3ο ΓΡΑΜΜΑ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ

[Ο καπιταλισμός λειτουργεί με βάση την κατασκευή πυραμίδων. Προβάλει το χείριστο για να διαχωρίσει και ψευδεπίγραφα να ικανοποιήσει. Προβάλλει ιδεολογήματα του στυλ " κοινωνική άνοδος" εννοώντας την άνοδο κατά βαθμίδα στην πυραμίδα, αλλά και την ασυνέπεια του τυχαίου, της κοινωνίας με τα "λαχεία" της.]
Ξεκινώ από εδώ. Από αυτό το σημείο και την αναφορά στο....."Προβάλλει ιδεολογήματα του στυλ <<κοινωνική άνοδος>>".Υπάρχουν δύο εννοιολογικές αντιθέσεις του ίδιου όρου, που άλλη παραδοχή υφίσταται στον Καπιταλισμό και άλλη παραδοχή υφίσταται στον Σοσιαλισμό.Η " Κοινωνική Άνοδος" ως αξίωμα, αν και από τους σύγχρονους θεωρητικούς του Καπιταλισμού αμφισβητείται, είναι το επιστέγασμα ενός συνόλου δεξιοτήτων, γνώσεων, ρίσκου, ευρηματικότητας και πολιτισμού χωρίς συνείδηση.Μέσο επίτευξης αυτού του αξιώματος που σου παρέχει την αναγνωσιμότητα και σε καθιστά "επιφανή" του "Δήμου", είναι η Εργασία και το είδος της Εργασίας.Η εργασία και κυρίως το είδος της εργασίας αλλά και οι σχέσεις με το κεφάλαιο και την παραγωγή, αποτελούν εξ' ορισμού αιτιολογία απονομής ταξικής βάσης και σε εγκαθιστούν, κατηγοριοποιώντας σε, σε Α΄, Β΄ ή Γ΄ επίπεδο κοινωνικής αποδοχής.Η "Κοινωνική Άνοδος" , δηλαδή η δραπέτευση σου από το Α΄ επίπεδο κοινωνικής βάσης σου σε ένα "ανώτερο" επίπεδο δεν αποτελεί και αποδοχή στο νέο επίπεδο, της "Πυραμίδας" όπως την αναφέρεις, αλλά θα αποτελεί αποδοχή αν δεν αντιστέκεσαι, δεν αντιτίθεσαι στα μέσα που ο ίδιος ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί και προβάλει την ηγεμονία του.Νομίζω ότι εδώ λέμε το ίδιο.
Αν όμως υποθέσουμε ότι μας παρέχεται η ανάγκη ή εξαναγκαζόμαστε σε μια περίοδο φιλοσοφικής ρευστότητας και ανατροπών .η ακόμα και διαστρεβλώσεων ώστε να χωρέσουν όλοι και οι ποιο ισχυρές ομάδες συμφερόντων ας επικρατήσουν έναντι των άλλων {αυτό δηλαδή που συμβαίνει στα Αστικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ.} τότε θα πρέπει εξ’ αρχής να κάνουμε την επισήμανση ότι ο στρατηγικός μας στόχος τον αντιλαμβανόμαστε ως καθημερινό αγώνα ανατροπών των δομών που στηρίζεται η καθεστηκυία τάξη πραγμάτων [ και εδώ απαντώ στην πρώτη απάντηση σου].
Επομένως χωρίς τη διάθεση να αντιπαρατεθώ σε ένα αξιακό σύστημα όπως το έχεις επεξεργαστεί, προκύπτει μια διαφωνία περισσότερο ως φιλοσοφικό ζήτημα και ζήτημα επιστροφής στις «ρίζες» μας, που χωρίς να καταγγέλλεις τον δογματισμό δημιουργείς ένα καινούργιο.Στα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα, με την εμφάνιση των εκ του εξωτερικού προερχομένων λόγιων και επιστημόνων (Σοσιαλιστές – Ουτοπιστές), θεωρούσαν ότι τις Σοσιαλιστικές ιδέες τις χειρίζονταν μόνο οι ελίτ των διανοουμένων και ότι ο Σοσιαλισμός δεν είχε καμιά θέση στην εργατική τάξη, γιατί η εργατική τάξη αποτελούσε μέρος του προβλήματος και άρα οι ελίτ των διανοουμένων και αστών που είχαν ενστερνιστεί την φιλοσοφία του Ουτοπικού Σοσιαλισμού μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα.Όταν αργότερα και με την έμπνευση του αποτελέσματος της Οχτωβριανής επανάστασης τα Πρώτα συνδικάτα μιλούσαν για τον Σοσιαλισμό, τον αντιλαμβάνονταν ως τον Νέο Χριστιανισμό.Στα περισσότερα συνδικάτα, στους των γραφείων τους, αντί την φωτογραφία του Μάρξ είχα αναρτημένη την εικόνα του Χριστού.
Αλλά τόσο ο Μαρξ, όσο και ο Ένγκελς αλλά και αργότερα η Λούξεμπουργκ ή πολύ αργότερα ο Γκράμσι, πουθενά κα ποτέ δεν ανέφεραν ότι ο Σοσιαλισμός είναι ένα πολιτικό κοινωνικό σύστημα της ολότητας και ότι η εργατική τάξη είναι μια συνιστώσα αυτής της ολότητας. Ακριβώς το αντίθετο είπαν.
Δεν μπορούμε λοιπόν στα πλαίσια της σύστασης ενός πολιτικού υποκειμένου που δημιουργείται ώστε να κατακτήσει ένα στρατηγικής σημασίας στόχο, «την Σοσιαλιστικοποίηση των Κοινωνιών και της Οικονομίας», να αναθεωρήσουμε την Σοσιαλιστική φιλοσοφία, δίνοντας της άλλα χαρακτηριστικά ώστε να χωρέσουν όλοι.
Βέβαια στα πλαίσια συγκρότησης ενός Κόμματος που επιθυμεί να εισάγει τον Σοσιαλισμό ως συστατικό του στοιχείο δεν είναι απαγορευτικό μέσα στον κορμό του να στρατεύονται διαστρωματώσεις μιας Εθνικής κοινωνίας, γιατί χρειάζονται όλοι στην επίτευξη του στόχου.Αλλά από αυτό το σημείο μέχρις του « ΠΑΣΟΚ των Αστών» που έχασαν την αναγνωσιμότητα τους (σύμφωνα με το αξιακό δίκαιο του καπιταλιστικού συστήματος) και που συμπιέζονται προς τα κάτω, εκεί όπου βρίσκεται η πλειοψηφία της Αγροτικής και Εργατικής τάξης , είναι κομμάτι δύσκολο.
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ Δημήτρη είναι το δημιούργημα αυτών των τεχνοκρατών, των Διευθυντικών στελεχών και των πτωχευμένων Αστών ή των Αστών που συμπιέζονταν από άλλα μεγαλύτερα μεγέθη ( Οικονομικά – Πολιτικά)
Θα ήθελα όμως ένα παράδειγμα Αστών που συμπιέζεται και που το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να εντάξει την φυσιογνωμία του στην φιλοσοφία αυτής της διαστρωμάτωσης των Αστών, ώστε να μην χάσει τον «κοινωνικό του ρόλο».
Όπως θα ήθελα την γνώμη σου για την σύνθεση μιας Κεντρικής Επιτροπής και ενός Πολιτικού Γραφείου που να δικαιολογεί τον χαρακτήρα του ως Κόμμα Σοσιαλιστικό.Άλλες ορολογίες , όπως Εθνικό Συμβούλιο κλπ, δεν με βρίσκουν σύμφωνο και προδήλως είναι όροι αποδοχής της αστικοποίησης και του φιλελευθερισμού στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος.
Τέλος, αν φτάσουμε σε μια Σοσιαλιστική Κοινωνία με Σοσιαλιστική Οικονομία, τότες συμφωνώ, δεν υπάρχουν αποκλεισμοί. Σήμερα όμως διανύουμε τον Καπιταλισμό και λειτουργούμε με ότι κατασκεύασε. Είναι αυτό που θέλουμε να ανατρέψουμε. Δεν το έχουμε ανατρέψει ήδη.

συντροφικά

Βαγγέλης Κωνσταντίνου