Τι είναι Αριστερό και, τι και ποιος ποιεί Αριστερά.

Δεν μόνο αντιπαραγωγικό αλλά και ανεδαφικό ίσως και αποπροσανατολιστικό να προσαρμόζεις τον λόγο σου και την πολιτική σου δράση, να διαμορφώνεις την ιδεολογικό - πολιτικό σου οπλοστάσιο, παρακολουθώντας ή στηλιτεύοντας την καθημερινότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται από τις πολιτικές των Κομμάτων, της Κυβέρνησης και των «παραγωγών» εξουσίας.

Είναι όμως και άδικο για τον Λαό, για τις κοινωνίες των εργαζομένων να αναλώνεσαι σ’ αυτό και να ερμηνεύεις αλλά και να ερμηνεύεσαι από αυτό.
Είναι δε εξ' ίσου επιζήμιο να μετέχεις θεσμών και λειτουργιών,  ενός εκφασισμένου πολιτικού συστήματος, ενός Πολιτικού συστήματος, κεφαλαιοκρατικού εθνικιστικού πατριωτισμού, υποταγμένου και αναπαραγόμενου μέσα από τα μοντέλα οικονομικής ανάπτυξης, εξάρτησης και εξαθλίωσης που δημιουργεί το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, ώστε να αποτελείς με την θέλησή σου την επίφαση του «Δημοκρατικού», που τόσο πολύ έχει ανάγκη η εξουσιάζουσα τάξη και το Πολίτευμά της, για να διατηρεί σε καθεστώς υποτέλειας και τρομοκρατίας τους Λαούς και τις Κοινωνίες του.
Στο προηγούμενο άρθρο μου μίλησα για το «Πολίτευμα δίχως τα ρούχα του». Άφησα σκοπίμως εκτός της Αριστερά, μιας και η Αριστερά κλειδώθηκε σε σκοτεινό και υγρό κελί και πάνω της ασελγούν ασύστολα γκρούπες, ομάδες, κόμματα, άτομα, όπου όποιος μπορεί ή χωρίς να ρωτήσει κανένα αυτοπροσδιορίζει τις πράξεις του, τον λόγο του, το σχήμα που ηγείται ή εντάσσεται ως Αριστερά αν προδήλως δεν βγάζει σπυράκια ως δεξιός ή Φασίστας.

Αλλά δεν έχουν λείψει οι φασίστες που αυτοπροσδιορίζονται από αρχές και συνθήματα που αποδίδονται στην Αριστερά ή που τα γέννησε και τα ανέθρεψε η Αριστερά.

Αλλά αν υπάρχει ζωντανή η Αριστερά, την γνωρίζουμε από αφηγήσεις και αποτυπώματα της ιστορίας της και των αγώνων που προηγήθηκαν πριν την φυλάκισή της ως ιδιοκτησία κομμάτων, κινημάτων, αυθεντιών, που έκτοτε μιλούν στο όνομά της με τόσα πολλά και διαφορετικά και εκ διαμέτρου διαφορετικά λόγια, που δίνεται το δικαίωμα να είναι αριστερό ό,τι δηλωθεί και από οιονδήποτε.
Μπορεί λοιπόν να μιλούν τα κόμματα που αναφέρονται στην Αριστερά, για την Αριστερά, αλλά έχει έρθει ο καιρός να μας πει η Αριστερά την άποψή της για τα κόμματα, την φιλοσοφία που της αποδίδουν, τα λαϊκά κινήματα ,την καθαρότητα, την πολιτική δράση των κομμάτων και όσων αναφέρονται με ό,τι χρησιμοποιούν ως μέσο, στον Λαό.

Στο βασανιστικό ερώτημα, γιατί οι λαοί δεν αυτοπροσδιορίζονται ως κοινωνία και εξουσία μέσα από την Αριστερά, η απάντηση έρχεται με το εξής ερώτημα:

Τι είναι Αριστερό και, τι και ποιος ποιεί Αριστερά.
Σε αυτό το ερώτημα ζητώ απαντήσεις, από όσους νιώθουν την ενοχή προς την Αριστερά, αισθάνονται την συμπεριφορά τους προς της Αριστερά, αντιλαμβάνονται τον σφετερισμό που έχει υποστεί η Αριστερά ως ιδιοκτησία και εξουσία πάνω στην σκέψη, την θέληση, την έκφραση, τον λόγο, την γλώσσα, τον πολιτισμό, την εξουσία, τον άνθρωπο, το άτομο, την κοινωνία.

