Ο ΤΕΩΣ Γ.Γ. της ΓΣΕΕ και τεως ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ της Ν.Δ., ΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΩΝ .... STAGERS

τα σχόλια δικά σας.
Το μόνο που θα πω στον Γιάννη Μανώλη, είναι ότι δεν μπορείς να ξεχνάς τους εργαζόμενους όταν είσαι βουλευτής και να τους θυμάσαι όταν δεν είσαι τίποτα, γιατί ονειρεύεσαι να ξαναγίνεις.

ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΗΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΩΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Η απόφαση αυτή της κυβέρνηση τους πετάει στο δρόμο χωρίς μάλιστα να δικαιούνται ούτε επίδομα ανεργίας.

Σύνθημά τους:
«Αν είσαι εναντίον της δουλείας, δεν σκοτώνεις τους δούλους».

Καταγγέλλουν ότι όσοι τους «υιοθέτησαν» τις τελευταίες ημέρες δεν ενδιαφέρονται για τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων στα stage, όπως αυτά αναδείχθηκαν από την απόφαση της κυβέρνησης να τους πετάξει κατά χιλιάδες στο δρόμο.

Η κ. Ροβυθάκη:…… η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων με την μορφή stage στα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας, καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών, κενές οργανικές θέσεις δηλαδή με ελαστικές μορφές εργασίας.
Η κ. Ροβυθάκη: ……. οι εγγεγραμμένοι άνεργοι του ΟΑΕΔ που λαμβάνουν το επίδομα ανεργίας, παίρνουν περισσότερα χρήματα από τους εργαζομένους στα stage…
Η κ. Ροβυθάκη: ……..η προϋπηρεσία τους στις υπηρεσίες του δημοσίου και των ΟΤΑ που υπηρέτησαν ή συνεχίζουν να υπηρετούν δεν αναγνωρίζεται στην αγορά εργασίας.
Η κ. Ροβυθακη : ……..Μέχρι τώρα καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες σε διάφορες υπηρεσίες χωρίς ασφαλιστική κάλυψη στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα και στους δήμους.

Τα αιτήματα των συμβασιούχων είναι:



.Αναγνώριση των συνεχών και αδιάλειπτων συμβάσεών τους ως συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και όχι ως «μαθητεία».
.Ασφαλιστική κάλυψη από την αρχή της πρόσληψής μας στον ΟΑΕΔ, με παράλληλη μισθολογική και βαθμολογική εξομοίωση με το μόνιμο – τακτικό προσωπικό που εργάζεται με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου.
.Διατήρηση της προσαύξησης κατά 50% σε όλους όσους έχουν εμπειρία συναφή με το αντικείμενο των προκηρυσσόμενων θέσεων σε περίπτωση έκδοσης προκήρυξης μέσω ΑΣΕΠ.


...................................................................*...............................................................................



Ποιος κάνει πλάκα και σε ποιον;


Σήμερα, οι stagers ανακαλύπτουν την ..... Αμερική. Διόλου τυχαία;


Ο ..... οίστρος του εξερευνητή θαλασσοπόρου, δεν τους έπιασε πριν, όταν το δουλεμπορικό " Νέα Δημοκρατία" τους έχωνε στα αμπάρια του και τους μεταχειριζόταν σαν φθηνό αναλώσιμο "κρέας" που δούλευε με τις αλυσίδες του ..... "κάποια στιγμή θα γίνουμε μόνιμοι απο την κεκρόπορτα" των "δικών μας παιδιών" στο Δημόσιο, ως πονηράκιδες σε βάρος όλων όσων δεν έχουν τον μπάρμπα απο την Κορώνη;


Ο .... οίστρος του μαχητή κατά της δουλείας, τους έπιασε μόλις διαπίστωσαν ότι βούλιαξε το δουλεμπορικό " Νέα Δημοκρατία" και τώρα την ...... Αμερική , την πάτησε το τραίνο;


Τώρα που έχασαν το δοβλέτι και που οι κατουρημένες ποδιές δεν μπορούν να τους "βολέψουν" στο.... Δημόσιο, θυμήθηκαν πως πρέπει να συγκροτήσουν σωματεία και να βγουν στον Αγώνα. Να υπερασπιστούν το δικαίωμα τους στην εργασία και στην ισότιμη μεταχείρισή τους απο τον Εργοδότη - Κράτος;


Αλλά μήπως στην Ελλάδα, πάντα έτσι δεν γίνεται;

Το 2004. ο Καραμανλής κέρδισε τις εκλογές απο το ΠΑΣΟΚ, με το σύνθημα ότι θα μονιμοποιούσε 250.000 συμβασιούχους που τους είχε σε "ομηρία" το Σημιτικό κατεστημένο.

Αμέσως μετά μονιμοποίησε μόνο 33.000 και ανακάλυψε την δουλεία των stage !!!


Τα .... δικά μας παιδιά, βολεύονται τώρα με καθεστώς δουλείας . Στο νέο καθεστώς όπως και με τους προηγούμενους υπάρχει συνομολόγηση!
Ο εργαζόμενος συνομολογεί με την Κυβέρνηση να χρησιμοποιηθεί αντί μιας φρούδα ελπίδας και μιας πραγματικής υποτιμημένης αντιμισθίας, ένα καθεστώς εργασιακής σχέσης με αμοιβαίο όφελος.

Από την μια η Κυβέρνηση διασφαλίζει μια σίγουρη δεξαμενή ψήφων για τις εκλογικές διαδικασίες, καθώς και έναν σίγουρο "στρατό" προπαγάνδας και χειροκροτητών και από την άλλη ο εργαζόμενος, διασφαλίζει ένα μισθό σίγουρο και πιθανότητα μονιμοποίησης του, όταν αλλάξει η Κυβέρνηση και ασκήσει με την βοήθεια της προηγουμένης, ωμό εκβιασμό.

Σε αυτήν την συνομολόγηση καλείται να τοποθετηθεί η Κοινωνία αλλά και οι θεσμοθετημένοι φορείς της - συνομιλητές με το Κράτος- αλλά και οι παραπροπαγανδιστικοί μηχανισμοί των ΜΜΕ.

Ποτάμια το ... κλάμα, ποτάμια η υποκρισία

Οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι εργαζόμενοι. Ο μόνος υπεύθυνος είναι η .... Κοινωνία και το Κράτος.

Στην θέση της Κοινωνίας τοποθετούνται τα οργανωμένα συμφέροντα που η Κυβέρνηση πρέπει να έρθει σε ρήξη.

Στην θέση του Κράτους μπαίνει η Κυβέρνηση, που καλείται να νοικοκυρέψει τον τόπο και να φέρει την διαφάνεια και την αξιοκρατία.

Η υποκρισία συνεχίζεται. Το κλάμα ανεβάζει την .... στάθμη της λίμνης του Μαραθώνα.

Ποιος φταίει λοιπόν;

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ !!!

Φταίνε, γιατί δεν μπορεί μόνο το 8% των οργανωμένων εργαζομένων σε σωματεία να έχουν φωνή, να δίνουν λύσεις σε μια κοινωνία εργαζομένων που βαριέται, που δεν θέλει να μην έχει προβλήματα, που τους αρέσει να πορεύονται κατά μόνας γιατί είναι ελεύθεροι να αποφασίσουν για τον εαυτό του χωρίς να αντιλαμβάνονται ως μωρές παρθένες ότι ναρκοθετούν και υπονομεύουν το μέλλον των υπολοίπων.

Φταίνε, γιατί επιτρέπουν στα κόμματα να καπελώνουν τα συνδικάτα με τους έμπιστους τους.

Φταίνε, γιατί βολεύονται από τον μπάρμπα στην Κορώνη και αδιαφορούν για τον διπλανό τους, για τον φίλο ή την φίλη τους, για τον συνάνθρωπό τους που ενώ έχει τα προσόντα δεν έχει το "βύσμα".

