dialogos.pasok.gr

dialogos.pasok.gr :: forum » ΓΕΝΙΚΑ

KEIMENO ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ : Δ. ΚΑΡΑΜΗΤΣΑΣ



21. ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ Δ. ΚΑΡΑΜΗΤΣΑ.
Φίλε Δημήτρη διαβάζοντας μέρος της μπροσούρας σου, και μέρος των κριτικών θα ήθελα να σου πω, ότι αποτελεί φαίνεται, πεδίο διαλόγου που κρύβει μέσα του έναν ξεχωριστό δυναμισμό.Θα σταθώ σε μια ανταλλαγή απόψεων που έκανες με κάποιον σύντροφο σχετικά με τον «πλούτο που παράγουν οι Έλληνες», αντί του « τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι».
Η μπροσούρα που κατέθεσες ώστε να διαμορφωθεί κατ’ αρχήν μια πλατφόρμα συζήτησης και κατά δεύτερης ένα πάνελ συζητητών, είναι βέβαια εξόχως πολιτική, αλλά πίσω από κάθε πολιτική θέση κρύβεται αναγκαστικά και το υπόβαθρό της, που είναι η ιδεολογία.
Στο κείμενο σου αυτό υπάρχει και η αναφορά στην ταξική τοποθέτηση που πρέπει να έχει το ΠΑΣΟΚ, που κανείς δυσκολεύεται να την αναγνώσει, όταν αναφέρεσαι « σε ένα ΠΑΣΟΚ των Αστών» που πάει χέρι-χέρι με τους εργάτες ( του μόχθου και του πνεύματος) , τους αγρότες, τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Το μεγάλο αντί-ΠΑΣΟΚ στο ΠΑΣΟΚ ήταν αυτή η αδιευκρίνιστη και μη ταξική και ιδεολογικά τυχοδιωκτική θέση του, οι «μη προνομιούχοι».Η πολυσυλλεκτικότητα, ως δεύτερη τυχοδιωκτική παραδοχή, αποτέλεσε και επί της ουσίας, την Αχίλλειο Πτέρνα, που το οδήγησε στον σημερινό του εκφυλισμό, όταν τότες εμφανίσθηκε είτε ως ριζοσπαστικός λόγος, είτε ως ανατρεπτική αλλά και συμφιλιωτική πρόταση σύνδεσης ενός δυστυχισμένου παρελθόντος και ενός αισιόδοξου μέλλοντος. Μιας Ελλάδας που να ανήκει στους Έλληνες, μιας Ελλάδας Σοσιαλιστικής.
Οι μη προνομιούχοι και η πολυσυλλεκτικότητα λειτούργησαν με την αναμενόμενη αμοιβαιότητα στην μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ από ένα Αριστερό Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα σε ένα νέο-συντηρητικό και επί Σημίτη, Νέο- φιλελεύθερο.
Οι μη προνομιούχοι, που τους βρίσκεις στα φτωχά και εξαθλιωμένα στρώματα των αγροτών και των εργατών σε αντίθεση με τα μικροαστικά εύπορα των ίδιων διαστρωματώσεων, που τους βρίσκεις σε φτωχά και ξεπεσμένα στρώματα των πλουσίων Αστών σε συνδυασμό με την πολυσυλλεκτικότητα των εκ διαμέτρου αντίθετων ιδεολογικών θέσεων, αντιλήψεων, παραδοχών, οικονομικών θεωριών, πολιτικών προσεγγίσεων, συμμαχιών, οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ από τα’ αλώνια της πάλης στα σαλόνια της πλουτοκρατίας, στα σαλόνια του «μικρότερου κόστους», στα σαλόνια του «Δούρειου Ίππου της Δεξιάς» όπως αποκαλούσε ο Α. Παπανδρέου την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, στον ευτελισμό του όταν τον έσερναν ανήμπορο στο Λευκό Οίκο στις ΗΠΑ ξεφτιλίζοντας το ΠΑΣΟΚ και την αξιοπρέπεια του Λαού και όλων εμάς.
