Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΣΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. και για όλους εκείνους που νομίζουν οτι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι σοσιαλιστικό κόμμα.

Η Εξουσία είναι σαν το τρόλεϊ. . Πάντα γεμάτο. Κάθε φορά που ένας μπαίνει μέσα σ’ αυτό στριμώχνεται και ακουμπά την πλάτη του στην πόρτα που μόλις έκλεισε. Στον επόμενο του λέει πως το όχημα είναι πλήρες και δεν χωράει άλλον.
Με λίγο σπρώξιμο όμως και ένας καινούργιος μπαίνει μέσα. Τότε αρχίζει ο ίδιος κύκλος.
Το τρόλεϊ είναι τεράστιο, χωράει πολλούς. Μα κάθε ένας που μπαίνει σ’ αυτό φωνάζει στους άλλους: Είναι πλήρες. Δεν υπάρχει θέση για άλλον. Υπομονή, σε λίγο ακολουθεί το επόμενο.

Υπάρχουμε όμως σύντροφοι και εμείς που έχουμε αλλεργία με την εξουσία και με τα τρόλεϊ.

Η εξουσία, εκτός από τρόλεϊ, είναι και ένα δένδρο.
Ένα δένδρο γεμάτο καρπούς. Κάτι σαν τους Λωτούς του Ομήρου. Με την διαφορά ότι όποιος τους φάει αποκτά Βοναπαρτικές ιδιότητες, πέρα από το ότι ξεχνά για πάντα ποιος ήταν, τι ήταν, τι υπηρετούσε, για ποιους και που ήθελε να πάει.
Τώρα έχει μία και μόνη επιλογή. Να ποτίζει το δένδρο της Εξουσίας για να μπορεί να τρώει τους καρπούς του. Δηλαδή να «εξουσιάζει».
Έτσι λοιπόν θα έχει δύο ιδιότητες. Την μια του καλλιεργητή και της άλλη του ιδιοκτήτη. Δουλικό της εξουσίας το πρωί, παραγωγός εξουσίας το βράδυ.
Ως καλλιεργητής, εργάζεται σκληρά. Πολλές ώρες πολλά μεροκάματα. Ένας ακριβοπληρωμένος δούλος που μετά τη δουλειά του, φοράει το σμόκιν που του χάρισε το Αφεντικό του και συντρώει μαζί του. Το ….. μπαξίσι είναι η ψευδαίσθηση που καθιστά τον κάθε αφελή όμηρο και που νομίζει ότι κάτι του ανήκει, ότι κατέχει, ότι είναι ιδιοκτήτης μέσου παραγωγής, αλλά καταλήγει σε οικότροφο διαπλοκής και διαφθοράς. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.
Εκείνο που μένει είναι μια έντονη δυσοσμία πτωμαϊνης, που μοιραία οδηγεί τα κίνηματα σε επαναλαμβανόμενες ήττες.
Που οδηγεί όμως αυτός ο κύκλος μετάλλαξης;
Σε έναν πολιτισμό χωρίς συνείδηση.
Ε, λοιπόν αυτόν τον Πολιτισμό σας τον χαρίζω. Τον χάρισα και στους παλιούς μου συντρόφους ( ξέρουν αυτοι για ποιούς μιλάω και τι λέω).

Τα παραπάνω κρατήστε τα για να σας θυμίζουν τις αδυναμίες σας.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Μιας όμως και με προκαλέσατε για έναν ιδεολογικό διάλογο, θα έχετε την ευχέρεια να διατυπώσετε τις αντιρρήσεις σας, αλλά πρέπει να γνωρίζετε ότι στην φιλοσοφία υπάρχουν όροι που δεν παρερμηνεύονται.
Οι συγκροτήσεις των κοινωνιών δεν δημιουργήθηκαν επειδή υπήρξε ανάγκη ή αδιέξοδα, αλλά ως αμυντικοί και ταυτόχρονα επιθετικοί μηχανισμοί με έναν στόχο. Την ιδιοποίηση των παραγόμενων εξουσιών που υποκρύπτονταν στις σχέσεις εργασία και ικανοποίηση βασικών αναγκών.
Στην συνέχεια οι ιδιοποιημένες εξουσίες, δημιουργούσαν τις πρώτες εκμεταλλευτικές σχέσεις ανάμεσα στις κοινωνίες και στα πράγματα, καθόρισαν τις μεταξύ τους σχέσεις, αλλά και τις σχέσεις ανάμεσα στο άτομο, στο παραγόμενο αποτέλεσμα , στην οικογένεια, στην ομάδα, στην κοινωνία.

Κάνοντας τώρα ένα μέγιστο άλμα, όχι βέβαια στο κενό, αλλά από το αρχικό μικροσκοπικό στάδιο των πρωταρχικών σταδίων εκμετάλλευσης και παραγωγής εξουσιών, παρακάμπτοντας τελείως την περίοδο της δουλοκτητικής παραγωγής και του πολιτισμού που διαμορφώθηκε σε όλη την περίοδο της δουλοκτησίας , στην οποία υπήρχε πάντα ένα συγκρουσιακό πεδίο μεταξύ κοινοκτημοσύνης και ολιγαρχικής παραγωγής που δημιουργούσε αντίστοιχα αξιώματα εξουσίας, καταπιάνομαι με το σήμερα, γιατί όλα αυτά σε ένα βαθμό είναι λυμένα.