Φταίνε, γιατί συνομολογούν με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, συνωμοτώντας πρώτα κατά του εαυτού τους και στην συνέχεια εναντίον όλων των άλλων.

Φταίνε, γιατί μόνο αυτοί έχουν δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο, που τους χρησιμοποιούν, χρησιμοποιούν την ανάγκη τους για δουλειά, χρησιμοποιούν τα όνειρά τους, τους εκμεταλλεύονται, ενώ αυτοί δεν θέλουν, αλλά τρέχουν από κατουρημένη ποδιά σε κατουρημένη, γιατί εναγωνίως ψάχνουν τον αφέντη τους, τον αφέντη - προστάτη και νταβαντζή.

Φταίνε, γιατί επιθυμούν το βόλεμα, γιατί έτσι τους έμαθε η οικογένεια, το σχολείο, ο κοινωνικός περίγυρος, η κομματική τους ένταξη, το Κράτος και ποτέ δεν αντιστάθηκαν, ποτέ δεν αντιπάλαψαν, ποτέ δεν επαναστάτησαν

Φταίνε, γιατί η ισοκρατία ξεκινά για όλους από το βόλεμα τους και μετά. Γιατί και οι πολιτικοί παίζουν ταμπούρλο στις ανάγκες τους, στο μέλλον τους, στα όνειρά τους, στην σιγουριά για την ζωή τους.

Φταίνε, γιατί είναι, και θέλουν να είναι, ανιστόρητοι, απαίδευτοι, ακαλλιέργητοι, με παρκαρισμένο τον εγκέφαλό τους, με ταπεινωμένη συνείδηση και μπόλικη κουτοπονηριά

Γιατί λοιπόν διαμαρτύρονται και γιατί είμαστε εμείς υποχρεωμένοι να τους συμπαρασταθούμε;

Γιατί πρέπει να τους νομιμοποιήσουμε και μαζί με αυτούς να νομιμοποιήσουμε τον κάθε αγύρτη και απατεώνα Πολιτικό, να ενθαρρύνουμε τους Πολιτικούς και τα Κόμματα να ασελγούν ασυστόλως, να εξαπατούν τους εργαζόμενους, να δημιουργούν στρατιές από "δικά τους παιδιά" που πρέπει να έχουν προνομιακή μεταχείριση έναντι όλων;

Ποιοι τους έταξαν μονιμοποίηση; Ποιοι τους ανέθεσαν εργασία φτηνιάρικου μεροκάματου και τους εμπέδωσαν την συνείδηση ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες;

Αν θέλουν να δικαιωθούν, πρέπει πρώτα να καταγγείλουν όσους τους ενέπαιξαν.

Αν θέλουν να δικαιωθούν, πρέπει να ζητήσουν, κατονομάζοντας τους, την παραδειγματική τους τιμωρία. Να προσφύγουν μαζικά στην Δικαιοσύνη, ζητώντας να δικαστούν οι πολιτικοί εκείνοι πους τους έσπρωξαν σε αυτήν την πλάνη.

Ζητώ από την Κυβέρνηση, αν θέλει να εμπεδώσει ένα διαφορετικό ήθος στην Πολιτική και στο Κοινοβούλιο, να ενεργοποιήσει τις διαδικασίες περί ευθύνης Υπουργών, να συσταθεί εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή, να ερευνήσει η Βουλή και παραπέμψει όλους εκείνους τους διατελέσαντες Υπουργούς αλλά και Βουλευτές της προηγούμενης αλλά και των προηγούμενων Κυβερνήσεων, στην Δικαιοσύνη.

Αυτό πρέπει να διεκδικήσει και η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ

Για να υπάρξει αμοιβαία εμπιστοσύνη Κοινωνίας και Κράτους, πρέπει να γίνει πρώτα εκκαθάριση του Κράτους, να απονεμηθεί δικαιοσύνη και μετά να οικοδομηθούν μέτρα αμοιβαίου οφέλους και αμοιβαίας εμπιστοσύνης

Διαφορετικά, το ίδιο έργο θα επαναλαμβάνεται

2η ΕΠΙΣΤΟΛΗ στον κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ως ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

Από την εποχή των " μη προνομιούχων" μέχρι σήμερα των "εχόντων και κατεχόντων" η υποκρισία περισσεύει και η αφωνία των πολιτών ξεχειλίζει από την κατά τεκμήριο και ουσία αδιαφορία και ανερμάτιστο τεχνοκρατισμό της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.

Η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, εφηύρε μια επαίσχυντη μέθοδο απόκτησης επιπλέον εισοδημάτων για τον κρατικό προϋπολογισμό, με την απενοχοποίηση των Μηχανικών, κατασκευαστών εργολάβων και της πολεοδομίας, φορτώνοντας προς τους ιδιοκτήτες διαμερισμάτων με ημιυπαίθριους χώρους, μια δαπάνη που ημινομιμοποιούσε την αυθαιρεσία του Κράτους και εμπέδωνε την συνείδηση του απατεώνα σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας.

Διαχρονικά οι κυβερνήσεις στο όνομα του να επιδείξουν αναπτυξιακά έργα και αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης, έκαναν και κάνουν χατίρια σε ένα καρτέλ που λυμαίνεται την αγορά γης, τις κατασκευές και το κύκλωμα αγοραπωλησίας, με εμφανείς παρανομίες και αυθαίρετες κατασκευές, τις οποίες καλούνται υποχρεωτικά να τις πληρώνουν οι αγοραστές διαμερισμάτων, μιας και δεν κατασκευάζονται πολυόροφες κατοικίες χωρίς ημιυπαιθρίους ώστε να υφίσταται ανταγωνισμός αξιών.

Παρά την ύπαρξη νόμου για την ηλεκτροδότηση των αυθαίρετων κατασκευών, ο νόμος εξαντλείται στα όρια της εξοχικής κατοικίας ή της μόνιμης εκτός σχεδίου, ενώ για τις εντός σχεδίου αυθαίρετες κατασκευές που "νομιμοποιούνται" από την διαμεσολάβηση Μηχανικού - εργολάβου – πολεοδομίας , ουδεμία παραβίαση νόμου "γνωρίζει" το κράτος, παρά εντοπίζει τις αυθαιρεσίες όταν υπάρξει καταγγελία.
Αλλά ποιος θα καταγγείλει ποιον, όταν όλοι διαβιώνουν κάτω από μια στέγη που η αυθαιρεσία και οι παρανομίες είναι "κοινό αγαθό" ! ΄

Έρχεται λοιπόν ο Νόμος Σουφλιά, που λέει : μακάριοι οι καρφώσαντες εαυτόν ίνα μη καρφωθούν εκ των πλησίων τους. Αυτούς το ... Κράτος τους ανταμείβει βάζοντας κοντή αλυσίδα στο λαιμό της πολεοδομίας.

Υπάρχει το εξ' ίσου σοβαρό ζήτημα των "αυθαίρετων" εντός οικιστικής ζώνης αλλά εκτός σχεδίου πόλεως κτισμάτων, που η αυθαιρεσία έχει να κάνει, πρώτον ως προς την αδειοδότηση της κατασκευής και δεύτερον, ως προς τις προϋποθέσεις που περιορίζονται στα όρια έκτασης του οικοπέδου, το οποίο θεωρείται άρτιο και οικοδομήσιμο μόνο πάνω από τα 4,5 στρ.

Θα παρατηρήσουμε εδώ, ότι συντελείται μια άνιση ανακατανομή πλούτου και ανισοτιμία ανάμεσα στους πολίτες από την μια και από την άλλη, μια ανοχή που δίνει λύσεις στην επιχειρηματικότητα, την κίνηση της αγοράς και στο μαύρο χρήμα, σε όλες τις μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις που υποστηρίζουν τεχνικά και κατασκευαστικά - εμπορευματικά , την οικοδομική δραστηριότητα.