Στο ζήτημα τώρα, του ποιος παράγει τον πλούτο, οι εργαζόμενοι ( μισθωτοί και αγρότες) ή οι Βιομήχανοι, Χρηματιστές, Βιοτέχνες, Έμποροι, Εισαγωγείς, Εφοπλιστές, Φραγκάτοι Εισοδηματίες, Έλληνες και αυτοί, τον πλούτο τον παράγουν οι παραγωγοί του και τον σφετερίζονται οι «ιδιοκτήτες» των μέσων παραγωγής.
Στους κατέχοντες τα μέσα παραγωγής ανήκει η εξουσία, την οποίαν δανείζουν στους πολιτικούς και στα κόμματα τύπου ΠΑΣΟΚ ή Νέα Δημοκρατία.
Ο Λαός όταν με το δάχτυλό του μας δείχνει ως συμπλήρωμα της Δεξιάς και μάλιστα ως κακόγουστη φάρσα, έχει το αλάθητο. Εμείς δεν βλέπουμε πέραν του δαχτύλου μας.Ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος και οι υπόλοιποι στελεχάρες, αυτό για το οποίο νοιάζονται και αυτό που υπηρετούν είναι η εξουσία. Τα συμφέροντα, στα οποία δεν θα πάνε ποτέ κόντρα, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να χρησιμοποιήσουν κάποια από αυτά ως υποστηρικτική συμμαχική δύναμη εναντίον των άλλων.Στην διαμάχη αυτή, θα υπάρξει νικητής, αλλά και κάποιος ηττημένος.Γνωρίζεις ότι ο ηττημένος, είτε στις συμμαχίες είτε στις ψευδαισθήσεις είναι πάντα ο Λαός. Ο Λαός, που όλοι μας γι’ αυτόν παλεύουμε αλλά κανείς μας δεν θέλει να είναι στην θέση του. Οξύμωρο; Ναι, αλλά αληθινό.
Τα συμφέροντα που στήριξαν τον Καραμανλή, κυρίως ο Λευκός Οίκος και τα καρχαριοειδή της Ευρωπαϊκή Ένωσης, σήμερα ανακαλύπτουν ότι πόνταραν σε κουτσό άλογο.Βλέπεις, οι Αμερικάνοι Ιμπεριαλιστές όπως και οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, μιας και ο ιμπεριαλισμός είναι δικό τους παιδί, μπορούν και τον χειρίζονται. Εμείς , που είδαμε πόσο πολύ λάμπει - ο Σημίτης οραματιζόταν τον ιμπεριαλιστικό ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια- βρισκόμαστε στον ίδιο παρανομαστή με τους Λαούς της κάποτε Σοσιαλιστικής πλευράς, που άκουγαν πόσο καλά και ελευθέρα είναι στην άλλη πλευρά και όταν το αντίκρισαν γνώρισαν το ποιο φρικτό τους όνειρο. Αυτό το όνειρο υποσχέθηκε ο Καραμανλής για την Ελλάδα και γι’ αυτές τις δεσμεύσεις του το έστησαν Πρωθυπουργό. Εκείνος όμως βασίσθηκε σε ένα πλήθος κουμπάρων και «έντιμων» πολιτικών που προκαλεί πονοκέφαλο στα Μεγάλα αφεντικά της Δύσης.