Προκαλώ την απάντηση, από το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ ( όχι τους σφετεριστές του) και από οποιονδήποτε δηλώνει αριστερός και νομίζει ότι ποιεί Αριστερά.


Το μπλοκ αυτό δημιουργήθηκε για την ανάπτυξη ενός διαλόγου για την Αριστερά και τον Σοσιαλισμό.

Για ένα διάστημα υπήρξε διάλογος, αλλά σε ένα προσωπικό επίπεδο που έδειξε την απολυταρχικότατα στη γνώση του τι είναι τι και πως επιδρά στις κοινωνίες και τα άτομα, αλλά όμως μέσα από το πρίσμα της καθημερινότητας και της υπεράσπισης της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων, η οποία βέβαια πρέπει να αλλάξει.
Η σημερινή κατάσταση στην οποία πραγματώνονται οι προγραφές των σχεδιασμών της αρχικής περιόδου της «μεταπολίτευσης», καθώς η ήττα του ριζοσπαστισμού των Λαϊκών δυνάμεων καθοδηγήθηκε μέσα από την περίφημη «Αλλαγή» και την οδυνηρή αυτοσυντήρηση των εχόντων την έξωθεν καλή μαρτυρία, Αριστερών κομμάτων,, αμφισβητείται και η καθεστηκυία τάξη και το συνταγματικό της πλαίσιο που την προστατεύει, την συντηρεί και την αναπαράγει.

Έχω συνηθίσει τον αφαιρετικό λόγο και τον αναιρετικό διάλογο που υπερασπίζεται το παρόν με όρους παρελθόντος στοιβαγμένο στο μέλλον που του πρέπει , αλλά δεν πήρα ποτέ απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα:
Τι είναι και ποιος ποιεί ΑΡΙΣΤΕΡΑ!
Αριστερά, είναι η φύση του ανθρώπου και η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, η εξέλιξη της φύσης, η ζωή και η δημιουργία της, η εξέλιξη της και η αναπαραγωγή της; 
Αριστερά είναι ο ταξικός διαιρέτης των κοινωνιών και η κορπορατίστικη συγκρότηση δυνάμεων και συμφερόντων που ο ταξικός προσδιορισμός τους, εξευμενίζει τον Κορποροτισμό;

Από την χθεσινή συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Πλατεία Αιγύπτου, γίνεται φανερό ότι ξαναζούμε στιγμές μιας προσπάθειας συμμαχικής επανένωσης των Αριστερών κομμάτων, αντίστοιχη προς αυτήν, λίγο πριν ανέβη στην Κυβέρνηση ο Φασίστας Μεταξάς.

Όμως αυτή η αλλαγή στάσης του ΚΚΕ δεν αφήνει περιθώρια συμμαχικών σχημάτων, αφού το «κάλεσμα» γίνεται πάλι στα πλαίσια της «καθαρότητας», στην ιδιοκτησία της «αλήθειας» και της «Αριστεροσύνης» ή οποία προσδιορίζεται και περιγράφεται ως απόρροια της «ταξικής συγκρότησης και της ταξικής πάλης», των ίδιων στερεότυπων που μέχρι σήμερα δεν κατάφεραν να αποδείξουν πως η θεωρεία των ταξικών συγκροτήσεων και της ταξικής πάλης, δημιούργησαν δυναμική υπεροχής και αυτοδιάθεσης των κοινωνιών, παρά μόνο ανέδειξαν φωτεινές ηγεσίες και κράτη φωτεινών ηγετών, που άμα τη αποδημήση τους, μετεξελίχθηκαν σε αυταρχικά υποζύγια του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού.

Εκτός της αναγκαιότητας συνεύρεσης των κομμάτων που αναφέρονται στην αριστερά, η Αριστερά οφείλει να απελευθερωθεί από τα δεσμά της ακόμα και αν οι δεσμοφύλακές της είναι τα κόμματα που έχουν αναφορά τους την Αριστερά.

Αν δεν κουβεντιάσουμε τώρα, θα έχουμε εγκληματήσει σε βάρος του Λαού και για μια ακόμη φορά θα έχουμε ενταφιάσει την Αριστερά.