Η ανισότητα στην ανακατανομή του πλούτου, δεσπόζεται από την οριοθέτηση της σχέσης "μη προνομιούχων " και "εχόντων και κατεχόντων" πλούτου και οικονομικής εξουσίας, καταδικάζοντας τους μη προνομιούχους στον παρανομαστή της κοινωνικοοικονομικής ένταξής τους, στα πλαίσια της εθνικής κοινωνίας.

Η οριοθέτηση των 4,5 στρ. ως άρτιο και οικοδομήσιμο οικόπεδο υψώνει τείχη ανάμεσα στους πολίτες, επιβεβαιώνοντας τον κοινωνικοοικονομικό κανόνα, όπου τα μεσαία προνομιούχα στρώματα των Διευθυντικών στελεχών και οι έχοντες και κατέχοντες επιβραβεύονται για την οικονομική - κοινωνική θέση τους στα πλαίσια της εθνικής κοινωνίας, τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα να απολαμβάνουν τον ελεύθερο χρόνο τους σε ένα περιβάλλον ξεκούρασης και αναψυχής, ενώ στους υπόλοιπους, κυρίως εργαζόμενους - μισθοσυντήρητους πολίτες, δεν τους αναγνωρίζεται ούτε ένας ημιυπαίθριος χώρος.

Βλέπουμε εδώ ότι το δικαίωμα της αναψυχής και ξεκούρασης εντός οικιστικού περιβάλλοντος αντάξιου της οικονομικής συμβολής κάποιου την διαμόρφωση του ΑΕΠ, προβάλλει από την αναγκαιότητα της "ξεκούρασης" του, από μια συνεχή "κούραση " που υφίσταται, βλέποντας του εργαζόμενους να ... εργάζονται κοπιαστικά γι' αυτόν. Σε αυτόν λοιπόν αναγνωρίζεται η ανάγκη ξεκούρασης μέσα σε ένα φιλικό, προσιτό και φυσικό περιβάλλον, γιατί το έχει ανάγκη. Έχει όμως και τα λεφτά!

Ο εργαζόμενος τι έχει; Την υποχρέωση να δουλεύει και το δικαίωμα να .... εργάζεται!

Αλήθεια λοιπόν, ποιος εκ των εργαζομένων μπορεί να έχει το κεφάλαιο των 150000, 250000 και παραπάνω για αγορά 4,5 στρ. γης, για να μπορεί να "στεγάσει" το κόπο του και τα όνειρά του, ξοδεύοντας επιπλέον άλλα 150000 ευρώ;

Αλλά ξέχασα!

Στο Κράτος αυτό, δικαιώματα δεν έχουν όλοι, πάρα μόνο όσοι έχουν το απαραίτητο χρήμα, που τους καταξιώνει είτε στην δυνατότητα μόρφωσης, είτε στην δυνατότητα ελεύθερης επιχειρηματικής δράσης, είτε στην εκμετάλλευση των πολιτικών και της πολιτικής, είτε στην ένταξή τους στις" ανώτερες τάξεις".

Η κοινωνική ένταξη του ατόμου και η αναγνωρισιμότητα του καθορίζεται τόσο από την εργασία του αλλά και από την οικονομική του δυνατότητα να συμμετέχει ή να επηρεάζει το κοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι.

Επομένως στο άτομο αυτό "χαρίζεται" και το δικαίωμα της απόκτησης μιας άνετης εξοχικής κατοικίας, ενταγμένης σε ένα φυσικό περιβάλλον αντάξιο της οικονομικής του δύναμης και ισάξιο με την συμμετοχή του στο οικονομικό γίγνεσθαι της χώρας.

Η χλέπα, δηλαδή οι εργαζόμενοι, μπορούν να κάνουν ταξιδάκια αναψυχής με την Εργατική Εστία, να συμμετέχουν όταν και όπως μπορούν στα "μπάνια του Λαού", αλλά μέχρις εκεί !!!

Αλλά, αφού δεν επιτρέπει ο υφιστάμενος νόμος να κτίσουν σε οικόπεδα των 250 ή 300 τ.μ. οι πολίτες που κατ' ευφημισμό είναι ίσοι μεταξύ τους, τότε το Κράτος, δια των οικονομικών εφοριών:

Γιατί δεν παρεμβαίνει στο κύκλωμα αγοροπωλησίες, καθιστώντας άκυρες της αγοροπωλησίες τεμαχίων γης για παραθεριστική κατοικία;

Γιατί δεν τιμωρούνται οι μεσίτες, οι Μηχανικοί, οι υποθηκοφύλακες, οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, για την κομπίνα που στήνουν σε βάρος μικρών καταθετών, μισθοσυντήρητων ανθρώπων, πάρα έρχεστε στην συνέχεια να στηλιτεύετε την πράξη της αυθαίρετης κατασκευής, στερώντας τους κατόχους των κατοικιών αυτών από την ηλεκτροδότηση, το τηλέφωνο και την ισοτιμία τους με τους "άλλους", σε σχέση με το Σύνταγμα;
Είστε οι νόμιμοι που τους αρπάζετε την αποταμίευσή τους, τον κόπο μιας ζωής και να τους στήνετε στον τοίχο επειδή τόλμησαν να αξιοποιήσουν το κομμάτι γης που αγόρασαν με κόπο και στερήσεις;

Ποια λογική υπαγορεύει σε παραθεριστικές περιοχές το σχέδιο πόλης και δεν υπαγορεύει την οριοθέτηση της περιοχής ως παραθεριστική, όπου το άρτιο και οικοδομήσιμο κομμάτι γης ξεκινά για μια κατασκευή των 80τ.μ. από τα 250 τ.μ. οικοπέδου;

Γιατί σε μια παραθεριστική περιοχή το σχέδιο ανάπτυξης και εγκαταστάσεων υποδομών και κτισμάτων πρέπει να ξεπερνά την Τοπική Αυτοδιοίκηση και να εμπλέκεται το Κράτος;

Γιατί επιτρέπετε σε Δήμους να κάνουν τα στραβά μάτια κατά την διαδικασία δημιουργίας αγροτεμαχίων ως οικόπεδα κάτω του ορίου των 4,5 στρ. επ' ωφελεία των δημοτών τους, και γιατί δεν τιμωρούνται όσοι στήνουν "επιχειρήσεις" εξαπάτησης των πολιτών και αφαίμαξης του εξοικονούμενου κόπου τους;

Ο νόμος που διέπει τις κατασκευές για πρώτη κατοικία ή παραθεριστική εκτός σχεδίου πόλεως αλλά σε παραθεριστική περιοχή, που έχει χαρακτηρισθεί παραθεριστική, πρέπει να αλλάξει και να προσαρμοστεί με την παροχή ισοδύναμων και ισάξιων δικαιωμάτων σε όλους τους πολίτες, χωρίς την βάση δημιουργίας πολιτών πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.
Μπορείτε σήμερα να προχωρήσετε στην διόρθωση αυτή, να προχωρήσετε στην νομιμοποίηση των υφιστάμενων κατασκευών με κλιμακωτή φορολόγηση των κτισμάτων αλλά και την παράλληλη νομοθέτηση νέου νόμου και όρων κατασκευών παραθεριστικών κατοικιών ή μόνιμων εντός παραθεριστικής περιοχής.

Μπορείτε να οριοθετήσετε για τις παραθεριστικές περιοχές ως ελάχιστη οικοδόμησιμη γη τα 300 'η 250 τ.μ.

Το Κράτος έχει να κερδίσει πάρα πολλά και από την βάση της ίσης μεταχείρισης και ισοκρατίας αλλά και ως προς τα δημοσιονομικά

Άλλο πράγμα είναι οι κατασκευές εντός δασών ή σε καμένες εκτάσεις με τα παράνομα κτίσματα και άλλο η οριοθέτηση παραθεριστικών περιοχών εκτός Δήμων, όπου πρέπει να είναι απλοποιημένες όλες οι διατάξεις του Γενικού Πολεοδομικού και Χωροθεσίας.