Από την περίοδο του Ουτοπικού Σοσιαλισμού και το πέρασμα του στον Επιστημονικό Σοσιαλισμό μέχρι σήμερα έχουν αναπτυχθεί σε ένα ιδεολογικό συγκρουσιακό περιβάλλον θέσεων και αντί-θέσεων πάμπολλες θεωρίες πέρα από την «πατριαρχική» δηλαδή μετά τους Μαρξ – Ένγκελς.
Αλλά και αυτήν την μεγάλη περίοδο θα την αφήσω απ’ έξω από την συλλογιστική μου.
Όμως σε όλες τις περιόδους, σ’ όλες τις αναλύσεις, σε όλες τις διατυπώσεις θεωριών γύρο από τον Σοσιαλισμό, ο πυρήνας προβληματισμού ήταν η αντίθεση που προσδιόριζε την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμη από το Κεφάλαιο και την ανατροπή των εκμεταλλευτικών σχέσεων.

Η μετεξέλιξη των Σοσιαλιστικών και Σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης σε αστικοδημοκρατικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, εδράζεται στην αιτία των έντονων κρίσεων των αναπτυγμένων κρατών, των αποτυχημένων επαναστάσεων που έλαβαν χώρα μετά την δεύτερη και επιτυχημένη Οχταβριανή επανάσταση και την ανάπτυξη εθνικό-σοσιαλιστικών κινημάτων που και αυτά με την σειρά του εμφανίζονται ως επιστέγασμα των συγκρούσεων αλλά και των αδυναμιών της Αριστεράς να υποστηρίξουν τα συμφέροντα των εργαζομένων τάξεων και να συντονιστούν για ένα θετικό αποτέλεσμα μιας επαναστατικής διαδικασίας ανατροπών.

Το τονίζω αυτό, γιατί ξαναϋπήρξε ανταλλαγή θέσεων μεταξύ μου και του σ. Καραμήτσα για το τι προσδιορίζεται Σοσιαλιστικό και τι Αστικοδημοκρατικά Σοσιαλδημοκρατικό.
Εν κατακλείδι, ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός είναι εκείνο που ονομάζω Αστικοδημοκρατική Σοσιαλδημοκρατία.

Οπότε όταν μιλάμε για το ΠΑΣΟΚ, εννοούμε κατά κυριολεξία ένα Αστικοδημοκρατικό Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

Θα ήθελα λοιπόν τώρα να σας παραθέσω την θέση μου για τον Σοσιαλιστικό χαραχτήρα που πρέπει να έχει ένα κόμμα που θα ήθελε να ενταχθεί στην Αριστερά και να μην κινείτε στα όρια μεταξύ Αριστερά και Δεξιάς. Δηλαδή ως ένα μόρφωμα χωρίς ιδεολογική υπόσταση, αλλά μόνο πολιτική. Δηλαδή ένα μόρφωμα όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε, Κεντροαριστερό.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ;

«Ο Σοσιαλισμός, για ένα κόμμα φορέα Σοσιαλισμού, αποτελεί μια διαδικασία μετασχηματισμού των κοινωνικών και οικονομικών δομών, που εγκαινιάζεται αφετηριακά με την κατάχτηση της πολιτικής εξουσίας από τις κοινωνικές δυνάμεις της εργασίας και εξελίσσεται σαν πορεία ρήξης με τις δυνάμεις του κεφαλαίου σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, προωθώντας μια νέα μορφή οργάνωσης των κοινωνιών με στόχους:
- την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ανταλλαγής.
- την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων με στόχο την κάλυψη των αναγκών των κοινωνιών κάτω από το ίδιο έλεγχο που εδράζεται στην βάση του δημοκρατικού προγραμματισμού, στην επαναστατική αποκέντρωση, την αυτοδιαχείριση και στην άρνηση υποταγής στις αποφάσεις του ιμπεριαλιστικού οργανισμού εξουσιών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- την σταθερή προοπτική του μαρασμού και της κατάργησης του Κράτους και των δεσμωτών του ( ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, Ε.Ε., ΝΑΤΟ, κλπ.) μέσα από την εγκαθίδρυση και ανάπτυξη της Άμεσης Δημοκρατίας, της κατάργησης της αντιπροσωπευτικότητας, της άμεσης λαϊκής εξουσίας με βασικούς πυλώνες την Αυτοδιοίκηση και τις κοινωνικές οργανώσεις σε όλα τα επίπεδα των οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών, πολιτειακών λειτουργιών.
- την τολμηρή και χωρίς όρια κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Την κατοχύρωση του πλουραλισμού σ’ όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης έκφρασης, του πολυκομματισμού, της αυτονομίας και της ανεμπόδιστης από κρατικές και κομματικές παρεμβάσεις στην δράση του συνδικαλιστικού κινήματος.
- την οικοδόμηση μιας κοινωνίας απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση και από κάθε μορφή ταξικής διαίρεσης, ανισότητας, διακρίσεων, καταπίεσης και αλλοτρίωσης.

ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

Ένα Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι φορέας με σαφή ταξικό χαραχτήρα. Πρέπει να αποτελεί τομή απέναντι στην καθιερωμένη διαταξική λογική των υπαρκτών πολιτικών σχημάτων που έχει αποδεχτεί η σύγχρονη Αριστερά. Η ίδια ιστορική εμπειρία έχει αποδείξει ότι είναι αδύναμη , αδύνατη και αθέμιτη η προσπάθεια της πολιτικής συνέκφρασης των δυνάμεων της εργασίας με τα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα και τάξεις.
Κάθε τέτοια προσπάθεια, έχει ήδη αποδειχτεί στο ΠΑΣΟΚ, μετατρέπει νομοτελειακά ένα πολιτικό οργανισμό σε χώρο που αντί ν’ αποτελεί φορέα έκφρασης των κοινωνικών αντιθέσεων και του ταξικού αγώνα των εργαζομένων (μισθωτών – αγροτών), λειτουργεί σαν διάφραγμα απορρόφησης των κοινωνικών κραδασμών και ιμάντα μεταβίβασης της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής πάνω στην εργατική και αγροτική τάξη.
Φυσικά είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα οι κοινωνικές συμμαχίες που συντελούνται σε μια πορεία κοινωνικών αλλαγών και νέων συγκροτήσεων.
Στα πλαίσια λοιπόν αυτά ένα Σοσιαλιστικό Κόμμα πρέπει να είναι ανοιχτό στις πλατύτερες κοινωνικές δυνάμεις της εργασίας, στα στρώματα δηλαδή, που από την άποψη των όρων δουλειάς και ζωής βρίσκονται πολύ κοντά με τους εργαζόμενους και στον αντίποδα του κεφαλαίου.
Στο επίπεδο των στρατηγικών στόχων, ένα Σοσιαλιστικό Κόμμα στοχεύει στην επαναστατική επίλυση της αντίθεσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, αλλά παράλληλα και της αντίθεσης που λειτουργεί ιστορικά σαν δύναμη αδράνειας και αναπαραγωγής των συστημάτων εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Της αντίθεσης ανάμεσα στην σωματική και πνευματική εργασία, της αντίθεσης που απορρέει από κάθε δομή καταμερισμού της κοινωνίας βασισμένη στο σχήμα : διεύθυνση – εκτέλεση
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι φορέας ξένος προς την δογματική αντίληψη του κόμματος « ανώτερη μορφή οργάνωσης», που αποστασιοποιείται από τις τάξεις, λειτουργώντας είτε ως σεχταριστικός σχηματισμός, είτε σαν μηχανισμός διαμεσολάβησης ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους θεσμούς. Αντίθετα είναι η βασική συνιστώσα που διασφαλίζει την διαλεχτική ενότητα των τάξεων ( εργατικής και αγροτικής) με τον καθημερινό ταξικό αγώνα και με την προοπτική της Κοινωνικής Αλλαγής
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα πάνω απ’ όλα είναι Δημοκρατικό σε όλες τις δράσεις και τις εκφάνσεις του και πολύ περισσότερο σέβεται την εσωτερική του λειτουργία και τις σχέσεις του με το μαζικό λαϊκό κίνημα και τις οργανώσεις του.
Δομείται βασιζόμενος στην αρχή της συλλογικότητας, την πλήρη αυτονομία όλων των οργανώσεων σε τοπικό και κοινωνικό επίπεδο, σέβεται την αυτονομία του μαζικού συνδικαλιστικού κινήματος, σέβεται την ύπαρξη και δράση των τάσεων που αναπτύσσονται, βασίζοντας την λειτουργία του στην διαλεχτική σχέση, τον δημοκρατικό διάλογο και την γόνιμη σύνθεση ».

Τα παραπάνω αποτελούν και πρέπει να αποτελούν τον καταστατικό χάρτη κάθε κόμματος που θα ήθελε να είναι φορέας Σοσιαλισμού. Φορέας – παιδαγωγός Σοσιαλιστικών Αλλαγών.

ΕΡΩΤΗΜΑ : ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΠΟΡΕΙ;

Μην αυταπατάστε σύντροφοι! Το ΠΑΣΟΚ ούτε θέλει ούτε μπορεί. Το μόνο που χρειάζεται είναι η Εξουσία.

Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία. Εγώ μπορώ και ονειρεύομαι. Αυτό δεν θα μου το στερήσει κανείς!!!!
Γι’ αυτό και είμαι ελεύθερος.

Βαγγέλης Κωνσταντίνου.
(Κατά δήλωση και έργο Σοσιαλιστής)