ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΡΑΜΙΤΣΑ ΣΤΟ 3ο ΓΡΑΜΜΑ

Ευχαριστώ Βαγγέλη.
Πρώτα απ' όλα δεν μπορώ παρά να σου πω ότι ιστορικά έχεις δίκιο. Ομως ο ταξικός σοσιαλισμός, ο παραδοσιακός, δεν είναι στις πολιτικές αναζητήσεις μου. Προσβλέπω στον αταξικό σοσιαλισμό που πραγματώνεται μέσα από μία δημοκρατική ιστορική διαλεκτική.Αλλά ας έλθουμε στο σήμερα ... .Δεν θα υπενθυμίσω την πολιτική σκοπιμότητα του κειμένου, νομίζω ότι είναι εμφανές που απευθύνεται.Ομως ο ίδιος ο σοσιαλισμός δεν θα έπρεπε να υπακούει στον διαλεκτισμό; δεν θα έπρεπε να κινείται ιστορικά;Ο γνωστός "ορθόδοξος" σοσιαλισμός γεννήθηκε σε συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες και σε αυτές τις δομές εκφράστηκε προσπαθώντας να συλλάβει το ιστορικό γίγνεσθαι με την σύλληψη "φυσικών" νόμων. Κάπου ανέλυσα ότι μπορούμε στην πραγματικότητα να μιλάμε μόνο για κατά κανόνα συμβαίνοντα ... . Ομως ο σοσιαλισμός των προηγ. αιώνων υποκατέστησε απλώς την κυριότητα στά μέσα παραγωγής εκφράζοντας στην ουσία τις αυτές παραγωγικές επιδιώξεις με μεγαλύτερο θεωρητικά αριθμό αποδεκτών. Μετά το 1990 έχουμε μπει για τα καλά στην μεταβιομηχανική εποχή και πρέπει να προλάβουμε το τραίνο της φεουδαλοποίησης για το οποίο εργάζονται οι οπαδοί του νεο-φιλελευθερισμού.Στις σημερινές κοινωνικές συνθήκες και δομές (ταξικές ή στρωματικές) αποδεκτός είναι για μένα ο χαρακτηρισμός :εκμεταλλευτές - εκμεταλλευόμενοι. Πως το έννοώ; Στην ισορροπία της υπεραξίας υπάρχουν πάντοτε κερδισμένοι και χαμένοι, άλλοι πολύ και άλλοι λιγότερο. Σε αυτή την ισορροπία καταρχήν αναφέρομαι και θέλω να πω ότι δεν θεωρώ αντίπαλο π.χ. τον ψιλικατζή της γειτονιάς που συμπιέζεται και παράγει υπεραξία υπέρ του μεγαλεμπόρου ή του βιομηχάνου. Αυτόν που τον τοποθετείς ; σε ποιά μεριά του ζυγού, μαζί μας ή ταξικά ως αστό. Σε αυτή την ισορροπία στοχεύω.Επειδή μάλιστα δεν πιστεύω ότι μια δικτατορία του προλεταριάτου είναι ικανή να σταματήσει την κίνηση των κοινωνιών θέτω την ισορροπία των αριθμών, δηλαδή την δημοκρατία ως κοινωνικό πρόταγμα.Ως προς το αξιακό σύστημα θαρρώ ότι θέτω ένα ουσιαστικό αξιακό δεδομένο των ανθρώπινων κοινωνιών, τον ίδιο τον άνθρωπο. Σε αυτό ή συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί, είναι το μοναδικό αξιακό δεδομένο που μπορώ να θέσω, με τον διευκρινιστικό όρο της συλλογικότητας και όχι της ατομικότητας.Εάν π.χ. δείς μια πρόταση για τα φάρμακα σε όλο τον πλανήτη (είναι στο blog μου) θα δεις ότι απενεργοποιώ την "αξία" :εμπορεύσιμο είδος, όταν βλάπτει την αξία : άνθρωπος ή δεν τον καλύπτει."Πάντων μέτρον άνθρωπος", για να επανέλθω σε θέματα λυμένα από αιώνες, αλλά ξεχασμένα ... .Εάν θέλεις Βαγγέλη ας μην το αποκαλέσουμε σοσιαλισμό, ας του δώσουμε άλλη ονομασία, όμως νομίζω ότι εννοιολογικά συνδέεται άμεσα με τις ξεχασμένες βασικές αρχές του σοσιαλισμού, έστω και χωρίς ειδική ταξική απεύθυνση.