-- Βαγγέλης Κωνσταντίνου

1η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ κ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ως ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

----- Original Message ----- From: vangelis.konstantinou@gmail.com
To: dialogue@politicalforum.gr
Sent: Tuesday, October 20, 2009 10:57 AMSubject: Επικοινωνία με τους πολίτες

Δύο σχόλια.
Πρώτο, να είστε πιο απλοί στον λόγο σας και πιο κατανοητοί ώστε ούτε ο Λαός να "εκτρέπεται" σε διασταλτικά πεδία ερμηνείας των όσων έχετε διακηρύξει ή σήμερα διατυπώνετε, αλλά και η δυνατότητες παρερμηνείας του πολιτικού σας λόγου όταν ακουμπά τεχνοκρατισμούς ή δημαγωγικές συναρτήσεις, να μειώνεται σε ένα ανεκτό επίπεδο.

Δεύτερο, όπως πολλές φορές έχω γράψει στον μπλογκ μου " Πολιτικοί Διάλογοι για τον Σοσιαλισμό", είμαι αντίθετος και πολέμιος του Πολιτικού συστήματος της Ελλάδας, το οποίο και υπηρετείτε. Το Πολιτικό Σύστημα βασίζεται στην Κορπορατίστικη αντίληψη σχεδιασμού και συγκρότησης των Κοινωνιών και των εξουσιών που πηγάζουν απο τον συνεχή ανταγωνισμό των πλέον συγκροτημένων και ισχυρών ομάδων οικονομικών συμφερόντων. Προφανώς αν δεν υποκατασταθεί το σύστημα με λειτουργίες που μπορούν να δημιουργήσουν την ανάγκη μιας οργανωμένης σε Δήμο Κοινωνία, θα αναπαράγεται και θα εκτρέπεται σε ποικιλότερες και πολυδαίδαλες εκφάνσεις ενός κατά συνθήκη "δημοκρατικού" πολιτεύματος όταν στην πραγματικότητα θα έχει πλήρως εξελιχθεί σε ένα Φασιστικό πολίτευμα.

Μια τέτοια λειτουργία με μια παράλληλη καθοδήγηση απο ένα Σοσιαλιστικό ή έστω Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, είναι το Δημοψήφισμα, που πρέπει να αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι εξουσία στν διακυβέρνηση της χώρα, και που δεν θα φοβίζει την εκάστοτε εξουσία, παρά μόνο εκείνη που διακατέχεται απο φασιστική συνείδηση.

Μια δυνατότητα ενεργούς συμμετοχής και άμεσης Δημοκρατίας, που θα μπορούσε να δοκιμαστεί στα επίπεδα του Δήμου ή της Περιφέρειας, είναι η λογοδοσία των εκλεγμένων στο Δ.Σ. ή στο Νομαρχιακό ή στην περιφέρεια, απο ένα κληρωμένο (τυχαίο) αριθμό ανθρώπων του Δήμου, της Νομαρχίας, της Περιφέρειας, με θεσμικό ρόλο. Την έγκριση όλων των πράξεων και την εξατομικευμένη ευθύνη του καθενός συντελεστή των εκλεγμένων με δυνατότητα της κατα πλειοψηφίας καθαίρεσης εκ του αξιώματος του.

Πάντως , απο τον σημερινό Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και Πρόεδρου της Σ. Διεθνούς περιμένω καινοτόμα πράγματα αλλά και καινοτόμες αντιλήψεις. Εύχομαι να πετύχετε και να διαψευστώ στις κριτικές μου.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΡΩΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΣΟΚ.

-Για την Ιστορία:
- Τον Απρίλη του 2008 ο σημερινός πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου κατέθεσε Επίκαιρη Ερώτηση προς τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή με θέμα: «Τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας που επιχειρεί η κυβέρνηση»(!!!). Στο κείμενο της Ερώτησης ανέφερε: «Αν υλοποιηθούν τα σχέδια της κυβέρνησης» για την «πλήρη ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας», η Ελλάδα «θα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, στην οποία τα μεγαλύτερα λιμάνια, το σύνολο των μεγάλων αεροδρομίων, οι τηλεπικοινωνίες, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και άλλοι ζωτικοί τομείς της οικονομίας θα είναι ιδιωτικοί ή και θα ελέγχονται από αντίστοιχους οργανισμούς άλλων χωρών». Και καταλήγει: «Αυτή η πολιτική είναι και ξεπερασμένη και αποτυχημένη. Την εφάρμοσαν μόνο στο παρελθόν ακραία νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις όπως της κ. Θάτσερ και του κ. Μητσοτάκη».

---------------------------------------------------------------------------------
ΔΗΛΩΣΕΙΣ:


Επιπλέον, ερωτηθείς εάν είναι δίκαια τα αιτήματα των εργατών, ο κ. Πεταλωτής απάντησε ότι «σε κάθε απεργία υπάρχουν και κάποια αιτήματα. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να απαντάει επ' αυτών»……

Ακόμη κληθείς να αποσαφηνίσει τους όρους της επαναδιαπραγμάτευσης, ο κ. Πεταλωτής χαρακτήρισε μια τέτοια ενέργεια «άκαιρη, η οποία θα ακύρωνε πολλές διαδικασίες διαλόγου».


Επίσης, ο κ. Πεταλωτής στα πλαίσια της διγλωσσίας που διακρίνει το προ Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, με το μετέπειτα ΠΑΣΟΚ Κυβέρνηση, δήλωσε:
«Έχουμε πετύχει να αρχίσει ένας διάλογος για όλα τα ζητήματα και εκείνα της εργασίας. Διασφαλίζουμε, με όρους δημόσιου συμφέροντος, τον υγιή ανταγωνισμό και συνεχίζεται και σήμερα και θα συνεχιστεί ο διάλογος με όλους τους φορείς για την εύρυθμη λειτουργία του λιμανιού» δήλωσε και παρέπεμψε στις σχετικές δηλώσεις της υπουργού Οικονομίας Λούκας Κατσέλη.

Μήπως δεν είναι ακριβώς διγλωσσία άλλα μια προδιαγραμμένη κωλοτούμπα από τις πολλές που πρόκειται να εθιστούμε ως λαός και εργαζόμενοι, αφού επί της πεπατημένης ουδείς .... αμάρτησε;

Μήπως λέω, η δήλωση ΠΑΣΟΚ "...... Η μελλοντική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την εντολή και την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, θα εξαντλήσει όλες τις νομικές, θεσμικές, πολιτικές δυνατότητες της ευρωπαϊκής και της εθνικής νομοθεσίας, προκειμένου να κατοχυρώσει το δημόσιο συμφέρον, μέσα από μια ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση.... " αποτελούσε προάγγελο της σημερινής διαδικασίας διαλόγου, όπου η "επαναδιαπραγμάτευση" σήμαινε απλώς την έναρξη διαλόγου για δευτερεύοντα ζητήματα, όπως ας πούμε την πολυδιαφημισμένη θέση περί " κατοχύρωση των εργασιακών σχέσεων" που όμως δεν ΄συναντιέται στο επίπεδο των δηλούμενων αιτημάτων των εργαζομένων, μιας και μια σοβαρή Κυβέρνηση δεν μπορεί να απαντά σε αιτήματα εργαζομένων;

Με κάπως διαφορετικά λόγια λέγω απλά, πως οι εργαζόμενοι και δη οι εργατικές τους ηγεσίες, ζώντας περισσότερο στο χώρο των ψευδαισθήσεων και της ουτοπίας, εκπαιδευμένοι επί πολλά χρόνια σε μια εικονική πραγματικότητα που διαστέλει την πραγματικότητα και την ουσία του πολιτικού λόγου, σηνήθως αντιλαμβάνονται τις αποφάσεις των πολιτικών κομμάτων και του προεκλογικού λόγου όπως θα επιθυμούσαν, όπως πιστεύουν ή όπως ερνηνεύουν τον λόγο και τις προθέσεις.