Αλλά το ίδιο πιστεύουν και για τον Παπανδρέου - κουτσό άλογο - ασχέτως αν σε πρόσφατο συνέδριο στο Santiago, Chile, στις 6 και 7 Νοεμβρίου το 2006, της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, δήλωσε υποστηρικτής μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Δηλαδή μιας ηγεμονικής παγκόσμιας μονοκρατορίας.Αλήθεια ποια είχε ως πρότυπο ο «σύντροφος» Παπανδρέου, όταν ξεστόμιζε την πεποίθηση του για μια Παγκόσμια Κυβέρνηση; Γιατί δεν τολμά και στην Ελλάδα να πει όσα ισχυρίζεται στα Διεθνή φόρα;
Τι άλλο πρόκειται να προσφέρει ο Παπανδρέου στην Λέσχη Μπίλντεσμπέργκ για εκμαιεύσει την εμπιστοσύνη τους, ώστε το ΠΑΣΟΚ να καταστεί κυβέρνηση στην θέση της Κυβέρνησης Καραμανλή;
Γιατί δεν θα ναι το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση και ο Λαός στην εξουσία ( που άλλωστε ποτέ δεν ήταν), αλλά το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση και στην εξουσία η Ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γι’ αυτό θα ‘λεγα ότι αυτή η μπροσούρα σου είναι μια ευκαιρία ώστε αυτός ο προσχηματικός προσυνεδριακός διάλογος, να πάψει να είναι προσχηματικός. Μια ευκαιρία να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο διαλόγου, έναν Όμιλο Προβληματισμού και να αποκαλύψουμε την σημερινή μέρα (το τώρα) και να συμβάλουμε σε μιαν αληθινή αυριανή ( το αύριο, το μέλλον).
Απο τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι είμαι πολέμιος της Κεντροαριστεράς και των φιλολογημάτων Ανδρουλάκη ! Για μένα, με πολιτικούς διεθνούς όρους, Κεντροαριστερά είναι ένας νεολογισμός του Φιλελευθερισμού όπως εξελίχθηκε στα τέλη του 20ου και όπως συνεχίζει στον 21ο,στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης με κοινωνικές ευαισθησίες.Αν αυτό το ΠΑΣΟΚ ονειρεύονται εγώ δεν θα είμαι συνοδοιπόρος.
Προφανώς είμαστε δεμένοι συναισθηματικά με το ΠΑΣΟΚ και τους αγώνες μας. Αλλά στην Πολιτική δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί. Αποδεικνύουμε καθημερινά τι πιστεύουμε, ποιοι είμαστε, για ποιους είμαστε, τι υπηρετούμε, πως κάνουμε πράξη τα ιδεώδη που μας εμπνέουν.Υπάρχουν και οι ρήξεις. Οι ρήξεις οδηγούν στην αποσαφήνιση και στην παραγωγή πολιτικής και ιδεολογίας. Σφυρηλατούν τα Θέλω, ανατρέπουν τα εμπόδια στο Μπορώ, ενώνουν το χώρο, τον προσδιορίζουν ταξικά ( δεν νοείται Σοσιαλιστικός χώρος με αταξικά χαρακτηριστικά), κερδίζουν τα κινηματικά στοιχεία ενός κόμματος της Αριστεράς, προστατεύουν την φυσιογνωμία του, παρέχουν ασφάλεια στον Λαό, του διδάσκουν τον ανιδιοτελή αγώνα και κερδίζουν την εμπιστοσύνη του.Αν το ΠΑΣΟΚ με μια Αριστερή καθαρότητα, με Σοσιαλιστική συνείδηση ΔΕΝ εμπνέει τον Λαό ΔΕΝ χρειάζεται να αλλάξει τον Λαό ούτε και εκείνο να μεταλλαχτεί σε κάτι αποδεκτό απο την Διεθνή κοινότητα για να καταστήσει εαυτό Κυβέρνηση.
Γιατί, αν φοβηθούμε τις ρήξεις θα αποδεχτούμε τους εκβιασμούς. Το πληρώσαμε με τον Σημίτη.Σήμερα το εισπράττουμε από τον Παπανδρέου ως απειλή διαγραφών του Βενιζέλου και των υποστηρικτών του αν δημιουργούσαν όμιλο προβληματισμού.
Αλλά πες μου ποτέ και ποιος απείλησε τον Σημίτη με διαγραφή αν δεν διαλύσει τον ΟΠΕΚ;Ποιος και πότε απείλησε τους Γεννηματικούς με διαγραφές αν δεν διαλύσουν τον όμιλο Γεννηματά;
Φίλε μου, δεν ξέρω αν σε βοήθησα. Θα συνεχίσω όμως είτε από εδώ, αλλά σίγουρα από το blog μου, να διατυπώνω τις θέσεις μου και να συμμετέχω στον διάλογο που προτείνεις.
Συντροφικά
Βαγγέλης Κωνσταντίνου