Ορθώς θέτεις το ζήτημα της διασφάλισης των αποθεματικών και την συνεχή τροφοδότηση του όγκου των αποθεματικών με τις εισφορές των εργοδοτών και του Κράτους.
Η πρόταση «κουμπαρά» που παραπέμπει περισσότερο στην ψωροκώσταινα που ξέραμε όλοι παρά σε μια καινοτομία, επί της ουσίας απαλλάσσει της υποχρέωσης των άλλων δύο «εταίρων» να συνεισφέρουν στην κοινωνική ασφάλιση.
Την πρόταση περί «κουμπαρά» την έκανε κατ’ αρχή ο Παναγόπουλος στην συνέχεια την επικρότησε ο Πουπάκης μετά ανέλαβε να την επενδύσει και θεωρητικά ο Μίμης Ανδρουλάκης και τώρα ο Στρατούλης την «εφεύρε» ως «αριστερή» πρόταση που δίνει διέξοδο στην κρίση του Ασφαλιστικού.
Με άλλα λόγια διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση που δεν μπορούσε να μην εγκλωβιστεί και η Αριστερά με πρωτοβουλία της ώστε να μην φαίνεται αναχρονιστική και εκτός πεδιάς.
Τα πράγματα είναι απλά και η ΓΣΕΕ στα απλά έχει μια δυσκολία να την πω, μια δυσλειτουργία στα θέματα κοινής λογικής, εν πάσει περιπτώσει αδυνατεί να προσεγγίσει ζητήματα που δεν συγκαταλέγονται σε εκείνα της «υψηλής» πολιτικής.
Το κράτος χρειάζεται επενδύσεις, οι επενδυτές χρειάζονται ευέλικτες και χωρίς επιβαρύνσεις εργασιακές και ασφαλιστικές σχέσεις παραγωγής, το Κράτος πάλι εμφανίζεται ως τριτεγγυητής που πληρώνει τα σπασμένα, το Κράτος όμως χαρίζει συνεχώς υποχρεώσεις στου εργοδότες και τις επιμερίζει στις κοινωνίες των εργαζομένων, ξεπουλά τις Δημόσιες επιχειρήσεις οδηγώντας σε πρόωρη έξοδο και συνταξιοδότηση χιλιάδες εργαζόμενους ( ακολουθεί νέα εθελούσια έξοδος από τον ΟΤΕ), η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί ως ανάδοχος και οικονομικός εκπρόσωπος των επιχειρηματικών συμφερόντων την αύξηση του χρόνου στην παραμονή στην εργασία όλων των εργαζομένων, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα επιθυμούν την διασφάλιση των δανείων τους και επομένως επιβάλουν μέτρα όπως την ανατροπή του Ασφαλιστικού και την αποτροπή του Κράτους να αποτελεί εγγυητή των κοινωνιών του.
Υπάρχει κάτι άλλο;
ΟΧΙ.
Εμείς λοιπόν τι λέμε; Να φτιάξουμε έναν κουμπαρά;
Ποιος κάνει πλάκα και σε ποιόν;
Ένα θέλαμε ως συνδικαλιστικό κίνημα ( αν υπάρχουμε με αυτήν την ιδιότητα) να προτείνουμε κάτι δυναμικό για την ανεξαρτησία και την οικονομική δυναμική του ασφαλιστικού συστήματος, έπρεπε να προτείνουμε την δημιουργία Τράπεζας Ασφαλιστικών Ταμείων με συνδιοίκηση: Εργαζόμενοι – Εργοδότες – Κράτος.
Μια τέτοια τράπεζα θα ήταν η Τράπεζα των Τραπεζών. Ούτε η Δεξιά ούτε η Αριστερά, ούτε η ΓΣΕΕ, ούτε η ΑΔΕΔΥ θα στήριζε μια τέτοια προοπτική.
Δεν είναι η τυχαία η παρέμβαση των κομμάτων στην εκλογή οργάνων στις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις!
Όταν η πρόταση αυτή, επί Υπουργείας Μιλτιάδη Παπαϊωάννου έγινε από την πλευρά της Διοίκησης του ΙΚΑ (τότε συμμετείχα ως εκπρόσωπος των ασφαλισμένων) οι πρώτοι που είπαν όχι ήταν η ΓΣΕΕ και αμέσως μετά οι Εθνοπατέρες της Βουλής.
Βλέπεις τα Τραπεζικά συμφέροντα είναι πολύ ποιο σημαντικά από τον Λαό και τον Τόπο.
Είναι πολλά τα λεφτά Αντώνη !
Μια ακόμη διαφορετική πρόταση είναι το 25% των έμμεσων φόρων να τροφοδοτεί έναν αναπτυξιακό λογαριασμό των Ασφαλιστικών Ταμείων. Λογαριασμό αυτοδιοικούμενο και εκτός προϋπολογισμού. Λογαριασμό που δεν θα έχει δικαίωμα η Κυβέρνηση να τον χειρίζεται όπως και όποτε της αρέσει.
Ας αφήσουμε λοιπόν τα παραμύθια για Κουμπαράδες και άλλα τερπνά. Η μπουρδολογία ας αποτελεί προτέρημα άλλων!
Γιάσου ρε Βάγγο είσαι και ο πρώτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήK.M.