Επιπλέον, οι εργατικές ηγεσίες που δραστηροποιούνται στην βάση της κομματικής τους ιδιότητας στο κοινωνικό - πολιτικό γίγνεσθαι, συνήθως βρίσκονται ανάμεσα στις συμπληγάδες του κοινωνικολαϊκού συμφέροντος και του πολιτικοκομματικού αντίστοιχου, κυρίως δε, όταν ο κομματικός τους φορέας ασκεί κυβερνητικά καθήκοντα εξουσίας.

Πολλές φορές οι εργατικές ηγεσίες έχουν κατηγορηθεί για Κυβερνητικό ή και Εργοδοτικό συνδικαλισμό, κάτι που στην παρούσα φάση η διοίκηση της ομοσπονδίας των Λιμενεργατών δεν επιθυμεί να χρεωθεί από καμιά πολιτικο-συνδικαλιστική παράταξη είτε από τα αριστερά της είτε απο τα δεξιά της.

Από την άλλη όμως, δεν δύναται ακόμη να αντιληφθεί, ότι η " επαναδιαπραγμάτευση" δεν σημαίνει ακύρωση της συμφωνίας ούτε άρνηση προς την ιδιωτικοποίηση των υποδομών. Κάθε άλλο. " Το Κράτος έχει συνέχεια" τονίζεται από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας και το ΠΑΣΟΚ συμφωνεί ....ασθμαίνοντας, μη και κατηγορηθεί ότι η Ελλάς δεν είναι προτεκτοράτο ξένων οργανωμένων συμφερόντων και Κυβερνήσεων και χάσει την αξιοπιστία της !!!

ΠΑΡΑΒΟΛΗ
Έρχετε μια Κυβέρνηση και καταστρέφει την οικονομία της χώρας, δημιουργεί καθεστώς υποτέλειας της οικονομίας και της ανάπτυξης, εκποιεί την ιδιοκτησία του Λαού και ο Λαός αποφασίζει να την στείλει στα .... σκουπίδια.

Εκλέγει μια διαφορετική Κυβέρνηση!

Γιατί το κάνει αυτό ο Λαός; Τι σημαίνει η ψήφο εμπιστοσύνης προς μια άλλη Κυβέρνηση; Ποια είναι η εντολή της ψήφου; Η συνέχεια του Κράτους; Δηλαδή η συνέχεια της ίδιας πολιτικής και των συνεπειών ως επιστέγασμα της άρνησης εμπιστοσύνης στην προηγούμενη Κυβέρνηση;


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Δεν έχω καταλάβει, τι κατάλαβε το ΠΑΣΟΚ και ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης, από την απόφαση του Ελληνικού Λαού, να δώσει μια ισχυρή αυτοδυναμία στο ΠΑΣΟΚ !

Είπε δηλαδή ο Λαός στον Παπανδρέου : " κοίτα φίλε μου, επειδή δεν κάνουμε κέφι τον "χοντρό" και θέλουμε έναν "στυλάτο" για Πρωθυπουργό, που αντί να συνωστίζεται στα φαστφουντάδικα, κάνει αθλητισμό με ποδήλατο, ... συνέχισε αυτό που έκανε ο προηγούμενος, αλλά χωρίς έπαρση, με χαμηλότερους τόνους, πιο στογγυλοποιημένο πολιτικό λόγο, ρίξε και κανένα βάψιμο, κανένα ρετουσάρισμα υπουργών, υπουργείων και δημόσιας διοίκησης και όλα ωραία, όλα καλά".

Αυτό είπε ο Λαός, κ. Παπανδρέου;

Υπήρχε λόγος κυβερνητικής αλλαγής;

Αν το πρόβλημα της οικονομίας και της οικονομικής ευρωστίας των νοικοκυριών εξαρτώνται από το μέγεθος του Κυβερνητικού σχήματος, από τις Κυβερνητικές λιμουζίνες και από τις αλλαγές στις ρεκλάμες των Υπουργείων, τότε είτε ο λαός δεν ξέρει τι του γίνεται ή άλλο είπε ο λαός και άλλο καταλάβατε εσείς.

Για να το πω καλλίτερα, εσείς ό,τι και να πει ο Λαός καταλαβαίνετε ακριβώς ότι ακούει ένας εκ γενετής κουφός και καταλαβαίνετε, ό,τι έχετε συμφωνήσει κάτω από το τραπέζι, στην Λέσχη Μπίλντερπεργκ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς και ό,τι δεσμεύσεις κουβαλάτε προς Διεθνής εξουσίες που πάντα κατουρούσαν σ' αυτήν την γωνιά της Γης, μιας και θεωρούσαν - όχι άδικα - αυτό το κομμάτι της γης, τον απόπατο του σπιτιού τους.

Σε αυτήν την πορεία που χάραξαν διαχρονικά οι προπάτορες της υποτέλειας στην εξουσία, Κόμματα και Κυβερνήσεις, όλοι την ίδια αντίληψη έχετε.

Όλοι βάζετε πλάτη, μην και αυτός ο Τόπος βρει τον ..... μάστορα του.
Κάθε φορά που πάει κάτι να γίνει, τότε "ξυπνά" το θεριό της ..... Αλλαγής.
Και αν η "Αλλαγή" αμφισβητήσει τις έξωθεν εξουσίες υποτέλειας τούτου του Λαού και αυτής της Χώρας, υπάρχει και ..... η Αντιπολίτευση, που θα επαναφέρει στην σωστή ρότα το σαπιοκάραβο "Η Ελλάς". Πρωταγωνιστικό ρόλο θα κληθεί και πάλι να παίξει ποιος άλλος; Η...... Αριστερά!!!

Το είδαμε και στο " βρώμικο 89" αλλά το είδαμε και στην διαπόμπευση του Α. Παπανδρέου που τον σέρνατε - εσεις οι ίδιοι - να προσκυνήσει τον "Πλανητάρχη" λίγο πριν αφήσει τα εγκόσμια, το είδαμε και μετά την πτώση της Χούντας, όταν ένας επαναστατημένος Λαός και μια πρωτοπόρα νεολαία, υποχρεώθηκε να σκύψει το κεφάλι στο "Εθνάρχη" που την είχε κοπανήσει με ψεύτικο διαβατήριο στην Γαλλία για να μην μετακομίσει στον "Κορυδαλλό" και τώρα ερχόταν ως "ήρωας" και "Σωτήρας" του Λαού, της Δημοκρατίας και του Έθνους.

Έχω ξαναπεί για τον ρόλο της Αριστεράς, τόσο σε περίοδο Δεξιάς Διακυβέρνησης όσο και στις περιόδου Σοσιαλδημοκρατικής.

Ο ρόλος της Αριστεράς είναι σε περιόδους ακμής να συνεγείρει τον Λαό και να αποτελεί την συνείδησή του, ώστε σε περιόδους κρίσεις να ασκεί πραγματική καθοδήγηση και να οδηγεί σε απάνεμα λιμάνια τον Λαό και να ισχυροποιεί την εξουσία που έχει ανάγκη ο Λαός και όχι τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.

Αυτόν τον ρόλο ποτέ δεν το έπαιξε το ΚΚΕ, ποτέ δεν τον έπαιξε η Ανανεωτική Αριστερά.

Για το ΠΑΣΟΚ και τον Πρόεδρό του, θα πω πως, το " Δεν χρωστώ σε κανέναν", αποδείξτε το με την καταγγελία των υποτελών Συμβάσεων ξεπουλήματος του Εθνικού πλούτου και των υποδομών της χώρας. Αποδείξτε την διαφορά σας από την κυρίαρχη αντίληψη περί ανάπτυξης που συστοιχίζονται οι κυρίαρχες επιχειρήσεις και τα πιστωτικά - οικονομικά τραστ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αποδείξτε το, με ρήξη προς τον Σύμφωνο Σταθερότητας, προς την Συνθήκη της Λισσαβόνας

Τολμήστε και φέρτε έστω και ετεροχρονισμένα, σε δημοψήφισμα τόσο την Συνθήκη της Λισσαβόνα όσο και το Σύμφωνο Σταθερότητας

Εμπιστευτείτε τον Λαό όπως Εκείνος σας εμπιστεύτηκε

ΑΥΤΟ σημαίνει ρήξη με κατεστημένα συμφέροντα, αγκυλώσεις, υποτέλεια και αφεντικά!!!

