ΓΑΠ, που δεν ζουν στο απατηλό όνειρο " πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικό μας θα ναι", που δεν βρίσκονται σε "τρικυμία εν κρανίω", που δεν ξεσηκώνονται στο άκουσμα " Ανδρέας Παπανδρέου", που δεν ήταν ποτέ χειροκροτητές ή γιουσουφάκια, που ήταν Σοσιαλιστές και που προσπάθησαν ο Σοσιαλισμός να γίνει τρόπος σκέψεις, δράσης, ζωής.

Όσοι λοιπόν από μας, μας βαρύνει κάποιος συναισθηματισμός για το Χώρο αυτόν που αφιερώσαμε τα 2/3 της ζωής μας και έχουμε ακόμα αποθέματα ψυχής ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας εναντίον της καταβαράθρωση των αξιών και της φιλοσοφικής βάσης που γέννησαν το Κόμμα αυτό ασκώντας σκληρή κριτική αλλά και όσο μπορούμε και όσοι μπορούμε να συμμετέχουμε στις διαδικασίες του Συνεδρίου, μήπως και καταφέρουμε κάτι.

Εγώ σ' αυτόν τον χώρο πλέον ασφυκτιώ. Ο αυτοσεβασμός μου απειλείται όσο παραμένω ενταγμένος στο κατασκεύασμα αυτό που ότι του έχει απομείνει είναι η ταμπέλα του στην Χ. Τρικούπη 50.

Διατηρώντας την Σοσιαλιστική μου συνείδηση, τον σεβασμό στους αγώνες μου μαζί άλλους συντρόφους για ένα Σοσιαλιστικό - αντιρεφορμιστικό και Αντικαπιταλιστικό ΠΑΣΟΚ, τον σεβασμό αλλά και την ανάγκη απολογίας στους συντρόφους μου - συναδέλφους που επί πολλά χρόνια με πίστευαν και με στήριζαν και με ακολουθούσαν στο συνδικαλιστικό κίνημα, λέω λοιπόν σε όλους αυτούς , αυτό που είχε πει κάποτε ο Λένιν. " Αυτούς τους εξαθλιωμένους που βλέπεις να πίνουν το ξινισμένο γάλα που τους δίνει το αφεντικό τους, θα επαναστατήσουν επειδή μέσα σ' αυτό έπεσε μια μύγα".