Μια πρώτη ματιά στην οικονομική στρατηγική της Νέας Κυβέρνησης

Διαβάζω στο STOP CARTEL ότι ... "Πριν από τις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ, δια στόματος της Λούκας Κατσέλη, μιλούσε (και σωστά!) για παρέμβαση στην αγορά μέσω ενός ισχυρού δημόσιου πυλώνα τραπεζών, στον οποίο θα πρωτοστατούσε η Εθνική Τράπεζα. Σήμερα, με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου επικεφαλής στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής, το ΠΑΣΟΚ ίσως κινδυνεύει να πέσει σε ένα σοβαρό φάουλ.

Αν δώσει κανείς προσοχή σε σχετικό δημοσίευμα του (όχι πάντα αξιόπιστου) "Βήματος", η κυβέρνηση προσανατολίζεται τώρα να αναθεωρήσει αυτή την πολιτική, να αφήσει την Εθνική να κερδοσκοπεί εις βάρος του κοινωνικού συνόλου με "στενά' τραπεζικά κριτήρια μεγιστοποίησης των αποδόσεων στους μετόχους, και να δημιουργήσει ένα δημόσιο πυλώνα με τη συνένωση της ΑΤΕ, του Ταμιευτηρίου και του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, δηλαδή των αμιγώς κρατικών πιστωτικών φορέων......"

Σε μια παλιά μου τοποθέτηση σχετικά με την "Πράσινη Ανάπτυξη" είχα επισημάνει πως καμιά αλλαγή της Στρατηγικής της Ανάπτυξης δεν μπορεί να οικοδομηθεί αν οι βασικές χρηματοπιστωτικές υποδομές μιας χώρας, βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών.
Οι ιδιώτες σε καμιά περίπτωση, τουλάχιστο σε ότι αφορά τον Ελληνικό Καπιταλισμό, δεν ρισκάρουν και δεν χρηματοδοτούν στρατηγικές που έχουν αμφίβολα ή πολύ μελλοντικά αποτελέσματα.
Αλλά γενικότερα οι βασικές υποδομές της χώρας που αποεθνικοποιήθηκαν σε ανταγωνιστικά συμφέροντα προς την Ελληνική Οικονομία λειτουργούν ως τα υπ' αριθμόν μεγαλύτερα και σοβαρότερα εμπόδια ανακατεύθυνσης της Ελληνικής Οικονομίας και δημιουργίας μιας διαφορετικής Στρατηγικής της Ανάπτυξης.
Η μεγέθυνση της εξάρτησης που οδηγεί την υπερχρέωση της χώρας τόσο στο εξωτερικό χρέος όσο και στην αποδόμηση των βιομηχανικών επενδύσεων, επιδεινώνεται από την συνεχή εκποίηση των βασικών σταθερών, σταθερές που διαφεντεύονται από ξένα και ανταγωνιστικά συμφέροντα προς την Ελληνική οικονομία, αλλά που συμφωνούν με τα συμφέροντα που εκπροσωπεί και διευκολύνει ο Ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός της Ε. Ε.
Η πραγματοποίηση "επενδύσεων" στην βάση απελευθέρωσης της επιχειρηματικότητας και "ενίσχυσης" της ανταγωνιστικότητας, το μόνο που επί της ουσίας έκανε, είναι η πραγματοποίηση μιας ληστείας σε βάρος του Δημόσιου Συμφέροντος, σε βάρος της ανταποδοτικότητας των φόρων και στην μείωση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας.
Η.... "απελευθέρωση" της ηλεκτρικής ενέργειας, δεν πραγματοποιήθηκε με όρους ανταγωνιστικής επένδυσης, δηλαδή με επενδύσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και της τοποθέτησης κεφαλαίων επένδυσης στις βασικές υποδομές της παραγωγής και μεταφοράς, αλλά σε βάρος της ΔΕΗ, αφού τα βασικά εργαλεία κεφαλαιουχικού εξοπλισμού, όπως τα δίκτυα, υπερχρεώνουν την Δημόσια Επιχείρηση χρεώνοντας την με το κόστος αποκατάστασης και συντήρησης χωρίς ωστόσο να αποτελούν διαχειρίσιμη οικονομική αξία αφού η ιδιοκτησία τους ανήκει στην Διαχείριση Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας Α. Ε.
Αλλά και οι τιμές αγοράς παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας δεν καθορίζονται από τον αγοραστή αλλά επιβάλλονται με ληστρικούς όρους σε Βάρος των Καταναλωτών.
Το μοντέλο αυτό των ..... "επενδύσεων" έχει δεχτεί σκληρή κριτική από τους σύγχρονους μελετητές και υποστηρικτές της Ιμπεριαλιστικής Ανάπτυξης και αντίθετων των οικονομικών σχολών των ΗΠΑ.
Το μοντέλο αυτό δέσμευσε βασικά διαθέσιμα κεφάλαια της Ελληνικής οικονομίας από την μια, αλλά από την άλλη ως χώρα μπανανία αποτέλεσε κατ' αρχή μια πρόκληση ανταγωνισμών στο επίπεδο "επενδύσεων" ΄ξένων συμφερόντων, που σήμερα ούτε προκαλούνται ούτε και ενθαρρύνουν ξένες επενδύσεις στην χώρα μας.
Η δυνατότητα λοιπόν δημιουργίας αναπτυξιακών μοντέλων ή νέων Στρατηγικών, από την μια προσκρούει στην ανυπαρξία ιδιόκτητων υποδομών στρατηγικού ενδιαφέροντος και από την άλλη δημιουργούν νέες σχέσεις εξάρτησης και υποτονικής επενδυτικότητας ξένων κεφαλαίων, καθώς και καθεστώς αποθάρρυνσης σοβαρών επενδύσεων Ελληνικών, ντόπιων κεφαλαίων.
Τόσο η Στρατηγική Σημίτη όσο και η συνέχεια της από τον Καραμανλή, όχι μόνο στέρησε βασικές δυνατότητες ανάπτυξης της χώρας, αλλά υποθήκευσε και το όποιο μέλλον οποιασδήποτε άλλης ή νέας Στρατηγικής ή εναλλακτικών μοντέλων ανάπτυξης.
Επομένως οι εναλλακτικές στρατηγικές ανάπτυξης πρέπει να πραγματοποιηθούν στην βάση αμφισβήτησης και ξεριζώματος των προηγούμενων στρατηγικών και να μην υπερηφανεύονται τα Στελέχη του ΠΑΣΟΚ για την οικονομική στρατηγική Σημίτη, διότι αποδομούν τον επιχειρηματικό τους κριτικό λόγο προς τα έργα και τις ημέρες Καραμανλή.

Αν λοιπόν τώρα η πολιτική Παπακωνσταντίνου περιστρέφεται στην δημιουργία νέων ανταγωνιστικών χρηματοπιστωτικών μέσων προς τις ιδιωτικές τράπεζες, αυτό μπορεί να στηριχθεί, αν αποτελεί επιλογή, με την μεταφορά όλων των Κρατικών και Δημόσιου χαραχτήρα κεφαλαίων, κεφαλαίων των Ασφαλιστικών Ταμείων, προς το νέο χρηματοπιστωτικό κρατικό πυλώνα.
Αν όχι, τότε όχι μόνο είναι ένα φάουλ οικονομικής πολιτικής αλλά και η έναρξη μια πτωχευτικής διαδικασίας των Κρατικών χρηματοπιστωτικών εργαλείων της χώρας.

Επικίνδυνα πράγματα "Σύντροφοι" όταν εξακολουθείτε να μην απογαλακτίζεστε από την περίοδο Σημίτη και τον εκσυγχρονισμό!

ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ και Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ του ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ

"........το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει 43,94% και 160 έδρες, η ΝΔ 33,49% και 91 έδρες, το ΚΚΕ 7.53% και 21 έδρες, ο ΛΑΟΣ 5.62% και 15 έδρες, ο ΣΥΡΙΖΑ 4.59% και 13 έδρες και οι Οικολόγοι-Πράσινοι 2.48%. "

Το τέλος της εκλογικής διαδικασίας, δεν μπορεί να μας οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα, αλλά ίσως σε ασφαλείς εκτιμήσεις και μάλιστα εκτός της διαφοράς μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Σύνηθες στην κριτική μας για τον ρόλο της Αριστεράς σε περιόδους οικονομικής ή πολιτικής κρίσης και παρακμής, αποτελεί ένα ομολογούμενο γεγονός, που δεν λέγεται δημόσια αλλά εντός των τειχών, ότι η Αριστερά ποτέ δεν είναι έτοιμη να καθοδηγήσει τις κρίσεις και να εμπνεύσει τους Λαούς, να δημιουργήσει και να διαχειριστεί ένα κίνημα που να δώσει μια εναλλακτική δυνατότητα και να καθοδηγήσει την έξοδο από την κρίση βαδίζοντας σε μια στρατηγική αντιϊμπεριαλιστικής ανάπτυξης.

Όταν σε ολόκληρη της Ευρώπη τα Σοσιαλιστικά - Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα βρίσκονται σε ύφεση τα δε Κομμουνιστικά σε αποσύνθεση, στην Ελλάδα πραγματοποιείται το αναμενόμενο
Το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα μαζί με το Σοσιαλιστικό και τους Πράσινους κατέχουν το 51,03% χωρίς να προσθέσει κανείς στο παζλ της Αριστερής " διεξόδου" από την κρίση το απολιθωμένο έκθεμα της παραδοσιακής και άκαμπτης Αριστεράς, το ΚΚΕ.

Το εκλογικό αποτέλεσμα, χρεώνει με προσδοκίες και με τεράστιες ευθύνες, τα κόμματα της Σοσιαλδημοκρατίας και του Σοσιαλισμού, αλλά και το προοδευτικό κίνημα των Οικολόγων - Πράσινων.

Η διαχείριση του εκλογικού αποτελέσματος καθώς και η δυναμική που αναπτύσσεται πλέον, ως μέσο αλλά και ως δυνατότητα μιας ριζικής αλλαγής στο κοινωνικοοικονομικό αλλά και πολιτικό γίγνεσθαι, δεν αφήνει περιθώρια ανάλογα την προηγουμένης περιόδου, που κατάφεραν μέσα από έναν ακατανόητο μεγαλοϊδεατισμό, να διαλύσουν την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ και να καταστήσουν την μεγάλη ευκαιρία ενός δυναμικού μπλοκ Σοσιαλδημοκρατών και Σοσιαλιστών, ως μια αποσαθρωτική διαλυτική κατάσταση του ζητούμενου.

Το ζητούμενο δεν ήταν το ποσοστό αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ ούτε η ...."ξεχασμένη κοινωνία" του Τσίπρα, αλλά η δημιουργία ενός ρεύματος συνεργασίας και πολιτικής αλληλεγγύης μεταξύ των κομμάτων με κοινή ρίζα.
Ο Σοσιαλισμός και η Σοσιαλδημοκρατία δεν αποτελούν στρατόπεδα με συγκρουσιακές σχέσεις ύπαρξης, αλλά συγκοινωνούντα δοχεία με διαφορά στάθμης, κατ' άλλους στο εποικοδόμημα και κατ' άλλους στην βάση του εποικοδομήματος.

Θα πρέπει κατ΄αρχήν ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεπεράσει τον εθνολογικό τόπου καταγωγής του και να γεννηθεί ως το πολιτικό υποκείμενο της Σοσιαλιστικής Αριστεράς, που οι καταβολές του ( εννοώ τον χώρο διασπαστικής του προέλευσης) δεν μπορούν να βλάψουν κανέναν και προπαντός το νέο υποκείμενο.
Δεν μπορεί να αποτελεί η ξύλινη γλώσσα ΚΚΕ, το ασφαλές λιμάνι ή οχυρό αντιλήψεων και μεγαλόστομων συμπερασμάτων, κάθε φορά που καλείται να απαντήσει σε διλληματικά ζητήματα που η ίδια η κοινωνία βάζει.

Προφανώς μεταξύ Σοσιαλδημοκρατίας και Σοσιαλισμού υπάρχουν βασικές διαφοροποιήσεις ως προς την βάση του εποικοδομήματος ή του ιδίου του εποικοδομήματος, αλλά σε μια πορεία εξαναγκασμού ( εξαναγκασμό που επιβάλει τόσο η ίδια η Κοινωνία όσο και η ιστορική ευκαιρία, που το απαιτεί) σε μια πορεία χάραξης κοινής και αλληλοτροφοδοτούμενης στρατηγικής Ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση με όρους Κοινωνίας και Κράτους -Κοινωνίας, δεν υπάρχουν περιθώρια μιας ακόμη ήττας του Λαού.

Μεγάλη ευθύνη όμως θα έχει και το ΠΑΣΟΚ, αν ασπαστεί την Παγκάλιο αντίληψη ή την ηγεμονίστικη αλαζονεία του 44% και δεν εξαντλήσει κάθε δυνατότητα, αν δεν υποχωρήσει από κάθε μεγαλοαστισμό ή απόλυτη αλήθεια, αν δεν υποτονίσει συνειδητά τον κυριαρχικό βοναπαρτισμό που αναπτύσσεται σε κάθε Κυβέρνηση και που εκλαϊκεύεται στο " Ο Λαός μας έδωσε την αυτοδυναμία για να υλοποιήσουμε το Πρόγραμμά μας .... και ότι θα κριθούμε στο τέλος της τετραετίας", αν δεν πασχίσει να βρει δρόμος συμμαχιών με τα όμορα κόμματα, ώστε να δώσει και μια προοπτική και μια ασφάλεια απέναντι στην πολεμική των οργανωμένων συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδας, θα έχει τεράστιες ευθύνες που θα του καταλογιστούν πολύ πιο γρήγορα και πιο εκκωφαντικά από ότι στην απελθούσα Κυβερνητική πλειοψηφία.

Η κρίση δεν δημιουργήθηκε ούτε με όρους Σοσιαλιστικής Ανάπτυξης ούτε ως αποτέλεσμα συγκρούσεων ιδεολογικών αναπτυξιακών στρατηγικών. Επομένως και δεν μπορεί η έξοδος απο την κρίση να καθοδηγηθεί από τις ανάγκες της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής της ανάπτυξης που επιθυμεί να επανακαθορίσει την ηγεμονία και την παντοκρατορία της, μέσα απο αυτήν.

Σε αυτόν τον δρόμο πρέπει να καθοριστεί και η στρατηγική της εξόδου από την κρίση και όχι στην εξάλειψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και την ικανοποίηση των επιμέρους απαιτήσεων της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή ο δρόμος είναι η Αλλαγή Στρατηγικής της Ανάπτυξης, και αυτό θα ΄πρέπει να συμφωνηθεί και να δημιουργήσει μια ισχυρή πολιτική -οικονομική και Κοινωνική δύναμη, που μόνο μια συμμαχία Σοσιαλδημοκρατικών και Σοσιαλιστικών δυνάμεων μπορεί να την εγγυηθεί.

ΕΚΛΟΓΕΣ - ΑΛΜΟΥΝΙΑ = 1-0 ή 0-1;

Ιδού το ερώτημα!
Την Δευτέρα ο κ. Αλμούνια στέλνει στην νέα Κυβέρνηση το ραβασάκι.
Αγόρια το ...... πανηγυράκι τον εκλογών τέλειωσε, ώρα να σοβαρευτούμε

ΕΡΩΤΗΜΑ: Ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τι ακριβώς θα κάνεις; Θα εφαρμόσεις τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Δεξιάς όπως εκφράζεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας και την Συνθήκη της Λισσαβόνα ή θα αντιτάξεις τα συμπεράσματα και τις θέσεις της Διεθνούς και θα στείλεις τον Αλμούνια από κει που 'ρθε;

Δεν θα είναι σχήμα οξύμωρο, από την μια ως ηγέτης της Σοσιαλ. Διεθνούς να λες άλλα και εδώ, στο Ελλαδιστάν, να είσαι το καλό παιδί, το υπάκουο στις επιταγές Αλμούνια στις επιταγές και τα γραμμάτια της Σταθερότητας και επαληθευτής των κατηγοριών Καραμανλή; Πρέπει να μας αποδείξεις ότι είχε άδικο ο Καραμανλής, γιατί, οτι έχει δίκιο το ξέρουμε!
Με τι πρόσωπο θα Κυβερνήσεις και πόσες κωλοτούμπες και πιρουέτες στον αέρα θα σε υποχρεώσουν να κάνεις ως σύγχρονος ζογκλέρ, για να μας πείσεις ότι η μόνη οδός είναι ο δρόμος που χάραξε ο .... Καραμανλής με προπονητή τον Αλμούνια;
Ο Λαός είναι μαζί σου και Αυτός ο Λαός θέλει και να πιστέψει και να αποδείξει ότι μπορεί.

Θα ....ξανακούσουμε το απαρχαιωμένο ευφυολόγημα Ανδρέα, περί του μεγαλύτερου κόστους από το όφελος, που ανέτρεψε το σύνθημα: ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο ή την έξοδο από την ΕΟΚ, μόλις γίνουμε Κυβέρνηση;

Επειδή δεν βόσκω χορτάρι, λέω να μην με πιάσουν και κότσο.
Μακάρι να διαψευσθώ και να νιώσω υπερήφανος που είμαι Έλληνας.

Θα μου πεις πως κάνω δίκη προθέσεων.
ΟΧΙ, απλά προλαβαίνω να μιλήσω πριν αρχίσουν οι δικαιολογίες περί δημοσιονομικής προσαρμογής, ειλικρίνειας, σταθερότητας ή αυτοί έχουν δυστυχώς την πλειοψηφία.
Ο Σαρκοζί είπε το απλό. Πρώτα η Γαλλία!

Ελπίζω να πάνε όλα κατ' ευχή, γιατί αυτός ο Λαός βαρέθηκε να πανηγυρίζει την ιστορία του Έθνους του και να σκύβει το κεφάλι από την πολιτική των Νεοελλήνων ηγετών του.

pasok.gr: Την Κυριακή που έρχεται κερδίζουμε το μέλλον μας

pasok.gr: Την Κυριακή που έρχεται κερδίζουμε το μέλλον μας

Το νεο μοντέλο Δημόσιας Διοίκησης.

Είπε μεταξύ άλλων στην διακαναλική σύνδεση ο κ. Παπανδρέου, πιο θα είναι το στίγμα του Κυβερνητικού σχήματος προσθέτοντας μια καινοτομία στην στελέχωση της Δημόσιας Διοίκησης.

Κατ' αρχή συμφωνώ ότι ο Νόμος ψηφίζεται και όχι ποιοι θα υλοποιήσουν τον Νόμο.

Αν ζούσαμε την περίοδο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, και το κράτος αναλάμβανε την υποχρέωση όλοι οι νέοι και όλες οι νέες, να αποκτούσαν τις γνώσεις και την εμπειρία της διοίκησης και της διαχείρισης των κοινών αγαθών και του κράτους, θα έλεγα τότε, ότι μεταξύ ισόβαρων πολιτών η καλλίτερη επιλογή για την στελέχωση της Δημόσια Διοίκησης, θα ήταν η κλήρωση.
Σήμερα, που το κράτος δεν διακηρύσσει ότι όλοι οι Έλληνες πολίτες έχουν ίσα διακαιώματα αλλά ίσες ευκαιρίες και το Κράτος δεσμεύεται να δημιουργήσει περιβάλλον ίσων ευκαιριών και όχι ίσων δικαιωμάτων, προφανώς η στελέχωση της Δημόσιας Διοίκησης προϋποθέτει ειδικά προσόντα που είναι αξιοέντιμο να προκηρύσσονται και ο καταλληλότερος και πιο επαρκής να καταλαμβάνει την θέση ευθύνης.

Αλλά μπαίνει ένα ερώτημα.
Γιατί ο Δημόσιος υπάλληλος να εργαστεί με ευσυνειδησία όταν το Κράτος δεν του επιτρέπει την εξέλιξή του και όταν αναζητά εκτός του Δημοσιοϋπαλληλικού χώρου των εργαζομένων εκείνον που θα καταλάβει την θέση του Γενικού Διευθυντή ή του Γενικού Γραμματέα;

Αν τα αξιοκρατικά προσόντα που πρέπει να επιβάλλονται ώστε να κρίνεται κάποιος ή κάποια για ανώτερες θέσεις στην Δημόσια Διοίκηση και να πρέπει να λειτουργεί το Κράτος ανεξάρτητα ποιος Κυβερνά ή δεν Κυβερνά τον Τόπο, αν ακόμα και στο ενδεχόμενο ακυβερνησίας, το Κράτος και η Δημόσια Διοίκηση πρέπει να λειτουργεί, τότε τα κριτήρια θα είναι αξιοκρατικά και θα δημοσιοποιούνται, όπως πρέπει να δημοσιοποιείται και η μεθοδολογία κρίσεως, αλλά εντός και αποκλειστικά του Δημοσιοϋπαλληλικού τομέα.

Η αλλαγή της διοίκησης και λειτουργίας του Δημοσίου δεν αποτελεί μονομερές σας δικαίωμα, ούτε μπορείτε ετσιθελικά να το επιβάλλετε, εκτός και αν το 50+1 του εκλογικού σώματος σας επιλέξει για Πρωθυπουργό της Χώρας.
Άλλα και σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, έχει δικαίωμα λόγου και δικαίωμα συναπόφασης και η μειοψηφία. Πόσο μάλλον όταν το 42% ή 43% που το εκλογικό σύστημα σας δίνει αυτοδυναμία να θεωρηθεί κατά την βερμπαλιστική αντίληψη των Ελληνικών κυβερνήσεων, ότι δικαιούστε να κάνετε ότι θέλετε.
Πρωταρχικά πρέπει να διαβουλευτείτε με τον θεσμικό σας συνομιλητή, την ΑΔΕΔΥ.
Η αντίληψη που κυριαρχεί για τον ρόλο των τεχνοκρατών, είναι αντίληψη έξω από την πολιτική και μέσα στο DNA των δεξιών κομμάτων.
Η παγκόσμια κρίση είναι αποτέλεσμα των πειραματισμών και αντιλήψεων για την επιστήμη, την κοινωνία, την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη των Τεχνοκρατών.
Μπορείς να δημιουργήσεις ένα συμβούλιο τεχνοκρατών και καθηγητών πανεπιστημίων ως υποβοηθητικό εργαλείο, αλλά σε καμιά περίπτωση μην επαναλάβεις τις λάθος επιλογές Σημίτη και Καραμανλή.
Όπως εγκληματικό λάθος είναι στους Τομείς Υγείας, Ασφάλισης και Παιδείας, την διοίκηση τους να την αναλάβουν τεχνοκράτες.

Το Κοινωνικό Κράτος δεν είναι επιχείρηση παραγωγής ανταγωνιστικών εμπορευμάτων, για να έχει την τύχη των Α. Ε. και να διοικείται από Μάνατζερς και εμείς δεν είμαστε καταναλωτές εμπορευμάτων κοινωνικής αντίληψης.